ตอนพิเศษ ฮันนี ฮันนี ฮันนีมูนนนน #2 NC+++

“ขอนะ......”

“ดะ เดี๋ยว” โรมีโอร้องบอกพร้อมกับยกมือขึ้นดันแผ่นอกแข็งแกร่งเอาไว้พลางหันหน้าหลบไปอีกทาง อ้อมแอ้มบอกไม่เต็มเสียง

“ตัวเล็กยัง-”

“ไม่อยู่แล้ว.....” ไมเคิลบอกพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งดึงรั้งกางเกงว่ายน้ำของโรมีโอลงต่ำ มือข้างหนึ่งบีบขย้ำก้อนเนื้อนุ่ม ในขณะที่มืออีกข้างก็บีบเคล้นไปตามเนื้อตัว โรมีโอหันไปมองตามทิศทางที่เอวาเคยยืนอยู่ เมื่อหันไปก็พบว่าบารอนจับเอวาอุ้มพาดบ่า เดินมุ่งตรงเข้าบ้านไปเสียแล้ว ทั้งๆ ที่คนตัวเล็กดีดดิ้นไปมา เสียงโวยวายแว่วมาเป็นระยะ

“อ๊ะ!! ไมค์!” โรมีโอสะดุ้งสุดตัวเมื่อช่องทางด้านหลังถูกล่วงล้ำโดยนิ้วมือเรียวยาวของไมเคิล ชายหนุ่มทำการสอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนแล้วขยับเข้าออกในทันทีเพื่อเรียกร้องความสนใจ โรมีโอรู้สึกแข้งขาอ่อนแรงจนพยุงตัวไม่อยู่ ศีรษะของโรมีโอซุกลงที่บ่ากว้างของไมเคิล ลมหายใจร้านผ่าวเป่ารินรดที่ซอกคอของไมเคิลแผ่วเบา ยิ่งเป็นการโหมกระหน่ำทำให้ไมเคิลมีความต้องการเพิ่มมากขึ้น

“โรม.....” ไมเคิลกัดฟันกรอด ปลายนิ้วที่สอดแทรกเข้าไปภายในเริ่มขยับเข้าออก พร้อมๆ กับการดึงรั้งให้กางเกงว่ายน้ำของโรมีโอให้ต่ำลงอีกครั้ง และครั้งนี้มันลงต่ำจนมาถึงต้นขาของอีกฝ่าย เผยบั้นท้ายกลมกลึงทั้งสองข้างให้สัมผัสกับผิวน้ำได้เต็มที่และทำให้ไมเคิลสามารถทำอะไรๆ ได้ถนัดมือมากยิ่งขึ้น ชายหนุ่มค่อยๆ สอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปอีกครั้งและครั้งนี้มันไม่ใช่เพียงแค่นิ้วเดียวแต่กลับสอดใส่เข้าไปถึงสามนิ้ว

ปลายนิ้วอุ่นร้อนที่ขยับเข้าออกภายในช่องทางรัก หมุนคว้านไปทั่วคล้ายกับกำลังค้นหาบางสิ่ง ยิ่งทำให้โรมีโอ ตัวสั่นสะท้าน ริมฝีปากของไมเคิลขบกัดที่ริมฝีปากของคนรัก ในขณะที่โรมีโอนั้นเผยอริมฝีปากตอบรับจูบแสนหวานที่ปะปนไปกับรสเค็มปร่าของน้ำทะเล ฝ่ามือของโรมีโอก็ไม่ได้อยู่นิ่งแต่มันลูบไร้เรือนกายของไมเคิลอย่างหลงใหล บีบขย้ำก้อนเนื้อบริเวณแผ่นอก สลับกับการสะกิดและบดคลึงยอดอกของคนรัก เพียงเท่านั้นแรงกระแทกกระทั้นจากฝ่ามือหนาก็รุนแรงขึ้นเป็นเท่าตัว

“อ้ะ อะ ไมค์ อะ!”

