(ZELYN PART)
“อ๊ะส์ อื้อ”
ฉันค่อยๆขยับตัวเพื่อให้แก่นกายของพี่พายุหลุดออกจากร่องสาว มันอยู่ในนั้นตั้งแต่เมื่อคืนไม่หลุดออกมาเลย
“หึ่ม…จะไปไหน”
พี่พายุดึงฉันไปกอดไว้ ทำให้แก่นกายที่หลุดไปแล้วกลับมาเสียดสีที่ก้นอีก
“ซีรีนจะไปอาบน้ำ พี่พายุนอนต่อนะคะเดี๋ยวซีรีนจัดการอาหารเช้าเสร็จจะมาปลุก”
“ครับ จูบหน่อย”
พี่พายุพูดทั้งๆที่ไม่ลืมตา คงเหนื่อยจากการทำงานทั้งวันไหนจะกลับมาทำรักกับฉันทั้งคืนอีก
ฉันก้มลงไปจูบพี่พายุเบาๆเพราะตัวเองยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย ก่อนจะลุกมาจัดการตัวเองและสั่งอาหารเช้าให้พี่พายุ
“ขอบคุณนะครับเมีย!!”
พี่พายุใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินมากอดฉันจากด้านหลัง
“บอกแล้วไงคะ ว่าสามเดือนเราถึงจะมีสถานะกัน”
“หึ…ไม่รู้จะรอทำไมตั้งสามเดือน เมื่อคืนซีรีนยังเรียกพี่ว่าผัวอยู่เลย”
“เวลานั้นไม่นับค่ะ”
ก็ถ้าฉันไม่พูดแบบนั้นพี่พายุก็ไม่ยอมเอาแก่นกายเข้ามาในร่องฉันนะสิ
“วันนี้ซีรีนอยากออกไปไหนไหม”
“พี่พายุไม่ต้องทำงานหรอ”
“ก็มีเอกสารที่คุณสรส่งมาให้นิดหน่อย พาซีรีนออกไปเที่ยวก่อนค่อยกลับมาทำก็ได้”
คำว่านิดหน่อยของพี่พายุไม่มีอยู่จริง เพราะหลังจากที่ฉันได้มาเป็นผู้ช่วยเลขาเขาเกือบสามเดือนรู้เลยว่างานพี่พายุเยอะแค่ไหนที่ต้องทำในแต่ล่ะวัน
“ซีรีนไม่ได้อยากออกไปไหน เล่นน้ำถ่ายรูปในห้องก็พอแล้ว พี่พายุจะได้ทำงานด้วย”
“เอางั้นหรอ”
“ค่ะ”
ฉันนั่งกินอาหารเช้ากับพี่พายุก่อนจะแยกย้ายกันไป พี่พายุแยกตัวไปทำงานส่วนฉันเปลี่ยนเสื้อผ้ามาลงสระน้ำ
ทุกกิจกรรมของเราอยู่ในสายตาของกันและกัน เพราะห้องทำงานที่พี่พายุอยู่หันหน้าเข้าสระน้ำพอดี
“ซีรีนไปเล่นน้ำก่อนนะคะ”
ฉันเดินไปยืนหลังโต๊ะทำงานพี่พายุก่อนจะโน้มคอเข้าลงมาจูบ จากที่ตอนแรกจะจูบแค่นิดเดียวแต่ถูกพี่พายุกดคอไว้ไม่ให้เอาปากออก
“อื้อออ”
“หึ่ม..เดี๋ยวทำงานเสร็จพี่ลงไปเล่นด้วยนะ”
พี่พายุช่วยปลดเสื้อคลุมแล้วอุ้มฉันมาส่งที่สระน้ำ ซึ่งเอาจริงๆเล่นคนเดียวก็ได้แค่ถ่ายรูปแล้วว่ายไปว่ายมา พี่พายุพอได้ทำงานก็ไม่หันหน้ามามองฉันเลย
บอกแล้วว่ามีงานนิดหน่อยของพี่พายุไม่มีอยู่จริง พอได้ทำแล้วก็ลากยาวตั้งแต่เก้าโมงเช้ามาจนถึงหัวค่ำ ทั้งอ่านเอกสารวีดีโอคอลคุยกับทีมที่บริษัท
“อาหารเย็นมาแล้วนะคะพี่พายุ”
