(ZELYN)
จุ๊ป จุ๊ป !!!
“งื้อ!! พี่พายุพอแล้วๆ ไปทำงาน”
ก่อนออกจากห้องพี่พายุก็ไล่ต้อนจูบฉันตั้งแต่ห้องแต่งตัวมาจนถึงหน้าประตู ไม่ยอมปล่อยซักทีจนฉันต้องดันตัวพี่พายุออก
“เจอกันที่บริษัทนะครับ”
“ค่ะ”
ฉันยืนรอจนพี่พายุลงลิฟต์ไปก็รับเข้ามาอาบน้ำเตรียมตัว เพื่อตามไปบริษัท
(บริษัทพี่พายุ)
“สวัสดีค่ะน้องซีรีนไม่เจอนานเลยนะคะ”
พี่สรเลขาพี่พายุทักทายแต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาคุยด้วยเลยเพราะพี่ภัทรมาคุยงานด่วนฉันต้องรีบไปที่ห้องทำงาน
“โครงสร้างมันผิดนิดหน่อยครับน้องซีรีน ช่วงที่คุณพีคกลับกรุงเทพพอดีพี่เลยแจ้งน้องซีรีนก่อน คนที่เราให้มาตรวจโครงสร้างบอกว่าอาจจะต้องรื้อใหม่ทั้งหมด”
“ขนาดนั้นเลยหรอคะ!! งั้นเดี๋ยวซีรีนลองคุยกับพี่พีคดูก่อนถ้าต้องรื้อจริงๆก็คงต้องยอม ซีรีนไม่อยากให้มีปัญหากับแขกที่เข้าพักในอนาคต”
ปัญหาเรื่องโครงสร้างมันเป็นเรื่องใหญ่แล้วดันมีปัญหาตอนที่ฉันกับพี่พีคไม่อยู่ที่หน้างาน เลยคุยกันยากขึ้นฉันตอบไลน์พี่พีคไปมาจนปวดหัวลืมพี่พายุไปเลย
ก๊อกๆ
“ค่ะ”
ฉันขานรับแต่ตากับมือยังอยู่ที่โทรศัพท์ไม่ทันได้เงยหน้ามองว่าใครเข้ามา
“มาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอทำไมไม่ไปหาพี่”
“พี่พายุหรอ ซีรีนทำงานอยู่แปปนะคะ”
พี่พีคโทรมาพอดีฉันเลยกดรับและหยิบเอกสารที่ต้องไปส่งฝ่ายการเงินเดินผ่านพี่พายุออกมาตอนนี้ฉันยุ่งมากจริง ๆ
พี่ภัทรที่เป็นเลขาไม่อยู่ฉันเลยต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง จะใช้คนในออฟฟิศทุกคนก็งานล้นมือเหมือนกัน
(PHAYU)
ผมไม่แน่ใจว่าซีรีนเห็นผมไหมเพราะเธอแค่เรียกชื่อแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะหยิบเอกสารพร้อมคุยโทรศัพท์และเดินผ่านผมไป
“บอสคะ คุณซีน คุณซีนาย และคุณพารันรออยู่ในห้องแล้วค่ะ ส่วนคุณพาขวัญกับคุณพาคินกำลังตามมา”
“อืม บอกให้รอก่อนซีรีนยังไม่ว่าง”
ผมเดินตามซีรีนออกมาอยากรู้ว่างานที่เธอกำลังหัวหมุนอยู่มันคืออะไรถึงไม่สนใจผมเลย
“ได้ค่ะพี่พีคแล้วเจอกันที่ภูเก็ตนะคะ”
“….”ผมยืนฟังอยู่หน้าซีรีน ไม่รู้ว่าทั้งสองคนกำลังคุยเรื่องอะไรกัน แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าปลายสายคือคนที่เคยจีบซีรีน
“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ซีรีนคงต้องเลื่อนวันกลับเร็วขึ้นแหละค่ะ อาจจะเป็นวันสองวันนี้”
“….”ซีรีนจะกลับภูเก็ต เพื่อไปเจอกับไอ้พีคงั้นหรอ
ผมรู้ว่าซีรีนไม่ได้คิดอะไรแน่นอนแต่ไอ้นั่นผมไม่ไว้ใจ มันเคยชอบซีรีนและตอนนี้ก็อาจจะยังชอบอยู่
“อะ อ่าวพี่พายุมายืนทำอะไรตรงนี้คะ”
“พึ่งเห็นพี่หรอ”
