(ZELYN PART)
ฉันผ่านเมื่อคืนมาได้อย่างสวยงาม นี่สินะที่เขาเรียกว่าเจ็บแค่โครตมีความสุข หึหึ และแล้วฉันก็ได้ครอบครองผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดอย่างพี่พายุ
ฉันวาดมือไปข้างๆด้วยความหวังว่าจะได้กอดผู้ชายที่ฉันนอนด้วยเมื่อคืน แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า
LINE BOSS (พี่พายุ)
PHAYU : วันนี้พี่อนุญาตให้ลางานได้หนึ่งวัน อาหารเช้ากับยาอยู่บนโต๊ะข้างนอก ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับได้เลย รถซีรีนอยู่ข้างล่างแล้วกุญแจอยู่ตรงห้องรองเท้า
“เย็นชา!!!”
พี่พายุกลับมาเย็นชาใส่ฉันอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อคืนเราพึ่ง....!!!ได้กัน
ฉันลุกจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก มันเจ็บไปหมด โดยเฉพาะตรงนั้น
“ยาคุม”
พี่พายุเตรียมอาหารมื้อเช้าเอาไว้ให้ฉันมื้อใหญ่ พร้อมยาคุมแบบฉุกเฉิน ถึงพี่พายุไม่เตรียมให้ฉันก็กะว่าจะไปหาซื้อกินเองอยู่แล้ว เพราะเรายังมีเบบี๋กันตอนนี้ไม่ได้ พี่ซีนได้ฆ่าฉันตายแน่ๆ
ฉันกินยาพร้อมทายาเรียบร้อยก็แต่งตัวตามพี่พายุมาทำงาน สายไป3ชั่วโมง ฉันพยายามเดินให้ปกติที่สุดแม้มันจะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆก็ตาม
“อ้าว...น้องซีรีน เมื่อเช้าไลน์มาหาพี่ว่าขอลาป่วยไม่ใช่หรอคะ นี่พี่กำลังจะส่งเอกสารให้บอสพอดีเลย”
พี่สรยกเอกสารในมือให้ฉันดู เป็นเอกสารสำหรับนักศึกษาฝึกงานที่ขอลาป่วย เพื่อเก็บเป็นหลักฐานส่งมหาลัยตอนฝึกงานเสร็จ
“ซีรีนไลน์หาพี่สรหรอคะ”
ฉันหรี่ตามองลอดเข้าไปที่ห้องพี่พายุ นั่งเซ็นต์เอกสารไม่สนใจอะไรเลย
“ค่ะ!! หรือน้องซีรีนไม่ได้เป็นคนไลน์มา”
“ป่าวค่ะๆ เป็นซีรีนเอง แต่พอนอนพักมันก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น เลยคิดว่ามาทำงานดีกว่า”
พี่สรพยักหน้า ก่อนจะชมว่าฉันเป็นนักศึกษาฝึกงานตัวอย่าง ป่วยแต่ไม่ยอมใช้วันลา
แต่พี่สรคงไม่รู้ ว่าที่ฉันลากสังขารมาทำงานวันนี้เพราะอยากมาดูหน้าคนที่ทำให้ฉันป่วยต่างหาก
ก๊อกๆ
“ครับ!!”
พี่พายุขานเสียงยาว คงทำงานยุ่งอยู่แน่ๆ
“ซีรีนมารายงานตัวค่ะ เมื่อเช้ามีคนแอบมาทำงานก่อนไม่ยอมปลุก”
“คิดว่าลุกไม่ไหว”
พี่พายุพูดทั้งๆที่ไม่เงยหน้าขึ้นมา นี่เขาไม่รู้สึกเซอร์ไพรส์เลยหรอที่ฉันตามเขามาทำงาน ทั้งๆที่น้องสาวกำลังไม่สบายเพราะเขา...
ก๊อกๆ
“ขออนุญาตค่ะบอส คุณซีนขอนัดคุยเรื่องซื้อเกาะที่โรงแรมZe Zenบ่ายวันนี้ แจ้งว่าขอนัดด่วนค่ะ”
“ผมไม่มีนัดที่อื่นใช่ไหม”
“ไม่มีค่ะ”
“อืม ฝากบอกนภัทรให้เตรียมตัวด้วย ผมจะไปทานข้าวเที่ยงที่นั่นเลย”
“วันนี้คุณภัทรขอลาค่ะ สรเองก็มีประชุมกับบอร์ดแทนบอสช่วงบ่ายพอดีด้วย”
“งั้นให้ซีรีนไปแทนไหมคะ”
ฉันรีบเสนอตัว การไปของฉันครั้งนี้คุ้มสุดๆนอกจากจะได้ทำงานกับพี่พายุแล้ว ยังแถมได้กินข้าวเที่ยงด้วยกันด้วย เผลอๆกว่าจะคุยงานเสร็จก็เย็น ให้พี่ซีนเลี้ยงดินเนอร์พี่พายุต่อ เราได้อยู่ด้วยกันยาวๆ
“ซีรีน ซีรีน”
“คะ..!!”
