ตอนที่ 18 ข้อแลกเปลี่ยนเสียว (แตกในปาก)

(ZELYN PART)

เช้าวันต่อมา…ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้แต่ตื่นมาคนข้างๆที่กอดฉันเมื่อคืนก็ไม่อยู่แล้ว ฉันเลยรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน

ก๊อกๆ

“ค่ะ.!!”

ฉันขานรับ เพราะรู้ว่าต้องเป็นม่าม๊าแน่ๆคงจะมาปลุกฉันเหมือนทุกๆวัน

“ซีรีน!!”

“พี่ขวัญหรอคะ!!”

ฉันรีบลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งเดินมาหาพี่พาขวัญ ที่อยู่ๆก็มาหาฉันแต่เช้า

“พี่ร้อนใจ เห็นพี่พายุปีนขึ้นมาหาเราเมื่อคืนแล้วพี่กังวลน่ะ”

“พี่ขวัญเห็นหรอคะ”

“อื้อ..!! จริงๆก็เห็นตั้งแต่คืนแรกแล้วแหละแต่คิดว่าคงไม่มีครั้งที่สอง แต่พอเห็นเมื่อคืนแล้วก็รู้เลยว่ามันต้องมีครั้งที่สามอีกแน่ๆ”

“ซีรีนก็ไม่รู้จะห้ามพี่พายุยังไง”

“ห้ามยาก..!!พี่เลยจะมาถามเราตรงๆว่าตอนนี้ซีรีนแค่โกรธหรืออยากจะเลิกยุ่งกับพี่พายุจริงๆ”

“คือ..!!”พอต้องมาตอบพี่พาขวัญแบบนี้ฉันก็พูดไม่ออก

“เอางี้!!ถ้าซีรีนยังคิดจะไปต่อกับพี่พายุพี่มีทางออกให้ที่จะไม่ทำให้พี่พายุต้องเสี่ยงปีนขึ้นมาและซีรีนก็ยังดัดนิสัยพี่พายุได้ด้วย”พี่พาขวัญยื่นคีย์การ์ดมาให้เหมือนกับของพี่พายุเลย

“อะไรคะ”

“คีย์การ์ดคอนโดพี่เอง ห้องอยู่ตรงข้ามกับพี่พายุเลย ถ้าซีรีนยังจะไปต่อกับพี่พายุพี่อนุญาตให้ซีรีนไปอยู่ห้องนี้ได้ รับรองว่าพี่พายุจะไม่สามารถเข้าไปวุ่นวายกับซีรีนได้แน่นอนเพราะตอนที่พี่พายุซื้อให้พี่เก็บการ์ดทุกใบไว้เอง และรหัสซีรีนก็ไปตั้งเองได้เลย”

“….”ฉันรู้ว่าพี่พาขวัญหวังดี แต่บอกตรงๆฉันเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเอายังไงกับพี่พายุดี จะไปต่อหรือจะพอแค่นี้

“แบบนี้พี่ว่ามันดีกว่าให้พี่พายุปีนไปปีนมา สองครั้งแรกอาจจะรอดแต่พี่ว่าถ้ายังปีนต่อเป็นครั้งที่สามต้องตกลงไปข้างล่างแน่ๆหรือซีรีนคิดว่าไง”

“แล้วพี่ขวัญจะไปอยู่ที่ไหนล่ะคะ”

“พี่ไม่ได้อยู่ที่นั่นอยู่แล้วเพราะพี่มีคอนโดอีกที่นึงที่ซื้อไว้ก่อนที่พี่พายุจะซื้อห้องนี้ให้พี่”

ฉันรับคีย์การ์ดมาจากพี่พาขวัญแต่ก็ไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปอยู่ที่นั่นไหม เย็นๆค่อยว่ากันอีกที

“เสร็จหรือยังซีรีนพี่พายุมารอแต่เช้าแล้วนะ”

“พะ…พี่พายุหรอคะ”

“ใช่ลูก!!ทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้น”

