ตอนที่ 18 อาสา (ตามใจพี่สายงานเอาท์ดอ)

-SAIFAH PART-

วันไปค่ายอาสา.

“นาวินเอาของออกมาจากชมรมหมดหรือยัง”ฉันชี้นิ้วสั่งงานนาวินตั้งแต่มาถึง เพราะค่ายอาสาที่เป็นค่ายอาสาจริงๆแบบนี้ไม่ค่อยมีผู้ชาย นาวินเลยต้องรับภาระหนักหน่อย

“เรียบร้อยแล้วครับ”

นาวินพยักหน้าแล้วให้คนของรถบัสจัดการต่อ

“พอใจคนครบแล้วใช่ไหมเราจะได้รีบออกกัน พี่กลัวจะไปถึงมืด ทางเข้าหมู่บ้านมันไม่ค่อยดี”

พี่ฝนประธานชมรมเดินเข้ามาถาม คนในชมรมนะมาครบแล้ว ขาดแต่คนนอกชมรมที่ขอไปด้วย

หลายวันมานี้พี่สายฟ้าไม่ค่อยกลับบ้านเพราะต้องเร่งเคลียร์งานที่จะไม่อยู่หลายวัน

“เอาไงซ้อโทรตามไหม”

นาวินยกโทรศัพท์โทรหาพี่สายฟ้า แต่ก็ติดต่อไม่ได้จนฉันกับนาวินตัดสินใจจะไปกันก่อน

แต่อยู่ๆพอฉันกำลังจะขึ้นบัส ก็มีรถเก๋งขับเข้ามาเป็นขบวน

“จะทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลย”พี่สายฟ้าเดินลงมาจากรถคันกลาง แล้วตามมาด้วยลูกน้องอีก10กว่าคน

“ทำไมพึ่งมาคะ”

“เคลียร์งานพึ่งเสร็จครับ”

“แล้วเฮียพาการ์ดมาทำไมเยอะแยะ”

การ์ดยืนเรียงกันหลังพี่สายฟ้า แล้วที่หน้าแปลกคือทุกคนสะพายกระเป๋ากันคนละใบ

“อย่าบอกนะคะว่า...”

“พี่เกณฑ์คนมาช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ เดี๋ยวพวกนายไปขึ้นรถบัสนะ”พี่สายฟ้าหันไปบอการ์ด

“เดี๋ยวๆนะคะ พี่พาคนเยอะขนาดนี้แล้วไม่บอกพอใจล่วงหน้า พอใจเตรียมรถไม่ทันหรอกนะคะ”

รถบัสที่เตรียมไว้ก็มีแค่พอสำหรับคนที่ลงทะเบียน อาจจะมีเหลือบ้างนิดหน่อยเท่านั้น

“พอ เพราะพี่เอารถไปด้วย”

พี่สายฟ้าชี้ไปที่รถบัสวีไอพี ในนั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง

แบบนี้สินะที่ทำให้เขามาช้า..

ฉันกับนาวินเลยต้องย้ายไปนั่งรถคันนู้นเพราะการ์ดที่พี่สายฟ้าพามา นั่งพอดีบนรถบัส

“คราวหลังจะทำอะไรบอกพอใจก่อนนะคะ พอใจไม่อยากแยกกันนั่งกับทีมแบบนี้”

ฉันดุแต่คนข้างๆเหมือนจะไม่ฟัง เพราะกดอะไรไม่รู้ในโทรศัพท์ตั้งแต่รถออก

“อีกนานกว่าจะถึงพี่ของีบแปปนึงนะ”พี่สายฟ้าเอนเบาะนอนราบแล้วคว้ามือฉันไปจับไว้

ทำตัวเหมือนเด็กๆที่เวลานอนต้องกอดตุ๊กตา ทีเมื่อสองสามวันก่อนทิ้งให้ฉันนอนคนเดียวตั้งหลายคืน

-หมู่บ้าน ชนบท-

เราใช้เวลาเดินทางเกือบทั้งวันในการมาที่หมู่บ้านนี้ ทางเข้าลำบากมากอย่างที่เขาบอกจริงๆ แต่ไม่ว่ารถจะโยกหรือกระตุกแค่ไหนคนข้างๆฉันก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นสงสัยคงง่วงมากจริงๆ

“พี่สายฟ้า ตื่นได้แล้วค่ะถึงแล้ว”ฉันเขย่าตัวพี่สายฟ้าเบาๆ

“หื้ม...ถึงเร็วจังพี่พึ่งหลับไปเมื่อกี้เอง”