“คุณสรออกไปตั้งนานแล้ว เหม่ออะไรอยู่”
“เปล่าค่ะ ตกลงพี่พายุให้ซีรีนไปด้วยนะคะ”
“อือ เจอกันเที่ยงตรงหน้าบริษัท”
“ค่ะ!!!”
ฉันดีใจจนอยากจะกระโดดจูบพี่พายุแรงๆ แต่ก็ทำได้แค่คิดเพราะห้องพี่พายุดันมีกระจกเล็กๆที่คนข้างนอกจะมองเข้ามาได้เต็มไปหมด
“เอกสารที่บอสกับคุณซีนคุยกันไว้ครั้งก่อน น้องซีรีนพกติดไปด้วยนะจ๊ะ แล้วก็จดรายละเอียดกลับมาด้วย เผื่อบอสขอย้อนหลัง”
“ค่ะ!! ขอบคุณนะคะพี่สร”
ฉันรับเอกสารมาเปิดอ่านคร่าวๆ รอเวลาที่จะลงไปรอพี่พายุข้างล่าง ถ้าถามว่าทำไมไม่ลงไปพร้อมกันนะหรอ ฉันก็ไม่รู้พี่พายุเหมือนกัน เอาเป็นว่าฉันแค่ทำตามคำสั่ง!!!
ห้านาทีสุดท้ายก่อนถึงเวลานัด ฉันก็รีบกวาดของทุกอย่างที่คิดว่าต้องใช้ลงกระเป๋า แล้วรีบสับขามาที่หน้าบริษัทแบบเร็วๆ แต่ก็ช้ากว่าพี่พายุอยู่ดี
ฉันเปิดประตูแล้วขึ้นไปนั่งด้านหลังตามความเคยชิน แต่ลืมไปว่าวันนี้พี่ภัทรลาดังนั้นตอนนี้คนขับก็ต้องเป็น
“ขอโทษค่ะ เดี๋ยวซีรีนจะไปนั่งข้างหน้าตอนนี้เลย”
พี่พายุไม่ได้พูดอะไร ฉันรู้ว่าเขาไม่ถือตัว แต่ฉันอยากนั่งคู่กับเขามากกว่าไง
“เอาเอกสารครั้งก่อนมาด้วยใช่ไหม”
“ค่ะ!!!”
ฉันยกแฟ้มให้พี่พายุดู ซึ่งเขาก็พยักหน้า แบบพยักหน้าแค่นั้นเลย ไม่ชวนฉันคุยต่อเลย
“คิดถึงจังเลย”ฉันเอียงตัวไปซบพี่พายุ เขาพูดเองว่าไม่ให้คนอื่นรู้ แต่นี่เราอยู่กันแค่สองคนดังนั้นฉันทำได้
“นั่งดีๆซีรีน พี่ขับรถอยู่”
“ซีรีนแค่โดนตัวพี่พายุนิดเดียวเอง มันทำให้ขับรถลำบากขนาดนั้นเลยหรอคะ”
พี่พายุหันมามองฉันนิดนึงก่อนจะกลับไปมองทางต่อ ฉันเลยมือขึ้นกอดอก กลัวไปโดนเขาอีก หลังจากนั้นเราก็เงียบกันมาจนถึง โรงแรม ZE ZEN โรงแรมของที่บ้านฉันเอง
“คุณพายุ คุณซีรีนสวัสดีค่ะ”
ผู้ช่วยพี่ซีนออกมารอต้อนรับที่หน้าล็อบบี้ แล้วพาเราสองคนมาที่ห้องอาหารในโรงแรม
“คุณซีนออกไปพบลูกค้าข้างนอก แต่จะรีบตามมาให้คุณพายุกับคุณซีรีนทานมือกลางวันกันก่อนได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ”
ฉันหันไปขอบคุณเลขาพี่ซีน ก่อนจะกลับมามองคนตรงหน้า ไม่มีท่าทีตอบรับอะไรเลย ละครที่เขาอยากให้ฉันเล่นคงเป็นแบบนี้สินะ…
(PHAYU PART)
ฟู่วว!!! ผมไม่เคยประหม่าก่อนจะเจอไอ้ซีนขนาดนี้มาก่อนเลย เพราะโตมาด้วยกัน แต่เรื่องเมื่อคืนทำผมกังวลใจ แล้วยังยัยจอมดื้อที่นั่งอยู่ตรงข้ามอีก
