“ อ้าวเคเปอร์ กลับมาแล้วทำไมถึงไม่เข้าไปในบ้าน “คงยุทธ ที่เดินออกมา หวังจะมาคุยเรื่องเสี่ยโอมกับครีมหอม แต่พอเห็นลูกชายเข้าก็เลยร้องทัก แล้วเดินเข้ามาหาทั้งสอง
“ ผมก็แค่อยากมาดูหน้าน้องสาวคนใหม่ของผมก็เท่านั้นครับ ว่าแต่คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง ไม่เจอกันนานแข็งแรงดีใช่ไหมครับ “
“ จะไม่เหลือแรงแล้วต่างหาก ถ้าแกไม่รีบกลับมาช่วยบริหารบริษัทเนี่ย รู้ไหมว่าใกล้เจ๊งเต็มทนแล้ว “
“ โห่พ่อครับ ผมก็กลับมาให้แล้วนี่ไง” สองพ่อลูกยืนคุยกันอย่างสนิทสนม แล้วจากนั้นคนเป็นพ่อก็ชวนลูกทั้งสองให้เข้าบ้านไปกินข้าวด้วยกัน
“ พวกเราไปกินข้าวเย็นด้วยกันเถอะ ครีมด้วยนะ “ คงยุทธพูดเสร็จก็เดินหันหลังกลับเข้าบ้านไปก่อน ส่วนเคเปอร์หันมามองหน้าน้องสาวที่กำลังทำหน้าทำตาเหมือนคนเป็นทุกข์
“ เป็นอะไรหรือเปล่า ?” คำถามของพี่ชาย ทำให้ครีมหอมรีบส่ายหน้าและเดินตามคนเป็นพ่อเข้าไปในบ้าน
“ นี่ กินเยอะ ๆ น่ะครีมหอม “ มาลาลัยตักเนื้อให้กับครีมหอมทั้งยังพูดจาหวานย้อยอย่างกับว่ากินยาลืมเขย่าขวด ต่างจากคนเป็นลูกสาวที่ทำปากงุบงิบเหมือนกำลังพยายามหักห้ามหมาในปากไม่ให้วิ่งออกมาชนคนอื่น
“ ทำไมแม่ถึงอยากให้หนูพูดดีกับมัน เสี่ยโอมเลือกมันแทนที่จะเป็นหนูน่ะแม่ “ ก่อนหน้านี้คิตตี้โวยวายกับแม่ เรื่องที่เสี่ยโอมต้องการตัวของครีมหอมไม่ใช่เธอ
“ ก็เพราะเรื่องนั้นแหละ ลูกถึงต้องทำดีกับมัน ถ้ามันไม่ยอมไปขัดดอกเราจะไม่มีที่ซุกหัวนอนเอานะลูก หรือว่าลูกอยากไปนอนห้องเช่าราคาถูก ๆ ล่ะ “มาลาลัยรีบอธิบายถึงเหตุผลให้ลูกสาวฟัง
“ ไม่มีทาง!!ห้องเช่ามันคนละระดับกับหนูเลยนะคะคุณแม่ “
“ งั้นลูกก็ต้องทำดีกับนังครีมหอมมันก่อน “
“ ไม่เอา แม่ทำให้เสี่ยโอมเปลี่ยนใจมาเลือกหนูไม่ได้เหรอ ทำไมต้องเป็นนางครีมหอมด้วย หนูไม่ยอม ฮือ ๆ “ มาลาลัยเห็นลูกสาวงอแงเช่นนั้นก็รีบจับไหล่ทั้งสองของลูกเอาไว้
“ คิตตี้ฟังแม่นะลูก การไปเป็นผู้หญิงขัดดอก มันไม่ได้มีอะไรดีเลย มันก็เหมือนกับการที่เราไปเป็นเมียเก็บเขา สู้ลูกทำให้เสี่ยโอมเขาหลงรัก แล้วตบแต่งลูกเป็นเมียจะไม่ดีกว่าหรือ “ คิตตี้ได้ยินเช่นนั้นก็หยุดโวยวาย และ มองมาที่คนเป็นแม่
“ จริงหรือคะคุณแม่ “
“ จริงสิลูกของแม่ ถ้านางครีมหอมได้ไปอยู่กับเสี่ยโอม ลูกก็ถือโอกาสนั้นหาเรื่องไปหามัน แล้วก็จะได้ใกล้ชิดกับเสี่ยโอม แม่พูดผิดตรงไหน “
“ ก็ได้ค่ะ ครั้งนี้หนูจะยอมก็ได้ “
… กลับมาที่ปัจจุบันหลังจากทานข้าวเสร็จ ครีมหอมได้มาช่วยพุดตานล้างจานและตอนนี้กำลังเก็บจานอยู่ในครัว