ผมยืนอยู่ตรงหน้าซีรีนเลยแต่เธอกลับพึ่งเห็นว่าผมยืนอยู่ หมายความว่าซีรีนไม่สนใจผมเลย
“ซีรีนกำลังคุยงานอยู่เลยไม่ได้มองพี่พายุมีอะไรหรือเปล่า เดินตามซีรีนมาหรอ”
“อืม ทุกคนรอประชุมอยู่พี่เดินมาตามซีรีนที่ห้องทำงานแต่ไม่มีโอกาสได้พูดก็เลยเดินตามมาที่นี่”
“ประชุมอะไรคะพี่พายุแค่บอกให้ซีรีนมาหาไม่ใช่หรอ”
ผมจับมือซีรีนเดินมาที่ห้องทำงาน ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะอธิบายให้มาฟังตอนประชุมทีเดียวเลยแล้วกัน
“ที่พี่เรียกทุกคนมาวันนี้ก็เพื่อจะถามความเห็นเรื่องโรงแรมที่ภูเก็ตโปรเจ็คที่เราสองบริษัททำด้วยกัน อย่างที่รู้ๆว่าตอนนี้ซีรีนรับผิดชอบอยู่คนเดียว แต่โครงการมันใหญ่มากเลยคิดว่าต้องมีคนมาช่วยเพิ่ม”
ผมพูดเปิดหัวซึ่งทุกคนก็พยักหน้าตามและมองหน้ากันว่าคนที่ผมจะให้ไปช่วยคือใคร
“ซีนายกับพารันเริ่มงานพร้อมซีรีน ดังนั้นพี่เลยคิดว่าจะให้ทั้งสองคนไปช่วยตรงนี้”
“แต่ผมเรียนงานต่างประเทศกับพี่พาคินอยู่นะครับ”
“ผมก็ด้วย”
“ก็พักไว้ก่อนแล้วมาช่วยทำตรงนี้ให้จบ!! ได้ไหมพาคิน ไอ้ซีน”
ผมหันไปถามหัวหน้างานที่คุมสองคนนั้น
“ผมไม่มีปัญหาครับเฮีย”
“ผมก็ด้วย”
“อืม งั้นก็ตามนี้ระหว่างที่ซีรีนอยู่กรุงเทพก็ช่วยแบ่งงานให้ไอ้สองคนนี้ด้วยเป็นผู้ชายก็ให้ลงไปดูงานที่ภูเก็ตบ่อยหน่อย ส่วนซีรีนอยู่ทำเอกสารที่กรุงเทพก็พอ”
ผมหันไปบอกซีรีน ทุกอย่างเป็นไปตามแผนผมเป๊ะเลยแบบไม่มีใครคัดค้าน แต่ระหว่างนี้ผมก็ยังต้องห่างกับซีรีนไปก่อนเพราะไอ้สองคนยังต้องส่งงานในมือให้จบก่อน
“ทำอะไรไม่ปรึกษาซีรีนก่อนเลยนะคะ ซีนายกับพารันมองค้อนซีรีนใหญ่เลย”
หลังจากทุกคนออกไปแล้วในห้องเลยเหลือแค่ผมกับซีรีนสองคน ผมเห็นหน้าสองคนนั้นแล้วแหละว่าไม่อยากไปทำงานที่ภูเก็ต แต่เอาจริงๆโปรเจ็คนี้มันใหญ่จริงๆนี่แค่เริ่มต้นซีรีนก็แทบจะไม่ไหวแล้ว ต้องมีคนเข้ามาช่วย
(ZELYN)
หลังจากพี่พายุให้พารันกับซีนายมาช่วยงานฉันก็ต้องวางแผนงานใหม่ทั้งหมด และแผนที่ฉันวางต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของพี่พายุด้วย
“พี่พายุนะพี่พายุ ฉันกำลังจะได้บินไปดูงานที่ต่างประเทศกับพี่พาคินอยู่แล้วเชียว”
พารันบ่นตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องทำงานฉัน ช่วงนี้ฉันจะเทรนงานให้พารันก่อนเพราะซีนายยังทิ้งงานมาไม่ได้
“ไหนแกบอกว่าฉันเป็นเพื่อนแกไง ทำไมถึงเห็นสาวฝรั่งสำคัญกว่าฉันล่ะ”
“สาวฝรั่งที่ไหน ฉันอยากไปทำงาน”
พารันขึ้นปฏิเสธเสียงสูง ฉันกับมันสนิทกันมาตั้งแต่จำความได้แค่ความคิดแค่นี้ของมันทำไมฉันจะดูไม่ออก
“หึหึ อ่านเอกสารกองนี้ให้หมดภายในวันแล้วอีกสองวันบินไปภูเก็ตด้วยกัน โอเค้!!”
