|Zelyn Part|
“พึ่งรู้นะ ว่าพี่อนุญาติทันทีที่ซีรีนขอมาฝึกงานที่นี่”
ปัง !!!! พี่พายุวางแฟ้มเอกสารลงที่โต๊ะทำงานฉันเสียงดัง
“กะ...ก็”ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัว เลยได้แต่ยกมือขึ้นจับท้ายทอย พี่พายุคงได้ยินหมดแล้วสินะ
“พูดแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ”
“แล้วต้องให้ซีรีนพูดแบบไหน พูดแบบยัยป้ามีนาหรอ!!”
“ซีรีน!!”พี่พายุขึ้นเสียงดัง เหมือนกำลังจะปรามว่าสิ่งที่ฉันกำลังพูดมันไม่ดี
“ขอโทษค่ะ”ฉันหันหน้าหนีแต่ก็ยอมพูดขอโทษ เพราะตอนนี้การกระทำของฉันมันก็ดูไม่น่ารักจริงๆ
“ทีหลังถ้าไม่ชอบเขาก็อยู่ห่างๆจะได้ไม่ต้องมีเรื่องกัน เข้าใจไหม”
“จะให้ซีรีนทนมองยัยป้าอยู่ในห้องกับพี่พายุหรอ ไม่มีทาง”ฉันพูดประโยคนี้กับตัวเองเบาๆ
พี่พายุส่ายหน้าแล้วเดินหยิบเอกสารแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง
“มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะน้องซีรีน เมื่อกี้พี่เห็นบอสยืนคุยกับน้องซีรีนตรงนี้”พี่สรกลับมาจากประชุมพอดี
“ซีรีนคงชงชาไม่ถูกใจเขามั้งคะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”ฉันบอกปัดพี่สรเพราะถ้าให้อธิบายคงต้องคุยกันยาว อีกอย่างพฤติกรรมของฉันก็ไม่ควรบอกให้ใครรู้ด้วย
หลังจากที่พี่พายุเดินกลับเข้าไปในห้องฉันก็กลับมานั่งทำงาน ยัยป้ามีนาก็ไม่รู้จะอยู่ทำไมไม่ยอมกลับซักที
“เสียดายจังเลยนะคะ ที่วันนี้พายุไม่ว่าง ไม่งั้นเราคงได้ไปทานดินเนอร์กัน”
“เอาไว้วันหลังดีกว่าครับ วันนี้ผมไม่สะดวกจริงๆ”ทั้งสองคนเดินควงแขนออกมาจากห้องด้วยกัน ฉันพยายามทำเป็นไม่สนใจแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะแอบฟัง
“ก็ได้ค่ะ แต่พายุต้องสัญญานะคะว่าหลังจากมีนากลับมาจากดูงานที่ฝรั่งเศษ เราจะไปทานข้าวเย็นกัน”ยัยมีนามองมาที่ฉันแล้วหันไปทำหน้าอ้อนใส่พี่พายุ หมันใส้ชิป!
“ครับ ผมสัญญา”
“พายุพูดแล้วนะคะ งั้นมีนาไม่กวนพายุแล้วดีกว่า มีนาไปก่อนนะคะ”ยัยมีนาเขย่งขึ้นไปจูบแก้มพี่พายุ โดยไม่สนใจอีกสายตาหลายคู่ที่กำลังมองอยู่ โดยเฉพาะฉัน
“มีนา!!”พี่พายุดูตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ยัยป้าจะโบกมือยิ้มร่าเดินไปที่ลิฟ
ปัง !!!!
“พี่สรคะ !! วันนี้ซีรีนขอกลับเร็วหน่อยนะคะ รู้สึกไม่ค่อยสบายเวียนหัว อยากจะอ้วก”ฉันวางแฟ้มลงเสียงดัง แล้วหยิบกระเป๋าเดินออกมาเลย
“ไอ้พี่พายุบ้า!! ที่กับเรารังเกียจอย่างกับใส้เดือนกิ้งกือ แต่พออีป้านั่นหอมกลับยืนเฉยๆ”ฉันยืนบ่นในลิฟ เพราะไม่รู้จะไประบายให้ใครฟัง อึดอัดไปหมดเลยเว้ย!! ฉันเดินกระทืบเท้ามาที่รถ เหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะเลิกงานเพื่อนๆฉันก็เลยยังไม่มีใครว่าง ...
|Phayu Part|
จุ๊ป !!
