(ZELYN)พั่บ พั่บ พั่บ“อร๊ายย อ๊ะส์ พะ พี่พายุ ตะตีสี่แล้วนะ อื้ม”ฉันเงยหน้ามองนาฬิกาที่ข้างเตียง บอกเวลาตีสี่เกือบตีห้าแล้ว ฉันต้องไปขึ้นเครื่องบินไฟล์เช้าแต่ป่านนี้ฉันยังไม่ได้นอนเลยกระเป๋าก็ยังไม่ได้ปิดพี่พายุก็ไม่ยอมหยุดเอาซักทีตั้งแต่หัวค่ำจนถึงตอนนี้ฉันมีเวลาพักระหว่างยกแค่ครั้งล่ะไม่ถึงยี่สิบนาที“ไลน์ไปบอกณภัทรว่าให้เลื่อนไฟล์ไปเป็นสิบโมง อื้ม อู้ยย!! ยะ ยังไงวันแรกซีรีนก็ไม่ต้องทำงานอยู่แล้ว”“อิ๊อิ๊ ตะ แต่มันเสียเวลาเสียเงินไปเปล่าเลยนะคะ”“หึ่ม!! แล้วไงมันจะเท่าไหร่กันเชียว เลื่อนไฟล์ซ่ะพี่จะไปส่งเราที่สนามบินเอง”พี่พายุโยนโทรศัพท์มาให้แต่ด้วยแรงของเขากระแทกทำให้ฉันกดแป้นพิมพ์ผิดๆถูกๆอ่านได้ไม่เป็นคำเลย“บะ เบาหน่อยสิ ซีรีนพิมพ์ไม่รู้เรื่อง”ตับ ตับ ตับพี่พายุไม่รู้ว่าได้ยินที่ฉันพูดไหมแต่เขาเปลี่ยนจากกระแทกแรงๆเป็นช้าๆแต่หนักหน่วงมาก“อื้อ อุ๊ย พะ พี่พายุ”“พิมพ์เร็วๆพี่จะไม่ไหวแล้ว”พี่พายุยอมหยุดให้ฉันพิมพ์แต่ไม่หยุดยุ่งกับร่างกายของฉัน ไม่กระแทกแต่ก็โน้มตัวลงมาดูดเต้านมทั้งสองข้างจ๊วบ จ๊วบ“เสร็จยังพี่จะทำต่อแล้วนะ”พี่พายุเร่ง ฉันรีบตอบพี่ภัทรเพื่อจบการคุยให้เร็ว
(ZELYN)'ปิดเครื่อง!!'ฉันโทรหาพี่พายุสายสุดท้ายตอนบ่ายหลังจากนั้นฉันก็ปิดเครื่องยาว จนถึงเวลาที่ต้องไปสนามบิน“ทุกอย่างถูกเตรียมไว้ที่กรุงเทพหมดแล้วนะครับ ทันทีที่น้องซีรีนลงจากเครื่องจะมีคนมารอรับไปแต่งหน้าทำผมเสร็จแล้วจะมีรถพาน้องซีรีนไปที่งานพี่ไม่ได้ไปด้วยดูแลตัวเองดีๆนะครับ ส่วนนี่คือบัตรเชิญครับ”พี่ภัทรมาส่งฉันขึ้นรถพร้อมส่งบัตรเชิญงานของคืนนี้มาให้ เราทำงานด้วยกันไม่นานแต่พี่ภัทรรู้ใจฉันแทบทุกอย่างรู้ว่าต้องเตรียมอะไรให้ฉันบ้าง ซึ่งบางอย่างฉันก็ลืมไปเลย คิดแต่ว่าจะไปงานแต่ไม่ได้เตรียมอะไรเลย“ขอบคุณค่ะพี่ภัทรซีรีนฝากงานที่นี่ด้วยนะคะ”“ไม่มีปัญหาครับเดินทางปลอดภัยครับน้องซีรีน”ฉันขึ้นรถมาต่อเครื่องบินกลับมากรุงเทพด้วยความเร็วแสง ไฟล์บินวันนี้เลทมากทำให้ฉันมีเวลาแต่งหน้าทำผมไม่มากเท่าไหร่“เน้นช่วงตากับปากให้หน่อยนะคะ”หน้ากากที่พี่ภัทรเตรียมให้มันแค่ครึ่งหน้าถ้าอยากให้พี่พายุจำไม่ได้ฉันก็ต้องเปลี่ยนตากับปากให้ต่างจากเดิมด้วยเครื่องสำอางค์(งานเลี้ยง ธีมหน้ากากแฟนซี)ฟู่วว!! ฉันก้าวขาลงจากรถด้วยความมั่นใจฉันมองกระจกมองแล้วมองอีก ถ้าใส่หน้ากากแบบนี้พี่พายุจำฉันไม่ได้แน่นนอน ที