“ ไม่เป็นไรน่ะน้องครีมเดี๋ยวพี่ทำเอง” พุดตานเข้ามาแย่งจานในมือของครีมหอม หญิงสาวจึงมองหน้าพี่พุดตานของเธอแล้วยิ้ม
“ ไม่เป็นไรพี่ ฉันไม่อยากอยู่เฉย ๆ ให้ฉันทำเถอะ “
“ เธอจะไปทำเรื่องพวกนั้นทำไมล่ะครีม มานี่ดีกว่า เดี๋ยวฉันจะพาไปดูชุดสวย ๆ บนห้อง “ คิตตี้เดินเข้ามาดึงครีมหอมออกไปจากห้องครัว พอเดินออกมาอยู่ข้างนอก ครีมหอมก็สะบัดมือออกอย่างแรง
“ พวกคุณสองแม่ลูกคิดจะทำอะไร อย่าคิดว่าฉันโง่นะคะ“ คิตตี้ถึงกลับหน้าเสีย ที่ได้รู้ว่าครีมหอมรู้ทันตนกับแม่
“ บ้าเหรอ พูดเรื่องอะไรของเธอ ฉันเพียงแค่เห็นว่าเราเป็นพี่น้องกัน เลยไม่อยากให้มีเรื่องผิดใจกันก็เท่านั้น “
“ เพราะอยากให้ฉัน ไปใช้หนี้ให้พวกคุณน่ะสิ ฝัน!” ครีมหอมกอดอกพูดคำสุดท้ายเน้น ๆ ใส่หน้าของคิตตี้ก่อนจะเดินหนี
“ ว้าย กูทนไม่ไหวแล้วนะ “ แต่เพราะความอดกลั้นของคนขี้โมโหอย่างคิตตี้นั้นมีน้อยมาก เธอจึงดึงครีมหอมเข้ามาเตรียมจะตบ
“ อ๊าย!! “ แต่กลับโดนครีมหอมจับไว้แล้วตบเธอก่อนจนเธอล้มลง
“ นังครีมหอม แกทำอะไรลูกฉัน” มาลาลัยที่ผ่านมาเห็นรีบเข้ามาพยุงลูกสาวให้ลุกขึ้น
“ อีต๊อกจับมัน “ มาลาร้องให้แม่บ้านที่เพิ่งจะเดินออกมาจากครัวเข้ามาจับตัวครีมหอมเอาไว้
“ ปล่อยนะ พวกคุณจะทำอะไรฉัน “
“ แกทำอะไรกับลูกฉัน ฉันก็จะทำกับแกแบบนั้นแหละ “ มาลาลัยเตรียมง้างมือจะตบหน้าครีมหอม
“ มาลาคุณคิดจะทำอะไร “ แต่คงยุทธก็เข้ามาจับห้ามเมียไว้ได้เสียก่อน
“ ปล่อย “ เคเปอร์ เดินเข้ามายืนใกล้ ๆ กับครีมหอมแล้วสั่งให้ต๊อกปล่อยมือจากน้องสาวของเขา
“ นี่พวกเธอทำบ้าอะไรกัน ถึงครีมหอม จะเป็นลูกที่ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าครีมหอมจะมาเป็นกระสอบทรายให้พวกเธอซ้อมเล่นนะ “ เพราะความโมโหจึงทำให้คงยุทธพูดออกมาแบบนั้น จนเขาลืมคิดถึงความรู้สึกของคนที่ถูกพูดถึง คำพูดที่ว่าไม่ได้ตั้งใจให้เกิดนั้นแทงทะลุหัวใจของครีมหอมเข้าอย่างจัง เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นครีมหอมจึงรีบเดินหนีออกมาจากคนพวกนี้ เธอเดินเลื่อนลอยออกมาจากบ้าน เดินไปตามทางเรื่อย ๆ จนฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี พอคายความเศร้าลงบ้าง เธอก็เตรียมที่จะเดินหันหลังกลับบ้าน
“ จะไปไหนล่ะจ๊ะน้องสาว ให้พวกพี่ไปส่งไหม “
