|Zelyn Part|
หลังจากรายงานตัวกับพี่พายุเสร็จ เลขาผู้หญิงของพี่พายุก็พาฉันมาที่ออฟฟิศของผู้บริหาร ในนี้มีคนนั่งทำงานอยู่เกือบ10คน คุณสรอธิบายว่าทั้งหมดนี้เราคือทีมบริหารจะคอยประสานงานจากฝ่ายต่างๆและวางแผนกลยุตร่วมกับพี่พายุ "ทุกคนคะ!! นี่คือน้องซีรีนจะมาเป็นนักศึกษาฝึกงานในออฟฟิศเราคะ"คุณสรพาฉันมาแนะนำกับพี่ๆ "สวัสดีคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะมีอะไรเรียกใช้ได้ตลอดเลยนะคะ"ฉันยกมือไหว้พี่ๆทุกคนดูเป็นมิตรกับฉันมากๆ "ตรงนั้นคือโต๊ะทำงานของน้องซีรีนนะคะ มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่ๆได้ทุกคนเลย"คุณสรชี้โต๊ะทำงานให้ฉันเสร็จก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง ทำไมนะ!!ตอนแรกฉันกะว่าจะได้นั่งทำงานในห้องกับพี่พายุเหมือนในซีรี่ย์เกาหลีซ่ะอีก แต่ก็ไม่เป็นไรได้อยู่ตรงนี้ก็ถือว่าใกล้มากๆแล้ว "คุณซีรีน นี่ครับบัตรพนักงานของคุณ" "ขอบคุณคะ แต่จริงๆพี่ไม่ต้องเรียกซีรีนเป็นทางการแบบนั้นก็ได้นะคะ เรียกซีรีนเฉยๆก็ได้" "เอางั้นหรอ!!" "ค่ะ!!พี่..."ฉันลากเสียงยาวเพราะจำชื่อเขาไม่ได้ รู้แต่ว่าเขาก็เป็นเลขาของพี่พายุเหมือนกัน "พี่ชื่อ ณภัทรแต่เรียกภัทรเฉยๆก็ได้" "โอเคคะพี่ภัทร" ฉันรับบัตรทำงานมาคล้องคอ ก่อนจะตั้งใจทำงานที่พี่พายุพึ่งสั่งให้คนเอามาให้สดๆร้อนๆ "อะ..อะไรนะคะ พี่พายุสั่งให้ซีรีนสรุปการประชุมพวกนี้หรอคะ"ฉันชี้ไปที่กองแฟ้ม และที่ต้องใช้คำว่ากองเพราะมันเยอะมาก ที่นับด้วยสายตามันก็มากกว่า10แฟ้ม แล้วมีแต่แฟ้มหนาๆ "ใช่ครับ!! "พี่กรรุ่นพี่ในแผนกพยักหน้า "ยะ..เยอะขนาดนี้ใครจะไปสรุปไหวคะเนี่ย"ฉันหยิบแฟ้มบนสุดมาลองเปิดอ่าน เห็นตัวหนังสือที่เรียงกันบนกระดาษแล้วฉันจะเป็นลม ถ้าต้องสรุปทุกแฟ้มที่อยู่บนโต๊ะฉันอวกแน่ "ถ้าทำไม่ไหวจะย้ายแผนกก็ได้นะ พี่โทรคุยกับพาคินแล้วมันโอเคที่จะรับเราไปฝึกงาน"พี่พายุเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มายืนล้วงกระเป๋าอยู่หน้าโต๊ะทำงานฉัน "ไม่ค่ะ...ซีรีนทำไหว พี่พายุรออ่านที่ซีรีนสรุปได้เลยค่ะ รับรองอ่านรอบเดียวเข้าใจไม่ต้องอ่านซ้ำ" "ดี!! อ่อพี่ลืมบอก ตอนนี้ที่นี่คือที่ทำงานแล้วพี่คือเจ้านายส่วนซีรีนเป็นลูกน้องดังนั้นห้ามเรียกว่าพี่พายุซีรีนต้องเรียกพี่ว่าบอสเหมือนพนักงานคนอื่นๆและพี่จะไม่ให้สิทธิพิเศษอะไรทั้งนั้น การมาสายหรือหยุดงานโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้าจะมีผลต่อการฝึกงานแน่นอน"พี่พายุร่ายยาว กะจะบีบให้ฉันทนไม่ไหวล่ะสิ แต่ฉันคือซีรีนลูกแม่นิวซ่ะอย่าง ทำไมแค่นี้จะทนไม่ได้ "ค่ะ"ฉันพยักหน้า มาดูกันว่าใครจะบีบใคร หลังจากพี่พายุพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องทำงาน ฉันเลยต้องรีบปั่นงานที่อยู่บนโต๊ะ "เธอทำได้ เธอทำได้ ซีรีน!!!"ฉันพูดกับตัวเองแล้วเริ่มสรุปงานทีละแฟ้ม |Phayu Part| ปึก!!(เสียงปิดประตู) ผมเดินล้วงกระเป๋าอย่างใช้ความคิดกลับมาที่โต๊ะทำงาน ในใจอยากให้ซีรีนยอมแพ้แล้วยอมไปทำงานกับพาคินซ่ะ แต่มันคงไม่ง่าย "ดื้อจริงๆ!!"ผมส่ายหัวแล้วนั่งทำงานต่อจนถึงเวลาพักกลางวัน ปกติแล้วเวลาพักกลางวันผมก็จะโทรสั่งอาหารมาทานง่ายๆที่ห้องแล้วทำงานต่อเลย แต่วันนี้ยัยพาขวัญน้องคนกลางโทรมานัดออกไปทานข้าวข้างนอก "คุณสร ช่วงบ่ายผมมีงานอะไรเร่งด่วนไหม" ผมเดินออกมาหาเลขาหน้าห้อง "ไม่มีนคะบอส" "อืม วันนี้ผมมีนัดทานข้าวอาจจะกลับมาช้าหน่อยนะ"ผมบอกเลขาไว้ ก่อนจะเดินมาที่ลิฟเพื่อไปหาพาขวัญที่รออยู่ข้างล่าง "เดี๋ยวๆคะไปด้วย"ซีรีนวิ่งอุ้มเอกสารกำลังจะเข้ามาในลิฟที่ผมยืนอยู่ "ลิฟนี้เป็นของผู้บริหารพนักงานต้องขึ้นแถบนู้น!!"ผมชี้ไปที่ลิฟฝั่งตรงข้าม ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยพนักงานที่ต่อคิวเข้าลิฟเพราะพักกลางวันพอดี "แต่ตรงนู้นคนมันเยอะนี่คะ อีกอย่างซีรีนก็ของเยอะด้วย ขอซีรีนไปด้วยคนนะคะ" "ไม่ได้!! ซีรีนอยู่ที่นี่ในฐานะพนักงานก็ต้องทำเหมือนทุกคนสิ"ผมพูดจบก็กดปิดลิฟทันที อยากฝึกงานมากก็ต้องโดนแบบนี้แหละ ×ร้านอาหารชื่อดัง× "เอาเท่านี้ก่อนคะ"พาขวัญส่งเมนูคืนให้พนักงาน วันนี้ผมตามใจยัยพาขวัญพามาทานร้านอาหารอิตาเลียนสุดโปรดของเธอ "คิดว่าพาคินจะมาด้วยซ่ะอีก"ผมพูดถึงน้องชายคนรอง ครอบครัวผมมีทั้งหมด4พา พายุ พาขวัญ พาคิน และพารัน "ตอนแรกก็ว่าจะมาด้วยกันค่ะ แต่เห็นบอกว่าวันนี้มีประชุมกับบริษัทของซีนและจะแวะหาพารันด้วย ตาพารันคงอ้อนให้พี่ชายพาไปกินข้าวกลางวันแถวนั้นแหละค่ะ" "อ่อ" ผมพยักหน้า "เออ!! พี่รู้เรื่องที่ซีรีนจะมาฝึกงานที่บริษัทของเราหรือยัง" "รู้แล้ว"ไม่ จะ แล้วแหละเพราะตอนนี้เข้ามาทำงานแล้ว "แปลกดีนะคะ ซีรีนอยากมาฝึกงานกับเราส่วนตาพารันก็อยากไปฝึกงานกับซีน สลับกันเฉยเลย"พาขวัญหัวเราะแล้วยกน้ำขึ้นจิบ "อืม"ผมพยักหน้าแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากพูดถึงเด็กๆพวกนี้ที่ชอบเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้จะฝึกงานที่ไหนก็ต้องได้ดั่งใจ . . . . NEXT EPISODE .|Phayu Part| หลายวันผ่านไป...