(PHAYU PART)
“แผนการตลาดผมวางเอาไว้คร่าวๆแล้ว ถ้าทุกฝ่ายอ่านและทำความเข้าใจ ก็คิดว่าน่าจะทำตามได้ไม่ยาก จบการประชุมได้”
“ห๊ะ…!!!”
ผมฟังปัญหาที่เกิดขึ้นและชี้แจงสิ่งที่ผมคิดโดยไม่รอให้ทุกคนเสนอความคิดของแต่ละฝ่ายเหมือนทุกที
“บอสปิดการประชุมเร็วจนทุกคนแปลกใจมากเลยนะครับ”
“ไม่ดีหรอ หรืออยากให้ฉันลากยาวเหมือนเดิม”
วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจบการประชุมไวมาก เพราะปกติถ้าเริ่มประชุมช่วงบ่ายกว่าจะเสร็จก็ค่ำๆนู่น
“บอสมีธุระหรือเปล่าครับ”
“ไม่มี ฉันจะกลับบ้านเลย”
“คะ…ครับ”
ณภัทรดูเวลาสลับกับมองหน้าผม เพราะตั้งแต่ผมทำงานมา ผมแทบจะไม่เคยกลับบ้านก่อนสองทุ่มเลย ทุกคนดูแปลกใจรวมถึงณภัทรเลขาผมด้วย คนอยากกลับบ้านตอนบ่ายสามมีอะไรให้แปลกใจ
“ทำไม”
“ไม่มีอะไรครับ”
ณภัทรรีบส่ายหน้าแล้ววิ่งไปเอารถ ผมส่งซีรีนกลับบ้านตั้งแต่ซื้อของเสร็จแล้ว หวังว่ากลับไปจะได้เห็นอะไรดีๆนะ
(ZELYN PART)
ฉันกลับมาถึงคอนโดพี่พายุตอนบ่ายแก่ๆพร้อมของพะรุงพะรังที่พี่พายุซื้อให้
“จะเดินขึ้นมาส่งหน่อยก็ไม่ได้ ปล่อยให้เราแบกของตั้งเยอะขนาดนี้ขึ้นมาคนเดียว”
ใช่ค่ะ!!เสื้อผ้าทั้งหมดที่พี่พายุซื้อให้ เขาให้ฉันแบกขึ้นมาเอง แล้วให้เหตุผลว่าต้องรีบกลับไปประชุม
ฉันจัดแจงหยิบชุดขึ้นมาลอง ชุดนี้ทีชุดนั้นที ร้านที่ฉันเลือกเองก็แทบไม่ต้องลองเลยเพราะฉันถูกใจอยู่แล้ว แต่ชุดที่พี่พายุเลือกนี่สิ
“แก่จัง”
ฉันถอดชุดออกและโยนกองไว้ที่พื้น อันไหนไม่เอาก็แยกไว้จะได้ทิ้ง ในเมื่อไม่ใช่เงินตัวเองก็ไม่เสียดาย ที่ต้องทิ้งแม้ได้ใส่เลย
“ชุดนี้…ซื้อมาด้วยหรอ”
“พะ…พี่พายุ”
ฉันยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองแบบอัตโนมัติ อยู่ๆพี่พายุก็ไม่รู้มาจากไหน ใช้นิ้วยืนชี้อยู่หน้าห้องแต่งตัว ในขณะที่ฉัน ไม่ได้ใส่อะไรเลย เพราะมัวแต่ลองชุดอยู่
“จริงๆแบบนี้ก็ดีนะ ไม่ต้องใส่อะไรเลย พี่ชอบ!!”
