(ZELYN PART)
ฉันใส่เสื้อพี่พายุเดินวนไปวนมาในห้องของเขา ความรู้สึกมันแปลกๆเพราะนี่มันเป็นบ้านของเขาที่มีคนในครอบครัวของเขาอยู่ด้วย
“เดินทำไม”
“ป่าว”
“เดี๋ยวก็ชิน หลังแต่งงานยังไงซีรีนก็ต้องมาอยู่ที่นี่”
“ใครบอกว่าซีรีนจะแต่งกับพี่ซีรีนยังไม่ตกลงซักหน่อย”
ฉันพูดเสียงเบาเพราะไม่อยากเถียงเขาแล้ว พี่พายุพูดเหมือนรู้ความคิดฉันไปซ่ะทุกอย่าง
ฉันเดินไปเดินมาจนถึงเวลานอน อยู่ๆก็ตื่นเต้นเพราะการนอนกับพี่พายุในบ้านของเขาเหมือนเป็นความฝันวัยเด็ก ตอนที่ฉันคลั่งพี่พายุใหม่ๆ
(วันต่อมา)
ฉันลืมตาขึ้นมองเพดานแปลกที่แต่แปลกที่ฉันหลับสบายมาก จนไม่รู้ว่าคนข้างๆลุกไปตอนไหน
“ตื่นแล้วหรอ ไปอาบน้ำสิพี่ให้พาขวัญไปเอาชุดซีรีนที่บ้านมาให้อยู่ในห้องน้ำ”
“ค่ะ!!”
ฉันลงจากเตียงแบบงงๆเดินไปอาบน้ำตามที่พี่พายุบอกสมองฉันมันยังประมวลอะไรไม่ค่อยได้ ดีที่ฉันนัดกับพี่พีคไว้ช่วงบ่ายเลยไม่ต้องรีบ
ก๊อกๆ
“ซีรีนอาบน้ำเสร็จหรอยัง”
ฉันใช้พัพแปะๆรอยที่คอจุดสุดท้ายแล้วเดินไปเปิดประตู เพราะเขาแหละที่ทำให้ฉันต้องแต่งหน้านานขนาดนี้
“ทำไมเข้าไปนานจัง”
“ก็ใครทิ้งรอยไว้เยอะขนาดนี้ล่ะ”
ฉันเดินแทรกพี่พายุออกมาจากห้องน้ำ พึ่งสังเกตว่าพี่พายุแต่งตัวเสร็จพร้อมไปทำงานแล้ว
“เสร็จแล้วก็ลงไปข้างล่างกัน ป่านนี้ทุกคนรอแย่แล้ว”
“ทะ…ทุกคน!!”
“อือ ทำไม??”
“อย่าบอกนะว่าพี่พายุจะพาซีรีนลงไปกินข้าวข้างล่างพร้อมทุกคน ซีรีนไม่ไปนะ”
“ทำไม?? ซีรีนมานอนบ้านนี้ตั้งแต่เมื่อวานจะไม่ลงไปเจอทุกคนหน่อยหรอ”
“ซีรีนยังไม่พร้อม!! เราไม่ได้เป็นอะไรกันแต่อยู่ๆซีรีนก็มาค้างกับพี่พายุมันแบบ แบบสู้หน้าใครไม่ได้น่ะ!! พี่พายุเข้าใจไหม”
ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงคือทุกคนรู้ว่าฉันชอบพี่พายุมาตั้งแต่เด็กๆก็จริง แต่ความสัมพันธ์ของเราปัจจุบันทุกคนยังไม่รู้ไงแล้วเกิดฉันลงไปข้างล่างต้องเป็นเรื่องใหญ่ไปถึงบ้านฉันแน่ๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าป๊ากับพี่ซีนจะว่ายังไง
“ไม่เข้าใจ!! แล้วพี่จะบอกอะไรให้นะเรื่องของเราผู้ใหญ่ทั้งสองครอบครัวรู้เรื่องกันหมดแล้ว”
“ห๊ะ..!! หมายถึงปาป๊าของซีรีนด้วยหรอคะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมซีรีนไม่รู้เรื่องเลย”
