Share
ตอนที่33
“อืม...งั้นเหรอคะ...นีน่าคะมาทานขนมกับน้านิดีกว่านะคะ..แล้ววันนี้น้านิก็มีสมุดวาดรูปเล่มใหม่มาให้นีน่าด้วย”
นิชาคิดว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆแล้วจึงรีบชวนนีน่าให้หากิจกรรมอย่างอื่นทำดีที่วันนี้เธอมีของเล่นชิ้นโปรดมาให้นีน่าด้วยหวังว่ามันคงทำให้หลานเธออารมณ์ดีขึ้นนะ
“โห...นีน่าชอบมากเลยค่ะน้านิ”
เด็กก็ยังมีความเป็นเด็กเมื่อเห็นว่าน้าของเธอมีของเล่นชิ้นโปรดมาให้ก็รีบคว้าเอาไว้พร้อมยิ้มแป้นจนตาหยี
“งั้นเอาขนมไปนั่งทานแล้ววาดรูปด้วยเลยไหม”
“ค่ะ”
นีน่ารีบไปนั่งวาดรูปตามคำที่น้าของเธอบอกอย่างรวดเร็ว
“.......”
นิชามองตามหลังหลานสาวของเธอด้วยแววตาที่ปนความสงสารเธอจะปล่อยให้หลานเธอต้องกลายมาเป็นเด็กที่ไม่ร่าเริงไม่ได้
“นิดฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
นิชาจะต้องคุยกับณดาให้รู้เรื่องว่าทั้งสองคนเพื่อนเธอกับอคิณเป็นอะไรยังไงกันเพราะไม่อยากให้มันกระทบหลานเธอ
“เรื่องอะไรเหรอ”
ณดาที่กำลังทำอาหารเย็นอยู่ในครัวหันมาอมยิ้มให้เพื่อนเธอคิดว่าน่าจะเป็นปัญหาของเพื่อนเธอที่อยากจะปรึกษากับเธอเป็นแน่
“คุณคิณจะไม่อยู่กับแกกับลูกแล้วเหรอ”
“หืมม...ใครบอก”
ณดาถึงกับหน้าถอดสีไม่รู้ว่าเพื่อนเธอไปรู้เรื่องนี้มาจากใคร
“นีน่า”
“คือ...ฉัน”
ณดาตอบคำถามเรื่องนี้ยากเสียเหลือเกินเพราะหากเธอจะเล่าอะไรออกไปเธอจะต้องอธิบายยาวมากๆซึ่งมันอาจจะเป็นการรื้อฟื้นบาดแผลเธอกลับมาอีกก็ได้
“นิดฉันรู้ว่าแกชอบเก็บปัญหาไว้คนเดียว...แต่นี่มันไม่ใช่ปัญหาของแกคนเดียวแล้วมันคือปัญหาของนีน่าด้วย...”
นิชารู้ว่าเพื่อนเธอไม่อยากให้ใครมาทุกข์ใจไปด้วยแต่ปัญหาของเพื่อนเธอนิชาคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาของคนแค่สองคนแต่มันดันไปกระทบกับนีน่าโดยตรงเธอจึงอยากจะยื่นมือมายุ่งเรื่องนี้
“ถ้าแกเป็นฉันแกก็ตัดสินใจลำบากนิ...”
ณดาไม่รู้ว่าเพื่อนเธอจะเห็นดีเห็นงามกับสิ่งที่เธอตัดสินใจหรือไม่แต่หากใครเจอแบบเธอก็คงสับสนเหมือนเธอเป็นแน่
“แกใจเย็นๆ...ค่อยๆเล่าฉันพร้อมรับฟัง”
นิชาพร้อมที่จะรับฟังคำอธิบายของเพื่อนเธอเสมอ
“เรื่องฉันกับคุณคิณ.......”
