ตอนที่ 17 มาหาเพราะคิดถึง NC25+

(ZELYN PART)

หลังจากออกมาจากห้องพี่พายุสภาพฉันก็ดูกะเซอะกะซิงจนฉันกลัวพี่ๆข้างนอกจะจับได้

“น้องซีรีน!!!ไปทำอะไรผิดมาคะ ทำไมโดนบอสเรียกเข้าไปดุนานขนาดนี้”

“ซะ…ซีรีนโดนดุหรอคะ”

ฉันไม่รู้ว่าทุกคนไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน แค่ดูเหมือนทุกคนจะคิดแบบนั้นจริงๆ

“สงสัยคงเป็นเรื่องที่น้องซีรีนจะย้ายแผนกโดยที่ไม่บอกบอสแน่ๆเลย”

“รู้ไหมคะว่าการที่บอสปิดห้องมืดแบบนั้นมันน่ากลัวสุดๆถ้าน้องซีรีนเป็นพนักงานเงินเดือนแบบพวกพี่คงโดนไล่ออกไปแล้ว”

“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอคะ”

“ขนาดนั้นสิคะ”ทุกคนพยักหน้าพร้อมกัน

เหอะๆฉันจะบอกยังไงดีว่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พี่ๆพูดมาเลย แต่ถ้าบอกเรื่องจริงออกไปก็คงไม่เหมาะสมนัก

หลังจากนั้นทั้งวันทุกคนก็สลับกันมาปลอบใจฉัน และบอกให้ฉันสู้ๆอดทนฝึกงานให้จบ ส่วนพี่พายุพอลงไปประชุมข้างล่างฉันก็ไม่เห็นเขาอีกเลย

“พี่สรกลับมาแล้วหรอคะ แล้ว…”

“บอสยังประชุมไม่เสร็จจ๊ะ แต่พี่ต้องไปพบลูกค้าข้างนอกแทนบอสเลยออกมาก่อน”

“อ๋อ…!! ค่ะ”

“เออ!! งั้นพี่ฝากน้องซีรีนรอบอสหน่อยนะ ไม่ดึกหรอก เดี๋ยวบอสขึ้นมาแล้วไม่เจอใครจะโดนดุเอา”

พี่สรไม่รอให้ฉันตอบรับหรือปฏิเสธรีบหยิบเอกสารกับกระเป๋าวิ่งออกไปเลย

“เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย!! ตอนอยากใกล้ก็ไม่ได้ใกล้พออยากอยู่ห่างๆกับได้ใกล้เฉย”

ฉันกลับมานั่งทำงานแบบเซ็งๆจนถึงเวลาเลิกงาน พี่ๆในแผนกก็เริ่มทยอยกันกลับจนเหลือแค่ฉันกับพี่ภัทร

“น้องซีรีนไม่กลับบ้านหรอครับ”

“ยังค่ะ!! รอบอสแทนพี่สร”

“อ๋อ…”

พี่ภัทรพยักหน้า ไหนพี่สรบอกไม่มีใครอยู่ไงพี่ภัทรก็เป็นเลขาพี่พายุเหมือนกัน งั้นฉันก็กลับได้สิ

“เอ่อ…พี่ภัทรจะว่าอะไรไหมคะถ้าซีรีสจะฝากให้พี่รอแทน แล้วซีรีนจะขอกลับก่อน”

“ได้สิ!!พี่ไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าบอสขึ้นมาแล้วไม่เจอซีรีนจะหงุดหงิดหรือเปล่าล่ะ”

“พี่ภัทรรู้หรอคะ”ฉันหมายถึงเรื่องของฉันกับพี่พายุ

“ครับ!!!พี่เป็นคนไปเอากล้องวงจรปิดจากร้านนั้น และเป็นคนคอยช่วยบอสดูแลซีรีน ดูแบบห่างๆนะครับ”

“ทำไมพี่ภัทรถึงต้องดูซีรีนล่ะคะ”

“ก็..จากครั้งที่แล้วที่น้องซีรีนหายไป บอกกังวลใจมากเลยให้พี่คอยตามดูซีรีนห่างๆ ขอโทษนะครับที่สะกดรอยตามแบบไม่ขออนุญาต”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

จะว่าพี่ภัทรก็คงไม่ได้เขาก็แค่ทำตามหน้าที่ ถ้าจะว่าก็ต้องไปว่าตัวการที่สั่งนู่น

(PHAYU PART)

“เห้อ…!!!”

