“ เสี่ย! ทำอะไรคะ? “ หลังจากทานข้าวเก็บโต๊ะล้างจานเสร็จ ร่างบางก็โดนจับอุ้มขึ้นมาไว้บนโต๊ะเคาน์เตอร์บาร์ของห้องครัว
“ ครีม พี่เจ็บ “ เขาก้มหน้าพร้อมกับตอบเธอด้วยเสียงสั่นคอ
“ เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ “ ครีมหอมตกใจรีบสำรวจตัวเขา แต่พอเขายืนตัวตรงเธอจึงได้รู้ว่าอะไรเจ็บ
“ เสี่ย ! “ หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ไม่น่าล่ะวันนี้เงียบแปลก ๆ ไม่เห็นพวกการ์ดเลยสักคน
“ พี่ไล่พวกการ์ดกลับบ้านหมดแล้ว เพราะตอนนี้มันคือเวลาส่วนตัว ทั้งชั้นนี้มีแค่เราสองคนนะคะ เริ่มจากตรงไหนดีคนเก่ง “ เขาพูดแล้วก็ลูบคลำไปที่ต้นขาสวย ซึ่งปกปิดแค่เสื้อคลุมอาบน้ำ
“ เสี่ยเป็นตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย โอ้ย~ “ เธอถามเขาแต่ก็ต้องร้องออกมาเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้าไปถึงกุหลาบสวยของเธอเรียบร้อยแล้ว
“ ก็ตั้งแต่ที่ครีมอ้อนพี่ในห้อง รู้มั้ยคะว่าพี่ต้องอดทนขนาดไหน ต้องนั่งรอให้ครีมกินอิ่มพี่ถึงจะได้กินต่อ “ เสี่ยโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูเธอ มือข้างหนึ่งเอื้อมขึ้นมาดึงสายรัดเสื้อคลุมสีขาวออก จากนั้นก็ซุกหน้าเข้าดูดยอดอกชูชัน ที่มันทำเขาของขึ้นเมื่อกี้นี้
“ อ๊า..เสี่ยเบา ๆ สิคะ อ๋า มันเจ็บน่ะ “ ถึงจะบอกเช่นนั้น แต่มือเล็กของเธอกับเอื้อมขึ้นมาลูบไล้ที่ท้ายทอยของคนตรงหน้าอย่างพอใจ
“ อ๊า..เสี่ย จะทำอะไรคะ? “ เธอถามเมื่อเขาดึงมือเธอไปจับตรงเป้า
“ ช่วยปล่อยงูของหนูในกางเกงพี่ออกมา แล้วเล่นกับมันหน่อยสิคะ “ พูดจบเขาก็ก้มลงมาดูดเนื้ออกของเธอต่อ ครีมหอมก็ไม่รีรอเขินอายรีบจับเจ้างูใหญ่ยาวตัวนั่น ให้โผล่ออกมาจากเป้ากลางเกงของเขา แล้วจับมันถูไถไปมากับขาอ่อนของเธอ หญิงสาวรู้สึกดีมาก ไม่รู้เธอเลิกเขินอายกับเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เธอชอบทุกครั้งที่ได้ทำมันกับเขา ได้ถูกเขาเล้าโลม สัมผัสตัวเธอและสอดแทรกเข้ามาจนจะหลอมรวมเป็นสิ่งเดียวกันในทุกครั้ง
“ อ๊า…พี่จะใส่มันเข้าไปแล้วนะคะเด็กดี “
“ อือ อ๊า..อ๊า ครีมรักเสี่ยโอมนะคะ“ เธอพูดเสียงสั่น ๆ เพราะร่างกายสั่นไปมาจากแรงขยับของเขา
“ น่ารักที่สุดเลย จวบ ~” เขาว่าแล้วก็จูบเธออย่างดูดดื่ม ทุกครั้งที่ได้ทำกับเธอไม่มีครั้งไหนที่เขาไม่มีความสุขเลย จนเสี่ยโอมเองก็แอบคิดว่าถ้าไม่ใช่เธอแล้ว เขาจะกล้าไปทำเรื่องพวกนี้กับใครได้อีกมั้ย
สองร่างที่ปราศจากเสื้อผ้า นอนกอดกันกลมอยู่บนเตียง
“ เสี่ยยังไม่หลับเหรอ? “ ใบหน้ามนเงยขึ้นมองคนที่กำลังกอดเธอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ เสี่ยมีความสุขจนนอนไม่หลับเลย “ เขาก้มลงมาจุ๊บหน้าผากมนที่กำลังทำหน้าสงสัย
“ เสี่ยมีความสุขอะไรคะ? บอกครีมได้หรือเปล่า? “
“ ก็หนูบอกรักเสี่ยได้ร้อยกว่ารอบแล้วเมื่อกี้ “ ครีมหอมได้ยินแบบนั้นเธอก็เริ่มร้อนผ่าวบนใบหน้า
“ อย่าพูดได้มั้ยคะ ครีมอายน่ะ “
“ อายทำไมคะ เสี่ยชอบจะตาย เวลาที่หนูเสียวแล้วครางออกมาว่า หนูรักเสี่ย ครีมรักเสี่ยนะคะ โอ้ย~ “ ครีมหอมยกมือตีปากเขาเบา ๆ แล้วหมุดหัวใส่ซอกอกของเสี่ยเพื่อหลีกหนีการมองหน้าเขา
“ ถ้าเสี่ยไม่หยุดพูด ครีมจะไม่รักเสี่ยแล้วนะคะ “
“ อ้าว ไงเป็นงั้นล่ะ ไม่เห็นต้องอายเลยนี้น่า เสี่ยชอบ ชอบมากเวลาที่หนูครีมบอกรัก “ เขาดันเธอออกจากอกให้มาสบตากัน
“ ทำไมจึงชอบล่ะคะ? “ เธอแสร้งถามเพราะอยากรู้ความรู้สึกของเขา แต่เสี่ยโอมกลับเงียบไม่ตอบ แล้วก้มลงมาจูบเธอ
“ อือ…เสี่ย! “ ครีมหอมที่ไม่มีอารมณ์จะจูบด้วยผลักเขาออก นี้เธอหวังว่าเขาจะบอกรักเธองั้นหรือ หญิงสาวคิดแล้วก็น้อยใจ
“ ทำไมล่ะ? “
“ นอนเถอะค่ะ มันดึกมากแล้วน่ะ “ เธอบอกแล้วหลบหน้าเขา
“ แต่ครีม ครีมจะไปจริง ๆ เหรอ? “ เขาที่มองไปเห็นกระเป๋าของเธอที่ตั้งอยู่ก็ถามกับเธอ
“ ค่ะ ถ้าจะให้ครีมนั่งนอนรอฟังข่าว ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีอะไรทำ ครีมทำไม่ได้หรอก สู้ให้ครีมไปช่วยเขาหาดีกว่า เสี่ยถามแบบนี้หรือว่าจะไม่ให้ครีมไปคะ? “ เธอทำตาใสออดอ้อนแล้วจ้องไปที่ตาเขา
“ พี่ห้ามครีมได้มั้ยล่ะ? “ เขาย้อนถามเธอ
“ แต่ครีมเก็บของแล้วนะคะ “ ครีมหอมจึงรีบอ้าง เสี่ยโอมก็เผยยิ้มเบา ๆ
“ กันนั่นเเหล่ะ ยังไงครีมก็จะไปให้ได้อยู่ดี แล้วจะให้พี่ห้ามยังไง “ เขาพูดจบก็ก้มลงไปหอมหัวเธอซ้ำ ๆ อย่างเอ็นดู
“ แต่พี่คงไปกับหนูด้วยไม่ได้นะครีม เพราะตั้งแต่วันจันทร์หน้าพี่มีประชุมเรื่องโครงการใหม่ทั้งอาทิตย์เลย” เสี่ยโอมบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงกังวล
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะเสี่ย ครีมไปกับพี่เคเปอร์ได้ “
“ แต่พี่ก็ไม่ไว้ใจไอ้เอกมันอยู่ดี ไม่รู้ว่ามันคิดจะทำอะไรอยู่ งั้นพี่จะให้หนึ่งกับการ์ด 3-4 คนตามครีมไปด้วยน่ะ “
“ จะให้ไปทำไมหลายคนกันคะ ที่สำคัญพี่หนึ่งไม่ต้องช่วยเสี่ยทำงานเหรอ ?”
