(ZELYN PART)
04.00 น.
ฉันนั่งรอพี่พายุจนเกือบเช้าแต่เขาก็ยังไม่กลับมา ข้อความหรือโทรมาซักสายก็ไม่มี ครั้งนี้ฉันคิดแล้วว่าจะคุยกันให้เข้าใจฉันจะไม่หนีเหมือนครั้งที่แล้ว ถ้าจะจบก็จบกันตรงนี้แบบไม่มีอะไรค้างคา
ติ๊ดๆ ผลัก !!! (เสียงเปิดประตูด้วยรหัสผ่าน)
“ซีรีน!! ทำไมยังไม่นอน นี่นั่งรอพี่ทั้งคืนเลยหรอ ขอโทษนะครับกลับดึกแต่ไม่ได้โทรบอก”
พี่พายุทำน้ำเสียงปกติเดินเข้ามาด้วยสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ น้ำตาฉันไหลออกมาอีกครั้ง เขาหายไปทั้งคืนแล้วยังกลับมาสภาพนี้อีก
“งานเลี้ยงเลิกดึกจังเลยนะคะ”
“ซะ ซีรีน…”พี่พายุชะงักไปนิดนึงเมื่อเห็นน้ำตาของฉัน
“อย่ามาโดนตัวซีรีน”
พี่พายุมานั่งข้างๆแล้วทำท่าจะจับตัวฉัน แต่ฉันเบี่่ยงตัวหนี ภาพที่เขาเอาหน้าไปซุกที่ซอกคอยัยป้ามีนาทำฉันรู้สึกขยะแขยงพี่พายุ
“ซีรีนเป็นอะไรโกรธหรอ พี่ขอโทษ”
“ซีรีนถามตรงๆพี่พายุไปไหนมาทำไมกลับมาป่านนี้”
“กะ…ก็งานเลี้ยงของบริษัทไง”
“งั้นซีรีนให้พี่ดูนี่”ฉันกดส่งภาพจากมือถือไปที่ทีวี จะได้เห็นกันชัดๆไปเลย
“อื้อ ตรงนี้ไม่ได้นะคะพายุอ๊ะส์ ไปที่รถมี…”
ที่จริงวีดีโอมีต่อมากกว่านั้นแต่ฉันทนดูต่อไม่ไหวเลยกดปิด แล้วหันมามองคนข้างๆว่าเขาจะอธิบายว่าอะไร
“มันไม่ได้เป็นอย่างที่ซีรีนคิดนะ”
“หรอคะ แต่ซีรีนเชื่อในสิ่งที่ซีรีนเห็น ภาพเสียงทุกอย่างมันฟ้องหมดแล้วอย่าแก้ตัวเลยค่ะ”
“ฟังพี่อธิบายหน่อยได้ไหม”
“ไม่มีอะไรต้องอธิบายแล้วค่ะ ที่ซีรีนอยู่รอก็เพื่ออยากคุยกันให้เข้าใจ ในเมื่อพี่พายุยังไม่พร้อมที่จะหยุดเราก็ต่างคนต่างไปเถอะนะคะ”
“ไม่นะซีรีน!! พี่รักซีรีน”
“ทบทวนดีๆค่ะ พี่อาจจะไม่ได้รักซีรีนแต่ซีรีนแค่เป็นคนที่ยอมพี่ทุกอย่าง สนองเซ็กส์ได้ตามที่พี่ต้องการ”
ฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เพราะได้พูดในสิ่งที่อยากพูดออกไปหมดแล้ว พอคิดไปคิดมาที่พี่พายุยอมให้ฉันอยู่ใกล้ตัวก็เพราะเซ็กส์จริงๆ เพราะก่อนหน้านี้แค่เข้าใกล้เขายังหงุดหงิดใส่ฉันเลย
แต่จะโทษใครได้ในเมื่อฉันเต็มใจยกความบริสุทธิ์ให้เขาเองเพราะหวังว่าเขาจะรักฉันเหมือนที่ฉันรักเขาบ้าง
“ทำไมซีรีนคิดแบบนั้น ที่ผ่านมาพี่ไม่เคยทำอะไรให้ซีรีนรู้สึกได้เลยหรอว่าพี่รักซีรีน”
“ซีรีนถึงได้บอกให้พี่ทบทวนไงคะ ว่ามันคือรักจริงๆหรือพี่แค่เห็นผู้หญิงทุกคนเป็นที่ระบาย”
“…”
