(PHAYU PART)
ผมกดเลือกโรงแรมและจ่ายเงินเองโดยไม่ผ่านเลขา เพราะไม่ต้องการให้รู้ข้อมูลส่วนตัวบางอย่าง
“ซีรีน เข้ามาข้างในหน่อย”ผมส่งเสียงผ่านอินเตอร์คอม
“คะ…พี่พายุเรียกซีรีนหรอ”
“อือ เราจะออกไปข้างนอกกัน”
“รับทราบค่ะ ซีรีนจะรีบไปตามพี่ภัทรเดี๋ยวนี้เลย”
“พี่บอกให้ไปตามหรอ”
“ก็พี่พายุจะออกไปข้างนอก”
“ก็ใช่!!! ซีรีนต้องเป็นคนขับรถ นี่กุญแจ”
ผมยื่นกุญแจรถให้ซีรีน ระยะเวลาเกือบเดือนผมขับให้ซีรีนนั่งตลอด ถึงเวลาที่ต้องบริการผมบ้างแล้ว
“ขับดีๆนะ พี่จะอ่านเอกสารก่อนประชุมช่วงบ่าย”
“จะพยายามค่ะ”
ผมหันไปมองซีรีนแทบจะทันที เพราะผมไม่เคยนั่งรถที่ซีรีนเป็นคนขับเลยซักครั้ง สงสัยเอกสารการประชุมคงต้องเก็บไว้อ่านทีหลังแล้ว
-ห้างABC-
“พี่พายุนัดลูกค้าไว้หรอ น่าจะบอกซีรีนล่วงหน้าซีรีนจะได้เตรียมเอกสารมา”
“ไม่ต้องมาขยันตอนนี้เลย”
จากเมื่อวานที่ซีรีนพูดถึงเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทะเล ก็ทำให้ผมคิดบางอย่างได้ ในเมื่อกลัวว่าซีรีนจะแต่งตัวไม่ดี ผมก็ต้องควบคุมตั้งแต่ต้น ตั้งแต่เลือกซื้อเลย ถึงได้พามาห้างวันนี้
“แล้วตกลงเรามาทำอะไรคะ”
“ซื้อเสื้อผ้า”
“หืม.!!!ของพี่พายุมีเต็มทุกตู้แล้วนะ จะซื้อเพิ่มอีกหรอ ที่มีอยู่ในคอนโดพี่พายุใส่หมดหรือยัง”
“ยัง!!”
“แล้วจะซื้ออีกทำไม?? พี่พายุรู้ไหมว่าเสื้อผ้าที่พี่พายุมี ทั้งในห้องแต่งตัวที่มีเป็นเกือบสิบตู้ แล้วที่กองอยู่ในห้องเก็บของ แบบที่ยังไม่ได้เอาออกจากถุงเลย มันมากกว่าของซีรีนอีกนะ ทั้งๆที่ซีรีนเป็นผู้หญิงแท้ๆ”
“พี่ก็ไม่ได้บอกว่าจะมาซื้อให้ตัวเอง”
“อ้าว…!!งั้น”
ระหว่างที่ซีรีนกำลังบ่นผมเรื่องเสื้อผ้าที่มีเกินความจำเป็น หางตาผมก็หันไปเห็นร้านเสื้อผ้าที่ดูรวมๆแล้ว เรียบร้อยเกินครึ่งร้านก็รีบพาซีรีนเข้าไปในนั้นทันที
“เราไปภูเก็ตกันห้าวัน เอาไปสิบชุดก็น่าจะพอ”
“พี่พายุซื้อให้ซีรีนหรอ”
“อือ…เสื้อผ้าที่คอนโดไม่ต้องคิดจะกลับไปเอาเลยนะมันไม่ผ่านแน่ๆ แต่ร้านนี้ดูเรียบร้อยดี ซีรีนเลืิอกเอาแล้วกัน”
ผมกวาดตามองคร่าวๆ ไม่ชุดต้องห้าม ก็เลยปล่อยให้ซีรีนเลืิอกเอง ส่วนผมแค่นั่งรอจ่ายเงิน
“ไปร้านอื่นได้ไหมคะ ซีรีนว่ามันดูไม่ใช่เเนวยังไงก็ไม่รู้”
ซีรีนเดินวนไปวนมาแบบไม่จับไม่ลองอะไรเลย
“ทำไม…ร้านนี้ดีนะ”
ในเมื่อซีรีนไม่เลืิอกมันเลยต้องตกมาเป็นหน้าที่ของผม จับตัวนู้นตัวนี้มาทาบกับตัวซีรีน
“ที่ผมจับเมื่อกี้ เอาทุกตัวเลยนะครับ ไซส์s”
“พี่พายุ!! ไม่เอานะ”ซีรีนส่ายหน้า แต่ผมเป็นคนจ่ายเงินพนักงานต้องฟังผมอยู่แล้ว
“ทั้งหมดสี่แสนห้าหมื่นบาทค่ะ”
“ครับ!!”