“อืมมมม” ไมเคิลครางเสียงเบาในลำคอ ปลายนิ้วมือทั้งสามสอดคว้านไปทั่วโพรงสวาทอุ่นร้อนจนเจอกับส่วนอ่อนนุ่มที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน ไมเคิลกดย้ำๆ ซ้ำๆ ที่ภายในจนทำให้โรมีโอตัวสั่นสะท้าน ปลายนิ้วมือของโรมีโอจิกลงบนบ่ากว้างอย่างไม่ออมแรง ใบหน้าสวยสะบัดไปมาเมื่อไม่อาจสะกดกลั้นอารมณ์หวามที่ปะทุขึ้นได้

“อื้อออ ไมค์ เร็ว.....” โรมีโอร้องขอด้วยเสียงแหบพร่า เงยหน้าขึ้นมองคนรักด้วยดวงตาฉ่ำน้ำ ดวงตาหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความต้องการ แม้ว่าภายในกายจะมีปลายนิ้วทั้งสามขยับเข้าออก แต่เพียงนั้นมันยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ ทั้งเขาและไมเคิลต่างรักกันรุนแรงมากกว่านี้มากมายนัก

“อืมมมม” ไมเคิลไม่ได้ตอบรับคำ เพียงแต่ครางรับในลำคอและทำตามที่คนในอ้อมกอดร้องขอ ปลายนิ้วมือกระแทกกระทั้นเข้าไปรัวเร็วจนเกินคลื่นน้ำกระทบกันดังอย่างต่อเนื่อง มือข้างหนึ่งถูกผละออกจากยอดอกสีหวานของโรมีโอแล้วเลื่อนลงไปบีบคลึงพร้อมรูดรั้งตัวตนของโรมีโอรัวเร็ว

โรมีโอที่ถูกปรนเปรอทั้งหน้าและหลังพร้อมกันเสียวซ่านแทบขาดใจ สองมือดึงรั้งไมเคิลให้โน้มตัวลงต่ำเพื่อบดจูบดูดดื่มรุนแรง มือเรียวนั้นดึงทึ้งเส้นผมสีดำสนิทของคนรักไปมาจนยุ่งเหยิง ขยับกายเข้าหาฝ่ามือหนาอย่างร้อนรน ไมเคิลกอดรัดคนรักเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างแนบแน่น เพราะห่วงยางที่ล้อมคนทั้งคู่เอาไว้ทำให้พื้นที่การขยับนั้นช่างน้อยนิด

“อะ อ๊า!!” โรมีโอร้องออกมาเสียงแผ่วพร้อมกับหยาดน้ำอุ่นร้อนสีขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาก่อนจะจางหายไปกับน้ำสีฟ้าครามสดใสอย่างรวดเร็ว

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก” อดีตผู้ช่วยหอบหายใจรัวเร็ว ทิ้งศีรษะลงบนบ่าของคนรัก ในขณะที่ไมเคิลประพรมจูบไปตามลำคอสลับกับการขบกัดจนขึ้นรอยสีช้ำแดงเรื่อ ชายหนุ่มปล่อยให้คนรักได้พักหายใจเพียงชั่วครู่ ก่อนจะนำห่วงยางออกจากตัวแล้วจับอุ้มโรมีโอให้ขึ้นไปนอนหงายบนห่วงยางนั้น

“อ้ะ!” โรมีโอร้องออกมาเสียงดังเมื่อถูกอุ้มอย่างไม่ทันตั้งตัว ยังไม่ทันได้บ่นอะไรออกไปก็นั่งอยู่บนห่วงยางเสียแล้ว ชั้นในของเขาที่คาอยู่ที่ต้นขา ถูกไมเคิลจับดึงออกไปคาอยู่ที่ข้อเท้าข้างหนึ่ง หากถอดออกไปทั้งหมดแล้วเขาคงไม่มีกางเกงไว้ใส่ตอนขึ้นจากหาดแน่ๆ

ไมเคิลจับขาของโรมีโอให้อ้าออกกว้าง ริมฝีปากพรมจูบลงที่หลังเท้าขาวนวลสะอาด แลบลิ้นเลียไปพลางจนรับรู้ถึงความเค็มปร่าของน้ำทะเล แต่นั่นกลับไม่สามารถหยุดการกระทำของไมเคิลลงได้ ชายหนุ่มยังคงกดจูบไปตามขาเรียว จากปลายเท้าขึ้นมาถึงปลีกน่อง ขยับขึ้นมาที่หัวเข่าพร้อมๆ กับการทรุดตัวลงนั่งไปพลาง จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ต้นขาอ่อนด้านใน ขบกัดและดูดดุนจนขึ้นรอยแดง

