-พอใจ ทอร์ค-
ฉันลืมตาขึ้นมาในตอนสายๆของอีกวัน ฉันพยายามจะลุกขึ้นเพราะรู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำ แต่แค่ขยับก็รู้สึกเจ็บร้าวที่กลางกาย
“ซี๊ดดด อ๊ะ”ฉันพยายามจะขยับอีกครั้งแต่มันก็ยังเจ็บอยู่ อยากจะขอความช่วยเหลือจากคนข้างๆแต่เห็นเขาหลับก็ไม่กล้าปลุก
1..2..3ฉันนับในใจ ฮึบ!!! ฉันขยับขาลงจากเตียงเบาๆแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน แต่พอจะลงน้ำหนักเท่านั้นแหละ
“โอ้ย!!!”
“พอใจ!!”พี่สายฟ้าลุกขึ้นมาประคองฉันไว้ก่อนที่ล้มจั้มเบ้า ลงไปที่พื้นห้อง
“พอใจแค่จะไปเข้าห้องน้ำแต่ไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้”
“ครั้งแรกมันก็แบบนี้แหละ ทำไมไม่ปลุกพี่ละเดี๋ยวพี่อุ้มไปเอง”พี่สายฟ้าอุ้มฉันด้วยท่าเจ้าสาวเข้ามาในห้องน้ำ แล้ววางฉันลงบนชักโครก แต่แทนที่เขาจะออกไปกลับยืนมองฉันเฉย
“พี่สายฟ้า...”ฉันทำท่าทางประมาณว่าให้เขาออกไปได้แล้ว แต่เขากลับทำหน้างง
“ครับ..”
“พี่สายฟ้าออกไปสิคะ พอใจจะเข้าห้องน้ำ”
“ก็เข้าไปสิ”
“แต่พอใจจะฉี่ถ้าพี่สายฟ้ามายืนจ้องอยู่แบบนี้พอใจจะฉี่ออกได้ยังไงล่ะ”ถึงแม้จะเคยมีอะไรกันมาแล้วแต่มายืนจ้องกันแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ
“อะๆก็ได้ๆงั้นพี่จะหันหลังให้”พี่สายฟ้าหมุนกลับหลัง แต่ฉันก็ยังเห็นเขาอยู่ดี
“เดินหน้าสี่ก้าวค่ะ”ในเมื่อไล่ออกไปไม่ได้ ก็ให้ยืนห่างๆแล้วกัน
พี่สายฟ้าทำตามที่ฉันบอก ฉันเลยต้องจำใจฉี่ทั้งๆที่มีพี่สายฟ้าอยู่ด้วย
“หันมาได้แล้วค่ะเสร็จแล้ว”
พี่สายฟ้าเดินมาช่วยประคองขึ้น เอาจริงๆมันก็ไม่ได้เจ็บเหมือนตอนแรกแล้วแหละแต่พี่สายฟ้าก็ยังอยากประคองจนมาถึงเตียงนอน
“พี่ขอดูหน่อย เจ็บขนาดนั้นเลยหรอ”
พี่สายฟ้าจับขาฉันแยกออกจากกัน แล้วด้วยฉันใส่แค่เสื้อเชิ้ตของเขาตัวเดียวเลยไม่มีอะไรกั้น ทำให้เขาถึงน้องสาวฉันได้ง่ายๆ
พี่สายฟ้าจ้องร่องสาวแล้วสัมผัสมันเบาๆ
“อ๊ะส์..เบาๆสิคะ”
“มันบวมจริงๆด้วย ขอโทษนะครับ”พี่สายฟ้าก้มหน้าต่ำลงไปอีกแล้วเป่าเบาๆ เพราะฉันรู้สึกได้ถึงลมเย็นๆ
“พะ...พี่สายฟ้า พอแล้วพอใจไม่เป็นอะไรแล้ว”ภาพที่พี่สายฟ้าก้มที่หว่างขา ตอนนี้มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ
เหมือนเหตุการณ์เมื่อคืนมันกำลังจะย้อนกลับมา
“แต่พี่ทำมันบวมพี่ต้องรับผิดชอบ”พี่สายฟ้าพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะก้มลงไปอีกครั้ง
“อ๊ะ..พะพี่สายฟ้า พอใจเสียว”ความเจ็บที่กลางกายตอนแรกเปลี่ยนเป็นความเสียว จนฉันต้องใช้มือจับหัวพี่สายฟ้าให้ใกล้กับร่องสาวฉันมากที่สุด
“แผล่บ แผล่บ จ๊วบ”พี่สายฟ้าห่อลิ้นแล้วตวัดเลียที่ติ่งเสียว จนฉันจากที่จับหัวเขาเฉยๆต้องจิกเพื่อระบายความเสียว
“อ๊ะ อ๊าาา”ฉันยกสะโพกขึ้นเพื่อให้พี่สายฟ้าดูดได้ถนัดๆขึ้น พี่สายฟ้าทั้งดูดทั้งเลียจนฉันจะทนไม่ไหว
“ซู้ดดๆ แผล่บๆ น้ำเยิ้มไปหมดเลยเสียวหรอครับ”พี่สายฟ้าเงยหน้าขึ้นมาแล้วสอดนิ้วเข้าไปแทน
