ตอนที่ 24 ความเมาเป็นเหตุ

(ZELYN PART)

06.30 น.

“อึก อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ”

ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ฉันโดนพี่พายุจับกระแทกไปไม่รู้กี่ครั้ง จนฟ้าสว่างคาตา 10 น้ำที่ว่าไว้พี่พายุไม่ได้พูดเล่น เขาทำแบบนั้นจริงๆ

“หึ่ม ซีรีนอ๊าส์ เสียวโว้ย!!”

“พะ พี่พายุซีรีนจะไม่ไหวแล้ว อื้อ”

“อดทนนะครับ น้ำสุดท้ายแล้ว!! จะ อื้อ ครบตามสัญญาแล้ว อู้ยยย เสียวหัวโว้ย!!”

พั่บ พั่บ พั่บ

“อื้อ อื้อ เด้งขึ้นมาหน่อยซีรีน เด้งเอวขึ้นมาพี่จะเสร็จแล้ว อู่ยยย ซี๊ดดด”

“อิ๊ อิ๊ อ๊ะส์ พี่พายุ เสียว เสียวไม่ไหวแล้ว”

ฉันโน้มคอพี่พายุลงมาให้หน้าเราใกล้กัน แล้วเด้งสะโพกใส่พี่พายุไม่ยั้ง ก่อนจะปล่อยน้ำรักดูดแก่นกายพี่พายุถี่ๆ ส่วนหลังจากนั้นเกิดอะไรต่อฉันไม่รับรู้อะไรแล้ว

-คอนโด พายุ-

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็ปวดหัวจนแทบจะระเบิด แค่ลืมตายังทำไม่ได้เลยผลของการอดนอนทั้งคืน แถมยังหักโหมใช้พลังงานเยอะอีก

“ตื่นแล้วหรอ”

ฉันควานมือไปทั่วเพราะมันปวดจนลืมตาไม่ได้ จนพี่พายุมาจับมือไว้

“อื้อ ปวดหัวจัง”

ฉันรู้สึกถึงความเย็นตรงกรอบหน้าเพราะมือพี่พายุค่อยนวดระหว่างคิ้วและเปลือกตาให้

“แค่คืนเดียวหมดแรงขนาดนี้เลยหรอ”

“ทั้งวันทั้งคืนต่างหาก”

ฉันจะลืมตาขึ้นมาเอาเรื่อง แต่พอสายตาปรับสภาพได้ทำฉันตกใจเพราะที่ๆเราอยู่ไม่ใช่ภูเก็ต แค่คือห้องของเราเองที่กรุงเทพ

“ตกใจอะไร!! ก็ซีรีนนอนยาวไม่ยอมตื่น พี่ปลุกจะให้ไปขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพซีรีนก็ลืมตาขึ้นมาพูดอะไรก็ไม่รู้ พี่เลยหอบเรากลับมาทั้งอย่างนั้น”

“เป็นไปไม่ได้”

ฉันไม่คิดว่าฉันจะไม่รู้เรื่องขนาดนั้น จากภูเก็ตมากรุงเทพฉันจะไม่รู้สึกตัวเลยหรอ

“เป็นไปแล้ว เพราะพี่เป็นคนอุ้มเราจากโรงแรมขึ้นเครื่องแล้วก็อุ้มจากเครื่องมาที่คอนโด โดยที่ซีรีนไม่ตื่นเลย แล้วก็ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเพราะเครื่องบินที่เรากลับมาเป็นเครื่องบินส่วนตัว ไม่มีใครเห็นตอนซีรีนหลับนอกจากพี่และกัปตัน”

“แล้วไป!!”

ฉันรีบลุกไปอาบน้ำเพราะบ่ายนี้มีสอบ สอบครั้งสุดท้ายของชีวิตมหาลัยของฉัน ขอให้มันผ่านไปได้ด้วยดี

“เย็นนี้พี่มีกินเลี้ยงกับลูกค้าของบริษัท ขอบคุณที่ทำการค้ากันมาทั้งปีซีรีนจะไปด้วยไหม”

“อืม… ไม่ไปดีกว่าค่ะ หลังสอบซีรีนว่าจะไปซื้อของกับเพื่อนแล้วก็หาอะไรกินกันด้วย”

“หรอ…แต่งานนี้รวมลูกค้าทั้งหมด มันหมายถึงว่าพี่ต้องเจอมีนาด้วยนะ”

“ซีรีนไว้ใจพี่พายุได้ไหมล่ะคะ”

“ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ พี่แค่บอกไว้ก่อนไม่อยากให้ซีรีนมารู้ทีหลัง และระหว่างอยู่ในงานพี่จะรักษาระยะห่างให้มากที่สุด ห้ามผู้หญิงทุกคนโดนตัวเลยดีไหม”

“ถ้าทำได้ก็ดีค่ะ!!”