เข้าวันที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ที่แผนกของผมมีนักศึกษาฝึกงานที่ชื่อซีรีน ถามว่าเธอทำงานดีไหม มันก็ดีเพราะซีรีนฉลาดและหัวไวมาก ผมสั่งอะไรเธอก็เข้าใจและทำได้ทันที"สวัสดีค่ะบอส"คุณสรลุกขึ้นทักทายเหมือนทุกเช้า"มีงานด่วนอะไรเอาเข้ามาได้เลยนะ ตอนบ่ายผมต้องออกไปพบลูกค้า"ผมสั่งคุณสรแล้วเปิดประตูเข้ามาที่ห้องทำงาน และก็ต้องตกใจกับสภาพห้องที่แปลกไปปกติห้องทำงานของผมจะเรียบๆทั้งห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำขาวเท่านั้น แต่นี่อะไรอยู่ๆก็มีแจกันดอกไม้เข้ามาตั้งหลายจุด"คุณสรเข้ามาหน่อย"ผมกดอินเตอร์คอมเรียกเลขา ผมจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเมื่อถูกลุกล้ำความเป็นส่วนตัว"ค่ะบอส มีอะไรคะ""ดอกไม้พวกนี้เข้ามาอยู่ในห้องผมได้ยังไง ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามใครทำอะไรกับห้องทำงานของผมเด็ดขาด""อะ....เอ่อ...ดิฉันไม่ทราบจริงๆคะบอส ดิฉันมาถึงก่อนหน้าบอสแค่แปปเดียวเอง เลยไม่ทันเห็นว่าใครเป็นคนทำ ขอโทษนะคะบอส"คุณสรก้มหน้ารู้สึกผิด จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมันก็แค่แจกันดอกไม้ แต่ที่ผมห่วงจริงๆคือเอกสารสำคัญๆต่างหาก ถ้าใครเข้ามาทำอะไรได้ตามอำ
ติ๊ด!! "คุณสร คุณสร"เสียงอินเตอร์คอมดังมาจากโต๊ะทำงานของพี่สร ฉันมองซ้ายมองขวาไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีในออฟฟิศก็เหลือแค่ฉันคนอยู่คนเดียว"คุณสรได้ยินผมไหม"พี่พายุยังพูดไม่หยุด"ค่ะ!!"ฉันเดินไปกดรับ"เที่ยงนี้ผมจะทานข้าวในห้องคุณช่วยสั่งอาหารจากโรงแรม Ze zen มาให้ผมทีนะเอาเซ็ตเบนโตะเหมือนเดิม ขอบคุณครับ"พี่พายุสั่งเสร็จก็กดวางไปเลย สงสัยจะยุ่งมากขนาดไม่รู้ว่าฉันไม่ใช่พี่สร"Ze zenโรงแรมเรานี่น่า ว่าแต่จะสั่งยังไงล่ะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยโทรสั่งอาหารเองเลย งั้นโทรบอกพี่ซีนเลยละกัน"ฉันกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชาย ที่เป็นซีอีโออยู่ที่นั่นแล้วจัดการสั่งเมนูที่คิดว่าพี่พายุจะชอบที่สุดและเน้นว่าต้องมาส่งภายใน15นาทีเพราะนี่มันเที่ยงกว่าแล้ว พี่พายุยังไม่ได้ทานข้าวเลยเดี๋ยวพอหิวมากๆก็มาโวยวายโยนงานมาให้ฉันอีก"เรียบร้อย ทำงานต่อดีกว่า"ฉันกลับมานั่งที่เดิมแล้วทำงานต่อครืดดด ~!! (เสียงท้องร้อง)"โอ๊ะ...โอ๊ย"ฉันยกมือกุมท้อง กินนมไปตั้งกล่องนึงแล้วยังหิวอีก ทำยังไงดีล่ะฉันไม่ได้ซื้ออะไรมาติดไว้เลยนอกจากนมที่กินไปแล้ว เมื่อกี้ก็มัวแต่สั่งอาหารให้พี่พายุจนลืมสนใจตัวเอง