“เมื่อกี้อะไร พี่หลับตลอดทางเลยนะ รวมเวลาแล้วก็เกือบๆ7ชั่วโมง”

“หรอ..!!ทำไมพี่ยังรู้สึกง่วงๆอยู่เลย สงสัยเมื่อคืนหนักไปหน่อย”พี่สายกอดผ้าห่มแล้วทำท่าจะหลับต่อ

แต่ไอ้คำว่าสงสัยเมื่อคืนหนักไปหน่อยมันทำให้ฉันสงสัยว่าเขาทำอะไร แต่ก็ไม่อยากพูดเลยถามด้วยสายตา

“พี่ทำงานครับ ไม่ได้ยุ่งกับใครเลยไม่เชื่อพิสูจน์ได้”พี่สายฟ้าจับมือฉันล้วงเข้าไปในผ้าห่ม จนฉันดึงออกมาแทบไม่ทัน ดีนะนาวินลงไปแล้ว

“ลุกได้แล้วค่ะ ทุกคนรออยู่”

พี่สายฟ้าลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจก่อนจะลงจากรถเพื่อมารวมกับเพื่อนๆ

แต่ด้วยความที่เรามาถึงกันเย็นมากๆแล้วเลยยังไม่ได้เริ่มทำอะไร

เราแบ่งที่นอนกันแยกชายหญิง นอนกันในแคมป์ใหญ่ๆที่ทางมหาลัยมีให้ยืม

การแบ่งแบบนี้ไม่มีใครมีปัญหาเลยนอกจากพี่สายฟ้า ที่เอาแต่บ่นและทำหน้าไม่พอใจ

-SAIFAH PART-

ตั้งแต่มาถึงที่นี่ผมไม่รู้สึกมีปัญหากับอะไรเลยนอกจากที่นอน เพราะผมเป็นคนนอนยากมากๆที่นอนแข็งๆแบบนี้ผมนอนไม่หลับแน่ๆ

“อยู่นี่เอง ผมหาตั้งนาน”

“มีอะไร”ผมหันไปหาเจ้านาวิน

“ก็ผมหาเฮียไม่เจอ จะถามว่าจะนอนบนรถหรือนอนในแคมป์ผมจะได้จัดการเรื่องที่นอนให้”

“แกนอนที่ไหน”ผมถามนาวิน

“ผมก็ต้องนอนในแคมป์สิครับ เรามาค่ายอาสานะ”นาวินตอบเหมือนภูมิใจมากที่ได้มาทำอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่นอนอยู่ที่บ้านแม่ดูแลประดุจไข่ในหิน ถ้าแม่รู้ต้องเสียใจมากแน่ๆ

“จัดที่นอนให้ด้วย เฮียจะไปอาบน้ำ”ผมตอบนาวินแบบเซ็งๆ น้องชายผมยังนอนได้ผมก็ต้องนอนได้

ตกดึก...

ครืดดด!!~ ครอกกก!!! ฟี๊ดดดดด!!!!

ผมพลิกตัวไปมา แค่ที่นอนก็ทำให้ผมนอนไม่หลับแล้วยังต้องมาทนกับเสียงกรนของพวกลูกน้องที่หิ้วมาด้วยอีก แต่ผมก็ต้องทนจนถึงเช้า

“หลับสบายไหมคะ”พอใจยิ้มหน้าระรื่นเข้ามา เธอคงนอนหลับแบบเต็มอิ่มเลยสินะ

“ไม่รู้ เพราะพี่ไม่ได้หลับเลย”

รู้งี้ผมน่าจะพาลูกน้องมาซักห้าสิบคน ลุยทำกันวันเดียวให้มันเสร็จๆไปเลย จะได้ไม่ต้องค้างอีกหลายคืนเพราะถ้าผมยังนอนไม่ได้แบบนี้ผมตายแน่ๆ

วันนี้เราเริ่มฟื้นฟูหมู่บ้านกันวันแรก โดยเริ่มจากโรงเรียนของหมู่บ้าน คนที่ผมพามาช่วยได้เยอะเพราะมีแต่ผู้ชายตัวใหญ่ๆไม่กี่ชั่วโมงก็เสร็จตามแบบ เหลือแค่ลงสีที่พอใจไม่ยอมให้ลูกน้องผมทำ เธอบอกว่าเธอจะทำกันเอง

“แบ่งตามนี้นะ อยู่ทาสีโรงเรียนแค่6คนส่วนที่เหลือตามไปช่วยๆพี่กลุ่มนี้ที่ส่วนกลางของหมู่บ้าน”