ฉันหันไปยิ้มให้พี่พายุ เขาระวังตัวขึ้นมากตั้งแต่เราทะเลาะกันครั้งนั้น

“แล้วซีรีนจะไปกินข้าวกับเพื่อนที่ไหน ใครไปบ้างไม่เห็นบอกพี่เลย”

“ไปกับแก๊งเดิมแหละค่ะที่ซีรีนเคยเล่าให้พี่พายุฟัง แต่วันนี้พิเศษหน่อยเพิ่มเจ้าน้องชายพี่พายุมาด้วย”

“พารันไปด้วยหรอ”

“ค่ะ!!”

“ทำไมอยู่ๆถึงไปด้วยกันได้”

“หึหึ อยากรู้จริงๆหรอคะ”

“พารันจีบซีรีนหรอ”

“โอ๊ย!!! พี่พายุพารันมันก็ไม่ได้โง่นะคะ ใครๆก็มองออกว่าซีรีนชอบพี่พายุมาตั้งแต่เด็กๆมันจะมาจีบซีรีนให้เสียเวลาทำไม พารันมันมาตามจีบยัยเอิงเอยนู่น แค่ให้ซีรีนเป็นสะพาน”

“แล้วไป!!”

พี่พายุฉลาดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องแบบนี้ ครอบครัวเราทั้งสองฝั่งรู้กันตั้งแต่ไหนแต่ไรว่าฉันชอบพี่พายุ ชอบมาตั้งแต่เด็กๆดังนั้นเวลาฉันเพ้อหาพี่พายุเลยไม่มีใครสงสัย

ZENIOR : คืนนี้ซีรีนฝากดูแลพี่พายุด้วยนะคะ ห้ามให้ผู้หญิงเข้าใกล้พี่พายุเด็ดขาด และถ้าพี่ซีนไม่ทำตามที่ซีรีนสั่งรอดูรูปพี่ขวัญไปกินข้าวกับผู้ชายอื่นได้เลย

ฉันชอบเอาเรื่องนี้มาขู่ซึ่งมันก็ได้ผลทุกครั้ง ฉันชอบพี่พายุมากขนาดไหน พี่ซีนก็ชอบพี่พาขวัญมากเท่านั้น

“ตั้งใจสอบนะครับ เจอกันคืนนี้ที่คอนโด”

พี่พายุแวะมาส่งฉันก่อนจะไปบริษัท หลังจากนี้ฉันก็จะไม่ได้ไปทำงานกับพี่พายุแล้วเพราะฉันเรียนจบแล้ว ต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านแบบจริงจัง

“ค่ะ..!! ถ้าดื่มก็อย่าขับรถนะคะ เสร็จงานแล้วโทรหาซีรีนเดี๋ยวซีรีนไปรับพี่พายุเอง”

“ครับ”

พี่พายุโน้มคอฉันไปจูบ แต่ครั้งนี้ฉันรู้ทันไม่ยอมให้เขาจูบนานๆแล้วเดี๋ยวเลยเถิด พี่พายุยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่ด้วย

(PHAYU PART)

กว่าจะตัดใจปล่อยเมียเด็กลงจากรถไปได้ ใจผมแทบขาด ช่วงนี้ผมเป็นอะไรไม่รู้ติดซีรีนสุดๆเลย

“ตอนนี้งานเลี้ยงถูกเตรียมไปได้80%แล้วครับบอส คุณสรคุมการทำงานอยู่ ไม่น่ามีอะไรผิดพลาดครับ”

“อือ อย่าให้มีอะไรพลาด เพราะทุกคนคือลูกค้าที่เอาเงินมาให้เราทั้งปี”

ประโยคนี้ผมก็อปมาจากคุณพ่อ เพราะก่อนที่ผมจะมารับตำแหน่งประธานท่านจะย้ำกับผมตลอดจนผมจำได้ขึ้นใจ และปฏิบัติตามเสมอมา

ก่อนถึงเวลางานเลี้ยงตอนเย็นผมก็มาเคลียร์งานที่ห้องก่อน เมื่อเช้าแอบโดดงานไปนอนกอดเมียมาครึ่งวัน

ก๊อกๆ

“ครับ..”

