Novels by PLOYNALA

(PIILYN)2 ปีต่อมา…และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี ฉันทำความฝันที่ตั้งไว้ตั้งแต่ก่อนมีลูกสำเร็จแล้ว ปริญญาใบแรกของฉันที่ตั้งใจจะให้พ่อกับแม่“ลูกของม๊าสวยที่สุดเลยลูก”ฉันใส่ชุดครุยแล้ววีดีโอคอลกับมาม๊าที่ตอนนี้ยังเดินทางกลับไทยไม่ได้ดู“ลินทำได้แล้วนะคะม๊า แต่มันอาจจะช้าไปซักหน่อย”“จะช้าหรือเร็วม๊ากับป๊าก็ภูมิใจในตัวหนู”คำพูดมาม๊าทำน้ำตาฉันไหลทั้ง ๆที่ฉันทำตัวไม่ดีเลยมีครอบครัวก่อนที่จะเรียนจบแต่เอาจริง ๆฉันก็ไม่เสียใจเลยนะเพราะเจ้าแสบทั้งสามกับพี่บอสคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตฉันถ้าไม่มีสี่คนนี้ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ ถึงเวลาแล้วนะ”“ค่ะ”วันนี้เป็นวันรับจริงแต่ด้วยทางมหาลัยจำกัดคนทำให้เหลือแค่พี่บอสคนเดียวที่ไปกับฉันได้ ส่วนลูก ๆและคนอื่น ๆค่อยกลับมาถ่ายรูปพร้อมกันที่บ้าน(มหาลัย)“แก๊งค์นางฟ้าจบช้าแต่จบนะ”ชลลี่หมุนตัวไปมาวันนี้นางร่าเริงมาเพราะแฟนนางยังไม่ได้บินกลับเยอรมัน เรามากันเป็นคู่ ๆเพราะมหาลัยอนุญาตให้เข้ามาแค่นี้พิธีรับปริญญาเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและรวดเร็ว ๆมาก ๆหลังจบงานเราเลยมาพักผ่อนกันที่ผับเดิม ไม่รู้ว่าตั้งแต่กลับมาเรียนฉัน

(PIILYN)@สนามบินสุวรรณภูมิ“ชลลี่!!ทำไมแกต้องลากฉันมาด้วย”ฉันกำลังจะออกจากบ้านเพื่อไปมหาลัยแต่นังชลลี่มาแอบอยู่หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มาขวางหน้ารถดีที่ฉันเบรคทันไม่งั้นคงต้องพานังชลลี่ไปส่งที่วัดแทนจะมาที่สนามบิน“วินาทีแรกที่ฉันได้เจอกับแฟนมันต้องมีคนเก็บภาพให้ ซึ่งคนที่ฉันไว้ใจให้รับหน้าที่นี้ก็คือแก”ชลลี่ลากฉันมาถึงทางผู้โดยสารขาเข้าประเทศแล้วจัดแจงจุดที่จะให้ฉันยืนเพื่อรอเก็บภาพให้มันเรายืนรอกันซักพักแฟนของชลลี่ก็เดินออกมาแต่ด้วยความที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาจริง ๆเลยต้องเล็งอยู่นานเหมือนกันแต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่วันนี้ฉันก็ต้องโดดเรียนเพราะมัน สามีฉันยังไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ยเพราะเขาไปทำงานก่อนตั้งแต่เช้า(BOSSTAN PUB)ก๊อก ๆฉันเคาะประตูและโผล่หน้ามาให้พี่บอสเห็น เพราะการมาของฉันวันนี้พี่บอสยังไม่รู้“ทำงานอยู่หรอคะ”“ทำไมมาไม่บอก”ฉันเดินเข้ามาหาพี่บอสเขาดูไม่ตกใจที่เห็นฉันมา แต่ดูจะโกรธ ๆมากกว่าที่พึ่งมารู้หลังจากฉันมาอยู่ที่นี่แล้ว“ลิน..”ฉันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเพราะมันก็ผิดจริง ๆแต่ฉันไม่ผิดนะชลลี่ต่างหากที่ผิดมันวุ่นวายจนฉันลืมบอกพี่บอสไปเลย“เดี๋ยวนี้

