ตอนที่ 51 น่ารักที่สุด

“ เสี่ยโอมแน่ใจนะครับว่าไม่ไปสังสรรค์กับพวกเราต่อ “ หนุ่มคู่ค้าธุรกิจของเสี่ยโอมคนเดียวกับเมื่อคืนนี้ เดินเข้ามาหาเขาหลังจากการประชุมเสร็จสิ้น

“ เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่า เพราะผมทิ้งตัวเล็กไว้ที่โรงแรมคนเดียว กลัวน้องจะเหงา “ เสี่ยโอมเขินยิ้มออกมาให้กับคำว่าตัวเล็ก ที่ตัวเขาเป็นคนพูดออกมาเอง จนหนุ่มตรงหน้าคนนั้นสังเกตได้

“ ถ้ามีข่าวดีวันไหน อย่าลืมชวนกันด้วยนะครับ ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อน หากคุณเปลี่ยนใจก็ไปหาได้น่ะ พาตัวเล็กของคุณไปด้วยก็ได้ “ เสี่ยโอมได้แต่ยืนยิ้มตอบ

“ ข่าวดีงั้นเหรอ” เขาบ่น จากนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น

“ โทรมาพอดีเลย “ เขายิ้มกว้างอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร

“ ฮัลโหลครีม คิดถึงพี่ไม่ไหวเหรอ ถึงต้องรีบโทรหาพี่เลย” เขาทักทายอย่างเข้าข้างตัวเอง แต่น้องกลับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ

[“ เสี่ย คุณเสร็จงานหรือยังคะ “ ]

“ ครีมเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น?” 

[“ คือว่าครีมอยากได้อะไรบางอย่าง เสี่ยช่วยไปซื้อ เข้ามาให้ได้ไหม คือครีมไม่กล้าใช้พวกการ์ดอ่ะ”] น้ำเสียงของเธอพูดด้วยความกังวลผสมกับเขินอายเล็กน้อย

“ แล้วครีมอยากได้อะไรล่ะ พี่กำลังจะเข้าไปพอดี

[“ คือ…”]

“ แล้วมันอันไหนวะ อะไรคือมีปีก มีปีกคืออะไร ใส่แล้วบินได้เหรอ แล้วกลางวันกลางคืนมันต่างกันอย่างไร?” ตอนนี้เสี่ยโอมยืนอยู่ในมินิมาร์ท โซนเครื่องใช้ผู้หญิง ที่มีผ้าอนามัยหลากหลายยี่ห้อจากทั่วทุกมุมโลกร่ายล้อมเขาอยู่

“ อันนี้หรือเปล่าวะ เกิดมาเพิ่งจะเคยได้มาทำอะไรแบบนี้ “ เขาจับห่อหนึ่งขึ้นมาพร้อมกับมองดูมัน แล้วอ่านดูแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี โชคดีที่มีน้องพนักงานเดินเข้ามาหา

“ มีอะไรให้ช่วยไหมคะคุณลูกค้า “ เสี่ยโอมหันไปมองหน้าพนักงาน ที่เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหน พร้อมกับความรู้สึกเขิน ๆ

“ น้องช่วยดูให้หน่อยได้ไหม พอดีว่าผมเพิ่งเคยมาซื้อน่ะ “ พนักงานสาวคนนั้นยิ้มให้แล้วช่วยแนะนำให้กับเขา เมื่อเลือกซื้อผ้าอนามัยเสร็จแล้ว เสี่ยโอมก็เลยถามต่อพนักงานไปอีก

“ มันมีแค่นี้หรือครับ “ 

“ คะ? คุณลูกค้าต้องการอะไรอีกหรือคะ “ 

“ เวลาที่ผู้หญิงเป็นวันนั้นของเดือนเขาต้องการแค่ไอ้นี่เหรอ “ เสี่ยโอมถามไปแบบตะกุกตะกักจนพนักงานก็งงไปชั่วครู่

“ อ๋อ เข้าใจที่คุณลูกค้าพูดแล้ว เวลาผู้หญิงเป็นวันนั้นของเดือนนอกจากผ้าอนามัยแล้วถ้ามีถุงน้ำร้อนด้วยก็ดีนะคะ เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เป็นวันนั้นของเดือนมักจะปวดท้อง แล้วถ้าอารมณ์แปรปรวนง่ายด้วยเนี้ย ก็หาอะไรที่หวาน ๆ ไปไว้ให้กินด้วยก็ดี ค่ะ “ พนักงานสาวแนะนำอย่างเป็นกันเอง