ผมยื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน แล้วหันมายิ้มให้ซีรีนที่เอาแต่ยืนกอดอกเพราะโดนขัดใจ
ตอนเด็กๆเคยแสดงออกแบบไหน ตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม เชื่อสิว่าพอออกจากร้านนี้ซีรีนต้องไม่คุยกับผมแน่ๆ
“เดี๋ยวผมให้คนมารับนะครับ”
ชุดเมื่อกี้พอถูกจับเข้าถุงแล้วดูเยอะๆ ให้ถือเดินทั่วห้างคงไม่ไหว
หลังจากออกมาจากร้านเมื่อกี้แล้ว ซีรีนก็ไม่คุยกับผมอีกเลย แถมเดินห่างจนคนคิดว่าไม่ได้มาด้วยกัน
“ซีรีน”
“….”เงียบไม่ตอบ แถมเดินนำหน้าผมไป
“ซีรีน!!!”ครั้งนี้ผมลองกดเสียงต่ำ เหมือนเวลาที่ดุดู และก็ได้ผลซีรีนยอมเดินกลับมาหา
“อะไรคะ จะให้ซีรีนดูชุดป้าๆแบบเมื่อกี้อีกหรอ แต่จริงๆพี่พายุซื้อให้เลยก็ได้นะ เพราะรู้ไซส์อยู่แล้วนี่”
“จะมางอนเรื่องแค่นี้ทำไม เอาเป็นว่าพี่ให้ซีรีนเลือกเองแล้วกันว่าครั้งนี้จะเข้าร้านไหน แต่ถ้าจะเลือกชุดอะไรให้ถามพี่ก่อน โอเคไหม???”
“ชิ..!!!”
ซีรีนเบะปาก ก่อนจะหมุนตัวกลับทางเดิม ยอมให้ขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีก จนผมต้องเดินเร็วๆให้ทันซีรีนแล้วจับมือเธอไว้
“ทำอะไรคะ”
“ซีรีนเอาแต่เดินนำพี่ จนคนคิดว่าเราไม่ได้มาด้วยกันแล้ว”
“สนใจด้วยหรอ”
“อือ..!! ตกลงจะไปร้านไหน”
“ร้านชุดว่ายน้ำค่ะ”
“เดี๋ยวๆเราไปทำงานนะ ไม่ได้ไปเที่ยว”
ผมกระตกมือซีรีนให้หยุด ทีร้านแบบนี้เดินเร็วหรือเกิน
“ไหนบอกร้านนี้จะตามใจไงคะ”
“แต่…”
“งั้นกลับเถอะค่ะ ซีรีนไม่อยากดูอะไรแล้ว”
“โอเค ก็ได้ๆ แต่ห้ามโป๊เกินนะ”
ผมย้ำซีรีน จะพาไปทะเลแต่ไม่มีชุดว่ายน้ำไปเลยก็คงแปลกๆ ให้ซักสองสามชุดแล้วกัน
“เฮียพายุ ยัยน้องมาทำอะไรกัน”
ผมกับซีรีนกำลังเดินเข้าร้านที่ขายชุดว่ายน้ำ อยู่ๆไอ้ซีนก็ไม่รู้โผล่มาจากไหน กับน้องสาวผม
“พาขวัญ”
“ทำไมพี่สองคนมาด้วยกันได้ล่ะคะ”
พาขวัญเดินตามไอ้ซีนมา แต่มันก็ไม่แปลกเพราะผมก็รู้ว่าซีเนียร์แอบชอบพาขวัญมาตั้งนานแล้ว
“พี่ชายซีรีนลากพี่มาดูของสัมมนาคุณให้ลูกค้าคนสำคัญ ว่าแต่ทั้งสองคนเถอะ ย้ายที่ทำงานกันหรอคะ”
“เดี๋ยวๆนะเฮียพายุ น้องผมไปเป็นเลขาเฮียก็จริงแต่ทำไมต้องพามาเดินห้างด้วย อย่าบอกนะว่า”
ซีเนียร์มองผมกับซีรีนสลับกัน
“ซีรีนเป็นขอให้พี่พายุพามาเอง อาทิตย์นี้ซีรีนต้องไปทำงานแทนพี่ซีนแต่ยังไม่มีเสื้อผ้าใหม่ๆเลย”
ซีรีนเดินไปกอดแขนพี่ชายแบบอ้อนๆ แล้วกระซิบอะไรกันไม่รู้สองคน
“แต่ชุดว่ายน้ำยัยน้องมีเยอะแล้วนะ ที่มีอยู่ที่บ้านใส่ครบหรือยัง”
“ก็เมื่อกี้ซีรีนพึ่งบอกว่าอยากได้เสื้อผ้าใหม่ๆไงคะ ของที่บ้านมันเก่าแล้ว ถึงยังไม่ได้ใส่มันก็ใส่ไม่ได้แล้ว”
“โอเคๆงั้นก็เลือกดีๆ ครั้งนี้เราไปกับคนอื่น ผู้ชายไม่ได้มีแค่พ่อพี่หรือซีนาย ห้ามโป๊เข้าใจไหม”
คนอื่น!!!สรุปนี่ผมเป็นคนอื่นหรอ เหอะ!!!
