“ อื้อ “ ครีมหอมที่เผลอหลับไป ตื่นขึ้นมาบนเตียงก็ไม่ปรากฏเห็นเสียโอมในห้อง แล้วจังหวะเดียวกันแม่ของเธอก็โทรเข้ามา
“ ฮัลโหลแม่ รู้เวลาจริง ๆ ครีมเพิ่งจะตื่นนอนเองเนี่ย “
[“ นอนกลางวันเหรอ ตอนนี้มันจะ 8 โมงแล้วเนี่ย นอนยังไง “] ครีมหอมได้ยินแบบนั้นก็งงเพราะด้านนอกยังสว่างดีอยู่เลย
“อ๋อ ครีมอยู่ลอนดอนอังกฤษน่ะ “ แต่พอนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ ที่บ้านก็เลยรีบตอบแม่ไป
[“ มึงไปทำอะไรที่โน่น หรือว่าดีกันกับไอ้โอมนั่นแล้ว”] หงส์ฟ้าจึงรีบสวดกลับมา
“ แม่ แม่ก็เรียกเขาดี ๆ หน่อย อย่างน้อยเขาก็เป็นเจ้าหนี้ครีมน่ะ “
[“ เออ ๆ แล้วจะกลับวันไหน แบบนี้จะมาหากูวันเสาร์นี้ทันไหม “] คนเป็นแม่ตัดพ้อ
“ แม่มีธุระด่วนเหรอ ไว้ครีมกลับจากนี้แล้วครีมจะรีบขอเสี่ยโอมไปหาก็ได้ “
[“ เออ รีบเสพสุขให้มันสมใจเถอะ แค่นี้แหละ กูจะไปดูละครหลังข่าว “]
“ เอ้า แม่เนี่ย พูดจบก็ตัดสายไปเลย “ ครีมหอมได้แต่ส่ายหน้าอยู่บนเตียง จนหันไปเห็นว่าเสี่ยโอมเดินเข้ามาในห้องแล้ว
“ ครีมหิวหรือเปล่า เมื่อตอนกลางวันก็หลับจนไม่ได้กินข้าวเลย “ อศิรเดินมานั่งข้างน้องบนเตียง แล้วยื่นมือไปจับที่หัวอย่างเอ็นดู
“ เสี่ยไปไหนมาเหรอคะ “ ครีมหอมถามกลับ เพราะได้กลิ่นหอมแปลก ๆ จากตัวเขา
“ อา ปิดไม่มีสินะ “ คนตรงหน้าบ่นออกมา แล้วลุกเดินไปเอาอะไรบางอย่างที่วางไว้ด้านนอกห้อง
“ นี่มันดอกอะไรคะ หอมจัง “ เขากลับเข้ามาพร้อมกับช่อดอกไม้ช่อโต ครีมหอมตราเบิกกว้างมันคือดอกไม้สีม่วงที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“ มันคือดอกไลแลค มันหอมแล้วก็สวย เหมือนกับครีมหอมเลย “ เขาพูดทั้งจ้องตาหวานมาที่เธอ
“ ขอบคุณมากนะคะ “ ครีมหอมรับเอาช่อดอกไม้จากเขา แล้วจับมันขึ้นมาดม ก่อนจะหันไปสังเกตว่าตอนนี้เสี่ยโอม ใส่เสื้อเชิ้ตที่เธอปักเย็บผีเสื้อใส่ให้ตัวนั้น หน้ามนก็ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ
“ ของที่เมียทำให้ ถูกใจเสมอแหละ “ เขาที่สังเกตเห็นก็รีบอวยเมียใหญ่
“ แวะ “
“ ครีม พี่ว่าเราไปเดินเล่นที่ริมชายหาดกันไหม ว่าจะพาครีมไปหาอะไรกินด้วยเลย “ เขาชวนพร้อมกับยิ้มหวานออกมา ที่เป็นแบบนี้เพราะว่าตัวเล็กของเขาหลับจนลืมกินข้าวเที่ยงไงละ