“สั่งอาหารเลยไหมคะ หรือจะนั่งดมกลิ่นร้านอาหารเฉยๆ”
ผมมองค้อนยัยตัวเล็ก อยู่ๆก็มาประชดประชัน แค่เรื่องไม่ให้ซบบนรถ
หลังจากเราทานอาหารกันเสร็จ ไอ้ซีนก็ยังไม่มาเราเลยมานั่งรอที่ห้องรับรองข้างบน
“ให้ซีรีนโทรตามพี่ซีนไหมคะ หรือจะเลื่อนนัดไปวันอื่น”
“ไม่ต้อง วันนี้พี่ไม่ได้มีธุระที่อื่นพอดี”
ผมไม่ชอบคนผิดเวลา นัดเวลาไหนก็ควรเป็นเวลานั้น เห็นกับเรื่องเมื่อคืนหรอกนะผมเลยอดทน
“เฮียพายุ!!! โทษนะครับ ลูกค้าคุณพ่อมาจากต่างประเทศกว่าจะคุยกันเสร็จเลยนานเลย อ้าว..ยัยน้องมากับเฮียด้วยหรอ”
ซีเนียร์วิ่งหน้าตั้งเข้ามา มันทักผมก่อนจะรีบเข้าไปกอดน้องสาวของตัวเอง แล้วมันก็วนเวียนอยู่กับน้องสาวแบบนั้น ไม่เริ่มงานซักที
“จะเริ่มคุยได้หรือยัง ฉันเสียเวลามามากแล้วนะ”
“โอเคๆครับ พอดีทางนายหน้าที่ผมใช้ให้ไปเจรจาเรื่องกว้านซื้อที่บนเกาะแจ้งมา ว่ามีพื้นที่ด้านหน้าติดทะเลไม่ยอมขายที่ให้เรา บอกว่าราคามันต่ำไป พอคนนึงร้องมาแบบนี้ คนที่เหลือก็เลยเอาตาม ตอนนี้เลยวุ่นวายน่าดูเลยครับ”
“เป็นไปได้ไง ในเมื่อราคาที่เราเสนอไปมากกว่าราคาประเมินที่ดินของรัฐบาลตั้งสองเท่า”
“นั่นสิครับ ผมก็ไม่รู้ เลยอยากได้ความเห็นจากเฮีย”
“หรือว่าแผนโครงการของเรารั่ว”
“ไม่น่านะครับ เพราะเรื่องนี้เราคุยกันแค่ภายใน ผู้ถือหุ้นของผมบางคนยังไม่รู้เลย ใช่ไหมยัยน้อง”
“ค่ะ…คะ ซีรีนเกี่ยวอะไรด้วย”
“ก็เรามีหุ้นอยู่ในบริษัท20%เรายังไม่รู้เลย แล้วคนอื่นจะไปรู้ได้ยังไง”
“ซีรีนไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีหุ้นอยู่ที่นี่”
ผมหันมองซีรีน นี่กะจะไม่รักษาผลประโยชน์ของตัวเองซักอย่างเลยหรอ หุ้นตั้ง20% รู้ไหมว่ามันมีมูลค่าประมาณเท่าไหร่ แน่นอนว่าบริษัทระดับมหาชนขนาดนี้ไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน
“งั้นก็รู้ไว้ อ่อ..ไหนๆเราก็มาแล้วเดี๋ยวพี่แนะนำว่าที่เลขาของเราให้รู้จัก”
“ว่าที่เลขา ของซีรีนหรอคะ”
“อื้อ…เดี๋ยวพอเรียนจบยัยน้องก็ต้องมาช่วยพี่ และยัยน้องก็ต้องมีเลขาพี่เลยมาให้มาฝึกไว้ก่อนเลย เชิญคุณโดมครับ”ไอ้ซีนตะโกนเรียก ก่อนจะมีผู้ชายใส่สูทหน้าขาววิ่งเข้ามา
“ครับบอส!!”