พี่พายุส่ายหน้า แต่ที่ฉันพูดมันไม่เกินความจริงเลย ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ เราต่างไม่มีใครพูดอะไรฉันเลยคิดว่าเราคงไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วเลยจะเดินออกมา
“พี่รักซีรีนจริงๆนะ”
“…”
ฉันไม่เชื่อคำพูดของพี่พายุอีกแล้ว เพราะครั้งนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกเขาผิดคำพูดกับฉันเป็นครั้งที่สองแล้ว ฉันเลยเลือกที่จะเดินออกมาแบบไม่ลังเล
“ฮึก…ฮืออออ”
ฉันเดินลงมาถึงรถความอดทนทั้งหมดก็ทลายลง ฉันนั่งร้องไห้อยู่หลังพวงมาลัยเหมือนคนบ้า
ตุบตุบ!!
ฉันทุบที่หน้าอกตัวเองดูว่ามันยังมีความรู้สึกอยู่ไหม มันเจ็บจนชาไปหมดแล้ว
PHARUN : ถ้าขับไม่ไหว ฉันอยู่ข้างหลังแกนะ
ฉันมองกระจกมองหลังเห็นรถพารันจอดอยู่ มันจอดอยู่ที่เดิมตั้งแต่มาส่งฉันตอนหัวค่ำ ฉันอยากลงไปกอดมันแต่ตอนนี้สภาพฉันแย่เกินกว่าจะให้ใครเห็น ฉันไม่อยากให้มันห่วงฉันไปมากกว่านี้
(PHAYU PART)
ผมต้องการแค่เซ็กส์งั้นหรอ ซีรีนคิดแบบนั้นได้ยังไงทั้งๆที่ผมแสดงออกว่ารักเธอขนาดนี้
ส่วนเรื่องคลิปของมีนา ผมไม่รู้อะไรเลยรู้ตัวอีกทีผมก็ตื่นอยู่ในโรงแรมที่จัดงานแล้ว
“แม่งเอ้ย!!!”
ผมกวาดทุกอย่างลงพื้นเพราะหงุดหงิดที่ตัวเองพลาดท่าไปกับมีนา แถมตอนนี้ในหัวผมก็ปวดจนแทบจะระเบิดปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้เลย
(หลายวันผ่านไป)
ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอซีรีนอีกเลย เอกสารจบการฝึกงานซีรีนก็ใช้ให้พารันมาจัดการให้
“ซีรีนเป็นไงบ้าง”
“ก็…ไม่ต่างจากพี่หรอกครับ”
“หรอ”
“ผมถามจริงๆคืนนั้นพี่ไปนอนกับลูกค้าคนนั้นจริงๆหรอ ทั้งๆพี่กับซีรีนก็กำลังไปกันได้ดี”
“ไม่รู้โว้ย!! มันเมาจำอะไรไม่ได้เลย”
“งั้นผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้”
ก็อกๆ
“ครับ!!”
“คุณซีนมาขอพบบอสเรื่องโรงแรมที่กำลังจะสร้างที่ภูเก็ตค่ะ รออยู่ที่ห้องรับรอง”
“ไอ้ซีน!! ทำไมมันไม่มาหาผมที่ห้องทำงานล่ะ”
ปกติไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องไร้สาระมันก็จะเข้ามาหาผมเลย แต่ครั้งนี้แปลกๆ
“ไม่ทราบค่ะ แค่คุณซีนมาพร้อมน้องซีรีนด้วยนะคะ”
“ซีรีนมาด้วยหรอ”
ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องรับรองลูกค้าทันที ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งหลายวันผมคิดถึง แค่ได้เห็นหน้าก็ยังดี
“เฮียพายุ!!”