“ ถ้างั้นครีมขอไปเก็บดอกไม้แป๊บนึงนะคะ “ ครีมหอมลุก และเอาดอกไม้ไปใส่แจกันที่มีอยู่ในห้องน้ำ จากนั้นก็เดินออกมามัดผม แล้วก็จูงมือกันกับเสี่ยโอมออกไป ตามที่ที่เขาต้องการ
บ้านของหงส์ฟ้า
“ หงส์ ไหนล่ะลูกสาวแก เห็นบอกว่านัดฉันมาดูลูกสาว แล้วลูกสาวน่ะอยู่ไหน “ ชายวัยประมาณ 50 ต้น ๆ พูดขึ้นเมื่อมานั่งในบ้าน ของน้องสาวคนสนิทที่เคยทำงานร่วมกัน แต่กลับไม่เห็นลูกสาวที่เธอพูดโม้เอาไว้
“ ใจเย็นสิพี่ มันยังไม่มาอีกประมาณ 2-3 วันมั้ง “ หงส์ฟ้าพูดพร้อมกับเอาน้ำมาเสิร์ฟ
“ อ้าว งั้นมึงก็หลอกกูมาน่ะสิ “ เขาว่าขึ้นอย่างรู้สึกโมโหหน่อย ๆ
“ โอ๊ยพี่ รอหน่อยเถอะน่าฉันรับรองว่า ไม่เสียเวลาแน่นอน “
“ งั้นกูอยู่รอก็ได้ ถ้าลูกสาวมึงไม่สวยเหมือนแบบที่มึงโม้ไว้ มึงโดนดีแน่อีหงส์ “
“ เหอะน่า ฉันรับประกันว่าถูกใจพี่แน่นอน “ทั้งสองคุยกันด้วยท่าทีสนิทสนม พร้อมกับหัวเราะขบขัน
ชายหาดยามตะวันกำลังใกล้จะลาฟ้า เสี่ยโอมที่กำลังนั่งหน้ายุ่งคิ้วขมวด จดจ่อขะมักเขม้นแกะกุ้งให้เมีย โดยที่เมียไม่ได้ขอซึ่งมีสายตาของครีมหอมกำลังนั่งเอามือเท้าแก้มมองเขาอย่างท้อใจ
“ ถ้าแกะไม่ได้ ให้ครีมแกะเองก็ได้น่ะ “ เธอพูดออกมาเมื่อขี้เกียจที่จะนั่งรอแล้ว
“ ไม่ได้ พี่อยากแกะให้ครีมกิน “ ส่วนเขาก็ยังไม่ลดละความพยายาม
“ เฮ้อ “ ครีมหอมได้แต่ถอนหายใจแล้วก็ตักข้าวใส่ปาก
“ ฮ่าย คุณชื่ออะไรครับ ผมอยากรู้จักคุณ “ อยู่ ๆ ก็มีหนุ่มตาน้ำข้าวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักครีมหอม ข้ามหน้าข้ามตาเสี่ยโอมที่กำลังจริงจังกับการแกะกุ้ง
“ เอ้อ…” ครีมหอมเอาแต่อ้ำอึ้ง พูดไม่ออกไม่ใช่ว่าเธอฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่อง แต่เพราะสีหน้าของคนที่นั่งอยู่ด้วยกันตอนนี้ต่างหากที่ทำให้เธอพูดไม่ออก
“ คุณมีอะไร “ เสี่ยโอมจึงได้รีบตอบกลับอย่างมีสติ (มั้ง )แล้วสติก็หลุดเมื่อได้ยินคำตอบ
“ เธอสวยมากเลย ผมตกหลุมรักเธอ “ ไม่พูดเฉยหนุ่มฝรั่งคนนั้นดึงมือครีมหอมเข้าไปจับด้วย
“ แต่เธอเป็นเมียผม เธอเป็นคนของผม คุณเข้าใจมั้ย “ เสี่ยโอมตบที่โต๊ะเสียงดัง พร้อมกับลุกยืน จนฝรั่งคนนั้นรีบปล่อยมือจากครีมหอม แล้วเปลี่ยนมาโค้งขอโทษเขาแทน
“ ซอรี่ ซอรี่ ฉันคิดว่าพวกคุณเป็นพ่อลูกกัน “ พูดจบเขาก็รีบวิ่งหนีไป