“คุณโดมจะมาคอยดูแลซีรีน หลังจากซีรีนเรียนจบและเข้ามาทำงานที่นี่”
ไอ้ซีนแนะนำเลขาที่มันหามาอย่างภาคภูมิใจ บ้าป่าวว่ะ น้องเป็นผู้หญิงแต่หาเลขาผู้ชายมาให้
“สวัสดีครับคุณซีรีน ผมดลชัยเรียกสั้นๆว่าโดมก็ได้ครับ”
ปัง!!!!
“ตกลงตามฉันมาคุยงาน หรือจะมาแนะนำเลขา ฉันจะได้กลับ”
“โห่…แค่นอกเรื่องนิดเดียวเอง เฮียก็ทำใจร้อนไปได้”
ไอ้ซีนยอมกลับมาคุยเรื่องงาน พอบทจะเอางานมันก็จริงจังจนสุดท้ายเราก็หาทางออกได้
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันไปดูเอง ส่วนแกหาคนปล่อยข่าวมาให้ได้”
“รับทราบครับ”
“เออ…เรื่องเลขาซีรีน คิดยังไงเอาผู้ชาย แกหวงน้องสาวมากไม่ใช่หรอ”
“ครับ!!! ผมถึงต้องเอาโดมมาฝึกก่อนไง เดี๋ยวพอซีรีนกับโดมทำงานด้วยกัน ผมจะได้มีสาย และมีคนคอยกันผู้ชายออกจากซีรีน”
ไอ้ซีนกระซิบ เพราะซีรีนไปจัดการเอกสารด้านนอก
“ไร้สาระ ไปเปลี่ยนให้เป็นผู้หญิงเลย”
“ผมไม่เปลี่ยนเพราะผมคิดมาดีแล้ว”
“แม่งเอ้ย!!!!”
ผมไม่คิดว่าตัวเองจะพูดคำๆนี้ออกมา แต่มันก็หงุดหงิดจริงๆ พูดอะไรไปกว่านี้ก็คงไม่ได้
“ซีรีนจัดการเรื่องเอกสารเสร็จแล้ว เรากลับกันเลยไหมคะ”
“ยัยน้อง!! อีกไม่ถึงชั่วโมงก็เลิกงานแล้ว ไม่กลับพร้อมพี่หรอ”
“ซีรีน…”ซีรีนหันมามองผม
“เลิกงานได้เลยนะ ถือว่าชดเชยกลางวันที่ไม่ได้พัก”
“กลับบ้านพร้อมพี่นะยัยน้อง”
“เอ่อ…ซีรีนว่าซีรีนกลับไปเอารถที่บริษัทดีกว่า พรุ่งนี้ซีรีนไม่อยากไปทำงานสาย เพราะพี่ซีนไม่ยอมตื่น”
ซีรีนหยิบเอกสารและเดินนำผมมาที่รถ…
LINE ระหว่างทางที่เรากลับบริษัท ซีรีนก็เอาแต่กดโทรศัพท์ไม่ชวนผมคุยเหมือนตอนมา แถมยังหัวเราะกับตัวหนังสือในโทรศัพท์อีก
“หัวเราะอะไรขนาดนั้น”
“ทำไมคะ แค่หัวเราะก็จะทำให้คนอื่นรู้หรอว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”
“ซีรีน อย่าประชดได้ไหม”
“ซีรีนคุยกับพี่โดมค่ะ เราพึ่งแลกไลน์ทำความรู้จักกัน”
“พึ่งเจอกันไม่ถึงชั่วโมงเนี่ยนะ”
คุยไม่พอหัวเราะเหมือนรู้จักกันมาเป็นปี
“ค่ะ!!! พี่โดมคุยง่าย ตลกดี”
“เหอะ..!!!”