(PIILYN IN BOSSTAN PUB)ฉันอยู่กับพี่บอสจนเลิกงานและตามมาต่อที่ผับ และด้วยความที่ฉันไม่ได้มาที่นี่นานแล้วยังใส่ชุดนักศึกษาเข้ามาอีก พนักงานบางคนที่ไม่รู้จักฉันรีบปรี่เข้ามาหา“สาวน้อยมาสมัครงานหรอครับ”“เอ่อ…”ฉันมองไปข้างหลังแต่พี่บอสยังไม่เดินตามเข้ามา ฉันเลยไม่รู้จะพูดยังไง จะเช็คเรตติ้งหรือจะบอกความจริงดี“ถ้ามาสมัครงานพี่ช่วยได้นะ พี่สนิทกับผู้จัดการพูดแค่คำเดียวเขาก็รับน้องเข้าทำงานแล้ว”ฉันยืนฟังนายคนนั้นพูดพึ่งรู้ว่าพี่บอสมีลูกน้องตลกๆแบบนี้ด้วย คลายเครียดดีเหมือนกัน ฉันแค่ใส่ชุดนักศึกษามองกันไม่ออกเลยหรอว่าฉันเป็นคุณแม่ลูกสามแล้วนะ“พี่ขอเบอร์ไว้หน่อยแล้วกันเผื่อน้องเหงาเราจะได้คุยกัน”นายคนนั้นยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน“ทำไมยังไม่ขึ้นไปข้างบน”ฉันกำลังจะรับโทรศัพท์มาจากนายคนนั้นแต่พี่บอสเดินมาพอดี พี่บอสเอามือคว้าเอวฉันแล้วดึงเข้าหาตัว“มีคนขอเบอร์ค่ะ”“ห๊ะ..!!”“ขะ ขอโทษครับบอสผมไม่รู้จริงๆว่านี่เป็นเด็กบอส”“พิลินไม่ใช่เด็กแต่พิลินเป็นเมียฉัน นายกำลังจีบเมียฉันงั้นหรอ!!”พี่บอสจ้องนายคนนั้นฉันรู้ว่าเขาไม่ได้จริงจังเลยไม่ได้ห้าม นายคนนี้ก็ตลกแค่เห็นฉันเดินเข้ามาก็พุ่งมาจีบเลย“ขึ

(PIILYN)หลังจากหยุดเรียนไปทำหน้าที่แม่เกือบๆสามปีวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้กลับมาเรียนอีกครั้งพร้อมเพื่อนๆอีกสี่คนบอกตรงๆมันเหมือนได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง ได้ใส่ชุดมหาลัยได้มีตารางเรียน ตื่นเต้นสุดๆ“ที่รักครับ ทำไมกระโปรงมันสั้นจังไม่มียาวกว่านี้แล้วหรอ”พี่บอสเตรียมตัวกำลังจะไปทำงานแต่พอเห็นชุดนักศึกษาที่ฉันใส่เขาก็เดินวนไปวนมา ดึงๆที่ปลายกระโปรงเหมือนจะให้มันงอกออกมายาวขึ้นอย่างนั้นแหละ“วันนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่หรอคะ ทำไมไม่ไปซักทีเดี๋ยวสายนะ”ฉันเดินไปขยับเนคไทให้พี่บอส ตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นประธานบริษัทพี่บอสก็เป็นคนตรงต่อเวลามากๆไม่ว่าจะมีประชุมเช้าขนาดไหน พี่บอสก็ไม่มีสาย ทั้ง ๆที่บางคืนงานที่ผับก็ลากยาวมาเกือบเช้า“เสื้อก็ตัวเล็ก พิลินมีลูกแล้วนะจะใส่เสื้อผ้าไซส์เดิมได้ยังไงดูสิ!! หายใจออกไหมเนี่ย”พี่บอสไม่ตอบคำถามแต่วิจารณ์ชุดที่ฉันใส่ต่อมันจะอะไรนักหนาฉันก็ใส่เหมือนนักศึกษาทั่วไปที่เขาเคยชอบมองนั่นแหละ พี่บอสดึงๆตรงหน้าอกแล้วพึมพำ งี่เง่าไม่ยอมให้ฉันออกจากห้องถ้ายังแก้ไขชุดนักศึกษาที่ทั้งรัดทั้งสั้นไม่ได้“ดึงยังไงมันก็ไม่ยาวไปกว่านี้แล้วค่ะ ไหนพี่บอสบอกจะให้อิสระกับลินไ