“ พ่ออะไร!! ผัวเว้ย “
“ เสี่ย “ เสี่ยโอมโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ครีมหอมรีบลุกมาห้าม เขาก็เอาแต่กอดอก ก่อนที่จะยอมนั่งลงที่เดิม
“ น้อง “ คนโมโหหันไปเรียกพนักงานเสียงดัง พอพนักงานเดินเข้ามาจึงสั่ง ครีมหอมคิดในใจว่าเธอคงจะไม่ได้กินข้าวต่อแล้วแต่สิ่งที่เขาสั่งกับพนักงาน กับทำให้เธอตะลึง
“ เอากุ้งมาอีกจาน แกะมาด้วย เดี๋ยวจ่ายพิเศษ “
“ ครับ “
“ อ้าว ไม่อยากแกะกุ้งให้ครีมกินแล้วเหรอคะ” ครีมหอมหยอกถามพร้อมกับมองหน้าเขาที่บูดยิ่งกว่าตูดเป็ด
“ ท้อ!! “ แต่เขาก็ตอบเธอกับมาเพียงสั้น ๆ
“ ท้อแกะกุ้งเหรอคะ “
“ ท้อที่มีเมียสวยเนี่ยแหละ ล่อเสือล่อตะเข้ “ คำพูดของเขาทำเอาครีมหอมกลั้นขำไม่อยู่ แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้เพราะเขาจ้องจะดุเธออยู่
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เสี่ยโอมก็ได้ควงเอวบางของเมียมาเดินเล่นที่ชายหาด“ ตะวันกำลังจะตกดินแบบนี้สวยเนอะ “ ครีมหอมที่อยู่ในอ้อมแขนของคนที่เธอรัก พูดขึ้น ใช่แล้วตอนนี้เธอพูดได้เต็มปากว่ารักเขา“ ก็สวยอยู่ แต่สวยสู้ครีมหอมของพี่ไม่ได้หรอก “ เขาหยอด“ โห่ ปากหวานน่ะเนี่ย แต่ครีมก็ขอบคุณเสี่ยมากนะคะ ถ้าไม่มีเสี่ย ครีมคงไม่มีโอกาสได้มาเห็นอะไรสวยงามแบบนี้ คงจะยังเป็นเด็กเสิร์ฟ ใช้ชีวิตกลางคืนกลางวัน ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน “ ครีมหอมพูดพร้อมน้ำตาซึม“ อย่าดราม่าได้ไหม ตอนแรกยังไม่อยากมาอยู่กับพี่อยู่เลยไม่ใช่เหรอ “ เสี่ยโอมดีดนิ้วไปที่หน้าผากมน ครีมหอมก็ทำปากเบ้ แล้วพูดออกมาอย่างน่ารัก“ ก็ใครจะไปรู้ว่าเสี่ยโอมจะใจดีกับครีมแบบนี้ “ พูดไปด้วยเธอก็กอดเอวแล้วซบอกของเขาไปด้วย“ แล้วจะให้พี่ใจร้ายกับครีมลงได้อย่างไร เพราะว่า..” เสี่ยพูดทั้งเว้นวรรค เหมือนกำลังคิดอะไรในใจ ทำให้ครีมหอมเองก็ลุ้นฟังแทบไม่ไหว“ ว่าอะไรเหรอคะ “ “ ก็เพราะว่าครีมน่ารักขนาดนี้ ใครจะไปใจร้ายลง “ เขาตอบแล้วเอามือขึ้นมาเขย่าหัวของเธอไปทีนึง“ อ๋อ “ นึกว่าจะบอกว่ารักเรา สงสัยคงจะสำคัญตัวผิดไป ครีมหอมรีบหันหน้าหนีไปจนเสี่ยโอม