ตอนแรกก็ว่าจะไปส่งที่คอนโดดีๆ แต่เป็นแบบนี้คงต้องคุยกันหน่อย
“พี่พายุไม่กลับบริษัทหรอ”
“เลิกงานแล้วจะไปทำไม”
“แล้วรถซีรีนล่ะ”
“ตั้งแต่ทำงานมา พี่ยังไม่เคยตื่นสายเลย”
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN PART)“ตั้งแต่ทำงานมา พี่ยังไม่เคยตื่นสายเลย”พี่พายุพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คือฉันสามารถค้างที่คอนโดกับเขาได้งั้นหรอ“พี่พายุหึงซีรีนกับพี่โดมหรอคะ”“ป่าว..!!! แค่ไม่อยากให้ไว้ใจใครง่ายๆ ทั้งๆที่พึ่งเจอกัน”“ถึงซีรีนจะพึ่งเจอ แต่พี่โดมก็ทำงานกับพี่ซีนมานานแล้วนะคะ ถ้าพี่ซีนสกีนให้แล้วซีรีนก็ไว้ใจค่ะ”ฉันยิ้มและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไลน์หาพี่โดมก่อนจะหนีไปนั่งที่โซฟา“ซีรีน!!! ไหนซีรีนบอกว่าชอบพี่ไง แล้วไปคุยกับคนอื่นแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรอ”“ก็ซีรีนชอบพี่พายุ แต่พี่พายุไม่ได้ชอบซีรีนแล้วถึงเราจะมีอะไรกันแล้วแต่ซีรีนก็ควรจะตัดใจ การมูฟออนของซีรีนก็คือต้องหาคนคุยใหม่ จะได้ละ…อื้อ”ฉันยังพูดไม่ทันจบคำพี่พายุก็ดึงฉันไปจูบ และยกตัวฉันขึ้นมาทับบนตัวเขา“อย่าพูดว่าจะตัดใจจากพี่อีก”“พี่พายุ…”โดนจูบทีเดียว ทำฉันอ่อนแรงไม่กล้าเถียงเขาต่อเลย แถมยังท่านั่งของฉันตอนนี้อีก“คอนโดนี้มีกฎว่า ห้ามคุยกับผู้ชายทุกคนยกเว้นเจ้าของคอนโด”“หมายความว่าไงคะ”“ถ้าซีรีนยังอยู่ในคอนโดนี้ ซีรีนคุยได้แค่กับพี่คนเดียว ไลน์หรือโทรคุยกับคนอื่นไม่ได้ รวมถึงเลขาที่ยังไม่เคยทำงานด้วยกันคนนั้น”“มีแบบนี้ด้วย หึ
(ZELYN PART)หลายวันมานี้ฉันขลุกตัวอยู่แต่กับพี่พายุ ไปทำงานพร้อมกัน กลับบ้านก็กลับพร้อมกันใช่ค่ะ!!! ฉันย้ายตัวเองมาอยู่ที่คอนโดพี่พายุแล้ว อาจจะไม่ได้ถึงขนาดลากกระเป๋ามาแต่ก็พอมีเสื้อผ้าแทรกอยู่ในตู้พี่พายุบ้างแล้ว“ทำอะไรอยู่คะ”กลับมาจากทำงานฉันก็รีบเข้าไปอาบน้ำ พอออกมาพี่พายุก็ยังนั่งทำงานอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะขยันไปไหนทั้งๆที่เราพึ่งกลับมาจากทำงาน“มีงานด่วนต้องรีบเคลียร์ เดี๋ยวซีรีนสั่งอาหารเย็นมาซักสี่ห้าอย่างนะ”“สี่ห้าอย่าง!! สั่งมาทำไมเยอะแยะคะ”เรามีกันอยู่สองคน ปกติทุกวันถ้าพี่พายุไม่ทำอาหารเองก็จะสั่งแค่อะไรง่ายๆมาทาน แบบชุดใครชุดมัน“วันนี้พาขวัญจะมากินข้าวเย็นกับเรา พี่ต้องคุยงานกับพาขวัญด่วน”“ตะ…แต่ ซีรีนอยู่ที่นี่นะคะ”“แล้วทำไม”“พี่พายุบอกว่าให้ใครรู้ไม่ได้ไม่ใช่หรอ ถ้าพี่พาขวัญเห็นซีรีนอยู่ที่นี่ยังไง พี่พาขวัญก็ต้องรู้”“แล้วคิดว่าทุกวันนี้พาขวัญไม่รู้หรอ เราไปทำงานด้วยกันทุกวัน กลับพร้อมกันทุกวัน ที่พนักงานไม่ได้สงสัยอะไรก็เพราะคิดว่าเราเป็นพี่น้องกันปกติ แต่พาขวัญไม่ใช่ไง”พี่พายุอธิบายก่อนจะเดินไปเข้าห้องไปอาบน้ำ ก็จริงของเขา ยังไงพี่พาขวัญก็รู้อยู่แล้วว่าฉันชอบ
