ตอนที่ 34 เซอร์ไพรส์ (รถโยก) 25+

(ZELYN)

'ปิดเครื่อง!!'

ฉันโทรหาพี่พายุสายสุดท้ายตอนบ่ายหลังจากนั้นฉันก็ปิดเครื่องยาว จนถึงเวลาที่ต้องไปสนามบิน

“ทุกอย่างถูกเตรียมไว้ที่กรุงเทพหมดแล้วนะครับ ทันทีที่น้องซีรีนลงจากเครื่องจะมีคนมารอรับไปแต่งหน้าทำผมเสร็จแล้วจะมีรถพาน้องซีรีนไปที่งานพี่ไม่ได้ไปด้วยดูแลตัวเองดีๆนะครับ ส่วนนี่คือบัตรเชิญครับ”

พี่ภัทรมาส่งฉันขึ้นรถพร้อมส่งบัตรเชิญงานของคืนนี้มาให้ เราทำงานด้วยกันไม่นานแต่พี่ภัทรรู้ใจฉันแทบทุกอย่างรู้ว่าต้องเตรียมอะไรให้ฉันบ้าง ซึ่งบางอย่างฉันก็ลืมไปเลย คิดแต่ว่าจะไปงานแต่ไม่ได้เตรียมอะไรเลย

“ขอบคุณค่ะพี่ภัทรซีรีนฝากงานที่นี่ด้วยนะคะ”

“ไม่มีปัญหาครับเดินทางปลอดภัยครับน้องซีรีน”

ฉันขึ้นรถมาต่อเครื่องบินกลับมากรุงเทพด้วยความเร็วแสง ไฟล์บินวันนี้เลทมากทำให้ฉันมีเวลาแต่งหน้าทำผมไม่มากเท่าไหร่

“เน้นช่วงตากับปากให้หน่อยนะคะ”

หน้ากากที่พี่ภัทรเตรียมให้มันแค่ครึ่งหน้าถ้าอยากให้พี่พายุจำไม่ได้ฉันก็ต้องเปลี่ยนตากับปากให้ต่างจากเดิมด้วยเครื่องสำอางค์

(งานเลี้ยง ธีมหน้ากากแฟนซี)

ฟู่วว!! ฉันก้าวขาลงจากรถด้วยความมั่นใจฉันมองกระจกมองแล้วมองอีก ถ้าใส่หน้ากากแบบนี้พี่พายุจำฉันไม่ได้แน่นนอน ทีนี้แหละจะได้รู้กันว่าลับหลังฉันพี่พายุจะซื่อสัตย์ไหม

ฉันเดินผ่านซีเคียวริตี้เข้ามาในงาน ในหัวมันเอาแต่คิดว่าจะทดสอบพี่พายุยังไงจนลืมไปเลยว่าทุกคนใส่หน้ากากเหมือนกันหมดแล้วฉันจะหาพี่พายุเจอได้ยังไง

“ขะ ขอโทษนะคะ”

“ผมไม่เป็นไรคุณล่ะเป็นอะไรไหม”

ฉันมัวแต่มองหาพี่พายุจนเดินชนกับใครก็ไม่รู้ แต่พอเงยหน้ามองเท่านั้นแหละ (พี่พีค!!) ฉันลองสบตาพี่พีคดูว่าเขาจะจำได้ไหมปรากฏว่าเขาจำฉันไม่ได้ถือว่าการแต่งหน้าของฉันประสบความสำเร็จ

“เดี๋ยวครับ”

“ค่ะ คะ”

“คุณพายุยืนอยู่ตรงนู้น”

“พะ พี่พีคจำซีรีนได้ด้วยหรอ”

“หึ ตอนแรกก็จำไม่ได้หรอก แต่พอซีรีนยกมือขึ้นเมื่อกี้ชัดเลย แหวนเพชรเม็ดใหญ่ขนาดนี้ถ้าคนให้เห็นเขาต้องจำได้แน่ๆ ถอดก่อนไหม”

“จริงด้วย ซีรีนลืมไปเลย”

ฉันรีบถอดแหวนหมั้นที่พี่พายุให้มาเก็บใส่กระเป๋า ฉันใส่ติดมือทุกวันไม่เคยถอดก็เลยลืมไปเลยดีนะที่ยังไม่เจอพี่พายุไม่งั้นแผนแตกพอดี

