ตอนที่ 15 รางวัลเสียว MINI NC25+

-PORJAI PART-

และแล้วงานกีฬาสีของมหาลัยก็มาถึง พวกฉันทำพาเหรดกันจนวินาทีสุดท้าย

“เย้!!!เสร็จซักที”

ซันนี่ลุกขึ้นร้องดีใจหลังจากทำงานนี้กันมาอย่างยาวนาน

“รีบๆเอาไปลงสนามเลย เดี๋ยวพอพวกนางไม่เห็นเดี๋ยวก็เดินมาตามอีก”พวกนางที่เซย่าพูดถึงคือรุ่นพี่ปี3 ตั้งแต่วันที่นางมาหาฉันวันนั้น ฉันก็โดนว่าเรื่องพาเหรดทุกวัน

รุ่นน้องปี1มารับหน้าที่ในการดูแลพาเหรดต่อ พวกฉันเลยว่าจะไปพัก วันหลังค่อยมาทำกิจกรรมเขียร์

“เจอน้องพอใจพอดีเลย”พี่ปีสามเดินมาดักหน้าไว้

“มีอะไรคะ พาเหรดพอใจส่งต่อให้รุ่นน้องเรียบร้อยแล้ว”

“พี่เห็นแล้ว แต่มีอีกเรื่องอยากให้น้องพอใจกับเพื่อนๆช่วย”

“อะไรคะ”ฉันมองอย่างไม่ค่อยไว้ใจ ต้องมีงานอะไรเหนื่อยๆมาให้พวกฉันอีกแน่ๆ

“พอดีประธานคณะต้องการให้มีธงเดินนำพาเหรด พอใจช่วยหน่อยได้ไหมจ๊ะ”คำพูดจ๊ะจ๋าจนน่าหมันใส่

“แต่นั่นมันเป็นหน้าที่ของพวกพี่ไม่ใช่หรอคะ”งานของฉันจบแล้วเรื่องอะไรจะต้องไปทำ

“ใช่!!! แต่พวกพี่ดันไม่มีใครว่างเลย พวกน้องช่วยหน่อยนะ ขอบคุณคะ”

พี่ปี3ไม่รอให้ฉันตอบรับหรือโต้ตอบอะไร ชิ่งเดินหนีออกไปก่อน

“อะไรว่ะ!!! ฉันไม่ไหวแล้วนะเว้ย”ซันนี่โวยตามหลัง ฉันรู้ว่าพวกนางก็ได้ยินแต่ทำเป็นไม่สนใจ

“ใจเย็นๆแก ถือธงใช้คนแค่คนเดียวเดี๋ยวฉันทำเอง”ฉันเสนอตัว เห็นเพื่อนๆแล้วสงสาร

“จะดีหรอพอใจ มันร้อนนะ”

“ฉันทำได้ไม่ต้องห่วง”

ฉันบอกซันนี่กับเพื่อนๆก่อนจะเดินมาแต่งตัวทีมเดียวกับพาเหรด

ติ๊ง!!! LINE SAIFAH

SAIFAH : อยู่ไหนครับ??

PORJAI : อยู่ที่ห้องแต่งตัวค่ะ

ฉันตอบกลับพร้อมบอกสถานที่ เพราะยังไงฉันเชื่อว่าเดี๋ยวพี่สายฟ้าก็ต้องถามอยู่ดี

SAIFAH : แต่งตัวอะไร?? แต่งทำไม

PORJAI : พอใจต้องร่วมขบวนพาเหรด

ฉันตอบสั้นๆขี้เกียจอธิบาย พี่สายฟ้าพออ่านก็เงียบไปเลย สงสัยคงกำลังเตรียมตัวเพราะวันนี้พี่สายฟ้าขึ้นเป็นประธานแทนคุณพ่อ

“แกไหวแน่นะ ให้ฉันเดินแทนก็ได้นะเว้ย”เซญ่าเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนในห้องแต่งตัวทำท่าไม่สบายใจ มันพยายามจะเปลี่ยนตัวกับฉันตั้งแต่เดินเข้ามา

