(ZELYN)
“อึ อื้มมม !!!”
ทุกครั้งที่ฉันขยับตัวหรือเครื่องมันสั่นเองฉันต้องหลบหน้าและพยายามกลั้นเสียงตลอดเพราะไม่งั้นทุกคนรู้แน่ๆว่าฉันกำลังมีอารมณ์
“นังตัวดี ผัวอนุญาตให้มาเที่ยวผับทั้งทีนั่งจิบน้ำปานะเงียบสงบเหมือนอยู่ในวัดเลยนะ”
อาร์ตี้พึ่งกลับมาจากไปดิ้นที่ฟอร์รอบเท่าไหร่แล้วไม่รู้โวยวายใส่ฉัน ฉันก็อยากขยับตัวอยู่หรอกแต่กลัวเผลอครางออกมา
“มันคงกลัวพี่พายุมองอยู่ เพราะพอส่งมันเสร็จฉันเห็นพี่พายุเดินขึ้นไปข้างบน”
“ห๊ะ!! พี่พายุรู้จักกับเจ้าของผับหรอ”
“คงงั้น เพราะไม่งั้นคงขึ้นไปข้างบนไม่ได้”
อาร์ตี้กับน้ำส้มคุยกันเหมือนเป็นคำถามที่ถามฉัน แต่ไม่มีใครรอฟังคำตอบจากฉันเลย
ตื้ด ตื้ด
“….”
ของเล่นอันนั้นมันสั่นอีกแล้ว แต่ครั้งนี้สั่นแรงและนานมากเหมือนต้องการให้ฉันเสร็จอีกครั้ง
ฉันมองซ้ายมองขวาครั้งที่ผ่านๆมาตอนเสร็จฉันมักจะนั่งอยู่คนเดียวแต่ตอนนี้ไม่ใช่ไงเพื่อนฉันกลับมาหมดแล้ว
ติ๊ง (เสียงข้อความ)
PHAYU : พี่รออยู่ชั้นบนนะครับคนดีถ้าไม่ไหว…
วางแผนไว้แล้วสินะ!! ฉันกดปิดข้อความจากพี่พายุและมองขึ้นไปชั้นบน ถามว่าเห็นหน้าเขาไหม..
ไม่!! เพราะกระจกข้างบนมันเป็นแบบวันเวย์มองออกมาได้แต่มองเข้าไปไม่ได้
“ซีรีนแกเป็นอะไรทำไมนั่งตัวเกร็งขนาดนี้”
“เออ ไปเต้นกับเขาก็ไม่ไปแต่เหงื่อออกซ่ะ”
“หลังจากนี้พวกแกจะทำอะไรกันอีกไหม”
ฉันถามเพื่อนๆเพราะถ่ายรูปรวมก็ถ่ายไปแล้ว
“ไม่อ่ะ ก็กะว่าจะดื่มกันต่อเฉยๆ”
“แค่นั้นใช่ไหมงั้นฉันกลับก่อนนะ”
ฉันพูดจบก็หยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาเลยขืนช้ากว่านี้เดี๋ยวพวกมันยื้อฉันไว้อีก ฉันเดินตรงดิ่งมาที่บันไดทางขึ้นชั้นสอง
ในหัวกำลังคิดว่าจะพูดยังไงให้การ์ดปล่อยฉันขึ้นไปหาพี่พายุดีเพราะฉันไม่รู้จักเจ้าของผับหรือใครที่นี่เลย
“แฟนฉันเอง!!”