“ตั้งแต่ที่เราทะเลาะกันครั้งนั้น ระหว่างที่พี่ตามหาซีรีนพี่แค่อยากจะถามไอ้ซีนว่าคอนโดซีรีนอยู่ที่ไหนพี่ก็ทำไม่ได้ มันพูดกับใครไม่ได้เลยพี่อึดอัดเลยตัดสินใจเข้าไปคุยกับป้านิวลุงโน่เล่าเรื่องของเราให้ท่านฟัง และยืนยันว่าพี่จะรับผิดชอบซีรีนแน่นอน”
“ละ แล้วป๊าว่ายังไงบ้างคะ”
“ตอนแรกลุงโน่ก็โกรธนะ แต่ป้านิวให้เหตุผลต่อว่าอย่างน้อยท่านก็เห็นพี่มาตั้งแต่เด็กๆ และพี่ไม่ใช่คนที่ไม่มีความรับผิดชอบ กล้ามายอมรับตรงๆก็ควรให้โอกาสพี่”
“แล้วทำไมพี่พายุไม่บอกซีรีน”
“ทุกอย่างมันเป็นความรับผิดชอบของพี่ ส่วนความรับผิดชอบของซีรีนมีเพียงอย่างเดียวคือทำตัวสวยๆรอพี่ไปขอแต่งงาน”
“บะ บ้า!!”
“ทีนี้ก็ลงไปกินข้าวได้แล้วคุณพ่อคุณแม่รออยู่ เป็นถึงสะใภ้ใหญ่ลงไปช้ามันไม่ดี”
“มะ ไม่นะพี่พายุ”
ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่กล้าลงไปอยู่ดีแต่พี่พายุฟังฉันที่ไหนเขาอุ้มฉันในท่าเจ้าสาวลงลิฟต์มาชั้นล่างเลย
“พี่พายุ ปล่อยๆเดี๋ยวซีรีนเดินไปเอง”
“หึ มาถึงขนาดนี้แล้ว”
พี่พายุไม่ยอมให้ฉันเดินเอง ยิ่งใกล้ถึงห้องอาหารฉันก็ยิ่งทำหน้าไม่ถูกเลยได้แต่เอาหน้าซุกกับอกพี่พายุ
“มาแล้วครับทุกคน”
“อ้าว…หนูซีรีนเป็นอะไร ทำไมพายุต้องอุ้มน้องด้วย”
“สะใภ้ใหญ่ของคุณแม่เขินน่ะครับจะไม่ยอมลงมา”
พี่พายุวางฉันลงที่เก้าอี้ใกล้ๆกับป้าลิน พอเงยหน้าขึ้นมองเจอกับอีกสามพานั่งอยู่ตรงข้างครบเลย
“โถๆลูกไม่ต้องเขินเลย ทุกคนยินดีต้อนรับหนู”
ป้าลินยกมือขึ้นลูบหัวและหันไปกำชับทุกคนว่าห้ามล้อฉันเด็ดขาด เพราะยิ่งจะทำให้ฉันเกร็ง
“พายุ วันนั้นที่เราไปสารภาพกับลุงโน่ป้านิวพ่อก็ว่าไม่ดีแล้ว นี่ยังพาน้องมาค้างที่บ้านอีก ถ้ารักน้องจริงๆรีบไปจัดการให้เรียบร้อยอย่าให้คนอื่นมองซีรีนไม่ดีได้”
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลยค่ะคุณเพราะเมื่อวานฉันไปคุยให้เรียบร้อยแล้วเหลือแค่รอยัยนิวว่างเราจะไปหาฤกษ์กัน”
ฉันฟังป้าลินกับลุงบอสคุยกันเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องของฉันเอง
“ว๊าว!! แบบนี้ผมก็เรียกซีรีนเฉยๆไม่ได้แล้วสิ ต้องเรียกว่าซ้อซีรีนน้องพารันคนนี้ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“พารัน!! แม่บอกแล้วไงว่าอย่าแซว”
ป้าลินหันไปดุพารัน การทานอาหารเช้าวันนี้เหมือนจะดีแต่ฉันเกร็งมากรู้สึกขยับตัวลำบากยังไงไม่รู้
กว่าจะทานอาหารเสร็จกว่าทุกคนจะแยกย้ายปากฉันเหนียวไปหมดเลยเพราะแทบไม่ได้พูดกับใครเลย
“ซีรีนจะออกไปทำงานพร้อมพี่เลยไหม”