“ครับ ซีรีนกินก่อนเลยพี่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ”
พี่พายุทิ้งให้ฉันกินข้าวคนเดียวอีกตามเคย ม่าม๊าเคยบอกว่าการมีแฟนเป็นนักธุรกิจต้องทำใจ ยิ่งรวยมากยิ่งไม่ค่อยมีเวลา ถ้าเราเข้าใจเขาก็อยู่กันยาว แต่ถ้ามัวน้อยใจไม่นานก็เลิก และฉันก็คงเป็นอย่างแรกเพราะนี่ก็อดทนจนเริ่มรู้สึกเฉยๆแล้ว
“พี่พายุยังทำงานไม่เสร็จอีกหรอคะ ดึกแล้วนะ”
“อีกนิดเดียวครับ”
พี่พายุเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ฉัน ก่อนจะไปสนใจงานต่อ หน้าที่เลขาอย่างฉันก็ทำได้แค่เสริฟน้ำกับกาแฟและเดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เผื่อพี่พายุมีอะให้ช่วย
แต่พอผ่านไปซักพักไม่มีอะไรทำฉันก็มานั่งมองตัวเองในกระจก ชุดที่เตรียมมาพักผ่อนกับพี่พายุไม่ได้ใช้เลยซักชุดเพราะงานพี่พายุเยอะมากๆ แต่ไหนๆก็อุตส่าห์หอบมาถึงภูเก็ตมันก็ต้องได้ใช้ไหม??
“ไหนบอกว่ามีงานแค่นิดเดียวไงคะ”
“พอดีตัวอย่างรถประกอบที่สั่งผลิตที่เมกามีปัญหานิดหน่อย พี่เลยต้องเช็คกลับไปกลับมา”
“แต่ซีรีนง่วงแล้ว”
“ซีรีนเข้านอนไปก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่ทำงานเสร็จจะไปนอนด้วย”
“ไม่เอาอ่ะ ซีรีนอยากนอนกอดพี่พายุ พี่พายุอยู่ตรงไหนซีรีนนอนตรงนั้นก็ได้”
ฉันปลดชุดคลุมออกให้เห็นชุกนอนที่ไม่ได้นอนข้างใน แล้วเดินไปนั่งตักพี่พายุ ขยับตัวไปขยับตัวมาให้อะไรๆของเราถูกันแล้วทำท่าจะนอน
(PHAYU PART)
หึ่ม ซีรีนเมียตัวแสบใส่ชุดนอนที่ไม่ได้นอนมายั่วให้ผมหยุดทำงาน ถามว่าหยุดได้ไหม?? ตอนนี้เอกสารที่ผมดูเมื่อกี้ไม่รู้ถูกเหวี่ยงไปไหนแล้ว
“หึ..ตัวแสบ ทำไมแต่งตัวแบบนี้หืม”
“แบบไหนคะ ก็แค่ชุดนอน”ซีรีนค่อยเลื่อนกระโปรงขึ้นให้ผมจีสติงสีดำตัวจิ๋วข้างใน
“ใส่ชุดนอนแต่ไม่อยากนอนสินะ”
ผมอุ้มซีรีนมาที่เตียง แล้วถอดชุดนอนที่ไม่ได้นอนออกให้เหลือแค่จีสติงตัวจิ๋ว
“ชอบไหมคะ”ซีรีนยกมือขึ้นคลองคอแล้วอ้าขาออก โชว์ เส้นไข่มุกที่พาดผ่านจากด้านหน้าไปถึงด้านหลัง
“ยั่วเก่งจังนะเดี๋ยวนี้ โคตรชอบเลยครับคืนนี้ถ้าร่องไม่แหกพี่จะไม่หยุดกระแทก”
ผิวซีรีนขาวมากตัดกับจีสติงสีดำสุดๆแล้วยิ่งเส้นไข่มุกเส้นเล็กๆที่พาดอยู่หน้าร่องสาวทำให้ผมอดใจไม่ได้ที่จะเอาหน้าลงไปฟัด
“อ๊ะ พะ พี่พายุ คิก คิก จักจี้”
“หึหึ เส้นอันนี้มันใช้ยังไงแบบนี้หรือเปล่า”