เหตุการณ์เมื่อกี้ผมกล้าสาบานเลยว่าผมไม่รู้มาก่อนจริงๆว่ามีนาจะทำแบบนี้ ผมตั้งใจแค่จะเดินออกมาส่งเธอที่หน้าห้องเท่านั้น
“บอสคะ บอส”
“อื้ม...ว่าไง”คุณสรเลขาเรียกให้ผมตื่นจากภวังค์ความคิด
“น้องซีรีนขอออกก่อนเวลา จะให้สรรายงานในระบบด้วยไหมคะ”
“ไม่ต้องๆ คิดเวลาให้เธอเต็มเหมือนเดิมนั่นแหละ”ถ้าเป็นคนอื่น แล้วอยู่ๆมาออกก่อนเวลาแบบนี้ผมคงตัดเป็นวันลาไปแล้ว แต่เห็นว่าเป็นน้องหรอกนะ เลยจะเว้นให้1คน
ผมสั่งงานคุณสรเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในห้อง สายตาของผมมองผ่านกระจกไปที่โต๊ะทำงานของซีรีนตลอดเวลา ไม่รู้ป่านนี้จะโมโหไปถึงไหนแล้ว
ผมรู้นะว่าซีรีนมีความรู้สึกดีๆให้กับผมและผมก็ยอมรับว่าผมก็รู้สึกดีๆกับเธอเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมแค่รู้สึกว่าสถานะของเราที่เป็นอยู่ตอนนี้มันดีและยั่งยืนแล้ว เกิดเราสองคนลองคบกันแล้วไปไม่รอดขึ้นมา ไม่อยากจะคิดเลยว่าเราจะมองหน้ากันยังไง
เวลา 21.30 น. ณ ผับดังใจกลางเมือง
|Zelyn Part|
“อีนี่มันร้าย!! ทำซีรีนของฉันหัวเสียได้”อาร์ตี้เพื่อนสาวสองพยายามปลอบ ฉันเล่าวีรกรรมของยัยป้าคนนั้นให้พวกมันฟัง แต่ยิ่งเล่าก็ยิ่งแค้น
“ฉันเครียดว่ะแก ถ้าอีป้ามันกลับมาพี่พายุต้องเสร็จมันแน่ๆ”ฉันยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม ถึงฉันจะชอบมาที่แบบนี้แต่ฉันก็ไม่ดื่มแอลกอฮอล์
“เสร็จแน่ๆ”น้ำส้มพยักหน้าเห็นด้วย
“โอ้ย!!เครียด แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าอีป้านั่นจะไปกี่วันเกิดอยู่ๆมันโผล่มาฉันได้บ้าตายแน่ๆ”
“งั้นแกก็จัดการพี่พายุก่อนสิ จัดการให้จบวันนี้เลย”
“แกก็พูดง่ายๆนะนังตุ๊ด แค่คุยกันดีๆพี่พายุยังไม่ค่อยอยากจะคุยกับฉันเลย แล้วจะไปจัดการเขาได้ยังไงละ”
“ก็ไม่ต้องคุย ใช้เรือนร่างที่แม่นิวให้มาให้เป็นประโยชน์หน่อยสิ”
“ยังไงของแกว่ะ”น้ำส้มกับฉันมองหน้ากัน ไม่รู้ว่านังตุ๊ดจะมาไม้ไหน
อาร์ตี้เล่าแผนการที่นางคิดให้ฟัง นางบอกว่านางเคยทำแล้วได้ผล แต่แค่ฟังฉันก็ขนลุกแล้วอะ
“ฉันทำไม่ได้หรอก”ฉันส่ายหน้าขอแผนใหม่ แผนนี้มันยากเกินไปสำหรับฉัน
“แล้วแต่นะ จะรอให้ยัยป้านั่นพาพี่พายุไปเสร็จก่อนก็ตามใจ”
“ไม่ได้นะฉันไม่ยอม”
“ไม่ยอมก็ทำตามที่ฉันบอก!!”อาร์ตี้ยกมือเท้าเอว
“แต่ฉันไม่กล้า แค่เห็นหน้าพี่พายุฉันก็..”