ม่าม๊ารู้เรื่องฉันกับพี่พายุแล้วแต่กลับไม่ตกใจเลยที่พายุมาบ้านฉันเช้าขนาดนี้

“ตอนนี้พี่พายุอยู่ที่ไหนคะ”

“อยู่ที่โต๊ะอาหารกับคุณพ่อแล้วก็พี่ซีน”

“ห๊ะ..!!แล้วม๊าขึ้นมาทำไมคะ ปล่อยให้สามคนนั้นอยู่ด้วยกันได้ยังไง”

ฉันรีบหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งลงบันไดมา กลัวพี่พายุเกิดบ้าแล้วพูดเรื่องของฉันกับเขาขึ้นมาจะเป็นเรื่อง

“เดี๋ยวๆยัยน้องใจเย็นๆวิ่งทำไมเดี๋ยวตกบันได”

พี่ซีนเดินออกมาจากห้องอาหารพร้อมพี่พายุ ทั้งสองคนมาหยุดอยู่ที่ปลายบันไดแล้วมองฉันที่กำลังวิ่งลงไป

“ซะ…ซีรีน”

ท่าทางแบบนี้แสดงว่าพี่พายุยังไม่ได้พูดอะไร ฉันค่อยโล่งใจหน่อย

“ตื่นสายอีกแล้วใช่ไหมเราพี่พายุมารอตั้งแต่เช้าแล้ว เมื่อวานไม่ได้ขับรถกลับมาไม่ใช่หรอ”

“ค่ะ!!พี่ซีนจะไปส่งซีรีนใช่ไหม”

ฉันเดินเข้าไปกอดแขนพี่ซีนแบบอ้อนๆ ฉันลืมไปเลยว่าเมื่อคืนกลับบ้านมากับพี่พายุเช้านี้ฉันเลยไม่มีรถไปทำงาน

“เสียใจยัยน้อง วันนี้พี่มีประชุมที่บริษัทลูกค้าแต่เช้าและสำคัญมากด้วย แต่ก็ไม่เป็นไรเลยนะเพราะพี่พายุอาสามารับเราแล้ว”

“แต่ซีรีนอยากให้พี่ซีนไปส่งนี่”

“ไม่ได้จริงๆยัยน้อง อย่างอแงสิ พี่ต้องไปแล้วสายแล้ว”พี่ซีนยีหัวฉันก่อนจะหันไปรับกระเป๋ากับเสื้อสูทจากแม่บ้านแล้วเดินไปขึ้นรถ ไม่หันมาสนใจฉันเลย

“เราจะไปกันได้หรือยัง”

“…”ฉันหันไปมองพี่พายุแต่ไม่ได้พูดอะไร ถึงพี่ซีนไม่ไปส่งฉันก็ยังมีคุณพ่อที่รอไปส่งฉันอยู่แล้ว

“ซีรีนทำไมยังไม่ไปอีกล่ะลูก พี่พายุมารอนานแล้วเสียมารยาท”

“ใครบอกให้รอล่ะคะ”

“ซีรีน!! อย่างอแงแต่เช้าสิลูก พี่พายุต้องไปทำงานนะ”ม่าม๊ากดเสียงต่ำจนฉันต้องยอมมากับพี่พายุในที่สุด

“มองอะไรคะจะออกรถได้หรือยัง”

ฉันยกมือขึ้นกอดอกก็พี่พายุเอาแต่มองฉันไม่ไปไหนซักที ตอนม่าม๊าพูดก็ทำเหมือนรีบจนฉันโดนดุ

“รีบวิ่งลงบันไดมาขนาดนั้นกลัวพี่จะพูดอะไรหรอ”

“แล้วคิดจะพูดไหมละคะ”

“ก็…คิดนะ”

“อย่านะคะพี่พายุถ้าไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่”

“แล้วแค่นี้ยังไม่ใหญ่อีกหรอ!! เมียพี่หนีกลับบ้านมาหลายวันแล้วจะมาหาแต่ล่ะทีก็ยากเหลือเกิน”

“แล้วใครให้มาหาล่ะคะ”