ฉันรู้ว่าปีสามทำแบบนี้เพราะอะไร ดังนั้นฉันเลยขอรับผิดชอบเอง ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิด

“น้องพอใจถ้าแต่งตัวเสร็จแล้วเดินไปรอเพื่อนๆที่หน้าสนามได้เลยนะคะ เราจะซ้อมเดินก่อนสองรอบ”

“ห๊ะ!!! พี่จะบ้าหรอ สนามตั้งกว้างอีกอย่างแดดก็ร้อนขนาดนี้ ไม่มีสีไหนเขาซ้อมกันหรอก”เซญ่าโวย

“ก็ถ้าไม่ซ้อมเวลาจริงจะเดินยังไงละ”พี่คนนั้นตอบกลับ หันยืนประจันหน้ากับเซญ่า

“มันก็แค่เดินรอบสนามป่ะ”

“แต่ฉันสั่งให้ซ้อม ก็ต้องซ้อม”พี่ปีสามยังคงยืนยันแบบนั้น ฉันมองสนามแล้วเข่าอ่อน เดินวนสองรอบในอากาศแบบนี้ฉันต้องตายแน่ๆ

ปัง!!!เสียงประตูทำให้ทุกคนหันไปมอง การปรากฏตัวของผู้มาใหม่

“พี่สายฟ้า!!”ฉันกับเซญ่าพูดออกมาพร้อมกัน ส่วนปีสามที่เหลือยืนอึ้งพูดไม่ออก

“แต่งตัวอะไรเนี่ยพอใจ”พี่สายฟ้าเดินมาก็วิจารย์ชุดที่ฉันใส่ เพราะมันค่อนข้างโป๊

“คนถือธงเดินนำขบวนพาเหรดค่ะ”เซญ่าตอบแทน

“ผมสั่งยกเลิกแล้วไม่ใช่หรอ เพราะธงที่ทางมหาลัยเตรียมให้มันหนักแถมแดดก็ร้อนมาก ประธานคณะไม่ได้บอกพวกคุณหรอ”

“อะ...เอ่อ!!”พี่ปีสามมองหน้ากันเลิกลัก

“ผมถามว่าประธานคณะไม่ได้บอกพวกคุณหรอ!!”พี่สายฟ้าตวาทเสียงดังจนฉันกับเซญ่ายังตกใจ

“บะ...บอกค่ะ”

“บอก!!! แล้วจะให้พอใจไปถือทำไม”

“กะ...ก็”

“เมื่อกี้พี่คนนี้ยังจะให้พอใจออกไปซ้อมเดินด้วยนะคะ ตั้งสองรอบ แถมพอเซญ่าช่วยพูดพี่คนนี้ก็ตวาทใส่พอใจด้วย”เซญ่าได้ทีก็ฟ้องใหญ่ จนฉันต้องสะกิดห้าม เพราะหน้าพี่สายฟ้าตอนนี้บอกเลยว่าน่าจะโกรธมาก ฉันห้ามไม่ไหวนะถ้าเขาเกิดทำอะไรขึ้นมา

“มีอะไรว่ะ!!”พี่พายุเดินเข้ามาพร้อมนาวิน

“ได้!! ในเมื่ออยากซ้อมผมก็จะให้ซ้อม พายุเลื่อนพิธีเปิดงานเป็นบ่ายโมงครึ่ง แล้วให้ปีสามคณะบริหารเดินพาเหรดทั้งหมด”พี่สายฟ้าหันไปสั่งพี่พายุ

“อ้อ..แต่ก่อนเดินจริงช่วยซ้อมให้ผมดูก่อนสามรอบ เตรียมตัวภายในครึ่งชั่วโมง”

พี่สายฟ้าพูดจบพี่พายุก็เดินไปจัดการ ส่วนปีสามก็นิ่งไปเลย ไม่กล้าเถียงพี่สายฟ้าซักคำ มันก็สะใจอยู่นะแต่ฉันคงเป็นคนที่พี่ปีสามเกลียดที่สุด

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว”