พี่พายุดึงฉันเข้าไปประชิดตัว และวุ่นวายดูดที่ซอกคอของฉัน จนฉันต้องเอียงคอไปอีกข้างนึงให้เขา
“อื้อ…พี่พายุ ไหนบอกมีประชุมไง อ๊าส์ ทำไมกลับเร็วคะ”
“ประชุมแล้ว เสร็จแล้ว พี่ถึงได้กลับมานี่ไง”
“โอ๊ย!! อย่าดูดสิคะเดียวเป็นรอย พรุ่งนี้ซีรีนขี้เกียจโบกรองพื้น”
“ใครใช้ให้ตัวหอมล่ะ”
“อ๊าส์ บะ เบาๆค่ะ แล้วมันความผิดซีรีนหรือไง”
“หึ… เป็นรอยแบบนี้แหละดี พวกผู้ชายจะได้ไม่ต้องมองกันอีก อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ ว่าผู้ชายหลายแผนกมาชอบเรา”
พี่พายุดันฉันให้ไปติดกับประตูตู้เสื้อผ้า และจับมือฉันขึงไว้เหนือหัว ก่อนเขาจะไซ้รจากซอกคอลงมาที่หน้าอก
“ซี๊ดดด…อื้อ พะ พี่พายุ จะสนใจทำไมล่ะคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย โอ๊ย!!! เจ็บนะ”
พอฉันพูดว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่พายุก็กัดที่หัวนมฉันอย่างแรง แล้วเงยหน้าขึ้นมาประจันหน้า
“ทำไมถึงต้องไปให้ค่ากับสถานะ แค่ได้เราอยู่ด้วยกันทุกวันแบบนี้มันไม่ดีกว่าหรอ”
“…แล้วแต่พี่พายุเลยค่ะ ซีรีนจะพูดอะไรได้”
ฉันรู้ว่าการได้อยู่ด้วยกัน มันดีกว่าอะไรทั้งนั้น แต่อยู่ๆคำที่พี่ซีนเคยสอนฉันมันก็วนกลับมา มันเหมือนฉันใจง่ายมากๆ ยอมให้เขาเอาแต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน
“เหอะ…พูดแบบนี้”
พี่พายุทิ้งท้ายไว้แค่นี้ก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ฉันยืนเอ๋ออยู่คนเดียวในห้องแต่งตัว
สรุปคือ…ฉันผิดหรอ
ปัง..!!! เสียงพี่พายุปิดประตูเสียงดัง และมันไม่ใช่ประตูห้องนอนหรือห้องทำงานแน่ๆ นี่เขาโกรธฉันจนถึงขนาดออกจากคอนโดไปเลยหรอ
ฉันแค่ต้องการให้เขาบอกว่ารักฉันบ้าง หรือพูดว่ารู้สึกอะไรกับฉันก็ได้ ไม่ใช่วันๆสั่งแต่ว่าอย่าให้ใครรู้เรื่องของเรา
ฉันใส่เสื้อผ้าแล้วมานั่งที่ห้องนั่งเล่น คิดถึงสิ่งที่ตัวเองพูด แต่คิดเท่าไหร่ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ผิดอยู่ดี
“อยากโกรธก็โกรธไปเลยซีรีนไม่ง้อหรอก ชิ”
ฉันตัดสินใจวางโทรศัพท์ ในเมื่อฉันไม่ได้เป็นคนผิดฉันก็ไม่ยอมโทรไปง้อเด็ดขาด อยากไปไหนก็ไปเลย
ครืดดดด…..(เสียงท้องร้อง)ตั้งแต่ไปซื้อของกับพี่พายุจนถึงตอนนี้ฉันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องฉันเลย
กะว่าจะมากินข้าวเย็นด้วยกัน แต่พี่พายุหายไปแบบนี้จะทำยังไง ฉันไม่ชินกับการต้องกินข้าวคนเดียวแล้วสิ
“รออีกหน่อยก็ได้”
ฉันหยิบน้ำเปล่ามากินรองท้อง เกิดอยู่ๆเขากลับมาแล้วฉันกินข้าวก่อน จะโดนโกรธอีกเรื่อง
ติ๊ง (เสียงข้อความ)
จากที่ว่าไม่สนใจพอได้ยินเสียงเตือนของโทรศัพท์ก็อดไม่ได้ที่จะรีบดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์แปลกๆส่งรูปภาพมาให้ พอกดดูเท่านั้นแหละ
“พี่พายุ…ยัยป้ามีนา”
ทั้งสองคนนั่งแนบชิดกันในร้านอาหารแห่งหนึ่ง พี่พายุดูไม่ได้เดือนร้อนเรื่องที่ทะเลาะกับฉันเลย เขากลับไปกินข้าวแล้วยิ้มหน้าระรื่นอยู่กับยัยป้ามีนา
‘พายุเขาก็เป็นคนรักษาสัญญาแบบนี้แหละ เด็กก็ควรอยู่ส่วนเด็ก เธอควรไปชอบผู้ชายที่อยู่ระดับเดียวกับเธอ อย่ามายุ่งกับพายุของฉัน’
ยัยป้ามีนาส่งข้อความตามมา พายุของฉันงั้นหรอ!!! ฉันอยากส่งข้อความตอบกลับไปแต่พอมานึกถึงสถานะของตัวเอง มันก็พิมพ์ไม่ออก
เพราะแบบนี้หรอพี่พายุถึงตอบซีรีนไม่ได้ว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน เพราะพี่พายุกำลังจะเลือกป้ามีนาหรอ แล้วที่ผ่านมาระหว่างฉันกับเขาล่ะ
“แกมันใจง่ายเองจะเรียกร้องอะไร!!!”