ณดาทำใจอยู่ครู่ใหญ่จึงตัดสินใจเล่าถึงปัญหากับเธอและอคิณให้นิชาฟังให้ได้รู้ว่าอคิณทำอะไรกับเธอไว้บ้างและทำไมเธอจึงต้องตัดสินใจอะไรแบบนี้
“โถ่เอ้ย....ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ”
นิชาได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็รวบกอดเพื่อนเธอเพื่อปลอบใจเธอรู้แล้วว่าเพื่อนเธอโดนทำร้ายจิตใจมามากมายแค่ไหนในใจของเธอไม่อยากจะให้มันเกิดแบบนี้กับเพื่อนเธอเลย
“ฮึก..ฮือๆๆ...ฉันเหนื่อยใจเหนื่อยเหลือเกิน”
ณดาสุดจะกลั้นน้ำตาเอาไว้เพราะความสับสนเหนื่อยใจเสียเหลือเกิน
“....ฉันเข้าใจ....เอาเป็นว่าแกทำใจให้สบายๆแล้วสิ่งที่แกต้องคิดคือนึกถึงนีน่าว่าหากนีน่ามีครอบครัวที่ครบได้จะดีกว่าขาดไหม”
นิชาอยากให้เพื่อนเธอทำใจให้สบายๆก่อนเพราะดูท่าเพื่อนเธอก็กังวลหนักอยู่เหมือนกัน...เธออยากให้เพื่อนเธอลองคิดถึงนีน่าว่าลูกของเพื่อนเธออยู่แบบไหนจะดีกว่ากัน
“ฉันคิดแล้วชั่งน้ำหนักดูแล้ว....แต่ฉันไม่อยากให้คนที่มีจิตใจที่โหดเหี้ยมมาอยู่ใกล้ๆลูกฉัน...”
ณดายังคิดว่าสิ่งที่เธอคิดมันเป็นสิ่งที่ถูกแม้นีน่าจะเศร้าบ้างช่วงแรกแต่เธอคิดว่าเธอจะพาลูกผ่านมันไปได้
“สิ่งที่แกกลัวคือหัวใจของแกเองหรือเปล่านิดถามใจดู...”
นิชารู้ว่าเพื่อนเธอกำลังกลัวใจตัวเองเพราะคงยังมีใจให้อคิณอยู่ไม่อย่างนั้นเพื่อนเธอคงเปิดใจให้คนอื่นไปนานแล้วเพราะก่อนหน้านี้มีคนมาตามจีบไม่ซ้ำหน้าไม่เว้นแม้แต่พ่อเลี้ยงธีรธร..อีกอย่างนิชาอยากจะให้ณดาเลิกใช้ความคิดส่วนตัวของตัวเองลองคิดว่าตัวเองเป็นนีน่าแล้วบอกใจตัวเองว่าต้องการให้ครอบครัวเป็นแบบไหน
“.........”
