ตอนที่ 27 หึง mini25+

(ZELYN PART)

ฟู่วว !!~กว่าฉันจะเอาตัวเองออกมาจากห้องพี่พายุได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เปลืองตัวไปเยอะมากทั้งจูบทั้งหอม

“ไหนบอกจะรีบกลับมาพักไงลูกทำไมกลับมาป่านนี้”

“ม๊าขา..”

ฉันหน้ามุ้ยใส่ม๊าเพราะรู้ว่าม๊ารู้เรื่องอยู่แล้วแต่ไม่คิดจะช่วยฉันเลย

“หายโกรธพี่พายุหรือยังลูก ม๊าว่าวันนี้พี่พายุน่าสงสารมากเลยนะตอนที่หนูรู้ความจริงแล้วแต่ยังไม่หายโกรธ”

“ใครเป็นลูกม๊ากันแน่คะเนี่ยทำไมม๊าเข้าข้างพี่พายุจังเลย เขานอกใจลูกม๊านะคะ”

“หึ่ม…ลูกจะเอาอะไรกับคนเมา รู้ไหมว่าถ้าม๊าคิดแบบหนูป่านนี้คงเลิกกับป๊าไปนานแล้ว นักธุรกิจรูปหล่อเป็นเหยื่อให้ลูกค้าสาวๆเป็นเรื่องปกติ”

“ไม่ปกตินะคะม๊า พี่พายุเมาจนไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แถมถ้าพี่ซีนไปไม่ทันป่านนี้พี่พายุก็ได้เมียเพิ่มไปแล้ว”

“ก็ถ้าซีรีนอยากเป็นหนึ่งเดียว ก็เลิกโกรธพี่พายุซ่ะแล้วต่อไปนี้หนูก็ต้องดูแลพี่พายุมากขึ้น ไม่ใช่โกรธก็ไม่คุยกับพี่เขาแบบนี้ มันเป็นการเปิดช่องว่างให้คนอื่นเข้ามารู้ไหม”

“ไม่ค่ะ!! ซีรีนจะดัดนิสัยพี่พายุเอาให้เข็ดจนไม่กล้ากินเหล้าอีกเลย”

“แล้วถ้าพี่พายุเขาเปลี่ยนใจซ่ะก่อนล่ะ”

“…”

ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย แต่จะให้ฉันทำยังไงภาพยัยป้ามีนากับพี่พายุมันยังชัดอยู่ในหัว

“ม๊าไปนอนล่ะ ซีรีนก็คิดดีๆนะลูกอย่ามัวแต่คิดเล็กคิดน้อยอยู่ มันเสียเวลาชีวิต ม๊าอยากให้หนูมีความสุข”

ม๊าจูบที่หน้าผากก่อนจะขึ้นไปนอน เสียเวลาชีวิตนิดหน่อยแต่ถ้าได้ดัดนิสัยพี่พายุฉันว่ามันคุ้ม

(หลายวันต่อมา)

“ช่วงเช้าน้องซีรีนมีเซ็นเอกสาร3แฟ้มกับตรวจสัญญาที่ต้องเซ็นกับผู้รับเหมาช่วงบ่ายครับ”

“โอเคค่ะ!! ขอบคุณนะคะพี่ภัทร ซีรีนได้พี่ภัทรมาช่วยสบายใจขึ้นเยอะเลย”

“พี่สิครับต้องขอบคุณน้องซีรีน ช่วงหลังๆตั้งแต่น้องซีรีนฝึกงานเสร็จบอสก็เหมือนคนผีเข้าผีออกพี่กับคุณสรโดนวีนใส่เกือบทุกวัน ได้มาทำงานกับน้องซีรีนพี่จะได้ไม่ต้องไปเป็นถาดรองรับอารมณ์บอส”

“อย่างนั้นเลยหรอคะ”

“ครับ!!”

