ตอนที่ 46 ว่าที่เจ้าบ่าว (อาการไม่ดี)

(ZELYN)

ใกล้วันแต่งงานเข้ามาทุกที นับนิ้วดีๆตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้วงานแต่งงานยังคืบหน้าไปไม่ถึงไหนเลย เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวงานเยอะมาก

“เย็นนี้พี่ต้องไปลองชุดเจ้าบ่าว”

“ค่ะ เดี๋ยวซีรีนไปเป็นเพื่อน”

ฉันหันไปตอบพี่พายุที่อยู่ๆก็ย้ายงานของตัวเองมาทำในห้องทำงานฉัน พักนี้พี่พายุเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ด้วยยาก มากๆ พูดอะไรผิดหูไม่ได้เลย

(ร้านตัดสูท)

“ทำไมต้องมารอ”

พี่พายุเริ่มมีอารมณ์เมื่อต้องมานั่งรอพนักงานเอาชุดมาให้ลอง ฉันไม่รู้ว่าทางร้านมีปัญหาอะไรแต่เรารอมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่มีอะไรออกมาเลย

“ใจเย็นๆก่อนนะคะ”

“ไม่ไหวแล้ว กลับ!!”

“ไม่ได้นะพี่พายุ ถ้าเราไม่เอาที่ร้านนี้ก็ไปตัดที่อื่นไม่ทันแล้วนะคะ เดือนหน้าก็ถึงวันงานแล้วด้วย”

ฉันพยายามทำให้พี่พายุใจเย็นๆเพราะกว่าจะตัดสูท(ของพี่พายุ)ได้แต่ล่ะตัวมันค่อนข้างใช้เวลาเพราะพี่พายุมักจะชอบผ้าที่หาในไทยไม่ได้และแบบก็จะยากมากๆ

“ถ้ามันยากก็บินไปซื้อที่ต่างประเทศให้มันจบๆ”

“พี่พายุมีเวลาหรือไง”

พี่พายุจับสูทตัวที่ใส่ลูบไปลูบมารู้เลยว่ากำลังหงุดหงิดมากๆ แต่ฉันยอมตามใจให้ไปร้านอื่นไม่ได้เพราะไม่มีเวลาแล้ว ส่วนเรื่องบินไปตัดเมืองนอกเลิกคิดได้เลย

“สูทได้แล้วค่ะ”

“เห็นไหมคะว่าแค่รอ”

ฉันอารมณ์เสียบ้าง กว่าจะตัดออกมาเป็นตัวแบบนี้ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ เพราะพี่พายุขอแก้ตลอด

หลังจากลองชุดรอบสุดท้ายเสร็จเราก็รับชุดกลับมาเลย เพราะดูท่าเจ้าของชุดน่าจะไม่ชอบร้านนี้แล้ว

“เดี๋ยวนี้พี่พายุเป็นอะไรหงุดหงิดตลอดเลย”

ฉันพูดไปตรงๆระหว่างขับรถกลับบ้าน หลายวันมานี้ฉันต้องอดทนกับอารมณ์ของพี่พายุมากๆ ถึงแม้เขาจะไม่เคยเหวี่ยงใส่ฉันตรงๆแต่ฉันก็เป็นคนรับรู้ตลอด

“พี่ขอโทษ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร”

“ไปหาหมอไหมคะพี่พายุอาจจะเครียดเรื่องงานมากเกินไป เลยทำให้พี่เป็นแบบนี้”

“พี่ว่าพี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกเดี๋ยวหยุดเสาร์อาทิตย์นี้ได้พักก็อาจจะดีขึ้น”

“ไม่ไหวต้องบอกซีรีนนะคะ”

ฉันค่อนข้างเป็นห่วงพี่พายุเพราะพอเขาเป็นแบบนี้ฉันก็เครียดเสริจหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเยอะมาก

“ครับ”

ระหว่างที่อาการหงุดหงิดของพี่พายุยังไม่ดีขึ้นฉันก็ต้องพยายามหาวิธีเอ็นเตอร์เทนจนบางทีก็เหนื่อย

“เป็นอะไรลูกทำไมหน้าตาไม่ดีเลย”

“ซีรีนเป็นห่วงพี่พายุ ช่วงนี้พี่พายุเครียดมากหงุดหงิดพาลทุกคนเลย”

“พาลใส่ซีรีนด้วยหรอลูก”

“ไม่ค่ะ!! แต่พี่พายุเป็นแบบนี้บรรยากาศในบ้านไม่ดีเลยแม่บ้านทุกคนพยายามเดินเลี่ยงพี่พายุแบบไม่กล้าเข้าใกล้ อย่าว่าแต่แม่บ้านเลยขนาดพี่ขวัญยังพยายามเลี่ยง”

