นรก..หลังแต่งงาน(2)

ธเนศไม่ใช่แค่เพียงพูดแต่เขาเดินมาจิกผมภรรยาอย่าง            เต็มแรงหญิงสาวยกมือไหว้ร้องขอให้เขาหยุดการกระทำเช่นนี้แต่มันก็ไม่เคยได้ผล

“เธอนี่มันดีแต่สวยนอกนั้นก็หาอะไรดีไม่ได้ ทุกวันนี้ฉันแทบจะไม่อยากกลับบ้านเพราะไม่อยากเจอหน้าเธอนั่นแหละรู้ไหม ผู้หญิงอะไรน่าเบื่อชะมัด แล้วนี่อะไรแทนที่จะอยู่บ้านรอเอาใจผัวกลับไปแรดกับเพื่อน ความจริงแล้วเธอไม่ใช่คนเรียบร้อยอย่างที่แสดงให้ฉันเห็นถ้าอยากจะแรดก็ช่วยไปแรดกับฉันบนเตียง”

ชายวัยกลางคนรูปร่างสูงผิวเข้มหน้าตาดีตามแบบไฮโซใช้มือที่ขยำผมของภรรยาผลักหน้าผากของเธออย่างแรงจนหญิงสาวล้มลงไปกองกับพื้นฝ่ามือทับลงไปตรงเศษแก้วที่แตกอยู่

“โอ๊ย ! ...เลือด”

คนตัวเล็กทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากมือขาวของเธอ หญิงสาวได้แต่ตะโกนโวยวายและร้องไห้หวังว่าสามีจะเมตตาในตัวเธอสักครั้งแต่กลายเป็นว่าเขากลับรู้สึกรำคาญและคว้ากุญแจรถขับไปออกจากบ้านทันที

“ลินินช่วยเราด้วย”

เหตุการณ์นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ธเนศทำรุนแรงกับภรรยา               ก่อนหน้านี้เขาเคยทำถึงขั้นตบเธอล้มลงไปกองกับพื้นแต่เฌอเอมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้เธอกลับรู้สึกหวาดกลัวและอยากบอกเล่าความจริงให้เพื่อนได้ฟังเผื่อชีวิตของเธอจะมีทางออกที่ดีกว่าการต้องอดทนแบบนี้

ลินินรีบขับรถมาที่บ้านของเพื่อนสาวทันทีหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ตอนนี้ข้างนอกถนนโล่งรถไม่ติดเพราะเป็นเวลาใกล้จะ             ตีสองแล้ว ลินินจึงใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงจึงมารับเพื่อนออกจากบ้านหลังใหญ่ไปนั่งคุยกันที่คอนโดของเธอ

“คุณธเนศโมโหอะไรขนาดนี้ เขาทำเกินไปแล้วนะ”

ลินินนั่งทำแผลให้เพื่อนปากก็โวยวายไม่พอใจที่สามีของเพื่อนทำไมถึงไม่กลายเป็นคนใจร้ายใจดำ

“ไม่เป็นไรเราชินแล้วแค่รั้งนี้ถึงขั้นมีเลือดออก ลินินก็รู้ว่าเราเป็นคนกลัวเลือดก็เลยตกใจไปหน่อย”

เฌอเอมเผลอพูดออกไปทำให้ลินินสามารถจับใจความได้ว่าความรุนแรงแบบนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นแค่เพียงครั้งแรกแต่มันบ่อยเสียจนเพื่อนของเธอกล้าพอที่จะใช้คำว่าชิน

“ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ เอมบอกพ่อกับแม่แกเถอะเถอะ”

“ไม่ได้นะ ! ”

         คนที่เพิ่งถูกทำร้ายมาขึ้นเสียงสูงทันทีด้วยความตกใจกลัวเรื่องนี้จะถึงหูครอบครัวเธอ

“ทำไมจะไม่ได้ พ่อกับแม่ของเธอไม่มีทางยอมให้คุณธเนศมาทำร้ายลูกได้แบบนี้ในเมื่อครั้งนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกแปลว่าแกอดทนมาหลายครั้งแล้วและเขาก็ยังทำอีกถ้าครั้งต่อไปเข้าทำแกถึงตายจะทำยังไง”