ณดายังคงนั่งนิ่งปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
“แกอย่าตีตนไปก่อนไข้...ให้มันเป็นไปในสิ่งที่ควรจะเป็น...ความรู้สึกของนีน่าสำคัญฉันรู้ว่าคุณคิณเขาก็น่าจะสำนึกผิดแล้ว”
นิชาไม่อยากให้ณดาคิดเองเออเองไปก่อนว่าอคิณมาอยู่กับนีน่าแล้วจะทำนิสัยแย่ๆอีกเพราะสิ่งที่อคิณทำไปเพราความเข้าใจผิด
“แกเข้าข้างคุณคิณเหรอ”
ณดามองหน้าเพื่อนเธอด้วยอาการน้อยใจเบ็กน้อยที่เหมือนว่านิชาจะเข้าข้างชายหนุ่มเสียเหลือเกิน
“ฉันไม่ได้เข้าข้างฉันรู้ว่าเขาทำไม่ดีกับแกเอาไว้เยอะส่วนแกจะโกรธจะเกลียดอะไรเขาฉันก็ไม่ได้ห้าม...แต่ส่วนเรื่องลูกแกจะไม่ให้เขาอยู่ในชีวิตลูกแกเลยมันอาจจะเป็นผลกระทบต่อจิตใจลูกแกได้...แกก็รู้ว่าตอนที่นีน่ามีคุณคิณอยู่ด้วยพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกนีน่ามีความสุขแค่ไหนคุณคิณเองก็ดูรักนีน่ามากๆด้วย...ปัญหามันอยู่ที่แกสองคนอย่าเอานีน่ามามีผลกระทบด้วยเลยฉันสงสารหลาน”
นิชาไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้นเธอรู้ว่าความผิดของอคิณก็ส่วนความผิด...ความรับผิดชอบในตัวลูกของเขามันก็อีกเรื่องหนึ่งถ้าเพื่อนเธอจะโกรธจะเกลียดหรือมีปัญหาอะไรในใจเธออยากให้มันเป็นแค่ปัญหาของคนสองคน
เธอเชื่อว่าอคิณจะเป็นพ่อที่ดีแล้วหลานเธอก็ต้องการพ่อมากๆด้วยทั้งยังพูดให้ณดาได้คิดว่าตอนที่นีน่ามีอคิณอยู่ด้วยนีน่ามีความสุขแค่ไหนเธอไม่ได้หมายความว่าจะให้ทั้งสองมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ได้แต่การห้ามไม่ให้อคิณเจอนีน่าเลยนิชาว่ามันดูจะใจร้ายกับให้นีน่าเกินไป
“ฮือๆๆ..”
ณดาปล่อยโฮออกมายกใหญ่เธอไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนใจร้ายต่อนีน่าเลย
“อยากร้องก็ร้องออกมาเลย...”
นิชากอดปลอบณดาอีกครั้งในเมื่อเพื่อนเธออยากร้องก็ร้องออกมาให้หมดเธอจะนั่งอยู่ข้างๆไม่พูดอะไรต่อปล่อยให้เพื่อนเธอได้ไตร่ตรองสิ่งที่เธอพูดเอาเอง
Related chapters
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่34
วันต่อมา18.00 น.“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยผู้ใหญ่มากันเยอะ”ธีรธรยืนต้อนรับแขกที่หน้างานเมื่อเห็นน้องชายทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็ต้องเตือนกันหน่อย“ผมไม่ได้อยากให้มีงานต้องรับอะไรผมสักหน่อย”เตชินเซ็งกับงานอย่างมากที่เขาต้องมายืนรับหน้าใครต่อใครที่ไม่รู้จัก“แกนี่มัน...