ฉันกลับขึ้นมาบนห้องพี่พายุเพื่อมาเอากระเป๋าและเก็บของที่ฉันกระจายไว้ในห้องน้ำ
“ซีรีนมีนัดตอนบ่ายก็เลยว่าจะกลับบ้านก่อน”
ตอนนี้มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นสองเรื่องหนึ่งคือพี่พายุอยู่ๆก็ไปสารภาพกับพ่อแม่ฉันเรื่องที่เรามีอะไรกันสองคือเมื่อวานป้าลินไปสู่ขอฉันกับป๊าม๊า ทั้งสองคนรับเรื่องของฉันหนักพอสมควรแต่ฉันยังไม่ได้โผล่หน้ากลับไปที่บ้านเลย
“อือ ให้พี่ไปด้วยไหม”
“ไม่ๆ ซีรีนไปคนเดียวได้”
พี่พายุพยักหน้าก่อนจะเข้าไปหยิบสูทที่ห้องแต่งตัว ซึ่งทุกครั้งก็แต่งตัวเองหยิบเองได้แต่วันนี้ไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็เรียกให้ฉันเข้าไปด้วย
“ผูกเน็กไทให้หน่อยสิ”
“ปกติพี่พายุก็ผูกเองได้นี่”
“อือ แต่วันนี้อยากให้ซีรีนทำให้”
พี่พายุหยิบเน็กไทสีเดียวกับสูทมาส่งให้
“บอกไว้ก่อนนะว่าซีรีนเคยผูกให้พี่ซีนแค่ไม่กี่ครั้ง ไม่สวยห้ามว่า”
“ครับ”
ฉันเคยโดนม๊าบังคับให้ผูกให้พี่ซีนเพราะอยากให้ฉันฝึกไว้แต่มันก็นานมากแล้วและฉันก็เคยทำไม่เกินสามครั้ง
“ช่วยหน่อยสิ อื้อ!!”
ฉันลังเลระหว่างทับซ้ายทับขวาเลยขอให้พี่พายุช่วย แต่เขากลับกดจูบมาหนักๆก่อนจะจับมือฉันผูกให้ดูเป็นตัวอย่าง
“คิดหรือยังว่าหลังแต่งงานอยากอยู่ที่ไหน”
“…”ฉันไม่ได้ตอบเพราะรู้สึกว่ามันยังอีกไกล
“อยู่บ้านก็ดีนะเวลามีลูกจะได้มีคนช่วยเลี้ยงย่ายายอยู่ใกล้กัน แต่ก่อนจะมีลูกนี่สิทำอะไรก็ไม่สะดวกถึงห้องมันจะเก็บเสียงแล้วก็เถอะ”
“พะ พี่พายุ”
พี่พายุขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆอยู่ๆก็พูดเรื่องอะไรก็ไม่รู้
เราสองคนออกมาจากบ้านพร้อมกัน พี่พายุต้องแยกไปทำงานส่วนฉันต้องเดินกลับบ้าน
“พี่ไปทำงานแล้วนะเจอกันที่บริษัทตอนบ่าย”
“ค่ะ”
“แค่นั้นหรอ”
“ค่ะ”
ฉันไม่รู้พี่พายุหมายถึงอะไร เปิดประตูรถแล้วแต่ไม่ยอมไปซักที
“เมื่อก่อนตอนพ่อพี่ยังทำงานอยู่เวลาจะไปทำงานคุณแม่จะเดินมาส่งที่รถแล้วก็จูบตรงนี้เพื่อให้กำลังใจทุกเช้า”พี่พายุชี้ที่ปาก
“ไม่มีทาง!!นี่มันหน้าบ้านนะ”
“เหอะ…ถ้าไม่จูบก็ยืนกันอยู่ตรงนี้นี่แหละ”
“พี่พายุ”
“เร็วๆไม่มีใครซักหน่อย”
พี่พายุโน้มหน้าลงมาใกล้ๆให้หน้าเราอยู่ในระดับเดียวกัน แล้วค้างเอาไว้
ฉันหันมองรอบตัวดูซ้ำอีกทีว่ามีใครอยู่แถวนี้ไหม ก่อนจะจูบแบบเร็วๆไปหนึ่งที
จุ้ป
“ขอบคุณครับ เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่มารับไปกินข้าวด้วยกัน รออยู่ที่บ้านห้ามดื้อ!!”
