(ZELYN)
ตกเย็น…
ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน
“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”
“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”
“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”
ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ
“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”
พี่ขวัญจิ้มมาที่หน้าอกของฉัน
“ลูกให้มาเยอะจริง ๆเห็นแล้วอิจฉา”
“พี่ขวัญก็มีบ้างสิคะ”
“ทุกวันนี้แฟนยังไม่มีเลยจะเอาลูกมาจากไหน”
“หึ ก็พี่ขวัญอ่ะคนที่เขาตื้ออยู่พี่ขวัญก็ไม่สนใจเขาซักทีใจเเข็งจังเลย”
“ถ้าซีรีนหมายถึงพี่ชายตัวดีของซีรีนล่ะก็…”
พี่ขวัญหยุดพูดไปแล้วส่ายหน้าความสัมพันธ์ของสองคนนี้ฉันงงจริงๆเดี๋ยวบางทีก็ดีกันบางทีก็ตีกัน
และยังคงเป็นความลับที่มีแค่ฉันเท่านั้นที่รู้ส่วนพี่พายุบางทีก็เหมือนจะสงสัยแต่เขาก็ชอบพูดว่ามันเป็นไปไม่ได้
“พี่ซีนหยุดเจ้าชู้แล้วนะคะ”
“ซีรีนเลี้ยงลูกไงเลยไม่รู้อะไร”
“แค่ดูแลลูกค้าหรือเปล่าคะ”
“หึ…กลับกรุงเทพไปหาเวลาว่างๆซักคืนพี่จะพาซีรีนไปดูพี่ชายตัวดีออกลาย”
พี่ขวัญบีบจมูกฉันเหมือนหมันเขี้ยวก่อนจะเดินไปแต่งตัว เพราะนี่ก็ใกล้เวลาที่เราต้องไปงานกันแล้ว
.
.
(งานเลี้ยงบริษัท)
งานเลี้ยงคืนนี้เป็นงานเลี้ยงแบบภายในที่มีแค่คนในบริษัทและพาร์ทเนอร์ไม่กี่คนเท่านั้นทำให้ฉันไม่ค่อยรู้สึกเกร็งเท่าไหร่
“คุณแม่แต่งตัวสวยจังเลย”
วาโยชมฉันตั้งแต่เห็นครั้งแรกจนเดินเข้ามาในงานแล้วแต่ก็ยังชมไม่หยุด สถานที่จัดงานถูกเปลี่ยนกระทันหันมาจัดที่โรงแรมที่เรากำลังพักอยู่พอดีเลยพาลูกๆลงมาด้วย
“คนเยอะจัง”
พี่วายุบ่นเพราะเป็นคนไม่ชอบงานอะไรที่มีคนเยอะๆแบบนี้แต่ฉันอยากอวดลูกนี่น่าก็เลยพามาด้วย
แต่ก็คงให้ลงมาแปปเดียวแหละเพราะงานเลี้ยงแบบนี้ไม่เหมาะกับเด็กๆเท่าไหร่
“ไอ้แสบเมื่อไหร่จะขึ้นไปนอนซักที”
“ผมไม่ง่วงผมจะอยู่กับคุณแม่”
วาโยกอดแขนฉันไว้แน่น วันนี้เราแทบไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยเพราะสองแสบไปเล่นกับคุณตาและคุณปู่ทั้งวันพอได้กลับมาอยู่กับฉันก็เลยติดมากเป็นพิเศษ
“ไอ้ตัวแสบเอ้ย..!!”
พารันกับซีนายอุ้มเด็กๆไปนั่งที่โต๊ะแล้วคอยดูแลให้เพราะพี่พายุเรียกให้ฉันไปหา
“คะ..”