ฉันเห็นพี่พายุมาตั้งแต่ไกลๆแล้ว เขามายืนรอฉันที่ปลายบันไดก่อนจะหันไปพูดกับการ์ดให้เปิดทางให้ฉัน
“วางแผนไว้แล้วใช่ไหมคะ”
“…”
พี่พายุไม่ตอบเขาเกี่ยวเอวฉันดึงพามาที่ห้องๆหนึ่งที่สามารถมองลงไปข้างล่างได้
“ทำไมไม่มีใครอยู่เลย”
“มันขึ้นไปทำงานข้างบน”
ฉันนั่งลงข้างๆพี่พายุ แต่ก็ถูกดึงไปกอดไว้จนแทบจะเกยขึ้นไปอยู่บนตัวเขา
“ทนไม่ไหวแล้วหรอถึงเดินมาหา”
“อื้อ เอาออกได้หรือยังคะ”
“ทำไม ซีรีนไม่ชอบหรอ”
“หึ”
ฉันรีบส่ายหน้า ใครจะไปชอบมันทำฉันมีอารมณ์ทุกครั้งที่ขยับตัวมันทรมานนะ
“แต่พี่ว่าซีรีนชอบนะ”
พี่พายุดึงฉันขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวก่อนเขาจะกดสั่นของเล่นญี่ปุ่นผ่านมือถือ
“ซี๊ดดด อื้อ พะ พี่พายุ”
“หืม เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าซีรีนชอบ”
“งื้อ พะ พี่พายุ บะ เบาๆ ซีรีนเสียว”
ฉันครางออกมาแบบไม่กลั้นเลยเพราะอัดอั้นมาจากข้างล่าง ไหนๆห้องนี้ก็ไม่มีใคร
“หึ่ม อยากโดนเอาหรือยัง”
“ยะ อยากแล้วกลับบ้านกันนะคะ”
“กลับทำไม ในห้องนี้ก็ได้นะ”
“อื้อ ตะ แต่เดี๋ยวรุ่นน้องพี่พายุเข้ามานะ”
“พี่บอกมันแล้วว่าขออยู่กับซีรีนแบบส่วนตัว”
พี่พายุกดสั่นแรงๆรอบสุดท้ายทำความอดทนฉันขาดผึง ไม่รู้จักอายแล้วตอนนี้ บดร่องถูแก่นกายพี่พายุจนรู้สึกว่าเขาก็เริ่มแข็งขึ้นมาแล้ว
“ขยับตัวขึ้น”
ฉันยันตัวขึ้น พี่พายุก็แหวกซับในดึงเอาของเล่นอันนั้นออกมา แท่งนั้นมันชุ่มไปด้วยน้ำรักของฉันจนวาววับ
“เอาเลยนะคะ”
“ค่อยๆนั่งลงมานะเดี๋ยวเจ็บ”
พี่พายุจะเตือนทุกครั้งที่ฉันเป็นฝ่ายขึ้นให้ ฉันชอบท่านี้นะแต่ไม่รู้ทำไมพอเอาท่านี้ถ้าฉันไม่ระวังจะเจ็บร่องทุกที
“อื้อ หึ่ม…”
“อู้ยย ซะ ซีรีน”
ฉันกับพี่พายุไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลยซักชิ้น ฉันแค่แหวกชั้นในส่วนพี่พายุก็แค่รูดซิปเอาแก่นกายออกมา
“อิ๊ อื้อ อร๊าย!!”
ฉันขยับเอวช้าๆเน้นๆ เอาให้เนื้อเราแนบกันมากที่สุด เสียงครางของฉันดังระงมไปทั่วห้อง
“หึ่ม เมียจ๋าฟิตมาก”
“ซี๊ดดด อื้อ เสียว”
ฉันเริ่มบดเอาเร็วขึ้นพี่พายุก็ช่วยด้วยการสวนแก่นกายกลับขึ้นมา จนมันเริ่มเกินเสียง
พั่บ พั่บ พั่บ
“เจ็บไหม”
“มะ ไม่”
ฉันส่ายหน้า ตอนนี้ฉันเสียวมากจนต้องก้มลงไปงับติ่งหูพี่พายุ เพราะถ้าร้องดังกว่านี้เสียงออกไปนอกห้องแน่
จ๊วบ จ๊วบ
“ซี๊ดด พะ พี่พายุ เบาๆ”
พี่พายุปลดเดรสช่วงบนดึงหน้าเต้านมฉันออกมาแล้วดูดสลับกันทั้งสองข้าง บางทีก็ดูดจนเนินอกจนเกินรอยแดงเต็มไปหมด