“ค่ะ”
จากไปเจอกันที่บริษัทเปลี่ยนมาเป็นจะมารับไปกินข้าวเที่ยง พี่พายุเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนบางทีฉันก็ตามไม่ทัน
ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันที่ต้องกลับไปยอมรับผิดกับป๊าม๊า ทั้งสองคนอุตส่าห์ให้ฉันไปอยู่คอนโด แต่ฉันดันสร้างเรื่อง
.
.
.
.
NEXT EPISODE
(ZELYN PART)หลังจากส่งพี่พายุไปทำงานฉันก็เดินกลับบ้านแบบกล้าๆกลัวๆ ก็ฉันเล่นทำเรื่องใหญ่ซ่ะขนาดนั้น“ไอ้ตัวแสบ!!”“ป๊า”ทันทีที่ฉันก้าวขาเข้ามาในบ้านป๊าก็นั่งรออยู่แล้ว เหมือนรู้เลยว่าฉันกำลังจะกลับมา“เมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา”“ป๊ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมคะ”ฉันค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆป๊า เห็นป๊าทำหน้างอนได้แบบนี้ฉันก็สบายใจ แสดงว่าไม่โกรธ“ตัวแสบ!! เมื่อวานหนูรู้ไหมว่าตอนป้าลินาสู่ขอหนูให้พายุป๊าตกใจขนาดไหน มีคนมาขอลูกทั้งทีแต่ลูกสาวป๊าอยู่ไหนก็ไม่รู้”“ป๊าไม่โกรธซีรีนหรอคะ”“เรื่องอะไร!! ที่ลูกชิงสุกก่อนห่ามนะหรอ”“ค่ะ”“โกรธสิป๊ามีลูกสาวคนเดียวนะ แต่ทำไงได้ป๊ากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ยังดีที่ผู้ชายคนนั้นคือพายุ”“งื้อ!! ขอบคุณที่เข้าใจนะคะป๊า”“ป๊ารักหนูมากนะซีรีน ในบรรดาพี่น้องสามคนป๊าห่วงหนูที่สุดเพราะหนูเป็นผู้หญิงคนเดียว ตั้งแต่เล็กๆป๊าคิดมาตลอดกลัวสิ่งที่ป๊าทำกับผู้หญิงสมัยหนุ่มๆเวรกรรมจะมาตกที่ลูกแต่วันนี้ป๊าหมดห่วงแล้ว เพราะหนูกำลังจะมีคู่ครองที่ดี”ป๊ายกมือขึ้นลูบหัวฉัน สีหน้าป๊าดูหมดห่วงแล้วจริงๆ จนฉันรู้สึกว่าต้องทำครอบครัวของตัวเองให้ดีฉันนั่งรอพี่พายุมารับไปกินข้าวตอนเที่ยง แต