|Zelyn Part| "ยัยน้อง!!! กลับมาทำงานที่บริษัทเราเถอะนะ พี่ได้ยินพารันพูดว่าเฮียพายุใช้งานเราหนักมากๆ"พี่ซีนพี่ชายตัวดีของฉันเดินพูดตั้งแต่เจอกันหน้าห้องนอนจนลงมาถึงห้องอาหาร"ใช้งานหนักอะไรคะ ก็ปกติเหมือนเด็กฝึกงานทั่วๆไปแหละคะ"ฉันบอกปัดๆแล้วนั่งลงประจำที่"แต่พี่ก็ยังห่วงเราอยู่ดี ย้ายมาบริษัทเราเถอะนะ พี่จะให้ซีรีนนั่งๆนอนๆไม่ต้องทำอะไรเลย นะๆ""พอเลยๆตาซีน เลิกสปอยล์น้องได้แล้ว ให้น้องฝึกกับพายุนะดีแล้ว น้องจะได้เอาความรู้ที่เรียนมาใช้บ้าง"คุณแม่พูดสมทบเห็นด้วยกับฉัน"แต่แม่ครับ..."พี่ซีนกำลังจะเถียงต่อ แต่พอเจอสายตาพิฆาตของคุณแม่ก็หยุดพูดแล้วตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวทันทีหลังจากทานข้าวเสร็จ ฉันก็ออกมาทำงานพร้อมพี่ซีนเพราะวันนี้รถฉันเสียและพี่ซีนก็มีประชุมกับพี่พายุเช้านี้พอดี×บริษัท พี่พายุ×ฉันเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมพี่ซีน ทำให้ทุกสายตาที่ยืนรอลิฟอยู่หันมามองฉันเป็นตาเดียว ทุกคนคงรู้ดีว่าพี่ซีนเป็นใคร แต่ก็น้อยคนนักที่จะรู้จักฉัน "โอ้โห!!พนักงานที่นี่เยอะเหมือนกันเนอะต่อแถวเข้าลิฟยาวเชียว"พี่ซีนพูดพร้อมจับมือฉันเดินมายังลิฟผู้บริ
"แค่นี้ก็พอแล้วหล่ะค่ะป้าลิน ขอบคุณนะคะ"ฉันเดินไปกอดแขนป้าลินแบบอ้อนๆ ป้าลินไม่ได้เป็นแม่ของพี่พายุอย่างเดียวแต่เป็นเพื่อนสนิทของม๊าฉันด้วย ท่านถึงเอ็นดูว์ฉันขนาดนี้ไงล่ะ"คุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"....|Zelyn Part|"คุณแม่!!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"พี่พายุเดินออกจากลิฟก็รีบตรงเข้ามาหาป้าลิน"ซักพักแล้วจ๊ะ""แล้วคุณแม่มาทำอะไรครับ ไม่เห็นโทรบอกผมเลย""พอดีเมื่อเช้าแม่ออกไปช้อปปิ้งกับเพื่อนๆที่ห้างแถวนี้ พอเสร็จก็เลยแวะมาหาลูกๆ กะว่าจะมาชวนออกไปทานข้าวเที่ยงแต่พาขวัญกับพาคินบอกว่าไม่ว่างแม่เลยขึ้นมารอลูกที่นี่""งั้นหรอครับ โอเคครับเดี๋ยวผมขอเข้าไปเก็บเอกสารก่อน เราจะได้ไปทานข้าวกัน"พี่พายุพูดแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้อง ซักพักก็เดินออกมา"ไปครับคุณแม่""จ๊ะๆ ไปทานข้าวด้วยกันนะหนูซีรีน"คุณป้าหันมาชวนฉัน ฉันก็ได้แต่มองหน้าพี่พายุไม่รู้ว่าเขาจะอนุญาติหรือเปล่า เพราะตอนนี้ฉันเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน"เออ...คือ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะคุณป้า"ฉันปฏิเสธ หางตาฉันแอบเห็นนะว่าพี่พายุมีสีหน้าพอใจที่ฉันตอบแบบนี้"ทำไมล่ะลูก หนูก็พักเที่ยงแล้วนี่หรือ