(ZELYN)จ๊วบ จ๊วบ“อื้มม พะ พี่พายุไปให้ถึงเตียงก่อนสิคะ”เดินเข้ามาในห้องประตูยังไม่ปิดสนิทดีเลยฉันก็โดนพี่พายุดันเข้ากำแพงซ่ะก่อน ทั้งจูบทั้งดูดจนฉันไม่รู้แล้วว่าชุดที่ใส่อยู่หลุดไปตั้งแต่ตอนไหน“หึ่ม ไม่ไหวแล้วข้างนอกก่อนแล้วกัน”“ใจร้อนอีกแล้ว เมื่อกี้พี่พายุพึ่งเสร็จไปบนรถเองนะ”“เอากับเมียกี่น้ำก็ไม่พอ อู้ยย แค่ถูก็เสียวแล้ว”พี่พายุเอาเป้ามาถูที่หน้าขาจากที่มันสงบๆเมื่อกี้เริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว อยู่ๆคำพูดมาม๊าก็เด้งขึ้นมาคำว่าเมียมันไม่ง่าย ถ้าอยากให้ผัวรักผัวหลงเรื่องบนเตียงต้องแซบและอย่ามองข้าม“งั้นไปที่โซฟากันนะคะ”เราเดินกอดรัดฟัดกับไปจนถึงโซฟา ฉันพลักให้พี่พายุอยู่ข้างล่างส่วนฉันปีนขึ้นมานั่งบนตักเขา“อื้อ ซี๊ดด ทำไมร้อนแรงจังครับหืม..”ฉันพยายามลองดูดตามตัวพี่พายุเหมือนที่เขาพยายามทำกับฉัน โดยมีมือพี่พายุช่วยประคองแล้วขยับร่างกายให้ฉันทำได้สะดวกๆ“เราอยู่ห่างกันขนาดนี้แถมไม่ได้เจอกันบ่อยๆ ได้อยู่ด้วยกันทั้งทีซีรีนก็ต้องจัดเต็มให้พี่พายุหน่อย”ฉันผลักพี่พายุให้นอนราบไปกับโซฟาและขึ้นไปอ้าขาคร่อมหน้าพี่พายุไว้ ตอนนี้เราอยู่ในท่า69“ซี๊ดดด!! อื้อ พี่พายุ อุ๊บ”จ๊วบ แผล่บๆ!!
(ZELYN)ฮื่อออ…ฉันจะทำยังไงดีเล่นจนเป็นเรื่องใหญ่จนได้ตอนนี้ฉันออกจากคอนโดมาพร้อมพี่พายุ เขากำลังจะไปส่งฉันที่สนามบินแต่ฉันจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้“พี่พายุ…”“หืม”ฉันเรียกพี่พายุแต่ยังไม่กล้าพูด คือมันไม่รู้จะพูดยังไงจนพี่พายุหันมามองฉันเป็นครั้งที่สอง“ซีรีนไม่ได้จะกลับภูเก็ตวันนี้”ฉันตัดสินใจพูดออกไป พี่พายุถึงกับเลี้ยวจอดเข้าข้างทางแล้วหันมามองฉันตรงๆ“หมายความว่าไง”“ซีรีนแค่จะแกล้งพี่พายุเฉยๆ ที่จริงซีรีนกลับภูเก็ตอาทิตย์หน้า”ฉันสารภาพเสียงเบามากๆเพราะรู้ว่าตัวเองผิด ตอนนี้ฉันได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมองหน้าพี่พายุเลย“ซีรีนโกหกพี่??”“ไม่ใช่!! ความตั้งใจแรกคือแค่อำเท่านั้นพี่พายุเข้าใจไหมว่าแค่อำ ไม่ได้โกหก”ฉันพยายามอธิบายให้พี่พายุเข้าใจแต่ก็ไม่รู้ว่าฟังขึ้นไหมเพราะพี่พายุก็ดูไม่ค่อยพอใจพี่พายุกดเปลี่ยนเส้นทางมาบริษัทโดยที่ไม่พูดอะไรกับฉันเลย แค่อำเล่นๆไม่น่าโกรธขนาดนี้ไหมฉันเดินตามหลังพี่พายุเข้ามาในบริษัทที่ต้องพูดว่าตามหลังเพราะพี่พายุเดินเร็วมากๆ เร็วกว่าทุกครั้งที่เราเดินด้วยกัน“อ้าว!! ซีรีนไหนพี่พายุบอกว่าน้องจะกลับวันนี้ไง”พี่พาคินมารอคุยงานกับพี่พาย
