(PHAYU)
หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน
“มาสนุกกันนะครับ”
“อื้อ พะ พี่พายุ”
“หือ…อะไรครับ”
ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร
“หน้าแดงจังเลย”
ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง
“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”
“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”
“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”
“ก็อยาก!! แต่พี่พายุเมา”
“เมาแล้วทำไม พี่ไม่ได้เมาถึงขนาดไม่มีแรงทำซักหน่อย!!”
“ซีรีนรู้ว่าพี่พายุมีแรงแต่คือมันเสร็จยาก…พรุ่งนี้ซีรีน กลัวว่าจะตื่นมาดูลูกไม่ทัน”
“ลูกอยู่กับคุณย่าคุณยายซีรีนจะกลัวอะไร”
“เกรงใจท่านค่ะ อื้อ”
ระหว่างคุยผมก็คลอเคลียที่ข้างแก้มไปด้วย กลิ่นตัวซีรีน ทำให้ผมโงหัวขึ้นมาไม่ได้เลย
“ท่านเต็มใจทำให้เรา”
“ถึง…อื้ออออ”
ผมปิดปากซีรีนด้วยปากของผมเองเกรงใจอะไรไม่เข้าเรื่อง ทุกคนเขาอยากให้ซีรีนเอาใจผมบ้างถึงดึงลูก ๆเราไปแบบนี้ ไม่รู้แหละวันนี้คือซีรีนเป็นของผม
“อึก อื้อออ”
ผมจูบซีรีนแบบดูดดื่มส่งลิ้นเข้าไปควานในปากเพื่อดูดความหวานที่ผมคิดถึง
“คิดถึง”
“คิดถึงอะไรคะ”
“ปากซีรีน”
ผมถอนปากออกมาแล้วแต่ยังใช้ลิ้นเลียรอบปากซีรีนด้วยความหมันเขี้ยวแล้วจูบย้ำ ๆ
“คิดถึงอะไรคะ!! ถึงเราจะไม่ได้มีอะไรกันทุกวันเหมือนเมื่อก่อนแต่เราจูบกันทุกวันนะ”
“แค่เอาปากแตะกันไม่เรียกจูบหรอก”
“งื้อออ!!”
ผมค่อย ๆปลดเสื้อผ้าของซีรีนทีล่ะชิ้น ๆหน้าอกไซส์ใหญ่กว่ามาตรฐานเพราะถูกลูกทั้งสี่คนทั้งดูดทั้งกัด แม่มันจะไม่เต่งตึงเหมือนตอนแต่งงานใหม่ ๆแต่มันใหญ่ถูกใจผมมาก เต็มไม้เต็มมือเต็มปาก
“ซี๊ดดด พะ พี่พายุอย่าเขี่ย”
“ทำไม!!”
“มะ มันเสียว”
“หึ คิดว่าน้ำนมจะไหลซ่ะอีก”
“ซี๊ดดด เซลลากับทรามีไม่เหลือให้พี่หรอกค่ะ”
“ลองดูดดูเดี๋ยวก็รู้”
“อ๊ะส์ อื้อออ”
ผมก้มลงไปดูดเต้าซีรีนด้วยความแรงและใช้ลิ้นเขี่ยหัวนมเร็ว ๆผมเคยทำแบบนี้แล้วได้กินนมซีรีน
“ซี๊ด อ๊ะส์ อ๊ะส์ อร๊ายยย”
“หึ่ม…”
ผมเค้นสองเต้านั้นสลับกับใช้ปากดูดก่อนจะค่อย ๆไล่ลิ้นผ่านหน้าท้องแบนราบลงมาที่กลางกาย
“ขอถอดนะครับ”
ผมถอดกระโปรงซีรีนลงไปกองที่พื้นแล้วดันให้เธอไปนั่งที่ปลายเตียงก่อนจะเกี่ยวแพนตี้ลงตามมา
