บทที่ 30 ลงโทษ NC+++

ไมเคิลพาเอวามุ่งตรงกลับบ้านในทันที เมื่อกลับมาถึงแล้วก็อุ้มน้องน้อยขึ้นไปนอนภายในห้องควีน จัดการเปลี่ยนชุดและเช็ดตัวให้เด็กน้อยอย่างเบามือ ดวงตาคมกล้าวาวโรจน์ขึ้นอีกครั้งเมื่อพบรอยรักสีกุหลาบที่บารอนฝากไว้ปรากฏอยู่ประปรายบนลำคอขาวผ่อง

ไมเคิลโน้มตัวลงไปใกล้ ประทับริมฝีปากซ้ำรอยนั้น แล้วดูดดุนอย่างรุนแรงจนเด็กน้อยครางอื้ออึงด้วยความเจ็บปวดนิดๆ เมื่อไมเคิลผละออกมาดูผลงาน ก็พบว่ารอยรักสีหวานที่ปรากฏขึ้นจางๆ บัดนี้กลับกลายเป็นสีแดงก่ำและห้อเลือดอย่างชัดเจน

นั่นยิ่งทำให้ไมเคิลพึงพอใจเป็นอย่างมาก ไม่รอช้าที่จะประทับริมฝีปากลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่าที่ใดที่มีรอยรักพาดผ่าน ริมฝีปากของไมเคิลก็ตามไปทับซ้ำรอย ราวกับจะลบเลื่อนตัวตนของคนๆ นั้น ออกไปจากร่างเล็ก

ไมเคิลซุกไซร้ซอกคอขาว ยิ่งได้จุมพิต ยิ่งลุ่มหลง ยิ่งได้ดอมดม ยิ่งหลงใหล จากการกดจูบลบรอย กลับกลายเป็นการสร้างรอยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มลุ่มหลงมัวเมาอยู่ในห้วงอารมณ์ที่พัดโหมกระหน่ำ ยิ่งน้องน้อยส่งเสียงครางแผ่วในลำคออย่างขัดอกขัดใจ พลิกตัวหนีไปอีกทาง เปิดเผยแผ่นหลังขาวเนียนและกระดูกสันหลังที่เป็นแอ่งไล่ยาวลงมายิ่งทำให้คนมองรู้สึกคลุ้มคลั่ง

ใจนึกอยากจะหาเทียนสีแดงมาสักเล่ม จุดไฟเผาที่ส่วนปลายให้ดวงไฟโชติช่วง แล้วค่อยๆ หยดน้ำตาเทียนลงไปบนร่างกายขาวนวลนี้ใจจะขาด อยากได้ยินเสียงครางกรีดร้องทั้งทรมานและสุขสมไปพร้อมกัน ลมหายใจของไมเคิลหอบกระชั้น กำหมัดเอาไว้แน่น พยายามสุดกำลังที่จะไม่เอื้อมมือคว้าบั้นท้ายกลมกลึงแล้วบีบขยำมันไปมาอย่างรุนแรง

ไมเคิลยกมือลูบหน้าตัวเองแรงๆ สูดลมหายใจเข้าลึก แต่กลิ่นหอมหวานชวนหลงใหลกลับลอยมาปะทะจมูกอยู่ไม่จาง จนกลางกายเริ่มแข็งขืนชูชันและปวดหนึบ

ไมเคิลกัดฟันอดทน จัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้น้องน้อยเสียใหม่ แล้วประแป้งเสียหอมฟุ้ง ก่อนจะสวมใส่เสื้อผ้าให้เป็นลำดับสุดท้ายด้วยความรวดเร็ว จัดการที่นอน หมอน ผ้าห่ม จนกระทั่งมั่นใจว่าตัวเล็กของเขาจะนอนหลับสนิทไปจนเช้า แล้วจึงหุนหันรีบร้อนออกจากห้องไป

ในตอนที่รีบร้อนออกมา ไมเคิลก็ได้พบกับโรมีโอที่สวมใส่ชุดนอนเป็นผ้าซาตินสีขาวขอบดำ กำลังเดินขึ้นบันไดหลังจากสำรวจความเรียบร้อยของคฤหาสน์เสร็จแล้ว และกำลังจะกลับเข้าห้องของตนที่อยู่ข้างกัน ในตอนที่ผู้ช่วยคนสนิทเอื้อมมือเปิดประตูห้อง ไมเคิลก็พุ่งเข้าไปจับแขนของโรมีโอเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยเสียงลอดไรฟันอย่างอดทนอดกลั้น

“จะไปไหน......” คำพูดนั้นทำให้โรมีโอหันมากะพริบตาปริบๆ ด้วยสีหน้างุนงง ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วเอ่ยตอบกลับไปด้วยท่าทีสุภาพ

“เข้านอนครับ”

“ใครให้นอน..... ลืมความผิดของตัวเองไปแล้ว? ......” ไมเคิลถามเสียงเหี้ยมดุดันมองจ้องผู้ช่วยหนุ่มเขม็ง เมื่อได้ฟังโรมีโอลอบถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไป

“ผมไม่ทราบว่าบอสต้องการลงโทษในวันนี้ จะให้ผมไปรอที่ไหนครับ ห้องรับแขกหรือห้องใต้ดิน” โรมีโอพูดพร้อมกับบิดข้อมือออกจากการจับกุมแล้วนำมาประสานกันด้วยท่าทีสุภาพ เงยหน้าขึ้นมองสบกับดวงตาคมกล้าสีทองของผู้เป็นนาย ไมเคิลเสยผมขึ้นเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าอีกครึ่งที่ถูกปกปิดไว้เปิดเผยขึ้นมา ดวงตาสีฟ้าสดใสและรอยบากที่ดวงตาเป็นทางยาวปรากฏขึ้น

โรมีโอมองมันด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาไม่มีความหวาดกลัวต่อใบหน้านี้ เมื่อได้เห็นมันมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง และแต่ละครั้งล้วนเป็นตอนที่บอสต้องการปลดปล่อยอารมณ์หรือสุดจะทนกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งแล้วจริงๆ เท่านั้น ถึงจะเสยผมขึ้นด้วยความหงุดหงิดใจ เผยใบหน้าครึ่งซีกให้เห็น

“ห้องโพธิ์แดง.....” พูดจบก็หมุนตัวมุ่งตรงไปห้องที่ว่าในทันที ต่างจากโรมีโอเมื่อได้ฟังก็นิ่งไป จนไมเคิลเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้อง และหันมาสั่งการเสียงเฉียบขาดดุดัน

“อย่าลีลา.....” ดังนั้นแล้วโรมีโอจึงค่อยๆ ขยับตัว เดินตามเจ้านายของตนไปติดๆ เมื่อเข้าห้องมาแล้ว โรมีโอก็ผละไปจัดการตัวเอง ในขณะที่ไมเคิลนั้นเตรียมอุปกรณ์ตามที่ตนต้องการ

เชือก.....

เทียน.....

แส้......

นอกจากนี้ยังมีสิ่งอื่นอีกมากมายที่วางกองกันอยู่บนเตียง ในตอนที่ไมเคิลกำลังยืนคิดว่าต้องการอะไรอีกบ้าง โรมีโอก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เมื่อขยับเดินเข้ามาใกล้ ไมเคิลก็จับแขนเรียวนั้นเหวี่ยงไปที่เตียงในทันที ทำให้โรมีโอทรงตัวไม่อยู่และเซล้มลงทับกองของเล่นที่ชายหนุ่มสรรหามากองไว้ ไมเคิลกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมาดร้าย เอ่ยปากเสียงเย็นเนิบช้าแต่หนักแน่นอยู่ในที

“ความผิดของนายมีกี่ข้อ... โรม.....” โรมีโอยันตัวขึ้นนั่งคุกเข่า ทำให้ใบหน้าของไมเคิลและโรมีโออยู่เทียมเสมอกัน และโรมีโอก็มองสบกับดวงตาสองสีนั้นไม่มีหลบเหลี่ยง

“สาม.... ครับ” ไมเคิลแสยะยิ้มมาดร้าย ก่อนจะหยิบเอาตัวหนีบกระดิ่งออกมาสองอัน แท่งเหล็กอันจิ๋วที่ส่วนปลายเป็นห่วงอันเล็ก และเครื่องช็อตไฟฟ้าเป็นอย่างสุดท้ายออกมา วางเรียงไว้ที่ด้านข้างของเตียง จับใบหน้าของโรมีโอให้หันไปมองดู เอ่ยปากเสียงเบาข้างใบหู เป่ารินรดลมหายใจคลอเคลียใบหน้า

“เลือก.....” โรมีโอหันมองเจ้านายของตน ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองของทั้งสามที่เรียงกันอยู่ด้านข้าง ในระหว่างนั้นไมเคิลก็เริ่มพรมจูบลงบนบ่ากว้างผ่านผิวผ้าอย่างใจเย็น โรมีโอกวาดสายตามองดูสิ่งของเหล่านั้น ก่อนจะเลือกตัวหนีบออกมาหนึ่งคู่.....

ใครๆ ก็รู้ว่ามันมีไว้ทำอะไร....

และเขาจะไม่มีทางเลือกแท่งเหล็กหรือเครื่องช็อตไฟฟ้านั่นเด็ดขาด เพราะเคยลิ้มรสมาแล้วจึงรู้ดีว่ามันเจ็บปวดมากเพียงใด.....

