Chapter 16.  หึง

“พี่ชายที่ไหนจะหึงน้องสาวขนาดนี้”  เขาจ้องตาเธอ แต่หญิงสาวส่ายหน้าไปมา

“หึง? เข้าใจผิดแล้ว พี่หมอก้องกำลังจะแต่งงาน ก็หมิวเลือกชุดใส่ไปงานแต่งงานก็งานแต่งงานของพี่หมอก้องนี่แหละ”

“ผู้ชายด้วยกันเรื่องแค่นี้มองออก แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมปล่อยมือจากคุณเด็ดขาด”

เขายืนยันด้วยแววตาในขณะที่ปลายนิ้วแตะต้องที่กางเกงชั้นในตัวน้อยที่ปกปิดเนินเนื้ออวบอิ่ม เธอรีบตะครุบมือเขาไว้แต่มันก็ยังช้าเกินไป เขาแทรกนิ้วกร้านเข้าไปในร่องสาวและขยับนิ้วเป็นจังหวะทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากกลั้นเสียงร้อง แต่นั้นยิ่งทำให้เขาขยับนิ้วหนักหน่วงมากขึ้น

“อึก...คุณ...อิริค..อ๊ะ!”

ธีรยาเอนหน้าซบกับบ่าแล้วกัดเสื้อของเขาเพื่อกลั้นเสียงครางของตัวเอง แม้รู้ว่ามีกระจกกั้น แต่ไม่รู้ว่าจะเก็บเสียงร้องที่น่าอายนี้ได้หรือไม่ ยิ่งเธอกลั้นเสียงร้องเขาก็ยิ่งสาวนิ้วเร็วขึ้น เธอแอบเห็นสีหน้าพอใจของเขาแล้วก็หงุดหงิดที่ตัวเองไม่เคยต้านทานเขาได้สักครั้ง  มือเรียวดึงปกเสื้อเชิ้ตออกเพื่อให้เห็นลำคอของเขาก่อนจะอ้าปากกัดเข้าไป

“อา...ยัยหอยทาก คืนนี้คุณไม่ได้นอนแน่”

“อ๊ะ..อ๊า”  เธอได้แต่ส่งเสียงอู้อี้กับลำคอของเขาพร้อมร่างที่เกร็งกระตุก ถูกเขาส่งให้ถึงจุดสุดยอดด้วยนิ้วเรียวยาวสองนิ้วนั้น ร่างบางอ่อนปวกเปียกเอนซบกับอกแกร่ง ชายหนุ่มยิ้มแล้วค่อยๆ ถอนนิ้วออกมา

ผู้หญิงที่เขาหมายตา ไม่มีทางยกให้คนอื่นแน่นอน.

            บอดี้การ์ดหนุ่มเดินมาส่งเจ้านายถึงในห้องพักซึ่งเป็นห้องชุดในคอนโดสุดหรูหลายสิบล้าน ซึ่งปกติเจสันและบอดี้การ์ดคนสนิทอีกสองสามคนเข้ามาอยู่บ่อยครั้ง ทว่าไม่มีใครไหนเลยที่เจ้านายจะพาหญิงสาวเข้ามาในห้องนี้  หากบอสต้องการมีความสัมพันธ์ชั่วคราวก็มักเลือกใช้บริการของโรงแรมห้าดาว ห้องพักนี้เป็นเสมือนเซฟเฮาท์ส่วนตัวที่ไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวาย

เจสันเข้าใจได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คือ ‘คนพิเศษ’ ที่เจ้านายหมายตาไว้เป็น ‘ว่าที่ภรรยา’ อย่างแน่นอน เรื่องแบบนี้เขาต้องป่าวประกาศให้เพื่อนผองรู้จะได้ทำตัวดีๆ กับ ว่าที่ภรรยาของบอสแล้ว

            “จะไปไหนก็ไป อย่ามาวุ่นวายเกะกะสายตา”  โจวเจียอีสั่งทันทีที่เห็นเจสันวางกระเป๋าโน้ตบุ๊กเรียบร้อยแล้ว

            “ผมเปิดแอร์ให้แล้ว ให้ผมเตรียมน้ำอุ่นให้ไหมครับ”

เจสันยังทำหน้าด้านหน้าทนเพื่อเอาใจบอสและว่าที่ภรรยาที่เอาแต่ก้มหน้างุดยืนอยู่ข้างบอส

            “ออกไป”

            “ถ้างั้น อาหาร เครื่องดื่ม หรือแชมเปญ...”

