(ZELYN PART)
อุ้ป อ๊อก !!!! รีสอร์ตที่พี่พายุเลือกฉันไม่คิดว่ามันจะอยู่ลึกขนาดนี้ กว่าจะมาถึงทำฉันเมารถจนคลื่นใส่ไปหมด
“ไหวไหมซีรีน”
“อึก..”
ฉันหันไปมองพี่พายุแบบหมดแรงสุดๆ มันทั้งเวียนหัวและคลื่นใส่ จนพี่พายุต้องมาประคองไปห้องพัก
“เดี๋ยวพี่ต้องออกไปทำงาน ซีรีนพักผ่อนอยู่ในห้องนะเดี๋ยวพี่รีบกลับมา”
“ต้องไปเลยหรอคะ”
“อื้ม บอกแล้วว่ามันเรื่องด่วนจริงๆ”
พี่พายุเข้ามาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าหยิบเอกสารแล้วจะออกไปเลย จนฉันไม่เข้าใจว่าต้องรีบอะไรขนาดนั้น
“แต่ซีรีนไม่อยากอยู่คนเดียว ซีรีนไปด้วยได้ไหมคะซีรีนไม่ได้เป็นอะไรแล้ว”
“ไม่ได้ มันอันตราย”
พี่พายุพูดพร้อมหยิบปืนออกมาจากกระเป๋าเดินทาง ขนาดฉันเป็นคนจัดกระเป๋ายังไม่รู้เลยว่ามันไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง เพราะที่ฉันหยิบใส่มีแค่เสื้อผ้าของพี่พายุ
“ดะ เดี๋ยวนะคะแค่ไปคุยเรื่องที่ดิน ทำไมต้องพกปืนไปด้วยล่ะคะ มันเรื่องอะไรกันแน่พี่พายุ”
“ไม่มีอะไร พี่แค่พกเอาไว้ป้องกันตัวเฉยๆ”
พี่พายุเอาปืนเน็บไว้ข้างหลังแล้วทำหน้าเหมือนไม่มีอะไร แต่บ้านฉันทำอสังหามาก่อนรู้ดีว่ามันต้องมีอะไรระหว่างพี่พายุกับเจ้าของถิ่นที่นี่แน่ๆ
“ซีรีนไม่ให้พี่พายุไป”ฉันดึงมือพี่พายุไว้ไม่ยอมให้เขาเดินไป
“มันไม่มีอะไรจริงๆซีรีน พี่แค่ต้องไปคุยกับพวกเจ้าถิ่นและที่พกปืนก็แค่กันไว้เฉยๆเราอาจจะคุยกันจบด้วยดีก็ได้”
“แล้วถ้ามันจบไม่ดีล่ะคะ พี่พายุกับพี่ภัทรมีกันแค่สองคน จะสู้เจ้าถิ่นได้ยังไง”
คำว่าเจ้าถิ่นไม่ได้มีกันแค่คนสองคนแน่ๆ พี่พายุมีปืนได้ฝั่งนั้นก็มีได้ ถึงกล้ามางัดเจ้าของบริษัทใหญ่ๆแบบนี้
“ไอ้ซีนกับพี่คุยกันแล้วว่ายังไงก็ต้องมีการ์ดคอยคุ้มกัน เลยให้ตามมาจากกรุงเทพด้วย ซีรีนก็เลิกกังวลได้แล้ว”
พี่พายุเอามือมาลูบระหว่างคิวของฉันที่มันเครียดมากจนคิ้วเกือบผูกกันเป็นปม
“ถ้ารู้ว่าไม่ปลอดภัยพี่พายุต้องออกมาทันทีนะคะ อย่าไปชนกับเขา ซีรีนจะรอพี่พายุที่นี่”
ฉันเดินมาส่งที่พายุที่หน้าโรงแรม พอออกมาเห็นการ์ดที่พี่พายุพามาด้วยแล้ว เมื่อกี้ฉันไม่น่ากังวลให้เสียเวลาเลย เพราะประเมินคร่าวๆน่าจะประมาณ20คนแถมแต่ล่ะคนอุปกรณ์ครบมือมากๆ
เห้อ..!!ว่าแต่มาทะเลทั้งทีแต่ต้องอยู่คนเดียว รู้สึกไม่ชินเลย ไม่รู้จะทำอะไรดี จัดของก็แล้วนั่งก็แล้วนอนก็แล้วพี่พายุก็ยังไม่กลับมาซักที จนกระทั่งค่ำ
และแบบห้องที่ฉันอยู่ดันเป็นส่วนตัวมากๆ บ้านแต่ล่ะหลังไม่สามารถมาหากันได้เลย แล้วทั้งมืดทั้งแปลกที่แบบนี้ ฉันกลัวนะมองไปทางไหนไม่มีใครเลย
ครืดดด (เสียงประตู)
“ใครคะ”
ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน แต่ไม่กล้าออกไปดูเลยส่งเสียงออกไปแทน เพราะคิดว่าถ้าเป็นพี่พายุก็คงตอบกลับมาแล้ว แต่นี่ไม่มีเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงเท้าเดินเข้ามา
“ใครคะ ใช่พี่พายุหรือเปล่า”
ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมโทรหาพี่พายุไปด้วย แต่โทรเท่าไหร่พี่พายุก็ไม่รับสาย ฉันเลยรีบเดินไปจะล็อคประตูแต่ทว่าประตูกลับถูกเปิดออกอย่างแรง
“กรี๊ดดดดๆๆๆ อุ๊บ..”
