All Chapters of ตัวเล็กของเสี่ยโอม: Chapter 51 - Chapter 60

“ อื้อ “ ครีมหอมที่เผลอหลับไป ตื่นขึ้นมาบนเตียงก็ไม่ปรากฏเห็นเสียโอมในห้อง แล้วจังหวะเดียวกันแม่ของเธอก็โทรเข้ามา“ ฮัลโหลแม่ รู้เวลาจริง ๆ ครีมเพิ่งจะตื่นนอนเองเนี่ย “ [“ นอนกลางวันเหรอ ตอนนี้มันจะ 8 โมงแล้วเนี่ย นอนยังไง “] ครีมหอมได้ยินแบบนั้นก็งงเพราะด้านนอกยังสว่างดีอยู่เลย“อ๋อ ครีมอยู่ลอนดอนอังกฤษน่ะ “ แต่พอนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ ที่บ้านก็เลยรีบตอบแม่ไป[“ มึงไปทำอะไรที่โน่น หรือว่าดีกันกับไอ้โอมนั่นแล้ว”] หงส์ฟ้าจึงรีบสวดกลับมา“ แม่ แม่ก็เรียกเขาดี ๆ หน่อย อย่างน้อยเขาก็เป็นเจ้าหนี้ครีมน่ะ “ [“ เออ ๆ แล้วจะกลับวันไหน แบบนี้จะมาหากูวันเสาร์นี้ทันไหม “] คนเป็นแม่ตัดพ้อ“ แม่มีธุระด่วนเหรอ ไว้ครีมกลับจากนี้แล้วครีมจะรีบขอเสี่ยโอมไปหาก็ได้ “[“ เออ รีบเสพสุขให้มันสมใจเถอะ แค่นี้แหละ กูจะไปดูละครหลังข่าว “] “ เอ้า แม่เนี่ย พูดจบก็ตัดสายไปเลย “ ครีมหอมได้แต่ส่ายหน้าอยู่บนเตียง จนหันไปเห็นว่าเสี่ยโอมเดินเข้ามาในห้องแล้ว“ ครีมหิวหรือเปล่า เมื่อตอนกลางวันก็หลับจนไม่ได้กินข้าวเลย “ อศิรเดินมานั่งข้างน้องบนเตียง แล้วยื่นมือไปจับที่หัวอย่างเอ็นดู“ เสี่ยไปไหนมาเหรอคะ “ ครีมหอมถามก

วันต่อมา รถพราโด้สีดำขับมาตามทางที่คุ้นเคยโดยมีเสี่ยโอมเป็นคนขับ และครีมหอมนั่งข้าง ๆ ซึ่งกว่าจะออกมาได้ก็เถียงกันเรื่องรถที่จะเอามาเกือบตาย แต่สุดท้ายเสี่ยก็ต้องยอมเมีย เพราะโดนเมียขู่ว่า ถ้าเขาเอาเฟอร์รารี่มาอีก เธอจะไม่กลับไปกับเขา“ ถึงแล้วครีม นี่ครีมไม่คิดจะคุยกับพี่เลยเหรอ “ “ ครีมขี้เกียจจะเถียงกับเสี่ย “ ครีมหอมลงรถ แล้วปิดประตูใส่หน้าเสี่ยโอมเสียงดัง“ อ้าว! นี่มันอะไรกันวะ ตอนอยู่อังกฤษยังดี ๆ อยู่เลย “ เขาพูดก่อนจะหาที่จอดรถไว้ โดยปล่อยให้ครีมหอมเดินขึ้นบ้านไปก่อน“ แม่ อ้าว คุณเป็นใคร? “ ขึ้นเรือนมาครีมหอมก็รีบร้องหาแม่ แต่คนที่เธอเห็น กลับไม่ใช่แม่เธอ หากแต่เป็นหนุ่มใหญ่วัยไล่เลี่ยกันกับแม่ของเธอแทน“ แม่เหรอ เธอคือครีมหอมใช่ไหม “ สายชลที่มารอครีมหอมตั้งแต่วันนั้นทักขึ้น ครีมหอมก็งุนงงได้แต่เพียงพยักหน้า มองชายร่างใหญ่ที่อยู่ต่อหน้าเธอ“ สวย สวยสมกับที่มันโม้จริง ๆ แบบนี้แหละใช่เลย “ เขาพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับที่หัวไหล่ของครีมหอมทำให้เขาดวงซวยทันตาเห็นปั้ก! กำปั้นใหญ่พุ่งเข้ามาใส่เขาอย่างไม่ทันตั้งตัว“ ว๊าย “ “ มึงเป็นใคร กล้าดีอย่างไรมารุ่มร่ามเมียกู “ “ เสี่ยโอม!!