“อร๊ายย พี่สายฟ้าแยงนิ้วเร็วขึ้นอีกได้ไหมคะ พอใจจะแตกแล้ว”ฉันจับมือพี่สายฟ้าที่ว่างอยู่ให้มาบีบนมตัวเอง ตอนนี้ฉันไม่อายอะไรแล้ว ทั้งอ้าขากว้างเท่าที่จะอ้าได้ แล้วร้องขอให้พี่สายฟ้าบีบนมให้อีก
“ไหนตอนแรกบอกเจ็บไง”พี่สายฟ้ายิ้มล้อ
“อื้อ...ก็พี่สายฟ้า..อ๊ะอ๊าา”ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร่อนเอวตามจังหว่ะมือของพี่สายฟ้า
“แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ”พี่สายฟ้าเริ่มสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มตนตอนนี้เป็นสามนิ้ว พี่สายฟ้ารัวนิ้วเข้าไปไม่ยั้ง ถอยนิ้วออกมาจนเกือบสุดแล้วยัดเข้าไปใหม่
“แรงๆคะ พอใจจะแตกแล้ว แตกแล้ว อร๊ายยย”ฉันกระตุกแล้วปล่อยน้ำรักออกมา
“อู้ยยย อ๊าาา”ฉันนอนหมดแรงตอดนิ้วพี่สายฟ้าที่ยังคาร่องอยู่ ฟู่ววว!!!แค่นี้ฉันก็หมดแรงแล้ว
“น้ำเยอะจังเลย..”พี่สายฟ้ายกมือข้างที่มีน้ำฉันเลอะอยู่ขึ้นมาเลียต่อหน้า
“พี่สายฟ้า กินทำไมคะมันสกปรก”
“ไม่เห็นสกปรกเลยหวานดีออก”พี่สายฟ้าดูดจนนิ้วสะอาดก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆฉัน
“ถ้าพอใจกลับคอนโดไปพี่ต้องเหงามากแน่ๆเลย”พี่สายฟ้าเอาหน้ามาเกยที่ไหล่แบบอ้อนๆ
“เหงาอะไรคะ พี่น้องๆของพี่อยู่กันเต็มบ้านเลย”
“มันไม่เหมือนกัน พี่อยากนอนกอดพอใจเหมือนแบบเมื่อคืนนี้”
“งั้นเดี๋ยวพอใจมาให้พี่กอดทุกวันเลยดีไหมคะ”
ฉันนอนคุยกับพี่สายฟ้า อยู่ๆเขาก็อ้อนให้ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่ บอกว่าห้องมันใหญ่เกินไปทั้งๆที่ปกติเขาก็อยู่คนเดียวมาตลอด
“ลงไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะ พอใจหิวแล้ว”
หลังจากมื้อเย็นของเมื่อวานจนมาถึงตอนนี้ก็เกือบเที่ยงวันแล้วฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย
“งั้นไปอาบน้ำกัน..”พี่สายฟ้าอุ้มฉันมาที่ห้องน้ำ ครั้งนี้เราอาบน้ำกันแค่นั้นจริงๆเพราะฉันหิวมาก
-โต๊ะอาหาร-
“ไม่มีใครอยู่เลยหรอคะ”
ฉันนั่งกินข้าวเที่ยงกับพี่สายฟ้าสองคน ส่วนกับข้าวพี่สายฟ้าบอกว่าที่บ้านใหญ่เป็นคนจัดไว้ให้เพราะพี่พายุไม่อยู่
“กลางวันก็แบบนี้แหละ บางทีพวกมันก็อยู่แต่ขี้เกียจลงมา พอหิวก็โทรสั่งให้บ้านใหญ่เอามาให้ใหม่หรือไม่ก็โทรสั่งร้านอาหารข้างนอก”
“ดูยุ่งยากจัง ทำไมไม่หาแม่บ้านซักคนละคะ”
“พายุมันไม่ชอบให้วุ่นวาย เลยอนุญาตให้แม่บ้านมาเป็นเวลา”
“อ้อ...”ฉันพยักหน้าแล้วกินข้าวต่อ
หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็มานั่งเล่นที่หน้าทีวีกับพี่สายฟ้า
“อ้าว!!ซ้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่”นาวินเดินลงมาจากข้างบนพอเห็นฉันก็ทำหน้างงๆ
“จะไปเรียนหรอ บ่ายขนาดนี้เนี่ยนะ”ฉันเปลี่ยนเรื่อง
อีกอย่างเด็กปี1คณะฉันไม่มีเรียนบ่าย แล้วนาวินจะรีบไปมหาลัยทำไม
“ซ้อลืมหรอ วันนี้ประธานรุ่นปี3นัดรวมคุยเรื่องกีฬาสีมหาลัยที่จะจัดขึ้นเดือนหน้าไง”
“เออ!!!ลืม!!!”