ฉันเดินมาถึงพี่พายุเขาก็เอามือมาโอบเอวฉันไว้
“ซีรีนครับภรรยาของผม”
“สวัสดีค่ะ”
ฉันไม่รู้ว่าคนตรงข้ามนี้เป็นใครแต่พี่พายุมาแนะนำฉันก็ยกมือไหวเขาก่อนเพราะเขาอายุเยอะกว่าฉันแน่ๆ
“คนนี้เองที่คุณพ่อของคุณพายุชมให้ผมฟังอยู่ตลอดได้เจอตัวจริงซักทีนะครับ”
“ค่ะ”
“คุณชัชชัยเป็นพาร์ทเนอร์กับเราตั้งแต่รุ่นคุณพ่อ”
“อ๋อ..ค่ะ”
พี่พายุอธิบายให้ฉันเข้าใจหลังจากเราคุยกันเสร็จแล้วและกำลังเดินกลับไปหาลูกที่โต๊ะ
“ไอ้แสบง่วงแล้ว”
“ห๊ะ!! อะไรกันฉันไปคุยกับพี่พายุแปปเดียวเองพวกแกเอาอะไรให้ลูกฉันกินหรือเปล่าเนี่ย”
“ยังไม่ได้ให้กินอะไรเลยแต่ลูกเธอง่วงเองฉันเอาไปส่งแล้วนะ”
พารันกับซีนายอุ้มเจ้าแฝดคนล่ะคนแล้วพาไปส่งคุณย่าคุณยายที่รออยู่ข้างบน
ฉันรู้นะว่าทำไมสองคนนี้ถึงอยากให้ลูกฉันขึ้นไปนอนนักก็เพราะอยากจีบสาวแล้วน่ะสิ พี่พายุกำชับตอนก่อนจะลงมาว่าระหว่างที่พี่วายุกับวาโยอยู่ในงานห้ามทำอะไรที่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้หลานเห็นเด็ดขาด
“พี่ขวัญล่ะคะ”
“มีสายด่วนจากพาคินแต่เดี๋ยวตามลงมา”
“ค่ะ”
พารันกับซีนายหลังจากส่งหลานเสร็จก็ไม่กลับมาที่โต๊ะอีกเลยทิ้งให้ฉันนั่งอยู่กับพี่พายุสองคน
“เดี๋ยวพี่มานะ”
“ไปไหนคะ”
“เตรียมตัวพูดบนเวที”
พี่พายุปล่อยมือฉันแล้วเดินไปหลังเวทีเพื่อเตรียมตัวก่อนที่จะมีผู้ชายสองคนมานั่งข้างๆฉันแทน
“อะไร”
“มาอยู่เป็นเพื่อน”
“…”
ฉันหันมองซีนายกับพารันสลับกันอยู่ๆก็ทิ้งผู้หญิงแล้วมานั่งข้างๆฉันแทนพี่พายุ
“พี่พายุสั่งไว้หรอ”
“เปล่า”
“แล้วมาทำไม??!!”
“พวกฉันแค่รู้สึกผิดที่เคยทิ้งแกไป”
“ดังนั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษพวกเราจะอยู่กับแกตลอดเวลาที่พี่พายุพูดอยู่บนนั้น”
“เห้อ..!! พวกแกไม่เห็นหรอว่าวันนี้มีแต่คนในบริษัทเราใครจะกล้ามาทำอะไรฉัน”
“ไม่รู้!! พวกฉันจะอยู่กับแก”
ฉันถอยหายใจเเบบเหนื่อยหน่ายกับความบ้าของเพื่อนทั้งสองคน เราสามคนอายุเท่ากันเกิดและโตมาด้วยกันฉันรู้ว่ามันสองคนไม่มีทางคิดไม่ดีกับฉันและเหตุการณ์ครั้งนั้นที่เป็นตัวการทำให้พี่พายุซื้อบริษัทนี้พวกมันก็ไม่ได้ตั้งใจก็แค่ติดผู้หญิงจนเผลอทิ้งฉันไว้คนเดียวเท่านั้นเอง
“โคตรเท่..”
“แกว่าอะไรนะพารัน”
“ฉันพูดว่าพี่ชายฉันโคตรเท่!!”
“อ๋อ..”