“พี่เองซีรีน”พี่พายุเดืนเข้ามาประชิดตัวแล้วปิดปากให้ฉันหยุดกรี๊ด
“พี่พายุ!!”
พอเห็นว่าเป็นพี่พายุจริงๆด้วยความตกใจ ฉันโผเข้ากอดเขาทันที เพราะเมื่อกี้ฉันกลัวมากจริงๆ
“พี่พายุ ถ้าเป็นพี่ตั้งแต่แรกทำไมถึงไม่ยอมตอบซีรีน รู้ไหมว่าซีรีนกลัวแค่ไหน ถ้าเกิดไม่ใช่พี่พายุซีรีนจะทำยังไง”
“ขอโทษครับ…แต่พี่ไม่ได้ยินเสียงซีรีนเลยจริงๆนะ แต่เข้ามาเห็นหลังไวๆวิ่งเข้ามาในห้องนอนก็คิดว่าจะแกล้งเล่นๆเฉยๆ ไม่คิดว่าซีรีนจะตกใจขนาดนี้”
“ทำไมไปนานจังคะ ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหม”
ฉันจับพี่พายุหันซ้ายหันขวาลูบดูทั้งตัวว่าเขาจะเผลอร้องเจ็บตรงไหนไหม เพราะพี่พายุไว้ใจไม่ได้
“ลูบขนาดนี้ให้พี่ถอดเสื้อผ้าให้ดูเลยไหม ซีรีนจะได้สำรวจดูแบบละเอียดว่าพี่มีแผลตรงไหนไหม”
“มะ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ซีรีนเชื่อแล้วว่าพี่ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ.. วะ ว๊ายย”
อยู่ๆพี่พายุก็ผลักฉันลงบนเตีงก่อนตัวเองจะขึ้นมาคล่อมตัวฉันไว้ พี่พายุดันตัวเองขึ้นแล้วถอดเสื้อผ้าออกทีล่ะชิ้น
“ท่อนบนนอกมีแต่รอยที่ซีรีนดูดพี่เมื่อคืน”
พี่พายุหันซ้ายหันขวา ไม่รอยอื่นเลยจริงๆนอกจากรอยที่ฉันดูดไปตามอารมณ์เมื่อคืน
“ส่วนท่อนล่าง..”
พี่พายุถอยลงไปถอดกางเกงนอกและกางเกงในออกจนหมดก่อนจะกลับขึ้นมาใหม่ แต่ที่นี้พี่พายุขึ้นมาใกล้จนแก่นกายเกือบจะชนปากฉัน
“ตรวจดูสิครับ ว่ามีร่องรอยอะไรไหม”
ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ไม่สัมผัสหรือทำอะไรกับแก่นกายทั้งนั้นจนพี่พายุจับแก่นกายมาชนปากและง้างคางจนฉันต้องอ้าปากงับมันเข้าไป
“ซี๊ดดด ซะ ซีรีน ดูดแรงๆหน่อย อู้ยยย”
บ๊วบ อ๊อก อ๊อก
“อึก..!!”
พี่พายุสับเอวช้าๆตามจังหว่ะดูดของฉัน
“หึ่ม..เมียครับ อย่าดูดหัวถอกแบบนั้น เดี๋ยวพี่แตก ยังไม่อยากแตกตอนนี้ ซี๊ดดด”
พี่พายุดึงแก่นกายออกแล้วถดตัวไปอยู่ตรงหว่างขาฉันเหมือนเดิม
“แกล้งกันใช่ไหมอยากให้พี่แตกเร็วนักใช่ไหม”
“อ๊ะส์ พะ พี่พายุ อย่าเขี่ย อร๊ายยย”
พี่พายุจับขาฉันอ้าออกกว้างและดันไม่ให้ฉันมีทางสู้ ก่อนจะใช้มือเขี่ยที่ปุ่มเสียวฉัน ทั้งเขี่ยทั้งบี้
“หึ่ม..ยิ่งบี้น้ำก็ยิ่งออก เสียวมากหรอครับ”
พี่พายุถามเหมือนไม่รู้ก่อนจะก้มลงไปดูดจนเกิดเสียงดัง
ซู้ดดดด เผล่บๆ
“ซี๊ดดด อ๊ะส์ พะ พี่พายุ เสียว อร๊ายย”
“ซู้ดด หวานจัง อยากกินทุกคืนเลย”
พี่พายุแยงนิ้วเข้า แยงนิ้วออกจากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสองนิ้ว และสามนิ้ว จนฉันเริ่มรู้สึกตึงๆ
“พี่พายุ ซีรีนไม่ไหวแล้วเอาใส่เข้ามานะคะ”
“อ้อนก่อนสิ แล้วไม่เอาพี่พายุกับซีรีนแล้วนะเพราะพี่น้องเขาเอากันไม่ได้หรอก”
พี่พายุหมายถึงสรรพนามที่เราใช้เรียก เวลามีอะไรกันพี่พายุชอบบังคับให้ฉันเรียกเขาว่าผัวและแทนตัวเองว่าเมียทุกที แต่จริงๆฉันก็ชอบแหละ เพราะพอพูดออกมามันก็ได้อารมณ์
“ผัวขาเมียเสียวร่องไม่ไหวแล้ว เอาแก่นกายใส่เข้ามานะคะ ใส่เข้ามาในร่องเมียนะคะ”
ฉันขยับขึ้นนั่งกึ่งนอนพิงกับหัวเตียงไว้ มือก็คล้องคอพี่พายุ ท่านั่งแบบนี้ทำให้ฉันเห็นการกระทำของเขาชัดเจน
“หึ่ม…ให้อ้อนไม่ได้ให้ยั่ว รู้ไหมว่าพูดแบบนั้นจะโดนเอาแรงๆ”
“เมียก็อยากรู้เหมือนกันว่าผัวจะเอาแรงๆได้แค่ไหน”
“อย่าท้านะเมีย เดี๋ยวแสบร่องจะมาร้องขอไม่ได้นะ”
ฉันอ้าขาออกกว้างๆเป็นเชิงบอกว่าไม่กลัวอยู่แล้ว พี่พายุเลยชักแก่นกายสองสามทีเพื่อเปิดหัวก่อนจะค่อยๆสอดเข้ามา ทีล่ะนิดๆจนมิดด้าม
พั่บ !!!