(PHAYU PART)ผมกดเลือกโรงแรมและจ่ายเงินเองโดยไม่ผ่านเลขา เพราะไม่ต้องการให้รู้ข้อมูลส่วนตัวบางอย่าง“ซีรีน เข้ามาข้างในหน่อย”ผมส่งเสียงผ่านอินเตอร์คอม“คะ…พี่พายุเรียกซีรีนหรอ”“อือ เราจะออกไปข้างนอกกัน”“รับทราบค่ะ ซีรีนจะรีบไปตามพี่ภัทรเดี๋ยวนี้เลย”“พี่บอกให้ไปตามหรอ”“ก็พี่พายุจะออกไปข้างนอก”“ก็ใช่!!! ซีรีนต้องเป็นคนขับรถ นี่กุญแจ”ผมยื่นกุญแจรถให้ซีรีน ระยะเวลาเกือบเดือนผมขับให้ซีรีนนั่งตลอด ถึงเวลาที่ต้องบริการผมบ้างแล้ว“ขับดีๆนะ พี่จะอ่านเอกสารก่อนประชุมช่วงบ่าย”“จะพยายามค่ะ”ผมหันไปมองซีรีนแทบจะทันที เพราะผมไม่เคยนั่งรถที่ซีรีนเป็นคนขับเลยซักครั้ง สงสัยเอกสารการประชุมคงต้องเก็บไว้อ่านทีหลังแล้ว-ห้างABC-“พี่พายุนัดลูกค้าไว้หรอ น่าจะบอกซีรีนล่วงหน้าซีรีนจะได้เตรียมเอกสารมา”“ไม่ต้องมาขยันตอนนี้เลย”จากเมื่อวานที่ซีรีนพูดถึงเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทะเล ก็ทำให้ผมคิดบางอย่างได้ ในเมื่อกลัวว่าซีรีนจะแต่งตัวไม่ดี ผมก็ต้องควบคุมตั้งแต่ต้น ตั้งแต่เลือกซื้อเลย ถึงได้พามาห้างวันนี้“แล้วตกลงเรามาทำอะไรคะ”“ซื้อเสื้อผ้า”“หืม.!!!ของพี่พายุมีเต็มทุกตู้แล้วนะ จะซื้อเพิ่มอีกหรอ ที่มีอยู่ในคอน
(PHAYU PART)“แผนการตลาดผมวางเอาไว้คร่าวๆแล้ว ถ้าทุกฝ่ายอ่านและทำความเข้าใจ ก็คิดว่าน่าจะทำตามได้ไม่ยาก จบการประชุมได้”“ห๊ะ…!!!”ผมฟังปัญหาที่เกิดขึ้นและชี้แจงสิ่งที่ผมคิดโดยไม่รอให้ทุกคนเสนอความคิดของแต่ละฝ่ายเหมือนทุกที“บอสปิดการประชุมเร็วจนทุกคนแปลกใจมากเลยนะครับ”“ไม่ดีหรอ หรืออยากให้ฉันลากยาวเหมือนเดิม”วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจบการประชุมไวมาก เพราะปกติถ้าเริ่มประชุมช่วงบ่ายกว่าจะเสร็จก็ค่ำๆนู่น“บอสมีธุระหรือเปล่าครับ”“ไม่มี ฉันจะกลับบ้านเลย”“คะ…ครับ”ณภัทรดูเวลาสลับกับมองหน้าผม เพราะตั้งแต่ผมทำงานมา ผมแทบจะไม่เคยกลับบ้านก่อนสองทุ่มเลย ทุกคนดูแปลกใจรวมถึงณภัทรเลขาผมด้วย คนอยากกลับบ้านตอนบ่ายสามมีอะไรให้แปลกใจ“ทำไม”“ไม่มีอะไรครับ”ณภัทรรีบส่ายหน้าแล้ววิ่งไปเอารถ ผมส่งซีรีนกลับบ้านตั้งแต่ซื้อของเสร็จแล้ว หวังว่ากลับไปจะได้เห็นอะไรดีๆนะ(ZELYN PART)ฉันกลับมาถึงคอนโดพี่พายุตอนบ่ายแก่ๆพร้อมของพะรุงพะรังที่พี่พายุซื้อให้“จะเดินขึ้นมาส่งหน่อยก็ไม่ได้ ปล่อยให้เราแบกของตั้งเยอะขนาดนี้ขึ้นมาคนเดียว”ใช่ค่ะ!!เสื้อผ้าทั้งหมดที่พี่พายุซื้อให้ เขาให้ฉันแบกขึ้นมาเอง แล้วให้เหตุผลว่าต้อง