“รีบๆเลยซ้อ จะถึงเวลานัดแล้วเนี่ย”
นาวินพูดจบฉันก็รีบไปเอาเสื้อผ้าที่อยู่ในรถ โชคดีของฉันที่เมื่อวานขับรถมาเองไม่งั้นคงไม่มีเสื้อผ้าใส่
“เอ็งจะไปก็ไปดิ เดี๋ยวเฮียไปส่งพอใจเอง”พี่สายฟ้าพูดกับนาวิน แต่เขาจะไปได้ยังไงน้ำก็ยังไม่อาบ ฉันมัวรอเขาไม่ได้หรอกนะ
“พอใจจะไปกับนาวิน ถ้ารอพี่พอใจไปไม่ทันพอดี”
ฉันรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะก่อนกินข้าวฉันอาบน้ำแล้วแต่พี่สายฟ้ายัง หน้าค่อยไปแต่งบนรถแล้วกัน
-มหาลัย SCU-
“เอาไงดีเรามาสายจนได้”ฉันมองหน้านาวิน ขนาดว่ารถไม่ติดแถมนาวินมีที่จอดรถพิเศษเรายังมาไม่ทันเลย
“เอาไงละ ก็เข้าไปดิ”นาวินลงจากรถหน้าตาเฉย
ก็ใช่ดินาวินเป็นถึงลูกเจ้าของมหาลัย แต่ฉันไม่ใช่ไงคนในคณะรู้ดีว่าพวกปี3มันเหมือนหมาบ้า ถ้ามันนัดแล้วมาสายมันเล่นงานตายแน่ๆ แต่ถ้าไม่เข้าจะโดนหนักกว่า
“ซ้อลงมาเร็ว!!”นาวินเดินมาเคาะกระจก ทำให้ฉันต้องจำใจยอมลงไป
ฉันเดินตามนาวินพร้อมรับชะตากรรมของตัวเอง
“น้องพอใจน้องนาวินมาพอดี เชิญนั่งก่อนค่ะ”
พี่ปี3พูดกับฉัน คำพูดดูดีนะแต่สีหน้าแล้วแววตาไม่ใช่ ดูออกแหละว่าหมั่นไส้ ที่ฉันมาพร้อมนาวิน
“เห็นไหมซ้อ ไม่รู้จะกลัวอะไร”นาวินพาฉันมานั่งกับเพื่อนๆแล้วทำหน้าเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับสีหน้าของรุ่นพี่ที่มองเรา..ไม่สิแค่ฉันคนเดียว
“ทำหน้าใส่ฉันแบบนี้ สั่งให้ฉันไปวิ่งรอบสนามดีกว่า”ฉันไม่ชอบคนแบบนี้เลยจริงๆ
“แหมๆแต่ใครจะกล้าทำโทษแกว่ะ แกเดินมากับลูกเจ้าของมหาลัยนะเว้ย แถมแฟนแกยังเป็นถึงลูกชายคนโตของSC GROUP ถ้าพวกมันลงโทษเพราะเรื่องแค่นี้โดนเด้งพอดี”ซันนี่อธิบาย
“ผมพึ่งรู้นะครับว่าที่ชีวิตสงบสุขของผมทุกวันนี้เพราะบารมีครอบครัว”นาวินพูดติดตลก
การประชุมดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย จริงๆก็แค่เรียกมาแบ่งหน้าที่ พวกฉันปี2ได้ดูแลเรื่องพาเหรด
“เรียกรวมซ่ะยิ่งใหญ่ เรื่องแค่นี้บอกในไลน์ก็ได้ป่าวว่ะ”
เพี๊ยะ!!!ฉันตีแขนนาวิน
“พูดอะไรเดี๋ยวเถอะ”ถึงแม้ฉันจะไม่ค่อยชอบพวกปี3 แต่ก็ไม่อยากให้นาวินพูดแบบนั้น มันดูเป็นเด็กไม่น่ารัก
“ก็มันจริง ถ้าเฮียสายฟ้ามาด้วยนะ”
นาวินทำท่าเชือดคอ พี่น้องคู่นี้เหมือนกันจริงๆอารมณ์ร้อนเหมือนกันเลย....
-SAIFAH PART-หลังจากพอใจไปประชุมกีฬาสีวันนั้น พอใจก็มีเวลาให้ผมน้อยลง เราแทบไม่ได้เจอกันเลยจนผมต้องตามมาถึงคณะ“นาวิน พอใจอยู่ไหน”ผมยกโทรศัพท์โทรหาพอใจตั้งแต่ขับรถออกมาจากคณะจนมาถึงตอนนี้ พอใจไม่รับสายผมเลย ไลน์ไปก็ไม่ตอบ“ซ้อหรอครับ!!เมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้อยู่เลย แต่ไม่รู้ตอนนี้หายไปไหนแล้ว”นาวินชี้ไปที่กองขยะข้างหลัง“หายก็ไปหาดิว่ะ”ผมกระแทกตัวลงนั่งที่โต๊ะตั้งแต่ผมคบกับพอใจรู้สึกว้าวุ่นอย่างกับเด็กม.ต้นห่างกันนิดหน่อยผมก็คิดถึงอยากมาหาแล้ว แต่นี่ไม่ยอมตอบไลน์ผมตั้งแต่เช้าเจอกันครั้งล่าสุดก็เมื่อเย็นวานคิดว่าผมจะลงแดงไหมละ“ใครมาเสียงดังอะไรแถวนี้??”