พอใจจัดแจงแบ่งงานกันคนละมุม แต่ทำไมถึงให้ผมทาข้างหน้าแล้วตัวเองไปทาข้างหลังละ ไม่ได้นอนด้วยกันแล้วยังจะไม่ได้ทำงานด้วยกันอีกหรอ

“น้องเซญ่าพี่ขอแลกหน้าที่หน่อยสิ เดี๋ยวพี่ไปช่วยพอใจเอง”

“ได้ค่ะ”เซญ่าพนักหน้าตกลง ผมเลยเปลี่ยนกระป๋องสีกับเซญ่าแล้วเดินตามพอใจไปที่หลังโรงเรียน

“เร็วๆสิเซญ่าฉันปูกระดาษรอแกนานแล้วนะ”พอใจก้มๆเงยๆอยู่ที่พื้น น่าตีนักพูดทั้งๆที่ยังไม่ได้มองเลยว่าใครเดินมา

“ขอโทษครับ”

“พี่สายฟ้า !!! มาได้ไงเซญ่าละ”

“เซญ่าทาสีอยู่ข้างหน้า”

“เผด็จการอีกแล้วใช่ไหมคะ”พอใจทำหน้าบึ้ง

“พี่ไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่พูดกับเซญ่าดีๆ”ผมไม่ได้บังคับอะไรใครเลยจริงๆนะ

พอใจพยักหน้าแล้วจัดแจงแยกฝั่งกันทาสี เพื่อจะได้เสร็จเร็วๆ พื้นที่อาคารเล็กๆกวาดแปรงทีสองทีก็เกือบจะเสร็จแล้ว

แชะ!!! ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายรูป พอใจรอบผมแบบลวกๆแล้วทำท่าตั้งใจทาสี ภาพมันดูเหมือนจะธรรมดานะ แต่สำหรับผมมันโครตเซ็กซี่

ผมยอมพอใจทุกอย่างตั้งแต่มาที่นี่ เพราะพอใจกลัวว่าคนอื่นจะอึดอัด แต่ไหนๆตอนนี้ก็ไม่มีใครผมก็สามารถทำอะไรตามใจตัวเองได้ใช่ไหม

“พี่สายฟ้า...ทำอะไร”ผมเดินไปยืนช้อนหลังพอใจแล้วเอามือกุมมือของเธอไว้อีกที เหมือนเราช่วยกันทาสีด้วยแปรงอันเดียวกัน

“ก็พี่ทำไม่เป็น กลัวเดี๋ยวทาๆไปจะเลอะเทอะเปล่าๆ”

“ทาไม่เป็นก็ออกไปช่วยคนอื่นทำอย่างอื่นสิคะ”พอใจพยายามดันผมออก แต่ผมจับไว้แน่นกว่า

“พี่อยาก...ช่วยพอใจ”

ผมเว้นวรรคแล้วซุกหน้าลงที่ซอกคอขาว ไม่รู้ทำไมกลิ่นตัวพอใจถึงยังหอมอยู่ทั้งๆที่อากาศก็ร้อน

“อื้อ..พี่สายฟ้า เดี๋ยวมีคนเห็นนะคะ”พอใจพูดห้าม แต่ร่างกายเธอกลับไม่เป็นไปตามที่ปากพูดเลย

“ทุกคนกำลังทำงานกัน ไม่มีใครเดินมาหรอก”ผมรู้ดีว่าจุดอ่อนของพอใจอยู่ตรงไหน ผมสอดขาเข้าไปใต้หว่างขาจองพอใจและบดคลึงกับกายสาว

“อ๊ะ...อื้อ”พอใจพยายามจะห้ามให้ผมหยุด แต่การกระทำของเธอกลับตรงกันข้าม พอใจบดร่องของตัวเองกับเข่าของผมเป็นจังหวะ ติ่งเสียวกดบดไปบดมากับหัวเข่าจนพอใจร้องคราง

ผมดันพอใจเข้าไปในสวนหลังอาคาร มันทึบพอที่จะพรางตัวเราสองคนได้ ผมดันพอใจให้ติดกับต้นไม้ที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่

“อ๊ะ...พี่สายฟ้าจะทำอะไร”

ผมถกเสื้อพอใจขึ้นไปกองไว้บนเนินอกแล้วใช้สองมือขยำ มันเบาๆ

“อื้อ...พี่สายฟ้า”พอใจยกมือขึ้นจับลำต้นไม้ ปากบอกไม่แต่ร่างกายจะเอา แอ่นหน้าอกเชิญชวนให้ผมดูด