เรานั่งมองพี่พายุพูดขอบคุณพนักงานทุกคนที่เป็นส่วนหนึ่งในการทำให้บริษัทเราเติบโต
“พี่พายุมาแล้วงั้นพวกฉันไปนะ”
“อือ จริงๆก็ไปได้ตั้งนานแล้ว”
สองคนนั้นมองพี่พายุตั้งแต่ลงจากเวทีแวะไปคุยกับผู้จัดการบริษัทแปปนึงแล้วกำลังจะกลับมาที่โต๊ะ
“สองคนนั้นไปไหนแล้ว”
“ไม่รู้สิคะ”
พี่พายุกลับมานั่งที่เดิมก็เอามือฉันไปจับไว้
“กินเหล้าอีกไหมคะ”
“หึ ไม่เอาแล้วพี่พึ่งจะดีขึ้นเอง”
พี่พายุเอาแต่ดื่มน้ำเปล่าแล้วก็แทบจะไม่แตะอาหารอะไรเลยเพราะท้องไส้ยังไม่ดี
“มาแล้วค่ะ”
พี่ขวัญนั่งลงข้างๆพี่พายุก่อนจะเอาไอแพดขึ้นมากาง สองคนนี้เจอกันไม่ได้มีเรื่องงานให้คุยตลอด
“อาทิตย์หน้าพี่ไปเองแล้วกัน”
“พี่พายุไม่มีประชุมใช่ไหมคะ”
“ไม่น่ามีแต่ยังไงงานนี้ก็สำคัญถ้ามีก็คงต้องยกเลิกหรือเลื่อนออกไปก่อน”
“ค่ะ งั้นเดี๋ยวขวัญจัดการเรื่องตั๋วให้พี่พายุจะไปกับใครคะคุณสรหรือพี่ภัทร”
“ภัทรแล้วก็…ซีรีน”
“คะ”
อันนี้ไม่ใช่เสียงพี่ขวัญแต่เป็นเสียงฉันเอง อยู่ๆพี่พายุก็หันมาหาฉันแล้วกระชับมือที่จับอยู่แน่นขึ้นแล้วเมื่อกี้คุยกันว่าจะไปไหนแล้วทำไมฉันถึงต้องไปด้วย งง??!!
“อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปลอนดอนแล้วซีรีนต้องไปกับพี่ด้วยครั้งนี้เป็นงานสำคัญ”
“ตะ แต่…ลูกล่ะคะ”
“เราไปไม่นานน่าจะแค่สามวัน”
“ซีรีนไปไม่ได้หรอกค่ะซีรีนยังให้นมเซลลากับทรามีอยู่เลย อีกอย่างสองคนนั้นก็ไม่ยอมกินนมสต็อคด้วย”
ฉันให้นมลูกเองทุกมื้อถ้าไม่ได้กินจากเต้าก็ต้องได้กินจากขวดแต่นมนั้นจะถูกปั้มสดเก็บเย็นเท่านั้น
แล้วฉันก็ไม่เคยห่างลูกเลยไม่ว่าจะเป็นพี่วายุวาโยหรือเซลลากับทรามีฉันทำใจไม่ได้หรอก…
(PHAYU)
การไปลอนดอนครั้งนี้ไม่มีงานที่เป็นใจความสำคัญเท่าไหร่แต่เพราะผมต้องการพาซีรีนให้หุ้นส่วนที่นั่นรู้จัก
ผมแต่งงานกับซีรีนมาเกือบเจ็ดปีแต่มีคนรู้ว่าซีรีนเป็นภรรยาของผมแค่ไม่กี่คนเพราะพอแต่งงานได้ไม่นานซีรีนก็ท้องสภาพร่างกายเปลี่ยนก็ทำให้ซีรีนไม่ยอมออกไปไหนเลยตั้งแต่ตอนนั้น
“ซีรีนทิ้งลูกไปไม่ได้”
“แต่ซีรีนทิ้งพี่ได้??!!”
“…พี่พายุ”
ตอนนี้เรากลับมาจากงานเลี้ยงแล้วค่ำคืนที่ไม่มีลูกอีกคืนเราเลยมานั่งชิวกันสองคนที่ริมทะเล
“แค่สามวันเองซีรีน”
“แต่เซลลากับทรามีติดเต้ามากพี่พายุก็รู้จะทำยังไงให้ลูกได้กินนมซีรีนเหมือนเดิมล่ะคะ”
“ก็ปั้มไว้ไงมันเก็บได้ตั้ง8วันในตู้เย็นไม่ใช่หรอ”
“ใช่ค่ะ..”
ซีรีนตอบเสียงเบา ผมว่าซีรีนรู้อยู่แล้วว่าต้องทำยังไงถึงจะไปได้แต่แค่ไม่อยากไปเท่านั้นเอง
แต่ถ้าจะให้เอาลูกไปด้วยก็คงทำวีซ่าไม่ทันแล้วดังนั้นซีรีนต้องตัดใจแล้วไปกับผมแค่สองคน
“แค่สองคืนเองไปกับพี่นะครับ”
“….ไปก็ไปค่ะ”
“เย้!!”