“อ๊ะส์ อ๊ะส์ ซี๊ดดด อื้ออ”
ผมจับเส้นสีดำครูดกับติ่งเสียวซีรีน รูดไปรูดมาอยู่ๆก็มีน้ำใสๆไหลเอ่อออกมา
ซู้ดดดด แผล่บๆ
“หึ่ม ดีจังยิ่งรูดน้ำยิ่งออก เสียวมากหรอครับ”
“บะ เบาๆสิคะ ทั้งดูดทั้งเขี่ยซีรีนไม่ไหว”
ซีรีนอ้าขาออกกว้างจับหน้าผมให้ชิดกับร่องของเธอมากขึ้น ยิ่งดูดร่องซีรีนก็ยิ่งตอดลิ้นผมตุบๆ
“งื้อออ พี่พายุ”
ซีรีนโน้มคอผมลงไปดูดเพื่อระบายอารมณ์
“พี่พายุดูดนมให้ซีรีนหน่อยสิคะ”
ซีรีนแอ่นหน้าอกเชิญชวน ผมเลยต้องรีบสนองด้วยใช้ทั้งปากและมือขย้ำสองเต้า
“อื้อ พี่พายุ ดูดอย่างเดียวสิคะ งับด้วยซีรีนเจ็บ”
“อื้ม ฝึกไว้ครับ เวลามีลูกงับเจ็บกว่านี้”
จ๊วบ เผล่บๆ
“บ้า มีลูกอะไรกัน ซีรีนยังเรียนไม่จบเลยนะ”
“งั้นเรียนจบแล้วแต่งเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”
ผมงับเต้าซีรีนแล้วดูดแรงๆก่อนจะถอยออกมาถอดเสื้อผ้า พอออกมาเห็นซีรีนทั้งตัวแบบนี้แม่ง…เมียผมโคตรเอ็กซ์ ทั้งตัวเปลือยเปล่า ขาวบ้างแดงบ้างโดยเฉพาะร่องที่ผมกำลังจะเอาแก่นกายใส่
“อื้อ อู้ยยย หึ่ม”
ผมชักแก่นกายตรงปากทางเข้า แต่ยังไม่เอาเข้าถูเล่นอยู่หน้าร่อง
“ทำไมไม่เอาเข้ามาซักทีล่ะคะ อื้ออ”
“อยากให้เอาเข้าหรอครับ”
“ที่สุดเลยค่ะ ถูๆแบบนี้มันเสียว”
“งั้นจับเอาเข้าเองแล้วกันครับ”
ผมดึงมือซีรีนให้มาจับแก่นกายแล้วปล่อยให้ซีรีนสอดเข้าไปในร่องเอง
“อ๊ะ นะ แน่นจัง”
“ค่อยๆนะครับเมีย เดี๋ยวเจ็บ”
ผมค่อยๆขยับเอวช่วย เพราะถึงจะเอากันนับไม่ถ้วนแล้วแต่ร่องซีรีนก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลวมเลย
พั่บ
“อื้อ สุดแล้วเสียวจัง”
“หึ่ม ขยับแล้วนะครับ”
ผมค่อยๆสับเอวช้าๆ หมุนควงเป็นวงกลมเพื่อให้ร่องซีรีนคุ้นเคย
พั่บ พั่บ พั่บ
“อื้อ อ๊าส์”
“ระ แรงอีกนิดได้ไหมคะ”
ตับ ตับ ตับ
“พอไหมครับ อื้อ จะให้แรงขึ้นอีกไหม”
“พะ พอแล้วค่ะ พอดีแล้ว”
ซีรีนเด้งเอวสวนกลับขึ้นมารับแก่นกาย ความแรงทำให้ตัวซีรีนสั่นไปทั้งตัว
“อู้ยย ยะ อย่าตอดแรงสิครับ เดี๋ยวแตก โอ๊ะ อื้อ”
“มันห้ามไม่ได้ มันเสียว”
ซีรีนโน้มคอผมลงไปจูบ เราแลกลิ้นกันไปมาจนน้ำลายเปื้อนไปทั้งปาก ก่อนจะเลื่อนลงมาที่ซอกคอ
“ซี๊ดดด ถ้าเจ็บรีบบอกนะครับพี่จะได้เบา”
“อิ๊ อื้อ อร๊ายย”
“ร่องเมียโคตรเเน่น เสียวหัวไปหมด”
ผมจับขาซีรีนขึ้นฟาดบ่าหนึ่งข้างแล้วขยับเข้าไปใกล้ขึ้น
