บททั้งหมดของ ตัวเล็กของเสี่ยโอม: บทที่ 11 - บทที่ 20

“ ครีมไปกับผมมาเองละครับ “ เสี่ยโอมเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังของครีมหอม เพราะหญิงสาวลืมมือถือไว้ในรถของเขา“ คุณลืมมือถือไว้ในรถของผมน่ะ “ เสี่ยโอมยื่นโทรศัพท์คืนให้กับครีมหอม พอหญิงสาวรับเอา เขาก็เดินหันหลังกลับไปที่รถ ทำให้ยัยแม่เลี้ยงมีสีหน้าดีใจเล็กน้อยแอบคิดว่าลูกเลี้ยงของเธอคงจะยอมไปขัดดอกใช้หนี้ให้เธอเร็ว ๆ นี้แน่“ เดี๋ยว! แกจะไปไหนนังครีม” ระหว่างที่ครีมหอมกำลังจะเดินกลับไปยังเรือนไม้ คิตตี้ก็เดินเข้ามาขวาง“ วันนี้คุณพ่อกับพี่เคเปอร์ไม่อยู่ “ “ แล้วจะมาบอกฉันทำไม “ พอครีมหอมพูดจบเสียงฝ่ามือปะทะบนใบหน้าก็ดังขึ้น “ โอ๊ย! “ “ เพราะว่าฉันจะเอาคืนแกแบบนี้ไงละ “ คิตตี้ตบหน้าของครีมหอมจนล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้น โดยมีคนเป็นแม่ยืนดูอยู่ และไม่คิดที่จะห้ามลูกเลย แถมมาลาลัยยังฉีกยิ้มดีใจไปอีก “ ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณนักหนา พวกคุณถึงได้เอาแต่มาทำร้ายฉันแบบนี้ “ “ ก็เพราะว่าแกไปอ่อยเสี่ยโอมไง ถ้าไม่อย่างนั้นคนที่เขาเลือกก็ต้องเป็นฉัน ว้าย!! “ คิตตี้ก้มหน้าลงมาหวังจะตบครีมหอมอีกครั้ง แต่กลับโดนครีมหอมถีบกลับ จนล้มไปใส่บ่อโคลนแถวนั้น“ รู้แบบนี้แล้วก็ดี! ถ้าพวกคุณทำอะไรไม่ดี หรือ ทำร้ายร่า

เมื่อแสงแดดส่องเข้ามา ร่างบางก็งัวเงีย ใบหน้าสวยซุกซนเข้าใส่ซอกอกขาว แขนทั้งสองข้างโอบร่างหนาแน่น พร้อมขาน้อยสองข้างของเธอก็รัดเอวชายหนุ่มเอาไว้“ ฮึ! “ พอลองลูบคลำดูเธอก็ได้สติ ตากลมเบิกกว้าง เหลียวมองคนข้างกายแล้วก็สะดุ้งตกใจ“ เฮ้ยนี่มันเกิดอะไรขึ้น! “ ครีมหอมสะดุ้งดันอกของอศิรไปทีนึง จนชายหนุ่มที่นอนเปลือยท่อนบนอยู่รู้สึกตัว“ อะไรกัน ทำไมตื่นเช้าจัง “ ชายหนุ่มงัวเงียลุกนั่งข้างหญิงสาว ทั้งยังมองที่หน้าหญิงสาวที่มีท่าทีหวาดกลัว“ เดี๋ยว ๆ ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณน่ะ อย่าเพิ่งมาเข้าใจผิดกันละ ถึงผมจะเสือแต่ก็ไม่เคยขืนใจใครตอนหลับ “ เพราะเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะร้องไห้ ใจของอศิรก็รีบสั่งให้ปากอธิบายความจริง เมื่อครีมหอมได้ฟังแบบนั้นจึงนิ่งและคิดไปหาเรื่องของเมื่อวาน“ แต่เมื่อวาน คนที่อยู่กับฉันไม่ใช่คุณนี่ “ อศิรถอนหายใจแรงด้วยสีหน้าไม่สู้ดี“ เมื่อวานไอ้เอก พี่ชายผมเป็นคนพาคุณมา” “ ห๊ะ งั้นก็หมายความว่า..” “ ไม่ใช่น่ะ! ยัง! ผมมาเห็นพอดีก็เลยพาคุณออกมาทัน “ ครีมหอมถอนหายใจอย่างโล่งอกทันทีที่ได้ยินแบบนั้น แต่ก็ต้องหันกลับมาจ้องหน้าชายหนุ่มอีกรอบ“ แล้วทำไม ฉันถึงได้มานอนกอดคุณอยู่บนเตียง

“ คุณหมอ! พ่อฉันเป็นยังไงบ้าง “ ครีมหอมวิ่งสับขาเข้ามาในโรงพยาบาลหน้าห้องฉุกเฉิน โดยมีเสี่ยโอมคอยช่วยพยุงไม่ให้ขาของเธอใช้แรงมากเกินไป“ ตอนนี้คนไข้ต้องผ่าตัด แล้วต้องการเลือดด่วนครับ แต่ว่าเลือดในโรงพยาบาลของเรามีไม่พอ คุณเป็นลูกสาวของเขาใช่มั้ย “ “ ใช่แล้วค่ะ ฉันเป็นลูกสาวเขา เอาเลือดฉันไปเลยฉันเลือดกรุ๊ปเดียวกันกับเขาค่ะ “ ครีมหอมรีบยื่นแขนให้กับคุณหมอแต่โดนเสี่ยโอมห้ามไว้“ เดี๋ยว! คุณยังเจ็บตัวอยู่น่ะ แถมยังพักผ่อนไม่เพียงพอด้วย จะเอาเลือดออกได้ยังไง “ “ แต่นั่นพ่อฉันนะคะ จะให้ฉันปล่อยให้เขาตายเหรอ “ ครีมหอมหันมาพูดกับเขาพร้อมกับสะอึก“ หมอครับคนไข้เลือดกรุ๊ปอะไร “ ชายหนุ่มจึงหันไปถามกับหมอ“ คนไข้เลือดกรุ๊ปโอครับ “ “ งั้นหมอก็เอาเลือดของผมดีกว่า เลือดของผมก็กรุ๊ปโอเหมือนกัน “ เสี่ยโอมพูดจบก็เดินตามหมอไป ทำให้ครีมหอมได้แต่ยืนมองเขาด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง เขายอมช่วยเธอทั้งที่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน แถมพ่อยังเป็นลูกหนี้ของเขาด้วยซ้ำ“ สวัสดีค่ะ คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหม ช่วยมาเซ็นอนุมัติการผ่าตัดให้เราหน่อยค่ะ “ พยาบาลสาวเดินเข้ามาถามต่อครีมหอมที่ยืนอยู่“ ค่ะ “ หญิงสาวเดินตามพยาบา

ณเพนท์เฮ้าส์“ เฮ้อ เขาคงไม่กลับมาแล้วมั้ง แต่ถ้ามาก็ไม่รู้ว่าเราจะต้องเจอกับอะไรบ้าง โอ๊ย ! แกคิดถูกแล้วใช่ไหมเนี้ย! “ คิริต้าที่นั่งอยู่บนเตียง พลิกตัวไปมา ในมือก็จับหมอนไปด้วยเพราะคิดไม่ตก นี่ตัวเธอจะต้องมาเป็นเมียเสี่ยโอมนี่จริง ๆ หรือ? คิดมาแล้วก็อยากจะร้องไห้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่เธอก็ร้องไม่ออกเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา หญิงสาวชะโงกหน้า ออกไปดู ก็ตรงจังหวะกับที่เสี่ยโอมเหลียวมองมาทางนี้พอดี เขายิ้มอ่อนก่อนจะเลียริมฝีปากพร้อมกับเดินมาทางนี้“ คุณยังไม่นอนอีกเหรอ หรือ ว่ารอผม? “ เสี่ยโอมเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ กับครีมหอมบนเตียง เห็นเช่นนั้นแล้วหญิงสาวจึงรีบขยับตูดของตัวเองให้ถอยหนี เธอกลืนน้ำลายลงคอไปกลืนใหญ่ ที่เห็นชายหนุ่มกำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา“ อะ พี่เคเปอร์โทรมาบอกฉัน ว่าคุณย้ายโรงพยาบาลให้พ่อของฉันหรือคะ?” เธอรีบหาเรื่องขึ้นมาคุยเพื่อเปิดบทสนทนากลบเกลื่อน“ ใช่! พอดีผมเห็นว่าโรงพยาบาลนั้น มันไม่ค่อยโอเค ผมก็เลยย้ายเขาไปที่โรงพยาบาลของเพื่อนผมให้ “ “ แต่นั่นมันโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเลยนะคะ “ “ คุณไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายหรอกครับ ผมจะเป็นคนออกให้ แล้วก็ไม

ที่โรงพยาบาล คิริต้า หรือครีมหอม นั่งอยู่ในห้องพักของคนเป็นพ่อ เธอนั่งมองพ่อที่หลับอยู่ เป็นเวลา 2 ชั่วโมงแล้ว ก่อนจะเพิ่งเห็นว่าเขาเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา“ อ้าวครีมหอม ลูกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงไม่ปลุกพ่อ “ “ ฉันเห็นว่าคุณกำลังหลับเลยไม่อยากรบกวน “ ผู้เป็นบิดาพยายามจะลุกนั่ง ครีมหอมจึงเข้าไปช่วยปรับเตียงให้ แล้วกลับมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงเหมือนเดิม“ ได้ยินพี่เคเปอร์บอกว่า ลูกยอมไปอยู่กับเสี่ยโอมเพื่อให้เขาช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้พ่องั้นหรือ?” ครีมหอมยิ้มเล็กน้อยให้กับคำถามและพยักหน้า“ ใช่ค่ะ “ “ พ่อขอโทษน่ะที่เป็นต้นเหตุทำให้ลูกลำบาก “ “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันอยู่กับเสี่ยโอมก็ไม่ได้ทุกข์ยากลำบากอะไร ที่สำคัญ ถึงคุณจะไม่ได้ตั้งใจให้ฉันเกิดมา แต่ยังไงคุณก็ทำให้ฉันเกิดมาแล้ว คุณก็คือผู้มีบุญคุณคนหนึ่งในชีวิตของฉัน “ ครีมหอมพูดทั้งคิดเห็นวันนั้น วันที่คงยุทธพูดว่าไม่ได้ตั้งใจให้เธอเกิดมา แล้วก็น้ำตาไหล เธอลุกและหันหลัง“ เมื่อไหร่ครีมจะเรียกพ่อว่าพ่อสักที ถึงจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ครีมก็เป็นลูกของพ่อ เป็นสายเลือดเดียวกันกับพ่อน่ะ “ คงยุทธพูด ครีมหอมก็ทำได้เพียงยืนฟังเงียบ ๆ จนม