I WANT TO DIVORCE MY HUSBAND: CRY OF THE UNWANTED DEAF WIFE

Sa maulang lungsod ng Maynila, Sa entrada ng isang pribadong ospital, nakatayo ang isang payat at maputlang babae; si Ynnah, nanginginig ang mga kamay habang hawak ang resulta ng kaniyang pregnancy test result. Tila ba sampal sa pagkababae niya ang resultang nakasaad doon.‘Not pregnant’ “This is ridiculous! Tatlong taon na kayong kasal pero hindi ka pa rin mabuntis-buntis?” singhal sa kaniya ng kaniyang ina si Claudia Cervantes. “Bakit ba napaka-walang silbi mo? Kung hindi ka mabubuntis ay ibabasura ka ng mga Alleje! Ano na lang ang mangyayari sa ating pamilya kapag nangyari ‘yon?”Hindi pa nakuntento ang ina niyang nakasuot ng marangyang kasuotan, at dinuro siya kahit pa maraming tao ang nakamasid sa kanila mula sa lobby ng ospital. Ang mga mata nito ay puno ng disgusto at pagkadismaya. Ni walang makikitang pagmamahal.Blangko ang mga mata ni Ynnah nang matitigan ang ina. Ang mga salitang kanina pang umiikot sa kaniyang isipan ay tuluyan nang kumawala sa kaniyang labi. “P-Patawad

"Siguro, hindi ka pa nakaranas ng tunay na pag-ibig hanggang ngayon, tama ba ako, Ynnah? Alam mo ba na kapag kasama ko si Adrien, siya mismo ang nagluluto para sa akin? He would come to me immediately whenever I am sick. He always wants to make me feel happy…” Tumawa si Monique at humalukipkip. “Ni minsan ba ay sinabi niyang mahal ka niya? Kasi ako, ilang beses kong narinig sa kaniya na mahal niya ako. He’s very sincere to me…” Tahimik lamang na nakinig si Ynnah, iniisip ang mga nagdaang tatlong taon na kasama niya si Adrien. Ni minsan ay hindi siya nito pinagluto. Kapag siya'y may sakit, hindi rin ito nagpapakita ng kahit anong malasakit. Ni hindi nito kailanmang sinabing mahal siya nito. “Tapos ka na ba?” kalmado niyang wika at bumaling sa babae. Natigilan si Monique, hindi alam kung dahil ba ito sa pagiging kalmado ni Ynnah o dahil sa hindi niya mabasa ang mga damdamin nito sa mga mata nito. Nang hindi magsalita ay tumayo si Ynnah at iniwan ang babae sa harap ng mansyon. Nanggi

Nagmamadaling nagtungo si Ynnah sa kaniyang kuwarto. Mabilis niyang binuksan ang cabinet sa banyo at inabot ang mga gamot niya.  Pagkakuha ng ilang piraso nito ay pilit niyang nilunok ang mga ‘yon. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kaniyang mga tainga, at naramdaman ang pulang likidong bumabasa sa kaniyang mga daliri. Nag-aalala niyang inalala ang payo ng kaniyang doktor, “Miss Ynnah, para mabawasan ang paglala ng sakit mo ay dapat umiwas ka sa kahit anong stress. You have to be strong and remain positive. It’s also important that you take your medicines regularly.”Nanginig ang ibaba niyang labi. Madaling sabihin na magpaka-positibo sa buhay ngunit napakahirap niyon gawin.Sinikap ni Ynnah na isantabi ang mga masasakit na sinabi ni Adrien. She went to bed and tried to close her eyes but she could hardly get herself to sleep. Binuksan niya ang mga mata at napatingin na lamang sa kisame.  Ilang saglit pa ay naramdaman na niya ang pagkawala ng sakit ng kaniyang mga tainga, indikasyon na

Karaniwan na para kay Ynnah na makarinig pa rin ng mumunti at banayad na tunog kahit walang suot na hearing aid. Pinilit niya ang katawan na bumangon, kinuha ang gamot mula sa bedside table, at ininom ang mga ito sa kabila ng mapait at maasim na lasa ng mga ito. Matapos umalis sa tahanan nila ni Adrien, kung saan siya nanirahan nang tatlong taon ay pinili muna niyang umuwi sa villa ng mga Cervantes dahil wala na siyang ibang mapupuntahan. Ngunit pagtapak pa lamang sa pintuan, narinig niya ang pag-uusap ng kanyang ina at nakababatang kapatid na si Yvo.“Hindi ko talaga maintindihan kung bakit minalas ako at nagkaanak ng walang kwenta! Tatlong taon na pero hindi pa rin nagagawa ni Ynnah ang gusto ko. Adrien hadn’t touched her ever since! Paano sila magkakanak?!”“Ano pa ba ang aasahan natin kay Ynnah, Ma? Matigas ang ulo at ngayo’y gusto pang makipag-divorce sa asawa niya. She’s crazy!”Ang galit na mga salita ni Yvo ay parang matalim na kutsilyong tumusok sa puso ni Ynnah. Hindi niya

Sa labas ng korte, tumingin si Adrien sa oras; eksaktong alas-diyes na.Tatawagan na sana niya si Ynnah para itanong kung dumating na ba ito nang makita niya itong nakatayo sa ilalim ng isang malaking puno sa hindi kalayuan, nakasuot ng itim na bestida.Hindi maganda ang panahon ng umagang ‘yon. Umaambon na tila ba hindi alintana ni Ynnah. Pinakatitigan ni Adrien ang babaeng nakasama niya ng tatlong taon. Payat na payat ito, na wari ba’y anumang oras ay maaaring liparin ng hangin.Naalala ni Adrien kung paano si Ynnah noong bagong kasal pa lamang sila. She was so young and energetic, unlike now that she looked very pale, thin and unhappy. Nagtiim bagang siya at kinuha ang paying sa kabilang upuan bago lumabas ng kotse at diretsong naglakad sa direksyon ni Ynnah. Ni hindi siya napansin ng babae hanggang sa makalapit siya rito.Sa nakalipas na tatlong taon, hindi nagbago nang husto si Adrien. Gwapo at masigla pa rin siya tulad ng dati, mas matured at mas capable pa nga ngayon. Pakiramdam