“ จะไปไหนล่ะจ๊ะน้องสาว ให้พวกพี่ไปส่งไหม “ แต่ระหว่างนั้น ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีกลุ่มชายฉกรรจ์เดินเข้ามาดักทางเดินเธอไว้“ ไม่เป็นอะไรค่ะ ฉันกลับเองได้ หลีกทางให้ฉันหน่อยนะคะ “ ครีมหอมพยายามพูดดี ๆ กับพวกมัน แต่หนึ่งในพวกมันกลับไม่ยอม มันเข้ามาดึงแขนเธอเอาไว้“ ไม่สิ!อย่าเพิ่งกลับ ไปเล่นกับพวกพี่ ๆ ก่อนเถอะน่ะ “ “ ปล่อย! “ครีมหอมรีบสะบัดแขนของตัวเองออกจากการรัดกุม ก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่าพวกมันพยายามเข้ามายืนอ้อมล้อมเธอไว้“ พวกคุณจะทำอะไรฉัน ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณ เราไม่เคยรู้จักกันนะคะ “ “ ก็จะได้รู้จักกันวันนี้ไงจ้ะน้องสาว “ “ ปล่อยน่ะ ปล่อย อย่ามาจับฉัน “ “ พวกมึงทำอะไรกันนะ “ “ คุณ!? “ “ มึงเป็นใคร “ ชายหนุ่มผู้มาใหม่สร้างความสนใจให้กับพวกนักเลง ครีมหอมจึงรีบสะบัดตัวออกแล้วเอาตัวรอดไปยืนข้าง ๆ ชายคนนั้นก่อน“ พวกมึงนั่นแหละ มายุ่งอะไรกับคนของกู “ พวกนักเลงที่มันเห็นว่าชายคนนี้รู้จักกับหญิงสาวก็จึงรีบถอยไปด้วยความกลัว“ พวกมันยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอใช่ไหม “ ชายหนุ่มหันมาพูดกับเธอ“ ค่ะ ฉันยังไม่เป็นอะไร “ ครีมหอมพูดแล้วรีบถอยห่างจากเขา เพราะชายที่อยู่ต่อหน้าเธอตอนนี้ ก็คือผู้ชายที่
“ อืม “ ชายหนุ่มพูดพึมพำออกมาเพียงเสียงเล็กน้อย แต่ดวงตาของเขากับจ้องอยู่ที่แก้มนวล“ คุณอย่า…อือ..” เสียงแตรรถที่ดังอยู่บนถนนใกล้ ๆ ทำให้ครีมหอมตกใจดีดตัวขึ้น ริมฝีปากบางของเธอจึงประกบเข้ากับริมฝีปากของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อมีโอมกาสเช่นนั้น เสี่ยโอมจึงสวยใช้มัน เขายกมือซ้ายของตนขึ้นมาจับที่ท้ายทอยของหญิงสาว แล้วดันเข้ามาจูบดูดกลืนปากบางอย่างดูดดื่ม จนเจ้าของร่างนั้นตัวสั่นระริก เธอพยายามจะขัดขืนแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ สุดท้ายก็เคลิ้มไปกับเขา เธอยอมเปิดปากให้เขาลิ้มลองความหวานจากเธอจนสาแก่ใจ ลิ้นของเขากวาดต้อน และ พยายามจะทักทายลิ้นของเธอ จนมันพันกันเป็นเกลียว เขาดูดมันจนเหมือนกับว่าลิ้นเธอมันกำลังจะขาดออกไปจากปาก “ อือ “ เจ้าของริมฝีปากบางงึมงำไม่เป็นภาษา ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าตัวจะลอยไปติดเพดานแบบนี้ล่ะ “ อ๊า..” เมื่ออศิรเห็นว่าหญิงสาวเริ่มหายใจไม่ทัน เขาจึงค่อย ๆ คลายริมฝีปากออกอย่างเสียดาย สาวน้อยหน้าแดงแจ๋ จ้องหน้าเขาตาไม่กระพริบ มือหนาเอื้อมขึ้นมาใช้แขนเสื้อของเขาเช็ดมุมปากที่มันเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลายให้กับเธอ ดวงใจของครีมหอมเต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมา มันเป็นเพราะว่าเธอได้ท