“อะ อะ ไมค์....” โรมีโอร้องเรียกเสียงพร่า นิ้วมือขึ้นหนึ่งถูกยกขึ้นมาขบกัดปิดกั้นเสียงครางของตน ไมเคิลทำหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก จึงกดแทรกปลายนิ้วเข้าไปภายในช่องทางอุ่นร้อนที่จมอยู่ใต้น้ำอย่างรวดเร็ว

“ซี้ดดดดดด” เพราะความฝืดเคืองทำให้โรมีโอแอ่นอกขึ้นจากห่วงยางเล็กน้อย มือข้างหนึ่งจับคว้าที่ส่วนหัวของห่วงยางเป็ดน้อยสีเหลืองสดใส ในขณะที่มืออีกข้างถูกริมฝีปากบางและฟันขาวขบกัดเอาไว้ในแน่น

“ร้องออกมา.....”

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ

ไมเคิลพูดพร้อมกับกระแทกกระทั้นมือเข้าออกรัวเร็วยิ่งขึ้น จนโรมีโอดีดดิ้นอยู่บนห่วงยางนั้นสลับกับการส่ายหน้าไปมา

“มะ ไม่ มะ มีคน- อึก! ไมค์!” ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ทาบทับและครอบลงที่แก่นกายของชายหนุ่มจนลมหายใจสะดุดขาดห้วง ปลายนิ้วเท้าของโรมีโอจิกลงบนผิวน้ำอย่างห้ามไม่อยู่ เขารู้สึกทรมานและเสียวซ่านแทบขาดใจ แต่กลับไม่สามารถหนีไปไหนได้ นอกจากนอนบิดตัวไปมาอยู่บนห่วงยางนั้น

ไมเคิลขยับศีรษะรัวเร็ว ดูดกลืนกายร้อนที่ปล่อยหยาดน้ำสีใสรสหวานให้เขาได้ดื่มกิน ในขณะเดียวกันมือทั้งสองข้างก็ไม่ละทิ้งหน้าที่ เมื่อข้างหนึ่งเข้าไปแหวกว่ายอยู่ภายในช่องทางอุ่นร้อน สอดถี่ระรัวไม่เว้นให้ได้พักหายใจ ในขณะที่อีกข้างบีบคลึงและบดขยี้ยอดอกสีหวานนั้นไปมาสลับกับการสอดนิ้วเข้าไปในริมฝีปาก หยอกล้อพัวพันกับลิ้นเล็กไปมาอย่างสนุกสนาน

“อื้ออออ มะ ไมค์ เดี๋ยว ผะ ผมไม่ไหว อึก” โรมีโอร้องบอกอย่างร้อนรนมือทั้งสองข้างปัดป่ายไปมาจนน้ำนั้นแตกกระจายอยู่รอบตัว ต่างจากเอวสอบที่กระดกขึ้นสอดรับกับจังหวะของไมเคิลอย่างโหยหา อยากที่จะหลุดพ้นความทรมานนี้ มันเสียวซ่านจนแทบขาดใจ หัวใจของเขาเต้นรัวเร็ว

“อะ อ๊า!!” โรมีโอหวีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อความต้องการนั้นเดินทางมาถึงปลายทาง ความรู้สึกเบาสบายโอบล้อมรอบตัวจนหัวสมองขาวโพลนไปชั่วครู่ ชั่ววินาทีที่เขาถึงฝั่งฝัน ดวงตาสองสีที่ข้างหนึ่งมีรอยบาดลึกเหลือบสายตาขึ้นมองจ้องอย่างดุดันและหิวกระหาย และมันทำให้เขาเสร็จสมในทันทีอย่างห้ามไม่อยู่ ไมเคิลผละออกจากโรมีโอเพียงชั่วครู่ ดึงกางเกงว่ายน้ำของตนออกเล็กน้อย จับดึงห่วงยางของโรมีโอเข้ามาใกล้ แยกขาเรียวออกกว้าง แล้วสอดแทรกความแข็งขืนเข้าไปจนสุดโคน