“หึ่ม ถ้าไม่บอกว่านี่คือคุณแม่ลูกสี่ใครจะรู้เนี่ย”
“อ๊ะส์ ค่อย ๆใส่เข้ามานะคะ”
“โคตรแน่นเลยซีรีน”
แค่เพียงนิ้วเดียวที่สอดเข้าไปผมก็รับรู้ถึงความคับแน่นของร่องซีรีน ตอดนิ้วผมตุบ ๆ
“อื้อ อึก งื้ออออ พี่พายุ”
“น้ำออกมาไวมากเสียวหรอครับ”
“งื้อออ”
ผมดึงนิ้วเข้าออกแล้วก้มลงใช้ลิ้นเลียเก็บน้ำซีรีนไปด้วย แต่มันไม่ค่อยถนัดซีรีนเลยยกขาขึ้นหนึ่งข้างเพื่อให้ผมขยับเข้าไปได้ใกล้มากขึ้น เลียร่องเธอถนัดขึ้น
“ซี๊ดดดด อื้ออออ”
ซู้ดดด แผล่บๆ
ผมลงลิ้นเลียไม่ยั้งจนซีรีนเอามือมาขยุ้มผมให้แนบร่องเธอมากขึ้น
“พะ พี่พายุ อื้อออ”
“หึ่ม”
“ซี๊ดดดด มะ ไม่ไหวแล้ว ซะ ซีรีน จะ อ๊าาา”
ซีรีนยังพูดไม่ทันขาดคำเธอก็ปล่อยน้ำรักออกมาอาบลิ้นผม เธอเสร็จไปแล้วหนึ่งน้ำทีนี้ก็ตาผมบ้าง
ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองโดยมีซีรีนจ้องอยู่ตลอดเวลา
“มองผัวด้วยสายตาแบบนี้ไม่อยากนอนสินะ”
“พี่พายุก็ไม่ให้ซีรีนนอนอยู่แล้วนี่คะ”
“ขึ้นให้พี่หน่อยสิมึนหัวยังไงไม่รู้”
“แก่แล้วหรอคะ”
“ถ้าซีรีนยอมขึ้นให้พี่ก็ยอมเป็นผัวแก่ครับ”
ผมถอดเสื้อผ้าเสร็จก็ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วใช้มือรูดแก่นกายรอซีรีน
“ขึ้นให้แค่น้ำเดียวนะคะ”
ซีรีนต่อรองก่อนจะค่อย ๆคลานขึ้นมาบนตัวผมแล้วเอียงตัวนิดหน่อยเพื่อจับแก่นกายสอดเข้าไปในร่อง
“อ๊ะ!!”
“เจ็บหรอ”
“อื้อ ซีรีนไม่ถนัดท่านี้”
“ค่อย ๆดันลงมานะ”
ผมช่วยจับสะโพกซีรีนเพราะกลัวเธอจะกดลงมาแรง เดี๋ยวผมจะอดน้ำต่อไป
“ซี๊ดดดด อื้อออ”
ผมมองแก่นกายตัวเองค่อยๆหายเข้าไปในร่องซีรีนช้า ๆจนหมด ภาพที่ซีรีนขึ้นควบเอวบนตัวผมแบบนี้มันไม่ได้เห็นกันง่าย ๆยิ่งมีลูกอย่าว่าแค่ซีรีนขึ้นให้เลย
แค่เวลาจะเอากันก็แทบไม่มี…
“พะ พี่พายุบีบนมซีรีนหน่อย”
“ครับ อื้อออ”
ซีรีนพยายามจะขยับตัวแต่เริ่มจากช้า ๆก่อน แต่แค่นี้ผมก็ทำผมเสียงค_ยจนเกือบแตก
“อื้อ อื้อ แน่นจังค่ะ”
“อู้ยยย โคตรดีเลยซีรีน”
ตับ ตับ ตับ
เสียงสะโพกซีรีนดังเพราะเธอขย่มค_ยผมด้วยความหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ
“สะ เสียวจัง”
“อื้อ ซีรีน”
“งื้อออ ซีรีนทนได้ยังไงนะของพี่ใหญ่มากจริง ๆ”
“ของ??!! ค_ยหรือเปล่า”
เพี๊ยะ..!!