เมื่อเลือกได้แล้วก็ยื่นสิ่งไปให้บอสของตน ไมเคิลรับมาถือไว้ในมือ ก่อนจะปัดของสองสิ่งที่ไม่ถูกเลือกให้พ้นไปจากเตียง แล้วดึงกระชากเสื้อของโรมีโอให้อ้าออกกว้าง จนกระดุมหลุดหายไปบางส่วน แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ไมเคิลสนใจ

ลำดับถัดมาที่ถูกปลดเปลื้องไปจากตัวก็คือกางเกงนอนและชั้นในที่หลุดตามกระดุมไปติดๆ เปิดเผยเรือนกายเย้ายวนของผู้ช่วยคนสนิท ไมเคิลยื่นมือไปลูบไล้ต้นขาของโรมีโออย่างเพลินมือ ผิวของผู้ช่วยหนุ่มไม่แตกต่างจากน้องน้อยเท่าไหร่นัก เมื่อไมเคิลใช้โรมีโอเป็นหนูทดลองในการหาสิ่งบำรุงผิวพรรณและร่างกายให้เอวาอยู่เสมอๆ จะดีหรือร้าย โรมีโอคือคนที่ได้รับผลกระทบก่อนตลอด จนไมเคิลรู้กระทั่งว่าโรมีโอแพ้อะไรหรือไม่แพ้อะไร

แต่ไมเคิลก็ไม่ได้ใจร้ายกับคนสนิทของตนมากเกินไปนัก เมื่อรู้ว่าดีก็ให้ใช้ต่อ เมื่อรู้ว่าแย่ก็ส่งตัวรักษา ทำให้โรมีโอพอใจชื้นได้บ้างว่านายของตนไม่ได้ใจดำเกินไปนัก

เมื่อลูบไล้จนพอใจ ไมเคิลก็หยิบผ้าปิดตาสีดำ แล้วคาดทับดวงตาของผู้ช่วยหนุ่มจนมั่นใจว่าจะไม่หลุดออกมาระหว่างที่กำลังเล่นสนุก หลังจากจัดการกับดวงตาเสร็จก็ผละไปหยิบเชือกสีดำออกมา จัดการพันธนาการข้อมือของโรมีโอเอาไว้แน่นหนา แล้วจึงขยับตรึงรั้งไปทางด้านหลัง ทำให้โรมีโอต้องยกมือขึ้นสูงอย่างช่วยไม่ได้

ไมเคิลยกมือขึ้นแตะใบหน้าหวานของโรมีโอ ลูบไล้มันไปมาแผ่วเบา แล้วจึงลากปลายนิ้วพาดผ่านบนริมฝีปาก ส่งปลายนิ้วโป้งเข้าไปบดคลึง แล้วจึงกดแทรกเข้าสู่โพรงปากเล็กอย่างแช่มช้า โรมีโอตอบสนองกลับมาในทันทีด้วยการดูดดุนและขบกัดเบาๆ ให้พอกระสัน ทำให้ไมเคิลส่งเสียงหึในลำคอ ก่อนจะถอนนิ้วออก ลากไปตามลำคอระหง แล้วกดจูบที่ปลายคางเล็ก ขยับไปกระซิบเสียงเบาข้างใบหู

“นายก็รู้..... ว่าจูบของฉันหมายถึงอะไร......” พูดจบก็ดูดดุนติ่งหูนิ่ม แล้วจึงผละออก ลากเลียปลายลิ้นลงไปตามลำคอ มืออีกข้างไม่ว่างเว้น ใช้ปลายนิ้วบดขยี้ยอดอกอย่างโหดร้ายทารุณทั้งจิกทึ้งดึงกระชาก จนโรมีโอตัวสั่นระริก ใบหน้าเริ่มขึ้นสีเจือไปด้วยห้วงอารมณ์หวาม แต่ก็ยังมีใจจะตอบด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น

“จูบของคุณ.... อะ หมายถึงรัก.... อึก” ไมเคิลยกยิ้มพึงพอใจกับคำตอบนั้น ก่อนจะเอ่ยถามต่อไปอีก

“ใครที่มีสิทธิ์จะได้มัน......” ว่าจบก็ดึงยอดอกอย่างรุนแรง จนโรมีโอต้องแอ่นตัวตามแรงดึงรั้งอย่างอดรนทนไม่ไหว กลั้นใจเอ่ยตอบ

“คะ คุณหนู อ๊า!” โรมีโอสะดุ้งเฮือกเมื่อไมเคิลดึงยอดอกจนมันหลุดออกจากมือ ตอนนี้ยอดอกสีหวานแดงก่ำบอบช้ำและบวมเป่ง ยอดอกชูชันแข็งขืนเป็นตุ่มไต ไมเคิลส่งปลายนิ้วไปไล้ปัดผ่านอย่างอารมณ์ดี แต่รอยยิ้มกลับมาดร้าย

“ดี.... รู้แล้วก็จำเอาไว้ซะ... สิทธิ์พิเศษนั้นมีสำหรับเอวาแค่คนเดียว..... เพียงคนเดียว.....”

“อ้ะ!” โรมีโอตกใจอีกครั้งเมื่อจู่ๆ ก็ถูกจับยกตัวให้ขึ้นมานั่งตักของบอสหนุ่ม ถึงได้รู้ว่าที่ด้านล่างของอีกฝ่ายก็แข็งขืนไม่แพ้กัน และมันกำลังดุนดันบั้นท้ายอย่างหาญกล้า โรมีโอจึงตอบสนองความกล้าหาญนั้นด้วยการขยับโยกกายบดคลึงเจ้าแท่งร้อนนั้นไปมา

