Share
Chapter 36. ตอบไม่ตรงคำถาม
“ค่ะ พี่รู้ว่าน้องหมิวไม่ได้คิดอะไร และน้องหมิวเองก็มีแฟนแล้ว แต่พี่เตือนด้วยความหวังดี ยังไงเสียทั้งหมิวและพี่ก้องก็ยังทำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน แม้ว่าจะอยู่กันคนละแผนกก็ตาม”
“ค่ะ”
ขนมที่ว่าอร่อยก็กร่อยจนกลืนไม่ลง ธีรยาคิดหาวิธีออกจากสถานการณ์แสนอึดอัดอย่างนี้ โชคดีที่มีข้อความส่งเข้ามา เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านดูข้อความ
เจสัน : วันนี้ผมยังเจ็บแผลอยู่ จะให้ลูกน้องไปรับคุณธีรยานะครับ
หมอหมิว : ไม่เป็นไรค่ะ หมิวออกมากินกาแฟกับพี่เข็ม...ภรรยาพี่หมอก้องภพค่ะ สักประเดี๋ยวจะเดินทางไปบ้านคุณแม่กานดาแล้ว
เจสัน : คุณธีรยาส่งโลเคชั่นมาครับ ผมให้ลูกน้องขับรถไปรับ
หมอหมิว : โอเค.ค่ะ
เขมิกาจิบกาแฟจนหมดแก้ว แล้วมองธีรยาที่ก้มหน้าก้มตากดส่งข้อความ จะว่าเธอเป็นคนใจร้ายก็ยอม แต่ตอนนี้เธอมีฐานะเป็น ‘ภรรยา’ ของก้องภพอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เธอสามารถทำอะไรที่ควรทำได้อย่างเต็มที่ รวมทั้งประกาศให้ผู้หญิงตรงหน้ารู้ถึงสถานะของเธอด้วย
ธีรยาส่งข้อความเรียบร้อยก็เงยหน้าขึ้นพร้อมยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น “หมิวขอโทษนะคะ พอดีมีธุระด่วนค่ะ”
“ตายจริง นึกว่าเป็นวันหยุดเสียอีก”
“วันหยุดค่ะ แต่พอดีมีธุระด่วนต้องไปค่ะ พี่เข็มไม่โกรธใช่ไหมคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่มีสามีเป็นหมอ เรื่องแบบนี้เกิดประจำ”
เหมือนโดนตอกย้ำสถานะ แต่ธีรยาก็ได้แต่ฝืนยิ้มออกไป เขมิกาอาสาจ่ายเงินให้ตามที่บอกไว้แต่แรกว่าจะเลี้ยง คุณหมอในห้องแล็บจึงเก็บกระเป๋าสะพายขึ้นคล้องไหล่ ยกมือไหว้ลาแล้วเดินออกมาด้านนอก ธีรยาระบายลมหายใจยาว โล่งอกที่ออกมาจากสถานการณ์อึดอัดสำเร็จ
รถเก๋งสีดำติดฟิลม์ดำมืดปาดเข้ามาจอด ธีรยายืนมองอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่าคนที่เจสันส่งมาจะถึงเร็วขนาดนี้ ก็เธอบอกเขาไปว่าอีกสิบนาทีค่อยมา ทว่าเมื่อประตูรถเปิดออกก็ชายในชุดดำสองคนลงประกบตัวหญิงสาว ทั้งสองพูดภาษาจีนรัวๆ จนธีรยาที่เริ่มเรียนภาษาจีนฟังไม่ทัน แต่ร่างถูกผลักให้เข้าไปนั่งด้านในรถ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วในเวลาไม่กี่นาที
เขมิกานั่งมองจากด้านในร้านก็แปลกใจ แม้รู้ว่าคนที่ธีรยาคบหาชอบส่งบอดี้การ์ดมาคอยดูแลรับส่ง แต่ไม่คิดว่าจะเสียมารยาทผลักผู้หญิงเข้าไปในรถอย่างนี้ ภารกิจของวันนี้ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ เธอหยิบสมาร์ทโฟนออกมาดูและตั้งใจว่าจะไปสปานวดตัวเสียหน่อย ไหนๆ ก็ได้ออกจากบ้านและมีเวลาเหลือแล้ว ขณะส่งข้อความเพื่อนัดหมายคิวไปใช้บริการสปาร้านดัง ประตูร้านก็เปิดออกพร้อมชายในชุดสูทสีเข้ม เขากวาดตามองในร้านแล้วพุ่งสายตามาที่เธอ เขมิกาตกใจแต่ยังเก็บอาการอยู่ นั่งหลังเหยียดตรงอย่างไม่หวาดหวั่น ก็แน่ล่ะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ หรือยัยเด็กแว่นนั้นจะโทรไปฟ้องแฟนมาเฟียล่ะ
“สวัสดีครับ ขอรบกวนถามสักนิดครับ” ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสุภาพแต่สำเนียงการพูดภาษาไทยยังไม่ชัดนัก “ไม่ทราบว่าคุณธีรยาอยู่ไหนครับ ผมมารับคุณธีรยาครับ”
“เอ๊ะ! ก็เมื่อกี้ น้องหมิวขึ้นรถเก๋งสีดำออกไปแล้วนี่”
“รถเก๋งสีดำ? ไม่ทราบว่าพอจะบอกลักษณะได้ไหมครับ”
“ไม่รู้ ไม่ได้ใส่ใจขนาดนั้น เห็นปกติมีรถกับบอดี้การ์ดมาคอยรับส่งอยู่ตลอดเลยไม่ได้ใส่ใจ”
“เกิดเรื่องแล้ว!”
