ตอนที่ 3 เสี่ยที่สาวๆคลั่งไคล้

“ น้อง ดูแลโซนนี้ใช่ไหมครับ “ ครีมหอมที่กำลังคิดเพลิน ๆ อยู่สะดุ้ง หันไปมองคนที่เรียก

“ ค่ะ ดิฉันอยู่โซนนี้ค่ะ “ เขายิ้มจาง ๆ ให้เธอ

“ ถ้าอย่างนั้นช่วยไปดูแลลูกค้าในวีไอพี 5 ให้หน่อยนะครับ “ ชายคนนั้นบอก แล้วเขาก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ 

“ ไปตามพนักงานยังไงวะ มาเอาป่านนี้ กูนึกว่ามึงแอบกลับไปหาเมียที่บ้านแล้วซะอีก“ เสี่ยโอมที่นั่งพิงโซฟาเอาขาพาดกับโต๊ะตัวเตี้ยตรงหน้าอยู่พูดขึ้น แต่พอไม่มีเสียงตอบรับเขาจึงเงยหน้ามามอง 

“ นึกว่า…” เสี่ยอศิรสตั้นไปที่เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่เพื่อนเขา แต่เป็นพนักงานสาวน้อยหน้าใสคนหนึ่งแทน

“ คุณเป็นพนักงานของที่นี้หรือครับ “ เขารีบดีดตัวขึ้นนั่งหลังตรง แล้วจ้องเขม็งไปที่เป้าหมายตรงหน้า

“ ใช่ค่ะ ฉันพึ่งจะมาทำงานที่นี้วันแรก ถ้าบังเอิญทำอะไรผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะคะ “ครีมหอมโค้งตัวแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มตามมารยาท จากนั้นจึงหันไปสนใจโต๊ะเครื่องดื่มที่อยู่มุมห้อง 

“ อะ! รอเพื่อนผมมาแล้วค่อยให้มันชงก็ได้ครับ ส่วนคุณมานั่งตรงนี้ดีกว่า “ ชายหนุ่มบอกทั้งยังใช้ฝ่ามือตบที่โซฟาตรงที่ว่างข้าง ๆ เขา หญิงสาวก็ขหมวดคิ้วให้กับคำเชิญ

“ แต่นี้มันหน้าที่ดิฉันนิค่ะ “ 

“ แต่ผมสั่ง “คุณอศิรผู้อยากได้สิ่งใดต้องได้ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง เธอคิดจะดื้อกับเขางั้นหรือสาวน้อย นี้ถ้าเป็นคนอื่นคงยอมก้มกราบแทบเท้าของเขาแล้ว แต่นี้เธอชื่อคิริต้าไง 

“ แต่ดิฉันเป็นเด็กเสิร์ฟมีหน้าที่เสิร์ฟค่ะ ไม่ใช่เด็กนั่งดริ้ง โปรดคุณลูกค้าจงเข้าใจด้วยนะคะ “ แต่คำตอบของเธอมันกลับยิ่งถูกใจเขาเข้าไปใหญ่ เสี่ยอศิร เผยยิ้มออกมาให้กับหญิงสาวข้างหน้า จนครีมหอมที่มองอยู่ก็สงสัย เป็นบ้าอะไรของเขา

“ ผมชื่อโอมนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร “ เมื่อหญิงสาวเริ่มรินเบียร์เสิร์ฟเขา เขาก็เริ่มเปิดบทสนทนากับเธอ

..เขาชื่อโอมงั้นหรือ? อย่าบอกน่ะว่าคือเสี่ยโอมที่พวกสาว ๆ คลั่งไคล้? ดูจากสภาพก็ไม่ได้แก่ถึงขั้นที่ใคร ๆ ต้องเรียกว่าเสี่ยนิ แต่นิสัยเนี้ยใช่เลย หัวงูตั้งแต่ยังวัยรุ่นเลยนะคะคุณพี่ ..

“ ทำไมเงียบล่ะครับ ที่ผมถามไม่ได้ยินหรือ? “ พอเธอไม่ยอมตอบคำถามเขา เสี่ยอศิรก็กอดอกมองหญิงสาวอย่างไม่พอใจ 

“ ฉันก็กำลังคิดอยู่นะคะ ว่าการมาเป็นเด็กเสิร์ฟจำเป็นต้องแนะนำตัวเองให้แขกรู้ด้วยหรือ งั้นฉันว่าคุณรียกฉันว่าน้องเฉย ๆ ก็พอค่ะ เพราะว่ายังไงในห้องนี้ก็มีแค่ฉัน ที่ทำงานอยู่คนเดียว “ เพราะเดิมทีหญิงสาวไม่ชอบขี้หน้าของชายหนุ่ม ตั้งแต่ที่เขาสั่งให้เธอไปนั่งข้าง ๆ เธอจึงได้ตอบเขาไปแบบนั้น ซึ่งมันก็ทำให้เขาทั้งหัวเสียแล้วก็ถูกใจมากเลยทีเดียว แต่ก่อนที่เขาจะได้ต่อว่าเธอบ้าง เสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้นเรียกสติเสียก่อน