นาวินกำลังจะเดินไปตามแต่พอใจเดินถือของกลับมาพอดี“เฮียเลยซ้อ มาถึงก็เอาแต่โวยวาย”ไอ้นาวินเดินไปยืนข้างๆพอใจแล้วส่ายหน้าไอ้นี่มันน่าโดนดองเวรซักเดือน“มาทำอะไรคะ ที่คณะไม่ต้องเตรียมงานกีฬาสีหรือไง”พอใจหอบกระดาษอะไรก็ไม่รู้เต็มมือไปไปหมด ผมเลยพยักหน้าให้นาวินมันช่วยถือ“ทำอะไรเยอะแยะพี่โทรมาก็ไม่รับ”ผมไม่ตอบคำถามพอใจ แต่เปลี่ยนเป็นถามกลับแทน“งานกีฬาสีมหาลัยไง พอใจได้ทำพาเหรดเลยยุ่งๆไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย”พอใจเดินไปช่วยเพื่อนต่อ ผมมาหาถ
-PORJAI PART-“ถ้าวันนี้พอใจทำให้พี่เสร็จได้ พี่จะยอมหายโกรธ”“ยากจัง!!พอใจกลับไปทำงานดีกว่า”ฉันแกล้งทำท่าจะลุกขึ้นฉันรู้อยู่แล้วแหละว่าขึ้นมาหาเขาถึงที่แบบนี้ ต้องมีการเปลืองตัวกันเกิดขึ้น แต่เล่นตัวให้ดูมีค่าขึ้นหน่อยดีกว่า“ไม่ทันแล้วครับ ตอนนี้พี่มีทางเลือกให้พอใจแค่ต้องทำเท่านั้น”พี่สายฟ้าจับให้ฉันนั่งที่ตักเข้าเหมือนเดิม“เผด็จการ!!”ฉันใช้ปากกัดที่ปลายจมูกพี่สายฟ้าก่อนจะค่อยๆปลดชุดนักศึกษาออกทีละเม็ด พี่สายฟ้าเอนหลังพิงพนักแล้วจ้องฉันไม่วางตา“พี่ว่าไม่ต้องถอดหรอก วันนี้พี่อยากเอาชุดนี้”พี่สายฟ้าอุ้มฉันแล้วพาที่เตียงนอนพี่สายฟ้าวางฉันลงที่เตียงแล้วตามขึ้นมาคร่อมทันที ก
-PORJAI PART-และแล้วงานกีฬาสีของมหาลัยก็มาถึง พวกฉันทำพาเหรดกันจนวินาทีสุดท้าย“เย้!!!เสร็จซักที”ซันนี่ลุกขึ้นร้องดีใจหลังจากทำงานนี้กันมาอย่างยาวนาน“รีบๆเอาไปลงสนามเลย เดี๋ยวพอพวกนางไม่เห็นเดี๋ยวก็เดินมาตามอีก”พวกนางที่เซย่าพูดถึงคือรุ่นพี่ปี3 ตั้งแต่วันที่นางมาหาฉันวันนั้น ฉันก็โดนว่าเรื่องพาเหรดทุกวันรุ่นน้องปี1มารับหน้าที่ในการดูแลพาเหรดต่อ พวกฉันเลยว่าจะไปพัก วันหลังค่อยมาทำกิจกรรมเขียร์“เจอน้องพอใจพอดีเลย”พี่ปีสามเดินมาดักหน้าไว้“มีอะไรคะ พาเหรดพอใจส่งต่อให้รุ่นน้องเรียบร้อยแล้ว”“พี่เห็นแล้ว แต่มีอีกเรื่องอยากให้น้องพอใจกับเพื่อนๆช่วย”“อะไรคะ”ฉันมองอย่า
-SAIFAH PART-และแล้วผมก็สามารถคว้าขัยชนะจากการแข่งบาสมาได้แบบสบายๆ และวันนี้พอใจก็ต้องย้ายเข้ามาอยู่ในตึกSC วันแรก“ไม่ต้องมายิ้มเลย”พอใจหน้างอ เอาแต่หาว่าผมยัดเงินทีมตรงข้าม เพราะแต้มโครตห่าง แต่บอกเลยคนอย่างสายฟ้าไม่มีโกงถ้าไม่จำเป็น“พี่จะไปทำงาน จะไปด้วยกันหรือเปล่า”ผมรอพอใจจัดของเข้าตู้เสร็จก็ชวนไปทำงานด้วยกัน และพอใจมักจะไม่ปฏิเสธเพราะพอใจชอบไปที่เรือมากๆ“ไปสิคะ อยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จะคุยกับใคร”พอใจเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามผมมาขึ้นฮอร์ที่จอดรออยู่แล้ว การมาทำงานของผมแต่ละครั้งต้องนั่งฮอร์เท่านั้นเพราะเรือลอยอยู่กลางทะเล-PORJAI PART-เรือSC“วันนี้พี่มีประชุมพอใจอยู่ในนี้คนเดียวได้ใช่ไห