            “ออกไป!”

            “ครับผม!”

            เจสันรีบรับคำแล้วสาวเท้าออกไปทันที  โจวเจียอีส่ายหน้าไปมา เขาไม่ไว้ใจลูกน้องเดินไปปิดประตูห้องด้วยตนเอง เมื่อเดินกลับมาอีกทีก็เห็นหญิงสาววางกระเป๋าสะพายที่โซฟาแล้วทำทีเดินสำรวจดูห้องของเขา

            “อยากสำรวจดูก่อนไหม”

            “คุณคงเก็บซ่อนหลักฐานไว้ก่อนฉันมาแล้วล่ะ”  เธอหันมาแล้วแลบลิ้นใส่  ยังดีที่เขาคืนแว่นตาให้ไม่อย่างนั้นคนสายตาสั้นอย่างเธอมองอะไรก็เบลอไปหมด

            “ไม่มีหรอก” เขาหัวเราะแล้วสาวเท้าเข้าไปใกล้ “นอกจากโสดสนิทแล้วยังไม่เลี้ยงผู้หญิงไว้ที่ไหนอีกด้วย”

            “ไม่เห็นอยากรู้เสียหน่อย” เธอหลุบตาลงแต่ถูกสองมือประคองใบหน้าให้สบตากับดวงตาสีน้ำตาล

            “แต่ผมอยากให้คุณรู้ในทุกเรื่องของผม”

            เขาโน้มหน้ามาใกล้แต่มือเรียวเล็กยื่นไปปิดปากเขาไว้ก่อนที่จะถูกจูบอีกครั้ง

            “ดะ..เดี๋ยวค่ะ...ขอ..ขอหมิวเข้าห้องน้ำก่อน”

            ชายหนุ่มเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วยอมปล่อยคนตัวเล็ก “ใช้ห้องน้ำในห้องนอนผมดีกว่า กว้างดี”

            “บ้า! หมิวแค่จะเข้าห้องน้ำ”

            “คุณจะอาบน้ำด้วยก็ได้นะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”

            “หมิวไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน” เธอพึมพำออกมาอย่างไม่รู้ตัว ปล่อยให้เขาจูงมือเดินไปที่ห้องนอนใหญ่ แน่นอนว่าห้องชุดของเขากว้างขวางเหมือนในซีรีย์ที่เธอเคยดู ห้องเท่ารังหนูของเธอย่อมเทียบไม่ได้อยู่แล้ว

            “ผมเตรียมไว้ให้แล้ว แปรงสีฟันอันใหม่ ผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมอยู่ตรงนั้น”  เขาชี้ให้เธอดู

            “ไม่เห็นต้องเตรียมให้เลย” 

จะดูเหมือนคนอยู่ด้วยกันมากไปหน่อยไหม?

            “ห้องผมอยู่ใกล้ที่ทำงานใหม่ของคุณ ถ้าวันไหนคุณเลิกงานดึกแล้วเหนื่อยเดินทางก็มานอนห้องผมได้ ผมจะให้รหัสเข้าห้องกับคุณ”

            “คุณอยู่เมืองไทยตลอดเหรอคะ” 