อยากถอนหายใจออกมาดังๆกับการประชุมบอร์ดแต่ล่ะครั้งที่กินเวลาผมตั้งแต่เช้าจนท้องฟ้ามืด

ติ๊ง..!!!

“จริงหรอคะ น่าสนุกจังวันหลังพี่ภัทรพาซีรีนไปบ้างสิ”

“ได้เลยครับ เอาไว้ว่างๆเราไปกัน”

ตอนนี้พนักงานแผนกต่างๆเลิกงานกันไปหมดแล้ว ทำให้พอผมเดินออกมาจากลิฟต์เลยได้ยินเสียงทั้งสองคนคุยกันอย่างชัดเจน

“จะไปไหนกันหรอ”

“ประชุมเสร็จแล้วหรอครับบอส”

“ถ้ายังไม่เสร็จฉันจะยืนอยู่ตรงนี้ไหมล่ะ”

ผมมองไอ้ภัทรอย่างเอาเรื่องทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมกับซีรีนเป็นอะไรกัน มันยังกล้านัดซีรีนออกไปข้างนอก

“แล้วทำไมยังไม่กลับอีก”

“บอสถามใครครับผมหรือน้องซีรีน”

ไอ้ภัทรทำหน้ากวนส้น…สุดๆถ้าไม่ติดว่ามันเป็นลูกน้องที่เก่งและรู้ใจผมที่สุดๆผมไล่มันออกไปนานแล้ว

“แกนั่นแหละ!!”

“ผมเสร็จงานข้างนอกเร็วครับ เลยวนกลับมาทำงานต่อที่บริษัทแต่จะกำลังจะกลับแล้วครับ”

“เออ…จะกลับก็รีบๆไป”

“ซีรีนขอติดรถพี่ภัทรกลับด้วยนะคะ เมื่อเช้าซีรีนไม่ได้เอารถมา..”

ไอ้ภัทรมองหน้าผม แต่ผมแทบไม่ต้องส่งสัญญาณอะไรไอ้ภัทรมันก็รู้อยู่แล้วว่าต้องทำยังไง

“วันนี้ไม่ได้จริงๆครับน้องซีรีน พอดีพี่ต้องแวะไปที่อื่นก่อน ขอโทษนะครับ”

“งั้นหรอคะ ไม่เป็นไรค่ะซีรีนกลับเองก็ได้”

“ผมไปนะครับบอส”

ไอ้ภัทรโค้งให้ผมแล้วรีบเดินออกไป ตอนนี้เลยเหลือแค่ผมกับซีรีนที่กำลังเก็บของอยู่

“กลับพร้อมกันสิ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ซีรีนกลับเองได้”

“มืดขนาดนี้แล้วจะกลับยังไง”

“แท็กซี่ค่ะ”

“ไม่ได้มันอันตราย”

“เหอะ…ไปกับพี่อันตรายกว่าตั้งเยอะ”

ซีรีนพูดเบาๆแต่ผมดันได้ยิน

“อ๊ะส์ พี่พายุปล่อยซีรีนนะ”

ผมต้องเอาของเข้าไปเก็บ แต่ก็รู้ว่าถ้าปล่อยซีรีนไว้คนเดียวต้องหนีผมไปก่อนแน่ๆเลยลากมาที่ห้องทำงานด้วย

“พี่พายุจะทำอะไรซีรีนจะกลับบ้าน”

“ก็กลับด้วยกันไง”

“จิ๊…พูดไม่รู้เรื่องหรอซีรีนบอกว่าจะกลับเองไง”

“ซีรีนนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง มันมืดขนาดนี้แล้วจะนั่งแท็กซี่คนเดียวได้ยังไง”

“ทำไมจะไม่ได้ทุกคนเขาก็ทำกัน”

“แต่พี่ไม่ไว้ใจไง ถ้าจะกลับบ้านก็กลับพร้อมกัน”

“แต่คอนโดพี่พายุกับบ้านซีรีนมันอยู่คนละทางกันนะ”

“ถ้าซีรีนกลับไปนอนบ้านพี่ก็จะกลับบ้านพี่เหมือนกัน เมียอยู่ไหนผัวก็อยู่นั่นแหละ”