“พี่พายุพูดอะไรคะ อื้อ อื้อ”
ซีรีนฟาดมือมาที่อก ไม่รู้จะอายอะไรก็ที่เธอขย่มอยู่มันเรียกว่าค_ย จะมาของเขิงอะไร
“อื้อ …แรงอีกซีรีน”
“ยะ อื้อ ยังแรงไม่พออีกหรอซีรีนเมื่อยแล้วนะ”
“หึ่ม…”
“งื้อออ อ๊ะ อื้อ พะ พี่พายุ”
“ซะ ซีรีน”
ผมช่วยจับสะโพกตามจังหว่ะที่ซีรีนขย่ม
“กรี๊ดดด อื้อ อ๊ะส์ ซีรีนจะไม่ อ๊า ไหวแล้ว”
ซีรีนพูดจบก็กระตุกปล่อยน้ำรักชโลมค_ยผมที่เสียบอยู่ในร่อง แล้วฟุบลงมาทับผม
“จูบหน่อยได้ไหมคะ เหนื่อยจัง”
“อื้อ..”
“แตกยากจังเลยค่ะ”
“ไม่ยากหรอกขย่มต่อสิ”
“เหนื่อย”
“งั้นนอนนะเดี๋ยวพี่ทำต่อเอง”
“ไม่เอาค่ะ ซีรีนแค่พักแปปนึงจะขย่มต่อให้แล้ว”
ซีรีนจูบผมหนัก ๆก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วขย่มค_ยผมต่อ แต่ครั้งนี้เหมือนซีรีนจะเริ่มหงุดหงิดแล้วเพราะทำแรงกว่าเดิมมาก
ตับ ตับ ตับ
“อื้อ แตกซักทีสิพี่พายุ”
“หึ่ม…”
ซีรีนโมโหขย่มแรงมากจนผมรู้สึกว่าน้ำมันเริ่มมาวนที่หัวถอกแล้ว เลยสลับให้ซีรีนลงไปนอนแทน
“ว๊าย…พี่พายุ”
“อื้อ จะเสร็จแล้ว อื้อ อื้อ อ๊าาา”
“อร๊ายยย”
“อู้ยยย”
และแล้วซีรีนก็เสร็จเป็นน้ำที่สองส่วนของผมพึ่งน้ำแรก เราโน้มตัวหากันแล้วกอดกันนอนหายใจเพราะเหนื่อยอยู่ซักพัก ก่อนซีรีนจะชันตัวขึ้นอีกครั้ง
“ไปอาบน้ำกัน”
“ฮึ!! คิดดีแล้วหรอที่ชวน”
“ซีรีนลุกไม่ไหวอยากให้พี่พายุอุ้ม”
“อ้อนหรอ”
“อือ”
“เหนื่อยขนาดนั้นเลย”
“อื้อ…สองน้ำเหนื่อยมากเลย”
“หึ เมื่อก่อนเอากันยันเช้าซีรีนยังไม่บ่นเลยนะ”
“มีลูกแล้วทำแบบนั้นไม่ไหวแล้ว”
“ไหนว่าพี่แก่ไง”
“ปวดฉี่แล้วอุ้มไปหน่อยนะคะ”
ซีรีนพูดด้วยเสียงอ้อน ๆมีหรอที่ผมจะไม่ทำให้ ผมอุ้มซีรีนไปที่ห้องน้ำแล้วปล่อยให้เธอจัดการธุระส่วนตัว
“อวบอิ่มจังเลย”
“งื้อ…ยังไม่อิ่มอีกหรอคะ”
“เท่าไหร่ก็ไม่อิ่นหรอกถ้าได้กินซีรีน”
“แต่ซีรีนไม่มีแรงแล้ว…”
“….”
“พี่พายุทำเองนะคะ”
ซีรีนเปิดน้ำใส่ตัวเองก่อนจะยกขาขึ้นหนึ่งข้างเพื่อผมเอา แล้วเมียเปิดทางให้ขนาดนี้ผมก็อดที่จะไม่เอาไม่ได้
“ซี๊ด…อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
“อู้ยยย ดีที่สุดเมียจ๋า”
.