“อ๊าส์ ซี๊ดดด”
“หึ่มมม แน่นชิบ”
“ผะ ผัวขา บะ เบาๆก่อนมันฟิต”
“ร่องเมียมันดูด ยิ่งเงี่ยมก็ยิ่งดูด”
“อื้อ อ๊ะส์”
พี่พายุเห็นหน้าฉันเหมือนไม่ไหวก็ก้มลงมาดูดนม เพื่อช่วยให้ไม่ต้องไปโฟกัสกับช่วงล่าง
“ดีขึ้นไหมครับ”
“อื้อ อ๊ะส์”
ฉันได้แต่พยักหน้า พี่พายุเลยเริ่มขยับเอวจากช้าๆก็สับเอวเร็วขึ้น
พั่บ พั่บ พั่บ
“พอไม่แสบร่องก็ขมิบใหญ่เลยนะ หึ่ม เมียตัวแสบ”
พี่พายุก้มลงมาดูดปากฉันแรงๆ ส่วนฉันความแรงของเอวแค่นี้มันไม่พอเลยสวนเอวกลับขึ้นไปบ้าง
“แรงอีกได้ไหมคะ”
“จัดให้ครับเมีย”
ตับ ตับ ตับ
พี่พายุเร่วความเร็ว ทั้งแรงและลึกจนฉันรู้สึกได้ว่ามันไปชนกับอวัยวะข้างใน
“อิ๊ ซี๊ดดด อื้อ อ๊าส์”
“อู้ยย เสียว เสียวมาก ร่องเมียทั้งแน่นทั้งนุ่ม หึ่ม”
“ผะ ผัวขา อิ๊ อ๊าา”
เสียงฉันร้องคราง สลับกับเสียงคำรามพี่พายุ เราสวนแก่นกายเข้าหากันแบบไม่มีใครยอมใคร
“อ๊าาา ผัวขา เมียจะ จะ เสร็จ อื้อ”
“ฟู่วว พี่ก็เสียวหัวไม่ไหว แล้วเหมือนกัน พร้อมกันนะครับ”
พี่พายุจับขาฉันอ้าออกกว่างอีก เพื่อให้เขาขยับเข้ามาได้ใกล้ขึ้น และให้แก่นกายมันลึกขึ้นอีก
พั่บ พั่บ พั่บ
“อ๊ะ ผัวขา เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว อร๊ายยย”
“อู้ยยย เมียจ๋า แตกแล้ว อื้อออ”
พี่พายุกระแทกจังหว่ะสุดท้ายเน้นๆก่อนจะปล่อยน้ำรักทั้งหมดเข้าสู่ร่องของฉัน
“แฮ่ก แฮกๆ”
“ซี๊ดด ด พะ พี่พายุเอาออกก่อนสิคะจะนอนทั้งแบบนี้ได้ยังไง”
“กลางคืนอากาศที่นี่หนาวนะ ใส่ไว้แบบนี้อุ่นดี”
พี่พายุตีมึนล้มตัวลงนอนกอดฉันไว้โดนที่จุดเชื่อมของร่างกายเรายังเชื่อมกันอยู่
ฉันจะขยับออกเองแต่พี่พายุก็กระแทกเข้ามา
“อ๊ะส์ พะ พี่พายุ”
“ถ้าไม่อยากโดนเอาอีกรอบก็นอนเฉยๆ”
พี่พายุขยับเอวเบาๆเป็นเชิงบอกว่าเขาไม่ได้ขู่ ฉันเลยต้องยอมนอนทั้งแบบนั้นจนหลับไปในที่สุด..
.
.
.
.
NEXT EPISODE.