“ละ ลึกมาก ลึกมากเลยพี่พายุ”
ซีรีนเงยหน้าครางเสียงดัง มือก็เคล้นหน้าอกไปด้วย ซักพักร่องซีรีนก็ตอดถี่ขึ้น
“ซี๊ดดด จะแตกแล้วหรอครับเมีย ตอดถี่ขนาดนี้”
“คะ ค่ะ เสียวร่อง มะ เหมือนจะไม่ไหวแล้ว”
“อื้อ อื้อ”
ผมตอกแก่นกายเข้าไปเน้นๆเพื่อให้ทันซีรีน
“อร๊ายย อื้อ พะ พี่พายุ ซีรีนไม่ไหวแล้ว เสร็จแล้ว”
“หึ่ม ไม่รอกันเลยนะตัวแสบ”
ผมจับซีรีนหันข้างแล้วตอกแก่นกายใส่ร่องเน้นๆ ก่อนจะเสร็จตามเมียรักไปติดๆ
“อั๊ก อื้อ แตก แล้วแตกแล้ว อ๊าาา”
ผมซอยแก่นกายใส่ซีรีนหนักๆปล่อยน้ำรักเข้าร่องซีรีน ก่อนจะฟุบหน้าลงอกหนุนเต้าขาว
“ซี๊ดดด อะ เอาออกไหมคะ มันแน่น”
“อุ่นจะตาย เดี๋ยวพอกลับกรุงเทพไปซื้อมาอีกนะชุดแบบนี้ ซื้อมาหลายชุดเลย ใส่ชุดล่ะวัน”
“หึ ทำงานอย่างพี่พายุมีเวลาด้วยหรอคะ”
“เดือนหน้าเดี๋ยวพาคินกับพารันก็กลับมาช่วยงานแล้ว งานพี่กับพาขวัญก็คงเบาลงบ้าง”
“จริงด้วย ซีรีนก็คงต้องกลับไปช่วยงานพี่ซีน”
ไม่อยากจะคิดถึงตอนนั้นเลย คอนโดผมกับบริษัทไอ้ซีนก็ดันอยู่กันคนล่ะฝั่งประเทศ ขับไปขับกลับก็น่าจะใช้เวลาเป็นชั่วโมง ดังนั้นผมต้องหาเรื่องให้ซีรีนอยู่ที่เดิมและทำงานให้ไอ้ซีนไปด้วยได้…
ใครจะยอมให้เมียรักห่างอกล่ะ…
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN PART)“พะ พี่พายุ จะตามเข้ามาทำไมคะซีรีนจะอาบน้ำ”“พี่อาบด้วย ขี้เกียจรอซีรีนอาบน้ำนาน”“งั้นพี่พายุก็อาบก่อน”“จะเสียเวลาทำไมล่ะ อาบด้วยกันนี่แหละ”พี่พายุดันฉันเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่ถามเลยว่าฉันอยากอาบกับเขาไหม“ซีรีนมีเวลาไม่มากนะคะ”“รู้หรอว่าพี่จะทำอะไร”พี่พายุพูดพร้อมถอดเสื้อผ้าไปด้วย หน้าตาหื่นแบบนี้งานเขาเสร็จหมดแล้วสินะ“ไม่รู้ค่ะ แต่ซีรีนมีเวลาไม่มาก น้ำส้มพึ่งโทรมาบอกว่าอยู่ๆอาจารย์ก็เรียกสอบบัญชีด่วน ซีรีนมาช่วยงานพี่พายุที่นี่หนังสือก็ไม่มีให้อ่าน”“นี่…ซีรีนลืมไปแล้วหรอ ว่าพี่จบเกียรตินิยมคณะบริหารมานะ แค่บัญชีตัวเดียวพี่ติวให้ก็ได้ เผลอๆเข้าใจมากกว่าซีรีนไปนั่งอ่านหนังสืออีก”“อืม…พี่พายุจะติวให้ซีรีนหรอคะ”ฉันรู้ว่าเขาหัวดีมากๆแต่ทุกครั้งที่ฉันเคยขอให้เขาติวให้พี่พายุก็จะปฏิเสธตลอด แต่ครั้งนี้กับมาเสนอตัวเองซ่ะงั้น“ครับ แต่มีข้อแม้ว่า…ตอนนี้ซีรีนต้องตามใจพี่”“ได้สิคะ ขอแค่พี่พายุยอมติวให้ซีรีนอะไรก็ได้ทั้งนั้น”“โอเค งั้นเริ่มเลยครับ สิบน้ำแลกกับการติว”“สิบน้ำเลยหรอคะ ซีรีนจะไหวไหมนะ”ฉันปลดผ้าขนหนูที่คลุมตัวออกแล้วไปยืนอยู่ใต้ฝักบัว ก่อนจะเปิดน้ำให้ไหลผ่านตั
(ZELYN PART)06.30 น.“อึก อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ”ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ฉันโดนพี่พายุจับกระแทกไปไม่รู้กี่ครั้ง จนฟ้าสว่างคาตา 10 น้ำที่ว่าไว้พี่พายุไม่ได้พูดเล่น เขาทำแบบนั้นจริงๆ“หึ่ม ซีรีนอ๊าส์ เสียวโว้ย!!”“พะ พี่พายุซีรีนจะไม่ไหวแล้ว อื้อ”“อดทนนะครับ น้ำสุดท้ายแล้ว!! จะ อื้อ ครบตามสัญญาแล้ว อู้ยยย เสียวหัวโว้ย!!”พั่บ พั่บ พั่บ“อื้อ อื้อ เด้งขึ้นมาหน่อยซีรีน เด้งเอวขึ้นมาพี่จะเสร็จแล้ว อู่ยยย ซี๊ดดด”“อิ๊ อิ๊ อ๊ะส์ พี่พายุ เสียว เสียวไม่ไหวแล้ว”ฉันโน้มคอพี่พายุลงมาให้หน้าเราใกล้กัน แล้วเด้งสะโพกใส่พี่พายุไม่ยั้ง ก่อนจะปล่อยน้ำรักดูดแก่นกายพี่พายุถี่ๆ ส่วนหลังจากนั้นเกิดอะไรต่อฉันไม่รับรู้อะไรแล้ว-คอนโด พายุ-ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็ปวดหัวจนแทบจะระเบิด แค่ลืมตายังทำไม่ได้เลยผลของการอดนอนทั้งคืน แถมยังหักโหมใช้พลังงานเยอะอีก“ตื่นแล้วหรอ”ฉันควานมือไปทั่วเพราะมันปวดจนลืมตาไม่ได้ จนพี่พายุมาจับมือไว้“อื้อ ปวดหัวจัง”ฉันรู้สึกถึงความเย็นตรงกรอบหน้าเพราะมือพี่พายุค่อยนวดระหว่างคิ้วและเปลือกตาให้“แค่คืนเดียวหมดแรงขนาดนี้เลยหรอ”“ทั้งวันทั้งคืนต่าง
(ZELYN PART)04.00 น.ฉันนั่งรอพี่พายุจนเกือบเช้าแต่เขาก็ยังไม่กลับมา ข้อความหรือโทรมาซักสายก็ไม่มี ครั้งนี้ฉันคิดแล้วว่าจะคุยกันให้เข้าใจฉันจะไม่หนีเหมือนครั้งที่แล้ว ถ้าจะจบก็จบกันตรงนี้แบบไม่มีอะไรค้างคาติ๊ดๆ ผลัก !!! (เสียงเปิดประตูด้วยรหัสผ่าน)“ซีรีน!! ทำไมยังไม่นอน นี่นั่งรอพี่ทั้งคืนเลยหรอ ขอโทษนะครับกลับดึกแต่ไม่ได้โทรบอก”พี่พายุทำน้ำเสียงปกติเดินเข้ามาด้วยสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ น้ำตาฉันไหลออกมาอีกครั้ง เขาหายไปทั้งคืนแล้วยังกลับมาสภาพนี้อีก“งานเลี้ยงเลิกดึกจังเลยนะคะ”“ซะ ซีรีน…”พี่พายุชะงักไปนิดนึงเมื่อเห็นน้ำตาของฉัน“อย่ามาโดนตัวซีรีน”พี่พายุมานั่งข้างๆแล้วทำท่าจะจับตัวฉัน แต่ฉันเบี่่ยงตัวหนี ภาพที่เขาเอาหน้าไปซุกที่ซอกคอยัยป้ามีนาทำฉันรู้สึกขยะแขยงพี่พายุ“ซีรีนเป็นอะไรโกรธหรอ พี่ขอโทษ”“ซีรีนถามตรงๆพี่พายุไปไหนมาทำไมกลับมาป่านนี้”“กะ…ก็งานเลี้ยงของบริษัทไง”“งั้นซีรีนให้พี่ดูนี่”ฉันกดส่งภาพจากมือถือไปที่ทีวี จะได้เห็นกันชัดๆไปเลย“อื้อ ตรงนี้ไม่ได้นะคะพายุอ๊ะส์ ไปที่รถมี…”ที่จริงวีดีโอมีต่อมากกว่านั้นแต่ฉันทนดูต่อไม่ไหวเลยกดปิด แล้วหันมามองคนข้างๆว่าเขาจะอธิบายว่าอ
(ZELYN PART)ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ คำๆนี้ใช้ได้เสมอ ตั้งแต่ออกมาจากคอนโดพี่พายุวันนั้นฉันก็กลับมาอยู่บ้านและเลี่ยงทุกอย่างที่จะทำให้เราเจอ ซึ่งมันก็ทำได้มาตลอดจนวันนี้พี่ซีนบังคับให้ฉันไปหาพี่พายุเป็นเพื่อน“ยัยน้องอีกสองวันไปเริ่มงานที่บริษัทเฮียพายุได้เลยนะ ทางนู้นจัดออฟฟิศกับทีมงานไว้ให้แล้ว”“เราไม่ต้องใช้คนของเราหรอ ซีรีนไม่อยากไปเริ่มทำความรู้จักกับทีมใหม่”“อืม…ตอนแรกพี่ก็แย้งไปแล้ว แต่เฮียพายุบอกว่าทีมนี้ซีรีนรู้จักเป็นอย่างดี เพราะเคยทำงานด้วยกันมาแล้ว”ฉันเดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นใครเพราะทีมที่ฉันรู้จักก็เป็นคนของพี่พายุ และเขาไม่น่าจะให้มาทำงานกับฉัน“บริษัทเรื่องการออกแบบและก่อสร้างพี่เตรียมไว้ให้ซีรีนหมดแล้ว ถึงวันเริ่มงานซีรีนก็เรียกเขามาคุยได้เลย”“ค่ะ”พี่ซีนอธิบายขอบข่ายงานที่ฉันต้องทำคร่าวๆบอกเลยว่าหินสุดๆสำหรับนักศึกษาจบใหม่แบบฉันที่ยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว…-ตกเย็น-“ซีรีนกลับมาแล้วก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วลูกวันนี้ป้าลินชวนเราไปกินข้าวเย็นที่บ้าน ฉลองที่เราสองบ้านกำลังจะทำธุรกิจด้วยกัน”“ซีรีนไม่ไปได้ไหมคะม๊าวันนี้ซีรีนเหนื่อยม๊ากกก!!”ฉันเน้นคำว่ามา
(ZELYN PART)ฟู่วว !!~กว่าฉันจะเอาตัวเองออกมาจากห้องพี่พายุได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เปลืองตัวไปเยอะมากทั้งจูบทั้งหอม“ไหนบอกจะรีบกลับมาพักไงลูกทำไมกลับมาป่านนี้”“ม๊าขา..”ฉันหน้ามุ้ยใส่ม๊าเพราะรู้ว่าม๊ารู้เรื่องอยู่แล้วแต่ไม่คิดจะช่วยฉันเลย“หายโกรธพี่พายุหรือยังลูก ม๊าว่าวันนี้พี่พายุน่าสงสารมากเลยนะตอนที่หนูรู้ความจริงแล้วแต่ยังไม่หายโกรธ”“ใครเป็นลูกม๊ากันแน่คะเนี่ยทำไมม๊าเข้าข้างพี่พายุจังเลย เขานอกใจลูกม๊านะคะ”“หึ่ม…ลูกจะเอาอะไรกับคนเมา