ผมรีบเก็บของแล้วพาซีรีนกลับบ้าน ดีที่ซีรีนฝึกงานกับผมทำให้ไม่มีใครสงสัยเรื่องที่เรากลับมาด้วยกัน

“คุณพระ!! โลกกำลังจะแตกหรือเปล่าเนี่ย ลูกชายคนโตของมี๊กลับมานอนที่บ้านเป็นคืนที่สอง”

ม่ามี๊ยกมือขึ้นทาบอกเมื่อเห็นผมเดินเข้าบ้านมา หึ!!ก็ตั้งแต่ผมซื้อคอนโดผมก็แทบจะไม่ได้กลับมานอนบ้านเลย อย่างมากก็มากินข้าวเย็นแล้วก็กลับไปนอนคอนโด

“นั่นสิคะขวัญก็ว่ามันแปลกๆนะ แต่เอ๊ะ!! บ้านนู้นก็เหมือนจะได้ลูกสาวคืนเหมือนกันนะคะ เพราะน้องซีรีนก็กลับมาเหมือนกัน”

“มีอะไรจะบอกม่ามี๊หรือเปล่าเจ้าลูกชาย”

ม่ามี๊กับของพาขวัญยิ้ม ถ้าให้เดาพาขวัญคงเล่าให้ม่ามี๊ฟังเรียบร้อยแล้ว ผมคงไม่ต้องพูดอะไร

ผมเดินหนีสองสาวขึ้นมาบนห้องนอน ก่อนจะไปเปิดม่านดูห้องฝั่งตรงข้าม พึ่งห่างกันเมื่อกี้แต่คิดถึงอีกแล้ว

“แค่สามคืนทำไมคิดถึงเหมือนไม่ได้เจอมาสองปี”

ผมบ่นกับตัวเอง ไม่คิดว่าจะติดซีรีนมากขนาดนี้รู้งี้ขัดใจพาเลี้ยวกลับคอนโดก็ดี..

(ตกดึก)

ฟู่ววว!!! ทำไมนอนไม่หลับทั้งๆที่วันนี้ก็ประชุมเครียดทั้งวัน นอนพลิกไปพลิกมาจนเกือบเที่ยงคืนก็ไม่ไหวลุกขึ้นไปหาสาเหตุที่ทำให้ผมนอนไม่หลับ!!

แกร๊ก..!!~ครืดดด!!!

ใช่ครับ!!สาเหตุที่ทำให้ผมนอนไม่หลับก็คือซีรีน ร่างเล็กๆที่ผมต้องกอดทุกคืน

“หืม…ไปไหน”

ผมเดินมาที่เตียงแต่ไม่มีคนนอนอยู่ ซักพักก็ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ เที่ยงคืนแล้วแต่ซีรีนพึ่งอาบน้ำเนี่ยนะ

แกร๊ก!!เสียงประตูดังขึ้นอีกครั้ง ผมเลยรีบหาที่ซ่อนแต่เดินไปเดินมาอยู่ๆก็เข้ามาในห้องแต่งตัวที่มีแต่ตู้ เลยต้องเข้าไปแอบในนั้น

“แอบทำไมว่ะ!! เรามาหาซีรีนนี่หว่าไม่ได้มาโขมยของ”

ผมกำลังจะผลักประตูออกไปแต่อยู่ๆซีรีนก็เดินเข้ามาพอดีเลยชะงักไว้ และภาพที่ผมคิดถึงที่สุดก็ปรากฏตรงหน้า ซีรีนหันหลังให้ตู้ที่ผมแอบอยู่พร้อมสะบัดผ้าที่คลุมตัวอยู่ออก

“ซี๊ดด…แข็งไวจังว่ะ”เห็นแค่ข้างหลังแก่นกายผมก็พองตัวขึ้นแล้ว

ซีรีนปลดผ้าขนหนูออกและหมุนตัวไปมาในกระจก ผมไม่เคยถอยออกมามองหุ่นของซีรีนไกลขนาดนี้เลย พึ่งรู้ว่าหุ่นซีรีนเอ็กส์มากๆ ทั้งสะโพกและหน้าอก

ผลัก..!!!ความอดทนของผมถึงขีดจำกัดเลยผลักประตูออกไปและพุ่งเข้าไปหาซีรีนทันที

“กรี๊ดด…ชะ!!”