เจ้าของห้องไม่อยู่ จะให้เธอมาอยู่ก็ยังไงอยู่นะ

            ราวกับรู้ความคิดของอีกฝ่าย เขายิ้มมุมปากแล้วยื่นหน้าไปจุ๊บหน้าผากเธอ

            “ห้องผมคุณจะเข้าออกยังไงก็ได้ ไม่ต้องรอผม หรืออยากจะไปบ้านแม่ผมก็ได้ ท่านคงดีใจที่เห็นว่าที่ลูกสะใภ้มาหา”

            “พูดอะไรไม่รู้ คุณออกไปนะ  หมิวจะเข้าห้องน้ำ”

เธอเขินหน้าแดงแล้วผลักเขาออก  ห้องน้ำที่หมายถึงห้องอาบน้ำมันกว้างอย่างที่เขาพูดจริงๆ แถมมีอ่างอาบน้ำจากุชี่อีกด้วย  ยิ่งทำให้รู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างเธอกับเขามากขึ้นไปอีก  หญิงสาวสะบัดหน้าไปมาแล้วจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วก็มาล้างมือ   

หญิงสาวยืนมองตัวเองในกระจก หน้าตาเธอก็ไม่ได้สะสวยระดับนางงามหรือดารา ทำไมเขาถึงดูใส่ใจจริงจังขนาดนี้ บางทีเธอก็กลัวว่าตัวเองจะ ‘หลงรัก’ เขาเข้าให้จริงๆ กลัวว่ารักไปแล้วจะเมื่อทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้วเธอจะรับความเจ็บปวดนั้นไม่ได้  หรือบางทีเธอพอใจกับการแอบรักใครสักคนมายาวนานก็เป็นได้ ตอนที่เธอรู้ว่าพี่หมอก้องจะแต่งงาน เธอเจ็บหัวใจมากจริงๆ อาการอกหักจนแทบทรงตัวไม่ไหว แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกโล่งใจที่ในที่สุดเธอก็สามารถปล่อยมือให้กับความรักที่เป็นไปไม่ได้นี่เสียที   แต่กับโจวเจียอีเหมือนเป็นแค่ความฝัน เธอกลัวว่าวันหนึ่งถ้ารักเขาจนหมดใจแล้วเขาเปลี่ยนไป เธอจะรับความเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ได้  โลกของเธอคือห้องแล็บแต่โลกของเขานั้นแตกต่างจากเธอเหลือเกิน

            ธีรยายิ้มเศร้าๆ ให้ตัวเองแล้วถอดแว่นตาออกวางไว้ที่อ่างล้าง เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้งก่อนจะเปิดเข้ามา

            “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”  น้ำเสียงทุ่มต่ำถามอย่างเป็นกังวล

            “เปล่าค่ะ” เธอส่ายหน้าไปมา  เธอคงเข้าห้องน้ำนานจนเขาเป็นห่วงสินะ...หญิงสาวบอกตัวเองแล้วพูดแก้เก้อออกไป

“หมิวว่าจะขออาบน้ำสักหน่อยค่ะ เอ๊ะ! หรือคุณจะใช้ห้องน้ำ หมิวออกไปก่อนก็ได้นะ...”

            รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นที่มุมปาก ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าไปใกล้ทำให้คนตัวเล็กถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว ได้สติอีกทีก็เมื่อแผ่นหลังชิดกับผนังห้องน้ำ

            “อืม ผมจะใช้ห้องน้ำเหมือนกัน แต่ผมอยากอาบน้ำกับคุณ”

            ริมฝีปากหยักสวยทาบทับลงอีกครั้ง ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของหญิงสาว มือใหญ่เคลื่อนไหวรวดเร็วคล่องแคล่วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ ถูกเขาจูบหลายครั้งแต่เธอยังไม่ประสีประสานัก กว่าจะจับจังหวะสูดอากาศหายใจได้ก็แทบไม่มีแรงทรงตัว เขาแลบลิ้นไล้เลียริมฝีปากสวยเบาๆสลับกับขบเม้มกลีบปากหวาน ปล้นสติของเธอไปหมดสิ้น ปลายนิ้วเรียวงามแตะที่กระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา