(PHAYU PART)
“โอ๊ย..!!! พะ พี่พายุ ซีรีนเจ็บ”
“ชิป..!!! ยังซิง!!! ทำไมอ่อยขนาดนั้นว่ะ”
ผมดันเข้าไปยังไม่เท่าไหร่เลย ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ ซีรีนก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บ และใช้มือดันหน้าขาผมไว้
แม่ง..!!!! อ่อยอย่างกับผ่านผู้ชายมาแล้วเป็นสิบ ที่ไหนได้ยังซิงอยู่เลย จบเรื่องคงต้องคุยกันหน่อย
“พะ...พี่พายุ เอาออกก่อนได้ไหม ซีรีนเจ็บ เจ็บมาก”
ซีรีนดันหน้าขาผมไว้ไม่ปล่อย และไอ้ขนาดของผมมันก็ไม่ธรรมดา สงสารก็สงสารแต่ผมถอยไม่ได้แล้ว
“อดทนซีรีน ซีรีนเจ็บพี่ก็เจ็บ”
ผมพยายามปลอบพร้อมกับก้มลงไปดูดนมซีรีน นี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกของเธอ แต่เป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน ครั้งแรกก็ต้องมาเจอร่องฟิตขนาดนี้ ปวดแท่งสุดๆ
“มะ...มันเข้ามาขนาดไหนแล้ว”ซีรีนถาม
“ผ่านเข้าไปแค่หัวเท่านั้นครับ”
ผมลุ้นกลัวซีรีนจะให้เอาออกอีก
“เอาเข้ามาทีเดียวหมดเลยได้ไหมคะ ซีรีนจะอดทน”
ตอนแรกอยากให้ผมเอาออก ทีนี้กลับมาอยากให้ใส่หมด เอายังไงของเธอกันนะ แต่ถ้าผมดันทีเดียวซีรีนจะทนไหวหรอ
และระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นซีรีนก็ทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด คือดันผมให้นอนลงและซีรีนขึ้นไปอยู่ข้างบนแทน ซีรีนจับแก่นกายผมจ่อที่ร่อง แล้วมองผมเหมือนกล้าๆกลัวๆ
“มันเจ็บจริงๆนะซีรีน”ผมเตือน ทำแบบนี้ซีรีนจะควบคุมได้ แต่ก็เจ็บอยู่ดี ผมทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่นอนมองให้กำลังใจ
“ฟู่ววว...!!!”
ซีรีนเป่าปากและค่อยๆนั่งลงช้าๆ แก่นกายผมหายเข้าไปในร่องเธอทีละนิด ละนิด
“โอ๊ยยยย จะ เจ็บ อื้อ ออ”
พอรู้ว่าซีรีนเจ็บผมเอื้อมมือไปบีบนม เผื่อมันจะช่วยได้ อย่างน้อยก็ไม่เจ็บโดดๆ
“บะ..เบาๆนะ ซีรีน อื้มมมม”
ครึ่งนึงแล้ว อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น
ตับ .!!!!!
“อ๊ะส์ ซี๊ดดดดด เจ็บ....”
“พี่บอกแล้วไงให้ทำเบาๆ”
ซีรีนนั่งลงทีเดียว จนแก่นกายผมหายเข้าไปทั้งลำ ก่อนจะนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ แต่ร่องกับตอดไม่หยุด
“ซี๊ดดด ซะ ซีรีน”
“ยังขยับไม่ได้ ซีรีนเจ็บ”
ซีรีนไม่ยอมขยับ จนผมต้องพลิกตัวให้ซีรีนลงมานอนข้างล่าง เพราะถ้าปล่อยให้เธอตอดอยู่แบบนั้นผมแตกทั้งๆที่ยังไม่ได้ซอยแน่ๆ
“เดี๋ยวพี่ทำเอง พี่จะทำเบาๆ ซีรีนเชื่อพี่นะ”
ซีรีนพยักหน้า ผมไล่จูบตามกรอบหน้า แล้วมาอ้อยอิ่งที่ปากแดง พอได้มามองใกล้ๆแบบนี้พึ่งรู้ว่าความเจ็บนั้น ทำให้ยัยขี้อ่อยของผมถึงกับมีน้ำตา
“พะ...พี่พายุ อย่าขยับสิ”
“บอกพี่ไม่ให้ขยับ แต่เรากลับตอด จะเอาเปรียบกันเกินไปไหมครับ”
ผมพยายามขยับอย่างเชื่องช้า เพราะรู้ว่าซีรีนยังเจ็บอยู่ ทุกอย่างเนิบนาบจนเสียงตนใต้ร่างเปลี่ยนไป
“อ๊าาา อื้อ”
“พี่ขยับได้แล้วใช่ไหมครับ”
ผมก้มลงไปพูดใกล้ๆ พร้อมงับติ่งหูซีรีนเล่น
“...”ซีรีนพยักหน้า และปล่อยมือจากขาของผม
พั่บ พั่บ พั่บ
พอซีรีนเริ่มปรับตัวได้ ผมก็เร่งความเร็วขึ้น แต่พยายามไม่ให้มันเร็วไปเพราะเรายังใหม่
“อ๊ะส์ พะ พี่พายุ”
“ครับ เจ็บหรอ!!”
ผมถามคนใต้ร่าง เพราะกลัวจะเร่งความเร็วเกินไป
“ซี๊ดดด ปล่าวค่ะ ซีรีนเสียว”
“คะ ครับ”
ผมไม่รู้จะพูดยังไงกับท่าทางของซีรีนเมื่อกี้เลย มันเซ็กซี่โดยที่เธอไม่ต้องพยายาม
“งั้นพี่เร่งแล้วนะ”
“อ๊ะ ๆ ๆ ๆ พะ พี่พายุ”
ผมยกตัวซีรีนขึ้นมา เพื่อจูบ เราเอากันโดยที่ผมแทบไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย
“อื้อ พี่พายุ อ๊ะส์ ดะ เดี๋ยวเป็นรอย”ซีรีนจิกที่หลังผมเบาๆ เมื่อผมก้มลงไปดูดที่คอ
เป็นสิดี ทุกคนจะได้รู้ว่าซีรีนมีเจ้าของแล้ว
ตับ ตับ ตับ
เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง พร้อมเสียงครางของเราสองคน
“ซี๊ดดด โครตแน่น อู้ยยย”
“พะ พี่พายุ เบาๆหน่อย”
“ไม่ไหวแล้ว เบาไม่ได้แล้ว”
ผมกดสะโพกซีรีนแล้วตอกแก่นกายเข้าไปรัวๆ บอกให้เบาตอนนี้คงไม่ทันแล้ว
พั่บ พั่บ พั่บ
“พี่พายุ ซะ ซีรีนไม่ไหวแล้ว จะ เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว อ๊าาา”ซีรีนเกร็งกระตุก และตอดแก่นกายผมถี่ๆเป็นสัญญาณบอกว่าเธอเสร็จแล้ว ผมเลยเร่งตามเพื่อไม่ให้เสียเวลา
“ทำไมไม่รอกันเลย หืม.. เด็กดื้อ อู้วว”
ผมโถมซอยเต็มที่ เพราะรู้สึกอยากตอน้ำสองแล้ว
“ซีรีน พี่จะแตก แตกแล้วอร๊าาาาส์”
ไม่นานผมก็แตกตามซีรีนไป ผมกระตุกแล้วกดแก่นกายแช่ไว้แบบนั้น จนทุกอย่างสงบ
“ฟู่ววว อื้มมม”
ผมฟุบลงที่หน้าอกซีรีน ผมเกร็งตัวไว้ไม่ได้ทับเธอไปทั้งหมด เพราะรู้ว่าตัวเองตัวใหญ่ซีรีนคงรับไม่ไหว
“พะ พี่พายุ”
“หืมมม”
ผมขานรับ แต่ไม่ขยับตัว เพราะรู้สึกหมดแรงจริงๆ
“ลุกได้แล้วไหมคะ ซีรีนหนักนะ”
ผมมองหน้าซีรีนก่อนจะจูบหนักๆที่ปากบางไปหนึ่งที ผมค่อยๆถอนตัวออกช้าๆ เพราะกลัวซีรีนเจ็บ
“อ๊ะส์ อื้อออ”
“เจ็บหรอ”
“เปล่าค่ะ มันเสียวๆแล้วก็เย็นๆ”
ซีรีนต้องเย็นแหละ เพราะขนาดผมแช่ไว้ซักพักแล้ว แต่พอถอนแก่นกายออก น้ำกามผมยังตามออกมาเยอะเลย ก็นะ ครั้งแรกในรอบเกือบครึ่งปี
ผมจัดการทำความสะอาดให้ซีรีน แล้วจัดการใส่เสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของซีรีน
“เราต้องคุยกันหน่อย”
“ไว้คุยตอนเช้าได้ไหมคะ ซีรีนเหนื่อยม๊าก มาก”
ซีรีนรู้ว่าผมจะพูดอะไร ก็ขยับตัวหนีและหลับตา เราทำอะไรที่เกินเรื่องกันไปมาก ต้องตกลงให้รู้เรื่อง
“ไม่ได้!!”ผมดึงตัวซีรีนขึ้นนั่ง
“รีบๆพูดนะคะ ซีรีนง่วงนอน”
“เรื่องที่เราทำวันนี้พี่อยากให้เก็บเป็นความลับ”
“ลับขนาดไหนคะ”
ซีรีนหันมามองและยกมือขึ้นกอดอก
“ก็...”
“พี่พายุจะไม่รับผิดชอบกับสิ่งที่ทำหรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่เรื่องของเรามันเร็วมาก จู่ๆพรุ่งนี้จะให้พี่ไปบอกป้านิวกับลุงโน่หรอ ว่าคืนนี้เกิดอะไรขึ้น ไอ้ซีนได้เอาปืนมายิงพี่ทิ้งแน่ๆ”
ไม่ใช่ว่าผมอยากปิดหรอกนะ แต่ผมกับซีรีนเรายังไม่ได้เริ่มคบกันเลย อยู่ๆจะให้มาประกาศว่าเรามีอะไรกันแล้ว ผมได้โดนผู้ชายบ้านนั้นกระทืบพอดี
“ก็ได้..!! ซีรีนยอมเก็บเป็นความลับก็ได้ แต่แค่ต่อหน้าครอบครัวของเรากับคนที่ทำงานเท่านั้นนะคะ ต่อหน้ายัยป้าคนนั้นซีรีนไม่ยอม”
“ป้า...???”
“ค่ะ...คู่ขาของพี่พายุที่ตอนนี้อยู่ฝรั่งเศสไงคะ”
“อ๋อ...มีนา”
“ทีนี้จำได้เลยนะคะ”
“เขาเป็นแค่ลูกค้าของบริษัท”
“รู้ค่ะ แต่ป้าคนนั้นคิดเหมือนที่พี่พายุคิดไหมล่ะ มาคุยงานแต่ล่ะที แต่งตัวอย่างกับจะมาเผด็จศึกพี่พายุ”
ปรรโยคหลังซีรีนพูดเสียงเบา แต่ผมก็พอฟังรู้เรื่อง เพราะมีนาแต่งตัวมาหาผมที่บริษัทแต่ล่ะที ไม่เคยธรรมดาเลย ผมรู้ว่ามีนาคิดอะไรกับผม แต่ผมไม่ได้คิดกับเธอแบบนั้นไง แล้วยิ่งมาเกิดเรื่องคืนนี้แล้วด้วย
เรื่องของผมกับผู้หญิงอีกหลายๆคนในอนาคตก็คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน
“อย่าให้ซีรีนรู้นะคะ ว่าพี่พายุพายัยป้านั่นไปกินข้าว ตามที่คุยกันไว้ ไม่งั้น..!!!”
“แต่พี่พูดไปแล้ว จะผิดคำพูดได้ยังไง”
“พี่พายุ...!!”ซีรีนยกมือขึ้นกอดอกและเรียกชื่อผมเสียงดัง
“จะนอนไหม พรุ่งนี้พี่มีประชุมเช้า”
ผมทำเมินกับท่าทีของซีรีนแล้วล้มตัวลงนอน ตลกดีเหมือนกัน ปกติชีวิตผมแทบจะไม่มีใครมาออกคำสั่งเลย
เพราะทุกคนรู้ว่าถ้ายิ่งออกคำสั่งผมก็จะยิ่งไม่ทำตาม หรือทำตรงกันข้ามไปเลย...
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN PART)ฉันผ่านเมื่อคืนมาได้อย่างสวยงาม นี่สินะที่เขาเรียกว่าเจ็บแค่โครตมีความสุข หึหึ และแล้วฉันก็ได้ครอบครองผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดอย่างพี่พายุฉันวาดมือไปข้างๆด้วยความหวังว่าจะได้กอดผู้ชายที่ฉันนอนด้วยเมื่อคืน แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่าLINE BOSS (พี่พายุ)PHAYU : วันนี้พี่อนุญาตให้ลางานได้หนึ่งวัน อาหารเช้ากับยาอยู่บนโต๊ะข้างนอก ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับได้เลย รถซีรีนอยู่ข้างล่างแล้วกุญแจอยู่ตรงห้องรองเท้า“เย็นชา!!!”พี่พายุกลับมาเย็นชาใส่ฉันอีกแล้ว ทั้งๆที่เมื่อคืนเราพึ่ง....!!!ได้กันฉันลุกจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก มันเจ็บไปหมด โดยเฉพาะตรงนั้น“ยาคุม”พี่พายุเตรียมอาหารมื้อเช้าเอาไว้ให้ฉันมื้อใหญ่ พร้อมยาคุมแบบฉุกเฉิน ถึงพี่พายุไม่เตรียมให้ฉันก็กะว่าจะไปหาซื้อกินเองอยู่แล้ว เพราะเรายังมีเบบี๋กันตอนนี้ไม่ได้ พี่ซีนได้ฆ่าฉันตายแน่ๆฉันกินยาพร้อมทายาเรียบร้อยก็แต่งตัวตามพี่พายุมาทำงาน สายไป3ชั่วโมง ฉันพยายามเดินให้ปกติที่สุดแม้มันจะรู้สึกเจ็บจี๊ดๆก็ตาม“อ้าว...น้องซีรีน เมื่อเช้าไลน์มาหาพี่ว่าขอลาป่วยไม่ใช่หรอคะ นี่พี่กำลังจะส่งเอกสารให้บอสพอดีเลย”พี่สรยกเอกสาร
(ZELYN PART)“ตั้งแต่ทำงานมา พี่ยังไม่เคยตื่นสายเลย”พี่พายุพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง คือฉันสามารถค้างที่คอนโดกับเขาได้งั้นหรอ“พี่พายุหึงซีรีนกับพี่โดมหรอคะ”“ป่าว..!!! แค่ไม่อยากให้ไว้ใจใครง่ายๆ ทั้งๆที่พึ่งเจอกัน”“ถึงซีรีนจะพึ่งเจอ แต่พี่โดมก็ทำงานกับพี่ซีนมานานแล้วนะคะ ถ้าพี่ซีนสกีนให้แล้วซีรีนก็ไว้ใจค่ะ”ฉันยิ้มและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไลน์หาพี่โดมก่อนจะหนีไปนั่งที่โซฟา“ซีรีน!!! ไหนซีรีนบอกว่าชอบพี่ไง แล้วไปคุยกับคนอื่นแบบนี้มันถูกต้องแล้วหรอ”“ก็ซีรีนชอบพี่พายุ แต่พี่พายุไม่ได้ชอบซีรีนแล้วถึงเราจะมีอะไรกันแล้วแต่ซีรีนก็ควรจะตัดใจ การมูฟออนของซีรีนก็คือต้องหาคนคุยใหม่ จะได้ละ…อื้อ”ฉันยังพูดไม่ทันจบคำพี่พายุก็ดึงฉันไปจูบ และยกตัวฉันขึ้นมาทับบนตัวเขา“อย่าพูดว่าจะตัดใจจากพี่อีก”“พี่พายุ…”โดนจูบทีเดียว ทำฉันอ่อนแรงไม่กล้าเถียงเขาต่อเลย แถมยังท่านั่งของฉันตอนนี้อีก“คอนโดนี้มีกฎว่า ห้ามคุยกับผู้ชายทุกคนยกเว้นเจ้าของคอนโด”“หมายความว่าไงคะ”“ถ้าซีรีนยังอยู่ในคอนโดนี้ ซีรีนคุยได้แค่กับพี่คนเดียว ไลน์หรือโทรคุยกับคนอื่นไม่ได้ รวมถึงเลขาที่ยังไม่เคยทำงานด้วยกันคนนั้น”“มีแบบนี้ด้วย หึ
(ZELYN PART)หลายวันมานี้ฉันขลุกตัวอยู่แต่กับพี่พายุ ไปทำงานพร้อมกัน กลับบ้านก็กลับพร้อมกันใช่ค่ะ!!! ฉันย้ายตัวเองมาอยู่ที่คอนโดพี่พายุแล้ว อาจจะไม่ได้ถึงขนาดลากกระเป๋ามาแต่ก็พอมีเสื้อผ้าแทรกอยู่ในตู้พี่พายุบ้างแล้ว“ทำอะไรอยู่คะ”กลับมาจากทำงานฉันก็รีบเข้าไปอาบน้ำ พอออกมาพี่พายุก็ยังนั่งทำงานอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะขยันไปไหนทั้งๆที่เราพึ่งกลับมาจากทำงาน“มีงานด่วนต้องรีบเคลียร์ เดี๋ยวซีรีนสั่งอาหารเย็นมาซักสี่ห้าอย่างนะ”“สี่ห้าอย่าง!! สั่งมาทำไมเยอะแยะคะ”เรามีกันอยู่สองคน ปกติทุกวันถ้าพี่พายุไม่ทำอาหารเองก็จะสั่งแค่อะไรง่ายๆมาทาน แบบชุดใครชุดมัน“วันนี้พาขวัญจะมากินข้าวเย็นกับเรา พี่ต้องคุยงานกับพาขวัญด่วน”“ตะ…แต่ ซีรีนอยู่ที่นี่นะคะ”“แล้วทำไม”“พี่พายุบอกว่าให้ใครรู้ไม่ได้ไม่ใช่หรอ ถ้าพี่พาขวัญเห็นซีรีนอยู่ที่นี่ยังไง พี่พาขวัญก็ต้องรู้”“แล้วคิดว่าทุกวันนี้พาขวัญไม่รู้หรอ เราไปทำงานด้วยกันทุกวัน กลับพร้อมกันทุกวัน ที่พนักงานไม่ได้สงสัยอะไรก็เพราะคิดว่าเราเป็นพี่น้องกันปกติ แต่พาขวัญไม่ใช่ไง”พี่พายุอธิบายก่อนจะเดินไปเข้าห้องไปอาบน้ำ ก็จริงของเขา ยังไงพี่พาขวัญก็รู้อยู่แล้วว่าฉันชอบ
(PHAYU PART)ผมกดเลือกโรงแรมและจ่ายเงินเองโดยไม่ผ่านเลขา เพราะไม่ต้องการให้รู้ข้อมูลส่วนตัวบางอย่าง“ซีรีน เข้ามาข้างในหน่อย”ผมส่งเสียงผ่านอินเตอร์คอม“คะ…พี่พายุเรียกซีรีนหรอ”“อือ เราจะออกไปข้างนอกกัน”“รับทราบค่ะ ซีรีนจะรีบไปตามพี่ภัทรเดี๋ยวนี้เลย”“พี่บอกให้ไปตามหรอ”“ก็พี่พายุจะออกไปข้างนอก”“ก็ใช่!!! ซีรีนต้องเป็นคนขับรถ นี่กุญแจ”ผมยื่นกุญแจรถให้ซีรีน ระยะเวลาเกือบเดือนผมขับให้ซีรีนนั่งตลอด ถึงเวลาที่ต้องบริการผมบ้างแล้ว“ขับดีๆนะ พี่จะอ่านเอกสารก่อนประชุมช่วงบ่าย”“จะพยายามค่ะ”ผมหันไปมองซีรีนแทบจะทันที เพราะผมไม่เคยนั่งรถที่ซีรีนเป็นคนขับเลยซักครั้ง สงสัยเอกสารการประชุมคงต้องเก็บไว้อ่านทีหลังแล้ว-ห้างABC-“พี่พายุนัดลูกค้าไว้หรอ น่าจะบอกซีรีนล่วงหน้าซีรีนจะได้เตรียมเอกสารมา”“ไม่ต้องมาขยันตอนนี้เลย”จากเมื่อวานที่ซีรีนพูดถึงเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทะเล ก็ทำให้ผมคิดบางอย่างได้ ในเมื่อกลัวว่าซีรีนจะแต่งตัวไม่ดี ผมก็ต้องควบคุมตั้งแต่ต้น ตั้งแต่เลือกซื้อเลย ถึงได้พามาห้างวันนี้“แล้วตกลงเรามาทำอะไรคะ”“ซื้อเสื้อผ้า”“หืม.!!!ของพี่พายุมีเต็มทุกตู้แล้วนะ จะซื้อเพิ่มอีกหรอ ที่มีอยู่ในคอน
(PHAYU PART)“แผนการตลาดผมวางเอาไว้คร่าวๆแล้ว ถ้าทุกฝ่ายอ่านและทำความเข้าใจ ก็คิดว่าน่าจะทำตามได้ไม่ยาก จบการประชุมได้”“ห๊ะ…!!!”ผมฟังปัญหาที่เกิดขึ้นและชี้แจงสิ่งที่ผมคิดโดยไม่รอให้ทุกคนเสนอความคิดของแต่ละฝ่ายเหมือนทุกที“บอสปิดการประชุมเร็วจนทุกคนแปลกใจมากเลยนะครับ”“ไม่ดีหรอ หรืออยากให้ฉันลากยาวเหมือนเดิม”วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจบการประชุมไวมาก เพราะปกติถ้าเริ่มประชุมช่วงบ่ายกว่าจะเสร็จก็ค่ำๆนู่น“บอสมีธุระหรือเปล่าครับ”“ไม่มี ฉันจะกลับบ้านเลย”“คะ…ครับ”ณภัทรดูเวลาสลับกับมองหน้าผม เพราะตั้งแต่ผมทำงานมา ผมแทบจะไม่เคยกลับบ้านก่อนสองทุ่มเลย ทุกคนดูแปลกใจรวมถึงณภัทรเลขาผมด้วย คนอยากกลับบ้านตอนบ่ายสามมีอะไรให้แปลกใจ“ทำไม”“ไม่มีอะไรครับ”ณภัทรรีบส่ายหน้าแล้ววิ่งไปเอารถ ผมส่งซีรีนกลับบ้านตั้งแต่ซื้อของเสร็จแล้ว หวังว่ากลับไปจะได้เห็นอะไรดีๆนะ(ZELYN PART)ฉันกลับมาถึงคอนโดพี่พายุตอนบ่ายแก่ๆพร้อมของพะรุงพะรังที่พี่พายุซื้อให้“จะเดินขึ้นมาส่งหน่อยก็ไม่ได้ ปล่อยให้เราแบกของตั้งเยอะขนาดนี้ขึ้นมาคนเดียว”ใช่ค่ะ!!เสื้อผ้าทั้งหมดที่พี่พายุซื้อให้ เขาให้ฉันแบกขึ้นมาเอง แล้วให้เหตุผลว่าต้อง
(PHAYU PART)ผมกดเลื่อนดูโซเชี่ยลมีเดียของซีรีน ไม่ว่าจะเฟสบุ๊คหรืออินสตาแกรมเพื่อหาที่อยู่คอนโดของซีรีน แต่น้องมันก็ไม่เคยเช็คอินเลย มีแค่รูปถ่ายที่เห็นภายในห้องเท่านั้น ตอนนี้ผมเลยทำได้แค่รอให้พาขวัญติดต่อกลับมา มันหงุดหงิดนะทั้งๆที่รู้ว่าถ้าโทรหาซีเนียร์ก็รู้แล้ว แต่ผมทำแบบนั้นตอนนี้ไม่ได้ไงLINE PHAKWAN : CONDO IS A AKEKAMAIผมรีบกดให้จีพีเอสนำทางไปที่คอนโดนั้นทันที พาขวัญจัดการให้ทุกอย่างจนตอนนี้ผมมาถึงหน้าประตูห้องซีรีนแล้ว แต่กดออดเท่าไหร่ก็ไม่มีคนเปิดมองลอดประตูเข้าไปทุกอย่างก็มืดสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ เพราะถ้ามีคนอยู่คงมีความเย็นลอดออกมาบ้าง“ไอ้หนุ่ม เจ้าของห้องนี้เขาไม่อยู่มาซักพักแล้วล่ะ”“วันนี้ก็ไม่มีใครกลับมาหรอครับ”“ไม่มีนะ เพราะถ้าหนูซีรีนกลับมาลุงต้องรู้ หนูซีรีนฝากให้ลุงช่วยดูห้องให้เวลาที่เธอไม่อยู่”ลุงยามที่มาเดินตรวจตราให้ข้อมูล แล้วถ้าซีรีนไม่อยู่ที่นี่ซีรีนจะไปที่ไหน ให้พาขวัญไปดูที่บ้านก็ไม่มีตอนนี้ผมห่วงจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาซีรีนที่ไหน(ZELYN PART)ถ้ารู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้วต้องพยายาม อยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเรา ควรถอยออกมา“ฮึก ฮืออออออ
(PHAYU PART)ภาพใบหน้าซีรีนเปื้อนน้ำตา มันจุกอยู่ในใจ ซีรีนต้องร้องไห้หนักขนาดไหนตาถึงบวมได้ขนาดนั้น“พี่พายุแอบไปบ้านนู้นมาหรอคะ”“อือ”พาขวัญนั่งรออยู่กลางบ้าน เหมือนรู้อยู่แล้วว่าผมไปทำอะไรมา แค่มานั่งรอซ้ำเติม“คุยกับซีรีนหรือยัง ตกลงทะเลาะกันเรื่องอะไร”“ก็..เรื่องที่พี่ไปกินข้าวกับมีนาเมื่อวาน ไอ้ผิดพี่ก็รู้ว่าผิดแต่ซีรีนรู้เรื่องได้ยังไง แถมเหมือนไม่ได้รู้ธรรมดาๆด้วย เพราะแค่ไปกินข้าวแล้วไม่ได้บอกไม่น่าโกรธขนาดนี้”“หมายความว่า นอกจากเรื่องที่พี่ไปกินข้าวแล้วมีการใส่ไฟเพิ่มหรอคะ”“ประมาณนั้น!!”“งั้นเป็นไปได้ไหมคะ ว่าพี่มีนาจะจัดฉากขึ้นมาทั้งหมด แล้วก็บอกให้ซีรีนรู้”“แต่ซีรีนกับมีนาไม่ได้สนิทกันขนาดจะมีคอนแทคกันได้นะ”“โห่..!!! ซื่อจริงๆพี่ชายขวัญ แค่เบอร์โทรซีรีนขอจากคุณสรก็ได้ไหมคะ อีกอย่างคนระดับนั้นเรื่องแค่นี้ง่ายมาก ง่ายกว่าลากพี่ออกไปกินข้าวอีก”“จิ๊..!!! แล้วทีนี้พี่จะทำยังไงซีรีนไม่ยอมฟังอะไรพี่เลย”ผมอยากอธิบายอย่างน้อยก็ซักครั้ง!! ผมไม่ชอบให้ซีรีนเป็นแบบนี้เลย“เห้อ..!!!มันถึงคราวที่พี่พายุต้องวิ่งตามซีรีนบ้างแล้วล่ะค่ะ หลังจากที่น้องมันวิ่งตามพี่พายุมานาน”พาขวัญตบ
(ZELYN PART)หลังจากออกมาจากห้องพี่พายุสภาพฉันก็ดูกะเซอะกะซิงจนฉันกลัวพี่ๆข้างนอกจะจับได้“น้องซีรีน!!!ไปทำอะไรผิดมาคะ ทำไมโดนบอสเรียกเข้าไปดุนานขนาดนี้”“ซะ…ซีรีนโดนดุหรอคะ”ฉันไม่รู้ว่าทุกคนไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน แค่ดูเหมือนทุกคนจะคิดแบบนั้นจริงๆ“สงสัยคงเป็นเรื่องที่น้องซีรีนจะย้ายแผนกโดยที่ไม่บอกบอสแน่ๆเลย”“รู้ไหมคะว่าการที่บอสปิดห้องมืดแบบนั้นมันน่ากลัวสุดๆถ้าน้องซีรีนเป็นพนักงานเงินเดือนแบบพวกพี่คงโดนไล่ออกไปแล้ว”“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอคะ”“ขนาดนั้นสิคะ”ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันเหอะๆฉันจะบอกยังไงดีว่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พี่ๆพูดมาเลย แต่ถ้าบอกเรื่องจริงออกไปก็คงไม่เหมาะสมนักหลังจากนั้นทั้งวันทุกคนก็สลับกันมาปลอบใจฉัน และบอกให้ฉันสู้ๆอดทนฝึกงานให้จบ ส่วนพี่พายุพอลงไปประชุมข้างล่างฉันก็ไม่เห็นเขาอีกเลย“พี่สรกลับมาแล้วหรอคะ แล้ว…”“บอสยังประชุมไม่เสร็จจ๊ะ แต่พี่ต้องไปพบลูกค้าข้างนอกแทนบอสเลยออกมาก่อน”“อ๋อ…!! ค่ะ”“เออ!! งั้นพี่ฝากน้องซีรีนรอบอสหน่อยนะ ไม่ดึกหรอก เดี๋ยวบอสขึ้นมาแล้วไม่เจอใครจะโดนดุเอา”พี่สรไม่รอให้ฉันตอบรับหรือปฏิเสธรีบหยิบเอกสารกับกระเป๋าวิ่งออกไปเลย“เ
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่