“งั้นแกลองกินแก้วนี้ดู เรียกความกล้าของแกออกมาแล้วโทรหาพี่พายุซ่ะ”อาร์ตี้ดันแก้วเหล้าที่นางพึ่งชงมาให้ฉัน เอาว่ะลองดูซักตั้งดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย
อึก !!! อี๋โครตขม กินกันเข้าไปได้ไงว่ะ ฉันวางแก้วแล้วรีบหาอะไรอย่างอื่นเข้าปาก
“เป็นไงกล้าขึ้นมาไหม”น้ำส้มกับอาร์ตี้มองแบบลุ้นๆ
“ไม่เท่าไหร่แต่ฉันจะลองโทรหาพี่พายุดู”
ฉันกดโทรหาพี่พายุแล้วพูดตามที่อาร์ตี้บอก ตอนแรกพี่พายุก็เหมือนจะไม่สนใจจนอาร์ตี้ต้องแกล้งทำเป็นเสียงผู้ชายเข้ามาคุยกับฉัน
“เป็นไงมาไหม”
“ไม่รู้ แต่พี่พายุบอกให้ส่งโลเคชั่นให้”
“แสดงว่าพี่พายุติดกับเราแล้ว ขั้นต่อไปคือแกต้องไปนั่งคนเดียวแล้วทำตัวเองให้เมาที่สุด พอพี่พายุมาแกก็ลากเขาไปจัดการซ่ะ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยเห็นตรงนู้นนิดตรงนี้หน่อย ก็แข็งจนทนไม่ไหวแล้ว”อาร์ตี้จัดเสื้อผ้ากับทรงผมให้ฉันใหม่
“ขะ...แข็งอะไร บ้าหรอ”อยู่ๆฉันก็รู้สึกเขิน แผนของอาร์ตี้ก็คือการทำให้พายุเป็นของฉัน ดังนั้นมันก็ต้องผ่านเรื่องแบบนั้น โอ๊ยๆตายถ้าพี่ซีนรู้เอาฉันตายแน่ๆ
“ไม่ต้องมาเขินเดี๋ยวคืนนี้แกก็จะได้เจอของจริง ว่าแต่แค่นี้ยังเมาไม่พอ กินเข้าไปอีกแก้ว”
อาร์ตี้บังคับให้ฉันกินแบบเพียวๆไปหนึ่งแก้ว แล้วสั่งอีกแก้วเพื่อมาพรมใส่เสื้อผ้าฉันจะได้มีกลิ่นเหล้าหน่อย
อาร์ตี้นั่งอยู่เป็นเพื่อนจนพี่พายุมา มันก็รีบกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง
“ซีรีนกลับเดี๋ยวนี้”พี่พายุมาถึงก็ดึงฉันให้กลับบ้านทันที
“ม่ายย..ซีรีนไม่อยากกลับ ซีรีนอยากกินต่อ”
ฉันดึงพี่พายุให้นั่งแทนที่ตัวเองก่อนจะลุกขึ้นเต้นรอบตัวพี่พายุ ฉันพยายามทำตามที่อาร์ตี้บอกคือเต้นยังไงก็ได้ให้นมกับน้องสาวของฉันโดนตัวพี่พายุให้มากที่สุด
“ซะ..ซีรีนยืนดีๆ”พี่พายุพยายามจับให้ฉันอยู่เฉยๆ ฉันก็เลยนั่งตักเขาซ่ะเลย แล้วใช้มือโอบรอบคอพี่พายุไว้หลวมๆ
“พี่พายุสนุกไหมคะ ซีรีนสนุกม๊ากก วู้วว!!!”ฉันเต้นบนตักพี่พายุ พยายามจะกดให้ตรงนั้นของเราถูกัน จนฉันเริ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรมาดุ่นๆที่ก้น
“กลับกันเดี๋ยวนี้ซีรีน ถ้าซีรีนไม่กลับพี่จะกลับแล้วนะ”พี่พายุจับฉันให้ลุกขึ้นแล้วกำลังจะเดินออกไป อาร์ตี้กับน้ำส้มก็ส่งสัญญาณให้ฉันกลับไปกับเขาและจัดการเขาต่อให้ได้