“อือ…ทำไมแกไม่ไปหาฉันที่ห้องทำงาน”
ผมไม่ได้มองไอ้ซีนเลย เพราะกำลังสนใจผู้หญิงที่นั่งข้างๆมัน ซีรีนดูผอมลงแต่ไม่โทรมพอมองหน้าก็รู้สึกเย็นๆแต่เธอไม่มองผมเลย แถมยังเดินไปหาพารันที่ตามผมมา
“ยัยน้องน่ะสิบอกให้ผมทำตัวให้เหมือนคู่ค้าทางธุรกิจหน่อย ผมก็เลยต้องมารอเฮียที่นี่”
“แล้วมีเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องโรงแรมของเราไงครับ ตอนนี้เรื่องที่ดินก็จบไปแล้วถึงขึ้นตอนออกแบบปลูกสร้างซักที”
“อือ…แล้ว”
“แล้วอะไรล่ะเฮีย!!! ที่ผมจะบอกก็คือตอนนี้ที่บริษัทผมยุ่งมาก มีโรงแรมในต่างประเทศที่ก่อสร้างไปแล้วเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์อยู่เกือบ10ประเทศที่ผมดูแลอยู่คนเดียว ดังนั้นผมไม่สามารถรับโรงแรมที่ภูเก็ตได้อีกแล้ว เลยอยากปรึกษาเฮียว่าเราควรหาคนมาดูแลโปรเจ็คนี้”
“อืม ตอนนี้ที่บริษัทฉันก็ไม่ว่างเหมือนกันพาขวัญกับพาคินก็งานล้นมือ พารันเองก็มีงานที่รออยู่”
“เอาไงดีล่ะเฮีย!! ผมเองก็ไม่อยากให้เราลงมือช้าไปกว่านี้เพราะเดี๋ยวชาวบ้านจะมีปัญหาขึ้นมาอีก”
ตอนแรกที่ตกลงกันคือบริษัทไอ้ซีนจะเป็นคนดูเรื่องนี้ทั้งหมดเพราะบริษัทนั้นทำเกี่ยวกับโรงแรมอยู่แล้ว แต่พอเกิดปัญหาแบบนี้ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันเพราะผมเองก็ไม่ถนัดสายงานนั้น
“ซีรีนมาช่วยงานแกแล้วหรอ”
“ครับ..!! แต่ก็ยังไม่เต็มตัวเท่าไหร่เพราะผมกำลังเทรนงานต่างประเทศให้ซีนาย”
“อืม…งั้นฉันเสนอให้ซีรีนเป็นคนดูโปรเจ็คนี้”
“ไม่นะพี่ซีน”ซีรีนส่ายหน้าแทบจะทันที
“เออ…ผมลืมยัยน้องไปได้ยังไง”
ไอ้ซีนหันไปตกลงกับซีรีนที่เอาแต่ปฏิเสธอย่างเดียว เพราะโรงแรมที่ภูเก็ตถือเป็นโปรเจ็คใหญ่ที่สองบริษัทจะทำร่วมกัน กว่าซีรีนจะยอมก็มีข้อต่อรองเยอะ
“งั้นก็ตกลงตามนี้ ซีรีนเป็นคนดูโปรเจ็คโรงแรมที่ภูเก็ตโดยมีฉันกับแกเป็นที่ปรึกษา”
“อีกเรื่องครับเฮีย ออฟฟิศของซีรีนจะให้อยู่ที่บริษัทไหน ผมหรือเฮีย”
“บริษัทฉัน อย่างน้อยถ้าแกไม่มีเวลาฉันจะได้ให้คำปรึกษาซีรีนได้”
ไอ้ซีนเปิดโอกาสให้ผมแล้วมีหรอผมจะไม่รับไว้ ส่วนซีรีนก็เหมือนจะไม่ยอมแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะไอ้ซีนเห็นด้วยกับผม การทำธุรกิจถึงเราจะโตมาด้วยกันแต่ก็ต้องทำทุกอย่างให้โปร่งใสโดยให้ซีรีนมาอยู่ใกล้ๆผม..