“อึก!!!” โรมีโอเด้งตัวขึ้นจากห่วงยางเล็กน้อย และหลังจากนั้นคือการที่ตัวของเขาสั่นคลอนไปมาตามแรงส่งของคนที่ยืนหยัดตอกอัดแก่นกายเข้าออกร่างกายของเขาอย่างเร่งร้อนดุดัน โรมีโอจิกนิ้วลงกับอกกว้างแล้วกรีดกรายนิ้วลงมาอย่างสุดทน จนแผ่นอกของไมเคิลขึ้นรอยนิ้วสีแดงก่ำจนเลือดซิบ แต่นั่นกลับยิ่งทำให้ดวงตาสองสีเปล่งประกายคมกล้า ตอกอัดตัวตนเข้าหาร่างโปร่งรุนแรงมากยิ่งขึ้นจนน้ำแตกกระจายเป็นวงกว้าง

“ซี้ดดดดด โรม....” ไมเคิลใช้มือข้างหนึ่งขยับรูดรั้งตัวตนของโรมีโอไปพลาง ในขณะที่อีกมือนั้นจับตรึงเอวสอบเอาไว้แน่น เพราะอยู่บนผิวน้ำและห่วงยาง ทำให้การตอกอัดกายแต่ละครั้งลื่นไถลไปไกล จนต้องจับตรึงเอาไว้แน่น

“ไมค์... เร็ว อึก เร็วอีก” โรมีโอร้องขอทั้งน้ำตา สองขาวตวัดโอบรัดรอบเอวสอบของคนรัก ขยับตนถูไถอย่างร้อนรน ผิวกายของเขาเริ่มแสบสันจากการอยู่กลางแดดเป็นเวลานาน แต่ในช่วงเวลานี้เรื่องนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจ

โรมีโออยากที่จะแตะถึงขอบสวรรค์ที่เห็นอยู่ตรงหน้าร่ำไร เหมือนนรกชังสวรรค์แกล้ง เมื่อคนรักที่ได้ยินเสียงร้องอ้อนวอนนั้นกลับลดความเร็วลงเป็นเนิบช้าจนโรมีโอถึงกับน้ำตาคลอ

“ไมเคิล!! ฮึก ยะ อย่าแกล้งผม ฮึก” ไมเคิลกระตุกยิ้มมุมปาก ขณะที่เอวสอบก็ขยับเข้าออกเนิบช้าจนแทบขาดใจ

“สองน้ำแล้วโรม.....” สิ่งที่ไมเคิลจะบอกนั้นก็คือการที่โรมีโอเสร็จสมไปสองน้ำ และน้ำที่สามกำลังจะตามไป ในขณะที่ตัวเขาเองยังไม่เสร็จเลยสักครั้ง โรมีโอกัดริมฝีปากน้ำตาคลอ ก่อนจะยกเท้าขึ้นสูง ถีบอกของไมเคิลแรงๆ ด้วยความขุ่นเคือง

ปึก!

ไมเคิลเซถอยหลังเล็กน้อย และนั่นทำให้แก่นกายของเขาหลุดออกจากช่องทางอ่อนนุ่มและอุ่นร้อนถูกสายน้ำเย็นฉ่ำเข้ามาแทนที่ และแล้วโรมีโอก็ทำให้สิ่งที่ไมเคิลต้องยืนนิ่งมองจ้องตาวาว

“ซี้ดดดด ไมค์......” โรมีโอส่งมือของตัวเองเข้าไปแทนที่กายร้อนของคนรัก ขยับปลายนิ้วเข้าออกรัวเร็ว มืออีกข้างชักรูดอย่างไม่น้อยหน้า ไมเคิลมองช่องทางด้านหลังของคนรักที่กระตุกตอดปลายนิ้วมือเจ้าของร่างด้วยแววตาหื่นกระหาย ลำคอพลันแห้งผากอย่างกระหายน้ำ ก่อนจะจับดึงห่วงยางให้เข้ามาใกล้แล้วกดแทรกตัวตนร้อนเข้าไปในช่องทางทั้งๆ ที่ยังมีมือของโรมีโออยู่ภายใน