(ZELYN PART)“อ๊ะส์ อื้อ”ฉันค่อยๆขยับตัวเพื่อให้แก่นกายของพี่พายุหลุดออกจากร่องสาว มันอยู่ในนั้นตั้งแต่เมื่อคืนไม่หลุดออกมาเลย“หึ่ม…จะไปไหน”พี่พายุดึงฉันไปกอดไว้ ทำให้แก่นกายที่หลุดไปแล้วกลับมาเสียดสีที่ก้นอีก“ซีรีนจะไปอาบน้ำ พี่พายุนอนต่อนะคะเดี๋ยวซีรีนจัดการอาหารเช้าเสร็จจะมาปลุก”“ครับ จูบหน่อย”พี่พายุพูดทั้งๆที่ไม่ลืมตา คงเหนื่อยจากการทำงานทั้งวันไหนจะกลับมาทำรักกับฉันทั้งคืนอีกฉันก้มลงไปจูบพี่พายุเบาๆเพราะตัวเองยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย ก่อนจะลุกมาจัดการตัวเองและสั่งอาหารเช้าให้พี่พายุ“ขอบคุณนะครับเมีย!!”พี่พายุใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินมากอดฉันจากด้านหลัง“บอกแล้วไงคะ ว่าสามเดือนเราถึงจะมีสถานะกัน”“หึ…ไม่รู้จะรอทำไมตั้งสามเดือน เมื่อคืนซีรีนยังเรียกพี่ว่าผัวอยู่เลย”“เวลานั้นไม่นับค่ะ”ก็ถ้าฉันไม่พูดแบบนั้นพี่พายุก็ไม่ยอมเอาแก่นกายเข้ามาในร่องฉันนะสิ“วันนี้ซีรีนอยากออกไปไหนไหม”“พี่พายุไม่ต้องทำงานหรอ”“ก็มีเอกสารที่คุณสรส่งมาให้นิดหน่อย พาซีรีนออกไปเที่ยวก่อนค่อยกลับมาทำก็ได้”คำว่านิดหน่อยของพี่พายุไม่มีอยู่จริง เพราะหลังจากที่ฉันได้มาเป็นผู้ช่วยเลขาเขาเกือบสามเดือนรู้เล
(ZELYN PART)“พะ พี่พายุ จะตามเข้ามาทำไมคะซีรีนจะอาบน้ำ”“พี่อาบด้วย ขี้เกียจรอซีรีนอาบน้ำนาน”“งั้นพี่พายุก็อาบก่อน”“จะเสียเวลาทำไมล่ะ อาบด้วยกันนี่แหละ”พี่พายุดันฉันเข้ามาในห้องน้ำโดยไม่ถามเลยว่าฉันอยากอาบกับเขาไหม“ซีรีนมีเวลาไม่มากนะคะ”“รู้หรอว่าพี่จะทำอะไร”พี่พายุพูดพร้อมถอดเสื้อผ้าไปด้วย หน้าตาหื่นแบบนี้งานเขาเสร็จหมดแล้วสินะ“ไม่รู้ค่ะ แต่ซีรีนมีเวลาไม่มาก น้ำส้มพึ่งโทรมาบอกว่าอยู่ๆอาจารย์ก็เรียกสอบบัญชีด่วน ซีรีนมาช่วยงานพี่พายุที่นี่หนังสือก็ไม่มีให้อ่าน”“นี่…ซีรีนลืมไปแล้วหรอ ว่าพี่จบเกียรตินิยมคณะบริหารมานะ แค่บัญชีตัวเดียวพี่ติวให้ก็ได้ เผลอๆเข้าใจมากกว่าซีรีนไปนั่งอ่านหนังสืออีก”“อืม…พี่พายุจะติวให้ซีรีนหรอคะ”ฉันรู้ว่าเขาหัวดีมากๆแต่ทุกครั้งที่ฉันเคยขอให้เขาติวให้พี่พายุก็จะปฏิเสธตลอด แต่ครั้งนี้กับมาเสนอตัวเองซ่ะงั้น“ครับ แต่มีข้อแม้ว่า…ตอนนี้ซีรีนต้องตามใจพี่”“ได้สิคะ ขอแค่พี่พายุยอมติวให้ซีรีนอะไรก็ได้ทั้งนั้น”“โอเค งั้นเริ่มเลยครับ สิบน้ำแลกกับการติว”“สิบน้ำเลยหรอคะ ซีรีนจะไหวไหมนะ”ฉันปลดผ้าขนหนูที่คลุมตัวออกแล้วไปยืนอยู่ใต้ฝักบัว ก่อนจะเปิดน้ำให้ไหลผ่านตั
(ZELYN PART)06.30 น.“อึก อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ”ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ฉันโดนพี่พายุจับกระแทกไปไม่รู้กี่ครั้ง จนฟ้าสว่างคาตา 10 น้ำที่ว่าไว้พี่พายุไม่ได้พูดเล่น เขาทำแบบนั้นจริงๆ“หึ่ม ซีรีนอ๊าส์ เสียวโว้ย!!”“พะ พี่พายุซีรีนจะไม่ไหวแล้ว อื้อ”“อดทนนะครับ น้ำสุดท้ายแล้ว!! จะ อื้อ ครบตามสัญญาแล้ว อู้ยยย เสียวหัวโว้ย!!”พั่บ พั่บ พั่บ“อื้อ อื้อ เด้งขึ้นมาหน่อยซีรีน เด้งเอวขึ้นมาพี่จะเสร็จแล้ว อู่ยยย ซี๊ดดด”“อิ๊ อิ๊ อ๊ะส์ พี่พายุ เสียว เสียวไม่ไหวแล้ว”ฉันโน้มคอพี่พายุลงมาให้หน้าเราใกล้กัน แล้วเด้งสะโพกใส่พี่พายุไม่ยั้ง ก่อนจะปล่อยน้ำรักดูดแก่นกายพี่พายุถี่ๆ ส่วนหลังจากนั้นเกิดอะไรต่อฉันไม่รับรู้อะไรแล้ว-คอนโด พายุ-ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีก็ปวดหัวจนแทบจะระเบิด แค่ลืมตายังทำไม่ได้เลยผลของการอดนอนทั้งคืน แถมยังหักโหมใช้พลังงานเยอะอีก“ตื่นแล้วหรอ”ฉันควานมือไปทั่วเพราะมันปวดจนลืมตาไม่ได้ จนพี่พายุมาจับมือไว้“อื้อ ปวดหัวจัง”ฉันรู้สึกถึงความเย็นตรงกรอบหน้าเพราะมือพี่พายุค่อยนวดระหว่างคิ้วและเปลือกตาให้“แค่คืนเดียวหมดแรงขนาดนี้เลยหรอ”“ทั้งวันทั้งคืนต่าง