“ได้ทีเลยนะพี่พายุ”
พารันแซว ตอนแรกมันก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะสงสารซีรีน แต่ผมยืนยันกับมันว่าผมรักซีรีนจริงๆส่วนเรื่องที่พลาดไปแล้วผมไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้
“พี่พายุจะต่อออฟฟิศเพิ่มหรอคะ”
“อือ…”
“ทำไมล่ะคะ ไหนพี่พายุบอกว่าอยากให้มันโล่งๆไง มีคนทำงานเต็มทั้งสองฝั่งมันอึดอัด”
“มันคงโล่งไปมั้งครับพี่พายุเลยหาเรื่องขยับขยาย”
“หมายความว่าไง พารันไปรู้อะไรมา”
“พี่ขวัญถามเองดีกว่าครับผมต้องลงไปทำงานของตัวเองแล้ว เดี๋ยวโดนคนแถวนี้ตัดบัตรเครดิต”
“ซีรีนจะมาทำงานกับเราที่นี่มาดูโปรเจ็คโรงแรมที่ภูเก็ต เพราะไอ้ซีนมันงานล้นมือไม่มีเวลา”
“อ๋อ…เพราะน้องซีรีนนี่เองพี่พายุถึงยอมให้พื้นที่ๆหวงขนาดนี้ ว่าแต่ทะเลาะกันอยู่ไม่ใช่หรอคะ”
“อืม…”
ผมบอกพาขวัญแต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะไม่งั้นเวลามีเรื่องให้ช่วยครั้งนี้พาขวัญคงไม่ช่วยผมแน่ๆ
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN PART)ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ คำๆนี้ใช้ได้เสมอ ตั้งแต่ออกมาจากคอนโดพี่พายุวันนั้นฉันก็กลับมาอยู่บ้านและเลี่ยงทุกอย่างที่จะทำให้เราเจอ ซึ่งมันก็ทำได้มาตลอดจนวันนี้พี่ซีนบังคับให้ฉันไปหาพี่พายุเป็นเพื่อน“ยัยน้องอีกสองวันไปเริ่มงานที่บริษัทเฮียพายุได้เลยนะ ทางนู้นจัดออฟฟิศกับทีมงานไว้ให้แล้ว”“เราไม่ต้องใช้คนของเราหรอ ซีรีนไม่อยากไปเริ่มทำความรู้จักกับทีมใหม่”“อืม…ตอนแรกพี่ก็แย้งไปแล้ว แต่เฮียพายุบอกว่าทีมนี้ซีรีนรู้จักเป็นอย่างดี เพราะเคยทำงานด้วยกันมาแล้ว”ฉันเดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นใครเพราะทีมที่ฉันรู้จักก็เป็นคนของพี่พายุ และเขาไม่น่าจะให้มาทำงานกับฉัน“บริษัทเรื่องการออกแบบและก่อสร้างพี่เตรียมไว้ให้ซีรีนหมดแล้ว ถึงวันเริ่มงานซีรีนก็เรียกเขามาคุยได้เลย”“ค่ะ”พี่ซีนอธิบายขอบข่ายงานที่ฉันต้องทำคร่าวๆบอกเลยว่าหินสุดๆสำหรับนักศึกษาจบใหม่แบบฉันที่ยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว…-ตกเย็น-“ซีรีนกลับมาแล้วก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วลูกวันนี้ป้าลินชวนเราไปกินข้าวเย็นที่บ้าน ฉลองที่เราสองบ้านกำลังจะทำธุรกิจด้วยกัน”“ซีรีนไม่ไปได้ไหมคะม๊าวันนี้ซีรีนเหนื่อยม๊ากกก!!”ฉันเน้นคำว่ามา