“ไมค์!! ผมเจ็บ!” โรมีโอร้องบอกเมื่ออีกคนดึงดันจะเข้ามาให้ได้ สองขาเริ่มยกขึ้นอีกครั้ง หวังถีบให้ไมเคิลล่าถอยออกไป แต่ไมเคิลกลับใช้มือจับข้อเท้าทั้งสองข้างเอาไว้แน่น แล้วกดแทรกตัวเข้าไปอย่างไม่สนใจเสียงกรีดร้องต่อว่า

เมื่อไม่สามารถถีบอีกฝ่ายออกไปได้ โรมีโอจึงเป็นฝ่ายยอมถอนมือออกเสียเอง เมื่อเขาถอนมือออกมาได้ไมเคิลก็กระแทกเข้าไปจนสุดโคน ปล่อยขาทั้งสองข้างของเขาลง แล้วจับดึงแขนเรียวให้โอบกอดรอบคอ กลายเป็นท่าลิงอุ้มแตง หลุดออกจากห่วงยางในที่สุด

ไมเคิลพลิกกายหันหลัง ทิ้งตัวลงนั่งบนห่วงยาง โดยที่มีโรมีโอนั่งอยู่ที่ด้านบน ทำให้ห่วงยางนั้นเกือบจะจมหายไปใต้น้ำ ตอนนี้กลายเป็นว่าไมเคิลที่เอนหลังนอนพิงห่วงยาง ในขณะที่โรมีโอนั่งคร่อมตักอยู่ด้านบน ยอดอกทั้งสองข้างถูกซุกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ตลายดอกที่เปียกชื้น สาบเสื้อทั้งสองแยกออกจากกัน ทำให้เห็นลอนกล้ามและแผงอกรำไร เกิดเป็นภาพที่น่าดูสำหรับไมเคิล

“ขยับ....”

“ผมไม่ถนัด....”

“อืม....” ไมเคิลตอบรับในลำคอ ก่อนจะเป็นฝ่ายจับสะโพกสอบและบังคับทิศทางด้วยตนเอง โรมีโอขยับโยกกายอยู่บนร่างหนาท่ามกลางน้ำทะเลและห่วงยางเป็ดเหลือง ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเมื่อปลายนิ้วมือร้ายบดขยี้ยอดอกอย่างรุนแรงจนต้องเงยหน้าซู้ดปาก ในขณะที่รอนเอวบนร่างคนรักไปพลาง

การขยับกายของไมเคิลและโรมีโอทำให้น้ำแตกกระจายเป็นวงกว้าง หากแต่เวลานี้ไม่มีใครสนใจ นอกจากโรมรันความอุ่นร้อนดุดันเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ชั่วขณะหนึ่งที่โรมีโอเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นว่าเหล่าบอดี้การ์ดต่างยืนหันหลังให้อย่างรู้หน้าที่ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงอับอายอยู่ดีที่มาร่วมรักกลางวันแสกๆ แถมยังมีคนรายล้อมอีกต่างหาก เพราะความอับอายนั้นทำให้เขาโน้มตัวลงกอดคอของไมเคิลเอาไว้แน่น ชายหนุ่มเองก็ตวัดแขนโอบกอดตอบกลับไปเช่นกัน

“อึก! อ่าาาาา”

“อืม.....” เสียงครางดังขึ้นข้างใบหู เมื่อโรมีโอไปถึงฝั่งฝันก็ตัวกระตุกสั่นระริก ไมเคิลเองก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปภายในกายคนรักจนเต็มเปี่ยม อดไม่ได้ที่จะกดจูบข้างขมับอย่างแสนรัก

“พะ พะ พอแล้วนะครับ” โรมีโอพูดด้วยเสียงอุบอิบด้วยความเหนื่อยอ่อนปะปนไปกับความอับอาย

“ขออีก..... นะ....” หากแต่ดูเหมือนคนที่เสร็จไปหนึ่งน้ำจะยังไม่พอใจเท่าไหร่นัก

“ชายหาด.... นะ....” ไมเคิลเอ่ยออกมาอีกครั้ง จนโรมีโอรู้สึกเกลียดคำว่านะของอีกฝ่ายเหลือเกิน โรมีโอกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น ก่อนจะบอกออกไป

“แต่ผมแสบผิว.....”