ฉันว่าถ้าแกจะอยู่ที่นี่คงต้องปรับตัวใหม่แล้วล่ะ”ธีรธรไม่เข้าใจว่าน้องชายเขาจะให้ความร่วมมือสักหน่อยมันจะเป็นอะไรไปเขาคิดว่าจบงานนี้คงต้องอบรมน้องเขาอีกเยอะเลยทีเดียวงานเลี้ยงที่ธีรธรจัดขึ้นภายในไร่ของเขาเป็นงานสังสรรค์ที่ไม่ใหญ่มากเพียงแค่ต้องการให้ทุกคนได้รับรู้เท่านั้นว่าน้องชายเขาจะมาอยู่ที่นี่ถาวรเมื่อแขกเริ่มมากันครบธีรธรก็ไม่รีรอที่จะแนะนำตัวน้องชายของเขากับทุกคนอย่างเป็นทางการงานทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีเว้นเสียแต่ต้องคอยสั่งให้เตชินปั้นหน้ายิ้มบ่อยๆเท่านั้นเองเช้าวันต่อมา“...แกเมื่อคืนน้องคุณธรนี่หน้าไม่รับแขกเท่าไรเลย...”หนามเตยเจอหน้านิชาก็แอบบ่นเรื่องเมื่อคืนอุกเพราะเธอรู้สึกว่าน้องชายธีรธรช่างเป็นคนที่ไร้มารยาทสิ้นดี“คงจะไม่ชินกับคนเยอะหรือเปล่าอีตาพ่อเลี้ยงคงจะไม่ได้ถามความเห็นจากน้องก่อนจะจัดงานเป็นแน่ชอบคิดเอง
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่35
“เรื่องประชุมมันก็ไม่เห็นมีอะไรต้องกังวลเลยนี่แกก็แค่เลื่อนจากรองประธานมาเป็นประธาน”คริสโตเฟอร์เห็นว่าเรื่องประชุมเปลี่ยนระบบบุคลากรภายในอะไรนั่นมันก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรมากมายไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาจะเครียดอะไรกับงานนี้“ไม่...ฉันจะให้นิดมีชื่อเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของที่นี่..”อคิณไม่ได้คิดแบบนั้นเขาต้องการให้คนที่ถือหุ้นใหญ่เป็นชื่อของณดาซึ่งเขาก็เตรียมการคร่าวๆบ้างแล้ว“แล้วเจ้าตัวเค้าโอเคกับแกเหรอ”คริสโตเฟอร์ถึงกับคิ้วขมวดที่เขาจำได้เพื่อนของเขาบอกว่าณดาปฏิเสธข้อเสนอนี้“ยังไงฉันก็ต้องคืนในส่วนที่ต้องเป็นของนิดฉันจะเป็นแค่คนที่บริหารงานแทนเธอเท่านั้น”ถึงณดาจะปฏิเสธเรื่องนี้แต่เขาก็ควรที่จะคืนทุกอย่างให้เธอมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วส่วนเขานั้นจะขอมีชื่อแค่เป็นคนที่บริหารงานแทนเธอก็เท่านั้นอคิณไม่ลืมคำที่เขาเคยพูดกับหญิงสาวเอาไว้ว่าเขายินดีคืนทุกอย่างให้เธอทั้งหมดถึงเธอจะไม่รับก็ตาม“แล้วน้องเคทเป็นยังไงบ้าง”อคิณวางปากกากับละสายตาจากกองเอกสารมาถามเรื่องเคทเธอรีนกับคริสโตเฟอร์เพราะเขาไม่ได้ข่าวคราวเธอมาหลายวันแล้วเมื่อเพื่อนของเขามาถึงที่นี่ก็เป็นโอกาสที่เขาจะได้ถามไถ่เรื่องของหญิงสาวบ้าง
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่36