(ZELYN PART)04.00 น.ฉันนั่งรอพี่พายุจนเกือบเช้าแต่เขาก็ยังไม่กลับมา ข้อความหรือโทรมาซักสายก็ไม่มี ครั้งนี้ฉันคิดแล้วว่าจะคุยกันให้เข้าใจฉันจะไม่หนีเหมือนครั้งที่แล้ว ถ้าจะจบก็จบกันตรงนี้แบบไม่มีอะไรค้างคาติ๊ดๆ ผลัก !!! (เสียงเปิดประตูด้วยรหัสผ่าน)“ซีรีน!! ทำไมยังไม่นอน นี่นั่งรอพี่ทั้งคืนเลยหรอ ขอโทษนะครับกลับดึกแต่ไม่ได้โทรบอก”พี่พายุทำน้ำเสียงปกติเดินเข้ามาด้วยสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ น้ำตาฉันไหลออกมาอีกครั้ง เขาหายไปทั้งคืนแล้วยังกลับมาสภาพนี้อีก“งานเลี้ยงเลิกดึกจังเลยนะคะ”“ซะ ซีรีน…”พี่พายุชะงักไปนิดนึงเมื่อเห็นน้ำตาของฉัน“อย่ามาโดนตัวซีรีน”พี่พายุมานั่งข้างๆแล้วทำท่าจะจับตัวฉัน แต่ฉันเบี่่ยงตัวหนี ภาพที่เขาเอาหน้าไปซุกที่ซอกคอยัยป้ามีนาทำฉันรู้สึกขยะแขยงพี่พายุ“ซีรีนเป็นอะไรโกรธหรอ พี่ขอโทษ”“ซีรีนถามตรงๆพี่พายุไปไหนมาทำไมกลับมาป่านนี้”“กะ…ก็งานเลี้ยงของบริษัทไง”“งั้นซีรีนให้พี่ดูนี่”ฉันกดส่งภาพจากมือถือไปที่ทีวี จะได้เห็นกันชัดๆไปเลย“อื้อ ตรงนี้ไม่ได้นะคะพายุอ๊ะส์ ไปที่รถมี…”ที่จริงวีดีโอมีต่อมากกว่านั้นแต่ฉันทนดูต่อไม่ไหวเลยกดปิด แล้วหันมามองคนข้างๆว่าเขาจะอธิบายว่าอ
(ZELYN PART)ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ คำๆนี้ใช้ได้เสมอ ตั้งแต่ออกมาจากคอนโดพี่พายุวันนั้นฉันก็กลับมาอยู่บ้านและเลี่ยงทุกอย่างที่จะทำให้เราเจอ ซึ่งมันก็ทำได้มาตลอดจนวันนี้พี่ซีนบังคับให้ฉันไปหาพี่พายุเป็นเพื่อน“ยัยน้องอีกสองวันไปเริ่มงานที่บริษัทเฮียพายุได้เลยนะ ทางนู้นจัดออฟฟิศกับทีมงานไว้ให้แล้ว”“เราไม่ต้องใช้คนของเราหรอ ซีรีนไม่อยากไปเริ่มทำความรู้จักกับทีมใหม่”“อืม…ตอนแรกพี่ก็แย้งไปแล้ว แต่เฮียพายุบอกว่าทีมนี้ซีรีนรู้จักเป็นอย่างดี เพราะเคยทำงานด้วยกันมาแล้ว”ฉันเดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นใครเพราะทีมที่ฉันรู้จักก็เป็นคนของพี่พายุ และเขาไม่น่าจะให้มาทำงานกับฉัน“บริษัทเรื่องการออกแบบและก่อสร้างพี่เตรียมไว้ให้ซีรีนหมดแล้ว ถึงวันเริ่มงานซีรีนก็เรียกเขามาคุยได้เลย”“ค่ะ”พี่ซีนอธิบายขอบข่ายงานที่ฉันต้องทำคร่าวๆบอกเลยว่าหินสุดๆสำหรับนักศึกษาจบใหม่แบบฉันที่ยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว…-ตกเย็น-“ซีรีนกลับมาแล้วก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วลูกวันนี้ป้าลินชวนเราไปกินข้าวเย็นที่บ้าน ฉลองที่เราสองบ้านกำลังจะทำธุรกิจด้วยกัน”“ซีรีนไม่ไปได้ไหมคะม๊าวันนี้ซีรีนเหนื่อยม๊ากกก!!”ฉันเน้นคำว่ามา