“ อ้าว ครีมยังไม่นอนหรือ “ หงส์ฟ้าเดินออกมาจากห้องนอน ว่าจะมาปิดประตูหน้าบ้าน แต่ก็เห็นลูกสาวนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ระเบียง“ มีอะไรให้คิดเยอะ ก็เลยนอนไม่หลับนะคะ “ หงส์นั่งลงข้างลูกสาว“ คิดเรื่องอะไรล่ะ เรื่องเมื่อเช้าหรือว่าเรื่องไอ้เสี่ยนั่น “ “ ก็ทั้งสอง แต่เรื่องเมื่อเช้าน่ะ ครีมตัดสินใจได้แล้วน่ะ ว่าจะไปเป็นนางแบบ ส่วนเรื่องเสี่ย…” “ กลุ้มใจเรื่องอะไร เรื่องที่ต้องไปเป็นเด็กขัดดอกนั่นนะหรือ “ ครีมหอมมองหน้าแม่แล้วพยักหน้า“ ตอนนี้ความรู้สึกของครีม คือครีมรักเขาไปแล้ว ครีมรักเสี่ยไปแล้ว แต่ครีมไม่รู้เลยว่าในความคิดของเขา เขาคิดยังไงกับครีมกันแน่ ครีมไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันจะไปจบที่ตรงไหน แล้วครีมควรจะคาดหวังได้ถึงไหนบ้าง “ เธอพูดพร้อมกับก้มหน้าน้ำตาซึม คนเป็นแม่เห็นจึงดึงเธอเข้าสวมกอด ครีมหอมนั่งปรับทุกข์อยู่กับแม่ไปสักพักใหญ่ ๆ แล้วจึงแยกย้ายกันมานอน “ อ้าว ครีมนึกว่าเสี่ยหลับไปนานแล้ว “ เมื่อเจ้าของร่างเล็กขึ้นมาบนเตียงแล้วก็สังเกตเห็นว่าเสี่ยโอมกำลังจ้องมองเธออยู่ “ ตื่นเมื่อกี้นี้เอง พอดีรู้สึกคัน ๆ “ เขาพูดแล้วใช้มือเกาที่บริเวณที่โดนเจ้าตัวต่อต่อย “ ให้ครีมเอายามาท

เพนท์เฮ้าส์“ ครีมอาบแล้วเสร็จแล้วก็พักผ่อนน่ะ พี่ว่าจะออกไปคุยกับพวกไนยะ อยู่ที่ร้านไอ้เจนมัน แล้วพี่จะชื้อข้าวเย็นกลับมาด้วย “ เสี่ยโอม ที่หิ้วกระเป๋าขึ้นมาส่งครีมหอมบนเพนท์เฮ้าส์ เสร็จแล้วเขาก็ลาน้องเตรียมจะออกไป ซึ่งครีมหอมก็พยักหน้าให้“ ค่ะ เสี่ยไปเถอะ ครีมก็ว่าจะนอนพักสักหน่อย “ “ อืม อย่าลืมใส่ยาตรงแผลด้วยน่ะ “ เขาพูดและชี้นิ้วไปที่คางของน้องอย่างเป็นห่วง“ ไม่เป็นอะไรหรอกน่า รอยช้ำแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องใส่ยาก็ได้ “ เธอบอกด้วยความเคยชินเพราะตอนอยู่บ้านนอกเจ็บตัวเยอะกว่านี้อีก“ ครีม “ เขาจึงมองดุเธอ ทำไมเด็กนี่ดื้อจัง“ โอเค ใส่ยาก็ใส่ยา แต่เสี่ยนะรีบไปได้แล้ว “ “ นี้ไล่เหรอ? “ “ แล้วแต่จะคิดนะคะ “ ครีมหอมแลบลิ้นใส่เขา แล้วเธอก็รีบเดินหลีกเข้าห้องนอน“ รอกลับมาก่อนน่ะ โดนดีแน่ “ เขาขู่เธอแล้วก็อมยิ้ม เจระวี คาเฟ่“ นี่มึงคิดว่าไอ้เอกเป็นคนจับตัวน้องที่ชื่อคิตตี้ไปเหรอ “ ไนยะถามหลังจากที่เสี่ยโอมเล่าเรื่องวีรกรรมของพี่ชายนอกคอกให้เพื่อน ๆ ฟัง“ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถึงไอ้เอกมันจะเจ้าชู้ หลอกฟันผู้หญิงไปทั่ว แต่มันก็ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนั้นได้ “ เสี่ยโอมพยายามคิดในด้านดี ๆ เอ

“ พี่หนึ่ง พี่จะไปจริง ๆ หรือ ?” จีนเน่เดินเข้ามาหาสามีของเธอที่กำลังจัดข้าวของใส่กระเป๋า หนึ่งเดียวจึงหันไปมองที่ภรรยาแล้วดึงเธอมาแนบชิด“ พี่ไปทำงานไงจีน ทำไมคราวนี้ถึงได้งอแงล่ะ? “ “ ถ้ามันไม่เกี่ยวกับเอก จีนก็จะไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แต่นี้ ถ้าเอกมันยังเกลียดพวกเราอยู่ แล้วทำร้ายพี่ขึ้นมาจีนจะอยู่อย่างไรคะ? “ จีนเน่พูดถึงเหตุผลของเธอพร้อมกับหยดน้ำไหลลงมาตามแก้มมน“ จีนไม่เอาน่ะ ไม่ร้องสิ ถ้าเอกมันจะทำอะไรพี่ ป่านนี้พี่ตายไปนานแล้ว “ “ แต่ ใครจะไปไว้ใจคนแบบมันได้ล่ะคะ จีนยังจำวันที่พี่หนึ่งถูกซ้อมปางตายได้อยู่เลย จีนไม่มีวันลืมว่ามันทำอะไรไว้กับเรา “ จีนเน่พูดอย่างจริงจังคล้อยไปทางโกรธ“ พี่รู้ว่าจีนเป็นห่วง แต่พี่ต้องไปช่วยดูแลครีมหอมให้โอมมันไง แถมโอมมันยังให้การ์ดไปด้วยอีกตั้ง 5 คน จีนอย่าคิดมากเลย เอาเป็นว่าพี่จะระวังตัว “ จีนเน่ฟังแล้วก็พยักหน้าแม้จะไม่เห็นด้วย แต่เธอก็รู้จักสามีของตัวเองดี แล้วรู้ว่าคงไม่สามารถจะห้ามอะไรเขาได้ “ พี่อย่าประมาทละ จีนฝากน้องครีมด้วย จีนไม่อยากให้น้องครีม ต้องเจอเรื่องแบบเดียวกันกับจีน “ สองร่างสวมกอดกันแน่น หวนคิดถึงอดีตที่ลืมไม่ลง แต่ก็ทำให้รู้ว่า