“พอใจว่าที่พี่สั่งเมื่อกี้มันแรงไปนะคะ แค่ให้ปีสามเดินแทนก็พอ”

“พี่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าทำแล้วเจ็บแค่มดกัดมันไม่ใช่พี่ จะทำอะไรก็ต้องเด็ดขาด”

“เพราะเฮียคือหัวหน้าแก๊งค์SC”นาวินต่อท้าย แล้วตบมือภาคภูมิใจในการกระทำของพี่ชายตัวเอง รวมถึงยัยเซญ่าด้วย

“เห้อ!!”ฉันถอยหายใจแล้วเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกมาหาพี่สายฟ้าที่ยืนรออยู่

“เราจะไปไหนกันคะ”

“ไม่รู้ แต่ตอนนี้พี่หิวข้าวไปกินข้าวกัน”

พี่สายฟ้าพาฉันเดินมาที่ห้องของอธิการบดี ตอนแรกฉันก็ชะงัก แต่ลืมไปว่าอธิการก็คือพ่อของพี่สายฟ้าแล้ววันนี้พี่สายฟ้าทำหน้าที่แทน งั้นในนี้ก็คงไม่มีใคร

ฉันนั่งอยู่ในห้องนั้นจนบ่าย ถึงเวลาที่พี่สายฟ้าต้องลงไปเปิดงาน

“พอใจไม่ไปได้ไหมคะ”

“ไม่ได้ ไปด้วยกัน”พี่สายฟ้าลากฉันมาที่งานด้วย

แต่ปกติทุกปีฉันจะต้องอยู่ข้างล่างไง ไม่ชินเลยที่ต้องมาอยู่บนนี้

“นาวิน..!!”ฉันเดินไปคุยกับนาวินก่อนที่งานจะเริ่ม

วันนี้ตระกูลSCอยู่กันครบ พร้อมหน้าพร้อมตา เขาไม่รู้สึกแปลกๆกันหรือยังไงนะ ที่ตัวเองเป็นนักศึกษาแต่ต้องมาอยู่บนนี้ร่วมกับผู้บริหารท่านอื่นๆ

“วันนี้เหมือนเป็นงานเปิดตัวอาซ้อของพวกเราอย่างเป็นทางการเลยเนอะ”

นาวายิ้มแล้วตบมือทุกๆคนก็พยักหน้าตาม

“ซ้อไปยืนข้างๆเฮียนู้น!! มายืนทำไมตรงนี้”นาวินดันฉันให้ไปยืนข้างหน้ากับพี่สายฟ้า

พิธีการดำเนินไปอย่างราบรื่น พี่สายฟ้ากล่าวคำเปิดงานก่อนจะมาถึงพิธีถ่ายรูปรวม

ฉันยืนอยู่ตรงกลางกับพี่สายฟ้าส่วนคนอื่นๆยืนอยู่ข้างหลัง เสียงโห่ร้องดังทั่วบริเวณงาน

“เสร็จซักที!!”พี่สายฟ้าหันมาถอนหายใจ...

-SAIFAH PART-

ผมทำหน้าที่ๆพ่อฝากมาเสร็จสมบูรณ์ ผมพึ่งได้ทำหน้าที่นี้ครั้งแรก ไม่ได้ตื่นเต้นเลยแต่แค่รู้สึกเบื่อๆกับพิธีการที่ไม่จำเป็น กีฬาก็แข่งกีฬาสิ จะต้องมายืนตากแดดกลางสนามเพื่อทำพิธีที่ไม่จะเป็นทำไม

ผมปล่อยพอใจไปหาเพื่อนๆก่อนจะมานั่งพักระหว่างรอแข่งบาสช่วงเย็น

“ห้ามแพ้นะเว้ย!!”

ไอ้ดินเดินมาย้ำรอบที่ล้าน จริงๆคนที่ลงแข่งต้องเป็นมัน แต่เมื่อเช้าก่อนจะมาแข่งมันวอมร่างกายด้วยการวิ่งลงบันได ไม่ยอมลงลิฟต์เลยกลิ้งลงมาขากระแทกพื้น หมอสั่งห้ามเดินเยอะเพราะกระดูกร้าว

“เออ!!!”