|Zelyn Part|“พึ่งรู้นะ ว่าพี่อนุญาติทันทีที่ซีรีนขอมาฝึกงานที่นี่”ปัง !!!! พี่พายุวางแฟ้มเอกสารลงที่โต๊ะทำงานฉันเสียงดัง“กะ...ก็”ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัว เลยได้แต่ยกมือขึ้นจับท้ายทอย พี่พายุคงได้ยินหมดแล้วสินะ“พูดแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ”“แล้วต้องให้ซีรีนพูดแบบไหน พูดแบบยัยป้ามีนาหรอ!!”“ซีรีน!!”พี่พายุขึ้นเสียงดัง เหมือนกำลังจะปรามว่าสิ่งที่ฉันกำลังพูดมันไม่ดี“ขอโทษค่ะ”ฉันหันหน้าหนีแต่ก็ยอมพูดขอโทษ เพราะตอนนี้การกระทำของฉันมันก็ดูไม่น่ารักจริงๆ“ทีหลังถ้าไม่ชอบเขาก็อยู่ห่างๆจะได้ไม่ต้องมีเรื่องกัน เข้าใจไหม”“จะให้ซีรีนทนมองยัยป้าอยู่ในห้องกับพี่พายุหรอ ไม่มีทาง”ฉันพูดประโยคนี้กับตัวเองเบาๆพี่พายุส่ายหน้าแล้วเดินหยิบเอกสารแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง“มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะน้องซีรีน เมื่อกี้พี่เห็นบอสยืนคุยกับน้องซีรีนตรงนี้”พี่สรกลับมาจากประชุมพอดี“ซีรีนคงชงชาไม่ถูกใจเขามั้งคะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”ฉันบอกปัดพี่สรเพราะถ้าให้อธิบายคงต้องคุยกันยาว อีกอย่างพฤติกรรมของฉันก็ไม่ควรบอกให้ใครรู้ด้วยหลังจากที่พี่พายุเดินกลับเข้าไปในห้องฉันก็กลับมานั่งทำงาน ยัยป้ามีนาก็ไม่รู้จะอยู่ทำไมไม่ยอมกลับซักที“เส
หมับ!!!ฉันลอดเบลล์ตัวเองเอื้อมมือไปจับเป้าของพี่พายุ แล้วออกแรงบีบเบาๆ นังอาร์ตี้บอกว่าให้จับจนกว่ามันจะรู้สึกเเข็ง แต่เอ๊ะ!! ทำไมของพี่พายุมันแข็งอยู่แล้วล่ะ“ซี๊ด...ทะ ทำอะไรซีรีน กลับไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้”พี่พายุพูดติดๆขัดๆแบบที่อาร์ตี้บอก แสดงว่าพี่พายุเริ่มมีอารมณ์ฉันต้องรีบลุกเขาต่อทันที“แข็งแล้ว...ให้ซีรีนช่วยพี่พายุนะคะ”“อ๊ะ...ย๊ะ อย่าาา”(พายุ ทอร์ค)ผมรีบบอกซีรีนก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว เพราะเธอเอาแต่มองผมด้วยสายตายั่วยวนแล้วเอาหน้าอกของเธอที่ถูไปถูมาที่ต้นแขนผม“ขับรถไม่ถนัดหรือกลัวจะทนไม่ได้กันแน่”ซีรีนเลื่อนมือจากจับที่ต้นขามาจับที่เป้าผมแทน“อ๊ะ...อื้อ”ซีรีนออกแรงบีบเบาๆ ขาผมจากที่วางไว้เฉยๆก็อ้าออกอัตโนมัติเพื่อให้เธอจับได้สะดวกๆใจแข็งไว้ไอ้พายุ นี่น้องมึงนะเว้ย!! ผมข่มอารมณ์ในใจแต่เหมือนมันจะไม่ฟัง“มันจะแข็งแบบนี้หรอคะ เวลาที่ผู้ชายมีอารมณ์”ซีรีนทั้งบีบทั้งลูบ เหมือนมันเป็นของเล่น“เอามือออก มันไม่ใช่ของเล่นนะซีรีน”ผมหันไปดุ เพราะถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ผมจะไม่ทนแล้วนะ“ซีรีนก็ไม่ได้เล่นนะคะ ซีรีนเอาจริง”ซีรีนทำปากจู๋แล้วพยักหน้า ก่อนจะปลดเข็มขัดผมออกรูดซิบงัดเจ้าแก่น