“ทำไมถามเรื่องนี้ล่ะ...อืม..คือ...ฉันก็ไม่ได้มีความรู้สึกนี้นานแล้วตั้งแต่เลิกกับพรีมไปแต่ก็พอจำได้บ้าง”คริสโตเฟอร์ถึงกับหน้าเจื่อนเล็กน้อยเมื่อเพื่อนของเขาถามถึงเรื่องความรักเพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากพูดถึงมันเท่าไร“อืม..ว่ามาเลย”ถึงจะจำได้จำไม่ได้อคิณก็อยากได้ข้อมูลอะไรนิดหน่อยก็ยังดี“ฉันอยากเจอเธอในทุกๆวันเรื่องทุกเรื่องที่เข้ามาในชีวิตฉัน...ฉันอยากให้เธอรู้เป็นคนแรก...หากเธอเจ็บหรืออยู่ในอันตรายฉันอยากอยู่ตรงนั้นแทนฉันไม่ชอบเห็นเธอร้องให้...ฉันอยากเป็นคนที่ปกป้องเธอและคนที่เธอคิดถึงตลอดเวลาและฉันก็ไม่ชอบให้เธอใกล้กับผู้ชายคนไหนและทำตัวสนิทสนมแม้แต่กับคนสนิทก็ตาม...อนาคตของฉันก็จะมีเธออยู่ในนั้นตลอด”คริสโตเฟอร์พยายามนึกถึงความรู้สึกที่มีทั้งหมดนั่งมองฟ้าพร้อมพูดมันออกมาจากหัวใจหวังว่ามันคงจะเป็นประโยชน์ต่อความอยากรู้ของเพื่อนของเขาได้บ้าง“อ๋อ...อย่างนั้นเหรอ..ไหนแกว่าจำไม่ค่อยได้ไงวะ”อคิณจำคำพูดของเพื่อนของเขาได้ทุกคำคงเป็นแบบที่เขารู้สึกตอนนี้สินะชายหนุ่มบอกกับตัวเองแต่ก็หันมามองเพื่อนของเขาตอนนี้ยังไม่หยุดเหม่อเสียทีเขาพอจะเดาออกว่าถ้าหากจำความรู้สึกได้เยอะขนาดนี้คงจะไม่วายไม
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่37
ทางด้านณดา“...มาเสียอะไรตอนนี้เนี่ย...”ณดากำลังขับรถกลับจะถึงบ้านอยู่แล้วเชียวแต่รถของเธอก็ดันมาดับกลางทางเสียอีกตอนนี้แดดก็เริ่มร้อนแล้วด้วยแถมข้างทางยังมีแต่ป่าอีกเธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมามีปัญหาในพื้นที่ที่ไม่คนอยู่ทุกทีไป“เฮ้อ..”ตอนนี้มันทำให้หญิงสาวนึกไปถึงภาพตอนนั้นตอนที่เธอหนีคนร้ายเข้าไปในป่ากับอคิณทำให้ในใจของเธอเริ่มกลัวขึ้นมาว่าถ้าหากเกิดมีคนร้ายอยู่แถวนี้เธอจะทำอย่างไร“เตยลุงสนอยู่ไหมให้เค้ามาซ่อมรถให้หน่อยฉันอยู่ห่างจากบ้านประมาณสามกิโลได้มั้ง...อะไรนะลุงไม่อยู่...โอเคๆจะรอนะ”ณดาโทรหาหนามเตยให้คนที่โฮมสเตย์มาซ่อมรถให้เธอหน่อยเพราะหากโทรหาอู่ซ่อมก็คงอีกนานแต่ก็ได้รับข่าวร้ายว่าลุงสนไม่อยู่และให้เธอรออยู่ก่อนเพราะหนามเตยจะไปตามลุงสนให้ทางด้านอคิณ“โอเคครับคุณเตยแล้วผมจะรีบไป”อคิณได้รับสายจากหนามเตยว่ารถของณดาเสียอยู่แถวไหนเขาจึงรีบขับรถออกไปทันทีเขาได้รับคำเตือนจากหนามเตยว่าให้ทำเป็นบังเอิญไปเจอไม่อย่างนั้นแผนครั้งนี้ที่หนามเตยต้องการช่วยเขามีอันพังเป็นแน่หากณดารู้ว่าเพื่อนของเธอแอบช่วยเขาอยู่10 นาทีต่อมา“..อืม..”ณดายืนข้างนอกรถตอนนี้เธอเกิดอาการเซนิดหน่อยเนื่องจ
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่38