6 เดือนต่อมาฟู่ววววว !!! หลับกันซ่ะที ฉันเป่าลมออกจากปากด้วยความเหนื่อยล้าจากวันนั้นมาจนถึงตอนนี้ก็6เดือนกกว่าๆแล้วที่เด็กๆทั้งสามลืมตาขึ้นมาดูโลก ถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยไหมอยากบอกว่าโครตเหนื่อยแล้วนี่ฉันดันมีทีเดียว3คนแต่ก็ยังโชคดีที่ฉันมีครอบครัว มีเพื่อนๆที่ดี ทุกคนมักจะแวะเวียนมาเยี่ยมหลานๆมาช่วยฉันเลี้ยงเกือบทุกวัน ดังเช่นวันนี้"จ๊ะเอ๋!! เด็กๆป้ามาแล้วจ้าา"ชลลี่เปิดประตูมาก็ตะโกนเสียงดัง!!!จนฉันต้องรีบวิ่งไปเอามืออุดปากมันใว้เพราะกลัวว่าเด็กๆจะตื่น"เบาๆสิเดี๋ยวก็ตื่นกันพอดี"ฉันเอ็ดชลลี่เพราะกว่าจะเอาเข้านอนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย"ก็ฉันไม่รู้นี่หน่า"ชลลี่พูดเสียงเบาลงก่อนที่พวกเราจะเดินออกมาคุยกันข้างนอก"แล้วนี่ทำไมวันนี้มาแค่สองคนยัยเคทไปไหนอะ"ฉันถามถึงยัยเคทเพราะปกติยัยนี่จะต้องมาที่นี่ทุกวันเพราะติดพายุมากๆแต่วันนี้กลับไม่เห็น"ไปทำธุระแทนนินิวแต่คงจะตามมาเย็นๆ"ชลลี่พูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัวเหมือนที่ทำทุกวันตอนนี้เราทั้ง5คนยังไม่ได้กลับไปเรียนเพราะฉันยังไม่ลงตัวในหลายๆเรื่องและเพื่อนๆทุกคนยังยืนยันว่าจะรอฉันแต่ฉันต้องกลับไปเรียนแน่นอนเพียงแต่ตอนนี้ฉันพึ่งรับพี่เ

7 เดือนต่อมาตอนนี้ฉันท้องได้ 39 Week อีกไม่นานเจ้า3กุมารก็จะได้ออกมาวิ่งเล่นนอกท้องแม่แล้วจะซนกันขนาดไหนน่ะฉันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวระหว่างรอพี่บอสมารับออกไปข้างนอก ตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ที่เดิมคือคอนโดฉัน พี่บอสเคยพูดเรื่องซื้อบ้านอยู่หลายครั้งแต่ก็เงียบไปเพราะยุ่งๆกับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องงาน"มาแล้วครับรอนานไหม"พี่บอสเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา"ไม่นานค่ะ วันนี้เราจะไปไหนกันหรอ"ฉันถามเพราะพี่บอสบอกแต่ว่าจะพาไปข้างนอกแต่ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน"บอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"พี่บอสเดินมาประคองช่วยฉันลุกขึ้นจากโซฟาเพราะตอนนี้ท้องฉันใหญ่มากจะทำอะไรทีก็ลำบากไปหมดจากนั้นพี่บอสก็พาฉันขับรถมาทางบ้านพ่อแม่ของเขาฉันก็เลยคิดไปว่าคงมาหาป๊ากับม๊านั่นแหละเลยไม่ได้คิดอะไรก่อนจะหลับตาลง ไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไรฉันขี้เซาชะมัดหลับได้ทุกที่"พิลินตื่นๆถึงแล้วครับ"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแต่เอ๊ะ!!นี่มันบ้านใครเนี่ยไม่คุ้นเลย"ที่นี่ที่ไหนคะ??"พอตาฉันปรับสภาพกับแสงได้จึงหันไปถามคนข้างๆ"บ้านของเราไง"พี่บอสส่งยิ้มหวาน(เซอร์ไพรส์)!!!! ฉันหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นบริเวณหน้ารถก็เห็นเพื่อนๆทั้งของฉันและของพี่บอสยืนอยู่"นี