(ZELYN PART)ฟู่วว !!~กว่าฉันจะเอาตัวเองออกมาจากห้องพี่พายุได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เปลืองตัวไปเยอะมากทั้งจูบทั้งหอม“ไหนบอกจะรีบกลับมาพักไงลูกทำไมกลับมาป่านนี้”“ม๊าขา..”ฉันหน้ามุ้ยใส่ม๊าเพราะรู้ว่าม๊ารู้เรื่องอยู่แล้วแต่ไม่คิดจะช่วยฉันเลย“หายโกรธพี่พายุหรือยังลูก ม๊าว่าวันนี้พี่พายุน่าสงสารมากเลยนะตอนที่หนูรู้ความจริงแล้วแต่ยังไม่หายโกรธ”“ใครเป็นลูกม๊ากันแน่คะเนี่ยทำไมม๊าเข้าข้างพี่พายุจังเลย เขานอกใจลูกม๊านะคะ”“หึ่ม…ลูกจะเอาอะไรกับคนเมา รู้ไหมว่าถ้าม๊าคิดแบบหนูป่านนี้คงเลิกกับป๊าไปนานแล้ว นักธุรกิจรูปหล่อเป็นเหยื่อให้ลูกค้าสาวๆเป็นเรื่องปกติ”“ไม่ปกตินะคะม๊า พี่พายุเมาจนไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แถมถ้าพี่ซีนไปไม่ทันป่านนี้พี่พายุก็ได้เมียเพิ่มไปแล้ว”“ก็ถ้าซีรีนอยากเป็นหนึ่งเดียว ก็เลิกโกรธพี่พายุซ่ะแล้วต่อไปนี้หนูก็ต้องดูแลพี่พายุมากขึ้น ไม่ใช่โกรธก็ไม่คุยกับพี่เขาแบบนี้ มันเป็นการเปิดช่องว่างให้คนอื่นเข้ามารู้ไหม”“ไม่ค่ะ!! ซีรีนจะดัดนิสัยพี่พายุเอาให้เข็ดจนไม่กล้ากินเหล้าอีกเลย”“แล้วถ้าพี่พายุเขาเปลี่ยนใจซ่ะก่อนล่ะ”“…”ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย แต่จะให้ฉันทำยังไงภาพยัยป้าม
(ZELYN PART)“รบกวนพี่ภัทรช่วยโทรนัดคุณพีคให้ซีรีนหน่อยนะคะ จะเซ็นสัญญาให้จบๆไปซักที”“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่จะไปรับสัญญาจากฝ่ายกฎหมายแล้วรีบทำนัดให้เลย”“ขอบคุณค่ะ”ฉันเอาหลังพิงกับพนักพิงของเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากอ่านสัญญาโครงสร้างแล้วส่งกลับไปกลับมากับฝ่ายกฎหมาย กว่าจะเรียบร้อยฉันแทบอ้วกออกมาเป็นสัญญา“เดี๋ยวเซ็นสัญญาเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้ว”“พี่พายุ”ฉันลืมตาขึ้นมาเขาก็มายืนอยู่ใกล้ๆแล้ว“ปวดหัวก็พักก่อน”“เข้ามาทำไมคะ ยิ่งพี่เข้ามาซีรีนยิ่งปวดหัว”“หึ…พี่ให้พาขวัญจองตั๋วเครื่องบินกับที่พักให้แล้ว บินวันศุกร์หน้าเตรียมตัวด้วย”ฉันแบะปากให้พี่พายุจอมเผด็จการบังคับให้ฉันไปทำงานด้วยจนได้ ฉันไม่ใช่เลขาเขาแล้วนะติ๊ด ติ๊ด (เสียงโทรศัพท์ของฉันเอง)“ใครโทรมา”ฉันกำลังลังเลว่าจะรับไม่รับเพราะเป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมมไว้ พี่พายุเลยชะโงกหน้าเข้ามาดูที่หน้าจอ“นิสัยไม่ดี”ZELYN : ฮัลโหลค่ะ… : น้องซีรีนนี่พี่พีคเองนะครับZELYN : พี่พีคหรอคะ ว่าไงคะ อื้อ พะ พี่พายุประโยคหลังฉันพยายามลดเสียงลง เพราะอยู่คนข้างๆอยู่ๆดึงโทรศัพท์ฉันไปแล้วเปิดสปีกเกอร์โฟนPEAK : พี
(ZELYN PART)ฉันใส่เสื้อพี่พายุเดินวนไปวนมาในห้องของเขา ความรู้สึกมันแปลกๆเพราะนี่มันเป็นบ้านของเขาที่มีคนในครอบครัวของเขาอยู่ด้วย“เดินทำไม”“ป่าว”“เดี๋ยวก็ชิน หลังแต่งงานยังไงซีรีนก็ต้องมาอยู่ที่นี่”“ใครบอกว่าซีรีนจะแต่งกับพี่ซีรีนยังไม่ตกลงซักหน่อย”ฉันพูดเสียงเบาเพราะไม่อยากเถียงเขาแล้ว พี่พายุพูดเหมือนรู้ความคิดฉันไปซ่ะทุกอย่างฉันเดินไปเดินมาจนถึงเวลานอน อยู่ๆก็ตื่นเต้นเพราะการนอนกับพี่พายุในบ้านของเขาเหมือนเป็นความฝันวัยเด็ก ตอนที่ฉันคลั่งพี่พายุใหม่ๆ(วันต่อมา)ฉันลืมตาขึ้นมองเพดานแปลกที่แต่แปลกที่ฉันหลับสบายมาก จนไม่รู้ว่าคนข้างๆลุกไปตอนไหน“ตื่นแล้วหรอ ไปอาบน้ำสิพี่ให้พาขวัญไปเอาชุดซีรีนที่บ้านมาให้อยู่ในห้องน้ำ”“ค่ะ!!”ฉันลงจากเตียงแบบงงๆเดินไปอาบน้ำตามที่พี่พายุบอกสมองฉันมันยังประมวลอะไรไม่ค่อยได้ ดีที่ฉันนัดกับพี่พีคไว้ช่วงบ่ายเลยไม่ต้องรีบก๊อกๆ“ซีรีนอาบน้ำเสร็จหรอยัง”ฉันใช้พัพแปะๆรอยที่คอจุดสุดท้ายแล้วเดินไปเปิดประตู เพราะเขาแหละที่ทำให้ฉันต้องแต่งหน้านานขนาดนี้“ทำไมเข้าไปนานจัง”“ก็ใครทิ้งรอยไว้เยอะขนาดนี้ล่ะ”ฉันเดินแทรกพี่พายุออกมาจากห้องน้ำ พึ่งสังเกตว่าพี่พาย
(ZELYN PART)หลังจากส่งพี่พายุไปทำงานฉันก็เดินกลับบ้านแบบกล้าๆกลัวๆ ก็ฉันเล่นทำเรื่องใหญ่ซ่ะขนาดนั้น“ไอ้ตัวแสบ!!”“ป๊า”ทันทีที่ฉันก้าวขาเข้ามาในบ้านป๊าก็นั่งรออยู่แล้ว เหมือนรู้เลยว่าฉันกำลังจะกลับมา“เมื่อคืนไปนอนที่ไหนมา”“ป๊ารู้อยู่แล้วจะถามทำไมคะ”ฉันค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆป๊า เห็นป๊าทำหน้างอนได้แบบนี้ฉันก็สบายใจ แสดงว่าไม่โกรธ“ตัวแสบ!! เมื่อวานหนูรู้ไหมว่าตอนป้าลินาสู่ขอหนูให้พายุป๊าตกใจขนาดไหน มีคนมาขอลูกทั้งทีแต่ลูกสาวป๊าอยู่ไหนก็ไม่รู้”“ป๊าไม่โกรธซีรีนหรอคะ”“เรื่องอะไร!! ที่ลูกชิงสุกก่อนห่ามนะหรอ”“ค่ะ”“โกรธสิป๊ามีลูกสาวคนเดียวนะ แต่ทำไงได้ป๊ากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ยังดีที่ผู้ชายคนนั้นคือพายุ”“งื้อ!! ขอบคุณที่เข้าใจนะคะป๊า”“ป๊ารักหนูมากนะซีรีน ในบรรดาพี่น้องสามคนป๊าห่วงหนูที่สุดเพราะหนูเป็นผู้หญิงคนเดียว ตั้งแต่เล็กๆป๊าคิดมาตลอดกลัวสิ่งที่ป๊าทำกับผู้หญิงสมัยหนุ่มๆเวรกรรมจะมาตกที่ลูกแต่วันนี้ป๊าหมดห่วงแล้ว เพราะหนูกำลังจะมีคู่ครองที่ดี”ป๊ายกมือขึ้นลูบหัวฉัน สีหน้าป๊าดูหมดห่วงแล้วจริงๆ จนฉันรู้สึกว่าต้องทำครอบครัวของตัวเองให้ดีฉันนั่งรอพี่พายุมารับไปกินข้าวตอนเที่ยง แต
(ZELYN PART)“งานก็ต้องทำเมียก็อยากเอา”พี่พายุบ่นตั้งแต่ออกจากโรงแรมจนมาถึงสนามบิน จากที่เราจะได้พักจนถึงอาทิตย์หน้า แต่ต้องรีบกลับด่วนเพราะงานพี่พายุมีปัญหาและพี่พาขวัญก็ทำแทนไม่ได้“ทำอย่างกับว่าอยู่ไทยพี่พายุไม่เอา”ฉันมองซ้ายมองขวาแล้ว เราอยู่ในห้องรับรองในสนามบินกันแค่สองคนฉันถึงกล้าพูด หมั่นไส้คนแก่ขี้บ่นขากลับเราใช้บริการเครื่องบินส่วนตัวเพราะพี่พายุต้องเริ่มทำงานเลย เวลาทำงานพี่พายุไม่ค่อยชอบให้ใครมา กวน ดังนั้นระหว่างเดินทางฉันก็ปล่อยให้พี่พายุทำงานคนเดียวเงียบๆส่วนฉันเวลานี้ถือเป็นเวลาพักผ่อน เกือบหนึ่งอาทิตย์ที่อยู่ญี่ปุ่นฉันนอนน้อยมาก(ประเทศไทย)หลังกลับมาจากญี่ปุ่นชีวิตฉันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเพราะตั้งแต่กลับมาพี่พายุก็บังคับให้ฉันมาอยู่ด้วยโดยที่แอบไปขออนุญาตผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาแล้วและผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ไม่คัดค้านอะไรเพราะเห็นว่าฤกษ์แต่งงานของเราถูกกำหนดไว้แล้วกลางปีหน้า“วันนี้ซีรีนจะไปนอนที่บ้านนะคะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดมาม๊าซีรีนกลัวตื่นมาใส่บาตรกับมาม๊าไม่ทัน”ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกันฉันก็มีหน้าที่ผูกเนคไทให้พี่พายุทุกเช้า แม้ว่าวันนั้นฉันจะไม่มีธุระต้องตื่นเช้าก็