(ZELYN PART)ฟู่วว !!~กว่าฉันจะเอาตัวเองออกมาจากห้องพี่พายุได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เปลืองตัวไปเยอะมากทั้งจูบทั้งหอม“ไหนบอกจะรีบกลับมาพักไงลูกทำไมกลับมาป่านนี้”“ม๊าขา..”ฉันหน้ามุ้ยใส่ม๊าเพราะรู้ว่าม๊ารู้เรื่องอยู่แล้วแต่ไม่คิดจะช่วยฉันเลย“หายโกรธพี่พายุหรือยังลูก ม๊าว่าวันนี้พี่พายุน่าสงสารมากเลยนะตอนที่หนูรู้ความจริงแล้วแต่ยังไม่หายโกรธ”“ใครเป็นลูกม๊ากันแน่คะเนี่ยทำไมม๊าเข้าข้างพี่พายุจังเลย เขานอกใจลูกม๊านะคะ”“หึ่ม…ลูกจะเอาอะไรกับคนเมา รู้ไหมว่าถ้าม๊าคิดแบบหนูป่านนี้คงเลิกกับป๊าไปนานแล้ว นักธุรกิจรูปหล่อเป็นเหยื่อให้ลูกค้าสาวๆเป็นเรื่องปกติ”“ไม่ปกตินะคะม๊า พี่พายุเมาจนไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แถมถ้าพี่ซีนไปไม่ทันป่านนี้พี่พายุก็ได้เมียเพิ่มไปแล้ว”“ก็ถ้าซีรีนอยากเป็นหนึ่งเดียว ก็เลิกโกรธพี่พายุซ่ะแล้วต่อไปนี้หนูก็ต้องดูแลพี่พายุมากขึ้น ไม่ใช่โกรธก็ไม่คุยกับพี่เขาแบบนี้ มันเป็นการเปิดช่องว่างให้คนอื่นเข้ามารู้ไหม”“ไม่ค่ะ!! ซีรีนจะดัดนิสัยพี่พายุเอาให้เข็ดจนไม่กล้ากินเหล้าอีกเลย”“แล้วถ้าพี่พายุเขาเปลี่ยนใจซ่ะก่อนล่ะ”“…”ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย แต่จะให้ฉันทำยังไงภาพยัยป้าม
(ZELYN PART)“รบกวนพี่ภัทรช่วยโทรนัดคุณพีคให้ซีรีนหน่อยนะคะ จะเซ็นสัญญาให้จบๆไปซักที”“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่จะไปรับสัญญาจากฝ่ายกฎหมายแล้วรีบทำนัดให้เลย”“ขอบคุณค่ะ”ฉันเอาหลังพิงกับพนักพิงของเก้าอี้แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากอ่านสัญญาโครงสร้างแล้วส่งกลับไปกลับมากับฝ่ายกฎหมาย กว่าจะเรียบร้อยฉันแทบอ้วกออกมาเป็นสัญญา“เดี๋ยวเซ็นสัญญาเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้ว”“พี่พายุ”ฉันลืมตาขึ้นมาเขาก็มายืนอยู่ใกล้ๆแล้ว“ปวดหัวก็พักก่อน”“เข้ามาทำไมคะ ยิ่งพี่เข้ามาซีรีนยิ่งปวดหัว”“หึ…พี่ให้พาขวัญจองตั๋วเครื่องบินกับที่พักให้แล้ว บินวันศุกร์หน้าเตรียมตัวด้วย”ฉันแบะปากให้พี่พายุจอมเผด็จการบังคับให้ฉันไปทำงานด้วยจนได้ ฉันไม่ใช่เลขาเขาแล้วนะติ๊ด ติ๊ด (เสียงโทรศัพท์ของฉันเอง)“ใครโทรมา”ฉันกำลังลังเลว่าจะรับไม่รับเพราะเป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมมไว้ พี่พายุเลยชะโงกหน้าเข้ามาดูที่หน้าจอ“นิสัยไม่ดี”ZELYN : ฮัลโหลค่ะ… : น้องซีรีนนี่พี่พีคเองนะครับZELYN : พี่พีคหรอคะ ว่าไงคะ อื้อ พะ พี่พายุประโยคหลังฉันพยายามลดเสียงลง เพราะอยู่คนข้างๆอยู่ๆดึงโทรศัพท์ฉันไปแล้วเปิดสปีกเกอร์โฟนPEAK : พี
(ZELYN PART)ฉันใส่เสื้อพี่พายุเดินวนไปวนมาในห้องของเขา ความรู้สึกมันแปลกๆเพราะนี่มันเป็นบ้านของเขาที่มีคนในครอบครัวของเขาอยู่ด้วย“เดินทำไม”“ป่าว”“เดี๋ยวก็ชิน หลังแต่งงานยังไงซีรีนก็ต้องมาอยู่ที่นี่”“ใครบอกว่าซีรีนจะแต่งกับพี่ซีรีนยังไม่ตกลงซักหน่อย”ฉันพูดเสียงเบาเพราะไม่อยากเถียงเขาแล้ว พี่พายุพูดเหมือนรู้ความคิดฉันไปซ่ะทุกอย่างฉันเดินไปเดินมาจนถึงเวลานอน อยู่ๆก็ตื่นเต้นเพราะการนอนกับพี่พายุในบ้านของเขาเหมือนเป็นความฝันวัยเด็ก ตอนที่ฉันคลั่งพี่พายุใหม่ๆ(วันต่อมา)ฉันลืมตาขึ้นมองเพดานแปลกที่แต่แปลกที่ฉันหลับสบายมาก จนไม่รู้ว่าคนข้างๆลุกไปตอนไหน“ตื่นแล้วหรอ ไปอาบน้ำสิพี่ให้พาขวัญไปเอาชุดซีรีนที่บ้านมาให้อยู่ในห้องน้ำ”“ค่ะ!!”ฉันลงจากเตียงแบบงงๆเดินไปอาบน้ำตามที่พี่พายุบอกสมองฉันมันยังประมวลอะไรไม่ค่อยได้ ดีที่ฉันนัดกับพี่พีคไว้ช่วงบ่ายเลยไม่ต้องรีบก๊อกๆ“ซีรีนอาบน้ำเสร็จหรอยัง”ฉันใช้พัพแปะๆรอยที่คอจุดสุดท้ายแล้วเดินไปเปิดประตู เพราะเขาแหละที่ทำให้ฉันต้องแต่งหน้านานขนาดนี้“ทำไมเข้าไปนานจัง”“ก็ใครทิ้งรอยไว้เยอะขนาดนี้ล่ะ”ฉันเดินแทรกพี่พายุออกมาจากห้องน้ำ พึ่งสังเกตว่าพี่พาย