“อร๊ายย ซี๊ดด พะ พี่พายุขา ไม่ไหวแล้วซีรีนจะเสร็จ”
“หึ่ม พะ พร้อมกันนะครับ”
“อื้อ…”
ฉันพยักหน้าให้พี่พายุก่อนเราจะมาช่วยกันโฟกัสที่กลางกาย เพื่อให้เสร็จพร้อมกัน
“งื้อ อิ๊อิ๊ สะ เสร็จแล้ว อ๊างงง อื้ออ”
“อั๊ก อ๊าาา อู้ยยย”
ฉันบดใส่พี่พายุรอบสุดท้ายก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกับพี่พายุ
“อื้อ ซี๊ดดดด”
“เสียวจัง”
ฉันนั่งแช่อยู่แบบนั้นเพราะหมดแรง วันนี้ตั้งแต่โดนพี่พายุจับใส่อุปกรณ์ไม่รู้ฉันเสร็จไปกี่รอบแล้ว
“ซีรีนจะลงไปหาเพื่อนอีกไหมไปได้นะเดี๋ยวพี่รออยู่บนนี้ อยากกลับตอนไหนก็ได้เลย”
ฉันชอบเวลาพี่พายุกอดแล้วลูบผมแบบนี้ที่สุด มันรู้สึกน่ารักเหมือนเขาเอ็นดูฉันมาก
“ซีรีนขอลงไปกอดน้ำส้มแปปนึงเพราะวันที่มันบินซีรีนคงไม่ได้ไปส่ง”
“ครับ”
พี่พายุฉันแต่งตัวกลับเหมือนเดิมเพื่อลงมาส่งท้ายกับน้ำส้มก่อนที่จะไม่ได้เจอกันหลายเดือน
จริงๆมันไปหลายปีแหละแต่ยังไงมันก็ต้องกลับมางานแต่งฉันที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือน
“เอ้า!! นังตัวดีเมื่อกี้ฉันเห็นแกขึ้นไปข้างบนแล้วคิดว่าจะกลับแล้วซ่ะอีก”
“ยัง แค่ขึ้นไปคุยกับพี่พายุ”
ฉันสะบัดผมไปข้างหลังแล้วนั่งลงข้างๆเพื่อน
“โอ๊ะๆ นังตัวดีฉันว่าไม่ใช่แค่ขึ้นไปคุยเฉยๆแล้วมั้งมีประทับรอยแดงมาขนาดนี้”
อาร์ตี้แหวกเสื้อฉันให้กว้างออก ตรงเนินหน้าอกมันมีรอยที่พี่พายุดูดไว้เมื่อกี้โผล่ออกมานิดหน่อย
“กรี๊ด!!แรงมากซีรีนเมื่อแกขึ้นไป…กับพี่พายุมาหรอ”
น้ำส้มเอาหน้าเข้ามาดูรอยใกล้ๆแล้วหันไปกรี๊ดกับเพื่อนอีกคน ถ้าถามว่าอายไหมก็อายนะแต่ครั้งแรกที่ฉันเผด็จศึกพี่พายุพวกมันก็เป็นคนติวให้
ฉันนั่งคุยกับพวกมันต่ออีกเกือบๆชั่วโมง ก็ขอแยกออกมาก่อนเพราะแกรงใจพี่พายุถึงเขาจะบอกว่ารอได้ก็เถอะ
(บนรถ)
“เอาสดทุกครั้งปล่อยในตลอดทำไมไม่ท้องซักที”
พี่พายุเหมือนพูดกับตัวเอง แต่หน้าเขาจริงจังมากจนฉันตกใจ เขาอยากให้ฉันท้องขนาดนั้นเลยหรอ
“พี่พายุอยากให้ซีรีนท้องหรอ”
“อือ ซีรีนไม่อยากมีลูกหรอ”
“ก็เปล่า แต่เรายังไม่ได้แต่งงาน”
“อีกไม่กี่เดือนก็แต่ง”
“เกือบ8เดือนนะพี่พายุ”
“ท้องตอนนี้ก็พอดี”
“พอดี??!! ซีรีนกลัวจะไปคลอดกลางงานแต่งนะสิถ้าซีรีนท้องขึ้นมาจริงๆ”
ฉันเองก็ไม่ชัวร์ว่าตอนนี้ตัวเองท้องหรือยังเพราะก็ไม่เคยศึกษาว่าอาการคนท้องเป็นยังไง
ส่วนเรื่องประจำเดือนมันก็มาบ้างไม่มาบ้างอยู่แล้วเป็นปกติของร่างกายฉัน
“ไม่รู้ แต่พี่ถือว่ามีฤกษ์แต่งงานแล้วไม่ใส่ถุงแล้ว”
“หึ งั้น..”