เขาพูดและสบถเป็นภาษาจีน
“อะไรนะคะ” เขมิกาถาม
“นั้นไม่ใช่รถของเจ้านายผม ขอตัวก่อนนะครับ”
“หมายความว่ายังไงคะ น้องหมิวถูกจับตัวไปเหรอ”
เขมิกาลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจ ถึงจะไม่ชอบหน้ากันแต่ไม่ได้อยากเห็นอีกฝ่ายเป็นอันตราย
“ตอนนี้ผมยังพูดไม่ได้ครับ ขอตัว”
บอดี้การ์ดหนุ่มที่มาแทนหยิบโทรศัพท์มือถือรายงานเจสันทันที
“บัดซบ!”
เจสันที่นั่งเปลือยแผ่นอกอยู่บนเตียงสถบด่าหยาบหลายคำ แล้วสั่งการไปทันที เขาลุกขึ้นคว้าเสื้อยืดมาสวมอย่างรวดเร็ว ไม่มีเวลาสำหรับการแต่งตัวเนี้ยบเช่นทุกครั้ง แล้วเรื่องที่กังวลก็เกิดขึ้นจนได้
“มีอะไรเหรอ” ปกป้องถามพลางถือแก้วกาแฟออกมาจากครัวขนาดเล็กในห้องพักของเจสัน
“คุณธีรยาถูกลักพาตัว”
“เฮ้ย!” ปกป้องตกใจเกือบทำแก้วกาแฟหลุดมือ “เมื่อไหร่ ไม่ใช่นายส่งคนไปรับเหรอ”
“เมื่อครู่ พวกมันชิงตัดหน้าไปก่อน” เขาตอบแล้วหันไปหยิบกล่องเซฟเปิดออก ปืนกระบอกสีดำที่ถูกดูแลอย่างดีนอนสงบนิ่งอยู่ในนั้น
“เฮ้ยๆ ทำไมมีปืน”
“ผมไม่มีเวลาอธิบาย ต้องรีบไปแล้ว”
“ไปด้วย”
“ไม่ได้!”
“ผมเป็นตำรวจ ถึงจะคนละแผนกก็เถอะ แล้วหมิวก็เพื่อนผม”
เจสันช่างใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้ารับ เวลานี้ความปลอดภัยของธีรยาสำคัญที่สุด เพราะเธอคือดวงใจของบอสและเป็นว่าที่นายหญิงแห่งตระกูลโจว
ใครกันมันช่างกล้าลองดีกับโจวเจียอีได้.
……
โจวเจียอีตะคอกลูกน้องอย่างหัวเสีย ใครเลยจะคิดว่ามีคนกล้ากระตุกหนวดมังกรตระกูลโจว วันนี้นัดกับธีรยา ปกติเขาให้เจสันคอยรับส่งผู้หญิงของเขาและบางทีสลับให้บอดี้การ์ดคนอื่นทำหน้าที่แทน แต่เหตุเพราะเจสันมีเรื่องได้รับบาดเจ็บ เขาให้หยุดงานได้สองวันและให้คนอื่นไปรับธีรยาแทน วันนี้เธอควรมาเจอเขากับแม่ที่บ้าน แต่กลายเป็นว่าตอนนี้ธีรยาถูกลักพาตัวไป
“สั่งการลงไป ต้องหาตัวธีรยาให้พบ!”
“รับทราบ!”