“รับทราบค่ะ พี่ซีนรีบไปซื้อของเถอะ”
“เออ!!จริงด้วย เดี๋ยวไปไม่ทันนัด งั้นมีอะไรโทรหากันนะ ผมไปนะครับเฮีย”
ไอ้ซีนลูบหัวซีรีนก่อนจะเดินมาจับมือพาขวัญเดินออกไป นี่มันยังเห็นผมเป็นพี่ชายพาขวัญอยู่ไหมเนี่ย
(ZELYN PART)
ฉันโบกมือให้พี่ซีนกับพี่พาขวัญจนลับตาไป โชคดีที่พี่ซีนไม่ค่อยเข้าใจกับเรื่องพวกนี้ อีกอย่างก็คงไว้ใจพี่พายุถึงไม่ได้พูดหรือสงสัยอะไร
“ทำไมเมื่อกี้ต้องแย่งพูด”
“ก็…ยังให้ใครรู้เรื่องเราไม่ได้ไม่ใช่หรอคะ”
“อืม”
พี่พายุเหมือนจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็แค่พยักหน้า ฉันเลยเดินหนีเข้ามาในร้าน
“เลือกเสร็จแล้วบอกนะ”
“ค่ะ!!”
เห้อ!!ทำไมฉันรู้สึกว่าเราห่างกันอีกแล้วนะ ทั้งๆที่ก่อนเจอเฮียซีนเมื่อกี้เรายังดีๆกันอยู่เลย
“จิ๊..!! ไม่มีอารมณ์เลือกเลย”
ฉันหันไปมองทางพี่พายุ มัวนั่งกดโทรศัพท์ไม่สนใจอะไรเลย จนกระทั่งมีผู้หญิงเดินเข้าไปหา
ปกติก็ไม่เห็นชอบคุยกับใครโดยเฉพาะคนแปลกหน้า แต่ทำไมถึงยอมคุยกับผู้หญิงคนนั้นล่ะ ฉันหยิบชุดที่อยู่ใกล้มือที่สุด ไม่ได้มองด้วยซ้ำว่ามันคือชุดอะไร เพราะรีบเดินไปหาพี่พายุ
“พี่พายุคะ ซีรีนใส่ชุดนี้ตอนเราไปทะเลด้วยกันดีไหม”
ฉันเอาชุดมาทาบตัวและหันไปหันมา ทำเหมือนเธอคนนั้นไม่ได้อยู่ตรงนี้ พูดขนาดนี้ก็ต้องออกไปแล้วไหมแต่เธอก็ยังยืนอยู่ที่เดิม
“ชุดนี้หรอ พี่ว่ามันไม่เหมาะกับการว่ายน้ำหรอกนะ แต่ลองหน่อยก็ได้”
พี่พายุลุกขึ้นเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วดันฉันมาที่ห้องลองเสื้อผ้า ฉันหันไปมองผู้หญิงคนนั้นแบบผู้ชนะ โทษนะคะผู้ชายคนนี้ของฉันค่ะ
“ห้ามเข้านะคะ”
เราเดินกันมาถึงห้องลองเสื้อผ้า แต่พี่พายุไม่หยุดแค่นั้นทำท่าจะเดินเข้ามาด้วย โชคดีที่แถวนี้ไม่มีพนักงาน
“ก็ซีรีนถามพี่ว่าใส่ชุดนี้ดีไหม ถ้าไม่ได้เห็นพี่ตอบไม่ได้หรอก”