“เอวาเป็นของฉัน.... และนายส่งเอวาให้มัน.... โรม!” ไมเคิลดึงเชือกที่จับอยู่ด้านหลังให้ลงต่ำมากขึ้นไปอีก จนตอนนี้ตัวของโรมีโอกำลังแอ่นโค้งไปทางด้านหลัง ใบหน้าถูกจับกุมกระชับไว้ด้วยมือของไมเคิล แรงบีบนั้นรุนแรงไม่น้อย เพียงไม่นานผู้ช่วยหนุ่มก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วสันกรามของตนอย่างรวดเร็ว

“อึก!” เมื่อโรมีโอส่งเสียงครางผะแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน ไมเคิลจึงยอมปล่อยมือออกในที่สุด ส่วนเชือกที่ใช้พันธนาการนั้นก็จับดึงไปทางด้านหลัง ผูกมันไว้กับหัวเตียงก่อนจะจับให้โรมีโอพลิกกายหันหลัง ทำให้เสื้อนอนเลิกขึ้นมาจนเห็นบั้นท้ายกลมกลึง ไมเคิลก็ส่งมือไปนวดเฟ้นสลับกับการฟาดมือลงไปหลายๆ หน จนบั้นท้ายขาวนวลขึ้นสีแดงเรื่อรอยนิ้วมือ

ไมเคิลเลิกเสื้อของโรมีโอออกจนมันไปกองอยู่ที่ข้อมือเล็กที่ถูกผูกมัด เปิดเผยแผ่นหลังขาวนวลเนียน ร่องหลุมกระดูกสันหลังเด่นชัด มองดูแล้วก็คล้ายกับของน้องน้อยยอดดวงใจ ทำให้ไมเคิลเผยรอยยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะขยับไปจุดเทียนสีแดงที่เตรียมเอาไว้แทน

ใช้ส่วนโคนของแท่งเทียนไล้ไปตามกระดูกสันหลัง โรมีโอก็ยังคงใจเย็นได้อยู่ จนกระทั่งน้ำตาเทียนหยดลงบนแผ่นหลัง ชายหนุ่มถึงกับตัวกระตุกสะดุ้งขึ้นมาในทันที และนั่นทำให้ไมเคิลส่งเสียหัวเราะชอบใจ

“หึหึ” ไมเคิลหยดน้ำตาเทียนไปตามกระดูกสันหลังของผู้ช่วยหนุ่ม จนเกิดเป็นทางยาวสีแดงบนแผ่นหลังเนียน เสียงครวญครางของโรมีดังลอดออกมาแผ่วเบา แต่ไมเคิลก็ยังคงได้ยินชัดเจน ชายหนุ่มจับยกตัวของโรมีโอให้อยู่ในท่าคลานสี่ขา กดแผ่นหลังบางให้แอ่นลงต่ำ ปัดเส้นผมสีน้ำตาลไปไว้ที่ด้านข้าง แล้วจึงเริ่มหยดน้ำตาเทียนอีกหน

ในคราวนี้น้ำตาเทียนไหลหลากเป็นทาง เพียงไม่นานก็เหือดแห้งและเกาะแน่น แต่ไมเคิลก็ยังคงหยดที่เดิมซ้ำๆ จนกว่ามันจะไหลไปกองอยู่ที่กลางแผ่นหลัง ทำให้ผิวขาวๆ นั้นเป็นรอยแดงปื้นอย่างน่าสงสาร

“ฮึก...” เสียงเจือสะอื้นดังออกมาจากริมฝีปากเล็ก ทำให้ไมเคิลเลิกคิ้วมอง ก่อนจะเอ่ยถามออกไป

“เจ็บ? ....”

“คะ ครับ ฮึก” โรมีโอตอบกลับมาไม่มีอิดออด เมื่อได้ฟัง ไมเคิลก็ดับเทียนลงและขยับไปหยิบคว้าขวดน้ำมันหอมติดมือมาด้วย จัดการชโลมมันลงที่ช่องทางด้านหลัง และทาแคลือบที่แท่งเทียนสีสวย ส่งนิ้วโป้งไปบดคลึงให้ช่องทางนั้นขยายเพียงเล็กน้อย แล้วจึงดันเทียนเข้าไปในช่องทางด้านหลังแทน

“อะ อึก!!” โรมีโอกัดฟันเอาไว้แน่น ไมเคิลเหลือส่วนปลายไว้เล็กน้อย แล้วจึงจุดเทียนขึ้นใหม่ ทำให้เกิดแสงสว่างดวงเล็กที่ปลายช่องทางรักซึ่งตอดรัดแท่งเทียนเอาไว้แน่น

“อ้ะ!” โรมีโอร้องออกมาอย่างตกใจอีกครั้ง เมื่อน้ำตาเทียนจากช่องทางด้านหลังหยดลงที่ปลีกน่องของตน ทำให้โรมีโอสะดุ้ง ด้วยไม่คิดว่าบอสจะจุดเทียนเอาไว้แม้ว่าจะคาอยู่ที่ช่องทางก็ตามที ดังนั้นแล้วสองขาจึงอ้ากว้าง พยายามไม่ให้น้ำตาเทียนหยดลงที่ปลีกน่องของตนอีก