ชายหนุ่มเสยผมอย่างหงุดหงิดแล้วหมุนตัวกลับมาเพื่อจะออกไปข้างนอก แต่มารดามายืนขวางไว้ก่อน
“คุณแม่...”
“แม่รู้เรื่องหนูหมิวแล้ว มาคุยกับแม่ก่อน”
“ครับ” เขารับคำอย่างเสียไม่ได้ ใจอยากออกตามหายัยหอยทากน้อยของเขาเต็มที่ แต่ก็เดินตามมารดาไปที่ห้องรับแขก คุณกานดาโบกมือไล่ไม่ให้คนอื่นอยู่บริเวณนี้แล้วจึงนั่งลงที่โซฟาตัวยาวใหญ่
“ลูกคิดยังไงกับหนูหมิว”
“ครับ?” เขาแปลกใจที่แม่ถามอย่างนี้ และในเวลานี้
“เธอเป็นผู้หญิงของผม”
“ตอบไม่ตรงคำถาม” คุณกานดาส่ายหน้าไปมา “ชอบ ไม่ชอบ รัก ไม่รัก”
“คือ...ชอบครับ...ผมคิดว่าเธอเหมาะสมกับผม ผมอยากแต่งงานกับเธอ”
Related chapters
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 37. รู้อยู่แล้ว
“แต่งงานโดยไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงเนี้ยนะ” คุณกานดาเค้นเสียงหัวเราะ “จะทำตัวเหมือนพ่อหรือไง พอเวลาเจอคนที่ตัวเองรักก็แอบเลี้ยงไว้ข้างนอก” “แม่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่ไม่มั่นใจความรู้สึกตัวเอง ผมรู้แค่ว่าผมชอบเวลาอยู่กับเธอ มีความสุขทุกครั้งที่เห็นเธอยิ้ม และอยากไม่ต้องการให้ใครแตะต้องเธออยากครอบครองเธอเพียงคนเดียว” คุณกานดาฟังแล้วก็พยักหน้า“แม่กับพ่อแต่งงานกันเพราะความเหมาะสมและผลประโยชน์ แต่แม่ก็รักพ่อจากใจจริง ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมจากบ้านเกิดไปอยู่ที่จีน ไปเป็นคนแปลกหน้าที่นั้น ความจริงแม่รู้อยู่แล้วว่าพ่อมีคนที่ชอบอยู่ แต่ต้องแต่งงานกับแม่ แต่เพราะแม่รักพ่อของลูกมากถึงได้หลอกตัวเองว่าพ่อแกรักแม่จริงจัง ทำเป็นไม่รู้เรื่องที่พ่อแกเลี้ยงผู้หญิงไว้นอกบ้าน” “แม่รู้อยู่แล้ว” “อืม...ไม่ใช่ว่าแม่ใจดำไม่อยากช่วยเด็ก แต่เห็นหน้าเด็กคนนั้นก็ตอกย้ำว่าพ่อแกนอกใจแม่ ไม่สิ พ่อแกไม่ได้รักแม่อยู่แล้วจะเรียกว่านอกใจก็ไม่ได้ เพราะเหตุนี้แม่ไม่อยากเห็นผู้หญิงคนไหนต้องมาเจอแบบแม่อีก ลูกอยากช่วยหนูหมิว เป็นเรื่องที่ควรทำแต่ถ้าลูกไม่รักผ
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 38. พยายามเข้มแข็ง
ธีรยากลืนโจ๊กลงคอแล้วก็อดคิดถึงอีริคไม่ได้ เธอมั่นใจว่าเขามาช่วย แต่..เขาช่วยเพราะหน้าที่หรือเพราะเป็นห่วงเธอจริงๆ ผู้ชายที่อยากแต่งงานกับเธอ แต่ไม่เคยบอกรักเธอสักคำ จริงอยู่ว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันเกิดจากเซ็กส์ชั่วคืน หากไม่เพราะ ‘บังเอิญ’ พบกันอีก คนที่ทำงานให้ห้องแล็บอย่างเธอก็คงไม่ได้พบนักธุรกิจระดับพันล้านที่แสนเอาแต่ใจจอมเผด็จการคนนั้น เธอยกมือแตะสร้อยที่สวมอยู่ เขาสวมสร้อยเส้นนี้ให้เธอตั้งแต่วันไปงานแต่งงานก้องภพแล้วก็ไม่เอาสร้อยคืน จากคนไม่ใส่เครื่องประดับก็ใส่จนเคยตัว เขาช่างเป็นคนนิสัยแย่ที่สุดที่มาเปลี่ยนชีวิตที่แสนเรียบง่ายของเธอ เหมือนน้ำตาหยดจะร่วงหล่น เธอกลั้นสะอื้นแล้วกลืนอาหารลงคอ อย่างไรก็ต้องดูแลตัวเองไม่ให้เป็นภาระหากต้องหนี เธอก็ต้องมีแรงหนี. ... โจวเจียอีก้าวเข้ามาในคฤหาสน์หลังงามชานเมืองกรุงเทพฯ ดูเหมือนเจ้าของบ้านไม่แปลกใจที่ได้เห็นเขานัก “รวดเร็วสมกับเป็นประธานโจว” เจียงซีฮันเอ่ยแล้วผายมือเชิญให้เขานั่งที่เก้าอี้ตรงข้าม “อยากเจอผมก็มาเชิญผมสิ