“พี่เองซีรีน”ผมยกมือขึ้นปิดปากซีรีนและมองเธอผ่านกระจกข้างหน้า

“พี่พายุเข้ามาได้ยังไง”

“ปีนขึ้นมา…หึ่ม!!!”ผมกัดฟันมองภาพซีรีนเปลือยทั้งตัว แล้วแอบขยับแก่นกายไปถูที่บั้นท้าย

“ห๊ะ!!! พี่ขึ้นมายังไงห้องซีรีนอยู่ชั้นสามเลยนะ”

“ก็ขึ้นมาแล้วนี่ไง”

“พี่พายุ พี่ทำอะไรเนี่ยเกิดพลาดตกลงไปจะทำยังไง”

“ไม่ตายหรอก!!”แค่ได้กอดซีรีนแบบนี้มันก็คุ้มแล้วที่พยายามปีนขึ้นมา

“ทำอะไรไม่คิด ปล่อยซีรีนเดี๋ยวนี้เลย”

“โห่..!!ซีรีนไม่เห็นใจพี่บ้างหรอ ปีนขึ้นมาตั้งสามชั้นจะให้กลับไปง่ายๆเนี่ยนะ”

“แล้วซีรีนขอให้พี่มาหรือไง อ๊ะส์!!!”

“มันแข็งแล้วช่วยพี่หน่อยนะ”ผมดันซีรีนให้หันหน้ามาแล้วประกบปากจูบทันที

“มะ..ไม่นะ”

ผมช้อนตัวซีรีนแล้วพามาที่เตียงนอน ไม่ยอมก็จะปล้ำแล้วนาทีนี้ ผมถอนตัวจากซีรีนเพื่อมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะกลับลงไปใหม่

“พะ…พี่พายุอย่าดูด”ซีรีนพยายามปัดหน้าผมออก ไม่ยอมให้ผมดูดคอ

“เมื่อเย็นซีรีนบอกว่าจะไปไหนกับไอ้ภัทรพี่ได้ยินนะ”

ผมตั้งใจจะดูดให้แดงทั้งคอเลยพรุ่งนี้ซีรีนจะได้ไม่ไปคุยกับใครอีกถึงจะรู้ว่าทั้งสองคนไม่มีทางคิดอะไรกันแต่ผมหึง

“ก็ซีรีนโสดจะไปไหนก็ได้ไหมคะ”

“โสดหรอ!! แล้วที่แก้ผ้ากำลังจะเอากันอยู่ตอนนี้เรียกว่าอะไร”

“พี่พายุปล้ำซีรีน”

“ปล้ำหรอ!!แล้วตอนที่เราอยู่คอนโดล่ะแบบนั้นเรียกปล้ำไหม เราเอากันที่ไหนบ้างนะ ห้องนอน ห้องน้ำ เคาเตอร์ครัวแล้วยัง…”

“พอแล้วๆ!!หยุดพูดได้แล้ว จะเอาก็เอาเสร็จแล้วรีบกลับไปเลยนะ”

“ครับ..!!!”

ผมรีบพยักหน้า ง้อดีๆแล้วไม่หายก็ต้องใช้วิธีนี้แหละดูสิว่าเสร็จแล้วจะกล้าไล่ผมกลับไหม

งับ!!!

“ซี๊ดด อื้อ พะ พี่พายุอย่ากัดสิ เจ็บ!!”

“ไม่ได้ดูดตั้งสามคืน หมันเขี้ยว คิดถึง”

ผมกัดสลับดูดซ้ายทีขวาที นมซีรีนใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนเต็มไม่เต็มมือไปหมด

“สะ เสียว อ๊าส์”

ผมค่อยๆเลื่อนมือลงไปกลางกาย กรีดนิ้วลงไปร่องเสียวแล้วสอดเข้าไปเบาๆ

“แฉะจัง!! อยากแล้วหรอครับ”ผมยิ้มล้อแฉะขนาดนี้ ถ้าไม่โดนผมเอาซีรีนก็ต้องนอนดิ้นทั้งคืนแน่ๆ

“จะเอาก็เอาไหมคะ”

“รีบจริงๆเลย”

ผมจูบเริ่มจูบซีรีนตั้งแต่หน้าผากไล่ลงมาถึงปากและซอกคอ พร้อมใช้แก่นกายถูที่ร่องของซีรีนไปด้วย

“อ๊ะส์ …”

“อื้ออ”

“จะใส่เข้ามาไหมคะ”

“หึ่ม…สอนหลายครั้งแล้วนะว่าของแบบนี้ห้ามเร่ง”

ผมแกล้งถูอยู่แบบนั้น ไม่ยอมใส่ซักทีอยากให้ซีรีนต้องการผมถึงที่สุดก่อน

“อื้อ…ตะ แต่ถ้าพี่ไม่เอาเข้ามาตอนนี้ซีรีนจะ”

“จะทำไม”

“ก็ช่วยตัวเองไง”

“แค่นิ้วมันไม่ถึงใจหรอก ต้องแบบนี้”

สวบ พั่บ !!!