“ แล้วภรรยาของคุณเวลาเป็นวันนั้นของเดือน เขาอารมณ์แปรปรวนไหมคะ “ เธอถามซ้ำแต่เสี่ยโอมก็ได้ตัวยืนเงียบไม่มีคำตอบ เขาจะไปรู้ได้อย่างไร ก็พึ่งมาอยู่ด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ซื้อมันมาหมดทุกอย่างที่น้องพนักงานแนะนำอยู่ดี เพราะอย่างไรเสียซื้อไปก่อนก็คงไม่เสียหาย

         “ เสี่ยซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ “ พอเสี่ยโอมเดินเข้ามา ก็เห็นครีมหอมนั่งขดอยู่ที่โซฟา เธอเห็นเขาหิ้วของอีรุงตุงนังไปหมดจึงได้เอ่ยถาม แต่เมื่อเขาวางถุงลงก็เห็นแต่ของกินของหวานเต็มไปหมด

“ ก็ของครีมหมดนั่นแหละ พี่ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรด้วยเลยจับมันมาหมดเลย “ คนที่นั่งลงข้าง ๆ ตัวเล็กพูด ก่อนจะล้มตัวลงซบบ่าน้อง

“ ขอบคุณมากนะคะ แล้วมาอ้อนอะไรเนี่ย อันนี้ ดูนี้สิ “ ครีมหอมจับเสื้อเชิ้ตสีดำคืนให้เสี่ยโอม แล้วเธอก็จับเอาห่อผ้าอนามัยในถุงลุกไปเข้าห้องน้ำ

“ เดี๋ยวมานะคะ “ เห็นเมียเดินหายไปในห้องน้ำเสี่ยโอมก็จับเสื้อผืนนั้นขึ้นมาดู แล้วเขาก็เผยยิ้มกว้างออกมา

“ นี่ครีมเป็นคนทำเหรอ “ พอหูของเขาได้ยินเสียงร่างบางเดินกลับมาหา ก็ถามทั้งที่ตายังมองอยู่ที่เสื้อตัวนั้นอยู่

“ ใช่ค่ะ สวยไหม เมื่อเช้าครีมได้ยินเสี่ยบ่นว่ามันเป็นเสื้อตัวโปรด ก็เลยปักผีเสื้อตัวนี้ทับรอยขาดให้” ครีมหอมตอบแล้วก็นั่งลงที่ข้าง ๆ เขา เธอสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากที่โดนเขาดึงเข้าไปหอมแก้ม

“ แล้วทำไมต้องเป็นผีเสื้อด้วยล่ะ ครีมชอบผีเสื้อเหรอ “ 

“ ใช่ ตอนเป็นเด็กครีมชอบไล่จับผีเสื้อ แต่ว่ามันหนีครีมไปตลอดเลย ครีมก็เลยร้องไห้งอแงจนคุณตาเห็น คุณตาก็เลยมาสอนครีมให้เรียนปักผีเสื้อใส่บนผ้า แล้วท่านก็บอกกับครีมว่าต่อไปนี้มันก็จะไม่หนีครีมไปไหนอีก “ ครีมหอมเล่าพร้อมโน้มตัวลงไปนอนที่ตักของเสี่ยโอม มือหนาจึงวางเสื้อลง แล้วยื่นมาจับแก้มน้อง จากนั้นก็ก้มลงไปจุ๊บอย่างแผ่วเบา

“ เมียใครก็ไม่รู้น่ารักที่สุดเลย “ 

“ โอ้ย “ ครีมหอมเผลอร้องอุทธรณ์เบา ๆ แล้วรีบดีดตัวลุกนั่ง

“ เป็นอะไร ปวดท้องเหรอ “ คนมองที่โดนพนักงานขายติวมาอย่างดี ถามอย่างรู้งาน เมื่อน้องพยักหน้าก็รีบลุกไปต้มน้ำร้อนใส่ถุงประคบมาให้ จนครีมหอมแอบอมยิ้มตามหลังของเขา ไม่คิดว่าคนแบบเขาจะมีมุมแบบนี้ด้วย