(ZELYN PART)“งานก็ต้องทำเมียก็อยากเอา”พี่พายุบ่นตั้งแต่ออกจากโรงแรมจนมาถึงสนามบิน จากที่เราจะได้พักจนถึงอาทิตย์หน้า แต่ต้องรีบกลับด่วนเพราะงานพี่พายุมีปัญหาและพี่พาขวัญก็ทำแทนไม่ได้“ทำอย่างกับว่าอยู่ไทยพี่พายุไม่เอา”ฉันมองซ้ายมองขวาแล้ว เราอยู่ในห้องรับรองในสนามบินกันแค่สองคนฉันถึงกล้าพูด หมั่นไส้คนแก่ขี้บ่นขากลับเราใช้บริการเครื่องบินส่วนตัวเพราะพี่พายุต้องเริ่มทำงานเลย เวลาทำงานพี่พายุไม่ค่อยชอบให้ใครมา กวน ดังนั้นระหว่างเดินทางฉันก็ปล่อยให้พี่พายุทำงานคนเดียวเงียบๆส่วนฉันเวลานี้ถือเป็นเวลาพักผ่อน เกือบหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่ญี่ปุ่นฉันนอนน้อยมาก(ประเทศไทย)หลังกลับมาจากญี่ปุ่นชีวิตฉันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเพราะตั้งแต่กลับมาพี่พายุก็บังคับให้ฉันมาอยู่ด้วยโดยที่แอบไปขออนุญาตผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาแล้วและผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ไม่คัดค้านอะไรเพราะเห็นว่าฤกษ์แต่งงานของเราถูกกำหนดไว้แล้วกลางปีหน้า“วันนี้ซีรีนจะไปนอนที่บ้านนะคะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดมาม๊าซีรีนกลัวตื่นมาใส่บาตรกับมาม๊าไม่ทัน”ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันฉันก็มีหน้าที่ผูกเนคไทให้พี่พายุทุกเช้า แม้ว่าวันนั้นฉันจะไม่มีธุระต้องตื่นเช้าก็
(ZELYN PART)“อายุวัณโณสุขัง พลัง!!”ฉันลุกขึ้นมาใส่บาตรกับมาม๊าแต่เช้า ทุกๆปีมาม๊าจะชวนทั้งครอบครัวออกมาใส่บาตรพระหน้าบ้าน“มาม๊าครับผมว่าปีนี้คนในบ้านเราเยอะขึ้นหรือเปล่าครับ ทำไมผมถูกผลักให้มายืนไกลขนาดนี้”พี่ซีนโวยวายเพราะทุกปีเขากับฉันจะยืนต่อจากมาม๊าแต่ปีนี้มีพี่พายุมาเพิ่มพี่ซีนเลยถูกดันให้ไปยืนกับซีนาย“ก็ไปหาเมียมาให้ได้แล้วค่อยกลับมายืนที่เดิม”มาม๊าพูดติดตลกก่อนเราทั้งหมดจะกลับเข้าบ้านเพราะใส่บาตรเสร็จแล้ว วันนี้การทานอาหารเช้าที่บ้านครึกครื้นมากเพราะเพื่อนๆมาม๊ามากันแต่เช้าแต่ฉันกับพี่พายุก็ต้องรีบกินรีบไปทำงานเพราะเรามีประชุมกันทั้งคู่ เย็นนี้จะได้กลับมาปาร์ตี้วันเกิดมาม๊าได้(บริษัท ออฟฟิศซีรีน)“อาทิตย์หน้าน้องซีรีนต้องลงไปตรวจงานที่ภูเก็ตด้วยตัวเองครับ ผู้รับเหมาเตรียมลงเสาเข็มแล้ว”“ถึงเวลาแล้วหรอคะ”ฉันคุยกับพี่ซีนคุนกับพี่ภัทรแล้วว่าหลังจากเริ่มทำโรงแรมฉันอาจจะต้องลงไปดูที่หน้างานบ่อยๆแล้วลงไปแต่ล่ะครั้งก็ใช้เวลาไม่เท่ากันถามว่าฉันมีปัญหากับเรื่องนี้ไหม ตัวฉันเองไม่มีแต่คนที่มีน่าจะเป็นพี่พายุที่แค่ฉันขอกลับมานอนบ้านคืนเดียวเขายังขอตามมาด้วย แล้วถ้าฉันต้องลงไปอยู
(ZELYN)พั่บ พั่บ พั่บ“อร๊ายย อ๊ะส์ พะ พี่พายุ ตะตีสี่แล้วนะ อื้ม”ฉันเงยหน้ามองนาฬิกาที่ข้างเตียง บอกเวลาตีสี่เกือบตีห้าแล้ว ฉันต้องไปขึ้นเครื่องบินไฟล์เช้าแต่ป่านนี้ฉันยังไม่ได้นอนเลยกระเป๋าก็ยังไม่ได้ปิดพี่พายุก็ไม่ยอมหยุดเอาซักทีตั้งแต่หัวค่ำจนถึงตอนนี้ฉันมีเวลาพักระหว่างยกแค่ครั้งล่ะไม่ถึงยี่สิบนาที“ไลน์ไปบอกณภัทรว่าให้เลื่อนไฟล์ไปเป็นสิบโมง อื้ม อู้ยย!! ยะ ยังไงวันแรกซีรีนก็ไม่ต้องทำงานอยู่แล้ว”“อิ๊อิ๊ ตะ แต่มันเสียเวลาเสียเงินไปเปล่าเลยนะคะ”“หึ่ม!! แล้วไงมันจะเท่าไหร่กันเชียว เลื่อนไฟล์ซ่ะพี่จะไปส่งเราที่สนามบินเอง”พี่พายุโยนโทรศัพท์มาให้แต่ด้วยแรงของเขากระแทกทำให้ฉันกดแป้นพิมพ์ผิดๆถูกๆอ่านได้ไม่เป็นคำเลย“บะ เบาหน่อยสิ ซีรีนพิมพ์ไม่รู้เรื่อง”ตับ ตับ ตับพี่พายุไม่รู้ว่าได้ยินที่ฉันพูดไหมแต่เขาเปลี่ยนจากกระแทกแรงๆเป็นช้าๆแต่หนักหน่วงมาก“อื้อ อุ๊ย พะ พี่พายุ”“พิมพ์เร็วๆพี่จะไม่ไหวแล้ว”พี่พายุยอมหยุดให้ฉันพิมพ์แต่ไม่หยุดยุ่งกับร่างกายของฉัน ไม่กระแทกแต่ก็โน้มตัวลงมาดูดเต้านมทั้งสองข้างจ๊วบ จ๊วบ“เสร็จยังพี่จะทำต่อแล้วนะ”พี่พายุเร่ง ฉันรีบตอบพี่ภัทรเพื่อจบการคุยให้เร็ว
(ZELYN)'ปิดเครื่อง!!'ฉันโทรหาพี่พายุสายสุดท้ายตอนบ่ายหลังจากนั้นฉันก็ปิดเครื่องยาว จนถึงเวลาที่ต้องไปสนามบิน“ทุกอย่างถูกเตรียมไว้ที่กรุงเทพหมดแล้วนะครับ ทันทีที่น้องซีรีนลงจากเครื่องจะมีคนมารอรับไปแต่งหน้าทำผมเสร็จแล้วจะมีรถพาน้องซีรีนไปที่งานพี่ไม่ได้ไปด้วยดูแลตัวเองดีๆนะครับ ส่วนนี่คือบัตรเชิญครับ”พี่ภัทรมาส่งฉันขึ้นรถพร้อมส่งบัตรเชิญงานของคืนนี้มาให้ เราทำงานด้วยกันไม่นานแต่พี่ภัทรรู้ใจฉันแทบทุกอย่างรู้ว่าต้องเตรียมอะไรให้ฉันบ้าง ซึ่งบางอย่างฉันก็ลืมไปเลย คิดแต่ว่าจะไปงานแต่ไม่ได้เตรียมอะไรเลย“ขอบคุณค่ะพี่ภัทรซีรีนฝากงานที่นี่ด้วยนะคะ”“ไม่มีปัญหาครับเดินทางปลอดภัยครับน้องซีรีน”ฉันขึ้นรถมาต่อเครื่องบินกลับมากรุงเทพด้วยความเร็วแสง ไฟล์บินวันนี้เลทมากทำให้ฉันมีเวลาแต่งหน้าทำผมไม่มากเท่าไหร่“เน้นช่วงตากับปากให้หน่อยนะคะ”หน้ากากที่พี่ภัทรเตรียมให้มันแค่ครึ่งหน้าถ้าอยากให้พี่พายุจำไม่ได้ฉันก็ต้องเปลี่ยนตากับปากให้ต่างจากเดิมด้วยเครื่องสำอางค์(งานเลี้ยง ธีมหน้ากากแฟนซี)ฟู่วว!! ฉันก้าวขาลงจากรถด้วยความมั่นใจฉันมองกระจกมองแล้วมองอีก ถ้าใส่หน้ากากแบบนี้พี่พายุจำฉันไม่ได้แน่นนอน ที
(ZELYN)จ๊วบ จ๊วบ“อื้มม พะ พี่พายุไปให้ถึงเตียงก่อนสิคะ”เดินเข้ามาในห้องประตูยังไม่ปิดสนิทดีเลยฉันก็โดนพี่พายุดันเข้ากำแพงซ่ะก่อน ทั้งจูบทั้งดูดจนฉันไม่รู้แล้วว่าชุดที่ใส่อยู่หลุดไปตั้งแต่ตอนไหน“หึ่ม ไม่ไหวแล้วข้างนอกก่อนแล้วกัน”“ใจร้อนอีกแล้ว เมื่อกี้พี่พายุพึ่งเสร็จไปบนรถเองนะ”“เอากับเมียกี่น้ำก็ไม่พอ อู้ยย แค่ถูก็เสียวแล้ว”พี่พายุเอาเป้ามาถูที่หน้าขาจากที่มันสงบๆเมื่อกี้เริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว อยู่ๆคำพูดมาม๊าก็เด้งขึ้นมาคำว่าเมียมันไม่ง่าย ถ้าอยากให้ผัวรักผัวหลงเรื่องบนเตียงต้องแซบและอย่ามองข้าม“งั้นไปที่โซฟากันนะคะ”เราเดินกอดรัดฟัดกับไปจนถึงโซฟา ฉันพลักให้พี่พายุอยู่ข้างล่างส่วนฉันปีนขึ้นมานั่งบนตักเขา“อื้อ ซี๊ดด ทำไมร้อนแรงจังครับหืม..”ฉันพยายามลองดูดตามตัวพี่พายุเหมือนที่เขาพยายามทำกับฉัน โดยมีมือพี่พายุช่วยประคองแล้วขยับร่างกายให้ฉันทำได้สะดวกๆ“เราอยู่ห่างกันขนาดนี้แถมไม่ได้เจอกันบ่อยๆ ได้อยู่ด้วยกันทั้งทีซีรีนก็ต้องจัดเต็มให้พี่พายุหน่อย”ฉันผลักพี่พายุให้นอนราบไปกับโซฟาและขึ้นไปอ้าขาคร่อมหน้าพี่พายุไว้ ตอนนี้เราอยู่ในท่า69“ซี๊ดดด!! อื้อ พี่พายุ อุ๊บ”จ๊วบ แผล่บๆ!!