พี่พายุดันฉันเข้ามาข้างใน แล้วล็อคฉันไว้ในวงแขน
“อื้อ..พี่พายุจะทำอะไร นี่มันห้องแต่งตัวนะ”
“ครับ…พี่แค่อยากดูซีรีนลองชุด”
“ซีรีนไม่ลองแล้ว ไม่เอาแล้วด้วยชุดนี้”
ฉันพึ่งได้มองชุดที่ถือมา มันไม่ใช่ชุดว่ายน้ำแต่มันคือชุดพยาบาลแบบซีทู ไม่มีตรงไหนที่ปิดร่างกายได้เลย
“แต่พี่จะเอา!!! ใส่ให้พี่ดูคืนนี้นะครับ”
“คนหื่น ทีเมื่อกี้ยังคุยกับผู้หญิงคนอื่นอยู่เลย”
“เขาก็แค่เข้ามาถามเพราะเคยเห็นพี่ตามหนังสือธุระกิจ ไม่ได้มีอะไรเลย”
“ไม่รู้ค่ะ ซีรีนไม่ชอบ”
“โอเคๆ ครั้งหน้าพี่ไม่ทำแล้ว ถ้าผู้หญิงเข้ามาคุยด้วยพี่จะให้เขามาคุยกับซีรีนแทน โอเคไหมครับ”
“ทำได้ก็ดีค่ะ อื้อ!!!”
พี่พายุดึงฉันเข้าจูบ จูบหนักจนฉันหายใจไม่ทันต้องดันเขาออก
“พี่ออกไปรอข้างนอกนะครับ แล้วอย่าลืมว่าพี่เอา!!! ชุดนี้”
พี่พายุยิ้มกริ่ม ใช้นิ้วลูบปากก่อนจะเดินออกไป
“คนบ้า!!!”
ฉันรอเวลาให้พี่พายุออกไปซักพัก ก็ค่อยๆตามออกไป ฉันกลัวมีพนักงาน อายเขา
“เอาชุดนี้ครับ แล้วก็ชุดนี้ ชุดนั้นด้วย”
“พี่พายุทำอะไร!!”
“ชุดว่ายน้ำที่ซีรีนอยากได้ไง แล้วก็ชุดที่ถืออยู่นู่นด้วยครับ”
พี่พายุหมายถึงชุดที่ฉันถืออยู่
“ไม่ถามหน่อยหรอคะว่าซีรีนชอบไหม”
“ไม่…ถ้าไม่ชอบซีรีนก็แค่ทิ้ง เพราะเราต้องรีบกลับบริษัทแล้ว พี่เลื่อนประชุมเร็วขึ้นจะได้เสร็จเร็วๆ”
“มีธุระตอนเย็นหรอคะ”
“ป่าว..!! วันนี้แค่อยากกลับบ้านเร็ว”
พี่พายุส่งบัตรเครดิตให้พนักงาน ชุดที่หยิบเมื่อกี้มันเกิน10ชุดแน่ๆ ราคาก็แสนกว่าบาท แต่ฉันไม่ได้ลองเลย ไง ชอบหรือเปล่าก็ไม่รู้
“ถ้าไม่ชอบก็สั่งเอาใหม่ ใช้อันนี้จ่าย”
“คะ…”ฉันมองบัตรที่พายุยื่นมาให้แบบงงๆ
“บัตรเครดิตไง อยากได้อะไรก็ซื้อเอาเลย วงเงินไม่จำกัด ขอแค่คืนนี้พี่ได้เห็นชุดนั้นก็พอ”
“สายเปย์หรอคะ ซีรีนรู้สึกไม่ต่างอะไรกับ..”