“ก็บอกแล้วไงว่าคิดถึง!! เมื่อไหร่ซีรีนจะหายโกรธพี่ซักที หรือต้องให้พี่ทำยังไงบอกมาได้เลยนะ”

“ถ้าบอกให้อยู่ห่างๆซีรีนพี่พายุจะทำให้ไหมคะ”

“ไม่ได้ครับ”

“งั้นก็จบค่ะไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีก”

บทสนทนาสุดท้ายของเราระหว่างเดินทางเพราะหลังจากนั้นพี่พายุก็กลับไปเป็นคนเดิม ที่เอาแต่หน้านิ่งตั้งใจขับรถอย่างเดียวจนเรามาถึงบริษัท

“ไหนบอกว่าทำไม่ได้ไง เดินไม่รอกันเลยนะ”

ฉันว่าพี่พายุไล่หลัง พอลงจากรถได้เขาก็เดินนำหน้าไปก่อน ตอนนี้เลยเหมือนฉันเป็นคนผิดที่ต้องเดินตาม

“น้องซีรีนมาแล้วหรอคะ เมื่อวานนี้พี่ลืมเอาเอกสารของมหาลัยคืนน้องซีรีนเลย”

“บอสเขียนให้แล้วหรอคะ”

“น้องซีรีนดูเองดีกว่าค่ะ”

ฉันรับแฟ้มเอกสารมาจากพี่สรและเปิดดูด้วยความหวังที่ว่ามันคงเขียนเสร็จเรียบร้อยพร้อมให้ฉันเอาไปส่งพรุ่งนี้ แต่ความจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้น

“บอสให้พี่มาแบบนี้น้องซีรีนลองเข้าไปถามบอสดูนะคะ ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

เอาไงดีล่ะทีนี้พรุ่งนี้ฉันต้องเอาเอกสารชุดนี้ไปส่งให้มหาลัยแล้วด้วย ถ้าไม่ให้พี่พายุเขียนวันนี้ก็คงไม่ทันแล้ว

ก๊อกๆ

“ครับ”

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อรวบรวมความกล้าแล้วผลักประตูเข้าไป

“ทำไมพี่พายุไม่เขียนเอกสารให้ซีรีนคะ”

พี่พายุเงยหน้าขึ้นมามองฉันนิดหน่อย ก็กลับไปทำงานต่อเมินที่ฉันพูดเฉยเลย

“พี่พายุไม่ได้ยินที่ซีรีนพูดเหรอคะ”

“ได้ยิน!!แต่พี่ยังไม่ว่าง”

“แล้วเมื่อไหร่จะว่าง ซีรีนต้องส่งมหาลัยพรุ่งนี้แล้วนะ”

“หรอ!!แต่เมื่อกี้ซีรีนยังขอให้พี่อยู่ห่างๆอยู่เลย แล้วตอนนี้จะมาขอให้ช่วย พี่ควรช่วยไหม”

“พี่พายุแต่นี่มันเรื่องงานนะ พี่ต้องแยกแยะหน่อยสิ”

“ไม่รู้สิ!!”

พี่พายุยักไหล่แล้วเปิดแฟ้มงานทำต่อ สรุปคือฉันต้องทำยังไงเขาถึงจะเขียนให้

“พี่พายุเขียนให้ซีรีนเดี๋ยวนี้”

ฉันเอาแฟ้มของตัวเองวางทับแฟ้มที่พี่พายุอ่านอยู่ เอาสิ!!มาดูกันว่าใครจะชนะ

“เห้อ…!!!ตกลงซีรีนจะเอายังไง ให้ห่างพี่ก็ห่างแล้วนี่ไง พี่กำลังทำตามที่ซีรีนต้องการอยู่นะ”

พี่พายุวางปากกาแล้วเอนหลังไปพิงกับพนักที่นั่งแล้วยกมือขึ้นกอดอก

“จิ๊…!!! ก็ได้ๆซีรีนขอถอนคำพูด ทีนี้พี่พายุจะเขียนรายงานให้ซีรีนได้หรือยัง”

“ยัง”

“พี่พายุ..”อีกนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้นฉันจะวีนใส่เขาแล้วนะ พูดดีด้วยก็แล้ว อะไรก็แล้วยังไม่ยอมเขียนให้อีก

(PHAYU PART)

ถึงทีของผมแล้วสินะที่จะเอาคืนเมียตัวแสบ หนีกลับไปนอนบ้านหลายคืนแล้ว เมื่อเช้ากะว่าจะไปกินข้าวเช้าด้วยเมียก็ดันตื่นสาย

“ซีรีนก็เห็นว่าเวลาของพี่เป็นเงินเป็นทอง ทำอะไรก็ต้องได้ประโยชน์”

“งั้นพี่ต้องการเท่าไหร่ก็ว่ามา”

“หืม…มาใกล้ๆ”

“วะ…ว๊าย พะ พี่พายุ”

ผมเรียกซีรีนให้มาใกล้ๆก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นมานั่งบนตักแบบที่ซีรีนไม่ทันตั้งตัว จนต้องรีบคว้าคอผมไว้

“เงินพี่มีเยอะแล้ววันนี้ก็เซ็นต์รับเช็คไปอีกไม่รู้กี่ใบ แต่สัมผัสของเมียนี่สิที่ไม่ได้รับมาหลายวันแล้ว…”

ผมจับให้ซีรีนหันหน้าเข้าหาตัวแล้วใช้จมูกเคลียร์ที่ข้างแก้ม กลิ่นนี้ที่ผมคุ้นเคยและคิดถึง

“ไม่ได้รับอะไรคะ เมื่อคืนก็นอนด้วยกันไม่ใช่หรอ”

“ก็…ใช่ แต่มันไม่เหมือนตอนเราอยู่ด้วยกัน ตอนอยู่ที่คอนโดพี่จะจับซีรีนฟัดเมื่อไหร่ก็ได้ แข็งก็แค่อุ้มเข้าห้องแต่พออยู่บ้านซีรีนจะทำอะไรเสียงดังก็ไม่ได้ แค่ปีนขึ้นไปหาก็แทบจะหมดแรงแล้ว”

ผมดันซีรีนให้หลังชิดกับโต๊ะทำงานเห็นเมียท่านี้แล้วโครตมีอารมณ์เลย

“พะ..พี่พายุอย่าล้วงสิคะ”ซีรีนจับมือผมที่กำลังเลื้อยเข้าเสื้อเธอให้หยุด เอวเป็นเอวนมเป็นนมขนาดนี้ใครจะไปทนไหว แล้วยิ่งซีรีนอยู่ในชุดนักศึกษาแล้วด้วย

“ข้อแลกเปลี่ยนไงครับถ้าอยากให้พี่เขียนรายงานให้ซีรีนก็ตามใจพี่ทำทุกอย่างให้พี่พอใจพี่ถึงจะเขียนให้”

“แล้วซีรีนจะมั่นใจได้ยังไงคะ ว่าถ้าตามใจแล้วพี่จะเขียนให้จริงๆเกิดพี่ต่อรองต่อซีรีนจะทำยังไง”

“พี่คำไหนคำนั้นอยู่แล้ว จริงๆให้ตอนนี้เลยก็ได้นะ”

ผมกดปริ้นเอกสารที่พิมพ์ไว้เสร็จแล้วออกมา ที่จริงผมเขียนไว้ให้ซีรีนนานแล้วแต่แค่ยังไม่ได้ให้เท่านั้นเอง

“เสร็จแล้วนี่คะ ทำไมไม่ให้ซีรีนตั้งแต่แรก เอามานะ”

“โอ๊ะ…ซะ ซีรีนอย่าขยับแบบนั้น”

ผมยกเอกสารขึ้นสูงเพื่อไม่ให้ซีรีนจับถึงแต่น้องมันก็พยายามขยับไปขยับมา แต่ลืมไปว่าเธอนั่งอยู่บนตักผม

“พี่พายุก็เอามาให้ซีรีนสิ”

“บอกแล้วไงว่าต้องตามใจพี่ก่อน!!”