“โอเค...... ในห้อง...... กลางคืน...... ค่อยชายหาด......” ไมเคิลพูดจบก็เด้งตัวขึ้นจากห่วงยางพร้อมๆ กับโอบอุ้มคนรักไปด้วย โดยที่ตัวตนนั้นยังคาอยู่ที่ช่องทางรัก

“กางเกง..... หายไปแล้ว....” โรมีโอหน้าแดงวาบ ยกมือขึ้นทุบลงบนอกของคนรักเสียหนึ่งที ไมเคิลพยักพเยิดให้โรมีโอถือห่วงยาง ในขณะที่อีกฝ่ายอุ้มเขาไปก็เดินไปด้วย ทุกครั้งที่ไมเคิลก้าวเดิน ทำให้โรมีโอจุกระคนเสียวซ่านทุกครั้ง จนมือไม้อ่อน เกือบทำห่วงยางหลุดมือ

เมื่อขึ้นจากหาดมาได้ โรมีโอก็ปล่อยทิ้งห่วงยางไว้เกยตื้น ก้มหน้าลงซุกกับบ่าของไมเคิลด้วยความอับอาย หากแต่ไมเคิลนั้นยังมีแกใจหันไปสั่งงานลูกน้องได้อีก

“เก็บกวาดด้วย......” พูดจบก็เดินออกไป แต่เดินได้เพียงสองก้าวก็ชะงัก หันมาสั่งงานกับบอดี้การ์ดอีกครั้ง

“หากางเกงของโรมด้วย......” สิ้นคำก็เดินมุ่งตรงเข้าบ้าน ต่างจากโรมีโอที่ใบหน้าร้อนผ่าว ยิ่งซุกหน้าลงกับอกของไมเคิลมากยิ่งขึ้นไปอีก ไมเคิลโอบอุ้มโรมีโอเดินผ่านเอวาและบารอนที่นัวเนียบดจูบอยู่ที่โซฟากลางห้องนั่งเล่นไปอย่างไม่สนใจ จนเป็นเขาเองที่ตาโตเบิกกว้างด้วยความหวงน้อง ความเสียดเสียวที่เกิดขึ้นภายในช่องทางเลือนหายไปชั่วครู่ แต่มันก็กลับมาอีกครั้งเมื่อไมเคิลพาเขาก้าวเท้าขึ้นบันไดมาที่ห้อง มุ่งตรงไปที่ห้องน้ำ จัดการเปิดฝักบัวอาบน้ำชำระล้างร่างกายพร้อมๆ กับบรรเลงบทเพลงรักในห้องน้ำไปอีกหน ก่อนจะออกมาต่อที่เตียงอีกหน จนโรมีโอหมดแรงแม้แต่จะขยับตัว

โรมีโอรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อถึงเวลายามเย็น ท้องของเขาร้องประท้วงจนต้องลุกขึ้นจากที่นอน เมื่อตื่นมาก็พบกับความว่างเปล่าไร้คนข้างกาย ในตอนที่กำลังจะลุกขึ้นจากที่นอน ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาเสียก่อน

“ทานข้าว.......” ไมเคิลบอกเสียงนิ่ง แต่การกระทำนั้นตรงข้าม เมื่ออีกฝ่ายทรุดตัวนั่งลงที่ด้านข้าง ยกมือขึ้นวัดอุณหภูมิ

“ตัวร้อน.....” ว่าจบก็ส่งยาและน้ำที่วางอยู่ด้านข้างมาให้ เขาเองก็ยอมรับยามากินแต่โดยดี หลังทานเสร็จก็ส่งคืนให้คนที่นั่งมองอยู่ ไมเคิลยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของเขาแผ่วเบา จนโรมีโอเอนซบใบหน้าลงกับฝ่ามือนั้น จนชายคนรักกระตุกมุมปากเกิดรอยยิ้มบางเบา

“น้องเมี่ยม.....” โรมีโอขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ จนไมเคิลต้องเอ่ยออกมาอีกครั้ง

“ดำ....” โรมีโอดวงตาเบิกกว้าง สะบัดผ้าห่มออกไปจากตัว มุ่งตรงไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง เมื่อเขาได้เห็นใบหน้าของตัวเองก็หันขวับมาหาไมเคิลบ้าง ถลึงตาใส่อย่างไม่สบอารมณ์

“เพราะใครกันล่ะ! คุณก็ดำเหมือนกันนั่นแหละ!!” โรมีโอว่าอย่างไม่ยอมแพ้ เม้มปากเข้าไว้แน่น ไมเคิลทำเพียงหัวเราะในลำคอเล็กน้อย แล้วจึงลุกขึ้นเดินมาหาคนรัก ใช้แขนโอบกอดคนตัวสูงเอาไว้แน่น วางคางเกยบนไหล่ เอ่ยบอกเสียงนุ่ม

“ทาครีมก็หาย.... คราวหลังไม่ทำแล้ว....”