สติอีกด้านเตือนฉันแบบนี้ ใช่!!! ฉันไม่มีสิทธิ์หึงหรือหวงพี่พายุเลย เพราะนอกจากน้องสาวข้างบ้านแล้วเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน
ฉันพยายามตั้งสติแล้วคิดว่าตัวเองควรทำอะไรต่อ สุดท้ายสมองก็สั่งให้ฉันเก็บทุกอย่างและกลับไปยืนที่จุดของตัวเอง จุดที่คือตัวฉัน
ถ้ารู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้วต้องพยายาม อยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเรา ควรถอยออกมา
คำพูดของมาม๊าใช้ได้เสมอ เพียงแต่ที่ผ่านมาฉันแค่คิดว่าคงมีซักวันที่มันจะเป็นฉัน…
(PHAYU PART)
เบอร์โทรเข้า…(คุณสร เลขา)
“ครับ..!!”
“คุณพายุ คือสรไม่คิดว่าคุณพายุจะประชุมแล้วกลับบ้านเลย พอดีคุณมีนาโทรมานัดทานข้าวเย็นด่วน ตอนแรกสรจะขอมาถามคุณพายุก่อน แต่เธอบอกว่ามีเรื่องสำคัญกับทางบริษัทที่ฝรั่งเศสจะคุยด้วย สรเลย…”
“ส่งโลเคชั่นร้านอาหารมาให้ผมแล้วกัน เดี๋ยวผมคุยกับเธอเอง”
“คุณพายุโอเคหรอคะ”
“อืม…”
ฟู่ววว ผมเป่าลมออกจากปาก ตอนแรกแค่อยากลงมาสงบสติอารมณ์ข้างล่างคอนโดเฉยๆ ไม่คิดว่าจะต้องออกข้างนอกเลย แต่ถ้าเข้าไปบอกซีรีนเดี๋ยวก็เป็นเรื่องใหญ่อีก รีบไปรีบกลับแล้วกัน
(ร้านอาหาร)
“พายุ…นะ น้องพาขวัญ”
มีนาทำท่าจะลุกขึ้นมากอดผมเหมือนทุกครั้ง แต่ก็ต้องชะงักไปเพราะพาขวัญมาด้วย
“สวัสดีค่ะพี่มีนา”
“ทำไมวันนี้น้องพาขวัญถึงมาด้วยละคะ ทุกทีพายุก็มาคนเดียวนี่น่า”
“เห็นคุณบอกว่ามีปัญหากับทางบริษัทที่ฝรั่งเศส ผมเลยคิดว่าให้พาขวัญมาฟังด้วยน่าจะดีกว่า หรือมีนามีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“ใช่ค่ะ!! ถึงพี่พายุจะเป็นบอสใหญ่ แต่ถ้าเกี่ยวกับฝ่ายต่างประเทศต้องขวัญเลยนะคะ”
พาขวัญจัดการดึงตัวมีนามานั่ง เพราะรู้ว่าบรรยากาศเริ่มจะไม่ดีแล้ว
“เอ่อ…คือ”
“ตกลงมีปัญหาอะไรคะ บอกขวัญมาได้เลยค่ะ”
ผมกับพาขวัญนั่งฝั่งเดียวกันและมองเธอเป็นตาเดียว เพื่อกดดัน เพราะจากที่ดูๆแล้วเหมือนเธอจะไม่มีอะไร แค่อยากนัดผมมามากกว่า
“คือ…จริงๆก็แค่เรื่องสัญญานิดหน่อย แต่มีนาลืมเอาต้นฉบับที่ต้องแก้มา เอาไว้พรุ่งนี้พี่ไปหาน้องพาขวัญที่บริษัทอีกทีแล้วกันนะจ๊ะ”
“เรื่องแค่นี้เอง พี่พายุมีธุระต่อไม่ใช่หรอคะ ไหนๆพี่มีนาก็ไม่มีอะไรแล้วพี่พายุกลับเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวขวัญกินข้าวเป็นเพื่อนพี่มีนาต่อเอง”
“เอาแบบนั้นหรอ งั้นพี่ฝากด้วยนะ”