(ZELYN)ฮื่อออ…ฉันจะทำยังไงดีเล่นจนเป็นเรื่องใหญ่จนได้ตอนนี้ฉันออกจากคอนโดมาพร้อมพี่พายุ เขากำลังจะไปส่งฉันที่สนามบินแต่ฉันจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้“พี่พายุ…”“หืม”ฉันเรียกพี่พายุแต่ยังไม่กล้าพูด คือมันไม่รู้จะพูดยังไงจนพี่พายุหันมามองฉันเป็นครั้งที่สอง“ซีรีนไม่ได้จะกลับภูเก็ตวันนี้”ฉันตัดสินใจพูดออกไป พี่พายุถึงกับเลี้ยวจอดเข้าข้างทางแล้วหันมามองฉันตรงๆ“หมายความว่าไง”“ซีรีนแค่จะแกล้งพี่พายุเฉยๆ ที่จริงซีรีนกลับภูเก็ตอาทิตย์หน้า”ฉันสารภาพเสียงเบามากๆเพราะรู้ว่าตัวเองผิด ตอนนี้ฉันได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมองหน้าพี่พายุเลย“ซีรีนโกหกพี่??”“ไม่ใช่!! ความตั้งใจแรกคือแค่อำเท่านั้นพี่พายุเข้าใจไหมว่าแค่อำ ไม่ได้โกหก”ฉันพยายามอธิบายให้พี่พายุเข้าใจแต่ก็ไม่รู้ว่าฟังขึ้นไหมเพราะพี่พายุก็ดูไม่ค่อยพอใจพี่พายุกดเปลี่ยนเส้นทางมาบริษัทโดยที่ไม่พูดอะไรกับฉันเลย แค่อำเล่นๆไม่น่าโกรธขนาดนี้ไหมฉันเดินตามหลังพี่พายุเข้ามาในบริษัทที่ต้องพูดว่าตามหลังเพราะพี่พายุเดินเร็วมากๆ เร็วกว่าทุกครั้งที่เราเดินด้วยกัน“อ้าว!! ซีรีนไหนพี่พายุบอกว่าน้องจะกลับวันนี้ไง”พี่พาคินมารอคุยงานกับพี่พาย
(ZELYN)‘คลั่งรัก’ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองคลั่งรักพี่พายุมากๆเสพติดการอยู่ใกล้ๆพี่พายุตลอด อย่างตอนนี้ฉันก็นั่งมองพี่พายุขับรถจนไม่อยากหันไปทางอื่นเลย“มองอะไร”“มองไม่ได้หรอคะ”“ป่าว!! แค่เห็นซีรีนจ้องพี่นานแล้ว”ฉันกลับมาตั้งแต่เมื่อวานก็จริงแต่ยังไม่มีเวลาได้มองหน้าพี่พายุแบบจริงๆจังๆเลย ตอนนี้มีเวลาก็เลยมอง“ไม่อยากกลับแล้ว!! กว่าโรงแรมที่ภูเก็ตจะเสร็จไม่รู้ซีรีนต้องไปอีกกี่รอบ”อยู่ๆฉันก็อารมณ์ไหนก็ไม่รู้ พอได้มองหน้าพี่พายุนานๆมันรู้สึกกลัววันที่เราต้องห่างกันอีกครั้ง“เป็นอะไร หืมม!!”“ซีรีนไม่อยากกลับภูเก็ตแล้ว มันเหงาเลิกงานกลับโรงแรมมาก็ไม่เจอใครเลย”พี่พายุปล่อยมือจากพวงมาลัยข้างนึงมาดึงฉันไปกอด“ตอนนี้พี่กับไอ้ซีนกำลังคุยกันว่าจะทำยังไงได้บ้าง เพราะพี่ก็ไม่อยากให้ซีรีนต้องไปอยู่นานๆเหมือนกัน”ครั้งนี้ถ้าทุกคนคิดว่านานแล้วบอกเลยว่าถ้าโครงสร้างเสร็จฉันอาจจะต้องไปอยู่นานกว่านี้อีก และอาจจะบินกลับมาหาพี่พายุยาวๆแบบนี้ไม่ได้“เอ่อ..!!เมื่อวานพี่ลืมบอกเลยว่าคุณแม่ได้ฤกษ์วันแต่งงานของเรามาแล้วนะ”“วันไหนคะ”งานแต่งของเรามีแค่ประมาณๆเดือนเท่านั้นเพราะแม่ของพี่พายุและมาม๊าของฉันต้
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่