“วิวดี......” ไมเคิลพูดขึ้นเมื่อได้เห็นท่าทางเช่นนั้น ก่อนจะหันไปหาเทียนหอมที่ชอบใช้กับเอวาบ่อยๆ บางครั้งก็เป็นรูปหัวใจหรือดอกกุหลาบหลากสี นำส่วนปลายเชือกไปจ่อกับช่องทางด้านหลังที่ยังคงมีแสงไฟ จนเปลวไฟเกิดขึ้นที่ปลายเชือกจึงละออก ใช้ไฟแผดเผาโลมเลียเนื้อเทียนจนได้น้ำตาเทียน แล้วจึงเทมันลงบนแผ่นหลังของโรมีโอ ก่อนจะกดแนบเทียนหอมลงไป คล้ายกับการปักตั้งเทียนทั่วๆ ไป หากแต่มันกลับทำให้โรมีโอเจ็บปวดจนส่งเสียงร้องออกมา

“อ๊า! ฮึก ฮึก” ในคราแรกยังคงตกใจ หากแต่ครั้งต่อๆ ไปก็เก็บกดอารมณ์ได้ดีขึ้น

ไมเคิลผละออกมาดูผลงานของตัวเอง ตอนนี้เทียนสีแดงเข้าใกล้ผิวหนังของผู้ช่วยหนุ่มเข้าไปทุกที ที่บนหลังนั้นก็เต็มไปด้วยเทียนหอมรูปแบบต่างๆ กระจายตัวอยู่ทั่วแผ่นหลัง ทำให้โรมีโอต้องเกร็งร่างจนสั่นระริก ไมเคิลเอื้อมมือไปดับเทียนสีแดงที่ช่องทางรัก ก่อนจะดึงถอนมันออกอย่างรวดเร็ว ทำให้โรมีโอตัวกระตุกไปชั่วครู่

ไมเคิลกดนิ้วมือลงในช่องทางเล็ก เพราะเทียนแท่งเดียวที่คาไว้ไม่อาจรองรับความใหญ่โตของเขาได้จึงต้องช่วยขยายสักเล็กน้อย เมื่อเตรียมช่องทางจนมั่นใจว่าจะเข้าไปได้ไม่เป็นปัญหา ไมเคิลก็จดจ่อส่วนปลายของตนเข้ากับช่องทางนั้น ถูไถทำความคุ้นเคยเล็กน้อย แล้วจึงค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปช้าๆ จนกระทั่งเข้าไปได้ทั้งหมดก็หยุดนิ่ง เฝ้ารอดู.....

โรมีโอบิดกายไปมาอย่างทรมาน หวังให้คนด้านหลังขยับเคลื่อนกายเข้าออก แต่เจ้านายหนุ่มกลับหยุดนิ่ง ไม่ยอมขยับแม้แต่น้อย ทำให้โรมีโอต้องเปล่งเสียงร้องเรียกแทน

“บะ บอสครับ.....”

“หึ..... ขยับเอง....” เพียงเท่านั้นร่างกายสูงโปร่งของโรมีโอก็เริ่มเคลื่อนไหว ในคราแรกนั้นยังคงเชื่องช้า แต่ในครั้งต่อๆ มากลับเพิ่มความแรงขึ้นอีกนิด และนั่นทำให้เทียนหอมที่วางอยู่บนแผ่นหลังเคลื่อนไหว น้ำตาเทียนเป็นแอ่งไหลบ่าราวกับน้ำตกที่รินรดแผนหลัง

“อ๊าาา” โรมีโอหยุดขยับกายในทันใด ความปวดแสบปวดร้อนแล่นริ้วไปทั่วทุกพื้นที่ ทำให้ไมเคิลฟาดมือลงที่สะโพกอย่างไม่ออมแรง

“ขยับ....” ชายหนุ่มเอ่ยปากสั่งการเสียงดุดัน

“แต่....”

“ฉันสั่ง.... ขยับ!” น้ำเสียงนั้นเข้มขึ้นอีกนิดและเต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจ ทำให้โรมีโอต้องจำใจเคลื่อนไหวกายตามคำสั่ง หากแต่ความเร็วนั้นช้าลงมาก ด้วยกลัวว่าเทียนหอมบนหลังจะหกรินรดตัวเองอีกหน และดูเหมือนว่านั่นจะทำให้ไมเคิลขัดใจ ชายหนุ่มจับจับตรึงเอวบางเอาไว้มั่น แล้วกระแทกเข้าหารัวเร็วราวกระสุนปืน เทียนหอมบนหลังโรมีโอหกกลิ้งไปตามแรงกระแทก และมันก็หกใส่ทั่วแผ่นหลังจนกลายเป็นรอยแดงเถือก

“อะ อะ อ๊า”

“อืมมมม” เสียงครางสอดประสานกันและกัน มาพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง

ปึก! ปึก! ปึก!

เพียงไม่นานนักเทียนหอมบนหลังก็หลุดร่วงไปจนหมด ลงไปกองอยู่บนเตียงที่ด้านข้าง เนื้อตัวของโรมีโอเต็มไปด้วยเทียนหอมหลากสี ไม่ว่าจะเป็นแดง ขาว ชมพู ม่วง หรือฟ้า ยิ่งทำให้ไมเคิลรู้สึกพึงพอใจ แต่นั่นก็ยังไม่มากพอ.....