“ ครีมไปกับผมมาเองละครับ “ เสี่ยโอมเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังของครีมหอม เพราะหญิงสาวลืมมือถือไว้ในรถของเขา“ คุณลืมมือถือไว้ในรถของผมน่ะ “ เสี่ยโอมยื่นโทรศัพท์คืนให้กับครีมหอม พอหญิงสาวรับเอา เขาก็เดินหันหลังกลับไปที่รถ ทำให้ยัยแม่เลี้ยงมีสีหน้าดีใจเล็กน้อยแอบคิดว่าลูกเลี้ยงของเธอคงจะยอมไปขัดดอกใช้หนี้ให้เธอเร็ว ๆ นี้แน่“ เดี๋ยว! แกจะไปไหนนังครีม” ระหว่างที่ครีมหอมกำลังจะเดินกลับไปยังเรือนไม้ คิตตี้ก็เดินเข้ามาขวาง“ วันนี้คุณพ่อกับพี่เคเปอร์ไม่อยู่ “ “ แล้วจะมาบอกฉันทำไม “ พอครีมหอมพูดจบเสียงฝ่ามือปะทะบนใบหน้าก็ดังขึ้น “ โอ๊ย! “ “ เพราะว่าฉันจะเอาคืนแกแบบนี้ไงละ “ คิตตี้ตบหน้าของครีมหอมจนล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้น โดยมีคนเป็นแม่ยืนดูอยู่ และไม่คิดที่จะห้ามลูกเลย แถมมาลาลัยยังฉีกยิ้มดีใจไปอีก “ ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณนักหนา พวกคุณถึงได้เอาแต่มาทำร้ายฉันแบบนี้ “ “ ก็เพราะว่าแกไปอ่อยเสี่ยโอมไง ถ้าไม่อย่างนั้นคนที่เขาเลือกก็ต้องเป็นฉัน ว้าย!! “ คิตตี้ก้มหน้าลงมาหวังจะตบครีมหอมอีกครั้ง แต่กลับโดนครีมหอมถีบกลับ จนล้มไปใส่บ่อโคลนแถวนั้น“ รู้แบบนี้แล้วก็ดี! ถ้าพวกคุณทำอะไรไม่ดี หรือ ทำร้ายร่า
“ ไอ้โอมนะไอ้โอม อ้าว~ “ อนันดามาโผล่อยู่ที่ผับเดียวกันกับที่ครีมหอมทำงาน แล้วก็มาเห็นครีมหอมที่กำลังเดินเสิร์ฟอยู่พอดี มันจึงได้คิดอะไรเลว ๆ ออก“ ได้~ ถ้าอย่างนั้นมึงก็เตรียมเจ็บใจได้เลยไอ้โอม “ “ น้อง! น้อง “ อนันดาเข้าไปหานั่งที่โต๊ะแถวนั้น แล้วกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งให้เดินมาหา “ ครับ พี่มีอะไรจะใช้ผมเหรอครับ “ “ ร้านนี้มีพนักงานเสิร์ฟที่ชื่อครีมไหม ?” “ ครีม! ครีมลูกค้าเรียกหาน่ะ “ ครีมหอมคิ้วขมวด เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานมาเรียก วันนี้มันวันศุกร์หรือเปล่าวะ“ เขาอยู่ตรงนั้นนะ เขาอยากให้เธอยกอันนี้ไปเสิร์ฟให้เขาหน่อย “ พนักงานคนนั้น ยัดเยียดถาดเบียร์ในมือให้กับครีมหอม โดยไม่รีรอ ให้เจ้าของรับปาก พร้อมกับเดินหนีไป ครีมหอมเห็นเป็นเช่นนั้นเธอก็หมดหนทาง จำใจต้องทำตามที่เพื่อนบอก พอเดินมาถึงที่โต๊ะดังกล่าว เธอก็ต้องตกใจกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าลูกค้าคนนั้นเป็นใคร“ คุณ ? “ “ สวัสดีครับ ผมไม่คิดเลยว่าผมจะได้มาเจอคุณที่นี้ ทำงานอยู่ที่นี้เหรอครับ? “ พอเจอหน้าหญิงสาวอนันดาก็ร้องทักขึ้นทันที“ ก็นึกว่าเตรี้ยมมาไม่ใช่หรือไง” ครีมหอมพึมพำ“ ครีมเธอมาดื่มเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ” เอกตบไป