.
เช้าวันต่อมา…
(ZELYN)
ตื้อ ดึ่งงง (เสียงออดหน้าห้อง)
ฉันไม่รู้ว่ามันดังขึ้นกี่ครั้งแล้วแต่พี่พายุไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยคงต้องเป็นฉันที่ต้องหอบสังขารที่บอบช้ำเดินไปเปิด เมื่อคืนโดนในห้องน้ำไปหนึ่งรอบออกมาโดนอีกสามกว่าจะได้นอนฟ้าเกือบสว่าง
แกร๊ก..!!
“คุณแม่ครับ..!!”
“ครับลูก”
เปิดประตูมาพี่วายุกับวาโยก็ประสานเสียงเรียกจากที่ฉันกำลังงัวเงียอยู่ก็ลืมตาขึ้นทันทีรีบเช็คสภาพตัวเองเลย
“คุณแม่…ยังไม่ได้อาบน้ำหรอครับ”
“คะ ครับ”ฉันรอบสาบชุดคลุมให้เรียบร้อย สภาพฉันตอนนี้คือคนพึ่งตื่นที่หัวฟู
“พี่พาเด็ก ๆมาเอาชุดว่ายน้ำน่ะเห็นมันสายแล้วไม่คิดว่าซีรีนจะยังไม่ตื่น”
พี่พาขวัญทำหน้าปกติแต่ฉันรู้สึกหน้าร้อน ๆยังไงไม่รู้ ปกติฉันไม่เคยตื่นสายขนาดนี้รู้สึกผิดเลย
“เอ่อ…”
“คุณแม่พักผ่อนก่อนก็ได้ครับเดี๋ยวผมไปหยิบชุดเองผมรู้ว่าอยู่ตรงไหน”
พี่วายุกับวาโยแทรกตัวเข้าไปในห้องแล้วไปเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อหยิบชุดว่ายน้ำ
ส่วนฉันรู้สึกสมองมันช้ามาก ๆทำอะไรไม่ถูกเลย พี่พายุก็ไม่คิดจะตื่นมาช่วย
“พักผ่อนต่อเถอะบ่าย ๆต้องมีไปบริษัทกับพี่พายุนี่ ส่วนเซลลากับทรามีก็ไม่ต้องห่วงคุณย่าคุณยายแย่งกันดูแลอยู่ที่ห้องข้างล่าง”
“ขอบคุณนะคะ”
“ไปกันครับเด็ก ๆ”
พี่พาขวัญจูงมือพี่วายุกับวาโยออกไป ฉันเลยเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วมองนาฬิกา
“ห๊ะ!! สิบโมงแล้วหรอเนี่ย”
เหมือนสติฉันพึ่งกลับมา บอกตรง ๆตั้งแต่มีลูกคนแรกจนตอนนี้ลูกสี่แล้วฉันไม่เคยตื่นหลังหกโมงเช้าเลย นี่เป็นประวัติการณ์มาก ๆที่ฉันตื่นสายขนาดนี้
“ใครมาหรอซีรีน”
“ลูกค่ะแล้วก็พี่ขวัญ”
“มาทำไมเช้าขนาดนี้”
“สิบโมงกว่าไม่เช้าแล้วนะคะ”
ดีน่ะที่พี่ขวัญไม่เข้ามาในห้องเพราะสภาพพี่พายุตอนนี้ไม่พร้อมที่จะเจอใครทั้งนั้นเสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่
.
.