(PHAYU PART)“โอ๊ย..!!! พะ พี่พายุ ซีรีนเจ็บ”“ชิป..!!! ยังซิง!!! ทำไมอ่อยขนาดนั้นว่ะ”ผมดันเข้าไปยังไม่เท่าไหร่เลย ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ซีรีนก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บ และใช้มือดันหน้าขาผมไว้แม่ง..!!!! อ่อยอย่างกับผ่านผู้ชายมาแล้วเป็นสิบ ที่ไหนได้ยังซิงอยู่เลย จบเรื่องคงต้องคุยกันหน่อย“พะ...พี่พายุ เอาออกก่อนได้ไหม ซีรีนเจ็บ เจ็บมาก”ซีรีนดันหน้าขาผมไว้ไม่ปล่อย และไอ้ขนาดของผมมันก็ไม่ธรรมดา สงสารก็สงสารแต่ผมถอยไม่ได้แล้ว“อดทนซีรีน ซีรีนเจ็บพี่ก็เจ็บ”ผมพยายามปลอบพร้อมกับก้มลงไปดูดนมซีรีน นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกของเธอ แต่เป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน ครั้งแรกก็ต้องมาเจอร่องฟิตขนาดนี้ ปวดแท่งสุดๆ“มะ...มันเข้ามาขนาดไหนแล้ว”ซีรีนถาม“ผ่านเข้าไปแค่หัวเท่านั้นครับ”ผมลุ้นกลัวซีรีนจะให้เอาออกอีก“เอาเข้ามาทีเดียวหมดเลยได้ไหมคะ ซีรีนจะอดทน”ตอนแรกอยากให้ผมเอาออก ทีนี้กลับมาอยากให้ใส่หมด เอายังไงของเธอกันนะ แต่ถ้าผมดันทีเดียวซีรีนจะทนไหวหรอและระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นซีรีนก็ทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด คือดันผมให้นอนลงและซีรีนขึ้นไปอยู่ข้างบนแทน ซีรีนจับแก่นกายผมจ่อที่ร่อง แล้วมองผมเหมือนกล้าๆกลัวๆ“มัน
(ZELYN PART)ฉันผ่านเมื่อคืนมาได้อย่างสวยงาม นี่สินะที่เขาเรียกว่าเจ็บแค่โครตมีความสุข หึหึ และแล้วฉันก็ได้ครอบครองผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดอย่างพี่พายุฉันวาดมือไปข้างๆด้วยความหวังว่าจะได้กอดผู้ชายที่ฉันนอนด้วยเมื่อคืน แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่าLINE BOSS (พี่พายุ)PHAYU : วันนี้พี่อนุญาตให้ลางานได้หนึ่งวัน อาหารเช้ากับยาอยู่บนโต๊ะข้างนอก ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับได้เลย รถซีรีนอยู่ข้างล่างแล้วกุญแจอยู่ตรงห้องรองเท้า“เย็นชา!!!”พี่พายุกลับมาเย็นชาใส่ฉันอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อคืนเราพึ่ง....!!!ได้กันฉันลุกจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก มันเจ็บไปหมด โดยเฉพาะตรงนั้น“ยาคุม”พี่พายุเตรียมอาหารมื้อเช้าเอาไว้ให้ฉันมื้อใหญ่ พร้อมยาคุมแบบฉุกเฉิน ถึงพี่พายุไม่เตรียมให้ฉันก็กะว่าจะไปหาซื้อกินเองอยู่แล้ว เพราะเรายังมีเบบี๋กันตอนนี้ไม่ได้ พี่ซีนได้ฆ่าฉันตายแน่ๆฉันกินยาพร้อมทายาเรียบร้อยก็แต่งตัวตามพี่พายุมาทำงาน สายไป3ชั่วโมง ฉันพยายามเดินให้ปกติที่สุดแม้มันจะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆก็ตาม“อ้าว...น้องซีรีน เมื่อเช้าไลน์มาหาพี่ว่าขอลาป่วยไม่ใช่หรอคะ นี่พี่กำลังจะส่งเอกสารให้บอสพอดีเลย”พี่สรยกเอกสาร
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่