(PHAYU PART)ผมกดเลื่อนดูโซเชี่ยลมีเดียของซีรีน ไม่ว่าจะเฟสบุ๊คหรืออินสตาแกรมเพื่อหาที่อยู่คอนโดของซีรีน แต่น้องมันก็ไม่เคยเช็คอินเลย มีแค่รูปถ่ายที่เห็นภายในห้องเท่านั้น ตอนนี้ผมเลยทำได้แค่รอให้พาขวัญติดต่อกลับมา มันหงุดหงิดนะทั้งๆที่รู้ว่าถ้าโทรหาซีเนียร์ก็รู้แล้ว แต่ผมทำแบบนั้นตอนนี้ไม่ได้ไงLINE PHAKWAN : CONDO IS A AKEKAMAIผมรีบกดให้จีพีเอสนำทางไปที่คอนโดนั้นทันที พาขวัญจัดการให้ทุกอย่างจนตอนนี้ผมมาถึงหน้าประตูห้องซีรีนแล้ว แต่กดออดเท่าไหร่ก็ไม่มีคนเปิดมองลอดประตูเข้าไปทุกอย่างก็มืดสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ เพราะถ้ามีคนอยู่คงมีความเย็นลอดออกมาบ้าง“ไอ้หนุ่ม เจ้าของห้องนี้เขาไม่อยู่มาซักพักแล้วล่ะ”“วันนี้ก็ไม่มีใครกลับมาหรอครับ”“ไม่มีนะ เพราะถ้าหนูซีรีนกลับมาลุงต้องรู้ หนูซีรีนฝากให้ลุงช่วยดูห้องให้เวลาที่เธอไม่อยู่”ลุงยามที่มาเดินตรวจตราให้ข้อมูล แล้วถ้าซีรีนไม่อยู่ที่นี่ซีรีนจะไปที่ไหน ให้พาขวัญไปดูที่บ้านก็ไม่มีตอนนี้ผมห่วงจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาซีรีนที่ไหน(ZELYN PART)ถ้ารู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้วต้องพยายาม อยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเรา ควรถอยออกมา“ฮึก ฮืออออออ
(PHAYU PART)ภาพใบหน้าซีรีนเปื้อนน้ำตา มันจุกอยู่ในใจ ซีรีนต้องร้องไห้หนักขนาดไหนตาถึงบวมได้ขนาดนั้น“พี่พายุแอบไปบ้านนู้นมาหรอคะ”“อือ”พาขวัญนั่งรออยู่กลางบ้าน เหมือนรู้อยู่แล้วว่าผมไปทำอะไรมา แค่มานั่งรอซ้ำเติม“คุยกับซีรีนหรือยัง ตกลงทะเลาะกันเรื่องอะไร”“ก็..เรื่องที่พี่ไปกินข้าวกับมีนาเมื่อวาน ไอ้ผิดพี่ก็รู้ว่าผิดแต่ซีรีนรู้เรื่องได้ยังไง แถมเหมือนไม่ได้รู้ธรรมดาๆด้วย เพราะแค่ไปกินข้าวแล้วไม่ได้บอกไม่น่าโกรธขนาดนี้”“หมายความว่า นอกจากเรื่องที่พี่ไปกินข้าวแล้วมีการใส่ไฟเพิ่มหรอคะ”“ประมาณนั้น!!”“งั้นเป็นไปได้ไหมคะ ว่าพี่มีนาจะจัดฉากขึ้นมาทั้งหมด แล้วก็บอกให้ซีรีนรู้”“แต่ซีรีนกับมีนาไม่ได้สนิทกันขนาดจะมีคอนแทคกันได้นะ”“โห่..!!! ซื่อจริงๆพี่ชายขวัญ แค่เบอร์โทรซีรีนขอจากคุณสรก็ได้ไหมคะ อีกอย่างคนระดับนั้นเรื่องแค่นี้ง่ายมาก ง่ายกว่าลากพี่ออกไปกินข้าวอีก”“จิ๊..!!! แล้วทีนี้พี่จะทำยังไงซีรีนไม่ยอมฟังอะไรพี่เลย”ผมอยากอธิบายอย่างน้อยก็ซักครั้ง!! ผมไม่ชอบให้ซีรีนเป็นแบบนี้เลย“เห้อ..!!!มันถึงคราวที่พี่พายุต้องวิ่งตามซีรีนบ้างแล้วล่ะค่ะ หลังจากที่น้องมันวิ่งตามพี่พายุมานาน”พาขวัญตบ