“ขอบคุณมากนิด...ขอบคุณมากแค่นี้มันก็ดีกับผมและลูกมากพอแล้ว”อคิณรู้สึกขอบคุณหญิงสาวอย่างมากที่ยอมทำร้ายใจตัวเองเพื่อให้เขาได้เจอลูกบ้างพร้อมจับไหล่หญิงสาวเบาๆให้เอนตัวนอนลงเพื่อพักผ่อนเขาเชื่อว่าภายนอกเธอที่ดูเหนื่อยแล้วแต่ในใจของเธอน่าจะเหนื่อยมากกว่าเขาจะนั่งเฝ้าเธออยู่ห่างๆเอง...เพราะรู้ว่าเธอยังไม่มีแรงตื่นมาไล่เขาตอนนี้หรอก16.00 น.ณดารู้สึกตัวตื่นดูนาฬิกาก็เลยเวลาที่เธอจะไปรับลูกสาวของเธอแล้วจึงรีบเดินออกมาจากห้องแต่เธอเห็นอคิณเดินจูงนีน่าเข้ามาในบ้านจึงหยุดชะงักแอบคิดในใจว่าเมื่อเธอให้โอกาสเขาได้เจอกับลูกก็รีบทำหน้าที่พ่อเสียเหลือเกิน“คุณแม่ขา”เด็กหญิงรีบวิ่งเข้ามากอดคนเป็นแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแก้มปริดีใจที่วันนี้เธอได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวพ่อแม่ลูก “ผมอยากให้คุณพักผ่อนเลยไปรับนีน่าให้...ส่วนรถคุณผมให้อู่รถลากไปซ่อมแล้ว”อคิณเห็นสายตาที่หญิงสาวมองมาทางเขาก็รีบหลบสายตาเล็กน้อยที่เขาต้องไปรับลูกเองก็เพราะว่าไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวนั่นเองเรื่องรถเขาก็จัดการให้เธอเสร็จสรรพเรียบร้อย“คุณแม่ขา...คุณพ่อบอกว่าปิดเทอมนี้คุณพ่อจะพานีน่าไปเที่ยวทะเลด้วย..นีน่าดีใจมากเ
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่39
“นีน่าคะรดเยอะๆเลยค่ะ”ณดาหันไปมองลูกสาวก็ปรากฏว่าตอนนี้นีน่าคงจะไม่ได้ตั้งใจรดน้ำแล้วน่าจะตั้งใจเล่นน้ำมากกว่าเพราะเล่นวิ่งรดน้ำเสียเร็วขนาดนั้นต้นไม้แต่ละต้นคงไม่ได้รับน้ำเพียงพอกันพอดี“ค่ะคุณแม่”เด็กหญิงหยุดวิ่งพร้อมหันมาตอบรับคนเป็นแม่ด้วยน้ำเสียงอันเจื้อยแจ้วเรียกรอยยิ้มให้กับทั้งพ่อและแม่ได้เป็นอย่างดี“เย็นนี้คุณจะทานอะไรผมจะได้สั่งมาที่บ้าน”อคิณไม่มีของสดติดบ้านเอาไว้หากอยากจะทานอะไรก็ต้องสั่งมาเท่านั้นในตอนนี้เพราะถ้าหากหาซื้อแล้วมาทำอาหารอีกก็คงจะไม่ทันการเพราะนี่มันก็ใกล้จะเย็นเต็มทีแล้ว “อืม...นีน่าอยากทานอะไรคะ”ณดายังคิดไม่ออกว่าเธออยากจะทานอะไรตอนเย็นนี้เพราะปกติเธอก็ทานเมนูเดียวกับที่ลูกของเธออยากทานเป็นประจำวันนี้ก็เลยต้องขอความเห็นจากนีน่าอีกครั้งแล้ว“นีน่าอยากทานหมูกระทะเหมือนที่น้านิเคยทำค่ะ”เด็กหญิงนึกอยากทานเมนูที่เคยทำทานกันที่โฮมสเตย์เสียแล้วแถมยังหันมาบอกคนเป็นแม่ด้วยสีหน้าระรื่นด้วยคงอยากจะทานจริงๆ“หมูกระทะเหรอ”อคิณไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะรู้จักชอบเมนูนี้ด้วย2 ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่รู้ว่านีน่าอยากทานอะไรอคิณก็จัดหาสั่งซื้อจากร้านหมูกระทะให้มาส่งแบบชุ
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่40