“ห้ามกินยาคุมด้วยเพราะหลังแต่งงานซีรีนต้องท้องทันที”
“ห๊ะ !! พี่พายุเป็นอะไรกับท้องมากไหมเนี่ย”
“ก็พี่อยากมีลูก”
พี่พายุพูดแค่นั้นแล้วตัดสัญญาณไปเลยไม่รับฟังที่ฉันกำลังจะแย้งเลย
ฉันจะมีลูกตอนนี้หรือหลังแต่งงานทันทีได้ยังไงในเมื่องานที่ฉันกำลังทำอยู่มันหนัก ถึงจะไม่ได้แบกหามแต่มันต้องใช้ความคิดมากๆบางทีที่ตอนนี้ฉันยังไม่ท้องเหตุผลก็อาจจะมาจากตรงนี้ด้วย คือฉันเครียดกับงานมากเกินไป
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN)ใกล้วันแต่งงานเข้ามาทุกที นับนิ้วดีๆตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้วงานแต่งงานยังคืบหน้าไปไม่ถึงไหนเลย เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวงานเยอะมาก“เย็นนี้พี่ต้องไปลองชุดเจ้าบ่าว”“ค่ะ เดี๋ยวซีรีนไปเป็นเพื่อน”ฉันหันไปตอบพี่พายุที่อยู่ๆก็ย้ายงานของตัวเองมาทำในห้องทำงานฉัน พักนี้พี่พายุเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ด้วยยาก มากๆ พูดอะไรผิดหูไม่ได้เลย(ร้านตัดสูท)“ทำไมต้องมารอ”พี่พายุเริ่มมีอารมณ์เมื่อต้องมานั่งรอพนักงานเอาชุดมาให้ลอง ฉันไม่รู้ว่าทางร้านมีปัญหาอะไรแต่เรารอมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่มีอะไรออกมาเลย“ใจเย็นๆก่อนนะคะ”“ไม่ไหวแล้ว กลับ!!”“ไม่ได้นะพี่พายุ ถ้าเราไม่เอาที่ร้านนี้ก็ไปตัดที่อื่นไม่ทันแล้วนะคะ เดือนหน้าก็ถึงวันงานแล้วด้วย”ฉันพยายามทำให้พี่พายุใจเย็นๆเพราะกว่าจะตัดสูท(ของพี่พายุ)ได้แต่ล่ะตัวมันค่อนข้างใช้เวลาเพราะพี่พายุมักจะชอบผ้าที่หาในไทยไม่ได้และแบบก็จะยากมากๆ“ถ้ามันยากก็บินไปซื้อที่ต่างประเทศให้มันจบๆ”“พี่พายุมีเวลาหรือไง”พี่พายุจับสูทตัวที่ใส่ลูบไปลูบมารู้เลยว่ากำลังหงุดหงิดมากๆ แต่ฉันยอมตามใจให้ไปร้านอื่นไม่ได้เพราะไม่มีเวลาแล้ว ส่วนเรื่องบินไปตัดเมืองนอกเลิก
(ZELYN)ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก…~วันนี้ฉันมาหาหมอเป็นวันแรกก็ได้ฟังเสียงหัวใจลูกเลย เพราะตอนนี้ฉันท้องได้ 10 สัปดาห์แล้ว“เป็นไงบ้างคะหมอ”ฉันกังวลมากเพราะ10สัปดาห์ที่ผ่านมาฉันไม่ได้ดูแลตัวเองเลย ใช้ชีวิตแบบคนปกติค่อนไปทางผาดโผน“แข็งแรงดีครับทั้งสองถุงการตั้งครรภ์เลย”“สะ สองหรอคะ”ฉันกับพี่พายุมองหน้ากัน ตอนซาวด์หน้าท้องหมอไม่เห็นบอกเลยฉันเองก็มองไม่ออกหมอชี้อะไรให้ดูก็ดูแค่บอกว่าลูกแข็งแรงฉันก็สบายใจแล้ว“พี่ธัน!! หมายความว่า”“กรรมพันธุ์ทำงานทั้งสองฝ่ายแกได้ลูกแฝดพายุ”พี่หมอเฉลยทำคนที่อยากมีลูกมากอย่างพี่พายุยิ้มไม่หุบ ส่วนฉันก็ดี
