ตอนพิเศษ ลุง..หนูหิวนม

‘ลุงงงงงงงงงง’ มิลาด้ากลอกตามองอย่างเบื่อหน่าย พลิกกายหนีไอ้ลูกเสือตัวเล็กที่ชอบล้อมหน้าล้อมหลังไม่หยุด

มิลาด้าไปเจอเจ้าลูกเสือตัวนี้เพราะได้ยินเสียงบางอย่างที่ดังสนั่นจากทางด้านหลังของป่า พอไปถึงก็เห็นแม่เสือตัวหนึ่งที่นอนไร้ลมหายใจ อยู่ข้างนอกรั้ว โดยมีชายคนหนึ่งเอาปืนจ่อเอาไว้ ส่วนเจ้าลูกเสือนั้นเข้ามาในกรงด้วยกันกับมันอย่างงงๆ ซึ่งมันได้มารู้ภายหลังว่าแม่ของเจ้าตัวเล็กนี่ขุดหลุมเพื่อใช้หลบหนี แต่เพราะมันหลุมเล็กเกินไป เจ้าลูกเสือจึงรอดมาได้แค่ตัวเดียว ส่วนแม่ของมันถูกยิงตายและนอนปิดทางเข้าออกไว้แทน

กรรรรรรรรรร

มันขู่คำรามเสียงดังทำให้มนุษย์คนนั้นรีบวิ่งหนีไป มันมองหน้าลูกเสือตัวเล็กเพียงชั่วครู่ พอได้ยินเสียงเจ้านายร้องเรียกก็พุ่งทะยานกลับไปหาทันที ไม่สนใจเจ้าจิ๋วอีก

ใครจะไปรู้ว่าเจ้าจิ๋วนี่วิ่งตามมาแถมยังทำร้ายเจ้านายของเขาจนได้เลือดอีกด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้านายเขาสั่งไว้ เจ้าจิ๋วคงไม่ได้มาวิ่งเล่นรอบตัวเขาแบบนี้เป็นแน่ เพราะเขาจะกัดหัวมันทิ้งด้วยตัวเอง!

‘ลุงงงงงง หนูหิวนมมมมม’ เจ้าลูกเสือร้องแง้วๆๆ น่ารำคาญ ปีนป่ายตัวของมิลาด้าไม่หยุด จนเจ้าเสือหนุ่มรำคาญ ใช้เท้าหลังดีดเจ้าจิ๋วจนกลิ้งตลบไปไกล

กรรรรรรร

มิลาด้าส่งเสียงหัวเราะในลำคอแล้วพลิกกายหนีอีกหน

‘หิว! หนูหิว!!’ เจ้าลูกเสือขาวร้องบอกอีกครั้งพร้อมเดินกลับเข้ามาใกล้ งับหูงับหางเรียกความสนใจ ซึ่งมิลาด้าก็ใช้ทั้งขาหน้าขาหลังเตะกลิ้งไปเสียหลายที แต่เจ้าจิ๋วนี่ก็ยังไม่ยอมแพ้ จนมันคร้านจะสนใจ ปล่อยให้เจ้าลูกเสือปีนป่ายได้ตามใจ

เจ้าลูกเสือขาวมองหาเต้านมอวบอิ่มแบบที่แม่ของมันมี ใช้จมูกดอมดุมซุกไซร้หากลิ่นหอมของน้ำนมไปทั่ว มิลาด้าพ่นลมหายใจ เอ่ยบอกเสียงหน่าย

‘ข้าเป็นตัวผู้ จะไปมีน้ำนมได้ไง’ ว่าพร้อมสะบัดหางฟาดปึงปัง แล้วทิ้งตัวลงนอน ไม่สนใจเสียงครางหงิ๋งของเสือขาวที่มีอายุน้อยกว่า

‘ฮึก หนูหิว’ เจ้าตัวเล็กยังไม่เลิกพยายาม มันอ้าปากงับเข้าที่เต้านมของมิลาด้า จนมันผงกหัวขึ้นมาดู

‘ทำอะไรน่ะ’

‘กินนม’

‘มันไม่มีนม’

‘มันต้องมีน้ำนมออกสักเต้าแหละน่า!’ เจ้าตัวเล็กไม่ยอมแพ้ ทั้งดูด ทั้งเค้น แต่ก็ไม่มีน้ำนมสักหยด มันจึงเปลี่ยนเต้านมไปเรื่อยๆ

‘อ้ะ! น้ำนม!’