“หือ พี่พายุพูดว่าอะไรนะคะ”
“ทำไม”
“ซีรีนไม่เคยได้ยินพี่พายุพูดคำนั้นเลย”
“เย้!! น่ะหรอ”
“ค่ะ”
“หึ เดี๋ยวตอนอยู่ลอนดอนพี่จะพูดให้ซีรีนฟังบ่อยๆ”
ผมดึงซีรีนมากอดแบบเอาใจดีใจที่ซีรีนยอมตามใจผม ที่จริงผมก็อยากพาลูกๆไปด้วยแต่งานนี้มันกระชั้นชิดไปหน่อยเอกสารของลูกๆยังไม่พร้อมที่จะเดินทาง…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
|Zelyn Part| @มหาลัยเอกชนชื่อดังใจกลางกรุงเทพ"ซีรีนแกเลือกได้ยังว่าจะไปฝึกงานที่ไหน""เลือกได้แล้ว และก็เลือกมานานแล้วด้วย"ฉันหันไปยิ้มให้น้ำส้มและเพื่อนๆในกลุ่มก่อนจะรีบเก็บเอกสารสำคัญๆแล้วเดินออกจากห้องเรียนอย่างอารมณ์ดีทุกคนถ้าเคยอ่านเรื่องของคุณพ่อฉันมาแล้วก็อาจจะพอรู้จักฉันบ้าง ฉันชื่อซีรีนและมีฝาแฝดชื่อซีนาย เป็นลูกของพ่อซีโน่กับแม่นินิว เอาเป็นว่ารู้ประวัติส่วนตัวกันแค่นี้ก็พอ เพราะตอนนี้ฉันต้องรีบไปรายงานตัวกับบริษัทที่ฉันกำลังจะไปฝึกงานด้วย@บริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ ฉันก้าวลงจากรถเบนซ์คันหรูด้วยความมั่นใจ วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้เจอกับรักแรกของฉันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาตั้ง3วันใช่คะทุกคนอ่านไม่ผิด ฉันไม่ได้เจอกับพี่พายุมาตั้ง3วันแหนะ วันนี้เลยกะจะมาเซอร์ไพรส์ด้วยการมายื่นเอกสารขอฝึกงานเป็นเลขาของพี่พายุ"สวัสดีครับ คุณซีรีนใช่ไหมครับ""ชะ...ใช่ค่ะ"ฉันพยักหน้า อยู่ๆก็มีผู้ชายวัยใกล้เคียงกับฉันเดินเข้ามาหา"ผมชื่อณภัทรนะครับ เป็นเลขาของคุณพายุ""อ๋อ!!ค่ะ"ฉันพยักหน้า ที่แท้ก็เป็นเลขาพี่พายุนี่เอง"คุณผู้หญิงสั่งให้ผม
|Zelyn Part| หลังจากรายงานตัวกับพี่พายุเสร็จ เลขาผู้หญิงของพี่พายุก็พาฉันมาที่ออฟฟิศของผู้บริหาร ในนี้มีคนนั่งทำงานอยู่เกือบ10คน คุณสรอธิบายว่าทั้งหมดนี้เราคือทีมบริหารจะคอยประสานงานจากฝ่ายต่างๆและวางแผนกลยุตร่วมกับพี่พายุ"ทุกคนคะ!! นี่คือน้องซีรีนจะมาเป็นนักศึกษาฝึกงานในออฟฟิศเราคะ"คุณสรพาฉันมาแนะนำกับพี่ๆ"สวัสดีคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะมีอะไรเรียกใช้ได้ตลอดเลยนะคะ"ฉันยกมือไหว้พี่ๆทุกคนดูเป็นมิตรกับฉันมากๆ"ตรงนั้นคือโต๊ะทำงานของน้องซีรีนนะคะ มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่ๆได้ทุกคนเลย"คุณสรชี้โต๊ะทำงานให้ฉันเสร็จก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง ทำไมนะ!!ตอนแรกฉันกะว่าจะได้นั่งทำงานในห้องกับพี่พายุเหมือนในซีรี่ย์เกาหลีซ่ะอีก แต่ก็ไม่เป็นไรได้อยู่ตรงนี้ก็ถือว่าใกล้มากๆแล้ว"คุณซีรีน นี่ครับบัตรพนักงานของคุณ""ขอบคุณคะ แต่จริงๆพี่ไม่ต้องเรียกซีรีนเป็นทางการแบบนั้นก็ได้นะคะ เรียกซีรีนเฉยๆก็ได้""เอางั้นหรอ!!""ค่ะ!!พี่..."ฉันลากเสียงยาวเพราะจำชื่อเขาไม่ได้ รู้แต่ว่าเขาก็เป็นเลขาของพี่พายุเหมือนกัน"พี่ชื่อ ณภัทรแต่เรียกภัทรเฉยๆก็ได้""โอเคคะพี่ภัทร"