“เมื่อกี้พี่เห็นคุณพายุคุยกับพาร์ทเนอร์อยู่ทางนู้น”

“ขอบคุณนะคะ”

ฉันหยิบแก้วไวน์ค่อยๆเดินไปทางที่พี่พีคบอก ฉันเห็นพี่พายุแล้วแต่ยังไม่อยากเข้าไปยืนแอบดูซักพักก่อน

แต่เห้อ!!เห็นพี่พายุยืนอยู่ไม่ไกลแล้วอยากวิ่งเข้าไปกอดไม่ได้เจอกันตั้งหลายอาทิตย์คิดถึงจังเลย

ฉันยืนรออยู่นานพี่พายุก็ไม่ขยับไปไหนเลย นอกจากหันไปคุยกับพี่ขวัญและพารันที่ยืนอยู่โต๊ะเดียวกัน ถือว่าผ่านแต่ต้องลองดูว่าถ้ามีผู้หญิงเข้าหาจะทำยังไง ฉันอาศัยจังหว่ะที่พี่ขวัญกับพารันไม่อยู่เดินไปหาพี่พายุ

“ขอยืนด้วยคนได้ไหมคะ”ฉันดัดเสียงให้ไม่เหมือนเดิม แล้วคอยสังเกตอาการพี่พายุ

“ครับ”

พี่พายุจ้องฉันนานมากกว่าจะอนุญาตตอนแรกคิดว่าจำได้แล้วซ่ะอีกแต่อาการแบบนี้จำไม่ได้แน่ๆ

“มา…อ๊ะส์”

ฉันกำลังจะถามว่าพี่พายุมากับใครแต่อยู่ๆมือของคนข้างๆมาโอบที่เอวฉัน

“เล่นอะไร??คิดว่าแต่งหน้าแค่นี้จะทำให้พี่จำเมียตัวเองไม่ได้เลยหรอ หืมม”

พี่พายุดึงฉันไปกอด

“จำได้ไง ซีรีนอุส่าห์แต่งหน้าตั้งนาน”

“หึหึ ตอนแรกก็เกือบจำไม่ได้เหมือนกันแต่พอดูท่าเดินกับสายตาดีๆมันก็คล้ายๆแต่ที่ทำให้พี่จำได้เลยคือกลิ่นน้ำหอม ต่อให้คนอื่นมาใช้กลิ่นเดียวกับซีรีนแต่ยังไงก็ไม่เหมือน พี่กอดพี่หอมทุกวันยังไงก็จำได้”

พี่พายุชอบกลิ่นตัวฉันมากๆบางทีนั่งๆอยู่เขาก็ชอบเอาหน้ามาถูๆไถๆที่หลังฉัน ซึ่งฉันก็ใช้น้ำหอมแบบคนทั่วไปแต่พี่พายุบอกว่าพอฉันใช้แล้วหอมกว่าแบบหอมไม่เหมือนคนทั่วไป ทั้งๆที่ใช้กลิ่นเดียวกัน

“คิดถึงจังเลย”

“คิดถึงเหมือนกันครับ อาทิตย์นี้ถ้าซีรีนไม่กลับมาพี่ก็ว่าจะลงไปหาอยู่แล้ว”

“งานเยอะไม่ใช่หรอคะจะลงไปได้ไง”

“ไม่สนแล้ว”

เรากอดกันไม่ปล่อยเลยก็มันไม่ได้เจอกันนานนี่เนอะไม่อยากจะคิดว่าถ้ามีคนใดคนนึงก็ไปไกลกว่านี้จะทำยังไง

“พาขวัญกำลังเดินมาทางนี้ซีรีนอยู่นิ่งๆนะ”

“ทำไมคะ”

พี่พายุไม่ตอบหมุนให้ฉันหันหลังไปทางที่พี่พาขวัญกำลังเดินมาแล้วกอดฉันไว้อย่างนั้น

“พี่พายุทำอะไรคะ กอดกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไงลืมไปแล้วหรอว่างานนี้หนุ่มๆบ้านซีรีนก็มากันนะ”

“แล้วไง”

“แล้วไง??! พี่พูดแบบนี้ได้ยังไงซีรีนเป็นน้องที่ขวัญรักนะแล้วพี่มาทำแบบนี้ คอยดูนะถ้าเรื่องถึงหูซีรีนขวัญจะไม่ช่วยเลย”

เสียงพี่ขวัญคือโกรธมาก ได้ยินแบบนี้ฉันก็สบายใจถึงฉันไม่อยู่ก็มีคนเป็นหูเป็นตาแทน

“พี่ไม่ต้องการให้ใครมาช่วยเพราะผู้หญิงคนนี้คือ..”