ฉันมาทำงานได้หลายวันแล้ว พี่ภัทรกับทีมงานของพี่พายุบางส่วนได้ย้ายมาทำงานกับฉัน เราเลยเข้ากันได้ไม่ยากเพราะฉันเคยทำงานกับพี่ๆมาแล้วช่วงฝึกงาน

“อ่อ…ช่วงบ่ายน้องซีรีนมีคุยกับผู้รับเหมานะครับเรื่องวางโครงสร้าง คุณพายุจะเข้าด้วยครับ”

“ทำไมพี่พายุต้องเข้าด้วยล่ะคะ”

“ไม่ทราบครับ คุณสรแจ้งพี่มาแบบนี้”

ไม่ไว้ใจให้ฉันทำงานแล้วจะเสนอให้ฉันมารับโปรเจ็คนี้ทำไม ชิ!!! ฉันโบ้ยปากไปที่ออฟฟิศฝั่งตรงข้าม

เที่ยงนี้ฉันมีนัดกินข้าวกับผู้ถือหุ้นทั้งสี่พาของบริษัทนี้ ถึงไม่อยากเจอหนึ่งในนั้นแต่ฉันก็ต้องไปเพราะพี่พาขวัญบังคับ บอกว่าอยากเลี้ยงต้อนรับ

(ห้างSCUU)

“วันนี้พี่ให้สิทธิ์ซีรีนเป็นคนเลือกร้านเลยว่าซีรีนอยากกินร้านไหน เลือกได้เต็มที่เลยนะซีรีนเพราะวันนี้พี่พายุขอเป็นเจ้ามือ”

ฉันหันไปมองคนที่พี่พาขวัญบอกว่าจะเป็นเจ้ามือ ตั้งแต่ออกจากบริษัทพี่พายุยังกดโทรศัพท์ไม่หยุดเลย

“บ่ายนี้ซีรีนมีคุยงานกับผู้รับเหมางั้นเรากินอะไรง่ายๆแล้วกันนะคะ”

ฉันกับพี่ขวัญเดินนำหน้าหนุ่มๆมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่น แต่ด้วยความที่เรามากันหลายคนเลยอยากได้ห้องที่ส่วนตัวๆหน่อยทำให้ต้องรอที่หน้าร้านซักพัก

(PHAYU PART)

ตอนแรกผมกะจะไม่ทานข้าวเที่ยงวันนี้แล้วรีบเคลียร์งานของช่วงบ่ายให้เสร็จ เพราะอยากเข้าประชุมกับผู้รับเหมาครั้งแรกเป็นเพื่อนซีรีน

แต่พาขวัญดันอยากเลี้ยงต้อนรับซีรีนวันนี้ ผมเลยต้องหอบงานมาทำด้วยไม่งั้นตอนบ่ายผมคงเข้าไปกับซีรีนไม่ได้แน่ๆ

“ซีรีนแกจำพี่ปี4ที่เคยมาจีบแกได้ป่ะ”เสียงพารันคุยกับซีรีน ถึงผมไม่ได้หันไปมองแต่หูฟังอยู่ตลอดเวลา

“คนไหนว่ะ”

“คนนั้นไง”

ผมหันไปมองนิ้วพารันที่ชี้ให้ซีรีนดู ก่อนที่ไอ้หน้าตี๋คนนั้นจะเดินมาหาซีรีน

“น้องซีรีน”

“พี่พีค”

“ดีใจจังน้องซีรีนจำพี่ได้ด้วยไม่เจอกันนานสบายดีนะคะ”

“ค่ะ”

“แล้วนี่น้องซีรีนมาทานข้าวหรอครับ

“เสียดายพี่มีธุระต่อไม่งั้นคงได้คุยกันมากกว่านี้ อ่อ!!!ซีรีนจะว่าอะไรไหมถ้าพี่จะขอ…”

“ซีรีนไม่สะดวกให้คอนแทคครับ”

พารันมองหน้าผมตอนที่รุ่นพี่คนนั้นลังเลว่าจะพูดดีไหม ซึ่งท่าทางผมรู้เลยว่ามันจะขอช่องทางการติดต่อซีรีนแน่ๆเลยพยักหน้าให้พารันสกัดไว้ก่อน

“ผมทำดีขนาดนี้วงเงินบัตรเครดิตต้องเพิ่มแล้วนะครับ ไม่จำกัดวงเงินเลยจะดีมากๆ”พารันมากระซิบหลังจากที่เราเดินเข้ามาในร้านแล้ว

“ซีรีนกับไอ้คนนั้นรู้จักกันขนาดไหนทำไมซีรีนถึงเรียกชื่อมันได้ทันที แกบอกว่าแค่มาจีบไม่ใช่หรอ”

“ครับ!! แต่บังเอิญรุ่นพี่คนนี้ได้เป็นพี่เทคของซีรีนพอดีอยู่คนล่ะคณะแต่เทียวมาหาซีรีนเกือบทุกวัน ไม่พอนะครับเวลาก็จะมีของมาฝากซีรีนตลอดไม่ว่าจะเป็นน้ำ,ขนมร้านที่ซีรีนชอบ ผมว่าถ้าเมื่อก่อนซีรีนไม่ได้คลั่งพี่ป่านนี้มันยอมคบกับพี่พีคไปแล้ว”