ฉันเอาเอกสารที่ฉันบันทึกไว้ตั้งแต่เริ่มโครงการจนถึงตอนนี้ให้พารันอ่าน เพราะฉันเองก็เรียนรู้จากอะไรพวกนี้เหมือนกัน
(บ้าน)
“อีกสองวันซีรีนต้องกลับภูเก็ตแล้วนะคะ”
“ไหนบอกอาทิตย์หน้าไง”พี่พายุทำหน้างอ
“ก็…งานมันมีปัญหานิดหน่อยซีรีนต้องรีบกลับไปดู”
“พารันกับซีนายล่ะ ส่งมันลงไปสิ”
“พวกนั้นพึ่งจะรู้ตัวว่าต้องทำงานวันนี้เองจะไปเข้าใจหน้างานได้ยังไงคะ ยังไงก็คงต้องรอซักพักกว่าสองคนนั้นจะลงไปคุมงานที่ภูเก็ตได้”
ฉันไม่ได้เก่งไปกว่าสองคนนั้นหรอก แต่ฉันทำมาก่อนไงเลยพอเข้าใจเนื้องานมากกว่า
“งานมีปัญหาจริงๆหรือมีคนจงใจทำให้มันมีปัญหากันแน่”
“พี่พายุแอบฟังซีรีนคุยโทรศัพท์หรอคะ”
ถึงพี่พายุจะพูดเสียงไม่ดังแต่ฉันก็พอได้ยินว่าเขาหมายถึงพี่พีคแน่ๆ
“แล้วมันเป็นอย่างที่พี่พูดไหมล่ะ”
พี่พายุเกี่ยวเอวฉันลงไปนั่งบนตักเขา แล้วเอาหน้าเกยไว้บนไหล สีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เลย
“ไม่ใช่เลยค่ะ ตอนนี้พี่พีคก็ไม่ได้อยู่หน้างานเหมือนกัน แล้วใครจะบ้าทำเรื่องแบบนี้ให้บริษัทเสียหายคะ ถ้าต้องรื้อโครงสร้างใหม่บริษัทเขาเสียหายไม่ใช่น้อยๆเลยนะ”
“ถ้าเป็นพี่การชอบใครซักคนต่อให้หมดตัวก็ยอม”
“พี่พายุบ้าไปแล้ว”
ฉันส่ายหน้ากับความคิดของพี่พายุที่มันโครตจะไร้สาระเลย ถึงพี่พีคจะยังชอบฉันอยู่แต่การทำโครงสร้างอาคารผิดสเปคมันจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นยังไง
ติ๊ดๆๆ (เสียงโทรศัพท์)
“ปล่อยก่อนได้ไหมคะซีรีนขอไปคุยงานก่อน”
“นี่มันเวลาเลิกงานแล้วจะคุยอะไรอีก”
พี่พายุแย่งโทรศัพท์ไปจากมือแล้วกำลังจะกดวางสาย แต่พอเห็นหน้าฉันเขาก็เปลี่ยนเป็นกดรับแต่เปิดสปีกเกอร์โฟนแทน
“ฮัลโหลซีรีน พี่จะกลับภูเก็ตวันพรุ่งนี้เลยซีรีนจะกลับพร้อมกันไหม”
เสียงพี่พีคพูดมาตามสาย ตอนแรกฉันคิดว่าพี่พายุจะตอบแทน ยังดีที่เขายังให้เกียรติฉัน
“อ่อ…ซีรีนยังไม่แน่ใจเลย ขอดูอีกทีนะคะถ้ากลับเดี๋ยวซีรีนไลน์หาพี่พีคอีกที”
ฉันพยายามตอบแบบให้พี่พายุพอใจที่สุด แต่ดูจากหน้าแล้วก็ไม่ค่อยพอใจอยู่ดี ฉันเลยรีบตัดบทแล้ววางสาย
“หึ หึ!!”