ผมโยนเอกสารไปข้างหลังแล้วหันมาโอบเอวเมียตัวเล็ก ตอนแรกกะว่าจะจับฟัดเฉยๆแต่ตอนนี้มันแข็งไม่ไหวแล้ว มันพองขึ้นมาแล้ว

“ตามใจยังไงคะ”

“ก็แค่…ทำหน้าที่เมียเหมือนที่ซีรีนเคยทำ”

“แต่นี่มันในห้องทำงานนะ จะทำแบบนั้นได้ยังไงกลับไปทำที่คอนโดเย็นนี้ไม่ได้หรอ”

“ไม่ได้ครับ!! เกิดถ้าพี่ให้เอกสารซีรีนไปแล้วซีรีนชิ่งหนีไปพี่จะทำยังไง”

“ชิ…ทำเหมือนซีรีนหนีไปได้ไกลอย่างนั้นแหละ”

“นะครับ!! ถ้าไม่อยากทำตรงนี้งั้นเข้าไปในห้องกัน”

ผมรวบตัวซีรีนขึ้นมาอุ้มแล้วพาเดินเข้าไปในส่วนของห้องนอนที่อยู่ข้างๆ

“พี่พายุมีห้องนอนแบบนี้ด้วยหรอ”

“ครับ!! แต่ก่อนตอนอยู่คนเดียวเวลาทำงานดึกๆขี้เกียจกลับคอนโดพี่ก็นอนที่ทำงานนี่แหละเช้ามาก็ทำงานต่อเลย”

“แน่ใจนะคะว่าเอาไว้นอนคนเดียวจริงๆทำไมต้องทำเตียงใหญ่ขนาดนี้ด้วย”

“นอนคนเดียวครับ!! ซีรีนจำครั้งแรกของเราไม่ได้หรอว่าใครเป็นคนเปิดซิงพี่ แล้วก่อนหน้านี้พี่จะเอาใครมานอนได้ยังไง”

ผมเป็นคนแรกของซีรีนและซีรีนก็เป็นคนแรกของผมแค่นี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าผมไม่เคยเอาใครเข้ามาจริงๆ

“แล้วไปค่ะ!!”

“ไม่ต้องมาทำเป็นถามนู่นถามนี่เลย เริ่มงานได้แล้วครับพี่มีประชุมตอนบ่าย”

ผมปล่อยซีรีนและขยับมานั่งพิงหัวเตียงไว้

“ระ..เริ่มยังไงคะ ซีรีนทำไม่เป็น”

ซีรีนเงอะๆงะๆผมเลยจับมือเธอมาวางไว้ที่เป้ากางเกง มันกำลังพองตัวขึ้นมาจบซิปแทบจะปริ

“แข็งอะไรขนาดนี้!! ชักจะหื่นใหญ่แล้วนะคะ”

“ก็แค่จิตนาการว่าได้เอาเมียในชุดนักศึกษามันก็แข็งแล้ว ถอดกางเกงเลยสิครับแล้วอมให้หน่อย”

ผมช่วยซีรีนจัดการถอดกางเกงและปลดกระดุมเสื้อเพราะรอให้เธอทำคงช้าเกินไป

“อมสิครับ!!”

“รู้แล้ว สั่งอยู่ได้”

ซีรีนอยู่ในชุดนักศึกษาเต็มยศถอดตัวไปอยู่ตรงหว่างขาของผม ก่อนจะค่อยๆจับที่แก่นกายและรูดขึ้นรูดลง

“หึ่ม…!!! เมียครับอย่าชีกอย่างเดียวสิ อมด้วย”

ซีรีนแลบลิ้นออกมาแล้วค่อยๆแตะลงไปที่หัวถอก ทั้งเลียทั้งอมจนน้ำใสๆของผมเริ่มไหลเยิ้มออกมา

“อ๊าส์ ซี๊ดดดด เมียครับผัวเสียว”