ฝันไปเถอะ!!! ต่อให้ตอนนั้นซีรีนจะไม่คลั่งผม ผมก็ไม่ยอมให้ซีรีนได้คบกับใครหรอก

ระหว่างกินข้าวอยู่ในร้านผมก็มองซีรีนตลอด ง้อไปคืนนั้นเหมือนจะหายโกรธแล้วแต่วันนี้กลับบึ้งตึงอีกแล้ว

“พาขวัญบ่ายนี้ถ้าต้องออกไปเจอลูกค้าให้พารันไปด้วยนะ ให้ดูงานไปพร้อมกับเราเลยถ้าเข้าที่เข้าทางเมื่อไหร่ค่อยให้ไปฝึกฝ่ายต่างประเทศกับพาคิน”

“ค่ะ แล้วเดือนหน้าพี่พายุจะไปดูงานที่ญี่ปุ่นเองหรือจะให้ขวัญไปแทนคะ”

“พี่ไปเอง”

“งั้นเดี๋ยวขวัญจองตั๋วเครื่องบินกับโรงแรมให้พี่พายุเอง ช่วงนี้คุณสรดูแลพี่พายุคนเดียวยุ่งจะแย่แล้ว”

“เดี๋ยวค่อยจองก็ได้พี่ขอถามคนที่จะไปด้วยก่อน”

ผมหันมองคนข้างๆช่วงนี้อากาศที่ญี่ปุ่นหนาว อยากพาซีรีนไปด้วยแต่ไม่รู้ซีรีนจะยอมไปหรือเปล่า แต่ผมไปไกลขนาดนั้นโดยไม่มีซีรีนไม่ได้ ทุกวันนี้ก็ทรมานจะแย่แล้ว แต่ทุกคนบอกให้อดทนง้อน้องไปเรื่อยๆ

กลับมาถึงบริษัททุกคนก็แยกย้ายกลับไปที่ออฟฟิศของตัวเอง ผมเลยถือโอกาสเดินตามซีรีนมา

“ตามมาทำไมคะ ห้องทำงานของพี่พายุอยู่ทางนู้น”

“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”

ซีรีนยืนขวางไม่ให้ผมเข้าไปในห้องทำงานของเธอ แต่ด้วยความที่ซีรีนตัวเล็กผมดันทีเดียวก็เดินเข้ามาได้แล้ว

“เดือนหน้าพี่ต้องไปดูงานที่ญี่ปุ่นสองอาทิตย์”

“แล้วไงคะ”

“ไปด้วยกันไหม”

“ไม่ค่ะ”

“แต่พี่อยากให้ซีรีนไป”

“ก็ซีรีนบอกว่าซีรีนไม่ไป อื้อ พี่พายุปล่อยนะ”

ผมดึงซีรีนที่เดินไปเดินมาให้นั่งตัก

“คิดถึงจังเลย”

“บอกผิดคนหรือเปล่าคะ”

“พี่มีเมียคนเดียว”

“เหอะ…อย่าให้พูดเลยค่ะ”

ผลัก (เสียงเปิดประตู)

“นะ …น้อง ขอโทษครับบอส”

ไอ้ภัทรเปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่เคาะ ซีรีนเลยลงจากตักผมไม่ทัน แต่ก็ไม่เป็นไรผมเลยกอดซีรีนไว้แบบนั้น

“มีอะไร”

“พี่พายุปล่อยซีรีนนะ”

“เอ่อ…ใกล้ได้เวลาประชุมแล้วครับน้องซีรีน ผู้รับเหมามารออยู่ที่ห้องประชุมแล้วครับ”

“อือ เดี๋ยวฉันกับซีรีนออกไป”

“ครับ เอกสารทุกอย่างพี่เตรียมไว้ให้ในห้องแล้วนะ”ไอ้ภัทรหันไปบอกซีรีน ก่อนจะออกไป

“จะปล่อยซีรีนได้หรือยังถึงเวลาประชุมแล้ว”

“อีกตั้ง15นาที”

“แต่ผู้รับเหมามาถึงแล้วซีรีนจะเข้าไปเลย”

“งั้นจูบก่อน”