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 39. จบ
เสียงลูกน้องตะโกนเตือน ธีรยากับโจวเจียอีหันไปมองพร้อมกัน เซียงซีฮันที่คิดว่าแอบหนีไปตอนชุลมุนกลับโผล่เข้ามาเหมือนสุนัขจนตรอก เขายกปืนเล็งมาทางโจวเจียอี เพียงเสียววินาที เพียงแค่การกระพริบตา ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เสียงปืนดังขึ้นสองนัด โจวเจียอีเบิกตากว้างไม่คิดว่าเลือดสีสดไหลทะลักจากรูกระสุนนั้นจะมาจากร่างของธีรยา “หมิว! บ้าจริง คุณมาบังกระสุนทำไม” “ไม่รู้ ขามันไปเอง” เธอเจ็บจนน้ำตาร่วงแถมเขายังตะคอกใส่อีก ไม่รู้ว่าเพราะเธอตัวเตี้ยหรือเพราะเจียงซีฮันเสียจังหวะเล็งเป้า กระสุนนัดแรกไปทางไหนไม่รู้ แต่นัดที่สองหัวไหล่ของเธอได้ “หมิว...” เขาอุ้มเธอเข้าไปในรถและสั่งให้ลูกน้องขับรถไปทันที “คุณทำแบบนี้ทำไม” “คุณจะบาดเจ็บไม่ได้” ธีรยาพูดขณะโจวเจียอีใช้เสื้อนอกของเขากดห้ามเลือด “คุณต้องบริจาคตับให้น้องชาย ห้ามคุณเป็นอันตรายหรือเสียเลือดเด็ดขาด” “หมิว” เขาครางออกมา ไม่คิดว่าเธอจะใส่ใจเรื่องนี้มากถึงขนาดนี้ “ตำแหน่งที่บาดเจ็บไม่อันตรายแต่คุณต้องช่วยกดห้ามเลือดไว้ก่อน” เ
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter1. อกหัก
หญิงสาวจ้องมองใบหน้าตนเองในกระจกเงาตรงหน้า เพราะไม่อาจกลั้นน้ำตาได้ทำให้เธอต้องหลบมาอยู่ในห้องน้ำ แต่เมื่ออยู่คนเดียวก็ดันร้องไห้หนักเข้าไปอีก จนสุดท้าย ‘ธีรยา’ ตัดสินใจเช็ดเครื่องสำอางออก ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่กล้าออกจากห้องน้ำด้วยสภาพหน้าตาเลอะเครื่องสำอางแน่ๆ อกหักที่ยังไม่ได้บอกรักมันเจ็บขนาดนี้เลยเหรอ แค่คิดน้ำตาของหญิงสาวเอ่อคลอขึ้นมาอีก ทั้งที่เธอก็พอรู้อยู่แล้วว่าพี่ก้องภพมีคนที่ ‘คุย’กันอยู่ แต่วันนี้พี่เขาประกาศเปิดตัวแฟนก็ทำให้เธออกหักอย่างเป็นทางการ ไม่น่าเอาวันหยุดมางานสัมมนาอะไรนี้เลย คิดว่าจะได้อยู่กับพี่ก้องภพมากขึ้นแต่กลับมาเจอเรื่องเซอร์ไพรแบบนี้ เธอน่าจะเอาวันหยุดไปทำอย่างอื่นดีกว่า... ดีกว่าอะไรเล่า ยังไงเรื่องพวกนี้เธอก็ต้องรับรู้ความจริงเข้าสักวัน มือเรียวหยิบกระดาษทิชชู่สั่งน้ำมูกแล้วล้างมือ เธอส่องตัวเองในกระจกอีกครั้งแล้วหยิบลิปสติกมาเติมริมฝีปาก ส่วนหน้าตาก็ช่างมันเถอะ โชคดีที่ไม่ได้ติดขนตาปลอมมา ไม่งั้นคงไม่ต่างจากซอมบี้สยองแน่ๆ ธีรยาสวมแว่นตาแล้วสำรวจตัวเองในชุดเดรสกระโปรงยาวเหนือเข่าเล็กน้อยสีไวน์แดง ตั้งใจให้ตัวเองสวยในสายตาค
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 2. เร่าร้อน