เมื่อแสงแดดส่องเข้ามา ร่างบางก็งัวเงีย ใบหน้าสวยซุกซนเข้าใส่ซอกอกขาว แขนทั้งสองข้างโอบร่างหนาแน่น พร้อมขาน้อยสองข้างของเธอก็รัดเอวชายหนุ่มเอาไว้“ ฮึ! “ พอลองลูบคลำดูเธอก็ได้สติ ตากลมเบิกกว้าง เหลียวมองคนข้างกายแล้วก็สะดุ้งตกใจ“ เฮ้ยนี่มันเกิดอะไรขึ้น! “ ครีมหอมสะดุ้งดันอกของอศิรไปทีนึง จนชายหนุ่มที่นอนเปลือยท่อนบนอยู่รู้สึกตัว“ อะไรกัน ทำไมตื่นเช้าจัง “ ชายหนุ่มงัวเงียลุกนั่งข้างหญิงสาว ทั้งยังมองที่หน้าหญิงสาวที่มีท่าทีหวาดกลัว“ เดี๋ยว ๆ ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณน่ะ อย่าเพิ่งมาเข้าใจผิดกันละ ถึงผมจะเสือแต่ก็ไม่เคยขืนใจใครตอนหลับ “ เพราะเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะร้องไห้ ใจของอศิรก็รีบสั่งให้ปากอธิบายความจริง เมื่อครีมหอมได้ฟังแบบนั้นจึงนิ่งและคิดไปหาเรื่องของเมื่อวาน“ แต่เมื่อวาน คนที่อยู่กับฉันไม่ใช่คุณนี่ “ อศิรถอนหายใจแรงด้วยสีหน้าไม่สู้ดี“ เมื่อวานไอ้เอก พี่ชายผมเป็นคนพาคุณมา” “ ห๊ะ งั้นก็หมายความว่า..” “ ไม่ใช่น่ะ! ยัง! ผมมาเห็นพอดีก็เลยพาคุณออกมาทัน “ ครีมหอมถอนหายใจอย่างโล่งอกทันทีที่ได้ยินแบบนั้น แต่ก็ต้องหันกลับมาจ้องหน้าชายหนุ่มอีกรอบ“ แล้วทำไม ฉันถึงได้มานอนกอดคุณอยู่บนเตียง
ที่โรงพยาบาล“ ข้อเท้าอักเสบเล็กน้อยนะครับ 2-3 วันนี้ ก็พยายามอย่าเดินหรือใช้งานข้างที่เจ็บ อีกอย่างอย่าลืมทายา แล้วก็นวดเบา ๆ ทุกวันด้วยน่ะ “ ครีมหอมมองหน้าหมอหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังส่งสายตาหวานย้อยมาทางเธอ“ อะแฮ่ม!! เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันจะได้พาคนของฉันกลับ “ เสี่ยโอมพูดกับหมอไนยะอย่างสนิทสนม พอเห็นอาการของเพื่อนรักแสดงออกมาแบบนั้น คุณหมอไนยะก็รู้ได้ทันทีว่าสองคนนี้มันยังไง เสี่ยโอมรีบอุ้มร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน จนเจ้าตัวตกใจกรีดร้องออกมา“ ว๊าย!! คุณฉันเดินเองก็ได้น่ะ “ “ คุณไม่ได้ยินที่หมอบอกเหรอว่าห้ามใช้เท้าที่เจ็บ “ ครีมหอมถึงกลับเถียงต่อไม่ได้ นอกจากอยู่นิ่ง ๆ ให้เสี่ยอุ้มเธอออกมาจากห้องตรวจของหมอคนนี้ ซึ่งระหว่างทางเดินออกไป ครีมหอมเองก็ทำได้เพียงหันหน้ามาซบใส่อกของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เหตุเพราะต้องการหลบสายตาของหญิงชายน้อยใหญ่ ที่ต่างมองมาที่พวกเขาด้วยความสนใจ“ ผู้ชายหล่อมากเลย แถมดูจะแข็งแรงมากด้วยดูสิอุ้มผู้หญิงแล้วยังเดินสบาย ๆ ได้ “ “ น่าอิจฉาจัง อยากเห็นหน้าผู้หญิงเลย “ “ ใช่ ๆ แต่เหมือนเธอจะอายนะ “ “ แต่ฉันว่าผู้ชายคนนี้ หน้าเขาดูคุ้น ๆ ยังไงไม่รู้ “ “ คุณพาฉันกลับ