รู้ไหมว่าถ้าม๊าคิดแบบหนูป่านนี้คงเลิกกับป๊าไปนานแล้ว นักธุรกิจรูปหล่อเป็นเหยื่อให้ลูกค้าสาวๆเป็นเรื่องปกติ”“ไม่ปกตินะคะม๊า พี่พายุเมาจนไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แถมถ้าพี่ซีนไปไม่ทันป่านนี้พี่พายุก็ได้เมียเพิ่มไปแล้ว”“ก็ถ้าซีรีนอยากเป็นหนึ่งเดียว ก็เลิกโกรธพี่พายุซ่ะแล้วต่อไปนี้หนูก็ต้องดูแลพี่พายุมากขึ้น ไม่ใช่โกรธก็ไม่คุยกับพี่เขาแบบนี้ มันเป็นการเปิดช่องว่างให้คนอื่นเข้ามารู้ไหม”“ไม่ค่ะ!! ซีรีนจะดัดนิสัยพี่พายุเอาให้เข็ดจนไม่กล้ากินเหล้าอีกเลย”“แล้วถ้าพี่พายุเขาเปลี่ยนใจซ่ะก่อนล่ะ”“…”ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย แต่จะให้ฉันทำยังไงภาพยัยป้าม
(ZELYN PART)“รบกวนพี่ภัทรช่วยโทรนัดคุณพีคให้ซีรีนหน่อยนะคะ จะเซ็นสัญญาให้จบๆไปซักที”“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่จะไปรับสัญญาจากฝ่ายกฎหมายแล้วรีบทำนัดให้เลย”“ขอบคุณค่ะ”ฉันเอาหลังพิงกับพนักพิงของเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากอ่านสัญญาโครงสร้างแล้วส่งกลับไปกลับมากับฝ่ายกฎหมาย กว่าจะเรียบร้อยฉันแทบอ้วกออกมาเป็นสัญญา“เดี๋ยวเซ็นสัญญาเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้ว”“พี่พายุ”ฉันลืมตาขึ้นมาเขาก็มายืนอยู่ใกล้ๆแล้ว“ปวดหัวก็พักก่อน”“เข้ามาทำไมคะ ยิ่งพี่เข้ามาซีรีนยิ่งปวดหัว”“หึ…พี่ให้พาขวัญจองตั๋วเครื่องบินกับที่พักให้แล้ว บินวันศุกร์หน้าเตรียมตัวด้วย”ฉันแบะปากให้พี่พายุจอมเผด็จการบังคับให้ฉันไปทำงานด้วยจนได้ ฉันไม่ใช่เลขาเขาแล้วนะติ๊ด ติ๊ด (เสียงโทรศัพท์ของฉันเอง)“ใครโทรมา”ฉันกำลังลังเลว่าจะรับไม่รับเพราะเป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมมไว้ พี่พายุเลยชะโงกหน้าเข้ามาดูที่หน้าจอ“นิสัยไม่ดี”ZELYN : ฮัลโหลค่ะ… : น้องซีรีนนี่พี่พีคเองนะครับZELYN : พี่พีคหรอคะ ว่าไงคะ อื้อ พะ พี่พายุประโยคหลังฉันพยายามลดเสียงลง เพราะอยู่คนข้างๆอยู่ๆดึงโทรศัพท์ฉันไปแล้วเปิดสปีกเกอร์โฟนPEAK : พี