“ผมเองเฮีย อดใจรอให้ถึงงานกลางคืนไม่ไหวเลยหอบเครื่องดื่มมาซ้อมคอกับเฮียก่อน”

ไอ้ซีนกับซีนายเดินเข้ามาพร้อมไวน์หลายขวดในมือ มันไม่ได้กะจะซ้อมคอหรอกแต่กะเอาเมาเลยมากกว่า

“วันนี้ยัยน้องสั่งให้ผมกันผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เฮีย ผมเลยต้องพกซีนายมาด้วย”

“ซีรีนพูดแบบนั้นหรอ”

“สั่งมาแบบนั้นต่างหากครับ ดังนั้นคืนนี้เฮียต้องอยู่ในสายตาของผมตลอดเวลา”

ไอ้ซีนกำชับก่อนจะหาที่นั่งเหมาะๆในห้องทำงานผมจิบไวน์รอเวลา

ZELYN : สอบเสร็จแล้วนะคะ กำลังรอพารันมารับไปซื้อของ น่าจะกลับถึงคอนโดไม่เกินสองทุ่ม

PHAYU : ครับผม พี่จะพยายามไม่กลับดึก แล้วเจอกันที่คอนโดนะครับ บอกให้พารันขับรถดีๆ

เมียตัวแสบไลน์มารายงานว่าพึ่งทำอะไรมาและกำลังจะทำอะไรต่อ มีความสุขนะกับสถานะที่เราเป็นอยู่ตอนนี้

-งานเลี้ยงกลางคืน-

ผมขึ้นกล่าวเปิดงานพร้อมพาขวัญและพาคิน ก่อนจะเดินทักทายแขกภายในงาน

“พายุคะ!!”

“มีนา”

“มีนาไปดูงานต่างประเทศยาวเลย ไม่ได้แวะมาหาพายุตั้งนานคิดถึงมีนาไหมคะ”

มีนาไม่รู้เดินมาจากไหนรู้ตัวอีกทีเธอก็มาเกาะแขนผมแล้ว มองหาตัวช่วยอย่างไอ้ซีนก็ไม่รู้หายหัวไปไหน

“เชิญมีนาตามสบายนะครับผมขอไปทักทายแขกทางด้านนู้นก่อน”

“มีนามาคนเดียว ไม่รู้จักใครเลยให้มีนาไปด้วยนะคะ”

“เอ่อ..”

ผมไม่รู้จะปฏิเสธยังไง แต่อีกใจก็รู้ว่าถ้าไม่รีบจัดการแล้วเรื่องนี่ถึงหูซีรีนผมตายแน่ๆ ตอนนี้ผมยังไม่ผ่านโปรสามเดือนด้วย

แต่ถ้าให้ควงกันไปทักทายแขกคนอื่นแบบนี้คนคงเข้าใจเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากเราเป็นแฟนกัน ผมเลยต้องยอมมานั่งดื่มกับมีนา เพื่อรอให้ไอ้ซีนมาช่วย

“มีนาไม่ได้มางานแบบนี้นานแล้ว สนุกจังเลยนะคะพายุ”มีนายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแบบเพียวๆหลายแก้ว

ผมจะห้ามแต่ก็ไม่อยากโดนตัวเธอ ตอนนี้ในหัวผมมีแต่หน้าซีรีนเต็มไปหมด พวกน้องๆพอลงจากเวทีได้ก็ไปทักทายลูกค้าที่ตัวเองเชิญมาจนลืมผมไปเลย

“พายุไม่ดื่มหรอคะ”

“ผมต้องดูแลงาน”

“หืม ลูกน้องคุณก็เยอะแยะแล้ว ดื่มเป็นเพื่อนมีนาหน่อยนะคะ นะคะพายุ”

มีนาทำท่าจะขยับเข้ามาใกล้ผมเลยรีบรับแก้วจากมือเธอมา เพื่อรักษาระยะห่าง

และมันก็เป็นแบบนั้นแก้วแล้วแก้วเล่าจนผมไม่รู้ตัวเลยว่าดื่มไปกี่แก้วแล้ว เพื่อไม่ให้เธอขยับเข้ามาใกล้

“อึก อึก พะ พอแล้วครับมีนาผมว่าผมเริ่มเมาแล้ว”

“อีกแก้วนะคะพายุ”

“ไม่ไหวแล้วจริงๆครับ”

ซีรีนไลน์มาว่ากำลังจะกลับคอนโด ผมเลยจะกลับบ้างแต่มีนาก็ยื้อไว้ทำผมไม่ได้ไปไหนซักที

“พายุอยู่กับมีนาก่อนนะคะ”

“ผมต้องกลับแล้ว”