(ZELYN)พรุ่งนี้ก็จะถึงวันแต่งงานของเราแล้ว วันนี้พี่พายุก็เลยชวนกึ่งบังคับให้ฉันมาตรวจเบบี๋กับพี่หมอ“ลำบากพี่หมอเรื่อยเลยนะคะ”ฉันบ่นพี่พายุระหว่างรอพอพี่หมอ ปกติถ้าจะนัดพี่หมอธันต้องนัดล่วงหน้าเป็นเดือน“ไม่เป็นไรหรอก ปีๆนึงสามีซีรีนบริจาคให้โรงพยาบาลเป็นสิบล้าน แค่นี้ท่านผู้อำนวยการทำให้ได้อยู่แล้ว”คุณหมอยอนธันแพทย์มือหนึ่งด้านศัลยกรรมระบบประสาทพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้าของโรงพยาบาล ต้องมาวุ่นวายรับเคสฝากครรภ์ของฉันเพราะพี่พายุไม่ไว้ใจใคร“ขอโทษที่นัดด่วนนะคะ”“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ทำใจตั้งแต่รู้ว่าสามีซีรีนชื่ออะไรแล้ว ขนาดพี่บอกมันว่าพี่ย้ายมาเป็นหมอศัลยกรรมระบบประสาทแล้วมันยังบังคับให้พี่มารับเคสพิเศษเพื่อแลกกับเงินบริจาคเลย”
(ZELYN)“พี่ธัน!!ช่วยเช็คให้หน่อยว่าถึงระยะปลอดภัยหรือยัง”“พี่พายุ”วันนี้ฉันมาหาหมอตรวจสุขภาพประจำเดือนตอนเบบี๋ในท้องครบ16weekพอดีไม่คิดว่าพี่พายุจะถามคำถามนั้นออกมา ทำฉันอายจนไม่อยากมองหน้าพี่หมอเลย“ยัง!! รอให้เลยสี่เดือนไปซักพัก เกือบๆแตะห้าเดือนเลยก็ได้ เพราะซีรีนท้องแฝดฉันไม่อยากให้มีอะไรมากระทบมาก อดทนเอาหน่อยนะไอ้พายุ”“จิ๊!!”หน้าตาไม่พอใจแบบชัดเจนมากๆ แต่ฉันก็รู้ว่าคนอย่างพี่พายุยังไงก็อดทนได้เพื่อลูก แต่แค่จะหงุดหงิดมากหน่อย“อย่าลืมกินยาตามที่สั่งนะครับน้องซีรีน แล้วถ้ามีอาการคลื่นใส้หรือเวียนหัวก็นอนพัก งดทำงานหนักและห้ามเอาตัวเองไปอยู่ภาวะเครียด แล้วก็สังเกตตัวเองบ่อยๆมือเท้าบวมให้รีบมาหาพี่ทันที”
(ZELYN)BOYS & GIRLS ??!!ผ่านเดือนที่ห้ามาครึ่งทางท้องฉันใหญ่ขึ้นมากแบบก้าวกระโดดจากเดือนที่แล้ว แต่จนแล้วจนรอดเราก็ยังไม่รู้เพศลูกอยู่ดีเพราะเจ้าแฝดหนีบขาไว้ไม่ยอมให้เห็นเลยพี่ธันก็เสนอว่าถ้าอยากรู้จะตรวจจากเลือดให้แต่ฉันว่ามันดูเป็นเรื่องใหญ่ก็เลยเลือกที่จะรอเลยต้องเถียงกับพี่พายุต่อไป ทั้งๆที่มีตั้งสองคนในนี้ก็ยังไม่ลงตัว“พี่ว่าต้องเป็นผู้ชายทั้งสองคนแน่ๆเลย”“ทำไมไม่คิดว่าจะเป็นชายหญิงล่ะคะ”“ไม่!! ต้องเป็นผู้ชายเพราะต้องมาช่วยกันบริหารบริษัทที่กำลังจะขยาย ลูกผู้หญิงค่อยมาตอนท้องสามท้องสี่”“ท้องสามท้องสี่ ซีรีนต้องท้องขนาดนั้นเลยหรอ”ฉันตกใจเพราะคิดว่าจะท้องแค่สองครั้ง ครั้งแรกสองคนครั้งที่สองอีกซักคนก็พอแล้ว