ฉันยิ้มเก้อๆให้พี่พายุก่อนเขาจะหันไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองแล้วกดโทรหาใครบางคน
“คุณสร!! พรุ่งนี้ผมจะไปทำงานวันสุดท้ายก่อนจะลาพักผ่อนสองอาทิตย์ แจ้งทุกฝ่ายถ้ามีเอกสารเร่งด่วนที่ผมต้องเซ็นให้เอามายื่นภายในวันพรุ่งนี้”
พี่พายุสั่งเสร็จก็กดวางสาย ทำทุกอย่างเร็วมากจนไม่รู้ว่าพี่สรฟังทันไหมเพราะพี่พายุวางสายแล้ว
“พี่พายุจะลาไปไหนคะตั้งสองอาทิตย์”
“ไปเฝ้าเมีย”
“หืม..!!เอาจริงหรอ”
ตั้งแต่รู้จักพี่พายุมาเขาแทบไม่เคยลางานเลย แม้กระทั่งตอนเรียนเขาก็ไปไม่เคยขาด แล้วนี่จะตามไปเฝ้าฉันต้องอาทิตย์พี่พายุบ้าไปแล้วแน่ๆ
“พี่โทรหาเลขาขนาดนี้แล้วคิดว่าจริงไหมล่ะ”
“อื้อ…พะ พี่พายุ”
“สามทุ่มแล้วได้เวลาเอาเมีย”
“ดะ ได้หรอคะ ทำไมต้องสามทุ่ม”
พี่พายุอุ้มฉันในท่าเจ้าสาวเข้ามาในห้องนอน
“ไม่รู้!! อยากเอาตอนนี้พูดไปงั้นแหละ”
พี่พายุจูบลงบนเนินอกและดูดแรงๆจนฉันรู้สึกว่ามันต้องเกิดรอยอีกแน่ๆ รอยที่เขาเคยทำไว้มันพึ่งจางไปเอง
“ซี๊ดดด อ๊ะส์ พะ พี่พายุ”
พี่พายุถดตัวไปอยู่ปลายเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเอง รวมถึงเสื้อผ้าของฉันด้วยก่อนจะจับขาฉันอ้าออกก่อนเอาหน้ามุดลงไปเลียที่ร่องเสียว
“ซี๊ด อ๊าา อื้อออ พะ พี่พายุ อย่าเลียตรงนั้น”
“หึ่ม ซู้ดดด”
“อู้ยยย อื้อออ”
“ขมิบหน่อย”
พี่พายุทั้งเลียและสอดนิ้วเข้าไป จนฉันเกือบเสร็จแต่พี่พายุไม่ยอมให้เสร็จและหยุดตรงนั้น
“อมให้หน่อย”
“อื้ม อ็อก”
ฉันยังไม่ทันตั้งตัวพี่พายุก็เอาแก่นกายมาใส่ปาก บังคับให้ฉันงับเข้าไปทันที
“อื้อ อ็อก อ็อก”
“ดูดหน่อยซีรีน”
พี่พายุจับแก่นกายยัดมาในปากแล้วซอยเอวเข้าออกช้าๆ จนแก่นกายเขาไปกระทุ้งที่ข้างแก้มจนฉันรู้สึกว่ามันนูนขึ้นมาเลย
“อู้ยยย เมียจ๋า เสียวจัง อื้อ”
พั่บ พั่บ พั่บ
“อ๊อก อ๊อก อื้อ”
“เสียวหัว อู้ยย โอ้ววว ไม่ไหวแล้วอื้อ”
พี่พายุดึงแก่นกายออกแล้วถดตัวไปลงที่หวางขา
“อ้าขาออกซีรีน”
พี่พายุเห็นฉันไม่ทำตาม เขาเลยจับขาฉันอ้าออกเองแล้วสอดแก่นกายทีเดียวเข้ามาทั้งลำ
ปัก
“อื้อ จะ เจ็บ บะ เบาๆหน่อย”
พั่บ พั่บ พั่บ
“อู้ยยย แน่นชิบ”
พี่พายุค่อยๆสับเอวเข้าออก จากช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้นๆจากที่ฉันจุกๆก็เริ่มเสียว
“อิ๊ อื้อ อ๊ะส์ อ๊ะส์”
“ซี๊ด หึ่ม!!”
“โอ๊ะ อื้อ พะ พี่พายุ อร๊ายย”
“สะ เสียวไหมซีรีน อ๊าาาส์”
พี่พายุถามพร้อมกระแทกไปด้วย แต่ฉันก็ยังไม่ตอบพี่พายุเลยกดลงมาจูบปากแรงๆ
“เสียวไหม”
“อื้อ สะ เสียวอ๊าา”
พั่บ พั่บ
“เปลี่ยนท่าหน่อย”
พี่พายุจับฉันหันหลังแล้วยกสะโพกลอยขึ้นมา ก่อนเข้าจะสอดแก่นกายเข้าทางข้างหลัง
“หึ่ม อื้อ เสียวโว้ย”
“อิ๊ อิ๊ อร๊ายยย พะ พี่พายุ บีบนมให้หน่อย”
“หึ่ม ครับ”พี่พายุกระแทกแก่นกายแล้วเอามือบีบหน้าอกให้ฉันไปด้วย
“แรงอีกนิดพี่พายุ อิ๊อิ๊ โอ๊ะ มะ ไม่ไหวซีรีนจะเสร็จ”
“อู้ยย ยะ อย่าพึ่งเสร็จเด้งเอวมาหน่อย อย่างนั้น”
“อ๊า โอ๊ะ เสียวพี่พายุ เสียว ซีรีนไม่ไหวแล้ว อ๊าส์”
“เด้งมาอีกซีรีน เสร็จพร้อมกันนะเมียจ๋า”
พั่บ พั่บ พั่บ
พี่พายุกระแทกใส่ร่องฉันเต็มแรง ก่อนจะกระตุกปล่อยน้ำรักเขามาในร่องฉันแล้วแช่เอาไว้แบบนั้น
“อื้อ ลุกได้แล้ว”
“ขออีกรอบได้ไหมครับ”
“หื้ม!!!”