“พี่พายุลุกไปอาบน้ำได้แล้วนะคะอีกแปปเดียวเราต้องไปบริษัทกันแล้วซีรีนไม่อยากสาย”
ฉันอาบน้ำเสร็จก็รีบมาเรียกพี่พายุ ฉันเตรียมเสื้อผ้าให้พี่พายุหมดแล้วก็รีบลงมาหาลูกข้างล่าง
พี่วายุกับวาโยว่ายน้ำเล่นกับพารันและซีนายส่วนเซลลากับทรามีอยู่ในห้องเพล์รูมกับคุณย่าคุณยาย
“คุณแม่ลงมาแล้ว”
มาม๊าของฉันอุ้มเซลลาอยู่ก็เดินมาหาส่วนทรามีนอนเล่นโมบายสบายใจอยู่บนเบาะ
“เด็ก ๆงอแงไหมคะ”
“ไม่เลยลูกเลี้ยงง่ายมากตอนที่ยังไม่เห็นซีรีน”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ก็พอเซลลาเห็นซีรีนปุ๊ปก็ร้องไห้ออกมาทันที เมื่อกี้เห็นซีรีนมองพี่ว่ายน้ำก็เคาะกระจกจะออกไปให้ได้”
“หึ เจ้าหมูขี้โวยวายหรอลูก”
“ซีรีนจะทานอาเช้าเลยไหมลูกเดี๋ยวแม่สั่งให้”
“เดี๋ยวซีรีนรอพี่พายุลงมาก่อนดีกว่าค่ะ”
คุณแม่พายุเข้ามาถามก่อนที่ท่านจะสั่งอาหารมารอเพราะคิดว่าเดี๋ยวพี่พายุก็คงลงมา
ส่วนฉันพอมีเวลาก็แอบมาให้นมเซลลากับทรามีเพราะนมที่สต็อคไว้เมื่อวานลูก ๆกินหมดแล้ว ฉันไม่เก็บสต็อคไว้เยอะเต็มที่ก็กินได้แค่วันเดียวเท่านั้นฉันชอบให้ลูกดูดสด ๆจากเต้าฉันมากกว่า
“มะ มะ”
“จ๋า..”
เซลลาหนึ่งขวบกว่าแล้วยังพูดไม่ได้แต่เริ่มเปล่งเสียงออกมาได้บ้างแล้ว มะ มะ คืออะไรฉันก็ยังไม่เข้าใจ
แต่ก็เดากับพี่พายุว่ามันน่าจะหมายถึงแม่…
“ฟู่วว!! ปวดหัวชะมัดเลย”
“แน่สิคะ!! กินไวน์ไปเป็นขวดแล้วยังนอนน้อยอีก”
พี่พายุลงมากินอาหารเช้าแต่ก็กินไปได้ไม่กี่คำก็ไม่เอาแล้วเพราะกลืนไม่ค่อยลงก่อนจะจิบกาแฟดำแล้วลงไปเล่นกับลูก ๆก่อนออกไปทำงาน…
“ไหวไหมคะ”
“อึก วะ ไหว”
ฉันถามพี่พายุตั้งแต่เราออกมาจากโรงแรมแล้วเพราะสภาพพี่พายุไม่ไหวเลยเหมือนจะอ้วกตลอดเวลา
ระหว่างเข้าประชุมฉันที่นั่งอยู่ข้าง ๆก็คอยมองตลอดเวลาถ้าพี่พายุไม่ไหวฉันจะได้ยื่นถังขยะให้ทันที
“คืนนี้พี่จะไม่กินเหล้าเด็ดขาด”
พี่พายุหันมาคุยกับฉันระหว่างดูVDOพรีเซ้นท์
“แต่ถ้าไม่กินจะเสร็จเร็วนะคะ”
“หึ เดี๋ยวซีรีนก็รู้ว่าคนแบบพี่แอลกอฮอล์ไม่มีผล”
“เอาให้รอดจากตอนนี้ไปได้ก่อนนะคะ”
แค่ฉันจับที่ท้องพี่พายุแรง ๆเขาก็แทบจะอ้วกแล้วยังกล้ามาปากเก่งใส่ฉันอีก…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