“เหอะ!” โรมีโอยกมือขึ้นกอดอกอย่างเคืองๆ ในขณะที่ไมเคิลเอ่ยต่อให้จบประโยค

“ไม่ทำกลางวัน...... แต่ทำกลางคืน..... เตรียมตัวด้วยล่ะ” โรมีโอดวงตาเบิกกว้าง ร้องบอกออกมาเสียงดัง

“วันนี้ก็ทำไปเยอะแล้วนะครับ!! คุณตายอดตายอยากมาจากไหนกัน!!”

“ขี้บ่น.....” ไมเคิลโคลงศีรษะไปมา แต่ฝ่ามือนั้นกลับจับจูงโรมีโอให้ออกมาจากห้อง พาเดินไปที่โต๊ะอาหารที่ระเบียงด้านนอก ทันทีที่มาถึง โรมีโอก็เห็น กุ้ง ปู ปลา และหมึก ถูกย่างไว้เป็นถอด กองเป็นภูเขา นอกจากนี้ยังมีเบคอน เนื้อ หมู ไก่ วางรวมไว้อีกด้วย

“ตัวเล็ก อ้าปากเร็วค่ะ” โรมีโอหันไปตามเสียง เห็นว่าบารอนกำลังป้อนเนื้อกุ้งที่ถูกแกะเปลือกอย่างสวยงามใส่ปากคนตัวเล็กที่เป็นที่รักของคนทั้งบ้าน

เอวาปรือตาขึ้นอย่างเหนื่อยอ่อน อ้าปากหงุบหงับเคี้ยวไปไม่กี่คำก็ทำท่าจะหลับอีกหน สภาพร่างกายที่ดูอ่อนล้า บ่งบอกได้ว่าน้องน้อยของเขาคงถูกบารอนสูบเรี่ยวแรงไปไม่น้อย พอหันกลับมามองที่คนข้างกาย ก็เห็นไมเคิลแสดงใบหน้าเรียบเฉย แต่ดวงตากลับทอประกายของความไม่ชอบใจอยู่เนื่องๆ

โรมีโอโคลงศีรษะ แล้วจึงเดินไปทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามของเอวาโดยมีไมเคิลเดินตามมานั่งข้างกัน เพียงแค่ทรุดตัวนั่งลง บอดี้การ์ดก็จัดชุดอาหารมาวางลงตรงหน้าอย่างรวดเร็ว โรมีโอลงมือทานด้วยความหิวโหย ไม่สนใจใครอีก แต่แล้วก็มีอันต้นชะงัก เมื่อรู้สึกว่าคนข้างกายไม่ขยับมาสักพักใหญ่ เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าไมเคิลเท้าคางมองจ้องเขาอยู่ด้วยรอยยิ้มที่ประดับบนดวงหน้าบางเบา

“มะ มองอะไรครับ” โรมีโอชะงักการกินแล้วเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก

“มองภรรยา.....” โรมีโอยู่หน้าลงอย่างไม่ชอบใจ แต่ผิวแก้มกลับแดงเรื่อ ก่อนจะส่งกุ้งที่แกะเปลือกแล้วไปตรงหน้าของไมเคิล

“กินไปเลย” ไมเคิลกระตุกยิ้มมุมปาก ยอมอ้าปากรับเนื้อกุ้งนั้นแต่โดยดี แต่ยังไม่วายหยอกเย้าโดยการเลียปลายนิ้วคนป้อนเบาๆ จนเจ้าตัวแทบจะชักมือกลับแทบไม่ทัน

“ป้อนหน่อย.....” ไมเคิลเอ่ยบอกเสียงนิ่ง โรมีโอบ่นอุบอิบเสียงเบา แต่ก็ยอมทำตามคำขอแต่โดยดี