แค่นี้ฉันก็หมดแรงไม่ไหวแล้ว แต่พี่พายุเหมือนจะยังไม่พอเพราะแก่นกายที่ยังเสียบอยู่ในร่องฉันมันแข็งขึ้นมาอีกแล้ว พร้อมด้วยการขยับเบาๆของพี่พายุ…
“อื้อ อื้อ อร๊ายย!!!”
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN)การกลับภูเก็ตของฉันจะไม่เหงาอีกต่อไปเพราะครั้งนี้ฉันกวาดผู้ช่วยมาถึงสองคน คือพี่พายุและพารัน“แน่ใจแล้วใช่ไหมคะที่จะทิ้งงานไปภูเก็ตกับซีรีน”“มาถึงขนาดนี้แล้ว”ฉันถามพี่พายุครั้งสุดท้ายก่อนเราจะขึ้นเครื่อง ในเมื่อเขาตัดสินใจแล้วก็ต้องตามนั้นพอถึงภูเก็ตฉันก็ต้องทำงานเลยพาพารันมาเรียนงานด้วยพร้อมๆกัน โชคดีที่โครงสร้างส่วนที่ผิดมีแค่นิดเดียวพี่พีคเลยสั่งรื้อใหม่ทั้งหมดและเป็นคนรับผิดชอบเอง“งานเยอะเหมือนกันนะ ยากด้วย”พารันถือไอแพดเดินตามแล้วก็บ่นๆแต่ถือว่ามันหัวไวมากเพราะมาแค่ไม่กี่วันพารันก็ช่วยงานฉันได้แล้ว“พี่ชายนายเป็นคนคิดทั้งหมดถ้าจะโทษก็ไปโทษพี่พายุนู่น!! คิดได้ไงทำโรงแรมใหญ่ขนาดนี้”ตั้งแต่มาอยู่ภูเก็ตฉันกับพารันก็ลุยงานกันแทบทุกวัน จนฉันมีเวลาให้พี่พายุน้อยมากๆ เรานอนห้องเดียวกันก็จริงแต่ก็แค่นอนเพราะฉันหัวถึงหมอนก็หลับเช้ามาก็ต้องออกหน้างาน เจอกันอีกทีก็ตอนกินข้าวเที่ยงกับเย็น“เอาแต่ทำงานป่านนี้พี่ชายฉันเฉาแย่แล้วมั้ง”“หึ พี่พายุบ้างานพอๆกับฉันนั่นแหละ”ฉันทำงานหนักแต่ก็คิดว่าพี่พายุก็คงเข้าใจเพราะเวลาทำงานเขาก็ไม่ต่างจากฉัน“อืม…”ฉันเอางานกลับมานั่งทำที่โรงแรมต่อ
(ZELYN)“หึ งั้นก็ทำให้เสร็จ หมายถึงเสร็จตรงนี้แล้วพี่จะหายโกรธ..!!”ห๊ะ..!! เดี๋ยวนะตอนแรกที่ฉันยั่วก็เพราะอยากให้กลับไปคุยกันที่ห้องดีๆ ฉันไม่ชอบอยู่ในที่ๆเสียงดังแบบนี้“กลับไปทำที่ห้องไม่ได้หรอ … อ๊ะ คะ”พี่พายุกดสะโพกฉันให้แนบกับแก่นกายของเขาแล้วออกแรงเด้าเบาๆ“ต้องเสร็จตรงนี้เท่านั้น”ฉันเงยหน้ามองพี่พายุสีหน้าบอกว่าเขาต้องการแบบนั้นจริงๆ ดังนั้นฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่น“ขอเหล้าเพียวหนึ่งแก้ว”ฉันยกมือเรียกบริกรที่ยืนอยู่ใกล้ๆให้เอาเหล้ามาเสริฟ อย่างน้อยกินให้มันมึนๆหน่อยแล้วกันไม่งั้นฉันไม่กล้าจริงๆ ฉันยกแก้วที่บริกรเอามาให้ดื่มทีเดียวหมดแก้วเลย“จะทำได้หรือยัง”“อื้ม..!!”ฉันหันมองซ้ายมองขวาหาจังหว่ะที่ไม่มีใครสนใจเราค่อยๆขยับตัวขึ้นปลดซิปกางเกงพี่พายุงัดแก่นกายออกมา“ซีรีนไม่ใส่กางเกงในออกมาหรอ”ฉันกำลังจะดันแก่นกายเข้าในร่องแต่โดนพี่พายุหยุดไว้“กะ ก็ซีรีนเตรียมจะนอนแล้ว อีกอย่างใครจะไปคิดว่าพี่พายุมานั่งงอนอยู่ที่ผับไม่งั้นซีรีนคงเเต่งตัวดีกว่านี้”ตอนเดินเข้ามาทุกคนมองฉันแทบจะเป็นตาเดียวเพราะชุดที่ฉันใส่อยู่ ถึงมันจะเป็นชุดนอนแบรนด์ดังแต่มันก็แค่ชุดนอนไง ใครจะใส่มาเที่ยวที่แ