“ห้ามพูดถึงอาชีพนั้นเด็ดขาด เพราะซีรีนไม่ใช่”
พี่พายุใช้นิ้วปิดปากไม่ให้ฉันพูด เขารู้ขนาดว่าฉันจะพูดอะไรเลยหรอ รู้ดีเกินไปไหมเนี่ย
แต่มันก็จริงๆนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และเขาก็เลี้ยงฉันด้วยเงิน…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(PHAYU PART)“แผนการตลาดผมวางเอาไว้คร่าวๆแล้ว ถ้าทุกฝ่ายอ่านและทำความเข้าใจ ก็คิดว่าน่าจะทำตามได้ไม่ยาก จบการประชุมได้”“ห๊ะ…!!!”ผมฟังปัญหาที่เกิดขึ้นและชี้แจงสิ่งที่ผมคิดโดยไม่รอให้ทุกคนเสนอความคิดของแต่ละฝ่ายเหมือนทุกที“บอสปิดการประชุมเร็วจนทุกคนแปลกใจมากเลยนะครับ”“ไม่ดีหรอ หรืออยากให้ฉันลากยาวเหมือนเดิม”วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจบการประชุมไวมาก เพราะปกติถ้าเริ่มประชุมช่วงบ่ายกว่าจะเสร็จก็ค่ำๆนู่น“บอสมีธุระหรือเปล่าครับ”“ไม่มี ฉันจะกลับบ้านเลย”“คะ…ครับ”ณภัทรดูเวลาสลับกับมองหน้าผม เพราะตั้งแต่ผมทำงานมา ผมแทบจะไม่เคยกลับบ้านก่อนสองทุ่มเลย ทุกคนดูแปลกใจรวมถึงณภัทรเลขาผมด้วย คนอยากกลับบ้านตอนบ่ายสามมีอะไรให้แปลกใจ“ทำไม”“ไม่มีอะไรครับ”ณภัทรรีบส่ายหน้าแล้ววิ่งไปเอารถ ผมส่งซีรีนกลับบ้านตั้งแต่ซื้อของเสร็จแล้ว หวังว่ากลับไปจะได้เห็นอะไรดีๆนะ(ZELYN PART)ฉันกลับมาถึงคอนโดพี่พายุตอนบ่ายแก่ๆพร้อมของพะรุงพะรังที่พี่พายุซื้อให้“จะเดินขึ้นมาส่งหน่อยก็ไม่ได้ ปล่อยให้เราแบกของตั้งเยอะขนาดนี้ขึ้นมาคนเดียว”ใช่ค่ะ!!เสื้อผ้าทั้งหมดที่พี่พายุซื้อให้ เขาให้ฉันแบกขึ้นมาเอง แล้วให้เหตุผลว่าต้อง
(PHAYU PART)ผมกดเลื่อนดูโซเชี่ยลมีเดียของซีรีน ไม่ว่าจะเฟสบุ๊คหรืออินสตาแกรมเพื่อหาที่อยู่คอนโดของซีรีน แต่น้องมันก็ไม่เคยเช็คอินเลย มีแค่รูปถ่ายที่เห็นภายในห้องเท่านั้น ตอนนี้ผมเลยทำได้แค่รอให้พาขวัญติดต่อกลับมา มันหงุดหงิดนะทั้งๆที่รู้ว่าถ้าโทรหาซีเนียร์ก็รู้แล้ว แต่ผมทำแบบนั้นตอนนี้ไม่ได้ไงLINE PHAKWAN : CONDO IS A AKEKAMAIผมรีบกดให้จีพีเอสนำทางไปที่คอนโดนั้นทันที พาขวัญจัดการให้ทุกอย่างจนตอนนี้ผมมาถึงหน้าประตูห้องซีรีนแล้ว แต่กดออดเท่าไหร่ก็ไม่มีคนเปิดมองลอดประตูเข้าไปทุกอย่างก็มืดสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ เพราะถ้ามีคนอยู่คงมีความเย็นลอดออกมาบ้าง“ไอ้หนุ่ม เจ้าของห้องนี้เขาไม่อยู่มาซักพักแล้วล่ะ”“วันนี้ก็ไม่มีใครกลับมาหรอครับ”“ไม่มีนะ เพราะถ้าหนูซีรีนกลับมาลุงต้องรู้ หนูซีรีนฝากให้ลุงช่วยดูห้องให้เวลาที่เธอไม่อยู่”ลุงยามที่มาเดินตรวจตราให้ข้อมูล แล้วถ้าซีรีนไม่อยู่ที่นี่ซีรีนจะไปที่ไหน ให้พาขวัญไปดูที่บ้านก็ไม่มีตอนนี้ผมห่วงจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาซีรีนที่ไหน(ZELYN PART)ถ้ารู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้วต้องพยายาม อยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเรา ควรถอยออกมา“ฮึก ฮืออออออ