จ๊วบบบบบบบบบ

‘อ้ะ! อ๊า! ไอ้ลูกเสือออออออออ แฮ่ก! กรรรรรร’ มิลาด้าได้แต่นอนหงาย สองขาหลังสั่นระริก พูดคำใดไม่ออกนอกจากเสียงครางในลำคอ เขาจะบอกไอ้ลูกเสือโง่ตัวนี้อย่างไรได้บ้าง ว่าได้ที่มันเอาปากไปดูดดุนอยู่นั่นน่ะไม่ใช่น้ำนม!!

ซี้ดดดดดดดดดดดดดด

เจ้าเสือขาวร้องคำรามในลำคอดังลั่นไปทั่วพื้นที่ ร่างกายอันใหญ่โตนั้นนอนแผ่หราอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง โดยที่ด้านล่างตรงกลางหว่างขา มีเจ้าลูกเสือขาวตัวเล็กใช้ริมฝีปากที่ยื่นยาวนั้นดูดดุนรีดเค้นน้ำนมออกมาจากไม่รู้จักเหนื่อยหน่าย มิลาด้าขาหลังสั่นระริก ความรู้สึกเสียดเสียวแล่นพล่านไปทั่วกาย ในตอนที่ไม่อาจอดทนอดกลั้นไหว หยาดน้ำสีใสก็เริ่มผุดออกมาให้เห็น

‘น้ำนม!!!’ เจ้าลูกเสือขาวร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะแลบเลียริมฝีปากแผล็บๆ อย่างฉงนสงสัย เอ่ยปากออกมาด้วยความไม่มั่นใจเสียงเบา

‘ทำไมน้ำนมของลุงไม่เห็นเหมือนของท่านแม่เลย’ ถึงจะพูดเช่นนั้นแต่ก็ยังไม่ละออกจากเต้านมที่ยื่นยาว แต่กลับแลบลิ้นเลียอย่างหิวกระหาย

จนมิลาดาครางครือยู่ในลำคอ

กรรรรรรร

‘อะ ไอ้ลูกเสือโง่! อึก!’ ร่างทั้งร่างของเจ้าเสือหนุ่มเกร็งไปทั่วทั้งตัว ขาทั้งสี่นั้นปัดป่ายไปมาเมื่อไม่อาจทนรับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นได้ ก่อนที่ความรู้สึกมากมายจะเกิดขึ้น ความอุ่นร้อนและปลายลิ้นที่แลบเลียท่อนลำของตน พร้อมทั้งยังมีแรงดูดเล็กๆ และริมฝีปากที่อุ่นร้อน จนสุดท้ายทำให้เจ้าเสือหนุ่มที่อยู่เป็นโสดมานานนับสิบปีทนไม่ไหว ทำนบพังทลายออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป

โฮกกกกกกกกกกกกก

‘อ้ะ!!’ หยาดน้ำสีขาวพ่วงพุ่งออกมาจากท่อนลำ เจ้าลูกเสือตัวเล็กนั้นในคราแรกเพราะความตกใจ จึงทำให้เผลอชะงักไปชั่วครู่ ทำให้ใบหน้าขาวๆ นั้น เปียกชุ่มไปด้วยน้ำเมือกลื่น ก่อนที่เจ้าเด็กน้อยจะก้มลงไปดูดดุนอีกหนอย่างตะกรุ้มตะกราม

‘แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก’ มินลาด้าหายใจเหนื่อยหอบ

‘อิ่มจัง~~~’ เจ้าลูกเสือตัวจิ๋วเอ่ยบอก ขณะที่ขยับไปนั่งเลียไม้เลียมือ เช็ดหน้าเช็ดปากไปมา ก่อนจะหันเหสายตาไปมองเสือขาวตัวใหญ่ที่ยังคงนอนหงายอยู่เช่นเดิม เอ่ยปากด้วยความแง่งอน