(ZELYN PART)“อายุวัณโณสุขัง พลัง!!”ฉันลุกขึ้นมาใส่บาตรกับมาม๊าแต่เช้า ทุกๆปีมาม๊าจะชวนทั้งครอบครัวออกมาใส่บาตรพระหน้าบ้าน“มาม๊าครับผมว่าปีนี้คนในบ้านเราเยอะขึ้นหรือเปล่าครับ ทำไมผมถูกผลักให้มายืนไกลขนาดนี้”พี่ซีนโวยวายเพราะทุกปีเขากับฉันจะยืนต่อจากมาม๊าแต่ปีนี้มีพี่พายุมาเพิ่มพี่ซีนเลยถูกดันให้ไปยืนกับซีนาย“ก็ไปหาเมียมาให้ได้แล้วค่อยกลับมายืนที่เดิม”มาม๊าพูดติดตลกก่อนเราทั้งหมดจะกลับเข้าบ้านเพราะใส่บาตรเสร็จแล้ว วันนี้การทานอาหารเช้าที่บ้านครึกครื้นมากเพราะเพื่อนๆมาม๊ามากันแต่เช้าแต่ฉันกับพี่พายุก็ต้องรีบกินรีบไปทำงานเพราะเรามีประชุมกันทั้งคู่ เย็นนี้จะได้กลับมาปาร์ตี้วันเกิดมาม๊าได้(บริษัท ออฟฟิศซีรีน)“อาทิตย์หน้าน้องซีรีนต้องลงไปตรวจงานที่ภูเก็ตด้วยตัวเองครับ ผู้รับเหมาเตรียมลงเสาเข็มแล้ว”“ถึงเวลาแล้วหรอคะ”ฉันคุยกับพี่ซีนคุนกับพี่ภัทรแล้วว่าหลังจากเริ่มทำโรงแรมฉันอาจจะต้องลงไปดูที่หน้างานบ่อยๆแล้วลงไปแต่ล่ะครั้งก็ใช้เวลาไม่เท่ากันถามว่าฉันมีปัญหากับเรื่องนี้ไหม ตัวฉันเองไม่มีแต่คนที่มีน่าจะเป็นพี่พายุที่แค่ฉันขอกลับมานอนบ้านคืนเดียวเขายังขอตามมาด้วย แล้วถ้าฉันต้องลงไปอยู
(ZELYN)พั่บ พั่บ พั่บ“อร๊ายย อ๊ะส์ พะ พี่พายุ ตะตีสี่แล้วนะ อื้ม”ฉันเงยหน้ามองนาฬิกาที่ข้างเตียง บอกเวลาตีสี่เกือบตีห้าแล้ว ฉันต้องไปขึ้นเครื่องบินไฟล์เช้าแต่ป่านนี้ฉันยังไม่ได้นอนเลยกระเป๋าก็ยังไม่ได้ปิดพี่พายุก็ไม่ยอมหยุดเอาซักทีตั้งแต่หัวค่ำจนถึงตอนนี้ฉันมีเวลาพักระหว่างยกแค่ครั้งล่ะไม่ถึงยี่สิบนาที“ไลน์ไปบอกณภัทรว่าให้เลื่อนไฟล์ไปเป็นสิบโมง อื้ม อู้ยย!! ยะ ยังไงวันแรกซีรีนก็ไม่ต้องทำงานอยู่แล้ว”“อิ๊อิ๊ ตะ แต่มันเสียเวลาเสียเงินไปเปล่าเลยนะคะ”“หึ่ม!! แล้วไงมันจะเท่าไหร่กันเชียว เลื่อนไฟล์ซ่ะพี่จะไปส่งเราที่สนามบินเอง”พี่พายุโยนโทรศัพท์มาให้แต่ด้วยแรงของเขากระแทกทำให้ฉันกดแป้นพิมพ์ผิดๆถูกๆอ่านได้ไม่เป็นคำเลย“บะ เบาหน่อยสิ ซีรีนพิมพ์ไม่รู้เรื่อง”ตับ ตับ ตับพี่พายุไม่รู้ว่าได้ยินที่ฉันพูดไหมแต่เขาเปลี่ยนจากกระแทกแรงๆเป็นช้าๆแต่หนักหน่วงมาก“อื้อ อุ๊ย พะ พี่พายุ”“พิมพ์เร็วๆพี่จะไม่ไหวแล้ว”พี่พายุยอมหยุดให้ฉันพิมพ์แต่ไม่หยุดยุ่งกับร่างกายของฉัน ไม่กระแทกแต่ก็โน้มตัวลงมาดูดเต้านมทั้งสองข้างจ๊วบ จ๊วบ“เสร็จยังพี่จะทำต่อแล้วนะ”พี่พายุเร่ง ฉันรีบตอบพี่ภัทรเพื่อจบการคุยให้เร็ว
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่