ชายหนุ่มเอื้อมไปหยิบเอาตัวหนีบพร้อมกระดิ่งเสียงใสกังวานขึ้นมาถือไว้ในมือ ก่อนจะใช้มันหนีบลงที่ยอดอกทั้งสองข้าง เมื่อขยับตัว เสียงหวานใสก็ดังกังวานไปทั่ว เมื่อได้ยินเสียงเร้าอารมณ์ ไมเคิลก็ยิ่งโถมกายเข้าหา อัดกระแทกสะโพกแน่นหนารัวเร็วจนกายคนใต้ร่างสั่นคลอน

“ถ้าฉันหนีบมันที่ด้านล่าง..... จะเป็นยังไงนะ....” น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังอยู่ข้างหูของโรมีโอ มันเป็นเสียงชวนฝันที่ถ้าสาวๆ ได้ยินคงพากันอ่อนระทวย แต่ไม่ใช่กับโรมีโอที่เสียงนั้นเป็นดั่งพญามัจจุราชมาพรากชีวิตของเขาไป

และโรมีโอก็ไม่รู้ว่าด้านล่างที่บอสของตนพูดถึงคือตรงไหน ไม่ต้องรอให้หาคำตอบนาน ไมเคิลก็กระชากดึงเอาตัวหนีบออกไปจากอก จนทำให้โรมีโอเปล่งเสียงออกมาดังลั่น

“อ๊าาา อึก!”

“หึหึ”

“ยะ อย่า....” โรมีโอเกร็งตัวมากขึ้น เมื่อจุดที่ไมเคิลนำตัวหนีไปถูไถคือแก่นกายร้อนและถุงอัณฑะเล็กๆ ทั้งสองข้างของตน ก่อนที่ไมเคิลจะดึงหนังที่ส่วนปลายแท่งร้อนของโรมีโอแล้วใช้ตัวหนีบ หนีบลงไป ทำให้โรมีโอส่งเสียงออกมาดังลั่น

“อ้ากกกกกก” สิ้นเสียงนั้นชายหนุ่มก็ทรุดฮวบ น้ำตาไหลพรากอย่างน่าสงสาร เจ็บจนบิดตัวไปมาด้วยความทรมาน ช่องทางรักปล่อยให้กายร้อนของไมเคิลหลุดออกจากรัดตรึง โรมีโอนอนิ่งๆ เมื่อยังรู้สึกเจ็บจุกจนไม่อาจขยับตัวได้

“เห็นแก่ความดีของนาย..... ฉันจะให้เวลาสักหน่อย....”

“10....”

“ฮึก ฮึก”

“9....” โรมีโอได้แต่นอนสะอึกสะอื้นอยู่เงียบๆ ช่วงเวลาเพียงแค่ 10 วินาที กลับรู้สึกว่านานราวกับชั่วกัปชั่วกัลป์

ไมเคิลนับตัวเลขถอยหลังไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเลขหนึ่งมาถึง แต่การกระทำกลับไม่ใช่การดึงตัวหนีบออกแต่อย่างใด แต่เป็นการจับตัวโรมีโอให้นอนหงาย อ้าขาออกกว้าง และกระแทกตัวตนเข้าไปทีเดียวมิดลำ!

“อ้ากกกกก” โรมีโอกรีดร้องอีกครั้งพร้อมกับพยายามดิ้นหนี

“ชู่ว..... เงียบ...” ไมเคิลพูดพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากของโรมีโอเอาไว้แน่น ด้วยกลัวว่าเสียงกรีดร้องนี้จะรบกวนการนอนของน้องน้อย แม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าเสียงใดๆ จากห้องนี้จะไม่มีทางเล็ดรอดไปได้ก็เถอะ

เมื่อไมเคิลได้ปิดปากของผู้ช่วยคนสนิท จึงรับรู้ว่าใบหน้านั้นชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาขนาดไหน สิ่งที่เปล่งออกจากริมฝีปากคือการร้องครางด้วยความกระสันซ่านและความเจ็บปวด แต่กลับไม่มีถ้อยคำอ้อนวอนขอความเห็นใจ ไมเคิลผละมือออกจากริมฝีปากเมื่อมั่นใจว่าโรมีโอจะไม่ส่งเสียงออกมาอีก แล้วจึงขยับไปปลดผ้าปิดตาออกในที่สุด

ทันทีที่ดวงตาสีฟ้าสดใสเหลือบตาขึ้นมอง ไมเคิลก็เห็นอารมณ์มากมายภายในดวงตานั้น ไม่ว่าจะเป็นการตัดพ้อต่อว่า หรือว่าความเสียใจ จนชายหนุ่มไม่อาจทำใจมองได้นาน จึงต้องหลุบตาลงก้มมองยอดอกของอีกคนแทน แล้วใช้ตัวหนีบที่เหลืออยู่หนีบกลับเข้าไปที่เดิม และไม่ลืมจะดึงเอาตัวหนีบที่ด้านล่างกลับขึ้นมาด้วย โรมีโอสะอื้นเบาๆ แต่ก็ยังคงพยายามหอบหายใจปรับอารมณ์ให้คงที่

ภายในใจของผู้ช่วยหนุ่มคิดเอาไว้แล้วว่าความทรมานมันยังไม่จบ.....