(ZELYN)‘คลั่งรัก’ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองคลั่งรักพี่พายุมากๆเสพติดการอยู่ใกล้ๆพี่พายุตลอด อย่างตอนนี้ฉันก็นั่งมองพี่พายุขับรถจนไม่อยากหันไปทางอื่นเลย“มองอะไร”“มองไม่ได้หรอคะ”“ป่าว!! แค่เห็นซีรีนจ้องพี่นานแล้ว”ฉันกลับมาตั้งแต่เมื่อวานก็จริงแต่ยังไม่มีเวลาได้มองหน้าพี่พายุแบบจริงๆจังๆเลย ตอนนี้มีเวลาก็เลยมอง“ไม่อยากกลับแล้ว!! กว่าโรงแรมที่ภูเก็ตจะเสร็จไม่รู้ซีรีนต้องไปอีกกี่รอบ”อยู่ๆฉันก็อารมณ์ไหนก็ไม่รู้ พอได้มองหน้าพี่พายุนานๆมันรู้สึกกลัววันที่เราต้องห่างกันอีกครั้ง“เป็นอะไร หืมม!!”“ซีรีนไม่อยากกลับภูเก็ตแล้ว มันเหงาเลิกงานกลับโรงแรมมาก็ไม่เจอใครเลย”พี่พายุปล่อยมือจากพวงมาลัยข้างนึงมาดึงฉันไปกอด“ตอนนี้พี่กับไอ้ซีนกำลังคุยกันว่าจะทำยังไงได้บ้าง เพราะพี่ก็ไม่อยากให้ซีรีนต้องไปอยู่นานๆเหมือนกัน”ครั้งนี้ถ้าทุกคนคิดว่านานแล้วบอกเลยว่าถ้าโครงสร้างเสร็จฉันอาจจะต้องไปอยู่นานกว่านี้อีก และอาจจะบินกลับมาหาพี่พายุยาวๆแบบนี้ไม่ได้“เอ่อ..!!เมื่อวานพี่ลืมบอกเลยว่าคุณแม่ได้ฤกษ์วันแต่งงานของเรามาแล้วนะ”“วันไหนคะ”งานแต่งของเรามีแค่ประมาณๆเดือนเท่านั้นเพราะแม่ของพี่พายุและมาม๊าของฉันต้
(ZELYN)จุ๊ป จุ๊ป !!!“งื้อ!! พี่พายุพอแล้วๆ ไปทำงาน”ก่อนออกจากห้องพี่พายุก็ไล่ต้อนจูบฉันตั้งแต่ห้องแต่งตัวมาจนถึงหน้าประตู ไม่ยอมปล่อยซักทีจนฉันต้องดันตัวพี่พายุออก“เจอกันที่บริษัทนะครับ”“ค่ะ”ฉันยืนรอจนพี่พายุลงลิฟต์ไปก็รับเข้ามาอาบน้ำเตรียมตัว เพื่อตามไปบริษัท(บริษัทพี่พายุ)“สวัสดีค่ะน้องซีรีนไม่เจอนานเลยนะคะ”พี่สรเลขาพี่พายุทักทายแต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาคุยด้วยเลยเพราะพี่ภัทรมาคุยงานด่วนฉันต้องรีบไปที่ห้องทำงาน“โครงสร้างมันผิดนิดหน่อยครับน้องซีรีน ช่วงที่คุณพีคกลับกรุงเทพพอดีพี่เลยแจ้งน้องซีรีนก่อน คนที่เราให้มาตรวจโครงสร้างบอกว่าอาจจะต้องรื้อใหม่ทั้งหมด”“ขนาดนั้นเลยหรอคะ!! งั้นเดี๋ยวซีรีนลองคุยกับพี่พีคดูก่อนถ้าต้องรื้อจริงๆก็คงต้องยอม ซีรีนไม่อยากให้มีปัญหากับแขกที่เข้าพักในอนาคต”ปัญหาเรื่องโครงสร้างมันเป็นเรื่องใหญ่แล้วดันมีปัญหาตอนที่ฉันกับพี่พีคไม่อยู่ที่หน้างาน เลยคุยกันยากขึ้นฉันตอบไลน์พี่พีคไปมาจนปวดหัวลืมพี่พายุไปเลยก๊อกๆ“ค่ะ”ฉันขานรับแต่ตากับมือยังอยู่ที่โทรศัพท์ไม่ทันได้เงยหน้ามองว่าใครเข้ามา“มาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอทำไมไม่ไปหาพี่”“พี่พายุหรอ ซีรีนทำงานอยู่แปปน