ลินินไม่เข้าใจเพื่อนเลยว่าทำไมเฌอเอมถึงได้มีความอดทนที่สูงแบบนี้เพราะถ้าเป็นตัวเธอแค่ถูกผู้ชายพูดจาหยาบคายด้วยเธอยังเลือกที่จะไม่ทนและนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เธอยังคงโสดแบบมีคนคุยอยู่ถึงทุกวันนี้เพราะเธอตั้งใจไว้แล้วว่าถ้ามีผัวแล้วมันไม่ดีกว่าการอยู่คนเดียวเธอจะครองความโสดไปตลอดชีวิต

“ลืมไปแล้วหรือว่าครอบครัวของเรายังต้องพึ่งครอบครัว       คุณธเนศอยู่แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับหน้าตาในสังคมถ้าเรื่องนี้ดังไปในสังคมไฮโซ ลินินแกก็รู้ว่าแม่ของเราหน้าบางเป็นที่สุด                   คุณแม่จะต้องอายคนอื่นที่สุดท้ายลูกสาวถูกผัวซ้อมแบบนี้”

“พ่อแม่ของผัวแกตั้งหากที่ต้องอาย ลูกชายทำร้ายผู้หญิง”

ลินินส่ายหัว เธอไม่ใช่ไม่เข้าใจแต่เธอไม่ชอบกับสังคมไฮโซที่เฌอเอมต้องฝืนทนทุกอย่างเพื่อหน้าตาในสังคมจอมปลอม ลินินเองเกิดในสังคมบ้าน ๆ ที่ได้เรียนโรงเรียนดี ๆ ก็เป็นเพราะแม่ของเธอได้แต่งงานกับชาวต่างชาติและส่งเงินมาให้เธอใช้ เธอจึงไม่จำเป็นต้องรักษาหน้าตาอะไรทั้งนั้นเพราะแม่ของเธอสอนตลอดว่าสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของคนเราก็คือความสุขและการรักตัวเอง

ค่ำคืนนี้เฌอเอมนอนค้างที่คอนโดของเพื่อน ลินินพูดกล่อมให้เพื่อนเล่าความจริงทั้งหมดในชีวิตหลังแต่งงานให้เธอฟัง เมื่อเธอได้ฟังเฌอเอมเล่า ลินินทั้งสงสารและโกรธที่ธเนศเป็นคนแบบนี้นอกจากที่เขาจะทำร้ายร่างกายเอมแล้วเขายังทำร้ายจิตใจด้วยการนอกใจโดยตลอดถึงขั้นพาผู้หญิงมานอนที่บ้าน นอนในห้องนอนและไล่ให้เมียตัวเองลงมานอนข้างล่างและเพื่อนของเธอก็ยอม             ทำตามเพราะไม่อยากให้มีปัญหา

“ช่างใจเอานะเพื่อน ทุกข์กับสุขอันไหนมันมากกว่ากัน          เรื่องที่แกต้องรักษาหน้าตาของครอบครัว ฉันเข้าใจแต่แกก็ไม่จำเป็นต้องยอมทุกเรื่องนะ”

เอมนอนคิดตามคำที่เพื่อนบอกเธอตัดสินใจว่านับจากวินาทีนี้เธอจะไม่เป็นของตายให้ธเนศอีกแล้วเธอจะกลับมาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอีกครั้งแต่ภายใต้ความสุขนั้นเธอจะไม่ทำให้พ่อและแม่รู้เด็ดขาดว่าชีวิตครอบครัวของเธอล้มเหลวในเมื่อธเนศใส่หน้ากาก  ต่อหน้าสังคมว่าเขาคือสามีที่ดีทั้งที่ความจริงเขาเป็นเหมือนซาตานร้ายเธอก็จะสวมหน้ากากภรรยาที่น่ารักแต่เธอขอมีความสุขในชีวิตบ้างก็พอ