(ZELYN)“อุ๊ย…อื้อ อ๊าาาา..”ฉันโยกตัวอยู่บนตัวพี่พายุตอนนี้ฉันรู้สึกปวดเอวไปหมดเพราะไม่รู้ว่าน้ำนี่เป็นน้ำที่เท่าไหร่ของเราแล้ว“อื้อ ซีรีน…”“ซี๊ดดด พะ พี่พายุ”ฉันโน้มตัวลงไปจับไหล่พี่พายุไว้เป็นที่พึ่งเวลาตอกเอวลงไป ใจอยากพอแล้วแต่ร่างกายไม่ฟังเลยพับ พับ พับ“อื้อ สะ เสียวจัง”“ชอบไหม”“งื้อออ มาก!! แต่ก็เหนื่อย”“งั้นหยุดสิ!!”“อ๊ะส์ ยะหยุดไม่ได้”ฉันหยุดตอนนี้ไมได้เขาก็รู้ทำมาเป็นพูด
(ZELYN)หึ่ม!! ต้องเดินทางไปทำงานกับสามีหลายวันแบบไม่มีลูกๆไปด้วยมันเตรียมตัวยากจริงๆ ยากกว่าตอนขนลูกๆไปทะเลเป็นอาทิตย์ซ่ะอีก“พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วเตรียมตัวหรือยังลูก”“ยังค่ะ”“ห๊ะ!! แล้วทำไมลูกยังหัวฟูอยู่ตรงนี้อีก”“ซีรีนเตรียมของให้ลูกยังไม่เสร็จเลยค่ะ”มาม๊าอุ้มทรามมีขึ้นมาหาวันนี้ทั้งวันฉันเดินวนอยู่แต่ในห้องลูกได้ลงไปข้างล่างก็แค่ให้นมเจ้าแฝดแค่นั้น“กลัวม๊าจะดูแลเจ้าแฝดสี่ไม่ดีหรือไง”“ไม่ใช่ค่ะ!! ซีรีนรู้ว่ามาม๊ากับคุณแม่ดูแลลูกซีรีนได้ดีแน่ๆเผลอๆอาจจะดีกว่าซีรีนด้วยซ้ำแต่คงเพราะซีรีนไม่เคยแยกจากลูกเลยทำให้มันห่วงไปหมด”“ม๊าเข้าใจ!! แต่ซีรีนก็ต้องปล่อ
(ZELYN)ตกเย็น…ฉันกับพี่ขวัญเรียกช่างมาแต่งหน้าที่โรงแรมเพราะคืนนี้เราต้องออกไปงานเลี้ยงด้วยกันที่จริงก็ไม่ได้มีแค่เราสองคนนะยังมีพี่พายุพารันและซีนายไปด้วยกัน“พี่ขวัญสวยจังเลยค่ะ”“ซีรีนก็เหมือนกันนะชุดนี้เหมาะกับซีรีนมากๆ ดูสิขาวสว่างเต็มตาน่ามองสุดๆ”“เต็มตา??!! พี่ขวัญกำลังจะหมายถึงซีรีนอ้วนหรือเปล่าคะ ซีรีนอ้วนใช่ไหม”ฉันยิ่งไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองอยู่ด้วยพอเจอพี่ขวัญทักแบบนี้ฉันต้องรีบยกกระจกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดขึ้นมาส่องเลยซึ่งมันก็ไม่เหมือนตอนก่อนมีลูกจริง ๆ“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแต่พี่แค่จะบอกว่าซีรีนผิวดีพอใส่สีแดงแบบนี้มันเลยยิ่งขับผิว แต่เอาจริง ๆมันก็อ้วนขึ้นแหละนะโดยเฉพาะตรงนี้…”พี่ขว
(ZELYN)การมาภูเก็ตครั้งนี้พี่พายุมีงานนิดหน่อยที่ต้องทำ ฉันเลยต้องเป็นเลขาชั่วคราวให้เขาเพราะเลขาจริง ๆของพี่พายุไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเป็นการทำงานพ่วงวันพักผ่อน“ซีรีนส่งข้อมูลการประชุมเมื่อกี้ให้เลขาพี่พายุแล้วนะคะกลับไปก็อ่านทบทวนได้เลย”“ขอบคุณครับ”ฉันสรุปการประชุมให้พี่พายุเป็นหัวข้อสำคัญ ๆเพื่อให้เขาอ่านทบทวนได้เพราะรู้ว่าเมื่อกี้พี่พายุไม่น่าจะมีสมาธิฟังอะไรหรอกแค่ควบคุมไม่ให้ตัวเองอ้วกออกมากลางห้องประชุมก็จะแย่แล้ว“ทำไมซีรีนไม่เป็นอะไรเลย”“แล้วจะให้ซีรีนเป็นอะไรล่ะคะเมื่อคืนซีรีนไม่ได้กินเหล้าซักหน่อย ซีรีนกินแต่พี่พายุซึ่งมันไม่มีแอลกอฮอล์”ฉันขยับเข้าไปพูดใกล้ ๆหูพี่พายุ แกล้งยั่วเพราะรู้ว่าตอนนี้พี่พายุไม่แรงมาหื่นใส่ฉันแน่ ๆ