“ซีรีนเองค่ะ”

“นะ น้องซีรีน”

ฉันหันหน้าไปหาพี่ขวัญพร้อมถอดหน้ากากพี่ขวัญเห็นหน้าฉันก็อึ้งไปเลย คงงงๆว่าฉันมาโผล่ที่งานนี้ได้ยังไง

“พี่คิดว่าเรารู้จักกันดีแล้วซ่ะอีกพาขวัญ”

“ก็ใครจะไปรู้ล่ะคะ ขวัญจำได้ว่าเมื่อเช้ายังคุยเรื่องโรงแรมที่ภูเก็ตกับซีรีนอยู่เลย”

“ภูเก็ตมากรุงเทพใช้เวลาบินแค่ชั่วโมงกว่าๆเองนะคะพี่ขวัญ”

ฉันผล่ะจากพี่พายุไปกอดพี่ขวัญ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ฉันห่างกับพี่ขวัญนานที่สุด ตอนเด็กๆฉันกับพี่ขวัญตัวติดกันสุดๆไปไหนไปกันเพราะทั้งสองบ้านมีเราเป็นผู้หญิงกันแค่สองคน

ฉันกับพี่พายุไม่ได้อยู่จนจบงานเพราะคนข้างๆงอแงจะกลับแต่บ้าน หลังจากโดนฉันดุที่ยืนเฉยๆไม่ได้เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมฉันตลอด

“พี่พายุ การที่เราออกมาก่อนจบงานแบบนี้มันจะไม่เป็นอะไรหรอ ซีรีนว่ามันดูไม่ค่อยดีเลยนะ”

“ไม่ดียังไง ของขวัญพี่ก็เอาไปให้ด้วยตัวเองแล้ว แถมพี่ยังอยู่จนถึงเวลาเป่าเค้กอีก แค่นี้ก็ถือว่าอดทนสุดๆแล้ว”

“แต่…ซีรีนยังอยากสนุกอยู่นี่น่า อยู่ที่ภูเก็ตไม่มีงานเลี้ยงสังสรรค์อะไรเลยซีรีนเหงาจะแย่อยู่แล้วตอนนี้รู้สึกว่าความสนุกในร่างกายลดลงไปตั้งเยอะ”

“อยากเติมความสนุกว่างั้น”

“อื้อ แดนซ์ๆน่ะ”

ฉันขยับตัวตามเสียงเพลงที่เปิดเองบนรถ หลังจากเป่าเค้กวันเกิดเสร็จก็จะถึงเวลาปาร์ตี้แต่พี่พายุดันลากฉันออกมาซ่ะก่อนเลยไม่ได้เต้นเลย

“อยากแดนซ์ ไม่คิดถึงพี่เลยหรอ”

“ก็บอกไปแล้วไงคะว่าคิดถึง”

“คิดถึงที่พี่หมายถึงคือร่างกายของพี่ ซีรีนไม่ได้สัมผัสไม่ได้จับมาตั้งสองอาทิตย์ไม่คิดถึงมันบ้างหรอ”

พี่พายุหันหน้ามาทำหน้าเจ้าเล่ห์ฉันรู้หรอกว่าที่เขาอยากกลับบ้านเร็วเพราะอะไรแต่ก็อยากแกล้งต่ออีกนิด

“เมื่อกี้ตอนอยู่ในงานพี่พายุทั้งกอดทั้งหอมจนซีรีนหายคิดถึงแล้วค่ะ อ่อ!!เดี๋ยวพี่พายุส่งซีรีนแค่หน้าบ้านพอนะคะซีรีนคิดถึงมาม๊ากลับมาวันแรกอยากนอนที่บ้าน”

“เหอะ..!!อยากนอนบ้าน”

พี่พายุทวนคำที่ฉันพูดสีหน้าเปลี่ยนไปจากเมื่อกี้เลย อยู่ๆก็หน้าบึ้ง เหมือนแบกโลกเอาไว้คนเดียวจนฉันเกือบหลุดหัวเราะออกมาแล้ว