-SAIFAH PART-“มันตื่นแล้วครับบอส!!”“อืม..ที่ฉันให้ไปสืบมาได้เรื่องหรือเปล่า”“ครับ นายคนนี้ชื่อปกรณ์เป็นลูกค้าคาสิโนเรามาไม่น้อยกว่าสามปี นายคนนี้อยู่บนเรือของเรามากกว่าอยู่บ้านของตัวเองซ่ะอีกครับ ดังนั้นที่ผมคิดว่ามันต้องรู้ว่ามาดามเป็นใคร”ปัง!!!“มันรู้...แต่มันก็ยังกล้าลองดีกับฉัน”ห้องใต้เรือ“พวกแกจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันไปนะเว้ย”เสียงโวยวายดังมาจากห้องเชือด ผมเดินเข้าไปพร้อมลูกน้องอีกสามสี่คน“เอาไงดีครับบอส!!”ทอมส์หันมาถาม“เอามันไปแขวนไว้”ทอมส์และทามหิ้วไอ้ปกรณ์ขึ้นมา ก่อนจะเอาไปแขวนไว้ที่หลัก ประหาร“หะ...เห้ยฉันยังไม่ได้ทำอะไรนังนั่นเลยนะ กะ...แกจะฆ่าฉันเลยหรอ”“ยังไม่ได้ทำงั้นหรอ”ผมกระชากหัวมันจนหน้ามันเงยขึ้นมาตามแรงดึง“ฉะ...ใช่ ปะ..ปล่อยฉันไปเถอะนะ”“แกรู้ใช่ไหมว่าพอใจเป็นใคร”“มะ...”“แกรู้ใช่ไหม”ปรกณ์กำลังจะปฏิเสธ แต่ดูจากสายตาของมันแล้ว มันรู้แน่ๆ“ฉะ..ฉันผิดไปแล้ว มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ ให้อภัยฉันเถอะนะๆ”“อารมณ์ชั่ววูบงั้นหรอ”ผมกัดกรามแน่น พยายามยับยั้งอารมณ์เท่าที่ทำได้ แต่ภาพเนื้อตัวพอใจที่มีแต่รอยแดงมันเด่นชัดขึ้นมาปัก!!!ผมเดินไปหยิบท่อนเหล็กที่ผนังห้อง มาฟาดที
-SAIFAH PART-วันไปค่ายอาสา.“นาวินเอาของออกมาจากชมรมหมดหรือยัง”ฉันชี้นิ้วสั่งงานนาวินตั้งแต่มาถึง เพราะค่ายอาสาที่เป็นค่ายอาสาจริงๆแบบนี้ไม่ค่อยมีผู้ชาย นาวินเลยต้องรับภาระหนักหน่อย“เรียบร้อยแล้วครับ”นาวินพยักหน้าแล้วให้คนของรถบัสจัดการต่อ“พอใจคนครบแล้วใช่ไหมเราจะได้รีบออกกัน พี่กลัวจะไปถึงมืด ทางเข้าหมู่บ้านมันไม่ค่อยดี”พี่ฝนประธานชมรมเดินเข้ามาถาม คนในชมรมนะมาครบแล้ว ขาดแต่คนนอกชมรมที่ขอไปด้วยหลายวันมานี้พี่สายฟ้าไม่ค่อยกลับบ้านเพราะต้องเร่งเคลียร์งานที่จะไม่อยู่หลายวัน“เอาไงซ้อโทรตามไหม”นาวินยกโทรศัพท์โทรหาพี่สายฟ้า แต่ก็ติดต่อไม่ได้จนฉันกับนาวินตัดสินใจจะไปกันก่อน
-PORJAI PART-เราทุกคนชมรมจิตอาสากับลูกน้องที่พี่สายฟ้าพามา ช่วยกันฟื้นฟูหมู่บ้านแถบชนบทให้กลับมามีชีวิตชีวาได้สำเร็จ และวันนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะอยู่ที่นี่“ได้กลับซักที!!”พี่สายฟ้าบ่นแบบนี้เป็นรอบที่สิบล้าน เพราะพี่แกนอนไม่ค่อยได้ ขนาดว่าย้ายขึ้นไปนอนบนรถที่ตัวเองเตรียมมาแล้วนะ“พอใจบอกแล้วว่าพี่ไม่เหมาะกับที่นี่หรอก”เอาจริงๆพี่สายฟ้าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เพราะกินก็กินง่ายอะไรก็ได้ แต่ที่มีปัญหาสุดๆเลยคือที่นอน“แต่ก็ดีนะเพราะที่นี่ไม่มีอินเตอร์เน็ตหรือสัญญาณโทรศัพท์ พี่เลยไม่ต้องคอยกังวลเรื่องงาน”นี่ก็ถือภาพอีกภาพที่ฉันต้องเมมใส่สมองใว้ พี่สายฟ้าไม่จับโทรศัพท์หรือโทรคุยกับใครเลยทั้งๆที่ปกติพี่สายฟ้าต้องทำแบบนั้นบ่อยๆเพราะงานเยอะ
ณ มหาลัย SCUตึกๆๆๆ (เสียงวิ่ง) สายๆตั้งแต่วันแรกเลย กรุงเทพรถติดเป็นบ้ากว่าจะมาถึงมหาลัยได้กินเวลาเป็นชั่วโมงไหนจะที่จอดรถในมหาลัยที่มีอยู่อย่างจำกัด ตอนนี้เลยต้องสวมวิญญาณนักวิ่งเพื่อไปให้ทันเรียนในคาบเช้า“ขออนุญาติค่ะ”ฉันขออนุญาติอาจารย์ผู้สอนเข้าห้องเรียนแต่ก็เจอสายตาที่ส่งกลับมาแบบไม่พอใจของอาจารย์ผู้สอน นี่ฉันมาสายแค่10นาทีเองนะฉันไม่รอคำอนุญาติแต่อย่างใดรีบเดินมานั่งข้างๆเพื่อนๆ“สายตั้งแต่วันแรกเลยนะแกเดี๋ยวก็ได้โดนเจ้โหดเขมือบหัวพอดี”ฉันเบะปากกับคำพูดของยัยมีนเพื่อนสนิทฉันเอง