ผมสอดแก่นกายเข้าไปทีเดียวมิดด้าม จนซีรีนออกแรงจิกที่ต้นแขนของผม

“นะ แน่น”

“หึ่ม!ขนาดยังไม่ขยับยังเสียวขนาดนี้ เมียใครครับเนี่ย”ผมจูบที่หน้าผากพอใจ ก่อนจะค่อยๆขยับเอวช้าๆ

“อ๊าา พะ พี่พายุ”

พั่บ พั่บ พั่บ

“อู้ยย แน่นมากเมียจ๋า ฟิตสุดๆ”

“อ่าส์ เสียว แรงหน่อยได้ไหมคะ”

“ครับ..!!”

ผมก้มลงดูดนมซีรีนและเร่งความเร็ว แต่มันเร็วมากไม่ได้เพราะมันเน้น ไม่ได้เอาแค่สามวันเอง

ตับ ตับ ตับ

“ซี๊ดดๆๆๆ อ๊าาา พี่พายุ บะ เบาหน่อย แรงไป”

“เบาไม่ได้แล้วครับเมีย อ้าขากว้างๆนะ”ผมกดสะโพกเน้นๆให้จุดเชื่อมเขาเราแนบกันสนิทที่สุด

“อื้อ...มะไม่ไหว แล้วค่ะ จะแตกแล้ว อื้อ”

ซีรีนยกมือคล้องคอผมและดันสะโพกสวนขึ้นมา

“โอ้ววว!!! พะ..พี่ก็จะไม่ไหวแล้ว พร้อมกันนะเมียจ๋า”

“อื้อ!!! ซีรีนไม่ไหว จะแตกแล้วอื้อ!!!”

“อ๊ะ อ๊ะ ซีรีนครับ ไม่ไหวแล้วครับ แตกแล้ว แตกแล้ว อ๊าาาา”

ผมกระเด้าเอวถี่ๆก่อนจะ จะกระตุกปล่อยน้ำรักออกมา

ชิป!!!ครั้งนี้ผมลืมใส่ถุงยาง แถมยังแตกในด้วย จริงๆผมควรรีบถอดแก่นกายออก

แต่ตอนนี้มันยังไม่พร้อมจะดึงออกมาจริงๆ

“เสร็จแล้วก็กลับได้แล้วมั้งคะ”

“หึ่ม…!!!ยังเเข็งอยู่เลย”

“พี่พายุ ถ้าครั้งนี่พี่ยังไม่กลับซีรีนจะ…”

“จะทำไมครับ!! แต่บอกไว้ก่อนนะว่าพี่ยอมให้โกรธได้อย่างเดียว แต่อย่าเกลียด”

“…”

“กลับคอนโดเราได้ไหม อยู่ที่นี่มันอันตราย”

“อันตรายยังไง!!”

“ก็ห้องซีรีนอยู่ตั้งชั้นสามกว่าจะปีนขึ้นมาได้!!”

“ก็ไม่ต้องมาสิ”

“ไม่มาได้ไง ก็คนคิดถึงเมีย นอนคนเดียวก็นอนไม่หลับ พี่มาง้อซีรีนสองวันแล้วนะยังไม่หายอีกหรอ”

“ถ้าจะพูดเรื่องนี้ซีรีนจะไม่คุยด้วยแล้วนะ”

“ครับๆ ไม่พูดแล้ว เอาเป็นว่าซีรีนจะโกรธก็โกรธไปเลยพี่มีหน้าที่ง้อ แล้วก็จะง้อไปเรื่อยๆจนกว่าซีรีนจะหาย”

ผมดึงซีรีนเข้ามากอด เพราะรู้ว่าซีรีนชอบนอนท่านี้ที่สุด ความรู้ของคนที่ไม่โดนรักตอบมันเจ็บแบบนี้เอง

.

.

.

.

NEXT EPISODE.