“ซีรีนขอกลับไปนอนที่บ้านได้ไหมคะ”

ฉันปลดสายคล้องคอออกให้ช่วงหน้าอกโผล่ออกมานอกเสื้อนิดหน่อย แบบเห็นเนินนมเบาๆ

“อยากกลับก็กลับสิ”

“อนุญาตแล้วนะคะ”

“หึ่ม…ให้ตายสิซีรีน เลิกแกล้งเลิกยั่วพี่ได้แล้วเห็นไหมว่ามันอยากเอาจนจะลงแดงอยู่แล้ว”

พี่พายุจับมือฉันไปวางที่เป้ากางเกงแล้วบีบมือฉันให้สัมผัสมันเบาๆ

“ทำไมแข็งขนาดนี้คะ”

“มันอัดอั้นไม่ได้เอาเมียตั้งสองอาทิตย์”

พี่พายุอาศัยช่วงเวลาที่รถติดไฟแดงปลดซิปงัดแก่นกายออกมารูดต่อหน้าต่อตาฉัน

พั่บ พั่บ พั่บ

“ชักให้หน่อยพี่ต้องขับรถต่อแล้ว”

พี่พายุขยับท่านั่งให้ฉันจับแก่นกายเข้าได้ถนัดขึ้นแล้วเปลี่ยนไปจับพวงมาลัยเพื่อขับรถต่อ

“ซี๊ดด…”

วันนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ขึ้นง่ายมากๆแค่เห็นหัวแก่นกายพี่พายุก็ทำฉันเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เลียรอบปากตัวเองไปมา จนพี่พายุบอกว่าถ้าอยากเลียก็เลีย

จ๊วบ แผล่บๆ

“อื้อ อ๊าส์ ซะ ซีรีนระวังฟันหน่อย อู้ยย”

ฉันอมมาได้ซักพักพี่พายุก็ตัวเกร็งๆเริ่มขยับสะโพกสวนขึ้นมา

“อ็อก อื้อ”

ความใหญ่โตของพี่พายุคับแน่นไปทั้งปากจะขยับเลียก็ลำบาก แต่ฉันก็พยายามอยากให้เขาเสร็จตรงนี้

“เลียหัวอีก อีกนิด”

พี่พายุจับหัวฉันบังคับความเร็วตามอารมณ์ของเขา

“อ็อก อ็อก บ๊วบ”

“จะ อื้อ สะ เสร็จแล้ว แตกแล้วซีรีน อ๊าส์”

“อื้อออ”

ฉันพยายามห่อปากดูดแก่นกายช่วยพี่พายุรับน้ำทุกหยดเข้ามาในปากและค่อยๆกลืนลงไป

แต่มันเยอะจนฉันเอาลงคอไปทั้งหมดไม่ได้จริงๆ

“หึ่ม อู้ยยยย”

“น้ำเยอะจังคะ”

“ก็บอกแล้วไงว่ามันอั้น ไม่ได้เอาเมียตั้งสองอาทิตย์”

ฉันยกหน้าขึ้นมาจากตรงนั้นและใช้ลิ้นเลียรอบๆปากกวาดเอาน้ำของพี่พายุเข้าไปให้หมด

“สบายตัวแล้วสินะคะ วะ ว๊าย!! พี่พายุจะทำอะไร”

อยู่ๆพี่พายุก็เปิดไฟฉุกเฉินและหักเลี้ยวเข้าข้างทาง ก่อนจะอุ้มฉันมานั่งบนตักตัวเอง

“เมียกลับมาทั้งทีน้ำเดียวไม่พอหรอก”

พี่พายุเลื่อนเบาะถอยหลังไปจนสุดทำให้ฉันพอมีพื้นที่ขยับตัวบ้างและโชคดีที่วันนี้ฉันเลือกชุดราตรีไม่ยาวมาก

“ก็กลับไปทำที่บ้านสิคะ”

“ไม่ไหว ขอบนรถก่อนน้ำนึงนะครับ”

สายตาแบบนี้พี่พายุไม่ได้ขออนุญาตแต่เขาแค่บอกให้รู้และให้ฉันเตรียมตั้งรับ อยู่ๆก็จอดรถเอาฉันข้างทาง

จุ๊บ !!!