โจวเจียอีหรือที่รู้จักกันอีกชื่อคืออีริค ชายหนุ่มลูกครึ่งจีน-ไทย มารดาของเขาเป็นคนไทย หลังจากบิดาเสียชีวิตเขาคือผู้รับช่วงต่อกิจการทั้งหมด ส่วนมารดาที่ไม่มีญาติหรือเพื่อนสนิทที่จีนอยากกลับมาใช้ชีวิตที่เมืองไทย เขาก็ตามใจผู้เป็นแม่ จัดหาบ้านช่องห้องหับที่ปลอดภัยเพราะตัวเขาไม่ได้มาอยู่ที่นี่ด้วย แต่เทียวไปเทียวมาเพราะเรื่องธุรกิจและเป็นห่วงมารดา เช่นวันนี้เขามาเซ็นสัญญาทางธุรกิจและมีเลี้ยงต้อนรับ ตัวเขาไม่ชอบงานเลี้ยงนักแต่ก็ต้องอยู่จนจบงานชายหนุ่มปลีกตัวออกมาและเดินลงมาว่าจะหาอะไรดื่มสักเล็กน้อยค่อยกลับขึ้นห้องไปนอนพัก และเตรียมตัวเดินทางกลับ แต่บังเอิญพบหญิงสาวคนหนึ่งเขา รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อยู่มาจนอายุสามสิบปีเพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงเป็นครั้งแรก เห็นเพียงแวบเดียวก็รู้สึกอยากครอบครองขึ้นมาทันที เขาเห็นเธอต้องการหลบผู้ชายที่เดินตามมาอยู่จึงฉวยโอกาสพามาที่ห้องของเขา ชายหนุ่มโบกมือไล่บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่ให้ถอยห่าง คนตัวเล็กซุกซบในอกกว้างเดินแทบไม่ไหว เมื่อเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็เตะรองเท้าออกจากปลายเท้าแล้วเดินไปที่ริมระเบียงของห้องส
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 3. ปรารถนา
ชายหนุ่มเต็มไปด้วยความปรารถนาจะครอบครอง เขาโน้มหน้าลงจูบกลีบปากหวานฉ่ำอีกครั้ง สัมผัสเรือนร่างเธออีกหนแต่เท่าไรก็เหมือนไม่พอ ริมฝีปากร้อนพรมจูบที่ลำคอก่อนจะปลดชุดชั้นในเธออกเผยทรวงอกอวบอิ่ม ความเมามายอาจทำให้ธีรยาใจกล้าและปลดปล่อยตัวเองกับความต้องการลึกเร้นอยู่ภายใน เพียงริมฝีปากเขาครอบครองปลายถัน ร่างบางก็สั่นระริกขึ้นมา เสียงครางหวานหลุดจากปากสวย ปลายลิ้นรัวที่ปลายอดอกสลับดูดดึงและยิ่งใช้มือบีบเคล้นจนเธอแทบคลั่ง ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางยิ่งทำให้ชายหนุ่มพึ่งพอใจ เขาซุกไซ้ทรวงอกอวบอิ่มพอดีมืออย่างหิวกระหาย ร่างบิดเร้าไปมายิ่งบดเบียดเสียดสีกระตุ้นให้แท่งเอ็นของเขาแข็งขันราวกับเสาหินที่รอตอกกระแทกในร่องสวาทที่เปียกแฉะ แต่มันยังไม่ชื้นเปียกแฉะมากพอ เพียงใช้นิ้วสัมผัสก็รับรู้ได้ว่าช่องทางนี้ช่างคับแคบนักจะนำพาเอ็นอุ่นของเขาเข้าไปเขาต้องเตรียมเธอให้พร้อมกว่านี้ “อึก...คุณ...คุณ...” ธีรยาส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมสยาย นิ้วร้ายกาจแทรกเข้าไปในส่วนที่ไม่เคยมีใครสัมผัส เพียงการขยับนิ้วเข้าออกก็ทำให้เธอเสียวซ่านไปทั่วร่าง “อีริค” เขาพูดเสียงพร่า “เรียกชื่อผม”
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 4. คุณหมอในห้องแล็บ
หญิงสาวในชุดกระโปรงสีหวานสวมเสื้อกาวน์สั้นเดินเข้ามาในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลพร้อมถุงขนมในมือ มือเรียวขยับแว่นตาให้ชิดใบหน้าก่อนผลักบานประตูเข้าไป เวลานี้ไม่มีคนไข้หนัก คุณหมอหนุ่มกำลังนั่งอ่านเคสคนไข้บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ “พี่หมอก้องยุ่งหรือเปล่าคะ” คนถูกทักเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “น้องหมิวมาถึงER มีอะไรหรือเปล่าเอ่ย” หมิว-ธีรยา คุณหมอคนสวยส่ายหน้า เธออยู่แผนกพยาธิวิทยาแต่ตอนนี้ออกเวรแล้วจึงเดินมาที่แผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน เพื่อพบหมอก้องภพซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่จบจากโรงเรียนมัธยมเดียวกันและมหาวิทยาลัยเดียวกัน แม้จะห่างกันหลายรุ่นก็ตาม และใช่..