‘ไหนลุงบอกว่าไม่มีน้ำนมไง! ลุงขี้งก!!’ ว่าพร้อมทำท่าทีฮึดฮัดขัดใจ เชิดหน้าขึ้นสูง มิลาด้าที่อาการกระตุกเกร็งคลายลงแล้วก็พลิกตัวกลับมานอนขดตัวตามเดิม ยกขาหลังถีบเจ้าลูกเสือนั้นกลิ้งไปสามตลบ เอ่ยบอกด้วยเสียงรอดไรฟัน

‘ไอ้ที่ลูกเสือโง่ ที่เจ้าเอาปากไปดูดนั้นเขาเรียกว่าเต้านมที่ไหนกัน!!’

‘ไม่เรียกเต้านมแล้วเรียกอะไร?’ เจ้าลูกเสือตัวเล็กฟังแล้วไม่เข้าใจ มันต่างจากเต้านมตรงไหน มีจุกเหมือนกัน แถมน้ำนมยังออกมาเสียมากมาย จึงขยับเข้าไปกระแซะ พร้อมเอ่ยปาก

‘ลุงไม่ต้องอายน้าาา มีนมอยู่ 5 เต้า แต่ออกเต้าเดียวไม่เป็นไรหรอก ท่านแม่ของหนูก็มีนม 6 เต้า แต่ออก 3 เต้าเหมือนกัน!!’ เจ้าลูกเสือขาวพูดด้วยดวงตาเปล่งประกาย มิลาด้าที่มองเห็นดวงตาใสซื่อบริสุทธิ์นั้นก็พลันรู้สึกจุกคอ พูดอะไรไม่ออกไปครู่ใหญ่

‘ไอ้ที่เจ้าเอาปากดูดไปนั้นเข้าเรียก-’

‘นายท่าน!!!’ เจ้าลูกเสือขาวร้องเรียกเสียงดัง วิ่งตุ้บปัดตุ้บเป๋เข้าไปหาผู้เป็นนาย และเพราะถ้อยคำนั้นทำให้มิลาด้าหันขวับไปมองทิศทางที่เจ้าลูกเสือโง่ตัวนั้นวิ่งไป จนได้พบกับดวงตาสีทองที่เรืองรอง ใบหน้าถูกปกปิดไปครึ่งหนึ่ง

เจ้านายของตนมายืนดูตั้งแต่เมื่อไหร่? เหตุใดมันถึงไม่รับรู้? แล้วนี่เจ้านายของตนเห็นอะไรไปบ้าง? หวังว่าคงไม่ใช่.......

“มิลาด้า...... ชอบแนวนี้งั้นหรอ?” ไมเคิลเอ่ยถามพร้อมกับทรุดตัวลงคุกเข่า หยิบผ้าเช็ดหน้าที่ภรรยารักเสียบใส่กระเป๋าเสื้อออกมาเช็ดหน้าเช็ดตาของเจ้าลูกเสือขาวตัวเล็ก ก่อนจะเอ่ยต่อ

“นึกว่าเป็นอะไร ได้ยินร้องเสียงดังลั่น...... ที่แท้.....” พูดพร้อมปรายสายตามอง ก่อนจะเอ่ยปากทิ้งท้ายไว้ พร้อมกับหันหลังเดินจากไป

“เจ้านี่ยังเด็ก...... รอโตก่อน..... ค่อยกิน.....” เจ้าน๊ายยยยยยยยย ไม่ใช่โว้ยยยยยยยย

เสียงของมิลาด้าร้องคำรามลั่นไปทั่วพื้นที่ แต่อนิจาที่ไม่มีใครเข้าใจถ้อยคำนั้น นอกจากเจ้าลูกเสือขาวตัวเล็กที่นั่งทำหน้าแบ๊วอยู่ด้านข้าง

‘นี่ๆ ลุงจะกินหนูหรอ~~~’

เฮ้อออออออ หมดคำจะพูด.........

จบบริบูรณ์