หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย
“ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย
“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง
“ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่
“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้
“ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด
“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ
“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ
“ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป
“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่อนน่ะ แม่มารับพอดี “ ครีมหอมพยักหน้า แล้วเพื่อนก็เดินจากไป ส่วนเธอก็เตรียมจะเดินหนีไปอีกทาง
“ เดี๋ยวสิครีม! จะไปไหนขึ้นรถไปพร้อมกับพี่เถอะ “ คนพี่ที่เห็นน้องไม่สนใจไยดีตัวเองก็รีบเดินตาม จนเดินมาถึงป้ายรถเมล์
“ ตามมาทำไม !” หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มที่กำลังทำตาหวานออดอ้อนมาทางเธอ
“ พี่จะกลับพร้อมหนูครีมไงค่ะ “
“ ฉันไม่ได้ชวน!! ที่สำคัญรถคุณก็มี ทำไมไม่ขับกลับล่ะ “ เธอว่าเขาอย่างไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านอะไรแถมยังยิ้มเอ็นดูให้เธอเสียด้วยซ้ำ
“ ถ้าครีมไม่นั่งไปกับพี่ พี่ก็จะนั่งรถเมล์กลับพร้อมครีมนี่แหล่ะ เพราะว่าพี่รักครีมไง “ เสี่ยโอมเลเวลอัพ บอกรักอย่างไม่อายใคร แม้ว่าคนที่ป้ายรถเมล์จะจ้องมองมาที่พวกเขา แต่คนที่อายกลับกลายเป็นคนที่โดนบอกรักแทน หญิงสาวรีบหันหน้าหนีพอดีกับที่รถเมล์เข้ามาจอด เธอจึงรีบเดินขึ้นไป โดยมีอศิรเดินตามไปไม่ห่าง และคอยกันไม่ใคร หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ หรือตาแก่ที่ไหนเบียดมาใกล้ตัวเธอได้แม้แต่คนเดียว
“ เห็นมั้ย พี่บอกให้นั่งรถกลับไปกับพี่ก็ไม่ยอม รถเมล์คนเยอะต้องมายืนเอาแบบนี้เดี๋ยวก็ปวดขาหรอก “ เขาก้มหน้าพูดกับตัวเล็กที่ยืนหันหลังอยู่ต่อหน้าของเขา
“ ถ้าคุณไม่อยากยืน ก็ลงไปสิคะ จะมายืนบ่นอะไรอยู่ตรงนี้ “ คนตัวเล็กหันกลับมาพูดกับเขา จังหวะเดียวกันกับที่รถเมล์เบรกไฟแดง ครีมหอมจึงทรงตัวไม่อยู่จะล้มหงายหลัง โชคยังดีที่เสี่ยโอมใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้จับราวรถรีบเอื้อมมาคว้าเอวเธอไว้ทัน ทำให้คนตัวเล็กดีดตัวเข้ามากอดเอวของชายหนุ่มแน่น ในช่วงเวลาเดียวกับที่คนอื่นบนรถล้มระเนระนาดไปกองอยู่ที่พื้น
“ โอ้ย เบรกนิ่ม ๆ หน่อยได้มั้ย รถเมล์สายนี้มันอะไรกัน “ เสียงบ่นของผู้โดยสารคนหนึ่งบ่น แต่คนที่เหลือก็เหมือนจะชินแล้ว
ทางหญิงสาวที่ตกใจอยู่ก็กอดคนตรงหน้าแน่น เล่นเอาคนโดยกอดเผยยิ้มอย่างพออกพอใจ
“ คงจะถูกใจคุณละสิ “ เธอเงยหน้าขึ้นมาบ่นเขาแม้แขนจะยังกอดร่างเขาอยู่
“ ไอ เลิฟ ยูว์ คิริต้า ~” ทุกคนบนรถที่กำลังวุ่นวายลุกยืนลุกนั่งต่างหันมามองทั้งสองอย่างสนใจ ที่อยู่ดี ๆ เขาก็บอกรักเธอขึ้นมา เป็นภาษาอังกฤษเสียดื้อ ๆ
