ตอนที่ 5 ย้ายที่ทำงาน (จนได้)

|Zelyn Part|

"ยัยน้อง!!! กลับมาทำงานที่บริษัทเราเถอะนะ พี่ได้ยินพารันพูดว่าเฮียพายุใช้งานเราหนักมากๆ"พี่ซีนพี่ชายตัวดีของฉันเดินพูดตั้งแต่เจอกันหน้าห้องนอนจนลงมาถึงห้องอาหาร

"ใช้งานหนักอะไรคะ​ ก็ปกติเหมือนเด็กฝึกงานทั่วๆไปแหละคะ"ฉันบอกปัดๆแล้วนั่งลงประจำที่

"แต่พี่ก็ยังห่วงเราอยู่ดี​ ย้ายมาบริษัทเราเถอะนะ​ พี่จะให้ซีรีนนั่งๆนอนๆไม่ต้องทำอะไรเลย​ นะๆ"

"พอเลยๆตาซีน​ เลิก​สปอยล์​น้องได้แล้ว​ ให้น้องฝึกกับพายุนะดีแล้ว​ น้องจะได้เอาความรู้ที่เรียนมาใช้บ้าง​​"คุณแม่พูดสมทบเห็นด้วยกับฉัน

"แต่แม่ครับ..."พี่ซีนกำลังจะเถียงต่อ​ แต่พอเจอสายตาพิฆาต​ของคุณแม่ก็หยุดพูดแล้วตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวทันที

หลังจากทานข้าวเสร็จ ฉันก็ออกมาทำงานพร้อมพี่ซีนเพราะวันนี้รถฉันเสียและพี่ซีนก็มีประชุมกับพี่พายุเช้านี้พอดี

×บริษัท พี่พายุ×

ฉันเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมพี่ซีน ทำให้ทุกสายตาที่ยืนรอลิฟอยู่หันมามองฉันเป็นตาเดียว ทุกคนคงรู้ดีว่าพี่ซีนเป็นใคร แต่ก็น้อยคนนักที่จะรู้จักฉัน

"โอ้โห!!พนักงานที่นี่เยอะเหมือนกันเนอะต่อแถวเข้าลิฟยาวเชียว"พี่ซีนพูดพร้อมจับมือฉันเดินมายังลิฟผู้บริหาร

"ทำอย่างกับบริษัทพี่คนน้อยๆยังงั้นแหละ"

"เออ!!เนอะ แต่ยังไงเราก็ยังโชคดีที่ได้สิทธิ์พิเศษได้ขึ้นลิฟส่วนตัวของผู้บริหาร ไม่งั้นพี่ขึ้นไปประชุมกับเฮียพายุไม่ทันแน่ๆ"พี่ซีนพูดแล้วก้มดูเวลา พี่พายุเป็นคนตรงต่อเวลามากๆห้ามสายเด็ดขาด

"พี่ซีนเดี๋ยวๆ!!!"

"อะไร!!"

"ซีรีนขึ้นลิฟนี้ไม่ได้!!"ฉันพึ่งนึกขึ้นได้ว่าโดนสั่งห้ามไว้

"ทำไมจะขึ้นไม่ได้ ก็เรากำลังจะขึ้นกันอยู่เนี่ย"พี่ซีนเอื้อมมือไปกดลิฟ

"ซีรีนเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน พี่พายุห้ามซีรีนใช้ลิฟตัวนี้เด็ดขาด ไม่งั้นซีรีนต้องโดนดุแน่ๆเลย"ฉันสลัดมือออกจากพี่ซีน

"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปกับพี่"พี่ซีนก็ยังจะพาฉันไปด้วย

"ไม่ได้!! พี่ซีนขึ้นไปก่อนนะคะ แล้วไปเจอกันข้างบน"ฉันกับพี่ซีนยื้อยุทกันอยู่ซักพักเพราะพี่ซีนก็ไม่ยอมไปถ้าฉันไม่ได้ไปด้วย

"มายืนทำอะไรกันตรงนี้"พี่พายุเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้หยุดมองเราสองคน

"เฮีย!!ทำไมไม่ให้น้องผมใช้ลิฟตัวนี้ เฮียเห็นไหมว่าลิฟพนักงานคนเยอะจะตายแล้วน้องสาวตัวเล็กๆของผมจะเบียดเข้าไปได้ยังไง อึดอัดแย่เลย"