“ ว่ายังไง มึงออกไปไหน ป่านนี้ยังไม่กลับเข้ามาอีก “อศิรถามกับหนึ่งเดียวที่หายหัวออกไป 

[“ พอดีว่าเมียกูไม่สบายว่ะ กูต้องกลับไปดูแลเมียก่อน มึงให้กูเรียกให้ไอ้ไนมาอยู่เป็นเพื่อนมึงแทนไหมวะ “] เมื่อได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นสายตาของอศิร ก็มองไปยังร่างบางทียืนอยู่ไม่ไกล และเขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

“ ไม่ต้องหรอก วันนี้ฉันดื่มคนเดียวก็ได้” หลังบอกกับเพื่อนไปแบบนั้นแล้ว เขาก็วางสาย แล้วโยนโทรศัพท์ทิ้งไปตรงโซฟาตัวข้าง ๆ 

“ เฮ้อเซ็งจัง เพื่อนผมหนีกลับแล้วอะ ไม่มีคนดื่มเป็นเพื่อนเลย น้องช่วยมาดื่มเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้ไหมครับ เดี๋ยวพี่ให้ทิป“ ครีมหอมเงยหน้าจ้องตากับอศิรเมื่อได้ยินในสิ่งที่เขาพูด 

“ ทำไมน้องจ้องหน้าพี่แบบนั้น หรือว่าคออ่อน ดื่มไม่เป็นเหรอคะ “อศิรรู้ดี ว่าคำชวนของเขาคงไม่เป็นผล เลยเปลี่ยนมายั่วโมโหและท้าทายหญิงสาวแทน

“เบียร์ก็แค่น้ำค่ะ” ซึ่งแน่นอนคำท้าของเขาได้ผล ครีมหอมไม่ปฏิเสธเขา แถมเธอยังหอบแก้วเหล้าแก้วเบียร์มานั่งข้าง ๆ เขาอีกด้วย เดี๋ยวฉันจะหลอกให้คุณเมาหัวลาน้ำเลยคอยดู หญิงสาวคิด เพราะเธอเองก็ไม่ได้คิดจะดื่มจริงอยู่แล้ว แค่คิดอยากจะแกล้งเสี่ยโอมของสาว ๆ เล่นให้เมาเหมือนหมาก็เท่านั้น

“ เธอไม่ใช่คนเมืองนี้ใช่ไหม “ เสี่ยโอมเริ่มเปิดบทสนทนา เมื่อเห็นว่าหญิงสาวรินเบียร์ให้ แต่เธอกลับเงียบไม่ตอบคำถามเขา

“ ไม่ตอบแบบนี้ก็แสดงว่าจริงสินะ ถ้าเธอเป็นคนนอกเมืองแบบนี้ ควรจะรู้จักถ่อมตัวบ้างน่ะ ถ้าทำตัวปากดีแบบนี้กับทุกคน มีหวัง คงไม่อยากมีใครอยู่ใกล้แน่นอน เดี๋ยวจะได้ดีดกลับบ้านนอกเอา “ เขาพูดทั้งยังมองหน้าเธอที่เหมือนมีอะไรในใจ เพราะเธอแสดงสีหน้าออกมาชัดเจนมาก

‘มึงไปอยู่กับพ่อมึงเลยนะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึงแล้ว รู้ไหมกูเห็นหน้ามึงทีไรมันก็ตอกย้ำความผิดพลาดของกูทุกที’ คำพูดของหงส์ฟ้าผุดขึ้นมาในหัวของครีมหอม หญิงสาวได้แต่คิดถึงชีวิตครอบครัวของตัวเอง คิดกระนั้นแล้วก็ยกจนหมดแก้ว ลืมปณิธานก่อนหน้านี้ว่าจะทำอะไรไปจนหมดสิ้น เล่นเอาคนที่นั่งมองอยู่ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ มีอะไรบ้างที่เสี่ยโอมอยากได้แล้วไม่ได้ 

“ พอเถอะ คุณเมามากแล้วนะ “ เสี่ยโอมที่ตอนแรกหวังจะมอมเหล้าหญิงสาว เพื่อหวังเวอร์จิ้น แต่พอเห็นว่าเธอมีอาการเป็นทุกข์ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ รีบดึงแก้วเบียร์จากมือของเธอไป 

“ คุณมายุ่งอะไรด้วย คุณไม่ใช่ฉัน คุณจะไปเข้าใจอะไร “