มาๆเดี๋ยวแนะนำตัวก่อนฉันชื่อ พีรดา หรือเรียกว่าพอใจเฉยๆก็ได้ ตอนนี้ฉันเรียนอยู่มหาลัยSCU ปี2 ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน คนแรก มีนา คนที่สอง เซย่า คนที่สามชื่อจริงๆคือซันแต่มันชอบให้เพื่อนๆเรียกซันนี่ เราสามคนสนิทกันมากถึงแม้จะพึ่งเจอกันตอนปี1ก็ตาม“ถ้าไม่มีข้อส่งสัยอะไรแล้วเลิกคลาสได้”อาจารย์สมศรีพูดปิดคลาสก่อนจะเดินเชิดๆออกไปคนทั้งมหาลัยต่างรู้เกียรติศัพท์ของนางดีเจ๊โหดแห่งคณะบริหาร“วันนี้กินไรดีแก??ไปกินที่โรงอาหารของวิศวะม่ะฉันอยากเสพผู้มากเลยตอนนี้”ฉันมองซันนี่ด้วยหางตาเอือมกับความหื่นของมันจริงๆ
-PORJAI PART-เราทุกคนชมรมจิตอาสากับลูกน้องที่พี่สายฟ้าพามา ช่วยกันฟื้นฟูหมู่บ้านแถบชนบทให้กลับมามีชีวิตชีวาได้สำเร็จ และวันนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะอยู่ที่นี่“ได้กลับซักที!!”พี่สายฟ้าบ่นแบบนี้เป็นรอบที่สิบล้าน เพราะพี่แกนอนไม่ค่อยได้ ขนาดว่าย้ายขึ้นไปนอนบนรถที่ตัวเองเตรียมมาแล้วนะ“พอใจบอกแล้วว่าพี่ไม่เหมาะกับที่นี่หรอก”เอาจริงๆพี่สายฟ้าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เพราะกินก็กินง่ายอะไรก็ได้ แต่ที่มีปัญหาสุดๆเลยคือที่นอน“แต่ก็ดีนะเพราะที่นี่ไม่มีอินเตอร์เน็ตหรือสัญญาณโทรศัพท์ พี่เลยไม่ต้องคอยกังวลเรื่องงาน”นี่ก็ถือภาพอีกภาพที่ฉันต้องเมมใส่สมองใว้ พี่สายฟ้าไม่จับโทรศัพท์หรือโทรคุยกับใครเลยทั้งๆที่ปกติพี่สายฟ้าต้องทำแบบนั้นบ่อยๆเพราะงานเยอะ
-SAIFAH PART-วันไปค่ายอาสา.“นาวินเอาของออกมาจากชมรมหมดหรือยัง”ฉันชี้นิ้วสั่งงานนาวินตั้งแต่มาถึง เพราะค่ายอาสาที่เป็นค่ายอาสาจริงๆแบบนี้ไม่ค่อยมีผู้ชาย นาวินเลยต้องรับภาระหนักหน่อย“เรียบร้อยแล้วครับ”นาวินพยักหน้าแล้วให้คนของรถบัสจัดการต่อ“พอใจคนครบแล้วใช่ไหมเราจะได้รีบออกกัน พี่กลัวจะไปถึงมืด ทางเข้าหมู่บ้านมันไม่ค่อยดี”พี่ฝนประธานชมรมเดินเข้ามาถาม คนในชมรมนะมาครบแล้ว ขาดแต่คนนอกชมรมที่ขอไปด้วยหลายวันมานี้พี่สายฟ้าไม่ค่อยกลับบ้านเพราะต้องเร่งเคลียร์งานที่จะไม่อยู่หลายวัน“เอาไงซ้อโทรตามไหม”นาวินยกโทรศัพท์โทรหาพี่สายฟ้า แต่ก็ติดต่อไม่ได้จนฉันกับนาวินตัดสินใจจะไปกันก่อน
-SAIFAH PART-“มันตื่นแล้วครับบอส!!”“อืม..ที่ฉันให้ไปสืบมาได้เรื่องหรือเปล่า”“ครับ นายคนนี้ชื่อปกรณ์เป็นลูกค้าคาสิโนเรามาไม่น้อยกว่าสามปี นายคนนี้อยู่บนเรือของเรามากกว่าอยู่บ้านของตัวเองซ่ะอีกครับ ดังนั้นที่ผมคิดว่ามันต้องรู้ว่ามาดามเป็นใคร”ปัง!!!“มันรู้...แต่มันก็ยังกล้าลองดีกับฉัน”ห้องใต้เรือ“พวกแกจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันไปนะเว้ย”เสียงโวยวายดังมาจากห้องเชือด ผมเดินเข้าไปพร้อมลูกน้องอีกสามสี่คน“เอาไงดีครับบอส!!”ทอมส์หันมาถาม“เอามันไปแขวนไว้”ทอมส์และทามหิ้วไอ้ปกรณ์ขึ้นมา ก่อนจะเอาไปแขวนไว้ที่หลัก ประหาร“หะ...เห้ยฉันยังไม่ได้ทำอะไรนังนั่นเลยนะ กะ...แกจะฆ่าฉันเลยหรอ”“ยังไม่ได้ทำงั้นหรอ”ผมกระชากหัวมันจนหน้ามันเงยขึ้นมาตามแรงดึง“ฉะ...