|Zelyn Part| @มหาลัยเอกชนชื่อดังใจกลางกรุงเทพ"ซีรีนแกเลือกได้ยังว่าจะไปฝึกงานที่ไหน""เลือกได้แล้ว และก็เลือกมานานแล้วด้วย"ฉันหันไปยิ้มให้น้ำส้มและเพื่อนๆในกลุ่มก่อนจะรีบเก็บเอกสารสำคัญๆแล้วเดินออกจากห้องเรียนอย่างอารมณ์ดีทุกคนถ้าเคยอ่านเรื่องของคุณพ่อฉันมาแล้วก็อาจจะพอรู้จักฉันบ้าง ฉันชื่อซีรีนและมีฝาแฝดชื่อซีนาย เป็นลูกของพ่อซีโน่กับแม่นินิว เอาเป็นว่ารู้ประวัติส่วนตัวกันแค่นี้ก็พอ เพราะตอนนี้ฉันต้องรีบไปรายงานตัวกับบริษัทที่ฉันกำลังจะไปฝึกงานด้วย@บริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ ฉันก้าวลงจากรถเบนซ์คันหรูด้วยความมั่นใจ วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้เจอกับรักแรกของฉันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาตั้ง3วันใช่คะทุกคนอ่านไม่ผิด ฉันไม่ได้เจอกับพี่พายุมาตั้ง3วันแหนะ วันนี้เลยกะจะมาเซอร์ไพรส์ด้วยการมายื่นเอกสารขอฝึกงานเป็นเลขาของพี่พายุ"สวัสดีครับ คุณซีรีนใช่ไหมครับ""ชะ...ใช่ค่ะ"ฉันพยักหน้า อยู่ๆก็มีผู้ชายวัยใกล้เคียงกับฉันเดินเข้ามาหา"ผมชื่อณภัทรนะครับ เป็นเลขาของคุณพายุ""อ๋อ!!ค่ะ"ฉันพยักหน้า ที่แท้ก็เป็นเลขาพี่พายุนี่เอง"คุณผู้หญิงสั่งให้ผม
|Zelyn Part| หลังจากรายงานตัวกับพี่พายุเสร็จ เลขาผู้หญิงของพี่พายุก็พาฉันมาที่ออฟฟิศของผู้บริหาร ในนี้มีคนนั่งทำงานอยู่เกือบ10คน คุณสรอธิบายว่าทั้งหมดนี้เราคือทีมบริหารจะคอยประสานงานจากฝ่ายต่างๆและวางแผนกลยุตร่วมกับพี่พายุ"ทุกคนคะ!! นี่คือน้องซีรีนจะมาเป็นนักศึกษาฝึกงานในออฟฟิศเราคะ"คุณสรพาฉันมาแนะนำกับพี่ๆ"สวัสดีคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะมีอะไรเรียกใช้ได้ตลอดเลยนะคะ"ฉันยกมือไหว้พี่ๆทุกคนดูเป็นมิตรกับฉันมากๆ"ตรงนั้นคือโต๊ะทำงานของน้องซีรีนนะคะ มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่ๆได้ทุกคนเลย"คุณสรชี้โต๊ะทำงานให้ฉันเสร็จก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง ทำไมนะ!!ตอนแรกฉันกะว่าจะได้นั่งทำงานในห้องกับพี่พายุเหมือนในซีรี่ย์เกาหลีซ่ะอีก แต่ก็ไม่เป็นไรได้อยู่ตรงนี้ก็ถือว่าใกล้มากๆแล้ว"คุณซีรีน นี่ครับบัตรพนักงานของคุณ""ขอบคุณคะ แต่จริงๆพี่ไม่ต้องเรียกซีรีนเป็นทางการแบบนั้นก็ได้นะคะ เรียกซีรีนเฉยๆก็ได้""เอางั้นหรอ!!""ค่ะ!!พี่..."ฉันลากเสียงยาวเพราะจำชื่อเขาไม่ได้ รู้แต่ว่าเขาก็เป็นเลขาของพี่พายุเหมือนกัน"พี่ชื่อ ณภัทรแต่เรียกภัทรเฉยๆก็ได้""โอเคคะพี่ภัทร"