จ๊วบ แผล่บๆ ซู้ดดด

“อิ๊ อื้อ อ๊าาาา”

“ไม่ไหวแล้วพอใจ พี่ขอเอานะ”ผมถอยหลังจากพอใจนิดหน่อยแล้วปลดเข็มขัดรูดซิปกางเกงงัดเจ้าแก่นกายออกมาชัก

พับ พับ พับ

“ถะ...ถุงยางละคะ”

“ไม่ทันแล้วเมียจ๋า พี่ลืมเอามา”ผมไม่ได้คิดว่าจะมีอะไรกับพอใจในค่ายอาสานี้ เลยไม่ได้เตรียมมาเลย

แต่ตอนนี้มันฉุกเฉินมากจริงๆ ผมถอยตอนนี้ไม่ได้แล้วด้วย

“ซี๊ดด อ่าาส์”ผมก้มลงไปดูดนมพอใจ กลัวเธอจะไม่ยอมให้ผมเอา

“นะครับ เดี๋ยวค่อยกลับไปกินยา”ผมทั้งดูดทั้งอ้อน

“อื้อ...แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะคะ”พอใจพยักหน้าอนุญาต ผมรับดึงกางเกงพอใจลงแล้วจับแก่นกายยัดเข้าไปทันที

พั่บ!!

ผมยกขาพอใจขึ้นมาข้างนึงแล้วดันแก่นกายเข้าออกช้าๆ สลับเร็ว

“อ่ะ...อื้อ บะ เบาสิคะ”พอใจดันหน้าท้องผมไว้ ท่านี้ทั้งแน่นทั้งจุก

พั่บ พั่บ พั่บ

“ชอบไหมครับ กระแทกเน้นๆแบบนี้ชอบไหม”

ผมกระเด้วเอวช้าๆเน้น บดคลึงที่ติ่งเสียว ประวิงเวลาเพราะรู้สึกอยากอยู่ท่านี้นานๆ

“อ๊าาส์ พอใจมีสิทธิ์ไม่ชอบด้วยหรอคะ”

พอใจยกมือขึ้นมาคล้องคอผมไว้เป็นหลักเพื่อไม่ให้เธอล้มตอนผมกระแทกแรงๆ

“ไม่มีครับ เพราะถึงพอใจไม่ชอบพี่ก็จะทำ”

ผมยิ่มก่อนจะก้มลงไปดูดปากพอใจเป็นรางวัลของเด็กดี

“อ๊าาา เร็วกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็น”

“เห็นก็เห็นสิ ผัวเมียจะเอากันมันผิดตรงไหน”

เพี๊ยะ!!! พอใจตีที่ต้นแขนผมอย่างแรง จนผมต้องเด้าแรงๆแบบเอาใจ

“อู้ยยย!! พะพี่สายฟ้า มันเสียว”

“อุบ...อ๊าาา ชะชอบไหม”

“ชอบคะ อ๊าาา”

พอใจเริ่มเด้าสวนเอวกลับมา เสียงครางของดังระงมไปทั่วป่า จนคิดว่าถ้ามีใครเข้ามาแถวนี้คงได้ยินแน่ๆ

“ซี๊ด...อ๊ะ พะ พี่สายฟ้า พอใจจะเสร็จ”

พอใจจิกเล็บที่แผ่นหลังของผมแน่น ก่อนจะเริ่มตอดแก่นกายผมถี่ขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยต้องรีบเร่งความเร็วเพื่อเสร็จให้ทันพอใจ

“อึบ อื้อ คนดีขาเสร็จพร้อมกันนะ”

ผมจับขาพอใจพาดบ่าแล้วกระแทกแก่นกายใส่ร่องไม่ยั้ง ทั้งกระแทกทั้งบดจนน้ำเริ่มไหล่มาวนที่หัวพอดเพื่อรอการปลดปล่อย

พั่บ พั่บ พั่บ

“โอ้ววว มันมาแล้วเสร็จแล้ว แตกแล้ว อ่าาา”

ผมกระแทกใส่พลอยเน้นๆสองสามที่ ก็ปล่อนน้ำรีกเข้าสู่ร่องพลอย แล้วกระแทกเน้นๆต่อสองสามทีเพื่อรีดน้ำ

“ถ้ายังไม่หยุดตอดพี่จะต่อน้ำสองแล้วนะ”

ผมก้มลงไปซุดที่ซอกคอพอใจเพราะเหนื่อยมาก แต่เราก็ต้องรีบแต่งตัวเพราะงานที่รับมายังทำไม่เสร็จ...