วันต่อมา รถพราโด้สีดำขับมาตามทางที่คุ้นเคยโดยมีเสี่ยโอมเป็นคนขับ และครีมหอมนั่งข้าง ๆ ซึ่งกว่าจะออกมาได้ก็เถียงกันเรื่องรถที่จะเอามาเกือบตาย แต่สุดท้ายเสี่ยก็ต้องยอมเมีย เพราะโดนเมียขู่ว่า ถ้าเขาเอาเฟอร์รารี่มาอีก เธอจะไม่กลับไปกับเขา“ ถึงแล้วครีม นี่ครีมไม่คิดจะคุยกับพี่เลยเหรอ “ “ ครีมขี้เกียจจะเถียงกับเสี่ย “ ครีมหอมลงรถ แล้วปิดประตูใส่หน้าเสี่ยโอมเสียงดัง“ อ้าว! นี่มันอะไรกันวะ ตอนอยู่อังกฤษยังดี ๆ อยู่เลย “ เขาพูดก่อนจะหาที่จอดรถไว้ โดยปล่อยให้ครีมหอมเดินขึ้นบ้านไปก่อน“ แม่ อ้าว คุณเป็นใคร? “ ขึ้นเรือนมาครีมหอมก็รีบร้องหาแม่ แต่คนที่เธอเห็น กลับไม่ใช่แม่เธอ หากแต่เป็นหนุ่มใหญ่วัยไล่เลี่ยกันกับแม่ของเธอแทน“ แม่เหรอ เธอคือครีมหอมใช่ไหม “ สายชลที่มารอครีมหอมตั้งแต่วันนั้นทักขึ้น ครีมหอมก็งุนงงได้แต่เพียงพยักหน้า มองชายร่างใหญ่ที่อยู่ต่อหน้าเธอ“ สวย สวยสมกับที่มันโม้จริง ๆ แบบนี้แหละใช่เลย “ เขาพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับที่หัวไหล่ของครีมหอมทำให้เขาดวงซวยทันตาเห็นปั้ก! กำปั้นใหญ่พุ่งเข้ามาใส่เขาอย่างไม่ทันตั้งตัว“ ว๊าย “ “ มึงเป็นใคร กล้าดีอย่างไรมารุ่มร่ามเมียกู “ “ เสี่ยโอม!!
“ อ้าวครีม มายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ “ เสี่ยโอมที่พึ่งคุยโทรศัพท์เสร็จ หันมาเห็นหน้าครีมหอมที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา ก็เลยทักขึ้นด้วยความตกใจ หญิงสาวเผยยิ้มให้เขา“ แม่จะให้ครีมไปเอาของที่บ้านพี่เทียน “ หญิงสาวพูดทั้งยังยิ้มอยู่“ ห๊ะ!! “ เสี่ยโอมคิ้วขมวดทันที ที่ได้ยินชื่อไอ้หมอนั้นอีกแล้ว ครีมหอมที่ตั้งใจมาแกล้งจึงรีบปฏิเสธ“ แต่พี่เทียนไม่อยู่ เขาไม่ได้กลับมา “ “ แน่ใจเหรอ? “ เขาถามด้วยความไม่ไว้ใจ ก็เธอเล่นยิ้มมีพิรุธ“ ครีมก็ จะมาชวนเสี่ยไปด้วยกันนี้ไง “ เขายิ้มออกทันทีเมื่อได้ฟัง แล้วยื่นมือไปจับหัวเธอ“ อือ ทำดีมากครับ” เธอดึงมือของเขาออก“ แต่ครีมว่า เสี่ยไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเถอะ ใส่สีขาวไปแบบนี้ไม่น่าจะเหมาะ “ ครีมหอมจ้องไปที่เชิ้ตสีขาวของเขา“ ทำไมหรือ? “ เสี่ยโอมยืนเหม่อไร้วิญญาณอยู่ที่ข้าง ๆ สระเลี้ยงปลาของป้าทัน นี้เขาต้องมาทำอะไรแบบนี้จริงหรือ“ อยากได้ตัวไหน ลงไปจับเอาเลยนะลูก ป้าพึ่งดูดน้ำออก สระแห้งแล้วเจอปลาเต็มเลย จับเอาไปต้มยำทำแกงกินน่ะ ถือว่าแบ่ง ๆ กัน “ ป้าทันจับข้องใส่ปลามาให้ครีมหอม แล้วบอกกับครีมหอมพร้อมกับชาวบ้านคนอื่น ให้จับปลากันตามสบาย ครีมหอมยิ้มรับแล้