บุคคลทั้งสี่ทานอาหารไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเอวาหลับกลางอากาศ ทำให้บารอนค่อยๆ อุ้มเด็กตัวน้อยมาไว้ในอ้อมแขน พาขึ้นไปนอนพักที่ด้านบน โดยมีสายตาของพี่ชายทั้งสองมองจ้องไปจนลับสายตา เมื่อไมเคิลและโรมีโออิ่มจากมื้ออาหาร ไมเคิลก็ชวนไปเดินย่อย แล้วปล่อยให้บอดี้การ์ดพักผ่อนตามสบาย

ตลอดทางเดินมีคบไฟให้แสงสว่างบ้างเป็นระยะ ก่อนที่คบไฟนั้นจะหายไป กลายเป็นเทียนถ้วยใหญ่วางไว้ตามรายทาง โรมีโอหันไปมองคนข้างกายที่ทำหน้านิ่ง แต่เมื่อไม่เห็นความผิดปกติอะไรก็เดินตามไปโดยไม่ทักท้วง จนกระทั่งมาถึงชายหาด เขาก็เห็นกระโจมสีขาวที่มีหลอดไฟดวงเล็กประดับเอาไว้โดยรอบ มีฟูกนอนสีน้ำตาลเข้มวางกองไว้พร้อมกับหมอนเอนหลังใหญ่และผ้าห่มผืนหนา เพียงเท่านั้นโรมีโอก็รับรู้ได้ในทันที

“ไมค์......” โรมีโอร้องเรียกเสียงกดต่ำ ยกมือขึ้นกอดอก ต่างจากไมเคิลที่ทำหน้านิ่ง จูงมือคนรักไปทิ้งตัวบนฟูกนอน

“ไม่ทำกลางวัน......” ไมเคิลย้ำคำอีกครั้ง จนโรมีโอกลอกตามองบน แต่ก็ยอมนั่งลงแต่โดยดี

“ตัวร้อน.....” ไมเคิลพูดพร้อมกับจับไปตามเนื้อตัวของคนรักที่ตอนนี้มันร้อนกว่าเมื่อตอนตื่นนอน จนทำท่าจะลุกขึ้นแล้วเดินกลับบ้านพัก หากแต่เป็นโรมีโอเสียเองที่จับดึงข้อมือแกร่งเอาไว้

“ผมไม่เป็นไร คุณอยู่ดูดาวกับผมนะ”

“แต่นายไม่สบาย......”

“ผมขอแค่กอดจากคุณก็พอ” ดังนั้นแล้วไมเคิลจึงล้มตัวลงนั่งตามเดิม จับดึงคนรักให้มานั่งตักกัน ก่อนจะตวัดผ้าห่มคลุมร่างเป็นอย่างสุดท้าย แล้วเอนหลังกอดคนรักเอาไว้แน่น ความเงียบเข้ารายล้อมตัวในขณะที่ทั้งคู่ดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืนของชายทะเลไปพร้อมๆ กัน

“ขอโทษที่ทำให้คอยนาน......” ไมเคิลพูดขึ้นทำลายความเงียบ ต่างจากโรมีโอที่เอียงคอมองด้วยความไม่เข้าใจ

“เรื่องอะไรครับ?”

“ไดอารี่......” เพียงเท่านั้นโรมีโอก็หันขวับไปมองคนข้างกายในทันที

“คะ คุณได้อ่าน.....”

“อืม..... ตอนย้ายห้อง..... เมดเอามาให้......” โรมีโอซุกหน้าลงกับฝ่ามือ สองแก้มร้อนผ่าวอย่างอับอาย ปากก็บ่นพึมพำ

“ให้ตายเถอะไมเคิล”

“ขอโทษที่ทำให้คอยนานขนาดนี้.......” ไมเคิลพูดพร้อมกระชับอ้อมแขนให้แนบแน่นขึ้นอีกและเอ่ยปากสำทับไปอีกคำ

“ขอบคุณที่ยังรอ......” ชายหนุ่มพูดพลางกดจูบลงที่หลังคอของคนที่ก้มหน้างุด นึกถึงวันที่ได้ไดอารี่เล่มนั้นมาอยู่ในมือ.......