"ก็น้องแกเป็นนักศึกษาฝึกงาน จะมาถืออภิสิทธิ์เหนือคนอื่นไม่ได้"

"ทำไมจะไม่ได้เฮีย ทีไอ้พารันผมยังดูแลมันอย่างดี"พี่ซีนหันไปเถียงกับพี่พายุ จนตอนนี้พนักงานที่รอขึ้นลิฟหรือเดินผ่านไปผ่านมาหยุดแล้วให้ความสนใจ

"พี่ซีนหยุดได้แล้ว คนมองกันใหญ่แล้ว"ฉันสกิดพี่ซีนแล้วมองไปรอบๆ ที่มีพนักงานยืนมองกันอยู่

"เลิกโวยวายแล้วขึ้นไปประชุมได้แล้ว ฉันมีให้แกแค่สองชั่วโมงเท่านั้นนะ"พี่พายุพูดจบก็เอื้อมมือไปกดลิฟ

"พี่ซีนขึ้นไปทำงานได้แล้ว ซีรีนก็ต้องไปทำงานแล้วเหมือนกันเจอกันตอนเย็นนะ"ฉันแยกจากพี่ซีนแล้วเดินมาต่อแถวขึ้นลิฟร่วมกับพนักงานคนอื่นๆ

ระหว่างขึ้นลิฟก็ไม่วายต้องได้ยินเสียงซุบซิบนินทา หาว่าฉันเป็นสาวไซส์ไลน์มาเร่ขายตัวให้กับพี่พายุแล้วพี่ซีน ถามจริงๆดูไม่ออกกันหรอ หน้าฉันกับพี่ซีนเหมือนกันจะตาย

ติ๊ง ....

|phayu Part|

"เรื่องที่ฉันเสนอไปทางแกว่ายังไงบ้าง"

"เฮียอยากจะทำอะไรก็ทำเลย"ไอ้ซีนพูดแล้วยกมือขึ้นกอดอก ให้มันได้แบบสิว่ะ!! ตั้งแต่มันขึ้นมานั่งบนห้องผมมันนก็เอาแต่พูดแบบนี้ผมถามอะไรไปมันก็เอาแต่กวน

ปัง !!

"ไอ้ซีนเลิกทำตัวเป็นเด็กๆแล้วหันมาสนใจงานก่อนได้ไหมว่ะ อีกครึ่งชั่วโมงฉันต้องออกไปพบลูกค้าแล้วนะเว้ย"

"พบลูกค้า !! ทำไมหัวหน้าระดับเฮียถึงต้องออกไปพบลูกค้า"

"ก็เขาเป็นลูกค้ารายใหญ่ ฉันก็ต้องไปพบด้วยตัวเอง อย่าถามมากคุยงานให้เสร็จ!!"ผมเปิดเอกสารอีกครั้งและคุยงานกับซีนต่อ

ตอนนี้นอกจากการนำเข้ารถยนต์แล้วบริษัทผมยังหันมาจับพวกอสังหาด้วย และโปรเจคนี้จะยิ่งใหญ่สุดๆเมื่อบริษัทผมและซีนจับมือทำมันร่วมกัน

"งั้นตกลงตามนี้ เดี๋ยวฉันบินไปดูที่ดินก่อนแล้วจะนัดประชุมกันอีกที"ผมสรุป เพราะต้องรีบไปเตรียมเอกสารที่ใช่คุยเรื่องสัญญากับลูกค้าต่อ จริงๆเรื่องออกไปพบลูกค้าผมไม่ต้องทำเองก็ได้ แต่นี่เป็นลูกค้ารายใหญ่มากจริงๆเขานำเข้ารถยนต์กับเราปีละหลายพันคันผมเลยต้องลงไปดูงานด้วยตัวเอง

"อืม!!ผมกลับละ"ไอ้ซีนพอคุยงานเสร็จก็รีบเก็บของกลับบริษัท กะอีแค่ไม่ให้น้องสาวสุดที่รักของมันใช้ลิฟ ไม่รู้จะงอนอะไรนักหนา

ก๊อกๆ

"เชิญครับ !!"