(ZELYN)“ว่ายน้ำกัน”ตั้งแต่ฉันไปๆมาๆภูเก็ตฉันก็อยู่ห้องนี้ตลอด ห้องที่มีสระว่ายน้ำในตัวแต่ฉันก็ไม่เคยใช้เลยเพราะถามทางโรงแรมแล้วว่ามันลึกเท่าไหร่ แต่วันนี้พี่พายุกับชวนลงไปแช่น้ำซ่ะงั้น“ซีรีนว่ายน้ำไม่เป็นนะพี่พายุ”ฉันเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเสร็จแล้วแต่ยังไม่กล้าลงไปเพราะดูจากที่พี่พายุยืน เขาตัวสูงกว่าฉันเยอะน้ำยังอยู่ระดับอกบนเขาเลย “มีพี่อยู่ทั้งคนกลัวอะไร”“ไม่!!”ฉันเอามือเกาะบันไดแน่น คนว่ายน้ำไม่เป็นแบบฉันไม่กล้าลงไปจริงๆแล้วก็ไม่รู้จะลงไปทำไมด้วย ขาก็ยืนไม่ถึงน้ำก็ว่ายไม่เป็น“ซีรีนก็เกาะพี่ไว้ไงไม่จมหรอก”“งื้อ แน่นะคะพี่พายุห้ามแกล้งปล่อยซีรีนนะ”ฉันไม่ไว้ใจเพราะรู้ว่าพี่พายุชอบแกล้ง แต่สุดท้ายก็ยอมปล่อยมือจากบันไดและให้พี่พายุมารับ“เกาะพี่ไว้แล้วปล่อยมือจากบันได”“…”ฉันเกี่ยวมือข้างนึงกับไหล่พี่พายุแต่อีกข้างยังจับบันไดไว้อยู่ มันกล้าๆกลัวๆเพราะลองหย่อนตัวลงมาแล้วขามันไม่ถึงพื้น“ว๊ะ ว๊ายย พี่พายุ”หัวใจฉันเกือบวายอยู่ๆพี่พายุก็ดึงมือฉันที่จับราวบันไดออก แล้วพาว่ายมากลางสระ“เห็นไหมว่าไม่เห็นมีอะไรเลย”“ห้ามปล่อยซีรีนนะคะ”“หึ ถึงพี่ปล่อยซีรีนก็ไม่จมหรอก เกี่ยวพี่แน่นขนาดนี
(ซีรีน)“ทำไมอยู่ๆคุณแม่ถึงเลื่อนวันล่ะคะ”ฉันขึ้นรถมาแล้วหันไปถามพี่พายุ เพราะจริงๆนัดของเราคือเมื่อวานแต่อยู่ๆก็ถูกเลื่อน“เพราะ…คุณแม่อยากมาดูลูกสะใภ้ลองชุดด้วยตัวเองนะสิ แต่ไม่มีไฟล์บินเลยต้องเลื่อนมาเป็นวันนี้”“คุณแม่มาภูเก็ตหรอคะ”“ครับ ตอนนี้ไปรอซีรีนที่ร้านเรียบร้อยแล้ว”ระหว่างทางพี่พายุเล่าว่าตอนแต่่งานคุณแม่ก็ใช้บริการดีไซเนอร์คนนี้เหมือนกัน ดังนั้นพอฉันกำลังจะได้เป็นสะใภ้คนแรกก็อยากให้ใช้ดีไซเนอร์คนเดียวกัน“แต่ถ้าซีรีนดูแล้วไม่ชอบก็บอกได้เลยนะ คุณแม่ไม่ได้บังคับแค่อยากให้ซีรีนลองมาดูเฉยๆ”“แต่ซีรีนว่าถ้าคุณแม่เลือกมันต้องดีแน่ๆเลย”ฉันเชื่อในเทสของคุณแม่วันสำคัญที่สุดในชีวิตผู้หญิงก็คือวันแต่งงาน ถ้าตอนนั้นคุณแม่เลือกร้านนี้ก็แสดงว่ามันต้องเจ๋งมากๆที่ทำให้คุณแม่ไว้ใจได้(ร้านชุดแต่งงาน)“ซีรีนลองคุยกับดีไซเนอร์ดูนะลูก ถ้าคุยแล้วไม่ใช่ลูกก็เปลี่ยนร้านได้เลยไม่ต้องเกรงใจแม่”“ค่ะ”ระหว่างรอเจอดีไซเนอร์ที่เคยทำชุดแต่งงานให้คุณแม่ ท่านก็ช่วยฉันเลือกแบบเพื่อให้คุยกับดีไซเนอร์ได้ง่ายขึ้น“คุณแม่เอาอะไรมาด้วยครับ”พี่พายุชี้ไปที่ซองเนื้อผ้าสีดำซองใหญ่ที่พนักงานพึ่งขนกันเข้ามา“