(PHAYU)หึ่ม…คืนนี้ผมกินเหล้าเพราะแบบนี้เลย อยากรักเมียนาน ๆให้สมกับความถี่มันค่อย ๆห่างออกไปเรื่อย ๆตั้งแต่เราเริ่มมีลูกหลายคน“มาสนุกกันนะครับ”“อื้อ พะ พี่พายุ”“หือ…อะไรครับ”ซีรีนดันหน้าอกผมไว้แล้วไม่พูดอะไร“หน้าแดงจังเลย”ผมเอามือลูบกรอบหน้าซีรีนแล้วมองลึกเข้าไปในดวงตา บางทีผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมรัก ซีรีนได้มากขนาดนี้ รักมากจนยอมให้เธอได้ทุกอย่าง“ตกลงซีรีนมีอะไรจะพูด”“อะ เอ่อ..พี่พายุจะทำจริง ๆหรอ”“ทำจริง ๆสิ!! ทำไม!! ซีรีนไม่อยากหรอ”“ก็อย
(PHAYU)“งื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”“อู้ยย เสียวไหมครับ”“สะ เสียว เสียวจังเลยค่ะ”“หึ่ม แน่นมากเลย”“หื้อ พะ พี่พายุแรงอีกได้ไหมคะ”“อื้อ อู้ยยย ดะ ได้สิครับ”“ซี๊ดดดด มะ มันเสียวมาก”ซีรีนบดสะโพกมาหาแก่นกายของผมที่ขยับอยู่ข้างหลัง บอกว่าตอนนี้เธอกำลังต้องการอะไรซึ่งผมก็ตอบสนองเธออย่างเต็มที่“อื้อ…”“ครางอีกได้ไหมครับพี่ชอบฟังเสียงซีรีนคราง”“อ๊า อื้อ อื้อ อร๊ายย พะ พี่พายุ ขาาาา”พั่บ พั่บ พั่บ
(ZELYN)1 ปีต่อมา…“วาโยครับช่วยคุณแม่เก็บของหน่อยได้ไหมครับ”“คร้าบบบ”“พี่วายุล่ะครับ”“อยู่ในห้องทำงานกับคุณพ่อครับ”หนุ่มน้อยในวัย7ขวบกว่าวิ่งมาช่วยฉันหยิบของลงกระเป๋า เพราะเสาร์นี้เรามีบินไปพักผ่อนกันที่ภูเก็ตโรงแรมเปิดใหม่ของครอบครัวเราGRAND (PZ) เป็นโรงแรมที่ใช้เวลาสร้างนานมาก ๆตั้งแต่ฉันยังไม่แต่งงานจนตอนนี้ลูกแฝดคู่แรกฉันได้เจ็ดขวบแล้วพึ่งจะเสร็จ แต่ก็นั่นแหละสุดท้ายก็เสร็จจนได้พารันกับซีนายจะได้พักซักทีและฉันก็จะได้หมดห่วงที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยทั้ง ๆที่ตอนเริ่มเราก็ช่วยกันมา“เก็บของเสร็จแล้วหรอ”“ค่ะ เหลือแค่ของทรามีกับ
(PHAYU)“ท้องนี้ซีรีนใช้ร่างกายไปพอสมควรเลยอาจจะต้องให้ยานอนหลับนานหน่อยเพื่อบังคับให้ซีรีนพักผ่อนยาว ๆแต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ดิวกับหมอเรื่องน้ำนมไว้ให้แล้วรู้ว่าซีรีนซีเรียสเรื่องนี้”“ครับ”ผมนั่งอยู่เป็นเพื่อนซีรีนจนพี่หมอทำแผลเสร็จและย้ายซีรีนไปที่ห้องพักฟื้นชั่วคราวก่อนที่จะพาไปที่ห้องพักจริงที่เราจองไว้ แล้วแอบเเว๊บมาหาเจ้าแฝด‘อุแง้ แง้ แง้’“ร้องทำไมครับลูกไม่ต้องกลัวนะคุณพ่ออยู่ตรงนี้”ผมยืนอยู่ซักพักเซลลาก็ร้องดังขึ้นมา ผมรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์แล้วยื่นมือลงไปให้ลูกจับเหตุการณ์นี้เหมือนเดจาวูเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้วเมื่อหกปีที่แล้วกับแฝดชายวายุวาโยจำได้ว่าตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเพราะกลัวไปหมด“งะ แง้”
(ZELYN)เนื้อ นม ไข่..ฉันได้ยินสามคำนี้แล้วรู้สึกคลื่นไส้ยังไงก็ไม่รู้ เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องกินวนไปวนมาทุกวันตอนนี้ฉันอยู่โรงพยาบาลได้เกือบเดือนแล้ว ท้องก็แก่พร้อมจะคลอดเต็มที จากที่น้ำหนักขึ้นตามเกณฑ์แค่ไม่กี่โลตอนนี้ก็ทะลุ15กิโลไปเรียบร้อย ตัวบวมเต็มเตียงจนพี่พายุขึ้นมากอดไม่ได้แล้ว“อาหารเที่ยงมาแล้วครับ”“มีไข่อีกไหมคะ”ที่ถามนี่ไม่ได้อยากกินนะแต่รู้สึกแขยงจนไม่อยากเห็นมันแล้ว เบื่อสุด ๆเพราะกินทุกวันทุกมื้อตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมา แต่บางวันถ้าลูก ๆอยู่ด้วยในมื้อเย็นฉันก็แอบให้วายุวาโยช่วยกินเพราะแม่ไม่ไหวแล้ว“มีครับ สองใบพร้อมนมสดหนึ่งแก้ว”พี่พายุเข็นอาหารกลางวันเข้ามาให้ วันนี้มีสเต็กปลาไข่ต้มและนมแพะอีกหนึ่งแก้วใหญ่