“ก็ผมต้องรีบจัดการวางแผนงานเพื่อที่จะเข้าไปจัดการในวันพรุ่งนี้น่ะสิ”อคิณต้องรีบเตรียมงานทึกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้เพราะเขาอยากให้ทุกอย่างมันเสร็จสิ้นเรียบร้อยโดยเร็วจะได้มีเวลากับลูกของเขาและหญิงสาวเสียที“เมื่อตอนกลางวันมีเวลาว่างตั้งเยอะทำไมไม่ทำล่ะคะ”ณดาไม่เข้าใจว่าวันนี้เขาเองก็ทำตัวว่างทั้งวันทำเหมือนไม่มีงานทั้งที่มีงานกองโตขนาดนี้เพื่ออะไร“ผมอยากให้เวลาคุณกับลูกไง”อคิณไม่ได้รอเวลาทำงานเวลานี้แค่เขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวกับลูกตอนที่อยู่กับเขาอย่างเต็มที่แอบหงุดหงิดเหมือนกันที่ต้องมามีเรื่องด่วนกะทันหันแบบนี้“...”เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ณดาเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกันไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเห็นเวลาที่อยู่กับเธอและลูกมีค่าขนาดนี้“คุณไปนอนเถอะเดี๋ยวผมจะรีบทำงาน”อคิณอยากให้หญิงสาวได้ไปนอนไม่อยากให้มาสนใจอะไรเขามากมายนักเพราะจะรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเสียเปล่าๆ“ค่ะ..เอ่อ..ยังไงก็อย่าหักโหมนักนะคะ”ณดาไม่มีอะไรจะพูดนอกจากอยากให้เขาทำงานแต่พอเหมาะเพราะเธอรู้ดีว่าการโหมงานหนักในช่วงเวลาพักผ่อนมันทำให้ร่างกายพังขนาดไหนเพราะเธอก็เคยเป็นมาแล้ว“เป็นห่วงผมด้วยเหรอ”อคิณใจชื้นขึ้
กลรักพันธนาการร้าย ตอนที่41
“ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะ..คุณแม่สั่งอาหารมาเยอะเลยค่ะนีน่ากับคุณแม่รอคุณพ่อทั้งวันเลยนะคะ”“...หืมม...”ณดาต้องส่ายหัวให้กับคำพูดของลูกสาวเธออีกแล้วเธอไม่ได้รอเขาทั้งวันเสียหน่อยมีแค่ลูกสาวของเธอเท่านั้นที่ถามหาคนเป็นพ่อทั้งวันแถมยังเหมารวมเธอหน้าตาเฉยอีก“จริงเหรอคะ..หืม..แบบนี้พ่อก็รักก็หลงตายเลยสิคะ”อคิณอุ้มนีน่าเดินเข้ามาในบ้านเขาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเมื่อกลับมาบ้านแล้วเจอแบบนี้คำสุดท้ายแอบพูดเสียงดังเล็กน้อยให้หญิงสาวได้ยินเผื่อจะได้เลิกทำหน้างอใส่เขาเรื่องเมื่อครู่นี้เสียหน่อยหวังว่าเธอคงจะไม่คาดโทษเขาภายหลังเรื่องที่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอหรอกนะ21.00 น.“คุณไม่เหนื่อยเหรอคะที่พรุ่งนี้จะพานีน่าไปเที่ยวเลย”เวลานี้ทั้งณดาและอคิณกำลังนอนหันหน้าชนกันเพียงแค่มีลูกสาวตัวกลมของพวกเขาคั่นกลางเท่านั้นณดาแอบกังวลเล็กน้อยว่าถ้าหากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องเดินทางอีกคงไม่ได้พักแน่เพราะนีน่าคงจะเกาะติดอยู่กับเขาทั้งวันคราแรกเธอก็อยากให้เขาพาลูกไปเที่ยวเร็วๆเธอเองจะได้รีบกลับบ้านแต่เมื่อเห็นเขามีงานที่ให้ปวดหัวก็เห็นใจเขาอยู่เหมือนกันไม่รู้ว่าเรื่องงานที่มีปัญหาของเขามันจะแก้ไขไปได้ด้วยดีหรือยังไ
Latest chapter