|Phayu Part| หลายวันผ่านไป...เข้าวันที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ที่แผนกของผมมีนักศึกษาฝึกงานที่ชื่อซีรีน ถามว่าเธอทำงานดีไหม มันก็ดีเพราะซีรีนฉลาดและหัวไวมาก ผมสั่งอะไรเธอก็เข้าใจและทำได้ทันที"สวัสดีค่ะบอส"คุณสรลุกขึ้นทักทายเหมือนทุกเช้า"มีงานด่วนอะไรเอาเข้ามาได้เลยนะ ตอนบ่ายผมต้องออกไปพบลูกค้า"ผมสั่งคุณสรแล้วเปิดประตูเข้ามาที่ห้องทำงาน และก็ต้องตกใจกับสภาพห้องที่แปลกไปปกติห้องทำงานของผมจะเรียบๆทั้งห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำขาวเท่านั้น แต่นี่อะไรอยู่ๆก็มีแจกันดอกไม้เข้ามาตั้งหลายจุด"คุณสรเข้ามาหน่อย"ผมกดอินเตอร์คอมเรียกเลขา ผมจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเมื่อถูกลุกล้ำความเป็นส่วนตัว"ค่ะบอส มีอะไรคะ""ดอกไม้พวกนี้เข้ามาอยู่ในห้องผมได้ยังไง ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามใครทำอะไรกับห้องทำงานของผมเด็ดขาด""อะ....เอ่อ...ดิฉันไม่ทราบจริงๆคะบอส ดิฉันมาถึงก่อนหน้าบอสแค่แปปเดียวเอง เลยไม่ทันเห็นว่าใครเป็นคนทำ ขอโทษนะคะบอส"คุณสรก้มหน้ารู้สึกผิด จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมันก็แค่แจกันดอกไม้ แต่ที่ผมห่วงจริงๆคือเอกสารสำคัญๆต่างหาก ถ้าใครเข้ามาทำอะไรได้ตามอำ
ติ๊ด!! "คุณสร คุณสร"เสียงอินเตอร์คอมดังมาจากโต๊ะทำงานของพี่สร ฉันมองซ้ายมองขวาไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีในออฟฟิศก็เหลือแค่ฉันคนอยู่คนเดียว"คุณสรได้ยินผมไหม"พี่พายุยังพูดไม่หยุด"ค่ะ!!"ฉันเดินไปกดรับ"เที่ยงนี้ผมจะทานข้าวในห้องคุณช่วยสั่งอาหารจากโรงแรม Ze zen มาให้ผมทีนะเอาเซ็ตเบนโตะเหมือนเดิม ขอบคุณครับ"พี่พายุสั่งเสร็จก็กดวางไปเลย สงสัยจะยุ่งมากขนาดไม่รู้ว่าฉันไม่ใช่พี่สร"Ze zenโรงแรมเรานี่น่า ว่าแต่จะสั่งยังไงล่ะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโทรสั่งอาหารเองเลย งั้นโทรบอกพี่ซีนเลยละกัน"ฉันกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชาย ที่เป็นซีอีโออยู่ที่นั่นแล้วจัดการสั่งเมนูที่คิดว่าพี่พายุจะชอบที่สุดและเน้นว่าต้องมาส่งภายใน15นาทีเพราะนี่มันเที่ยงกว่าแล้ว พี่พายุยังไม่ได้ทานข้าวเลยเดี๋ยวพอหิวมากๆก็มาโวยวายโยนงานมาให้ฉันอีก"เรียบร้อย ทำงานต่อดีกว่า"ฉันกลับมานั่งที่เดิมแล้วทำงานต่อครืดดด ~!! (เสียงท้องร้อง)"โอ๊ะ...โอ๊ย"ฉันยกมือกุมท้อง กินนมไปตั้งกล่องนึงแล้วยังหิวอีก ทำยังไงดีล่ะฉันไม่ได้ซื้ออะไรมาติดไว้เลยนอกจากนมที่กินไปแล้ว เมื่อกี้ก็มัวแต่สั่งอาหารให้พี่พายุจนลืมสนใจตัวเอง