“เดี๋ยวสิคะพายุ”
“ผมไปก่อนนะครับมีนา”
ผมรวบสูทเข้าหาตัวแล้วลุกขึ้นทันที ถ้ายัยตัวแสบรู้ว่าผมมาเจอมีนาทั้งๆที่ทะเลาะกันอยู่ มีหวังโวยวายจนคอนโดแตกแน่ๆ
(คอนโด พายุ)
ผมรีบตรงกลับมาที่คอนโด เพื่อเคลียร์กับซีรีน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากชัดเจนกับซีรีนนะ แต่มันแค่เป็นอาการกลัวของผมเอง กลัวว่าถ้าที่บ้านหรือคนอื่นรู้ เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ เพราะมันจะโดนทุกคนจ้อง โดยเฉพาะพี่ชายซีรีน
ติ๊ด ติ๊ด ผลัก (เสียงประตู)
ผมเดินผ่านประตูเข้ามา ทุกอย่างเงียบสนิทหลังจากที่มันไม่เคยเงียบมานานตั้งแต่ซีรีนย้ายเข้ามา
ผมเดินเปิดห้องนู้นดูห้องนี้ ก็ไม่เจอซีรีนเลยจนสุดท้ายเข้าไปดูที่ตู้เสื้อผ้า ซีรีนขนทุกอย่างออกไปหมดไม่เหลือให้ผมดูต่างหน้าซักชิ้น
พอมาเจอสถานการณ์แบบนี้ผมไม่รู้จะเริ่มจัดการยังไงเลย เพราะผมไม่ชัดเจนเอง จะโทรหาใครก็ไม่ได้ คอนโดซีรีนผมก็รู้แค่ว่ามี แต่ก็ไม่เคยถามว่ามันอยู่ที่ไหน
ผมทำได้แค่กดโทรหาซีรีน แต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับสายจนกระทั่งมันปิดเครื่องไป
“พาขวัญหาที่อยู่คอนโดซีรีนให้พี่หน่อยสิ ด่วนเลยนะ”
“ทำไมคะ พี่ทะเลาะกับซีรีนหรอ”
“อือ ซีรีนหนีออกจากห้องไป”
“พี่พายุ!! ซีรีนรักพี่มากนะ ถ้าน้องยอมหนีออกมาจากพี่แบบนี้แสดงว่าน้องต้องเสียใจมากๆ โถ่!!ซีรีน”
พาขวัญทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ คำที่พาขวัญพูดว่าซีรีนรักผมมาก มันทำให้จุกในใจ ความกลัวของผมกำลังทำร้ายซีรีน…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(PHAYU PART)ผมกดเลื่อนดูโซเชี่ยลมีเดียของซีรีน ไม่ว่าจะเฟสบุ๊คหรืออินสตาแกรมเพื่อหาที่อยู่คอนโดของซีรีน แต่น้องมันก็ไม่เคยเช็คอินเลย มีแค่รูปถ่ายที่เห็นภายในห้องเท่านั้น ตอนนี้ผมเลยทำได้แค่รอให้พาขวัญติดต่อกลับมา มันหงุดหงิดนะทั้งๆที่รู้ว่าถ้าโทรหาซีเนียร์ก็รู้แล้ว แต่ผมทำแบบนั้นตอนนี้ไม่ได้ไงLINE PHAKWAN : CONDO IS A AKEKAMAIผมรีบกดให้จีพีเอสนำทางไปที่คอนโดนั้นทันที พาขวัญจัดการให้ทุกอย่างจนตอนนี้ผมมาถึงหน้าประตูห้องซีรีนแล้ว แต่กดออดเท่าไหร่ก็ไม่มีคนเปิดมองลอดประตูเข้าไปทุกอย่างก็มืดสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ เพราะถ้ามีคนอยู่คงมีความเย็นลอดออกมาบ้าง“ไอ้หนุ่ม