ใช่ ปะ..ปล่อยฉันไปเถอะนะ”“แกรู้ใช่ไหมว่าพอใจเป็นใคร”“มะ...”“แกรู้ใช่ไหม”ปรกณ์กำลังจะปฏิเสธ แต่ดูจากสายตาของมันแล้ว มันรู้แน่ๆ“ฉะ..ฉันผิดไปแล้ว มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ ให้อภัยฉันเถอะนะๆ”“อารมณ์ชั่ววูบงั้นหรอ”ผมกัดกรามแน่น พยายามยับยั้งอารมณ์เท่าที่ทำได้ แต่ภาพเนื้อตัวพอใจที่มีแต่รอยแดงมันเด่นชัดขึ้นมาปัก!!!ผมเดินไปหยิบท่อนเหล็กที่ผนังห้อง มาฟาดที
-SAIFAH PART-และแล้วผมก็สามารถคว้าขัยชนะจากการแข่งบาสมาได้แบบสบายๆ และวันนี้พอใจก็ต้องย้ายเข้ามาอยู่ในตึกSC วันแรก“ไม่ต้องมายิ้มเลย”พอใจหน้างอ เอาแต่หาว่าผมยัดเงินทีมตรงข้าม เพราะแต้มโครตห่าง แต่บอกเลยคนอย่างสายฟ้าไม่มีโกงถ้าไม่จำเป็น“พี่จะไปทำงาน จะไปด้วยกันหรือเปล่า”ผมรอพอใจจัดของเข้าตู้เสร็จก็ชวนไปทำงานด้วยกัน และพอใจมักจะไม่ปฏิเสธเพราะพอใจชอบไปที่เรือมากๆ“ไปสิคะ อยู่ที่นี่ก็ไม่รู้จะคุยกับใคร”พอใจเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามผมมาขึ้นฮอร์ที่จอดรออยู่แล้ว การมาทำงานของผมแต่ละครั้งต้องนั่งฮอร์เท่านั้นเพราะเรือลอยอยู่กลางทะเล-PORJAI PART-เรือSC“วันนี้พี่มีประชุมพอใจอยู่ในนี้คนเดียวได้ใช่ไห
-PORJAI PART-และแล้วงานกีฬาสีของมหาลัยก็มาถึง พวกฉันทำพาเหรดกันจนวินาทีสุดท้าย“เย้!!!เสร็จซักที”ซันนี่ลุกขึ้นร้องดีใจหลังจากทำงานนี้กันมาอย่างยาวนาน“รีบๆเอาไปลงสนามเลย เดี๋ยวพอพวกนางไม่เห็นเดี๋ยวก็เดินมาตามอีก”พวกนางที่เซย่าพูดถึงคือรุ่นพี่ปี3 ตั้งแต่วันที่นางมาหาฉันวันนั้น ฉันก็โดนว่าเรื่องพาเหรดทุกวันรุ่นน้องปี1มารับหน้าที่ในการดูแลพาเหรดต่อ พวกฉันเลยว่าจะไปพัก วันหลังค่อยมาทำกิจกรรมเขียร์“เจอน้องพอใจพอดีเลย”พี่ปีสามเดินมาดักหน้าไว้“มีอะไรคะ พาเหรดพอใจส่งต่อให้รุ่นน้องเรียบร้อยแล้ว”“พี่เห็นแล้ว แต่มีอีกเรื่องอยากให้น้องพอใจกับเพื่อนๆช่วย”“อะไรคะ”ฉันมองอย่า
-PORJAI PART-“ถ้าวันนี้พอใจทำให้พี่เสร็จได้ พี่จะยอมหายโกรธ”“ยากจัง!!พอใจกลับไปทำงานดีกว่า”ฉันแกล้งทำท่าจะลุกขึ้นฉันรู้อยู่แล้วแหละว่าขึ้นมาหาเขาถึงที่แบบนี้ ต้องมีการเปลืองตัวกันเกิดขึ้น แต่เล่นตัวให้ดูมีค่าขึ้นหน่อยดีกว่า“ไม่ทันแล้วครับ ตอนนี้พี่มีทางเลือกให้พอใจแค่ต้องทำเท่านั้น”พี่สายฟ้าจับให้ฉันนั่งที่ตักเข้าเหมือนเดิม“เผด็จการ!!”ฉันใช้ปากกัดที่ปลายจมูกพี่สายฟ้าก่อนจะค่อยๆปลดชุดนักศึกษาออกทีละเม็ด พี่สายฟ้าเอนหลังพิงพนักแล้วจ้องฉันไม่วางตา“พี่ว่าไม่ต้องถอดหรอก วันนี้พี่อยากเอาชุดนี้”พี่สายฟ้าอุ้มฉันแล้วพาที่เตียงนอนพี่สายฟ้าวางฉันลงที่เตียงแล้วตามขึ้นมาคร่อมทันที ก