|Phayu Part| หลายวันผ่านไป...เข้าวันที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ที่แผนกของผมมีนักศึกษาฝึกงานที่ชื่อซีรีน ถามว่าเธอทำงานดีไหม มันก็ดีเพราะซีรีนฉลาดและหัวไวมาก ผมสั่งอะไรเธอก็เข้าใจและทำได้ทันที"สวัสดีค่ะบอส"คุณสรลุกขึ้นทักทายเหมือนทุกเช้า"มีงานด่วนอะไรเอาเข้ามาได้เลยนะ ตอนบ่ายผมต้องออกไปพบลูกค้า"ผมสั่งคุณสรแล้วเปิดประตูเข้ามาที่ห้องทำงาน และก็ต้องตกใจกับสภาพห้องที่แปลกไปปกติห้องทำงานของผมจะเรียบๆทั้งห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำขาวเท่านั้น แต่นี่อะไรอยู่ๆก็มีแจกันดอกไม้เข้ามาตั้งหลายจุด"คุณสรเข้ามาหน่อย"ผมกดอินเตอร์คอมเรียกเลขา ผมจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเมื่อถูกลุกล้ำความเป็นส่วนตัว"ค่ะบอส มีอะไรคะ""ดอกไม้พวกนี้เข้ามาอยู่ในห้องผมได้ยังไง ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามใครทำอะไรกับห้องทำงานของผมเด็ดขาด""อะ....เอ่อ...ดิฉันไม่ทราบจริงๆคะบอส ดิฉันมาถึงก่อนหน้าบอสแค่แปปเดียวเอง เลยไม่ทันเห็นว่าใครเป็นคนทำ ขอโทษนะคะบอส"คุณสรก้มหน้ารู้สึกผิด จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมันก็แค่แจกันดอกไม้ แต่ที่ผมห่วงจริงๆคือเอกสารสำคัญๆต่างหาก ถ้าใครเข้ามาทำอะไรได้ตามอำ
ติ๊ด!! "คุณสร คุณสร"เสียงอินเตอร์คอมดังมาจากโต๊ะทำงานของพี่สร ฉันมองซ้ายมองขวาไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีในออฟฟิศก็เหลือแค่ฉันคนอยู่คนเดียว"คุณสรได้ยินผมไหม"พี่พายุยังพูดไม่หยุด"ค่ะ!!"ฉันเดินไปกดรับ"เที่ยงนี้ผมจะทานข้าวในห้องคุณช่วยสั่งอาหารจากโรงแรม Ze zen มาให้ผมทีนะเอาเซ็ตเบนโตะเหมือนเดิม ขอบคุณครับ"พี่พายุสั่งเสร็จก็กดวางไปเลย สงสัยจะยุ่งมากขนาดไม่รู้ว่าฉันไม่ใช่พี่สร"Ze zenโรงแรมเรานี่น่า ว่าแต่จะสั่งยังไงล่ะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโทรสั่งอาหารเองเลย งั้นโทรบอกพี่ซีนเลยละกัน"ฉันกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชาย ที่เป็นซีอีโออยู่ที่นั่นแล้วจัดการสั่งเมนูที่คิดว่าพี่พายุจะชอบที่สุดและเน้นว่าต้องมาส่งภายใน15นาทีเพราะนี่มันเที่ยงกว่าแล้ว พี่พายุยังไม่ได้ทานข้าวเลยเดี๋ยวพอหิวมากๆก็มาโวยวายโยนงานมาให้ฉันอีก"เรียบร้อย ทำงานต่อดีกว่า"ฉันกลับมานั่งที่เดิมแล้วทำงานต่อครืดดด ~!! (เสียงท้องร้อง)"โอ๊ะ...โอ๊ย"ฉันยกมือกุมท้อง กินนมไปตั้งกล่องนึงแล้วยังหิวอีก ทำยังไงดีล่ะฉันไม่ได้ซื้ออะไรมาติดไว้เลยนอกจากนมที่กินไปแล้ว เมื่อกี้ก็มัวแต่สั่งอาหารให้พี่พายุจนลืมสนใจตัวเอง
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่