“หืม!! ขนาดนั้นเลยหรอลูกแต่พายุก็ทำงานมานานถ้าจะเครียดเพราะงานเราก็น่าจะเคยเห็นบ้างแล้วอีกอย่างนิสัยพายุจริงๆก็ไม่ใช่คนแบบนั้นนะลูก”

“นั่นสิคะ!! ซีรีนก็พึ่งเห็นพี่พายุเป็นแบบนี้ครั้งแรก”

“ม๊าว่าอาจจะไม่มีอะไรก็ได้คอยดูกันไปก่อนแล้วกัน”

“พี่พายุจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะม๊า”

“ไม่เป็นไรหรอกลูก”

ฉันเครียดเลยแวะมาคุยกับมาม๊าที่บ้าน มาม๊าเลยชวนกินข้าวเย็นด้วยกันซ่ะเลยเพราะวันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย

“หืม..!! อร่อยจังเลยค่ะม๊า”

“กินเยอะๆเลยลูก”

สงสัยเพราะไม่ได้กินข้าวฝีมือมาม๊านานตักอะไรเข้าปากก็อร่อยไปหมด ฉันกินเข้าไปเยอะมากกับข้าวเจ็ดอย่างกินกับมาม๊าสองคนเกือบไม่เหลือ

“ซีรีน!! หนูเครียดจนไม่ได้กินข้าวเลยหรอลูก”

“ก็กินปกตินะคะ”

ฉันตักกับข้าวอย่างสุดท้ายที่เหลืออยู่เข้าปาก มันอร่อยมากๆจริงๆ

“แต่เดือนหน้าซีรีนจะแต่งงานแล้วนะลูกกินเข้าไปขนาดนี้หนูไม่กลัวใส่ชุดไม่ได้หรอ”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะม๊า”

ฉันยิ้มแล้วคิดว่ากินแค่นี้คงไม่ทำให้ฉันอ้วนขึ้นจนถึงขนาดใส่ชุดแต่งงานไม่ได้หรอก…มั้ง

และหลังจากทานข้าวเย็นเสร็จเราก็มานั่งดูทีวีทานผลไม้ ทานขนมและต่อด้วยไอติม

“ซีรีน!! มาม๊าว่ามันเยอะไปแล้ว พอๆ”

มาม๊าแย่งถ้วยไอติมไปจากมืออยู่ๆฉันก็รู้สึกเหมือนโดนขัดใจมากๆจนอยากร้องไห้

“มาม๊า!! ฮึก!!”

ฉันปล่อยโฮออกมาแบบกลั้นไม่ได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงเสียใจมากขนาดนี้

“เดือนนี้ประจำเดือนมาหรือยังลูก”

“ยังค่ะ”

ฉันส่ายหน้าพยายามจะหยุดร้องไห้แต่หยุดไม่ได้

“มาม๊าว่าเราต้องตรวจ เพราะอาการแบบนี้ไม่ใช่อาการของคนปกติแถมประจำเดือนขาดด้วย”

“ไม่หรอกมั้งคะม๊า มันขาดไปแค่ไม่กี่วันเอง”

“ตอนม๊าท้องหนู ประจำเดือนม๊าขาดไปแค่2วันเองลูก”

มาม๊ารีบให้แม่บ้านไปซื้อที่ตรวจที่ร้านขายยา เหมามาทุกยี่ห้อทั้งแบบถูกและแบบแพง

“ม๊า ซีรีนว่าซีรีนยังไม่ท้องหรอกเพราะซีรีนไม่รู้สึกอะไรเลย ที่ประจำเดือนขาดคงเพราะซีรีนเครียดเรื่องพี่พายุ”

“ตรวจ!! ไม่ท้องก็ไม่เห็นเป็นไร”

มาม๊าเอาที่วางมาวางไว้ให้แล้วยืนกดดันให้ฉันตรวจอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันเองก็ไม่ค่อยไว้ใจเลยตัดสินใจตรวจ

“ซะ ซีรีนว่า….”

พอเอาฉี่หยดลงไปบนที่ตรวจอยู่ๆก็มีความรู้สึกว่ากลัวผิดหวังถ้ามันไม่ท้องเลยจะยกเลิกทิ้งที่ตรวจ ไม่ดูแล้วว่าขึ้นกี่ขีด แต่ก็ลังเลเพราะมาม๊าจนสุดท้ายสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดมันก็เกินขึ้น

“กรี๊ดดดดด มาม๊าาา”

“อะไร อะไรลูกไม่ท้องหรอ”

มาม๊าเปิดประตูเข้ามาหน้าตาตื่น แต่ฉันน้ำตาไหลทำอะไรไม่ถูกเพราะมันขึ้นสองขีดทั้งห้าอันเลย

“ฮึก มะ ม๊า..”