บอสใช้ของเล่นกับเขาเพียง 2 ชิ้น ยังเหลืออีก 1 ชิ้นที่เป็นปริศนา ทำให้โรมีโอสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อเตรียมใจ ในขณะที่ไมเคิลเอื้อมมือไปหยิบของบางสิ่งออกมาแทนที่ ในมือของไมเคิลคือพู่แส้เส้นหนึ่ง ทำให้โรมีโอที่หวาดกลัวในคราแรกแอบแปลกใจ แต่อย่างไรก็ไม่อาจไว้วางใจได้เลยเมื่อมันอยู่ในมือเจ้านายของตน

ไมเคิลใช้แส้นั้นลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของผู้ช่วยหนุ่ม ก่อนจะสะบัดปลายแส้ฟาดลงไปบนเนื้อตัวของผู้ช่วยหนุ่มอย่างรวดเร็วและรุนแรง!

เพี้ยะ!

โรมีโอสะดุ้งเพียงเล็กน้อย เพราะอาวุธประจำกายของเขาก็คือแส้ แถมยังมีความแน่นหนาและลูกเล่นมากกว่านัก และชายหนุ่มก็มักจะได้รับบาดแผลจากการฝึกซ้อมอยู่บ่อยๆ จนรู้สึกว่าพู่แส้เส้นนี้ให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มน่ารักแทนที่จะเป็นความเจ็บปวด

ไมเคิลสะบัดแส้ลงอีกครั้งโดยจงใจให้โดนกับตัวหนีบกระดิ่งสีสวย โรมีโอถึงกับครางซี้ดออกมาเบาๆ ด้วยความกระสันซ่าน บิดกายไปมาด้วยความทรมานที่แสนหวาน กายแกร่งของไมเคิลที่ยังคงฝังตัวอยู่ภายใต้ความอ่อนนุ่ม ขยับขยายจนคับแน่นช่องทาง ยิ่งภายในตอดรัดและบีบตรึงมากเท่าไหร่ บอสใหญ่ยิ่งขบกัดฟันเอาไว้แน่น

“ฉันลงโทษนาย.... แต่นายกลับชอบมันเสียอย่างนั้น.... ร่านจริงนะโรมีโอ.....” ไมเคิลพูดกลั้วหัวเราะในลำคอ ทำให้โรมีโอใบหน้าซับสีเลือด หันเหสายตาหลบออกไปทางด้านข้าง ไมเคิลยกข้อพับของโรมีโอให้ขึ้นสูง กดข้อเข่าลงต่ำจนแนบไปกับยอดอกที่มีกระดิ่งสีหวาน เปิดเผยช่องทางที่ด้านหลังให้ลอยเด่น ก่อนที่ไมเคิลจะกระแทกกระทั้นเข้าไปรัวเร็ว โจนจ้วงอย่างคนไม่รู้จักพอราวกับกระทิงคลั่ง

โรมีโอเสียวซ่านแทบขาดใจ อยากจะยกมือขึ้นโอบกอดรอบลำคอแกร่งใจจะขาด แต่กลับติดบ่วงรัดพันธนาการทำให้ไม่สามารถทำได้ดั่งใจ ดังนั้นสิ่งที่พอจะทำได้คือการตอดรัดตัวตนของบอสใหญ่เอาไว้แน่น บีบหนักเบาสลับเป็นจังหวะจนทำให้ไมเคิลคำรามลั่น ยิ่งบ้าคลั่งกระหน่ำแทงไม่มีหยุด

“อ้ะ อ้ะ ไมค์! อึก!”

“อ่า... ซี้ด.... โรม....” ริมฝีปากของทั้งคู่ต่างร้องเรียกกันและกัน โรมีโอปรือตาขึ้นมองใบหน้าของบอสหนุ่ม สีหน้านั้นจริงจังมุ่งมั่นและเครียดขึ้ง ขณะที่กระแทกกายเข้าหาหนักแน่นรวดเร็วจนโรมีโอหัวสั่นหัวคลอน แต่ดวงตานั้นกลับจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากบางสีซีดของผู้เป็นนาย

ภายในใจอดคิดไม่ได้ว่าตนจะมีวันที่ได้รับจูบแสนหวานอย่างเช่นคุณหนูของตนบ้างหรือไม่ แต่คิดได้เพียงไม่นาน สมาธิก็แตกซ่านเมื่อไมเคิลฝังแทรกตัวตนลึกขึ้น เร็วขึ้น ก่อนจะกดแช่ที่ภายใน ปลดปล่อยหยาดธาราอุ่นร้อนเข้าสู่ช่องทางสีฉ่ำ พร้อมๆ กับที่โรมีโอนั้นปลดปล่อยออกมาเช่นกัน