-PORJAI PART-เราทุกคนชมรมจิตอาสากับลูกน้องที่พี่สายฟ้าพามา ช่วยกันฟื้นฟูหมู่บ้านแถบชนบทให้กลับมามีชีวิตชีวาได้สำเร็จ และวันนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะอยู่ที่นี่“ได้กลับซักที!!”พี่สายฟ้าบ่นแบบนี้เป็นรอบที่สิบล้าน เพราะพี่แกนอนไม่ค่อยได้ ขนาดว่าย้ายขึ้นไปนอนบนรถที่ตัวเองเตรียมมาแล้วนะ“พอใจบอกแล้วว่าพี่ไม่เหมาะกับที่นี่หรอก”เอาจริงๆพี่สายฟ้าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เพราะกินก็กินง่ายอะไรก็ได้ แต่ที่มีปัญหาสุดๆเลยคือที่นอน“แต่ก็ดีนะเพราะที่นี่ไม่มีอินเตอร์เน็ตหรือสัญญาณโทรศัพท์ พี่เลยไม่ต้องคอยกังวลเรื่องงาน”นี่ก็ถือภาพอีกภาพที่ฉันต้องเมมใส่สมองใว้ พี่สายฟ้าไม่จับโทรศัพท์หรือโทรคุยกับใครเลยทั้งๆที่ปกติพี่สายฟ้าต้องทำแบบนั้นบ่อยๆเพราะงานเยอะ

-SAIFAH PART-วันไปค่ายอาสา.“นาวินเอาของออกมาจากชมรมหมดหรือยัง”ฉันชี้นิ้วสั่งงานนาวินตั้งแต่มาถึง เพราะค่ายอาสาที่เป็นค่ายอาสาจริงๆแบบนี้ไม่ค่อยมีผู้ชาย นาวินเลยต้องรับภาระหนักหน่อย“เรียบร้อยแล้วครับ”นาวินพยักหน้าแล้วให้คนของรถบัสจัดการต่อ“พอใจคนครบแล้วใช่ไหมเราจะได้รีบออกกัน พี่กลัวจะไปถึงมืด ทางเข้าหมู่บ้านมันไม่ค่อยดี”พี่ฝนประธานชมรมเดินเข้ามาถาม คนในชมรมนะมาครบแล้ว ขาดแต่คนนอกชมรมที่ขอไปด้วยหลายวันมานี้พี่สายฟ้าไม่ค่อยกลับบ้านเพราะต้องเร่งเคลียร์งานที่จะไม่อยู่หลายวัน“เอาไงซ้อโทรตามไหม”นาวินยกโทรศัพท์โทรหาพี่สายฟ้า แต่ก็ติดต่อไม่ได้จนฉันกับนาวินตัดสินใจจะไปกันก่อน

-SAIFAH PART-“มันตื่นแล้วครับบอส!!”“อืม..ที่ฉันให้ไปสืบมาได้เรื่องหรือเปล่า”“ครับ นายคนนี้ชื่อปกรณ์เป็นลูกค้าคาสิโนเรามาไม่น้อยกว่าสามปี นายคนนี้อยู่บนเรือของเรามากกว่าอยู่บ้านของตัวเองซ่ะอีกครับ ดังนั้นที่ผมคิดว่ามันต้องรู้ว่ามาดามเป็นใคร”ปัง!!!“มันรู้...แต่มันก็ยังกล้าลองดีกับฉัน”ห้องใต้เรือ“พวกแกจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันไปนะเว้ย”เสียงโวยวายดังมาจากห้องเชือด ผมเดินเข้าไปพร้อมลูกน้องอีกสามสี่คน“เอาไงดีครับบอส!!”ทอมส์หันมาถาม“เอามันไปแขวนไว้”ทอมส์และทามหิ้วไอ้ปกรณ์ขึ้นมา ก่อนจะเอาไปแขวนไว้ที่หลัก ประหาร“หะ...เห้ยฉันยังไม่ได้ทำอะไรนังนั่นเลยนะ กะ...แกจะฆ่าฉันเลยหรอ”“ยังไม่ได้ทำงั้นหรอ”ผมกระชากหัวมันจนหน้ามันเงยขึ้นมาตามแรงดึง“ฉะ...ใช่ ปะ..ปล่อยฉันไปเถอะนะ”“แกรู้ใช่ไหมว่าพอใจเป็นใคร”“มะ...”“แกรู้ใช่ไหม”ปรกณ์กำลังจะปฏิเสธ แต่ดูจากสายตาของมันแล้ว มันรู้แน่ๆ“ฉะ..ฉันผิดไปแล้ว มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ ให้อภัยฉันเถอะนะๆ”“อารมณ์ชั่ววูบงั้นหรอ”ผมกัดกรามแน่น พยายามยับยั้งอารมณ์เท่าที่ทำได้ แต่ภาพเนื้อตัวพอใจที่มีแต่รอยแดงมันเด่นชัดขึ้นมาปัก!!!ผมเดินไปหยิบท่อนเหล็กที่ผนังห้อง มาฟาดที