“โอเค!! ก็ได้ค่ะ งั้นดื่มแก้วนี้แก้วสุดท้ายแล้วมีนาจะยอมให้คุณไปโอเคไหมคะ”

“…”

ผมคว้าแก้วจากมือมีนามาแล้วดื่มรวดเดียวหมด เพื่อให้มันจบๆไปก่อนจะเดินแบบทุลักทุเลออกมาที่รถ

“พายุเมาแล้วนะคะ ขับรถกลับไม่ไหวหรอกให้มีนาไปส่งนะคะ”

“หึก…ไม่เป็นไรเดี๋ยวคนรถที่บ้านผมจะมารับคุณกลับไปเถอะ”

“งั้นมีนายืนรอเป็นเพื่อนค่ะ”

ตอนนี้ผมมึนหัวแบบสุดๆรู้ตัวเลยว่าขับรถไม่ได้แน่ๆเลยไลน์ไปบอกให้คนขับรถที่บ้านมารับดีกว่าไม่อยากให้ซีรีนขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย

“ว๊าย!!พายุคะยืนดีๆสิคะ อื้อ ตรงนี้ไม่ได้นะคะพายุอ๊ะส์”

(ZELYN PART)

“พี่พายุจะมารับหรือจะให้ฉันไปส่ง”

หลังจากช้อปปิ้งกินข้าวเสร็จพวกเราก็แยกย้ายเหลือแค่ฉันกับพารันสองคน

“พี่พายุน่าจะยังอยู่ในงานเลี้ยง แกไปส่งฉันแล้วกัน”

“อือ..”

พารันมันหงอยๆเพราะตอนแรกมันจะไปส่งเอิงเอยแต่เอิงเอยดันชิ่งกลับไปกับอาร์ตี้ซ่ะก่อน

ติ๊ง!!! (เสียงข้อความ)

“เดี๋ยวๆพารัน มีคนส่งอะไรมาไม่รู้”

พอฉันไม่ใช่เอิงเอยมันก็เดินซ่ะเร็วเลย จนฉันต้องให้มันหยุดก่อนเพราะใครส่งอะไรมาให้ก็ไม่รู้ เผื่อเป็นพี่พายุให้ไปรับจะได้ให้พารันขับรถไปให้เลย

“อื้อ ตรงนี้ไม่ได้นะคะพายุอ๊ะส์ ไปที่รถมี…”

พารันแย่งโทรศัพท์ไปกดปิดเพราะเสียงมันค่อยข้าง18+คงไม่ดีถ้าคนที่ผ่านไปผ่านมาได้ยินก่อนจะพาฉันมาที่รถ ส่วนฉันกำลังอึ้งอยู่ในหัวหยุดการประมาลผล

“มัน…ไม่น่าจะเป็นอย่างที่แกเห็น เอางี้เดี๋ยวฉันโทรหาพี่พาคินให้ จะได้รู้ๆกันไปเลยว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง”

พารันมันพยายามจะปลอบฉัน มันเองก็คงลำบากใจเพราะนั่นก็พี่ชายส่วนฉันก็เป็นเพื่อนมัน แต่ภาพที่พี่พายุเอาหน้าซุกที่คอยัยป้ามีนาทำฉันรับไม่ได้จริงๆ ถึงจะบอกว่าทำไปเพราะเมาไม่มีสติฉันก็รับไม่ได้

“อยากไปหาพี่พายุไหม ฉันไปเป็นเพื่อนแกได้นะ”

“ไม่อ่ะ!! ไปส่งฉันที่คอนโดก็พอ”

“ซีรีน..!!!”ฉันว่าจะไม่ร้องไห้แต่ก็อดไม่ได้ มันโกรธ!!

-คอนโด พายุ-

ฉันกลับมารอพี่พายุที่คอนโด รอให้เขากลับมาอธิบาย ตอนแรกพารันก็จะอยู่เป็นเพื่อน แต่ฉันไล่ให้มันกลับไปอยากเคลียร์กับพี่พายุด้วยตัวเอง

ปัก ปัก !! ฉันใช้มือทุบที่หน้าอกตัวเองตอนนี้มันชาจนฉันแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว

03.40 น.

PHARAN : เคลียร์กับพี่พายุหรือยัง มีอะไรโทรหาฉันได้ตลอดเลยนะซีรีน

พารันส่งข้อความมาหาฉันแทบจะทุกชั่วโมง แต่ป่านนี้แล้วพี่พายุยังไม่กลับมาเลยเขาเมาจนไปนอนกับยัยป้ามีนาจริงๆหรอ

.

.

.

.

NEXT EPISODE.