“กลับก็กลับค่ะ”ฉันทำตามอย่างว่าง่ายจนตอนนี้เรามาอยู่ด้วยกันบนรถพี่พายุ
“อ่ะ..กินน้ำเยอะๆจะได้สร่าง ตอนถึงบ้านจะได้ไม่โดนดุ”พี่พายุส่งขวดน้ำมาให้
“ไม่กลับ ซีรีนไม่กลับบ้านนะคะ”
“ไม่กลับบ้านแล้วจะไปไหน”
“ไปคอนโดพี่พายุคะ”
ฉันตีหน้าตาย ไม่กลับซ่ะอย่างพี่พายุจะทำอะไรฉันได้
“คาดเบลพี่จะพากลับบ้าน”พี่พายุจัดการคาดให้ตัวเอง แล้วออกรถ
ไม่ได้นะ!! ฉันจะยอมให้พี่พายุขับรถจนถึงบ้านไม่ได้ กลิ่นเหล้าขนาดนี้ พี่ซีนตีตายแน่ๆ และแผนที่ฉันพยายามทำก็จะเสียเปล่า
หมับ!!!
ฉันลอดเบลตัวเองแล้วเอื้อมมือไปจับเป้าของพี่พายุ แล้วออกแรงบีบเบาๆ นังอาร์ตี้บอกว่าให้จับจนกว่ามันจะรู้สึกเเข็ง แต่เอ๊ะ!! ทำไมของพี่พายุมันแข็งอยู่แล้วล่ะ
“ซี๊ด...ทะ ทำอะไรซีรีน กลับไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้”
พี่พายุพูดติดๆขัดๆแบบที่อาร์ตี้บอก แสดงว่าพี่พายุเริ่มมีอารมณ์ฉันต้องรีบลุกเขาต่อทันที
“แข็งแล้ว...ให้ซีรีนช่วยพี่พายุนะคะ”
“อ๊ะ...ย๊ะ อย่าาา”....
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
หมับ!!!ฉันลอดเบลล์ตัวเองเอื้อมมือไปจับเป้าของพี่พายุ แล้วออกแรงบีบเบาๆ นังอาร์ตี้บอกว่าให้จับจนกว่ามันจะรู้สึกเเข็ง แต่เอ๊ะ!! ทำไมของพี่พายุมันแข็งอยู่แล้วล่ะ“ซี๊ด...ทะ ทำอะไรซีรีน กลับไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้”พี่พายุพูดติดๆขัดๆแบบที่อาร์ตี้บอก แสดงว่าพี่พายุเริ่มมีอารมณ์ฉันต้องรีบลุกเขาต่อทันที“แข็งแล้ว...ให้ซีรีนช่วยพี่พายุนะคะ”“อ๊ะ...ย๊ะ อย่าาา”(พายุ ทอร์ค)ผมรีบบอกซีรีนก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว เพราะเธอเอาแต่มองผมด้วยสายตายั่วยวนแล้วเอาหน้าอกของเธอที่ถูไปถูมาที่ต้นแขนผม“ขับรถไม่ถนัดหรือกลัวจะทนไม่ได้กันแน่”ซีรีนเลื่อนมือจากจับที่ต้นขามาจับที่เป้าผมแทน“อ๊ะ...อื้อ”ซีรีนออกแรงบีบเบาๆ ขาผมจากที่วางไว้เฉยๆก็อ้าออกอัตโนมัติเพื่อให้เธอจับได้สะดวกๆใจแข็งไว้ไอ้พายุ นี่น้องมึงนะเว้ย!! ผมข่มอารมณ์ในใจแต่เหมือนมันจะไม่ฟัง“มันจะแข็งแบบนี้หรอคะ เวลาที่ผู้ชายมีอารมณ์”ซีรีนทั้งบีบทั้งลูบ เหมือนมันเป็นของเล่น“เอามือออก มันไม่ใช่ของเล่นนะซีรีน”ผมหันไปดุ เพราะถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ผมจะไม่ทนแล้วนะ“ซีรีนก็ไม่ได้เล่นนะคะ ซีรีนเอาจริง”ซีรีนทำปากจู๋แล้วพยักหน้า ก่อนจะปลดเข็มขัดผมออกรูดซิบงัดเจ้าแก่น