“ พูดบ้าอะไรของคุณ! มันใช่เวลามั้ย “ คนอายรีบคลายอ้อมแขนออกจากเขา
“ ทำไมล่ะ ก็ที่ผ่านมาพี่ไม่เคยบอกรักครีมนิ คราวนี้พี่ก็จะบอกทุกครั้งที่พี่รู้สึกมันเลย เพราะว่าครีมคือรักแรกของพี่ พี่จะไม่ยอมถ้าหากพี่จะไม่สมหวัง พี่ต้องสมหวังเท่านั้น หนูเข้าใจมั้ย “ เขาก้มลงมาพูดข้างหูเธอ ในขณะเดียวกันที่เธอก็จ้องตาเขา เกือบจะซึ้งถ้าหญิงสาวไม่นึกอะไรขึ้นได้เสียก่อน
“ รักแรกว่างั้น แล้วผู้หญิงที่ชื่อรสานั้นล่ะ “ เสี่ยฟังเธอพูดแล้วก็เงียบไป พร้อมกับมองคนตรงหน้าคิ้วขมวดให้กับความขี้สงสัยของตัวเล็ก
“ อ๋อ รู้แล้ว คุณนี่มันเลวจริง ๆ สามารถคบกับผู้หญิงทั้งที่ไม่ได้รักเขาได้ด้วย “ คนโดยว่าถอนหายใจแรง
“ แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้วนี้ครีม ปัจจุบันนี้ตอนนี้พี่รักครีม รักครีมคนเดียว แล้วก็จะรักตลอดไปด้วย หนูคือคนที่ทำให้พี่รู้จักรักใครเป็นเลยนะ “ พอได้ฟังแบบนั้นคนตรงหน้าก็ยิ้มมุมปากให้เขา
“ โอ้ย!! “ เสี่ยโอมร้องเสียงดังอย่างไม่อายคน เมื่อโดนครีมหอมหยิกไปที่หน้าอกเหตุเพราะเธอหมั่นไส้เขา แถมรถเมล์ก็กำลังจะเบรกอีก มือของเขาก็ต้องรีบคว้าเอวเมียมากอดไว้ให้ทัน เพื่อไม่ให้น้องล้มไปพร้อมกับคนอื่น เจ็บตรงที่น้องหยิกก็เจ็บ เกิดเป็นเสี่ยโอมทำไมมันลำบากแบบนี้ ต่างจากคนทำในอ้อมแขนของเขาที่แอบอมยิ้มสะใจออกมาเพราะได้แกล้ง
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
หน้าบ้านหลังใหญ่ที่ผู้คนรู้จักกันดีนั้นคือบ้าน เกลวาดี บ้านนักธุรกิจที่ผลิตและส่งออกปลากระป๋อง อาหารแปรรูป บริษัทที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ นายคงยุทธ เกลวาดี และภรรยาชื่อ มาลาลัย เกลวาดี . มือของผู้มาใหม่กดไปที่ออดหน้าบ้าน สักพักก็มีแม่บ้านมาเปิดประตูให้“คุณเป็นใคร? แล้วมาหาใครหรือคะ ” พุดตาน สาวใช้ถามเมื่อมองหน้าหญิงสาวแล้วไม่คุ้นตา“ฉันชื่อคิริต้า ฉันมาหาท่านคงยุทธค่ะ ” ทันทีที่หญิงสาวพูด พุดตานก็รู้ได้ทันที ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เธอจึงรีบช่วยถือกระเป๋าแล้วเดินนำคิริต้าเข้าไปในบ้าน “ตามฉันมาทางนี้เลยค่ะ” ขณะที่คิริต้าเดินเข้าไปในรั้วบ้าน รถเก๋งคันหรูก็ขับเข้ามาจอดอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะเผยให้เห็นผู้หญิงสองคนเดินลงมา ทั้งสองก็คือมาลาลัย และ คาลิน่าสองแม่ลูกที่เพิ่งกลับจากการเดินทางไปเที่ยวฝรั่งเศส “มันเป็นใครพุดตาน ลูกหลานมึงหรือ?” มาลาลัยเดินเข้ามาทักทั้งสองคนแล้วมองที่เด็กสาวหน้าตาดีอย่างสงสัย ซึ่งเธอยิ่งมองก็ยิ่งเห็นว่าเด็กสาวละม้ายคล้ายคลึงกับคนเป็นสามีอย่างบอกไม่ถูก คิริต้าที่เห็นเช่นนั้นจึงยกมือไหว้มาลาลัย เพราะรู้จากพ่อของเธอมาแล้วว่าคนตรงหน้านี้เป็นใคร“สวัสดีค่ะ ฉันคิริต้า หรื
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