(ZELYN PART)หลังจากออกมาจากห้องพี่พายุสภาพฉันก็ดูกะเซอะกะซิงจนฉันกลัวพี่ๆข้างนอกจะจับได้“น้องซีรีน!!!ไปทำอะไรผิดมาคะ ทำไมโดนบอสเรียกเข้าไปดุนานขนาดนี้”“ซะ…ซีรีนโดนดุหรอคะ”ฉันไม่รู้ว่าทุกคนไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน แค่ดูเหมือนทุกคนจะคิดแบบนั้นจริงๆ“สงสัยคงเป็นเรื่องที่น้องซีรีนจะย้ายแผนกโดยที่ไม่บอกบอสแน่ๆเลย”“รู้ไหมคะว่าการที่บอสปิดห้องมืดแบบนั้นมันน่ากลัวสุดๆถ้าน้องซีรีนเป็นพนักงานเงินเดือนแบบพวกพี่คงโดนไล่ออกไปแล้ว”“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอคะ”“ขนาดนั้นสิคะ”ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันเหอะๆฉันจะบอกยังไงดีว่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พี่ๆพูดมาเลย แต่ถ้าบอกเรื่องจริงออกไปก็คงไม่เหมาะสมนักหลังจากนั้นทั้งวันทุกคนก็สลับกันมาปลอบใจฉัน และบอกให้ฉันสู้ๆอดทนฝึกงานให้จบ ส่วนพี่พายุพอลงไปประชุมข้างล่างฉันก็ไม่เห็นเขาอีกเลย“พี่สรกลับมาแล้วหรอคะ แล้ว…”“บอสยังประชุมไม่เสร็จจ๊ะ แต่พี่ต้องไปพบลูกค้าข้างนอกแทนบอสเลยออกมาก่อน”“อ๋อ…!! ค่ะ”“เออ!! งั้นพี่ฝากน้องซีรีนรอบอสหน่อยนะ ไม่ดึกหรอก เดี๋ยวบอสขึ้นมาแล้วไม่เจอใครจะโดนดุเอา”พี่สรไม่รอให้ฉันตอบรับหรือปฏิเสธรีบหยิบเอกสารกับกระเป๋าวิ่งออกไปเลย“เ
(ZELYN PART)เช้าวันต่อมา…ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้แต่ตื่นมาคนข้างๆที่กอดฉันเมื่อคืนก็ไม่อยู่แล้ว ฉันเลยรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานก๊อกๆ“ค่ะ.!!”ฉันขานรับ เพราะรู้ว่าต้องเป็นม่าม๊าแน่ๆคงจะมาปลุกฉันเหมือนทุกๆวัน“ซีรีน!!”“พี่ขวัญหรอคะ!!”ฉันรีบลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งเดินมาหาพี่พาขวัญ ที่อยู่ๆก็มาหาฉันแต่เช้า“พี่ร้อนใจ เห็นพี่พายุปีนขึ้นมาหาเราเมื่อคืนแล้วพี่กังวลน่ะ”“พี่ขวัญเห็นหรอคะ”“อื้อ..!! จริงๆก็เห็นตั้งแต่คืนแรกแล้วแหละแต่คิดว่าคงไม่มีครั้งที่สอง แต่พอเห็นเมื่อคืนแล้วก็รู้เลยว่ามันต้องมีครั้งที่สามอีกแน่ๆ”“ซีรีนก็ไม่รู้จะห้ามพี่พายุยังไง”“ห้ามยาก..!!พี่เลยจะมาถามเราตรงๆว่าตอนนี้ซีรีนแค่โกรธหรืออยากจะเลิกยุ่งกับพี่พายุจริงๆ”“คือ..!!”พอต้องมาตอบพี่พาขวัญแบบนี้ฉันก็พูดไม่ออก“เอางี้!!ถ้าซีรีนยังคิดจะไปต่อกับพี่พายุพี่มีทางออกให้ที่จะไม่ทำให้พี่พายุต้องเสี่ยงปีนขึ้นมาและซีรีนก็ยังดัดนิสัยพี่พายุได้ด้วย”พี่พาขวัญยื่นคีย์การ์ดมาให้เหมือนกับของพี่พายุเลย“อะไรคะ”“คีย์การ์ดคอนโดพี่เอง ห้องอยู่ตรงข้ามกับพี่พายุเลย ถ้าซีรีนยังจะไปต่อกับพี่พายุพี่อนุญาตให้ซีรีนไปอยู่ห้องนี้ได้ รับร
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่