(ZELYN)การกลับภูเก็ตของฉันจะไม่เหงาอีกต่อไปเพราะครั้งนี้ฉันกวาดผู้ช่วยมาถึงสองคน คือพี่พายุและพารัน“แน่ใจแล้วใช่ไหมคะที่จะทิ้งงานไปภูเก็ตกับซีรีน”“มาถึงขนาดนี้แล้ว”ฉันถามพี่พายุครั้งสุดท้ายก่อนเราจะขึ้นเครื่อง ในเมื่อเขาตัดสินใจแล้วก็ต้องตามนั้นพอถึงภูเก็ตฉันก็ต้องทำงานเลยพาพารันมาเรียนงานด้วยพร้อมๆกัน โชคดีที่โครงสร้างส่วนที่ผิดมีแค่นิดเดียวพี่พีคเลยสั่งรื้อใหม่ทั้งหมดและเป็นคนรับผิดชอบเอง“งานเยอะเหมือนกันนะ ยากด้วย”พารันถือไอแพดเดินตามแล้วก็บ่นๆแต่ถือว่ามันหัวไวมากเพราะมาแค่ไม่กี่วันพารันก็ช่วยงานฉันได้แล้ว“พี่ชายนายเป็นคนคิดทั้งหมดถ้าจะโทษก็ไปโทษพี่พายุนู่น!! คิดได้ไงทำโรงแรมใหญ่ขนาดนี้”ตั้งแต่มาอยู่ภูเก็ตฉันกับพารันก็ลุยงานกันแทบทุกวัน จนฉันมีเวลาให้พี่พายุน้อยมากๆ เรานอนห้องเดียวกันก็จริงแต่ก็แค่นอนเพราะฉันหัวถึงหมอนก็หลับเช้ามาก็ต้องออกหน้างาน เจอกันอีกทีก็ตอนกินข้าวเที่ยงกับเย็น“เอาแต่ทำงานป่านนี้พี่ชายฉันเฉาแย่แล้วมั้ง”“หึ พี่พายุบ้างานพอๆกับฉันนั่นแหละ”ฉันทำงานหนักแต่ก็คิดว่าพี่พายุก็คงเข้าใจเพราะเวลาทำงานเขาก็ไม่ต่างจากฉัน“อืม…”ฉันเอางานกลับมานั่งทำที่โรงแรมต่อ
(ZELYN)“หึ งั้นก็ทำให้เสร็จ หมายถึงเสร็จตรงนี้แล้วพี่จะหายโกรธ..!!”ห๊ะ..!! เดี๋ยวนะตอนแรกที่ฉันยั่วก็เพราะอยากให้กลับไปคุยกันที่ห้องดีๆ ฉันไม่ชอบอยู่ในที่ๆเสียงดังแบบนี้“กลับไปทำที่ห้องไม่ได้หรอ … อ๊ะ คะ”พี่พายุกดสะโพกฉันให้แนบกับแก่นกายของเขาแล้วออกแรงเด้าเบาๆ“ต้องเสร็จตรงนี้เท่านั้น”ฉันเงยหน้ามองพี่พายุสีหน้าบอกว่าเขาต้องการแบบนั้นจริงๆ ดังนั้นฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่น“ขอเหล้าเพียวหนึ่งแก้ว”ฉันยกมือเรียกบริกรที่ยืนอยู่ใกล้ๆให้เอาเหล้ามาเสริฟ อย่างน้อยกินให้มันมึนๆหน่อยแล้วกันไม่งั้นฉันไม่กล้าจริงๆ ฉันยกแก้วที่บริกรเอามาให้ดื่มทีเดียวหมดแก้วเลย“จะทำได้หรือยัง”“อื้ม..!!”ฉันหันมองซ้ายมองขวาหาจังหว่ะที่ไม่มีใครสนใจเราค่อยๆขยับตัวขึ้นปลดซิปกางเกงพี่พายุงัดแก่นกายออกมา“ซีรีนไม่ใส่กางเกงในออกมาหรอ”ฉันกำลังจะดันแก่นกายเข้าในร่องแต่โดนพี่พายุหยุดไว้“กะ ก็ซีรีนเตรียมจะนอนแล้ว อีกอย่างใครจะไปคิดว่าพี่พายุมานั่งงอนอยู่ที่ผับไม่งั้นซีรีนคงเเต่งตัวดีกว่านี้”ตอนเดินเข้ามาทุกคนมองฉันแทบจะเป็นตาเดียวเพราะชุดที่ฉันใส่อยู่ ถึงมันจะเป็นชุดนอนแบรนด์ดังแต่มันก็แค่ชุดนอนไง ใครจะใส่มาเที่ยวที่แ
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่