เจ้าของห้องนี้เขาไม่อยู่มาซักพักแล้วล่ะ”“วันนี้ก็ไม่มีใครกลับมาหรอครับ”“ไม่มีนะ เพราะถ้าหนูซีรีนกลับมาลุงต้องรู้ หนูซีรีนฝากให้ลุงช่วยดูห้องให้เวลาที่เธอไม่อยู่”ลุงยามที่มาเดินตรวจตราให้ข้อมูล แล้วถ้าซีรีนไม่อยู่ที่นี่ซีรีนจะไปที่ไหน ให้พาขวัญไปดูที่บ้านก็ไม่มีตอนนี้ผมห่วงจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาซีรีนที่ไหน(ZELYN PART)ถ้ารู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้วต้องพยายาม อยู่ตรงไหนแล้วรู้สึกว่าไม่เป็นตัวเรา ควรถอยออกมา“ฮึก ฮืออออออ
(PHAYU PART)ภาพใบหน้าซีรีนเปื้อนน้ำตา มันจุกอยู่ในใจ ซีรีนต้องร้องไห้หนักขนาดไหนตาถึงบวมได้ขนาดนั้น“พี่พายุแอบไปบ้านนู้นมาหรอคะ”“อือ”พาขวัญนั่งรออยู่กลางบ้าน เหมือนรู้อยู่แล้วว่าผมไปทำอะไรมา แค่มานั่งรอซ้ำเติม“คุยกับซีรีนหรือยัง ตกลงทะเลาะกันเรื่องอะไร”“ก็..เรื่องที่พี่ไปกินข้าวกับมีนาเมื่อวาน ไอ้ผิดพี่ก็รู้ว่าผิดแต่ซีรีนรู้เรื่องได้ยังไง แถมเหมือนไม่ได้รู้ธรรมดาๆด้วย เพราะแค่ไปกินข้าวแล้วไม่ได้บอกไม่น่าโกรธขนาดนี้”“หมายความว่า นอกจากเรื่องที่พี่ไปกินข้าวแล้วมีการใส่ไฟเพิ่มหรอคะ”“ประมาณนั้น!!”“งั้นเป็นไปได้ไหมคะ ว่าพี่มีนาจะจัดฉากขึ้นมาทั้งหมด แล้วก็บอกให้ซีรีนรู้”“แต่ซีรีนกับมีนาไม่ได้สนิทกันขนาดจะมีคอนแทคกันได้นะ”“โห่..!!! ซื่อจริงๆพี่ชายขวัญ แค่เบอร์โทรซีรีนขอจากคุณสรก็ได้ไหมคะ อีกอย่างคนระดับนั้นเรื่องแค่นี้ง่ายมาก ง่ายกว่าลากพี่ออกไปกินข้าวอีก”“จิ๊..!!! แล้วทีนี้พี่จะทำยังไงซีรีนไม่ยอมฟังอะไรพี่เลย”ผมอยากอธิบายอย่างน้อยก็ซักครั้ง!! ผมไม่ชอบให้ซีรีนเป็นแบบนี้เลย“เห้อ..!!!มันถึงคราวที่พี่พายุต้องวิ่งตามซีรีนบ้างแล้วล่ะค่ะ หลังจากที่น้องมันวิ่งตามพี่พายุมานาน”พาขวัญตบ
(ZELYN PART)หลังจากออกมาจากห้องพี่พายุสภาพฉันก็ดูกะเซอะกะซิงจนฉันกลัวพี่ๆข้างนอกจะจับได้“น้องซีรีน!!!ไปทำอะไรผิดมาคะ ทำไมโดนบอสเรียกเข้าไปดุนานขนาดนี้”“ซะ…ซีรีนโดนดุหรอคะ”ฉันไม่รู้ว่าทุกคนไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน แค่ดูเหมือนทุกคนจะคิดแบบนั้นจริงๆ“สงสัยคงเป็นเรื่องที่น้องซีรีนจะย้ายแผนกโดยที่ไม่บอกบอสแน่ๆเลย”“รู้ไหมคะว่าการที่บอสปิดห้องมืดแบบนั้นมันน่ากลัวสุดๆถ้าน้องซีรีนเป็นพนักงานเงินเดือนแบบพวกพี่คงโดนไล่ออกไปแล้ว”“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอคะ”“ขนาดนั้นสิคะ”ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันเหอะๆฉันจะบอกยังไงดีว่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พี่ๆพูดมาเลย