“ คุณหมอ! พ่อฉันเป็นยังไงบ้าง “ ครีมหอมวิ่งสับขาเข้ามาในโรงพยาบาลหน้าห้องฉุกเฉิน โดยมีเสี่ยโอมคอยช่วยพยุงไม่ให้ขาของเธอใช้แรงมากเกินไป“ ตอนนี้คนไข้ต้องผ่าตัด แล้วต้องการเลือดด่วนครับ แต่ว่าเลือดในโรงพยาบาลของเรามีไม่พอ คุณเป็นลูกสาวของเขาใช่มั้ย “ “ ใช่แล้วค่ะ ฉันเป็นลูกสาวเขา เอาเลือดฉันไปเลยฉันเลือดกรุ๊ปเดียวกันกับเขาค่ะ “ ครีมหอมรีบยื่นแขนให้กับคุณหมอแต่โดนเสี่ยโอมห้ามไว้“ เดี๋ยว! คุณยังเจ็บตัวอยู่น่ะ แถมยังพักผ่อนไม่เพียงพอด้วย จะเอาเลือดออกได้ยังไง “ “ แต่นั่นพ่อฉันนะคะ จะให้ฉันปล่อยให้เขาตายเหรอ “ ครีมหอมหันมาพูดกับเขาพร้อมกับสะอึก“ หมอครับคนไข้เลือดกรุ๊ปอะไร “ ชายหนุ่มจึงหันไปถามกับหมอ“ คนไข้เลือดกรุ๊ปโอครับ “ “ งั้นหมอก็เอาเลือดของผมดีกว่า เลือดของผมก็กรุ๊ปโอเหมือนกัน “ เสี่ยโอมพูดจบก็เดินตามหมอไป ทำให้ครีมหอมได้แต่ยืนมองเขาด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง เขายอมช่วยเธอทั้งที่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน แถมพ่อยังเป็นลูกหนี้ของเขาด้วยซ้ำ“ สวัสดีค่ะ คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหม ช่วยมาเซ็นอนุมัติการผ่าตัดให้เราหน่อยค่ะ “ พยาบาลสาวเดินเข้ามาถามต่อครีมหอมที่ยืนอยู่“ ค่ะ “ หญิงสาวเดินตามพยาบา
วันต่อมาเวลา 9 นาฬิกา 45 นาที ครีมหอมตื่นขึ้นมาในเพนท์เฮ้าส์ ของอศิร เนื่องจากเมื่อคืนนี้ตอน 3 นาฬิกา 45 นาที“ คุณคงยุทธ คุณคงยุทธคุณเป็นอะไรคะ พ่อเป็นอะไรไปเคเปอร์ “ มาลาลัยหลังจากที่รู้ข่าวก็รีบมาในทันที“ โธ่!คุณพ่อ เป็นเพราะมึงอีตัวกาลกิณี” คิตตี้หันไปพูดร้ายใส่ครีมหอมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อศิร“ คิตตี้! ทำไมไปว่าครีมหอมเขาแบบนั้น” เคเปอร์รีบร้องเตือนสติน้อง“ ก็ไม่ใช่เพราะมันเหรอ ตั้งแต่มันเข้ามาก็มีเจ้าหนี้ที่ไหนก็ไม่รู้ มาทวงเงินแถมพ่อยังมาเกิดอุบัติเหตุแบบนี้อีก อีครีมอีตัวซวย “ คิตตี้ดึงครีมหอมขึ้นมาทั้งหยิกทั้งเขย่า ด้วยความเกลียดชัง เคเปอร์ก็รีบเข้ามาดึงน้องสาวออก ส่วนเสี่ยโอมก็ได้ช่วยกันเล็บมือของคิตตี้ไม่ให้โดนหน้าของครีมหอม จนครีมหอมที่วันนี้ดูเหมือนจะวุ่นวายมาทั้งวัน เธอเหนื่อยล้า และจึงได้หมดสติไปเอง ตื่นมาอีกทีก็มานอนในที่ที่ไม่รู้จักครีมหอมถอนหายใจแรงอยู่บนเตียง เธอค่อย ๆ ลุก เดินออกมาข้างนอก“ โอ๊ย “ แต่พอขาถึงพื้นร่างบางก็ร้องโอดโอยเนื่องจากเมื่อวานเธอวิ่งไปมาทั่วโรงพยาบาลเลยทำให้ขาที่เจ็บบวมแดงกว่าเดิม“ อ้าว คุณตื่นแล้วเหรอคะ คุณจะลุกขึ้นมาทำไมขายังเจ็บอยู่เลยนะ “
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