แผล่บ แผล่บ ซู่ดด

ผมลูบหัวซีรีนตามจังหว่ะที่เธอเลีย ภาพเมียใส่ชุดนักศึกษากำลังเลียแก่นกายมันโครตเสียวแล้วยิ่งเวลาซีรีนช้อนตามขึ้นมามอง ผมแทบจะแตก

“หวานไหม เหมือนที่เวลาพี่ทำให้ซีรีนหรือเปล่า”

“หึ…แปลกๆ”ซีรีนใช้สองมือประคองแก่นกายไว้แล้วเงยหน้าขึ้นมาตอบ

“เพราะซีรีนไม่ได้อมทุกวันไง งั้นต่อไปนี้ก่อนมาทำงานต้องอมทุกวันนะครับ อุ๊ย ซีรีนอย่าดูดแรงแบบนั้น”

“ซีรีนไม่มีทางอมให้พี่ทุกวันแน่ๆ”

“อื้ออออ เมียครับผัวเสียวหัว”

จ๊วบ จ๊วบ แผล่บๆ

ซีรีนกลืนแก่นกายผมเข้าไปในปากเท่าที่มันจะเข้าไปได้ ทำให้ตอนนี้ในปากของซีรีนอัดแน่นจนแก้มป่อง

“อ๊าาาา แบบนั้นครับเมีย ดูดหัวเน้นๆเลย”

ผมจับหัวซีรีนเพื่อช่วยกำหนดความเร็วว่าควรทำระดับไหน ซีรีนก็รูดปากจนมีเสียงออกมา

“โอ้ววว มะ เมีย ผัวเสียวหัวถอก อื้อ”

สะโพกผมขยับสวนกลับขึ้นไปแบบอัตโนมัติ ตอนนี้อารมณ์ผมไปไกลจนแทบอยากจะจับซีรีนนอนแล้วซอยให้มันจบๆไป แต่ก็ต้องห้ามตัวเองไว้เพราะต้องมีอีกหลายน้ำ

“ดูดแบบนั้นครับซีรีน อื้อ พี่จะเสร็จแล้ว จะแตกแล้ว อ๊าส์!!!”

ผมรวบผมซีรีนที่ตกมาขึ้นไปจะได้เห็นปากเมียเวลาดูดแก่นกายชัดๆ

จ๊วบ แผล่บ อ็อก!!

“เร็วหน่อยซีรีน ห่อปากด้วย ผัวจะแตก แตกใสปากเมีย อื้อ แตกแล้ว แตกแล้ว อู้ยยยย!!”

ผมจับแก้มซีรีนให้อยู่นิ่งๆแล้วเป็นคนสวนแก่นกายขึ้นไปเอง จนสุดท้ายผมก็ปล่อยน้ำรักออกมาใส่ปากซีรีน

“อ็อก อื้อ อี้ อาอุ”

“ดูดช่วยพี่ก่อนซีรีน รีดน้ำให้หน่อย โอ๊ะ อื้ม!!”

ผมช่วยซีรีนประคองหน้ากึ่งๆบังคับให้ดูดต่อ ซึ่งซีรีนก็ยอมทำให้ ดูดจนแก่นกายผมปล่อยน้ำออกมาจนหมดแต่แก่นกายไม่มีท่าทีว่าจะอ่อนลงเลย

“คายออกมา”ผมยื่นทิชชูให้ซีรีนแต่เหมือนจะไม่ทันแล้วเพราะซีรีนกลืนเข้าไปหมดแล้ว เหลือแค่บางส่วนที่มันไหลออกมา ผมเลยดึงตัวเธอเข้ามาจูบ

“กินเข้าไปทำไมครับไหนบอกว่าไม่อร่อยไง”

“เลอะเทอะหมดแล้วซีรีนจะออกไปทำงานยังไงเนี่ย”

ซีรีนเปลี่ยนเรื่องโครตน่ารักเลยเมียใครว่ะ!!แต่ซีรีนคงไม่รู้ว่าไม่ควรทำตัวน่ารักเกินไปเพราะมันจะทำให้แก่นกายผมแข็งขึ้นมาอีก…

.

.

.

.

NEXT EPISODE.