(PHAYU PART)ภาพใบหน้าซีรีนเปื้อนน้ำตา มันจุกอยู่ในใจ ซีรีนต้องร้องไห้หนักขนาดไหนตาถึงบวมได้ขนาดนั้น“พี่พายุแอบไปบ้านนู้นมาหรอคะ”“อือ”พาขวัญนั่งรออยู่กลางบ้าน เหมือนรู้อยู่แล้วว่าผมไปทำอะไรมา แค่มานั่งรอซ้ำเติม“คุยกับซีรีนหรือยัง ตกลงทะเลาะกันเรื่องอะไร”“ก็..เรื่องที่พี่ไปกินข้าวกับมีนาเมื่อวาน ไอ้ผิดพี่ก็รู้ว่าผิดแต่ซีรีนรู้เรื่องได้ยังไง แถมเหมือนไม่ได้รู้ธรรมดาๆด้วย เพราะแค่ไปกินข้าวแล้วไม่ได้บอกไม่น่าโกรธขนาดนี้”“หมายความว่า นอกจากเรื่องที่พี่ไปกินข้าวแล้วมีการใส่ไฟเพิ่มหรอคะ”“ประมาณนั้น!!”“งั้นเป็นไปได้ไหมคะ ว่าพี่มีนาจะจัดฉากขึ้นมาทั้งหมด แล้วก็บอกให้ซีรีนรู้”“แต่ซีรีนกับมีนาไม่ได้สนิทกันขนาดจะมีคอนแทคกันได้นะ”“โห่..!!! ซื่อจริงๆพี่ชายขวัญ แค่เบอร์โทรซีรีนขอจากคุณสรก็ได้ไหมคะ อีกอย่างคนระดับนั้นเรื่องแค่นี้ง่ายมาก ง่ายกว่าลากพี่ออกไปกินข้าวอีก”“จิ๊..!!! แล้วทีนี้พี่จะทำยังไงซีรีนไม่ยอมฟังอะไรพี่เลย”ผมอยากอธิบายอย่างน้อยก็ซักครั้ง!! ผมไม่ชอบให้ซีรีนเป็นแบบนี้เลย“เห้อ..!!!มันถึงคราวที่พี่พายุต้องวิ่งตามซีรีนบ้างแล้วล่ะค่ะ หลังจากที่น้องมันวิ่งตามพี่พายุมานาน”พาขวัญตบ
(ZELYN PART)หลังจากออกมาจากห้องพี่พายุสภาพฉันก็ดูกะเซอะกะซิงจนฉันกลัวพี่ๆข้างนอกจะจับได้“น้องซีรีน!!!ไปทำอะไรผิดมาคะ ทำไมโดนบอสเรียกเข้าไปดุนานขนาดนี้”“ซะ…ซีรีนโดนดุหรอคะ”ฉันไม่รู้ว่าทุกคนไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน แค่ดูเหมือนทุกคนจะคิดแบบนั้นจริงๆ“สงสัยคงเป็นเรื่องที่น้องซีรีนจะย้ายแผนกโดยที่ไม่บอกบอสแน่ๆเลย”“รู้ไหมคะว่าการที่บอสปิดห้องมืดแบบนั้นมันน่ากลัวสุดๆถ้าน้องซีรีนเป็นพนักงานเงินเดือนแบบพวกพี่คงโดนไล่ออกไปแล้ว”“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอคะ”“ขนาดนั้นสิคะ”ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันเหอะๆฉันจะบอกยังไงดีว่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พี่ๆพูดมาเลย แต่ถ้าบอกเรื่องจริงออกไปก็คงไม่เหมาะสมนักหลังจากนั้นทั้งวันทุกคนก็สลับกันมาปลอบใจฉัน และบอกให้ฉันสู้ๆอดทนฝึกงานให้จบ ส่วนพี่พายุพอลงไปประชุมข้างล่างฉันก็ไม่เห็นเขาอีกเลย“พี่สรกลับมาแล้วหรอคะ แล้ว…”“บอสยังประชุมไม่เสร็จจ๊ะ แต่พี่ต้องไปพบลูกค้าข้างนอกแทนบอสเลยออกมาก่อน”“อ๋อ…!! ค่ะ”“เออ!! งั้นพี่ฝากน้องซีรีนรอบอสหน่อยนะ ไม่ดึกหรอก เดี๋ยวบอสขึ้นมาแล้วไม่เจอใครจะโดนดุเอา”พี่สรไม่รอให้ฉันตอบรับหรือปฏิเสธรีบหยิบเอกสารกับกระเป๋าวิ่งออกไปเลย“เ
