ตอนที่ 102 จะทิ้งให้หนูนอนคนเดียวเหรอ

โรงแรม

เสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก 

“ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้

“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม

“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ

“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน 

“ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ

“ แต่หนูอยากให้กวน “ 

“ ห๊ะ “ 

“ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา

“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา

“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให้ทำอย่างไรได้เธอคิดถึงรสจูบ คิดถึงรสรักของเขาเหมือนกันน่ะ เธอเองก็คนนี่น่า

“ งั้น พี่ว่าเราเข้าไปคุยกันในห้องเถอะ “ คนพี่รู้งานรีบจูงมือเธอเข้ามาในห้อง พอปิดประตูแล้ว หันกลับมาก็โดนตัวเล็กรุกจู่โจมเข้ามาจูบ เธอเขย่งเท้าขึ้นแล้วจูบเขาก่อน เสี่ยโอมเผยยิ้มอย่างดีใจ เขารอวันนี้มานานแล้วเช่นนั้น คิดถึงรสจูบนี้จนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว มือของเขารีบยกขึ้นมาจับสองแขนเธอ แล้วก้มลงไปให้รับรสจูบสดวกขึ้น

“ อ๊า..” ทั้งคู่ดื่มด่ำความหวานของกันและกันอย่างโหยหา เสี่ยโอมจูบไล่ไปทั่วหน้ามนขบเม้มดูดเนื้อหนังของคนตัวน้อยอย่างกระหาย 

“ อืม พอก่อนค่ะ หนูหายใจไม่ทัน “ เธอรีบหยุดเขาด้วยการดันอกของเขาออก 

“ แล้วตอนนี้หายใจพอหรือยังคะ “ เขารีบถามสายตาก็ยังคงมองที่ปากอิ่ม

“ จะบ้าหรือคะ พึ่งจะคลายออกเอง เสี่ยยังหื่นเหมือนเดินไม่มีเปลี่ยนเลยน่ะ “ เธอบ่นเขาพร้อมหันหน้าหนีไปเพราะเขิน และยิ่งเหลือบมองลงไปตรงท่อนล่างของเขา มันก็ปูดนูนจนกางเกงที่เขาใส่จะขังเจ้าสิ่งนั้นไว้ไม่อยู่เสียแล้ว 

“ ก็เหมือนกับที่เสี่ยรักหนูไม่เคยเปลี่ยนแปลงไงละ หนูครีมหอมของเสี่ย “ เขาพูดที่ข้างหูเธอแล้วก็ก้มลงมางับที่หูแดง ๆ ของคนน้อง เธอสะดุ้งโหยง รีบหันไปจ้องเขา 

“ อย่าพึ่งสิคะ ขอหนูไปอาบน้ำก่อน “ เขารีบส่ายหน้าทันที 

“ ไม่เอาอะ “ ไม่ปฏิเสธธรรมดามือหนาสองข้างจับที่บ่าไหล่หญิงสาวแล้วดันเธอลงนอนลาบกับโซฟา

“ เสี่ย “ 

“ ลองนอนดูสิ หนูจะได้รู้ว่าทุกคืนที่เสี่ยมานอนเฝ้าหนูตรงนี้มันไม่สนุกเลยน่ะ ให้สิทธิ์เสี่ยแค่มองดูหนูหลับ รู้หรือเปล่าว่าเสี่ยแทบคลั่ง “ เขาบอกความรู้สึกของตัวเองให้เธอได้รู้แล้วจับขาเรียวยกขึ้นมาทาบไว้ที่เอวเขา พร้อมเดียวกันเขาก็เริ่มรูดซิปกางเกงของตัวเองลง 

“ เดี๋ยว !! “ เธอรีบยกมือขึ้นห้ามเขา เมื่อมือหนากำลังจะล้วงเจ้างูออกมาทักทายเธอ 

“ อะไรอีกคะ “ เขาถามอย่างไม่ชอบใจ 

“ เสี่ยมีถุงหรือเปล่า ? “ คนที่ยืนอยู่จ้องมองคนถามอย่างงุนงง 

“ ทำไมอยู่ ๆ มาถามหาถุงล่ะ แต่ก่อนก็ไม่เคยใส่นิ “ เขาจ้องเธอแววตาอ้อน ๆ ตอนนี้เขาจะไม่ไหวแล้วน่ะ 

“ ก็แต่ก่อนครีมเป็นแค่เด็กของเสี่ยนิค่ะ แต่ตอนนี้ครีมต้องทำงาน แล้วก็ยังต้องเรียนด้วย ครีมจะท้องไม่ได้ค่ะ ถ้าเสี่ยไม่มีถุง ก็ทำไม่ได้ค่ะ “ เธอรีบลุกนั่ง ในขณะเดียวกันที่เขามองเธอนิ่ง ๆ เหมือนกำลังผิดหวัง ร่างสูงรูดซิปกางเกงขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้อง

“ จะไปไหนคะ “ ครีมหอมร้องถามเขา แต่เขาก็ไม่ตอบ 

“ งอนเราหรือเปล่า? “ เธอหน้าหงอยบุญไม่รับ พอนั่งอยู่สักพักเห็นเขาไม่กลับมา จึงจำต้องลุกจากโซฟาไปอาบน้ำเตรียมเข้านอน