(PHAYU PART)“โอ๊ย..!!! พะ พี่พายุ ซีรีนเจ็บ”“ชิป..!!! ยังซิง!!! ทำไมอ่อยขนาดนั้นว่ะ”ผมดันเข้าไปยังไม่เท่าไหร่เลย ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ซีรีนก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บ และใช้มือดันหน้าขาผมไว้แม่ง..!!!! อ่อยอย่างกับผ่านผู้ชายมาแล้วเป็นสิบ ที่ไหนได้ยังซิงอยู่เลย จบเรื่องคงต้องคุยกันหน่อย“พะ...พี่พายุ เอาออกก่อนได้ไหม ซีรีนเจ็บ เจ็บมาก”ซีรีนดันหน้าขาผมไว้ไม่ปล่อย และไอ้ขนาดของผมมันก็ไม่ธรรมดา สงสารก็สงสารแต่ผมถอยไม่ได้แล้ว“อดทนซีรีน ซีรีนเจ็บพี่ก็เจ็บ”ผมพยายามปลอบพร้อมกับก้มลงไปดูดนมซีรีน นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกของเธอ แต่เป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน ครั้งแรกก็ต้องมาเจอร่องฟิตขนาดนี้ ปวดแท่งสุดๆ“มะ...มันเข้ามาขนาดไหนแล้ว”ซีรีนถาม“ผ่านเข้าไปแค่หัวเท่านั้นครับ”ผมลุ้นกลัวซีรีนจะให้เอาออกอีก“เอาเข้ามาทีเดียวหมดเลยได้ไหมคะ ซีรีนจะอดทน”ตอนแรกอยากให้ผมเอาออก ทีนี้กลับมาอยากให้ใส่หมด เอายังไงของเธอกันนะ แต่ถ้าผมดันทีเดียวซีรีนจะทนไหวหรอและระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นซีรีนก็ทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด คือดันผมให้นอนลงและซีรีนขึ้นไปอยู่ข้างบนแทน ซีรีนจับแก่นกายผมจ่อที่ร่อง แล้วมองผมเหมือนกล้าๆกลัวๆ“มัน
(ZELYN PART)ฉันผ่านเมื่อคืนมาได้อย่างสวยงาม นี่สินะที่เขาเรียกว่าเจ็บแค่โครตมีความสุข หึหึ และแล้วฉันก็ได้ครอบครองผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดอย่างพี่พายุฉันวาดมือไปข้างๆด้วยความหวังว่าจะได้กอดผู้ชายที่ฉันนอนด้วยเมื่อคืน แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่าLINE BOSS (พี่พายุ)PHAYU : วันนี้พี่อนุญาตให้ลางานได้หนึ่งวัน อาหารเช้ากับยาอยู่บนโต๊ะข้างนอก ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับได้เลย รถซีรีนอยู่ข้างล่างแล้วกุญแจอยู่ตรงห้องรองเท้า“เย็นชา!!!”พี่พายุกลับมาเย็นชาใส่ฉันอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อคืนเราพึ่ง....!!!