-SAIFAH PART-และแล้วผมก็สามารถคว้าขัยชนะจากการแข่งบาสมาได้แบบสบายๆ และวันนี้พอใจก็ต้องย้ายเข้ามาอยู่ในตึกSC วันแรก“ไม่ต้องมายิ้มเลย”พอใจหน้างอ เอาแต่หาว่าผมยัดเงินทีมตรงข้าม เพราะแต้มโครตห่าง แต่บอกเลยคนอย่างสายฟ้าไม่มีโกงถ้าไม่จำเป็น“พี่จะไปทำงาน จะไปด้วยกันหรือเปล่า”ผมรอพอใจจัดของเข้าตู้เสร็จก็ชวนไปทำงานด้วยกัน และพอใจมักจะไม่ปฏิเสธเพราะพอใจชอบไปที่เรือมากๆ“ไปสิคะ อยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จะคุยกับใคร”พอใจเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามผมมาขึ้นฮอร์ที่จอดรออยู่แล้ว การมาทำงานของผมแต่ละครั้งต้องนั่งฮอร์เท่านั้นเพราะเรือลอยอยู่กลางทะเล-PORJAI PART-เรือSC“วันนี้พี่มีประชุมพอใจอยู่ในนี้คนเดียวได้ใช่ไห

-PORJAI PART-และแล้วงานกีฬาสีของมหาลัยก็มาถึง พวกฉันทำพาเหรดกันจนวินาทีสุดท้าย“เย้!!!เสร็จซักที”ซันนี่ลุกขึ้นร้องดีใจหลังจากทำงานนี้กันมาอย่างยาวนาน“รีบๆเอาไปลงสนามเลย เดี๋ยวพอพวกนางไม่เห็นเดี๋ยวก็เดินมาตามอีก”พวกนางที่เซย่าพูดถึงคือรุ่นพี่ปี3 ตั้งแต่วันที่นางมาหาฉันวันนั้น ฉันก็โดนว่าเรื่องพาเหรดทุกวันรุ่นน้องปี1มารับหน้าที่ในการดูแลพาเหรดต่อ พวกฉันเลยว่าจะไปพัก วันหลังค่อยมาทำกิจกรรมเขียร์“เจอน้องพอใจพอดีเลย”พี่ปีสามเดินมาดักหน้าไว้“มีอะไรคะ พาเหรดพอใจส่งต่อให้รุ่นน้องเรียบร้อยแล้ว”“พี่เห็นแล้ว แต่มีอีกเรื่องอยากให้น้องพอใจกับเพื่อนๆช่วย”“อะไรคะ”ฉันมองอย่า

-PORJAI PART-“ถ้าวันนี้พอใจทำให้พี่เสร็จได้ พี่จะยอมหายโกรธ”“ยากจัง!!พอใจกลับไปทำงานดีกว่า”ฉันแกล้งทำท่าจะลุกขึ้นฉันรู้อยู่แล้วแหละว่าขึ้นมาหาเขาถึงที่แบบนี้ ต้องมีการเปลืองตัวกันเกิดขึ้น แต่เล่นตัวให้ดูมีค่าขึ้นหน่อยดีกว่า“ไม่ทันแล้วครับ ตอนนี้พี่มีทางเลือกให้พอใจแค่ต้องทำเท่านั้น”พี่สายฟ้าจับให้ฉันนั่งที่ตักเข้าเหมือนเดิม“เผด็จการ!!”ฉันใช้ปากกัดที่ปลายจมูกพี่สายฟ้าก่อนจะค่อยๆปลดชุดนักศึกษาออกทีละเม็ด พี่สายฟ้าเอนหลังพิงพนักแล้วจ้องฉันไม่วางตา“พี่ว่าไม่ต้องถอดหรอก วันนี้พี่อยากเอาชุดนี้”พี่สายฟ้าอุ้มฉันแล้วพาที่เตียงนอนพี่สายฟ้าวางฉันลงที่เตียงแล้วตามขึ้นมาคร่อมทันที ก

(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด

(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ

(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว

(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ

(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย

(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