-SAIFAH PART-หลังจากพอใจไปประชุมกีฬาสีวันนั้น พอใจก็มีเวลาให้ผมน้อยลง เราแทบไม่ได้เจอกันเลยจนผมต้องตามมาถึงคณะ“นาวิน พอใจอยู่ไหน”ผมยกโทรศัพท์โทรหาพอใจตั้งแต่ขับรถออกมาจากคณะจนมาถึงตอนนี้ พอใจไม่รับสายผมเลย ไลน์ไปก็ไม่ตอบ“ซ้อหรอครับ!!เมื่อกี้ยังยืนอยู่ตรงนี้อยู่เลย แต่ไม่รู้ตอนนี้หายไปไหนแล้ว”นาวินชี้ไปที่กองขยะข้างหลัง“หายก็ไปหาดิว่ะ”ผมกระแทกตัวลงนั่งที่โต๊ะตั้งแต่ผมคบกับพอใจรู้สึกว้าวุ่นอย่างกับเด็กม.ต้นห่างกันนิดหน่อยผมก็คิดถึงอยากมาหาแล้ว แต่นี่ไม่ยอมตอบไลน์ผมตั้งแต่เช้าเจอกันครั้งล่าสุดก็เมื่อเย็นวานคิดว่าผมจะลงแดงไหมละ“ใครมาเสียงดังอะไรแถวนี้??”นาวินกำลังจะเดินไปตามแต่พอใจเดินถือของกลับมาพอดี“เฮียเลยซ้อ มาถึงก็เอาแต่โวยวาย”ไอ้นาวินเดินไปยืนข้างๆพอใจแล้วส่ายหน้าไอ้นี่มันน่าโดนดองเวรซักเดือน“มาทำอะไรคะ ที่คณะไม่ต้องเตรียมงานกีฬาสีหรือไง”พอใจหอบกระดาษอะไรก็ไม่รู้เต็มมือไปไปหมด ผมเลยพยักหน้าให้นาวินมันช่วยถือ“ทำอะไรเยอะแยะพี่โทรมาก็ไม่รับ”ผมไม่ตอบคำถามพอใจ แต่เปลี่ยนเป็นถามกลับแทน“งานกีฬาสีมหาลัยไง พอใจได้ทำพาเหรดเลยยุ่งๆไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย”พอใจเดินไปช่วยเพื่อนต่อ ผมมาหาถ
-พอใจ ทอร์ค-ฉันลืมตาขึ้นมาในตอนสายๆของอีกวัน ฉันพยายามจะลุกขึ้นเพราะรู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำ แต่แค่ขยับก็รู้สึกเจ็บร้าวที่กลางกาย“ซี๊ดดด อ๊ะ”ฉันพยายามจะขยับอีกครั้งแต่มันก็ยังเจ็บอยู่ อยากจะขอความช่วยเหลือจากคนข้างๆแต่เห็นเขาหลับก็ไม่กล้าปลุก1..2..3ฉันนับในใจ ฮึบ!!! ฉันขยับขาลงจากเตียงเบาๆแล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน แต่พอจะลงน้ำหนักเท่านั้นแหละ“โอ้ย!!!”“พอใจ!!”พี่สายฟ้าลุกขึ้นมาประคองฉันไว้ก่อนที่ล้มจั้มเบ้า ลงไปที่พื้นห้อง“พอใจแค่จะไปเข้าห้องน้ำแต่ไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้”“ครั้งแรกมันก็แบบนี้แหละ ทำไมไม่ปลุกพี่ละเดี๋ยวพี่อุ้มไปเอง”พี่สายฟ้าอุ้มฉันด้วยท่าเจ้าสาวเข้ามาในห้องน้ำ แล้ววางฉันลงบนชักโครก แต่แทนที่เขาจะออกไปกลับยืนมองฉันเฉย
-พอใจ ทอร์ค-“อื้อ...พอใจ”ตอนนี้เหมือนสมองหยุดทำงาน เหลือแค่เพียงร่างกายและอารมณ์เท่านั้นที่นำพาทั้งหมด“พี่จะถามอีกครั้งนะ ว่าพอใจคิดดีแล้วใช่ไหมเพราะถ้าหลังจากนาทีนี้ไปพี่จะไม่หยุดแล้วนะ”พี่สายฟ้าถามด้วยสีหน้าจริงจัง“คะ...”ฉันพยักหน้าแทบจะทันทีตื่นเต้นไปหมดไม่เคยคิดว่าจะมาถึงจุดๆนี้เลย เพราะวันช็อตของพี่พายุแท้ๆ แต่ฉันก็โอเคนะถ้าครั้งแรกของฉันคือพี่สายฟ้าพี่สายฟ้าจ้องฉันซักพักก็อุ้มฉันมาที่เตียงแล้วค่อยๆวางฉันลงช้าๆ ก่อนที่พี่สายฟ้าขึ้นมาทับตัวฉันไว้“ยัยเด็กแสบทำพี่ตะบะแตกจนได้นะ”พี่สายฟ้าก้มลงจูบที่ซอกคอ ส่งปลายลิ้นเลียที่ใบหู พร้อมทั้งปลดเสื้อผ้าของฉันออกทั้งหมดด้วยมือข้างเดียว และก็ตามมาด้วยถอดชุดของตัวเองจนหมด“หลับตาทำไม เมื่อกี้ยังยั่วพี่อยู่เลย”พี่สายฟ้ากระซิบที่ข้างๆหู แล้วคลอเคลียที่ข้างแก้มไปด้วย“พอใจอาย”ฉันลืมตาขึ้นมามองหน้าพี่สายฟ้าแต่ไม่กล้ามองลงไปต่ำกว่านั้น ก็ใครจะไปกล้ามองหละเขาเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน ตั้งแต่เกิดมานี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นของผู้ชายเป็นๆกับตา ไม่รู้ว่าขนาดนี้เรียกว่าใหญ่ไหม แต่ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่ามันจะเข้ากับของฉันได้“อายทำไม เดี๋ยวมันก็ต้องเข