“พี่พายุ!!”ซีรีนทำหน้าดุ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเพราะรู้ว่ายังไงผมก็ไม่ปล่อยแน่ๆ

ผมกับซีรีนเดินมาที่ห้องประชุมพร้อมกันที่จริงซีรีนเข้าคนเดียวก็ได้แต่ครั้งแรกผมเป็นห่วงเลยมานั่งเป็นเพื่อน

“น้องซีรีน”

“พี่พีค”

เหมือนประโยคที่ผมได้ยินที่หน้าร้านอาหารเลย พอเงยหน้าขึ้นมอง ผู้รับเหมาที่จะเข้ามาดูแลโครงการคือไอ้คนที่พารันบอกว่าเคยจีบซีรีนตอนมหาลัย

“พี่พีคคือตัวแทนของบริษัทรับเหมาหรอคะ”

“ใช่ครับ ดีจังเลยที่เราจะได้ทำงานด้วยกัน”

ผมกับซีรีนมานั่งฝั่งตรงข้าม เพื่อฟังบริษัทผู้รับเหมาอธิบายพรีเซนงานของตัวเอง ระหว่างพรีเซนผมสังเกตว่านายคนนั้นมองซีรีนตลอดเวลา ผมเลยขยับเข้าใกล้ๆซีรีนเอามือซีรีนมาจับไว้

ส่วนซีรีนมัวแต่ตั้งใจฟังเลยไม่สนใจว่าผมจะทำอะไรกับร่างกายตัวเองบ้าง

“เลื่อนการเซ็นสัญญาออกไปก่อนพี่ว่าบริษัทนี้ยังไม่โอเค”

“หืม…ทำไมพี่พายุคิดแบบนั้น”

“ไม่รู้”

(ZELYN PART)

พี่พายุทำท่าไม่พอใจ ตั้งแต่รู้ว่าพี่พีคคือตัวแทนของบริษัทรับเหมาที่จะมาทำงานร่วมกับฉันแล้ว

“นี่เป็นงานของซีรีนๆตัดสินใจเอง”

ฉันเลิกสนใจพี่พายุและกลับไปตั้งใจคุยงานกับพี่พีคต่อ

“เป็นไงครับน้องซีรีนตรงตามที่ตั้งไว้ไหมครับ”

“ค่ะ!! แต่วันนี้ซีรีนว่าสัญญามันยังไม่เรียบร้อยเรานัดคุยกันใหม่วันหลังได้ไหมคะ จะรบกวนพี่พีคหรือเปล่า”

“ไม่เลยครับ สำหรับน้องซีรีนแล้วเมื่อไหร่ก็ได้เลย”

“ค่ะ งั้นเดี๋ยวถ้าพร้อมเมื่อไหร่ซีรีนจะติดต่อไปนะคะ”

ฉันแหล่ตาไปมองคนข้างๆตัวเองมีผู้หญิงมาติดได้ ฉันก็มีผู้ชายมาติดได้เหมือนกัน

“หวังว่าจะได้ทำงานร่วมกันเร็วๆนี้นะครับน้องซีรีน”

“ค่ะ พี่พีค”

ฉันยืนส่งพี่พีคที่หน้าห้องประชุม แล้วรอจนเขาลับตาไปก่อนจะเก็บของกลับห้องทำงานบ้าง

“มานี่เลยตัวแสบ”

“อื้อ อี้อาอุ”

พี่พายุดึงแบบที่ฉันไม่ได้ตั้งตัวจนฉันล้มลงไปนั่งตักเขาก่อนพี่พายุจะกดปากลงจูบฉันอย่างแรง

“หึ่ม…อย่าเข้าใกล้มันแบบนั้นอีก”

“ทะ ทำไมคะ ทีพี่พายุยังทำได้”

“ซีรีน อย่าประชด แบบนี้พี่ไม่ชอบ”

“…”

“เคลียร์งานเพราะเดือนหน้าเราต้องไปบินไปญี่ปุ่นด้วยกัน อ๊ะๆอย่าคิดจะปฏิเสธเพราะซีรีนคาดไม่ถึงแน่ๆว่าพี่ทำอะไรได้บ้าง”

หึง!!ก็แค่พูดว่าหึงไหมทำไมต้องมาโหดใส่ฉันด้วย ที่จริงฉันไม่อยากพูดถึงป้ามีนาแล้วด้วยซ้ำ แต่พี่พายุทำให้ฉันต้องพูด

.

.

.

.

NEXT EPISODE.