"พร้อมหรือยังคะพี่ชาย จะถึงเวลานัดแล้วนะ"

"เสร็จแล้วๆ ไปกันเลย"

ผมหยิบกระเป๋าเอกสารและกระเป๋าแล็ปท็อปเดินตามพาขวัญออกมาจากห้อง เพื่อไปพบลูกค้าที่จุดนัดพบ ก่อนไปผมก็แวะออกไปสั่งงานคุณสรอีกนิดหน่อย แต่สายตากลับไปเห็นยัยตัวยุ่งก้มหน้าก้มตาเขียนรายงานอยู่ ใจนึงก็นึกสงสารแต่อีกใจนึงก็คิดว่านี่แหละคือบททดสอบ

|Zelyn Part|

"ฟู้ววว !! เหลืออีกแค่แฟ้มเดียว สู้!!"ฉันเอาปากกาที่เหน็บผมตัวเองออกแล้วตั้งใจสรุปรายงานการประชุมแฟ้มสุดท้าย

"ซีรีน หนูซีรีนใช่ไหมลูก"

"คะ..ป้าลิน สวัสดีคะ"ฉันลุกขึ้นสวัสดีป้าพิลินคุณแม่ของพี่พายุ

"หนูมาเป็นเลขาของพี่พายุไม่ใช่หรอลูก แล้วทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้"

"เออ...คืออออ"ฉันยกมือขึ้นเกาหัวไม่รู้จะพูดยังไง

"สวัสดีคะคุณท่าน"คุณสรเข้ามาสวัสดีป้าลิน

"คุณสรมาก็ดีแล้ว อธิบายมาให้ฉันฟังสิว่าทำไมหลานสาวของฉันถึงมานั่งทำงานในออฟฟิศแบบนี้"

"เป็นคำสั่งของบอสคะ คุณท่าน"

"ได้ยังไง สั่งคนมาย้ายโต๊ะเดี๋ยวนี้"

"ให้ยายไปไหนคะ ท่าน"

"ย้ายไปไว้ในห้องทำงานของตาพายุ"

"มะ...ไม่ดีมั้งค่ะป้าลิน ซีรีนว่าอยู่ตรงนี้ก็ดีแล้วค่ะ"ฉันรีบห้ามเพราะถ้าปล่อยให้เป็นแบบนั้น ฉันต้องโดนพี่พายุดุแน่ๆ

"ได้ยังไงล่ะลูก ก็ป้ารับปากกับแม่เราแล้วว่าจะให้เรามาเป็นเลขาของพี่พายุ แล้วจะให้มานั่งทำงานในออฟฟิศแบบนี้ได้ยังไง"

"นั่งตรงนี้ซีรีนก็เป็นเลขาของพี่พายุได้คะ นี่ไงคะซีรีนกำลังสรุปการประชุมส่งให้พี่พายุ"ฉันชี้งานที่อยู่ยนโต๊ะ

"ไม่ได้ลูก ยังไงป้าก็จะย้าย คุณสรไปเรียกคนมาช่วยยกเร็วๆสิ เอาไว้ในห้องเลยนะ"

"ตะ...แต่ป้าคะ"

ป้าลินไม่ฟังที่ฉันพูดอีกต่อไป เรียกรปภ.ข้างล่างขึ้นมาช่วยกันย้ายโต๊ะทำงานของฉันไปไว้ที่หน้าห้องของพี่พายุข้างๆโต๊ะของพี่สร ตอนแรกคุณป้าก็ย้ายเข้าไปข้างในท่าเดียว จริงๆฉันก็ชอบนะ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นพี่พายุต้องดุฉันตายแน่ๆ

"นั่งตรงนี้ก็ยังขัดใจป้าอยู่ดี"ป้าลินหันมองซ้ายขวาแล้วส่ายหัวอย่างไม่ค่อยชอบใจ

"แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะคะป้าลิน ขอบคุณนะคะ"ฉันเดินไปกอดแขนป้าลินแบบอ้อนๆ ป้าลินไม่ได้เป็นแม่ของพี่พายุอย่างเดียวแต่เป็นเพื่อนสนิทของม๊าฉันด้วย ท่านถึงเอ็นดูว์ฉันขนาดนี้ไงล่ะ

"คุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"....

.

.

.

.

NEXT EPISODE.