(ZELYN PART)เช้าวันต่อมา…ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้แต่ตื่นมาคนข้างๆที่กอดฉันเมื่อคืนก็ไม่อยู่แล้ว ฉันเลยรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานก๊อกๆ“ค่ะ.!!”ฉันขานรับ เพราะรู้ว่าต้องเป็นม่าม๊าแน่ๆคงจะมาปลุกฉันเหมือนทุกๆวัน“ซีรีน!!”“พี่ขวัญหรอคะ!!”ฉันรีบลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งเดินมาหาพี่พาขวัญ ที่อยู่ๆก็มาหาฉันแต่เช้า“พี่ร้อนใจ เห็นพี่พายุปีนขึ้นมาหาเราเมื่อคืนแล้วพี่กังวลน่ะ”“พี่ขวัญเห็นหรอคะ”“อื้อ..!! จริงๆก็เห็นตั้งแต่คืนแรกแล้วแหละแต่คิดว่าคงไม่มีครั้งที่สอง แต่พอเห็นเมื่อคืนแล้วก็รู้เลยว่ามันต้องมีครั้งที่สามอีกแน่ๆ”“ซีรีนก็ไม่รู้จะห้ามพี่พายุยังไง”“ห้ามยาก..!!พี่เลยจะมาถามเราตรงๆว่าตอนนี้ซีรีนแค่โกรธหรืออยากจะเลิกยุ่งกับพี่พายุจริงๆ”“คือ..!!”พอต้องมาตอบพี่พาขวัญแบบนี้ฉันก็พูดไม่ออก“เอางี้!!ถ้าซีรีนยังคิดจะไปต่อกับพี่พายุพี่มีทางออกให้ที่จะไม่ทำให้พี่พายุต้องเสี่ยงปีนขึ้นมาและซีรีนก็ยังดัดนิสัยพี่พายุได้ด้วย”พี่พาขวัญยื่นคีย์การ์ดมาให้เหมือนกับของพี่พายุเลย“อะไรคะ”“คีย์การ์ดคอนโดพี่เอง ห้องอยู่ตรงข้ามกับพี่พายุเลย ถ้าซีรีนยังจะไปต่อกับพี่พายุพี่อนุญาตให้ซีรีนไปอยู่ห้องนี้ได้ รับร
(PHAYU PART)“ว๊ายยย พี่พายุ ทะ ทำอะไร”“ทำรักเมียไงครับ”ผมพลิกให้ซีรีนลงไปอยู่ใต้ร่างส่วนผมขึ้นมาคุมเกมส์ข้างบน เวลาแบบนี้ไม่ได้ผ่านมาง่ายๆยิ่งซีรีนยังไม่หายโกรธผมแล้วด้วย ต่อให้เลื่อนประชุมผมก็ยอม“มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงเมื่อกี้นะ”ซีรีนดันอกผมไว้ ตัวเองแฉะขนาดนี้แล้วยังปัดป้องอยู่อีก“ตกลงจะให้พี่เขียนรายงานให้ไหมครับ”“พี่พายุต้องเขียนเพราะซีรีนทำให้พี่พายุแล้ว”“แต่เขียนรายงานของซีรีนมันยาก แค่น้ำเดียวไม่พอหรอก”ผมจับมือซีรีนขึ้นไปไว้บนหัวแล้วล็อคไว้จะได้ไม่วุ่นวาย แล้วเอาหน้าซุกที่หน้าอกก่อนจะใช้ปากกัดขย้ำ“อื้อ พะ พี่พายุ เดี๋ยวเสื้อซีรีนเปียก”“หึ่ม…เปียกแล้วยังไง ถ้าไม่กล้าออกไปไหนก็อยู่ในห้องกับพี่นี่แหละ”ผมพูดด้วยเสียงแหบพร่าขณะก้มลงไปไซร้ที่ซอกคอซีรีน เมียใครไม่รู้ทั้งขาวทั้งหอมจนผมตัดใจขึ้นมาไม่ได้เลย“พี่พายุ อ๊ะ ซี๊ดดด ยะอย่ากัด”“ครั้งนี้แตกในคาชุดนะครับ แลกกับการเขียนรายงานส่งมหาลัยให้”“จิ๊ !! น้ำเดียวนะคะ”ซีรีนต่อรองก่อนจะพยักหน้าผมเลยปล่อยมือที่ตรึงไว้ให้เธอทำอะไรได้สะดวกๆ“ถกกระโปรงขึ้นหน่อย”“ทำไมไม่ทำเอง”ซีรีนทำเหมือนยอมแต่พอออกคำสั่งอะไรก็ไม่ยึกยักไม่ค่อยยอม