“ อ้าว ครีมยังไม่นอนหรือ “ หงส์ฟ้าเดินออกมาจากห้องนอน ว่าจะมาปิดประตูหน้าบ้าน แต่ก็เห็นลูกสาวนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ระเบียง“ มีอะไรให้คิดเยอะ ก็เลยนอนไม่หลับนะคะ “ หงส์นั่งลงข้างลูกสาว“ คิดเรื่องอะไรล่ะ เรื่องเมื่อเช้าหรือว่าเรื่องไอ้เสี่ยนั่น “ “ ก็ทั้งสอง แต่เรื่องเมื่อเช้าน่ะ ครีมตัดสินใจได้แล้วน่ะ ว่าจะไปเป็นนางแบบ ส่วนเรื่องเสี่ย…” “ กลุ้มใจเรื่องอะไร เรื่องที่ต้องไปเป็นเด็กขัดดอกนั่นนะหรือ “ ครีมหอมมองหน้าแม่แล้วพยักหน้า“ ตอนนี้ความรู้สึกของครีม คือครีมรักเขาไปแล้ว ครีมรักเสี่ยไปแล้ว แต่ครีมไม่รู้เลยว่าในความคิดของเขา เขาคิดยังไงกับครีมกันแน่ ครีมไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันจะไปจบที่ตรงไหน แล้วครีมควรจะคาดหวังได้ถึงไหนบ้าง “ เธอพูดพร้อมกับก้มหน้าน้ำตาซึม คนเป็นแม่เห็นจึงดึงเธอเข้าสวมกอด ครีมหอมนั่งปรับทุกข์อยู่กับแม่ไปสักพักใหญ่ ๆ แล้วจึงแยกย้ายกันมานอน “ อ้าว ครีมนึกว่าเสี่ยหลับไปนานแล้ว “ เมื่อเจ้าของร่างเล็กขึ้นมาบนเตียงแล้วก็สังเกตเห็นว่าเสี่ยโอมกำลังจ้องมองเธออยู่ “ ตื่นเมื่อกี้นี้เอง พอดีรู้สึกคัน ๆ “ เขาพูดแล้วใช้มือเกาที่บริเวณที่โดนเจ้าตัวต่อต่อย “ ให้ครีมเอายามาท
รุ่งเช้าของวันต่อมา“ อ้าว แม่ครับ แล้วครีมล่ะ “ เสี่ยโอมที่พึ่งจะตื่น ล้างหน้าเสร็จ กำลังจะไปอาบน้ำที่ลำธาร แต่ก็มองหาเมียไม่เจอ เขาจึงได้หันไปถามแม่เมียที่กำลังหุงข้าวอยู่“ เดินออกไปคุยโทรศัพท์ตรงนู้นน่ะ “ หงส์ฟ้าชี้ทางให้เขา อศิรจึงเดินเอาผ้าเช็ดตัวคล้องคอออกไปพอเดินมาเจอตัวก็เห็นว่าตัวเล็กของเขาคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วพอดี “ อุ้ย! ตกใจหมด “ ครีมหอมหันมาแล้วสะดุ้งตื่น“ ตกใจอะไร คนหล่อขนาดนี้ หรือวาเมื่อกี้นี้แอบคุยกับหนุ่ม?? “ เขาถามเธออย่างจับผิด“ จะบ้าหรือ! พี่เคเปอร์โทรมา ว่าแต่เสี่ยเถอะถอดเสื้อเดินออกมาตรงนี้ทำไม “ “ ทำไม กลัวสาว ๆ จะมาเห็นหรือ? “ เขาพูดพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้เธอ “ แล้วตรงที่ตัวต่อต่อยหายหรือยังคะ “ เธอถามพร้อมกับจับที่ต้นแขนของเขา“ มันคัน ๆ“ เขาบอก“ ถ้าอย่างนั้นก็ไปอาบน้ำค่ะ ครีมจะได้บดยาทาให้อีก “ เธอพูดแล้วก็เดินนำเขาไปก่อน“ เดี๋ยวสิ แล้วครีมจะไปไหน ไม่ไปอาบด้วยกันเหรอ?” เขาร้องเสียงอ้อนตามหลังไว ๆ ของเธอ“ ครีมจะไปอาบน้ำให้พี่ใช่มั้ยคะ “ “ โตขนาดนี้แล้ว “ “ ก็ใช่ไง เพราะโตแล้วมีเมียแล้วด้วย เมียก็ต้องไปอาบให้สิ “ “ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า “ เสี่ยโอ
เพนท์เฮ้าส์“ ครีมอาบแล้วเสร็จแล้วก็พักผ่อนน่ะ พี่ว่าจะออกไปคุยกับพวกไนยะ อยู่ที่ร้านไอ้เจนมัน แล้วพี่จะชื้อข้าวเย็นกลับมาด้วย “ เสี่ยโอม ที่หิ้วกระเป๋าขึ้นมาส่งครีมหอมบนเพนท์เฮ้าส์ เสร็จแล้วเขาก็ลาน้องเตรียมจะออกไป ซึ่งครีมหอมก็พยักหน้าให้“ ค่ะ เสี่ยไปเถอะ ครีมก็ว่าจะนอนพักสักหน่อย “ “ อืม อย่าลืมใส่ยาตรงแผลด้วยน่ะ “ เขาพูดและชี้นิ้วไปที่คางของน้องอย่างเป็นห่วง“ ไม่เป็นอะไรหรอกน่า รอยช้ำแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องใส่ยาก็ได้ “ เธอบอกด้วยความเคยชินเพราะตอนอยู่บ้านนอกเจ็บตัวเยอะกว่านี้อีก“ ครีม “ เขาจึงมองดุเธอ ทำไมเด็กนี่ดื้อจัง“ โอเค ใส่ยาก็ใส่ยา แต่เสี่ยนะรีบไปได้แล้ว “ “ นี้ไล่เหรอ? “ “ แล้วแต่จะคิดนะคะ “ ครีมหอมแลบลิ้นใส่เขา แล้วเธอก็รีบเดินหลีกเข้าห้องนอน“ รอกลับมาก่อนน่ะ โดนดีแน่ “ เขาขู่เธอแล้วก็อมยิ้ม เจระวี คาเฟ่“ นี่มึงคิดว่าไอ้เอกเป็นคนจับตัวน้องที่ชื่อคิตตี้ไปเหรอ “ ไนยะถามหลังจากที่เสี่ยโอมเล่าเรื่องวีรกรรมของพี่ชายนอกคอกให้เพื่อน ๆ ฟัง“ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถึงไอ้เอกมันจะเจ้าชู้ หลอกฟันผู้หญิงไปทั่ว แต่มันก็ไม่น่าจะทำเรื่องแบบนั้นได้ “ เสี่ยโอมพยายามคิดในด้านดี ๆ เอ
“ เสี่ย! ทำอะไรคะ? “ หลังจากทานข้าวเก็บโต๊ะล้างจานเสร็จ ร่างบางก็โดนจับอุ้มขึ้นมาไว้บนโต๊ะเคาน์เตอร์บาร์ของห้องครัว“ ครีม พี่เจ็บ “ เขาก้มหน้าพร้อมกับตอบเธอด้วยเสียงสั่นคอ“ เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ “ ครีมหอมตกใจรีบสำรวจตัวเขา แต่พอเขายืนตัวตรงเธอจึงได้รู้ว่าอะไรเจ็บ“ เสี่ย ! “ หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ไม่น่าล่ะวันนี้เงียบแปลก ๆ ไม่เห็นพวกการ์ดเลยสักคน “ พี่ไล่พวกการ์ดกลับบ้านหมดแล้ว เพราะตอนนี้มันคือเวลาส่วนตัว ทั้งชั้นนี้มีแค่เราสองคนนะคะ เริ่มจากตรงไหนดีคนเก่ง “ เขาพูดแล้วก็ลูบคลำไปที่ต้นขาสวย ซึ่งปกปิดแค่เสื้อคลุมอาบน้ำ“ เสี่ยเป็นตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย โอ้ย~ “ เธอถามเขาแต่ก็ต้องร้องออกมาเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้าไปถึงกุหลาบสวยของเธอเรียบร้อยแล้ว “ ก็ตั้งแต่ที่ครีมอ้อนพี่ในห้อง รู้มั้ยคะว่าพี่ต้องอดทนขนาดไหน ต้องนั่งรอให้ครีมกินอิ่มพี่ถึงจะได้กินต่อ “ เสี่ยโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูเธอ มือข้างหนึ่งเอื้อมขึ้นมาดึงสายรัดเสื้อคลุมสีขาวออก จากนั้นก็ซุกหน้าเข้าดูดยอดอกชูชัน ที่มันทำเขาของขึ้นเมื่อกี้นี้“ อ๊า..เสี่ยเบา ๆ สิคะ อ๋า มันเจ็บน่ะ “ ถึงจะบอกเช่นนั้น แต่มือเล็กของเธอกับเอื้อมขึ้นมาลูบไล้ที่ท
“ พี่หนึ่ง พี่จะไปจริง ๆ หรือ ?” จีนเน่เดินเข้ามาหาสามีของเธอที่กำลังจัดข้าวของใส่กระเป๋า หนึ่งเดียวจึงหันไปมองที่ภรรยาแล้วดึงเธอมาแนบชิด“ พี่ไปทำงานไงจีน ทำไมคราวนี้ถึงได้งอแงล่ะ? “ “ ถ้ามันไม่เกี่ยวกับเอก จีนก็จะไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แต่นี้ ถ้าเอกมันยังเกลียดพวกเราอยู่ แล้วทำร้ายพี่ขึ้นมาจีนจะอยู่อย่างไรคะ? “ จีนเน่พูดถึงเหตุผลของเธอพร้อมกับหยดน้ำไหลลงมาตามแก้มมน“ จีนไม่เอาน่ะ ไม่ร้องสิ ถ้าเอกมันจะทำอะไรพี่ ป่านนี้พี่ตายไปนานแล้ว “ “ แต่ ใครจะไปไว้ใจคนแบบมันได้ล่ะคะ จีนยังจำวันที่พี่หนึ่งถูกซ้อมปางตายได้อยู่เลย จีนไม่มีวันลืมว่ามันทำอะไรไว้กับเรา “ จีนเน่พูดอย่างจริงจังคล้อยไปทางโกรธ“ พี่รู้ว่าจีนเป็นห่วง แต่พี่ต้องไปช่วยดูแลครีมหอมให้โอมมันไง แถมโอมมันยังให้การ์ดไปด้วยอีกตั้ง 5 คน จีนอย่าคิดมากเลย เอาเป็นว่าพี่จะระวังตัว “ จีนเน่ฟังแล้วก็พยักหน้าแม้จะไม่เห็นด้วย แต่เธอก็รู้จักสามีของตัวเองดี แล้วรู้ว่าคงไม่สามารถจะห้ามอะไรเขาได้ “ พี่อย่าประมาทละ จีนฝากน้องครีมด้วย จีนไม่อยากให้น้องครีม ต้องเจอเรื่องแบบเดียวกันกับจีน “ สองร่างสวมกอดกันแน่น หวนคิดถึงอดีตที่ลืมไม่ลง แต่ก็ทำให้รู้ว่า
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