แต่ถ้าบอกเรื่องจริงออกไปก็คงไม่เหมาะสมนักหลังจากนั้นทั้งวันทุกคนก็สลับกันมาปลอบใจฉัน และบอกให้ฉันสู้ๆอดทนฝึกงานให้จบ ส่วนพี่พายุพอลงไปประชุมข้างล่างฉันก็ไม่เห็นเขาอีกเลย“พี่สรกลับมาแล้วหรอคะ แล้ว…”“บอสยังประชุมไม่เสร็จจ๊ะ แต่พี่ต้องไปพบลูกค้าข้างนอกแทนบอสเลยออกมาก่อน”“อ๋อ…!! ค่ะ”“เออ!! งั้นพี่ฝากน้องซีรีนรอบอสหน่อยนะ ไม่ดึกหรอก เดี๋ยวบอสขึ้นมาแล้วไม่เจอใครจะโดนดุเอา”พี่สรไม่รอให้ฉันตอบรับหรือปฏิเสธรีบหยิบเอกสารกับกระเป๋าวิ่งออกไปเลย“เ
(ZELYN PART)เช้าวันต่อมา…ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้แต่ตื่นมาคนข้างๆที่กอดฉันเมื่อคืนก็ไม่อยู่แล้ว ฉันเลยรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานก๊อกๆ“ค่ะ.!!”ฉันขานรับ เพราะรู้ว่าต้องเป็นม่าม๊าแน่ๆคงจะมาปลุกฉันเหมือนทุกๆวัน“ซีรีน!!”“พี่ขวัญหรอคะ!!”ฉันรีบลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งเดินมาหาพี่พาขวัญ ที่อยู่ๆก็มาหาฉันแต่เช้า“พี่ร้อนใจ เห็นพี่พายุปีนขึ้นมาหาเราเมื่อคืนแล้วพี่กังวลน่ะ”“พี่ขวัญเห็นหรอคะ”“อื้อ..!! จริงๆก็เห็นตั้งแต่คืนแรกแล้วแหละแต่คิดว่าคงไม่มีครั้งที่สอง แต่พอเห็นเมื่อคืนแล้วก็รู้เลยว่ามันต้องมีครั้งที่สามอีกแน่ๆ”“ซีรีนก็ไม่รู้จะห้ามพี่พายุยังไง”“ห้ามยาก..!!พี่เลยจะมาถามเราตรงๆว่าตอนนี้ซีรีนแค่โกรธหรืออยากจะเลิกยุ่งกับพี่พายุจริงๆ”“คือ..!!”พอต้องมาตอบพี่พาขวัญแบบนี้ฉันก็พูดไม่ออก“เอางี้!!ถ้าซีรีนยังคิดจะไปต่อกับพี่พายุพี่มีทางออกให้ที่จะไม่ทำให้พี่พายุต้องเสี่ยงปีนขึ้นมาและซีรีนก็ยังดัดนิสัยพี่พายุได้ด้วย”พี่พาขวัญยื่นคีย์การ์ดมาให้เหมือนกับของพี่พายุเลย“อะไรคะ”“คีย์การ์ดคอนโดพี่เอง ห้องอยู่ตรงข้ามกับพี่พายุเลย ถ้าซีรีนยังจะไปต่อกับพี่พายุพี่อนุญาตให้ซีรีนไปอยู่ห้องนี้ได้ รับร
(PHAYU PART)“ว๊ายยย พี่พายุ ทะ ทำอะไร”“ทำรักเมียไงครับ”ผมพลิกให้ซีรีนลงไปอยู่ใต้ร่างส่วนผมขึ้นมาคุมเกมส์ข้างบน เวลาแบบนี้ไม่ได้ผ่านมาง่ายๆยิ่งซีรีนยังไม่หายโกรธผมแล้วด้วย ต่อให้เลื่อนประชุมผมก็ยอม“มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงเมื่อกี้นะ”ซีรีนดันอกผมไว้ ตัวเองแฉะขนาดนี้แล้วยังปัดป้องอยู่อีก“ตกลงจะให้พี่เขียนรายงานให้ไหมครับ”“พี่พายุต้องเขียนเพราะซีรีนทำให้พี่พายุแล้ว”“แต่เขียนรายงานของซีรีนมันยาก แค่น้ำเดียวไม่พอหรอก”ผมจับมือซีรีนขึ้นไปไว้บนหัวแล้วล็อคไว้จะได้ไม่วุ่นวาย แล้วเอาหน้าซุกที่หน้าอกก่อนจะใช้ปากกัดขย้ำ“อื้อ พะ พี่พายุ เดี๋ยวเสื้อซีรีนเปียก”“หึ่ม…เปียกแล้วยังไง ถ้าไม่กล้าออกไปไหนก็อยู่ในห้องกับพี่นี่แหละ”ผมพูดด้วยเสียงแหบพร่าขณะก้มลงไปไซร้ที่ซอกคอซีรีน เมียใครไม่รู้ทั้งขาวทั้งหอมจนผมตัดใจขึ้นมาไม่ได้เลย“พี่พายุ อ๊ะ ซี๊ดดด ยะอย่ากัด”“ครั้งนี้แตกในคาชุดนะครับ แลกกับการเขียนรายงานส่งมหาลัยให้”“จิ๊ !! น้ำเดียวนะคะ”ซีรีนต่อรองก่อนจะพยักหน้าผมเลยปล่อยมือที่ตรึงไว้ให้เธอทำอะไรได้สะดวกๆ“ถกกระโปรงขึ้นหน่อย”“ทำไมไม่ทำเอง”ซีรีนทำเหมือนยอมแต่พอออกคำสั่งอะไรก็ไม่ยึกยักไม่ค่อยยอม
(ZELYN PART)“ซีรีน..”พี่พายุหมุนโทรศัพท์มาให้รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้แล้วของวันนี้จนฉันต้องย้ายที่นั่งทำงานจากข้างนอกมาอยู่โต๊ะเดียวกับพี่พายุ โดยที่ไม่กลัวว่าใครจะสงสัยเพราะเขาเรียกฉันเข้ามาบ่อยเหลือเกิน“ถ้าเป็นลูกค้าพี่ก็รับๆไปเถอะซีรีนไม่ได้ว่าอะไร”“ไม่เอาอ่ะคนนี้เป็นผู้หญิง ซีรีนคุยเถอะบอกว่าเป็นเลขาพี่มารับโทรศัพท์แทน”“แต่นี่มันเบอร์ส่วนตัวนะ..”คำว่าเบอร์ส่วนตัวทำฉันฉุกคิด เพราะปกติไม่มีใครให้เบอร์ส่วนตัวกับลูกค้าหรอก แล้วยิ่งเป็นพี่พายุด้วย แต่ทำไมลูกค้าผู้หญิงพวกนี้ถึงมีZELYN : เลขาคุณพายุรับสายค่ะ…. : ทำไมคุณพายุไม่มารับเอง ไปบอกเขาว่าฉันเคซี่ลูกค้าคนสำคัญโทรมาZELYN : คุณพายุติดคุยงานอยู่ค่ะมารับสายไม่ได้ มีอะไรแจ้งดิฉันก่อนได้เลยนะคะคำว่าลูกค้าคนสำคัญทำเอาฉันหันมองพี่พายุเพราะลูกค้าคงไม่กล้าพูดแทนตัวเองแบบนี้ถ้าคู่ค้าอีกคนไม่ให้สถานะเขาแบบนั้นเคซี่ : งั้นฝากบอกให้เขาติดต่อฉันกลับมาด้วยตัวเองแล้วกัน เพราะเรื่องระหว่างฉันกับเขาฝากเลขาแบบเธอไม่ได้จริงๆติ๊ด..!!! ฉันกดวางสายแล้วพยักหน้าให้คนตรงหน้าอธิบาย สายนี้ไม่ใช่สายแรกที่โทรมาพูดแบบนี้กับฉัน“เคซี่..??”“อ๋อ…เคซี่คือลู