(ZELYN PART)“ซีรีน..”พี่พายุหมุนโทรศัพท์มาให้รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้แล้วของวันนี้จนฉันต้องย้ายที่นั่งทำงานจากข้างนอกมาอยู่โต๊ะเดียวกับพี่พายุ โดยที่ไม่กลัวว่าใครจะสงสัยเพราะเขาเรียกฉันเข้ามาบ่อยเหลือเกิน“ถ้าเป็นลูกค้าพี่ก็รับๆไปเถอะซีรีนไม่ได้ว่าอะไร”“ไม่เอาอ่ะคนนี้เป็นผู้หญิง ซีรีนคุยเถอะบอกว่าเป็นเลขาพี่มารับโทรศัพท์แทน”“แต่นี่มันเบอร์ส่วนตัวนะ..”คำว่าเบอร์ส่วนตัวทำฉันฉุกคิด เพราะปกติไม่มีใครให้เบอร์ส่วนตัวกับลูกค้าหรอก แล้วยิ่งเป็นพี่พายุด้วย แต่ทำไมลูกค้าผู้หญิงพวกนี้ถึงมีZELYN : เลขาคุณพายุรับสายค่ะ…. : ทำไมคุณพายุไม่มารับเอง ไปบอกเขาว่าฉันเคซี่ลูกค้าคนสำคัญโทรมาZELYN : คุณพายุติดคุยงานอยู่ค่ะมารับสายไม่ได้ มีอะไรแจ้งดิฉันก่อนได้เลยนะคะคำว่าลูกค้าคนสำคัญทำเอาฉันหันมองพี่พายุเพราะลูกค้าคงไม่กล้าพูดแทนตัวเองแบบนี้ถ้าคู่ค้าอีกคนไม่ให้สถานะเขาแบบนั้นเคซี่ : งั้นฝากบอกให้เขาติดต่อฉันกลับมาด้วยตัวเองแล้วกัน เพราะเรื่องระหว่างฉันกับเขาฝากเลขาแบบเธอไม่ได้จริงๆติ๊ด..!!! ฉันกดวางสายแล้วพยักหน้าให้คนตรงหน้าอธิบาย สายนี้ไม่ใช่สายแรกที่โทรมาพูดแบบนี้กับฉัน“เคซี่..??”“อ๋อ…เคซี่คือลู
(ZELYN PART)อุ้ป อ๊อก !!!! รีสอร์ตที่พี่พายุเลือกฉันไม่คิดว่ามันจะอยู่ลึกขนาดนี้ กว่าจะมาถึงทำฉันเมารถจนคลื่นใส่ไปหมด“ไหวไหมซีรีน”“อึก..”ฉันหันไปมองพี่พายุแบบหมดแรงสุดๆ มันทั้งเวียนหัวและคลื่นใส่ จนพี่พายุต้องมาประคองไปห้องพัก“เดี๋ยวพี่ต้องออกไปทำงาน ซีรีนพักผ่อนอยู่ในห้องนะเดี๋ยวพี่รีบกลับมา”“ต้องไปเลยหรอคะ”“อื้ม บอกแล้วว่ามันเรื่องด่วนจริงๆ”พี่พายุเข้ามาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าหยิบเอกสารแล้วจะออกไปเลย จนฉันไม่เข้าใจว่าต้องรีบอะไรขนาดนั้น“แต่ซีรีนไม่อยากอยู่คนเดียว ซีรีนไปด้วยได้ไหมคะซีรีนไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”“ไม่ได้ มันอันตราย”พี่พายุพูดพร้อมหยิบปืนออกมาจากกระเป๋าเดินทาง ขนาดฉันเป็นคนจัดกระเป๋ายังไม่รู้เลยว่ามันไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง เพราะที่ฉันหยิบใส่มีแค่เสื้อผ้าของพี่พายุ“ดะ เดี๋ยวนะคะแค่ไปคุยเรื่องที่ดิน ทำไมต้องพกปืนไปด้วยล่ะคะ มันเรื่องอะไรกันแน่พี่พายุ”“ไม่มีอะไร พี่แค่พกเอาไว้ป้องกันตัวเฉยๆ”พี่พายุเอาปืนเน็บไว้ข้างหลังแล้วทำหน้าเหมือนไม่มีอะไร แต่บ้านฉันทำอสังหามาก่อนรู้ดีว่ามันต้องมีอะไรระหว่างพี่พายุกับเจ้าของถิ่นที่นี่แน่ๆ“ซีรีนไม่ให้พี่พายุไป”ฉันดึงมือพี่พายุไว้ไม่ย
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่