เป็นคนที่ทำให้เธออกหัก “สองสามวันก่อนพยาบาลแพรวเล่าให้ฟังว่าขนมในห้องERหายไป พอดีหมิวได้ขนมถั่วทอดโบราณเจ้าอร่อยมา ก็เลยเอาฝากพี่หมอก้องค่ะ” “แหม! เรื่องน่าอายแบบนั้นเอาไปคุยเล่นกันอีก” ก้องภพหัวเราะร่า เขาเป็นคนอารมณ์ดี หัวเราะง่าย ผิดกับเวลารักษาคนเจ็บหรือคนไข้จะจริงจังจนน่ากลัว ธีรยาพลอยหัวเราะตามไปด้วยแล้วยื่นถุงกระดาษที่ใส่ขนมส่งให้เขา “ไม่เกรงใจนะ”
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 5. เธอทำเรื่องแบบนั้นไปได้ยังไง
เธอทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไงนะ เพราะเมาเหรอ? เธอถามตัวเองเป็นร้อยเป็นพันครั้ง จะเรียกว่าเมาก็พูดได้ไม่เต็มปาก เธอยังมีสติพอตัดสินใจในการกระทำของตัวเอง แต่เธอก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าถูกผู้ชายคนนั้นจับพลิกคว่ำพลิกหงายไปกี่รอบและถึงจุดสุดยอดไปกี่ครั้ง ร้องครางจนเสียงแหบไปเลย แต่เธอกลับจำไม่ได้แน่ชัดว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร เหมือนเขาจะบอกเธออยู่นะ ส่วนเธอก็มั่นใจว่าไม่ได้ทิ้งร่องรอยใดไว้ให้เขา เธอเพลียจนผล็อยหลับไปตอนไหนไม่รู้ แต่รู้สึกตัวตื่นตอนที่พี่ก้องภพโทรหา เธอจึงรู้ว่าไม่ได้นอนที่ห้องตัวเอง หลังจากตั้งสติได้ก็รีบพาร่างเปลือยเปล่าสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและหิ้วรองเท้ากับกระเป๋าสะพายออกมาจากห้องนั้น หลังจากกลับมาที่ห้องตัวเองก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เก็บกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางกลับ แต่นึกขึ้นได้ เธอไม่มั่นใจว่า...เขาใช้ถุงยางอนามัยหรือเปล่าทำให้เธอต้องตาลีตาเหลือกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินป้องกันไว้ก่อน นัวเนียกันขนาดนั้น เธอกลับจำหน้าเขาไม่ได้ จะเรียกว่าจำไม่ได้ก็ไม่ใช่ เหมือนมันเลือนรางเสียมากกว่า “ลูกหมิว?” “คะ!” ธีรยาสะดุ้งตื่นจากภวังค์ “แม
Latest chapter
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 39. จบ
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 38. พยายามเข้มแข็ง
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 37. รู้อยู่แล้ว
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 36. ตอบไม่ตรงคำถาม
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 35. ขอโทษ
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 34. เขารู้จักคำนี้จริงๆ หรือ?
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 33. อย่าบอกนะว่า
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 32. ผมทำให้คุณอึดอัดอีกแล้ว
คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย Chapter 31. ทำไมถามแบบนั้น