ได้กันฉันลุกจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก มันเจ็บไปหมด โดยเฉพาะตรงนั้น“ยาคุม”พี่พายุเตรียมอาหารมื้อเช้าเอาไว้ให้ฉันมื้อใหญ่ พร้อมยาคุมแบบฉุกเฉิน ถึงพี่พายุไม่เตรียมให้ฉันก็กะว่าจะไปหาซื้อกินเองอยู่แล้ว เพราะเรายังมีเบบี๋กันตอนนี้ไม่ได้ พี่ซีนได้ฆ่าฉันตายแน่ๆฉันกินยาพร้อมทายาเรียบร้อยก็แต่งตัวตามพี่พายุมาทำงาน สายไป3ชั่วโมง ฉันพยายามเดินให้ปกติที่สุดแม้มันจะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆก็ตาม“อ้าว...น้องซีรีน เมื่อเช้าไลน์มาหาพี่ว่าขอลาป่วยไม่ใช่หรอคะ นี่พี่กำลังจะส่งเอกสารให้บอสพอดีเลย”พี่สรยกเอกสาร
(ZELYN PART)“ตั้งแต่ทำงานมา พี่ยังไม่เคยตื่นสายเลย”พี่พายุพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คือฉันสามารถค้างที่คอนโดกับเขาได้งั้นหรอ“พี่พายุหึงซีรีนกับพี่โดมหรอคะ”“ป่าว..!!! แค่ไม่อยากให้ไว้ใจใครง่ายๆ ทั้งๆที่พึ่งเจอกัน”“ถึงซีรีนจะพึ่งเจอ แต่พี่โดมก็ทำงานกับพี่ซีนมานานแล้วนะคะ ถ้าพี่ซีนสกีนให้แล้วซีรีนก็ไว้ใจค่ะ”ฉันยิ้มและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไลน์หาพี่โดมก่อนจะหนีไปนั่งที่โซฟา“ซีรีน!!! ไหนซีรีนบอกว่าชอบพี่ไง แล้วไปคุยกับคนอื่นแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรอ”“ก็ซีรีนชอบพี่พายุ แต่พี่พายุไม่ได้ชอบซีรีนแล้วถึงเราจะมีอะไรกันแล้วแต่ซีรีนก็ควรจะตัดใจ การมูฟออนของซีรีนก็คือต้องหาคนคุยใหม่ จะได้ละ…อื้อ”ฉันยังพูดไม่ทันจบคำพี่พายุก็ดึงฉันไปจูบ และยกตัวฉันขึ้นมาทับบนตัวเขา“อย่าพูดว่าจะตัดใจจากพี่อีก”“พี่พายุ…”โดนจูบทีเดียว ทำฉันอ่อนแรงไม่กล้าเถียงเขาต่อเลย แถมยังท่านั่งของฉันตอนนี้อีก“คอนโดนี้มีกฎว่า ห้ามคุยกับผู้ชายทุกคนยกเว้นเจ้าของคอนโด”“หมายความว่าไงคะ”“ถ้าซีรีนยังอยู่ในคอนโดนี้ ซีรีนคุยได้แค่กับพี่คนเดียว ไลน์หรือโทรคุยกับคนอื่นไม่ได้ รวมถึงเลขาที่ยังไม่เคยทำงานด้วยกันคนนั้น”“มีแบบนี้ด้วย หึ
(ZELYN PART)หลายวันมานี้ฉันขลุกตัวอยู่แต่กับพี่พายุ ไปทำงานพร้อมกัน กลับบ้านก็กลับพร้อมกันใช่ค่ะ!!! ฉันย้ายตัวเองมาอยู่ที่คอนโดพี่พายุแล้ว อาจจะไม่ได้ถึงขนาดลากกระเป๋ามาแต่ก็พอมีเสื้อผ้าแทรกอยู่ในตู้พี่พายุบ้างแล้ว“ทำอะไรอยู่คะ”กลับมาจากทำงานฉันก็รีบเข้าไปอาบน้ำ พอออกมาพี่พายุก็ยังนั่งทำงานอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะขยันไปไหนทั้งๆที่เราพึ่งกลับมาจากทำงาน“มีงานด่วนต้องรีบเคลียร์ เดี๋ยวซีรีนสั่งอาหารเย็นมาซักสี่ห้าอย่างนะ”“สี่ห้าอย่าง!! สั่งมาทำไมเยอะแยะคะ”เรามีกันอยู่สองคน ปกติทุกวันถ้าพี่พายุไม่ทำอาหารเองก็จะสั่งแค่อะไรง่ายๆมาทาน แบบชุดใครชุดมัน“วันนี้พาขวัญจะมากินข้าวเย็นกับเรา พี่ต้องคุยงานกับพาขวัญด่วน”“ตะ…แต่ ซีรีนอยู่ที่นี่นะคะ”“แล้วทำไม”“พี่พายุบอกว่าให้ใครรู้ไม่ได้ไม่ใช่หรอ ถ้าพี่พาขวัญเห็นซีรีนอยู่ที่นี่ยังไง พี่พาขวัญก็ต้องรู้”“แล้วคิดว่าทุกวันนี้พาขวัญไม่รู้หรอ เราไปทำงานด้วยกันทุกวัน กลับพร้อมกันทุกวัน ที่พนักงานไม่ได้สงสัยอะไรก็เพราะคิดว่าเราเป็นพี่น้องกันปกติ แต่พาขวัญไม่ใช่ไง”พี่พายุอธิบายก่อนจะเดินไปเข้าห้องไปอาบน้ำ ก็จริงของเขา ยังไงพี่พาขวัญก็รู้อยู่แล้วว่าฉันชอบ
(PHAYU PART)ผมกดเลือกโรงแรมและจ่ายเงินเองโดยไม่ผ่านเลขา เพราะไม่ต้องการให้รู้ข้อมูลส่วนตัวบางอย่าง“ซีรีน เข้ามาข้างในหน่อย”ผมส่งเสียงผ่านอินเตอร์คอม“คะ…พี่พายุเรียกซีรีนหรอ”“อือ เราจะออกไปข้างนอกกัน”“รับทราบค่ะ ซีรีนจะรีบไปตามพี่ภัทรเดี๋ยวนี้เลย”“พี่บอกให้ไปตามหรอ”“ก็พี่พายุจะออกไปข้างนอก”“ก็ใช่!!! ซีรีนต้องเป็นคนขับรถ นี่กุญแจ”ผมยื่นกุญแจรถให้ซีรีน ระยะเวลาเกือบเดือนผมขับให้ซีรีนนั่งตลอด ถึงเวลาที่ต้องบริการผมบ้างแล้ว“ขับดีๆนะ พี่จะอ่านเอกสารก่อนประชุมช่วงบ่าย”“จะพยายามค่ะ”ผมหันไปมองซีรีนแทบจะทันที เพราะผมไม่เคยนั่งรถที่ซีรีนเป็นคนขับเลยซักครั้ง สงสัยเอกสารการประชุมคงต้องเก็บไว้อ่านทีหลังแล้ว-ห้างABC-“พี่พายุนัดลูกค้าไว้หรอ น่าจะบอกซีรีนล่วงหน้าซีรีนจะได้เตรียมเอกสารมา”“ไม่ต้องมาขยันตอนนี้เลย”จากเมื่อวานที่ซีรีนพูดถึงเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทะเล ก็ทำให้ผมคิดบางอย่างได้ ในเมื่อกลัวว่าซีรีนจะแต่งตัวไม่ดี ผมก็ต้องควบคุมตั้งแต่ต้น ตั้งแต่เลือกซื้อเลย ถึงได้พามาห้างวันนี้“แล้วตกลงเรามาทำอะไรคะ”“ซื้อเสื้อผ้า”“หืม.!!!ของพี่พายุมีเต็มทุกตู้แล้วนะ จะซื้อเพิ่มอีกหรอ ที่มีอยู่ในคอน