“อื้อ อื้มมม”

ในเมื่อห้ามไม่ได้ฉันก็คงต้องทำให้เต็มที่ สอดลิ้นนัวเนียกับพี่พายุแบบไม่มีใครยอมใคร

“ให้ซีรีนถอดชุดออกไหมคะฟิมล์รถคันนี้ดำหรือเปล่า”

พี่พายุไล่จูบตั้งแต่ปากลงมาจนถึงเนินอกฉันเห็นเขาดึงๆอยู่หลายครั้งเลยคิดว่าถอดเลยน่าจะดีกว่า

“จ๊วบ !! อยากเอาแบบนี้เดี๋ยวพอถึงคอนโดพี่ขี้เกียจใส่ใหม่เสียเวลา”

“อ๊ะ ระ เราจะไปนอนที่คอนโดหรอคะ”

พี่พายุดึงเกาะอกฉันไปกองอยู่ที่เอวและดูดงับเต้านมทั้งสองข้างสลับกันไปมา

“ครับ อยู่บ้านมันทำได้แค่ไม่กี่ที่ไปคอนโดที่ๆเป็นของเราดีกว่า พี่จะเอาซีรีนตรงไหนก็ได้”

“อิ๊ อิ๊ อ๊าส์”

ด้วยความที่ตอนนี้ฉันนั่งทับแก่นกายพี่พายุแบบมีแค่แพนตี้บางๆกั้น ทำให้ตรงนั้นของเรามันสีกันไปมาจนฉันเกือบจะเสร็จทั้งๆที่ยังไม่ได้สอดใส่

“พะ พี่พายุ ซีรีนจะเสร็จ”

“หึ่ม ทำไมรีบจังงั้นพี่เอาเข้าเลยนะ”

ฟิ้ววว!!! ฉันกำลังจะยกตัวให้พี่พายุแหวกแพนตี้เพื่อสอดใส่แก่นกาย อยู่ๆก็มีรถเปิดไฟสูงวิ่งสวนมาทำให้ฉันตกใจและนั่งลงไปทันที

พั่บ !!!

“อ๊ะส์ เจ็บ อื้อ”

ฉันนั่งเร็วไปทำให้รู้สึกเจ็บแต่พี่พายุก็ปลอบด้วยการช่วยดูดที่เต้านมเพื่อดึงความสนใจ

“ไม่ได้เอานานโคตรแน่น”

พั่บ พั่บ พั่บ

“อร๊ายย พะ พี่พายุเบาๆ ก่อนซีรีนจุก”

“หึ่ม โคตรเสียว แน่นๆแบบนี้เสียวมาก”

พี่พายุตอกแก่นกายสวนขึ้นมาจนฉันรู้สึกว่ารถสั่นไปทั้งคัน เราสอดประสานจนเสียงเนื้อดังไปทั่วรถ

“ซี๊ดด อื้อ พี่พายุ ดะ ดูดนมให้หน่อย”

ฉันแอ่นอกให้พี่พายุซึ่งเขาก็อ้าปากงับมันทันที

จ๊วบ แผล่บ แผล่บ

“ซี๊ดด โอ้ว ซีรีน อื้อ”

“พะ พี่พายุ อ๊ายย จะ อื้อ เสร็จ”

“หึ่ม อีกนิดอดทนอีกนิด”

ฉันไม่ไหวแล้วเพราะโดนทั้งข้างบนและข้างล่าง

“แตกในนะครับ”

พี่พายุเร่งความตอกแก่นกายขึ้นมาไม่ยั้ง ไม่นานเราทั้งสองคนก็แตะขอบสวรรค์ไปพร้อมๆกัน

“อู้ยยยย อื้ออออ”

“ยะ แย่แล้วซีรีนไม่ได้กินยาคุมแล้ว”

หลังๆมาพี่พายุใส่ถุงยางตลอดเพราะเขารู้ว่าฉันขี้ลืม แต่ครั้งนี้เราไม่ได้ใส่ถุงและแตกใน

“ตกใจอะไรปีหน้าเราก็แต่งงานกันแล้ว แต่ถ้าท้องก่อนพี่ก็จะแต่งเลยไม่สนฤกษ์อะไรทั้งนั้น”…

.

.

.

.

NEXT EPISODE.