ฉันหยิบอันที่ใกล้มือที่สุดให้มาม๊าดู มันเป็นสองขีดที่เข้มมากๆ ก่อนม๊าจะเข้ามาฉันพลิกข้างกล่องดูอีกครั้งว่ามันเป็นที่ตรวจครรภ์จริงๆใช่ไหมไม่ใช่ที่ตรวจโควิทใช่ไหม

“ท้อง ซีรีนท้องแล้วลูก”

“ฮือๆ!!”

ฉันร้องไห้ผสานเสียงดีใจของมาม๊าตอนนี้ในหัวฉันมันมีหลายความรู้สึกมากๆ

“หนูร้องไห้ทำไม หนูต้องดีใจสิที่หนูกำลังจะมีลูก”

“ซีรีนก็ดีใจ ฮึก แต่ซีรีนยังไม่ได้แต่งงาน ฮือออ”

ฉันร้องเหมือนรู้ตัวว่าท้องแต่ไม่มีพ่อ

“ลูกรัก!! งานแต่งหนูกำลังจะเกินขึ้นในอีกไม่ถึงเดือน”

มาม๊าเตือนสติ!! จริงด้วย!! ถ้านับจากวันนี้จนถึงวันแต่งงานท้องฉันคงไม่ป่องจนทุกคนรู้หรอก

“มาม๊าดีใจกับซีรีนที่สุดเลย!! หนูกำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์กับผู้ชายที่หนูรัก”

“มันไม่เร็วไปหรอคะม๊าตอนแรกซีรีนคิดไว้ ว่าหลังแต่งงานอยากช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัวก่อน”

“หนูกับพี่พายุไม่ต้องใช้เวลาพวกนั้นหรอก บ้านเราพร้อมซะยิ่งกว่าพร้อมทั้งพื้นฐานครอบครัวและเงินทอง”

ฉันออกมานั่งตั้งสติกับมาม๊า อยู่ๆตอนนี้ฉันก็กลายเป็นคนท้องทั้งๆที่ตอนมาหาม๊าตอนแรกยังไม่ท้องเลย

แต่มาม๊าสนับสนุนให้ฉันบอกพี่พายุเลยเพื่อที่จะได้ไปหาหมอ ตรวจให้แน่ใจว่าท้องเดี่ยวหรือแฝดเพราะเราทั้งสองครอบครัวมีประวัติท้องแฝดทั้งคู่

ก๊อกๆ

ฉันเก็บที่ตรวจครรภ์ใส่กระเป๋าแล้วเดินไปเคาะหาพี่พายุที่ห้องทำงาน วันนี้มีประชุมด่วนกับทางต่างประเทศ

“ครับ พี่คุยงานเสร็จแล้วเข้ามาได้”

“ยุ่งไหมคะ ซีรีนขอคุยด้วยแปปนึงได้ไหม”

“คุยได้ ซีรีนมีอะไร”

พี่พายุพับแฟ้มงานแล้วดึงฉันไปนั่งบนตัก แสดงว่าอาการหงุดหงิดที่พี่พายุเป็นคงมาจากเจ้าก้อนในท้องฉัน

“เมื่อกี้ซีรีนไปทานข้าวเย็นกับมาม๊ามา แล้วมาม๊าบอกว่าซีรีนกินเยอะผิดปกติเลยจับซีรีนตรวจ”

ฉันหยิบที่ตรวจครรภ์ออกมาให้พี่พายุ ฉันรู้ว่าเขาต้องดีใจเพราะเขาพูดทุกวันว่าเมื่อไหร่ลูกจะมา

“สะ สองขีด ซีรีนท้องหรอ!!!”

“ค่ะ”

“เย้!!!”

พี่พายุอุ้มฉันลอยขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วหมุนไปหมุนมา จนฉันรู้สึกเวียนหัวขอให้หยุด

“มาซักที ปาป๊ารอหนูมาตั้งนาน”

พี่พายุก้มลงไปลูบท้องที่ยังแบนอยู่แล้วพูดเบาๆ อาการเหมือนจะเริ่มหงุดหงิดเมื่อกี้หายไปเลย

“จะให้ลูกเรียกว่าปาป๊าหรอคะงั้นซีรีนก็ต้องเป็นมาม๊านะสิ ไม่ปรึกษาเลยนะคะ”

“งั้นซีรีนอยากให้ลูกเรียกว่าอะไรพี่ตามใจซีรีนหมดเลย เพราะแค่ได้เป็นพ่อพี่ก็ดีใจที่สุดแล้ว”

พี่พายุโทรหาคุณหมอที่รู้จัก นัดวันเข้าไปพบทันทีเพราะเขาก็กังวลเหมือนมาม๊ากลัวว่าฉันจะท้องแฝดจากกรรมพันธุ์ของครอบครัวเราทั้งสองฝ่าย

.

.

.

.

NEXT EPISODE.