ขอบคุณคืนนี้ที่ไม่ต้องอยู่คนเดียว

ตอนที่ 4

ขอบคุณคืนนี้ที่ไม่ต้องอยู่คนเดียว

“คืนนี้เธอต้องไปทำงานไหม”

แดนไตรแทบจะรีบตอบทันทีว่าเขาว่างสำหรับหญิงสาวที่กำลังโทรมาเสมอแต่มีบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถที่จะตอบแบบนั้นได้เขาจึงเลือกที่จะหยุดคิดก่อนที่จะตอบแบบที่ไม่ตรงกับใจออกไป

“คืนนี้ผมต้องไปทำงานครับ”

เฌอเอมพยายามทำความเข้าใจกับคำตอบว่าชายหนุ่มที่เธอกำลังโทรหาเขา เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอและตอนนี้เขาเป็นนักศึกษาที่ต้องการหารายได้เพื่อนำมาใช้ในการเรียนคงไม่มีใครที่จะมานั่งรองรับอารมณ์ความเหงาเธอได้ตลอดเวลา

บ้านที่ไม่เคยเหมือนบ้านทำให้เธอตัดสินใจที่จะไม่กลับในคืนนี้ เธอไม่รู้จะไปไหนเพราะวันนี้เพื่อน ๆ ของเธอต่างก็ติดธุระเธอจึงตัดสินใจไปนั่งดื่มที่ผับที่เป็นสถานที่ที่ทำให้เธอได้เจอกับแดนไตรและเธอก็ได้แต่หวังว่าถ้าเมื่อไหร่ที่ชายหนุ่มเลิกงานบางทีเขาอาจจะรีบติดต่อกลับมาหาเธอ

“ท่าทีหลังพี่จะมากินเหล้าแบบนี้อย่ามาคนเดียวอีกนะครับผมเป็นห่วง”

น้ำเสียงที่แสนจะคุ้นเคยทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้เพียงแค่ไม่กี่วันทำให้เฌอเอมถึงกับสะดุ้งตกใจแต่ก็แอบมีดีใจเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นคนสำคัญอีกครั้ง

“ไหนบอกว่าคืนนี้มีงานแล้วมาที่นี่ทำไมหรือว่าเธอโกหกพี่”

ใบหน้าที่แสดงความดีใจอย่างเห็นได้ชัดแต่เฌอเอมก็อดไม่ได้ที่จะทำเป็นจับผิดคนตรงหน้าเพราะลึก ๆ ต้องการคำตอบว่าสาเหตุที่แดนไตรมาโผล่ที่นี่เพราะชายหนุ่มกำลังเป็นห่วงเธอ

“เสร็จงานไวเพราะไม่ได้รับงานออกไปข้างนอกกับลูกค้าต่อ พี่เอมรู้ไหมครับ ผมโทรหาพี่ไม่รู้กี่สายพอมั่นใจว่าพี่คงไม่รับแน่           ผมถึงตัดสินใจมาที่ร้านนี้เพราะเป็นร้านที่ทำให้เราเจอกัน”

         แดนไตรไม่ใช่แค่เพียงพูดคำหวานแต่แววตาของเขาและ            สีหน้าที่มันหวานจนหยดย้อยทำให้หญิงสาวที่กำลังเหงาและรู้สึกเบื่อโลกไปทั้งใบถึงกลับรู้สึกสดชื่นขึ้นอีกครั้ง

“เธอเป็นคนปากหวานหรือเพราะอาชีพทำให้จำเป็นต้องพูดแบบนี้”