|Zelyn Part| "ยัยน้อง!!! กลับมาทำงานที่บริษัทเราเถอะนะ พี่ได้ยินพารันพูดว่าเฮียพายุใช้งานเราหนักมากๆ"พี่ซีนพี่ชายตัวดีของฉันเดินพูดตั้งแต่เจอกันหน้าห้องนอนจนลงมาถึงห้องอาหาร"ใช้งานหนักอะไรคะ ก็ปกติเหมือนเด็กฝึกงานทั่วๆไปแหละคะ"ฉันบอกปัดๆแล้วนั่งลงประจำที่"แต่พี่ก็ยังห่วงเราอยู่ดี ย้ายมาบริษัทเราเถอะนะ พี่จะให้ซีรีนนั่งๆนอนๆไม่ต้องทำอะไรเลย นะๆ""พอเลยๆตาซีน เลิกสปอยล์น้องได้แล้ว ให้น้องฝึกกับพายุนะดีแล้ว น้องจะได้เอาความรู้ที่เรียนมาใช้บ้าง"คุณแม่พูดสมทบเห็นด้วยกับฉัน"แต่แม่ครับ..."พี่ซีนกำลังจะเถียงต่อ แต่พอเจอสายตาพิฆาตของคุณแม่ก็หยุดพูดแล้วตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวทันทีหลังจากทานข้าวเสร็จ ฉันก็ออกมาทำงานพร้อมพี่ซีนเพราะวันนี้รถฉันเสียและพี่ซีนก็มีประชุมกับพี่พายุเช้านี้พอดี×บริษัท พี่พายุ×ฉันเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมพี่ซีน ทำให้ทุกสายตาที่ยืนรอลิฟอยู่หันมามองฉันเป็นตาเดียว ทุกคนคงรู้ดีว่าพี่ซีนเป็นใคร แต่ก็น้อยคนนักที่จะรู้จักฉัน "โอ้โห!!พนักงานที่นี่เยอะเหมือนกันเนอะต่อแถวเข้าลิฟยาวเชียว"พี่ซีนพูดพร้อมจับมือฉันเดินมายังลิฟผู้บริ
"แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะค่ะป้าลิน ขอบคุณนะคะ"ฉันเดินไปกอดแขนป้าลินแบบอ้อนๆ ป้าลินไม่ได้เป็นแม่ของพี่พายุอย่างเดียวแต่เป็นเพื่อนสนิทของม๊าฉันด้วย ท่านถึงเอ็นดูว์ฉันขนาดนี้ไงล่ะ"คุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"....|Zelyn Part|"คุณแม่!!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"พี่พายุเดินออกจากลิฟก็รีบตรงเข้ามาหาป้าลิน"ซักพักแล้วจ๊ะ""แล้วคุณแม่มาทำอะไรครับ ไม่เห็นโทรบอกผมเลย""พอดีเมื่อเช้าแม่ออกไปช้อปปิ้งกับเพื่อนๆที่ห้างแถวนี้ พอเสร็จก็เลยแวะมาหาลูกๆ กะว่าจะมาชวนออกไปทานข้าวเที่ยงแต่พาขวัญกับพาคินบอกว่าไม่ว่างแม่เลยขึ้นมารอลูกที่นี่""งั้นหรอครับ โอเคครับเดี๋ยวผมขอเข้าไปเก็บเอกสารก่อน เราจะได้ไปทานข้าวกัน"พี่พายุพูดแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้อง ซักพักก็เดินออกมา"ไปครับคุณแม่""จ๊ะๆ ไปทานข้าวด้วยกันนะหนูซีรีน"คุณป้าหันมาชวนฉัน ฉันก็ได้แต่มองหน้าพี่พายุไม่รู้ว่าเขาจะอนุญาติหรือเปล่า เพราะตอนนี้ฉันเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน"เออ...คือ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะคุณป้า"ฉันปฏิเสธ หางตาฉันแอบเห็นนะว่าพี่พายุมีสีหน้าพอใจที่ฉันตอบแบบนี้"ทำไมล่ะลูก หนูก็พักเที่ยงแล้วนี่หรือ
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่