(ZELYN)หลังจากจัดการทุกอย่างที่ภูเก็ตเสร็จฉันก็ย้ายตัวเองกลับมาทำงานที่กรุงเทพคอยประสานงานให้พารันกับซีนายที่ต้องอยู่หน้างานก๊อกๆ“ว่าไงคะ”ฉันนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง พี่พายุก็จะคอยแวะเวียนมาหาฉันทั้งวัน“คืนนี้พี่ต้องออกไปเลี้ยงดินเนอร์ลูกค้าเพื่อทำสัญญา”“ค่ะ แล้ว??”“ไม่อยากไปคนเดียว”“พี่ขวัญไงคะ ปกติพี่พายุก็ไปกับพี่ขวัญไม่ใช่หรอ”ฉันลุกเดินไปหาคนตัวโตที่ทิ้งตังลงนั่งโซฟาแบบเซ็งๆงอแงเป็นเด็กเลยเวลาที่เราไม่ได้ไปไหนด้วยกัน“เย็นนี้พาขวัญมีนัดกับลูกค้าเหมือนกัน”“แต่เย็นนี้ซีรีนมีนัดประชุมกับพารันไปด้วยไม่ได้จริงๆ”ฉันนัดประชุมกับพารันและพี่พีคแบบออนไลน์ เรื่องความคืบหน้าของโครงการเลื่อนไม่ได้ แต่ถึงเลื่อนได้ก็ไม่รู้จะเลื่อนทำไมเพราะเราต่างคนต่างต้องทำหน้าที่ของตัวเอง“งั้นก็ช่วยไม่ได้เพราะลูกค้าที่พี่จะไปเลี้ยงดินเนอร์เป็นลูกค้าผู้หญิง”“ป้ามีนาหรอคะ”“ไม่ใช่”“งั้นซีรีนไม่กังวลค่ะ”พี่พายุคิดว่าฉันจะหึงลูกค้าผู้หญิงของเขาทุกคนสินะ แต่บังเอิญฉันไม่ได้งี่เง่าขนาดนั้นแค่ไม่ใช่ป้ามีนาพี่พายุอยากไปกินข้าวกับลูกค้าผู้หญิงกี่คนก็เชิญ เพราะสุดท้ายเขาก็ต้องกลับบ้านมานอนกับฉัน
(ZELYN)“ตกลงให้ซีรีนไปไหมคะ”พอกลับมาถึงบ้านฉันก็ถามพี่พายุอีกครั้ง เพราะถ้าไม่บอกตอนนี้ฉันก็คงเตรียมตัวไม่ทันแล้ว“พี่บอกว่าจะให้คำตอบพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอ”“พรุ่งนี้มันกระชั้นชิดเกินไปซีรีนเตรียมตัวไม่ทัน”“ซีรีนอยากไปไหม”พี่พายุใช้คำถามนี้ทำฉันต้องใช้ความคิดก่อนตอบ และต้องคิดคำตอบแบบระวังมากๆ“ก็อยาก!! เพราะเป็นการเลี้ยงส่งน้ำส้มก่อนจะไม่ได้เจอกันนาน น้ำส้มไปเรียนยาวตั้งหกปีเลย”มันไปกี่ปีไม่รู้แต่ฉันต้องเล่นใหญ่ไว้ก่อนพี่พายุจะได้เห็นใจและอนุญาตให้ฉันไป“ถ้าอยากไปก็ไป แต่ก่อนนอนคืนนี้พี่ต้องรู้ชื่อผับที่ซีรีนจะไปแล้วเวลากลับที่แน่นอนนะครับ”“ค่ะ!!”แค่พี่พายุอนุญาตก็ดีแล้ว ฉันเลยรีบไลน์หาเพื่อนเพื่อขอข้อมูลระหว่างรอพี่พายุอาบน้ำ“ได้ชื่อผับหรือยัง”“ค่ะ”ฉันยื่นโทรพร้อมเปิดหน้าเพจของผับให้พี่พายุดู เป็นผับแถวมหาลัยฉันเองตอนก่อนคบพี่พายุฉันเคยไปบ่อยๆ“อ๋อ..!!”“อ๋อ นี่คือรู้จักหรือเคยไปคะ”“เคยไปไม่กี่ครั้ง”“ซีรีนไม่เคยรู้ว่าพี่พายุไปที่แบบนี้ด้วย”“ก็แค่…พาลูกค้าไปเลี้ยง”พี่พายุหลบตา แต่ก็ถือว่ามันผ่านมาแล้วครั้งนี้ฉันจะไม่เอาเรื่อง จริงๆก็ขี้เกียจทะเลาะแหละเดี๋ยวพี่พายุเปลี่ยนใจ