ทั้งคู่ต่างหอบหายใจหนัก แต่เพียงไม่นานนัก บทเพลงสวาทครั้งใหม่ก็เริ่มขึ้น ซึ่งคราวนี้ไมเคิลจับให้โรมีโอนั่งคุกเข่าหันหลัง แล้วแทรงตัวเข้าไปซ้อนทับอีกที จนดูคล้ายว่าโรมีโอกำลังนั่งขยับโยกบนเก้าอี้มนุษย์ที่มีหน้าขาแข็งแกร่งรอบรับ

เส้นผมสีน้ำตาแผ่สยายคลอเคลียไปทั่วแผ่นหลังที่มีเทียนหลากสีแต่งแต้ม ไมเคิลจับรวบเส้นผมนั้นไว้ในมือ ใช้มันพันไปตามท่อนแขนกำยำ ก่อนจะจับยึดเอาไว้มั่น แล้วดึงทึ้งให้ใบหน้าหงายเริด ไมเคิลใช้จังหวะนี้ในการประทับริมฝีปากลงที่ลำคอ กัดลงไปเต็มแรงจนได้กลิ่นคาวเลือด ในขณะที่โรมีโอยังถูกกระแทกกระทั้นกาย

“อ๊าาา” โรมีโอกรีดร้องเสียงหลง พร้อมๆ กับการปลดปล่อยออกมาอีกหนในทันที หยาดน้ำสีขุ่นริดรดเปรอะเปื้อนบนหมอนสีแดงก่ำ เพราะพึ่งปลดปล่อยไปก่อนหน้า แถมยังถูกกระตุ้นในทันที ความรู้สึกของชายหนุ่มจึงไวมากเป็นพิเศษ และเพราะการเสร็จสมของโรมีโอนี้เองที่ทำให้ช่องทางด้านหลังบีบตัวแน่น จนไมเคิลถึงกับส่งเสียงคำรามทุ้มต่ำ ผลักให้โรมีโอนอนคว่ำหน้า ดึงรั้งสะโพกให้โก่งโค้ง ใช้ฝ่ามือกดใบหน้าของผู้ช่วยหนุ่มลงไปจนจมเตียง แทรกกายเข้าหารัวๆ จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น ยิ่งทำยิ่งมัน ยิ่งมันยิ่งรู้สึกดี

ไมเคิลใช้มือของตนบีบไปตามเนื้อตัวเนียนนุ่ม บีบขยำเคล้นคลึงไปทั่วทุกพื้นที่ ไม่สนว่ามันจะทำให้น้ำตาเทียนบนแผ่นหลังหลุดออกมาหรือไม่ สิ่งที่อยู่ภายใต้จิตสำนึกในตอนนี้มีเพียงแต่ความลุ่มหลงมัวเมา

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบแส้ขึ้นมาอีกครั้ง ฟาดลงไปรัวๆ บนแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยเทียนหลากสี การกระทำนั้นทำให้โรมีโอเสียวซ่านแทบขาดใจ หยาดน้ำสีใสไหลออกจากดวงตาและริมฝีปาก ส่งเสียงครวญครางแว่วหวานออกมาไม่หยุด

ปึก! ปึก! ปึก!

ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!

ปึก!!!

“อ๊าาาา”

“อึก! อ่า.....” ในจังหวะสุดท้ายนั้นเน้นหนักและแนบแน่น เป็นอีกครั้งที่ไมเคิลปลดปล่อยห้วงอารมณ์เข้าไปในโพร่งสวาทของผู้ช่วยหนุ่ม จนน้ำสีขาวขุ่นเอ่อล้น พร้อมๆ กับที่โรมีโอก็ปล่อยออกมาเลอะเตียงเช่นกัน โรมีโอตัวกระตุกถี่ ความเสียดเสียวแล่นไปทั่วร่างจนใบหูถึงกับอื้ออึง แต่กระนั้นก็ยังได้ยินเสียงดังบ๊วบเมื่อไมเคิลถอดถอนตัวตนออกไป

“อะ อะ อะ” โรมีโอที่ยังคงตัวกระตุกอยู่มีอันต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อไมเคิลใช้สองมือแหวกช่องทางออกกว้างจนเผยให้เห็นเนินเนื้อด้านในสีแดงก่ำ ชุ่มช่ำไปด้วยน้ำกามสีขาวขุ่น ก่อนที่ไมเคิลนั้นจะสอดปลายนิ้วมือเข้าไปทีเดียวถึงสี่นิ้ว ทำให้ช่องทางนั้นหดรัดบีบตัวในทันที

ไมเคิลหมุนคว้านไปทั่ว ชนเข้ากับผนังด้านข้างที่เต้นตุ้บตอดรับนิ้วมือเขาไม่หยุด ก่อนจะงอมือเล็กน้อยกวาดต้อนน้ำรักออกมาจนหมด กดจูบที่แผ่นหลังนั้นเบาๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่มทุ้มข้างใบหู

“โทษของนาย.... ยังเหลืออีกหนึ่ง..... ฉันจะทำช้าๆ .... หึ อย่าพึ่งสลบไปก่อนล่ะ.... โรมีโอ.....” และนั่นทำโรมีโอรู้ว่า ราตรีนี้ยังยาวไกล......