(ZELYN)ยินดีต้อนรับเข้าสู่ไตรมาสสุดท้ายที่แสนทรมาน ไตรมาส3นี้อาการคนท้องมาแบบจัดเต็มมากๆทั้งปวดท้อง ปวดหลังและตะคริวกินวันล่ะหลายๆรอบทำให้การออกไปซื้อของให้เจ้าแฝดเป็นไปได้ยากมาก ช่วงนี้ฉันเลยกลายเป็นคุณแม่ออนไลน์สั่งของผ่านอินเตอร์เน็ตอย่างเดียว เพราะเคยออกไปซื้อแล้วเดินจนตะคริวกินเดือดร้อนกันทั้งห้าง“ท้องลูกใหญ่กว่าตอนแม่ท้องแฝดสามซ่ะอีก”คุณแม่พี่พายุเอามือมาลูบท้องฉันแบบนี้ทุกเช้า“ซีรีนรู้สึกดีมากๆเลยนะคะที่ลูกตัวใหญ่แข็งแรงสมบูรณ์มากๆ แต่พอเห็นขนาดท้องตัวเองก็กลัวมันจะแตก”ฉันโหมทาครีมกันท้องแตกทุกวัน เรียกได้ว่าว่างไม่ได้เป็นอันต้องหยิบครีมมาทา“ไม่แตกแล้วแหละลูก อีกไม่กี่วันก็เก้าเดือนแล้วถ้ามันจะแตกมันก็แตกไปแล้วแหละ”คุณแม่ให้กำลังใจเพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันกังวลที่สุดตลอดการตั้งครรภ์เลยจบการคุยเล่นหลังทานอาหารเช้าฉันก็กลับขึ้นมาบนห้องรอพี่พายุแต่งตัวไปทำงาน“จะไปแล้วหรอคะ”“ครับ ซีรีนจะเอาอะไรหรือเปล่า”“ไม่ค่ะ แค่อยากไปด้วย”อีกหนึ่งอาการแปลกๆของฉันก็คือติดพี่พายุมากๆ อยากไปทำงานกับเขาทุกวันห่างกันไม่ได้ พี่พายุหายไปแค่ครึ่งชั่วโมงฉันก็ร้องไห้แล้วรู้สึกเหมือนโดนผัวทิ้ง“แ
(ZELYN)ฉันพยายามปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นมาหลังจากเห็นหน้าลูกๆแปปนึงแล้วหมอทำให้หลับไปเพื่อเย็บแผล“ตื่นแล้วหรอลูก”“ม่าม๊า..”ฉันยกมือข้างที่ไม่มีน้ำเกลือให้ม่าม๊าจับเพื่อเติมพลังเพราะมันเจ็บเหลือเกินแค่เพียงขยับตัว“ไปไหนกันหมดคะ”“ทุกคนรวมกันอยู่อีกห้องนึงระหว่างรอเจ้าแฝด”“หรอคะ”ฉันตอบม่าม๊าพร้อมกับนิ่วหน้าไปด้วยเพราะพยายามขยับตัว แล้วด้วยสายระโยงระยางที่แขนที่มืออีก“เจ็บใช่ไหมลูก แค่วันเดียวอดทนหน่อยเดี๋ยวพรุ่งนี้พอได้ถอดสายทุกอย่างหนูก็จะดีขึ้น”“ค่ะ ม่าม๊าเรียกพี่พายุให้หน่อยได้ไหมคะ”
(PHAYU)“ขึ้นให้หน่อยได้ไหมครับ คิดถึงเวลาเมียควบเอวจะแย่แล้ว”ผมเปลี่ยนให้ซีรีนขึ้นไปอยู่ข้างบน“หือ เสียวจังเลยค่ะ”“หึ ไม่ได้ทำนานก็แบบนี้แหละแค่ลูบก็เสียวแทบแตก”ผมโน้มคอซีรีนลงมาจูบ เราดูดปากกันแบบไม่มีใครยอมใครด้วยความโหยหาเพราะที่ผ่านมาผมไม่กล้าทำแบบนี่เลยเพราะมันจะไม่สามารถหยุดแค่ตรงนี้ได้“ลองเอานิ้วสอดดูก่อนได้ไหมคะซีรีนกลัวเจ็บ”“หึ่ม ไม่ไหวแล้วเบบี๋อยากเอาเข้าแล้ว”ผมขยับตัวซีรีนขึ้นแล้วค่อยๆจับมาคร่อมแก่นกายตัวเอง และปล่อยให้ร่างกายมันดูดเข้าไปช้าๆ“อ๊ะส์ อื้ม อื้ออออ”มันยังเข้าไปไม่เท่าไหร่ซีรีนก็หน้าแหยเกเหมือนจะเจ็บผมเลยใช้มืออีกข้างคลึงที่หน้าอกให้เธ
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่