ผมพยักหน้าให้ไอ้ดินแล้วไลน์บอกพอใจก่อนจะเข้ามาเปลี่ยนชุด แค่บาสมหาลัยผมไม่กังวลอะไรเลยเพราะเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ

“เรียกพอใจมาทำไมคะ”

“พี่จะแข่งแล้ว”ผมพาพอใจมาที่ห้องพักนักกีฬา ที่มีผมอยู่แค่คนเดียว ส่วนคนอื่นๆแยกไปอยู่อีกห้อง

“ค่ะ...”พอใจพยักหน้า

“ขอกำลังใจหน่อย”ผมยกแขนขึ้นสองข้างทำขนาดนี้ต้องรู้แล้วนะ

“สู้ๆนะคะ”พอใจยิ้มแล้วชูสองนิ้ว มันก็น่ารักแหละแต่ตอนนี้ผมต้องการมากกว่านี้ไง

ผมเอานิ้วจิ้มๆที่ปาก พอใจยังทำเป็นไม่รู้ผมเลยรวบตัวพอใจเข้ามากอด

“พี่สายฟ้าเดี๋ยวมีคนมาเห็น”พอใจมองซ้ายมองขวา

“ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก ขอกำลังใจหน่อยนะครับ”

“ตะ..แต่”พอใจจะปฏิเสธเหมือนเคย

“นะครับ!!”ผมทำหน้าตาอ้อนที่สุดเท่าที่ทำได้

“แค่จูบนะคะ”

พอ พอใจอนุญาติเท่านั้นแหละผมดันพอใจให้ติดผนังห้อง แล้วประกบปากจูบอย่างรวดเร็ว

“อื้อ...อื้มมม”

จ๊วบ งื้อ!!!~ ผมดูดปากพอใจแล้วส่งลิ้นเข้าไปข้างใน เราจูบกันซักพัก เสียงนกหวีดบอกเวลาแข่งก็ดังขึ้น

“ไม่อยากพอแข่งแล้วอะ”

“ได้ไงคะ ใส่ชุดขนาดนี้แล้ว”

“ก็แค่ถอดออก แล้วก็ไม่ต้องใส่อะไรเลย”

ผมไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นขนาดนี้เลยนะ ถ้าพวกลูกน้องมาเห็นคงไม่มีใครนับถือ แต่อยู่กับพอใจทีไรผมควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกที

“เอางี้ถ้าวันนี้พี่แข่งชนะ พอใจจะยอมไปอยู่กับพี่1เดือนเลย”พอใจเริ่มเอารางวัลมาล่อ แต่แค่เดือนเดียวคงไม่พอเพราะผมมั่นใจมากว่ายังไงก็ต้องชนะ

“ขอเพิ่มเป็น3เดือน หรือตลอดไปเลยได้ไหม”

“ไม่ได้ค่ะ พอใจให้ได้แค่นี้ ถ้าไม่เอาก็จบ”

“ก็ได้ๆ”ดีกว่านอนคนเดียว

“แต่ถ้าพี่แพ้ละ”

“ไม่มีทางเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”บาสแค่ระดับมหาลัย ผมเอาชนะได้ง่ายๆอยู่แล้ว

“เผื่อไว้ค่ะ ถ้าพี่แพ้เราจะงดมีอะไรกัน1เดือน โอเคนะคะ”

“โอเค!!”

ผมรับคำท้าแล้วออกมารวมกับเพื่อนๆในทีมของไอ้ดินที่รออยู่แล้ว

“ไอ้สาย กว่าจะออกมาได้นะมึง”

ไอ้ดินบ่น เพราะตอนนี้มันย้ายหน้าที่ไปเป็นคนคุมทีมคอยจัดแจงวางแผนเกมส์ แต่ผมไม่ค่อยได้ฟังมันสอนเท่าไหร่ เพราะกำลังวางตัวเล่นเองในหัว

คนอย่างสายฟ้า พัชรกานต์กุล ไม่เคยแพ้ใคร..