(PHAYU PART)“แผนการตลาดผมวางเอาไว้คร่าวๆแล้ว ถ้าทุกฝ่ายอ่านและทำความเข้าใจ ก็คิดว่าน่าจะทำตามได้ไม่ยาก จบการประชุมได้”“ห๊ะ…!!!”ผมฟังปัญหาที่เกิดขึ้นและชี้แจงสิ่งที่ผมคิดโดยไม่รอให้ทุกคนเสนอความคิดของแต่ละฝ่ายเหมือนทุกที“บอสปิดการประชุมเร็วจนทุกคนแปลกใจมากเลยนะครับ”“ไม่ดีหรอ หรืออยากให้ฉันลากยาวเหมือนเดิม”วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจบการประชุมไวมาก เพราะปกติถ้าเริ่มประชุมช่วงบ่ายกว่าจะเสร็จก็ค่ำๆนู่น“บอสมีธุระหรือเปล่าครับ”“ไม่มี ฉันจะกลับบ้านเลย”“คะ…ครับ”ณภัทรดูเวลาสลับกับมองหน้าผม เพราะตั้งแต่ผมทำงานมา ผมแทบจะไม่เคยกลับบ้านก่อนสองทุ่มเลย ทุกคนดูแปลกใจรวมถึงณภัทรเลขาผมด้วย คนอยากกลับบ้านตอนบ่ายสามมีอะไรให้แปลกใจ“ทำไม”“ไม่มีอะไรครับ”ณภัทรรีบส่ายหน้าแล้ววิ่งไปเอารถ ผมส่งซีรีนกลับบ้านตั้งแต่ซื้อของเสร็จแล้ว หวังว่ากลับไปจะได้เห็นอะไรดีๆนะ(ZELYN PART)ฉันกลับมาถึงคอนโดพี่พายุตอนบ่ายแก่ๆพร้อมของพะรุงพะรังที่พี่พายุซื้อให้“จะเดินขึ้นมาส่งหน่อยก็ไม่ได้ ปล่อยให้เราแบกของตั้งเยอะขนาดนี้ขึ้นมาคนเดียว”ใช่ค่ะ!!เสื้อผ้าทั้งหมดที่พี่พายุซื้อให้ เขาให้ฉันแบกขึ้นมาเอง แล้วให้เหตุผลว่าต้อง
(PHAYU PART)ผมกดเลื่อนดูโซเชี่ยลมีเดียของซีรีน ไม่ว่าจะเฟสบุ๊คหรืออินสตาแกรมเพื่อหาที่อยู่คอนโดของซีรีน แต่น้องมันก็ไม่เคยเช็คอินเลย มีแค่รูปถ่ายที่เห็นภายในห้องเท่านั้น ตอนนี้ผมเลยทำได้แค่รอให้พาขวัญติดต่อกลับมา มันหงุดหงิดนะทั้งๆที่รู้ว่าถ้าโทรหาซีเนียร์ก็รู้แล้ว แต่ผมทำแบบนั้นตอนนี้ไม่ได้ไงLINE PHAKWAN : CONDO IS A AKEKAMAIผมรีบกดให้จีพีเอสนำทางไปที่คอนโดนั้นทันที พาขวัญจัดการให้ทุกอย่างจนตอนนี้ผมมาถึงหน้าประตูห้องซีรีนแล้ว แต่กดออดเท่าไหร่ก็ไม่มีคนเปิดมองลอดประตูเข้าไปทุกอย่างก็มืดสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ เพราะถ้ามีคนอยู่คงมีความเย็นลอดออกมาบ้าง“ไอ้หนุ่ม เจ้าของห้องนี้เขาไม่อยู่มาซักพักแล้วล่ะ”“วันนี้ก็ไม่มีใครกลับมาหรอครับ”“ไม่มีนะ เพราะถ้าหนูซีรีนกลับมาลุงต้องรู้ หนูซีรีนฝากให้ลุงช่วยดูห้องให้เวลาที่เธอไม่อยู่”ลุงยามที่มาเดินตรวจตราให้ข้อมูล แล้วถ้าซีรีนไม่อยู่ที่นี่ซีรีนจะไปที่ไหน ให้พาขวัญไปดูที่บ้านก็ไม่มีตอนนี้ผมห่วงจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาซีรีนที่ไหน(ZELYN PART)ถ้ารู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้วต้องพยายาม อยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเรา ควรถอยออกมา“ฮึก ฮืออออออ
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่