เฌอเอมในชีวิตของเธอแทบจะมีโอกาสสัมผัสกับผู้ชายเพียงไม่กี่คนและมีเพียงคนเดียวที่เธอมีโอกาสได้ใกล้ชิดนั่นก็คือธเนศ            ผู้เป็นสามี เธอจึงไม่เคยเจอเลยว่ามีผู้ชายที่พูดจาปากหวานได้แบบนี้แม้แม้กระทั่งตอนที่ธเนศทำดีกับเธอในช่วงแรก ๆ เขาก็ยังไม่เคยพูดแบบนี้ทุกอย่างที่เธอรู้สึกว่ามันมีความสุขในช่วงการแต่งงานครึ่งปีแรกก็ล้วนเป็นแต่สิ่งที่เธอหลอกตัวเองมาตลอดเพราะความจริงแล้วเขาก็แค่ดีกับเธอเหมือนคนที่กำลังเห่อของใหม่ก็แค่เท่านั้น

“อาชีพของผมไม่ได้สอนให้ผมเป็นคนปากหวานแต่สอนให้ผมรู้ว่าทุกคนก็ต้องการคนพูดดี ๆ ด้วยคงไม่มีใครอยากจะเสียใจเพราะคำพูดของคนอื่นและหลายคนเลือกจะมาเที่ยวในเวลากลางคืนก็เพื่อหาความสุขผมในฐานะอาชีพบริการก็ต้องทำให้ลูกค้ามีความสุขที่สุด”

“เหมือนที่เธอทำดีกับพี่ด้วยไหมพี่กำลังเป็นลูกค้าของเธอหรือเปล่า”

  เฌอเอมไม่แน่ใจว่าทุกอย่างที่แดนไตรกำลังทำดีกับเธอเป็นเพราะเขากำลังเห็นเธอเป็นเหยื่อรายใหม่ที่จะสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำโดยที่เขาไม่ต้องออกไปรับลูกค้าอีกหลายคนหรือเปล่า

“ถ้าพี่เป็นเพียงลูกค้าคนนึงของผม ผมจะคิดถึงพี่ก็เฉพาะในเวลาทำงานเท่านั้นแต่ทุกวันนี้หน้าของพี่ลอยอยู่บนหน้าลอยอยู่ข้างที่นอนลอยอยู่ในหัวใจผมตลอดเวลา”

แดนไตรเปลี่ยนสีหน้าจากหนุ่มเจ้าเล่ห์ที่ดูเจ้าชู้เป็นแววตาที่ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวจนหญิงสาวที่กำลังมองสบตาอยู่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นความเข้มแข็งแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกในเวลาที่มองตาสามีเพราะในดวงตาคู่นั้นของธเนศมีแค่เพียงความน่ากลัวการข่มขู่และอำนาจเท่านั้น

เฌอเอมถึงแม้วันนี้เธอจะไม่ได้เสียใจกับสิ่งที่สามีทำแต่คำพูดของพรนภาผู้ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของสามีทำให้เธอเริ่มมองเห็นอนาคตของเธอถ้าเธอคืนยังอยู่กับผู้ชายคนนี้ต่อไปสักวันคงพลาดมีลูกกับเขาแล้ววันนั้นคนที่น่าสงสารที่สุดคงไม่ใช่เธอแต่คงเป็นชีวิตน้อย ๆ ที่จะเกิดมา เฌอเอมเริ่มไม่แน่ใจว่ายังควรที่จะทนอยู่ต่อไปไหมแต่ทุกครั้งที่คิดแบบนี้หน้าตาในสังคมของบุพการีก็จะเป็นคำตอบที่ทำให้เธอต้องเลิกคิดทุกที

 แดนไตรชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ เกือบ 8 ปีแต่จะจากทัศนคติในการคุย เอมรู้สึกเหมือนว่าเธอเด็กกว่า           แดนไตรด้วยซ้ำ

“โลกของเราถ้ามองว่ามันใหญ่มันก็ใหญ่เกินไปกว่าที่เราจะสนใจความรู้สึกคนทั้งโลกแต่ถ้าเราจะมองว่าโลกใบนี้มันเล็กนิดเดียวมันก็เล็กเกินกว่าที่เราจะกลัวความจริงเพราะสักวันสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราคนในโลกเล็ก ๆ ก็ต้องรู้แล้วถ้าวันนั้นมาถึงเราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเราจะได้รับความสงสารไม่ใช่ความสมเพช”