(ZELYN PART)ฉันใส่เสื้อพี่พายุเดินวนไปวนมาในห้องของเขา ความรู้สึกมันแปลกๆเพราะนี่มันเป็นบ้านของเขาที่มีคนในครอบครัวของเขาอยู่ด้วย“เดินทำไม”“ป่าว”“เดี๋ยวก็ชิน หลังแต่งงานยังไงซีรีนก็ต้องมาอยู่ที่นี่”“ใครบอกว่าซีรีนจะแต่งกับพี่ซีรีนยังไม่ตกลงซักหน่อย”ฉันพูดเสียงเบาเพราะไม่อยากเถียงเขาแล้ว พี่พายุพูดเหมือนรู้ความคิดฉันไปซ่ะทุกอย่างฉันเดินไปเดินมาจนถึงเวลานอน อยู่ๆก็ตื่นเต้นเพราะการนอนกับพี่พายุในบ้านของเขาเหมือนเป็นความฝันวัยเด็ก ตอนที่ฉันคลั่งพี่พายุใหม่ๆ(วันต่อมา)ฉันลืมตาขึ้นมองเพดานแปลกที่แต่แปลกที่ฉันหลับสบายมาก จนไม่รู้ว่าคนข้างๆลุกไปตอนไหน“ตื่นแล้วหรอ ไปอาบน้ำสิพี่ให้พาขวัญไปเอาชุดซีรีนที่บ้านมาให้อยู่ในห้องน้ำ”“ค่ะ!!”ฉันลงจากเตียงแบบงงๆเดินไปอาบน้ำตามที่พี่พายุบอกสมองฉันมันยังประมวลอะไรไม่ค่อยได้ ดีที่ฉันนัดกับพี่พีคไว้ช่วงบ่ายเลยไม่ต้องรีบก๊อกๆ“ซีรีนอาบน้ำเสร็จหรอยัง”ฉันใช้พัพแปะๆรอยที่คอจุดสุดท้ายแล้วเดินไปเปิดประตู เพราะเขาแหละที่ทำให้ฉันต้องแต่งหน้านานขนาดนี้“ทำไมเข้าไปนานจัง”“ก็ใครทิ้งรอยไว้เยอะขนาดนี้ล่ะ”ฉันเดินแทรกพี่พายุออกมาจากห้องน้ำ พึ่งสังเกตว่าพี่พาย
(ZELYN PART)หลังจากส่งพี่พายุไปทำงานฉันก็เดินกลับบ้านแบบกล้าๆกลัวๆ ก็ฉันเล่นทำเรื่องใหญ่ซ่ะขนาดนั้น“ไอ้ตัวแสบ!!”“ป๊า”ทันทีที่ฉันก้าวขาเข้ามาในบ้านป๊าก็นั่งรออยู่แล้ว เหมือนรู้เลยว่าฉันกำลังจะกลับมา“เมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา”“ป๊ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมคะ”ฉันค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆป๊า เห็นป๊าทำหน้างอนได้แบบนี้ฉันก็สบายใจ แสดงว่าไม่โกรธ“ตัวแสบ!! เมื่อวานหนูรู้ไหมว่าตอนป้าลินาสู่ขอหนูให้พายุป๊าตกใจขนาดไหน มีคนมาขอลูกทั้งทีแต่ลูกสาวป๊าอยู่ไหนก็ไม่รู้”“ป๊าไม่โกรธซีรีนหรอคะ”“เรื่องอะไร!! ที่ลูกชิงสุกก่อนห่ามนะหรอ”“ค่ะ”“โกรธสิป๊ามีลูกสาวคนเดียวนะ แต่ทำไงได้ป๊ากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ยังดีที่ผู้ชายคนนั้นคือพายุ”“งื้อ!! ขอบคุณที่เข้าใจนะคะป๊า”“ป๊ารักหนูมากนะซีรีน ในบรรดาพี่น้องสามคนป๊าห่วงหนูที่สุดเพราะหนูเป็นผู้หญิงคนเดียว ตั้งแต่เล็กๆป๊าคิดมาตลอดกลัวสิ่งที่ป๊าทำกับผู้หญิงสมัยหนุ่มๆเวรกรรมจะมาตกที่ลูกแต่วันนี้ป๊าหมดห่วงแล้ว เพราะหนูกำลังจะมีคู่ครองที่ดี”ป๊ายกมือขึ้นลูบหัวฉัน สีหน้าป๊าดูหมดห่วงแล้วจริงๆ จนฉันรู้สึกว่าต้องทำครอบครัวของตัวเองให้ดีฉันนั่งรอพี่พายุมารับไปกินข้าวตอนเที่ยง แต
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่