(ZELYN PART)อุ้ป อ๊อก !!!! รีสอร์ตที่พี่พายุเลือกฉันไม่คิดว่ามันจะอยู่ลึกขนาดนี้ กว่าจะมาถึงทำฉันเมารถจนคลื่นใส่ไปหมด“ไหวไหมซีรีน”“อึก..”ฉันหันไปมองพี่พายุแบบหมดแรงสุดๆ มันทั้งเวียนหัวและคลื่นใส่ จนพี่พายุต้องมาประคองไปห้องพัก“เดี๋ยวพี่ต้องออกไปทำงาน ซีรีนพักผ่อนอยู่ในห้องนะเดี๋ยวพี่รีบกลับมา”“ต้องไปเลยหรอคะ”“อื้ม บอกแล้วว่ามันเรื่องด่วนจริงๆ”พี่พายุเข้ามาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าหยิบเอกสารแล้วจะออกไปเลย จนฉันไม่เข้าใจว่าต้องรีบอะไรขนาดนั้น“แต่ซีรีนไม่อยากอยู่คนเดียว ซีรีนไปด้วยได้ไหมคะซีรีนไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”“ไม่ได้ มันอันตราย”พี่พายุพูดพร้อมหยิบปืนออกมาจากกระเป๋าเดินทาง ขนาดฉันเป็นคนจัดกระเป๋ายังไม่รู้เลยว่ามันไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง เพราะที่ฉันหยิบใส่มีแค่เสื้อผ้าของพี่พายุ“ดะ เดี๋ยวนะคะแค่ไปคุยเรื่องที่ดิน ทำไมต้องพกปืนไปด้วยล่ะคะ มันเรื่องอะไรกันแน่พี่พายุ”“ไม่มีอะไร พี่แค่พกเอาไว้ป้องกันตัวเฉยๆ”พี่พายุเอาปืนเน็บไว้ข้างหลังแล้วทำหน้าเหมือนไม่มีอะไร แต่บ้านฉันทำอสังหามาก่อนรู้ดีว่ามันต้องมีอะไรระหว่างพี่พายุกับเจ้าของถิ่นที่นี่แน่ๆ“ซีรีนไม่ให้พี่พายุไป”ฉันดึงมือพี่พายุไว้ไม่ย
(ZELYN PART)“อ๊ะส์ อื้อ”ฉันค่อยๆขยับตัวเพื่อให้แก่นกายของพี่พายุหลุดออกจากร่องสาว มันอยู่ในนั้นตั้งแต่เมื่อคืนไม่หลุดออกมาเลย“หึ่ม…จะไปไหน”พี่พายุดึงฉันไปกอดไว้ ทำให้แก่นกายที่หลุดไปแล้วกลับมาเสียดสีที่ก้นอีก“ซีรีนจะไปอาบน้ำ พี่พายุนอนต่อนะคะเดี๋ยวซีรีนจัดการอาหารเช้าเสร็จจะมาปลุก”“ครับ จูบหน่อย”พี่พายุพูดทั้งๆที่ไม่ลืมตา คงเหนื่อยจากการทำงานทั้งวันไหนจะกลับมาทำรักกับฉันทั้งคืนอีกฉันก้มลงไปจูบพี่พายุเบาๆเพราะตัวเองยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย ก่อนจะลุกมาจัดการตัวเองและสั่งอาหารเช้าให้พี่พายุ“ขอบคุณนะครับเมีย!!”พี่พายุใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินมากอดฉันจากด้านหลัง“บอกแล้วไงคะ ว่าสามเดือนเราถึงจะมีสถานะกัน”“หึ…ไม่รู้จะรอทำไมตั้งสามเดือน เมื่อคืนซีรีนยังเรียกพี่ว่าผัวอยู่เลย”“เวลานั้นไม่นับค่ะ”ก็ถ้าฉันไม่พูดแบบนั้นพี่พายุก็ไม่ยอมเอาแก่นกายเข้ามาในร่องฉันนะสิ“วันนี้ซีรีนอยากออกไปไหนไหม”“พี่พายุไม่ต้องทำงานหรอ”“ก็มีเอกสารที่คุณสรส่งมาให้นิดหน่อย พาซีรีนออกไปเที่ยวก่อนค่อยกลับมาทำก็ได้”คำว่านิดหน่อยของพี่พายุไม่มีอยู่จริง เพราะหลังจากที่ฉันได้มาเป็นผู้ช่วยเลขาเขาเกือบสามเดือนรู้เล
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่