(ZELYN)“อึ อื้มมม !!!”ทุกครั้งที่ฉันขยับตัวหรือเครื่องมันสั่นเองฉันต้องหลบหน้าและพยายามกลั้นเสียงตลอดเพราะไม่งั้นทุกคนรู้แน่ๆว่าฉันกำลังมีอารมณ์“นังตัวดี ผัวอนุญาตให้มาเที่ยวผับทั้งทีนั่งจิบน้ำปานะเงียบสงบเหมือนอยู่ในวัดเลยนะ”อาร์ตี้พึ่งกลับมาจากไปดิ้นที่ฟอร์รอบเท่าไหร่แล้วไม่รู้โวยวายใส่ฉัน ฉันก็อยากขยับตัวอยู่หรอกแต่กลัวเผลอครางออกมา“มันคงกลัวพี่พายุมองอยู่ เพราะพอส่งมันเสร็จฉันเห็นพี่พายุเดินขึ้นไปข้างบน”“ห๊ะ!! พี่พายุรู้จักกับเจ้าของผับหรอ”“คงงั้น เพราะไม่งั้นคงขึ้นไปข้างบนไม่ได้”อาร์ตี้กับน้ำส้มคุยกันเหมือนเป็นคำถามที่ถามฉัน แต่ไม่มีใครรอฟังคำตอบจากฉันเลยตื้ด ตื้ด“….”ของเล่นอันนั้นมันสั่นอีกแล้ว แต่ครั้งนี้สั่นแรงและนานมากเหมือนต้องการให้ฉันเสร็จอีกครั้งฉันมองซ้ายมองขวาครั้งที่ผ่านๆมาตอนเสร็จฉันมักจะนั่งอยู่คนเดียวแต่ตอนนี้ไม่ใช่ไงเพื่อนฉันกลับมาหมดแล้วติ๊ง (เสียงข้อความ)PHAYU : พี่รออยู่ชั้นบนนะครับคนดีถ้าไม่ไหว…วางแผนไว้แล้วสินะ!! ฉันกดปิดข้อความจากพี่พายุและมองขึ้นไปชั้นบน ถามว่าเห็นหน้าเขาไหม..ไม่!! เพราะกระจกข้างบนมันเป็นแบบวันเวย์มองออกมาได้แต่มองเข้าไปไม่ได
(ZELYN)ใกล้วันแต่งงานเข้ามาทุกที นับนิ้วดีๆตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้วงานแต่งงานยังคืบหน้าไปไม่ถึงไหนเลย เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวงานเยอะมาก“เย็นนี้พี่ต้องไปลองชุดเจ้าบ่าว”“ค่ะ เดี๋ยวซีรีนไปเป็นเพื่อน”ฉันหันไปตอบพี่พายุที่อยู่ๆก็ย้ายงานของตัวเองมาทำในห้องทำงานฉัน พักนี้พี่พายุเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ด้วยยาก มากๆ พูดอะไรผิดหูไม่ได้เลย(ร้านตัดสูท)“ทำไมต้องมารอ”พี่พายุเริ่มมีอารมณ์เมื่อต้องมานั่งรอพนักงานเอาชุดมาให้ลอง ฉันไม่รู้ว่าทางร้านมีปัญหาอะไรแต่เรารอมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่มีอะไรออกมาเลย“ใจเย็นๆก่อนนะคะ”“ไม่ไหวแล้ว กลับ!!”“ไม่ได้นะพี่พายุ ถ้าเราไม่เอาที่ร้านนี้ก็ไปตัดที่อื่นไม่ทันแล้วนะคะ เดือนหน้าก็ถึงวันงานแล้วด้วย”ฉันพยายามทำให้พี่พายุใจเย็นๆเพราะกว่าจะตัดสูท(ของพี่พายุ)ได้แต่ล่ะตัวมันค่อนข้างใช้เวลาเพราะพี่พายุมักจะชอบผ้าที่หาในไทยไม่ได้และแบบก็จะยากมากๆ“ถ้ามันยากก็บินไปซื้อที่ต่างประเทศให้มันจบๆ”“พี่พายุมีเวลาหรือไง”พี่พายุจับสูทตัวที่ใส่ลูบไปลูบมารู้เลยว่ากำลังหงุดหงิดมากๆ แต่ฉันยอมตามใจให้ไปร้านอื่นไม่ได้เพราะไม่มีเวลาแล้ว ส่วนเรื่องบินไปตัดเมืองนอกเลิก
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่