“ เรื่องที่บริษัทใครทำแทนก็ได้ แต่เรื่องครีมพี่ไม่ไว้ใจคนอื่นแล้ว นอกจากหนึ่ง ถ้าครีมอยากไปอย่าขัดใจเสี่ย “ เขาสั่งเธอเสียงดุ ทำเอาครีมหอมไม่กล้าขัด
“ ก็ได้ค่ะ ครีมจะไม่สงสัยหรือคัดค้านอะไรแล้ว ขอบคุณนะคะที่เสี่ยเป็นห่วงครีม “ เธอพูดกับเขาแล้วก็สวมกอดซบอกของเขา เสี่ยโอมก็กอดเธอตอบ
“ ก็ครีมเป็นเมียพี่ พี่ไม่อยากให้ใครมาทำร้ายครีม “เขาลูบหัวของตัวเล็กในอ้อมแขนเบา ๆ จนเผลอหลับไป
“ พี่หนึ่ง พี่จะไปจริง ๆ หรือ ?” จีนเน่เดินเข้ามาหาสามีของเธอที่กำลังจัดข้าวของใส่กระเป๋า หนึ่งเดียวจึงหันไปมองที่ภรรยาแล้วดึงเธอมาแนบชิด“ พี่ไปทำงานไงจีน ทำไมคราวนี้ถึงได้งอแงล่ะ? “ “ ถ้ามันไม่เกี่ยวกับเอก จีนก็จะไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แต่นี้ ถ้าเอกมันยังเกลียดพวกเราอยู่ แล้วทำร้ายพี่ขึ้นมาจีนจะอยู่อย่างไรคะ? “ จีนเน่พูดถึงเหตุผลของเธอพร้อมกับหยดน้ำไหลลงมาตามแก้มมน“ จีนไม่เอาน่ะ ไม่ร้องสิ ถ้าเอกมันจะทำอะไรพี่ ป่านนี้พี่ตายไปนานแล้ว “ “ แต่ ใครจะไปไว้ใจคนแบบมันได้ล่ะคะ จีนยังจำวันที่พี่หนึ่งถูกซ้อมปางตายได้อยู่เลย จีนไม่มีวันลืมว่ามันทำอะไรไว้กับเรา “ จีนเน่พูดอย่างจริงจังคล้อยไปทางโกรธ“ พี่รู้ว่าจีนเป็นห่วง แต่พี่ต้องไปช่วยดูแลครีมหอมให้โอมมันไง แถมโอมมันยังให้การ์ดไปด้วยอีกตั้ง 5 คน จีนอย่าคิดมากเลย เอาเป็นว่าพี่จะระวังตัว “ จีนเน่ฟังแล้วก็พยักหน้าแม้จะไม่เห็นด้วย แต่เธอก็รู้จักสามีของตัวเองดี แล้วรู้ว่าคงไม่สามารถจะห้ามอะไรเขาได้ “ พี่อย่าประมาทละ จีนฝากน้องครีมด้วย จีนไม่อยากให้น้องครีม ต้องเจอเรื่องแบบเดียวกันกับจีน “ สองร่างสวมกอดกันแน่น หวนคิดถึงอดีตที่ลืมไม่ลง แต่ก็ทำให้รู้ว่า
โรงแรม“ บ้านท้ายซอยอย่างนั้นเหรอ? หรือ ที่สองคนนั้นคุยกันจะเป็นเอกกับคิตตี้? “ ครีมหอมนั่งนึกถึงเรื่องที่เธอนั้นได้ยินมา แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน[“ โห่ ครีม ไม่คิดจะโทรหาพี่บ้างเลยหรือครับ รู้หรือเปล่าว่าพี่ต้องนอนเหงาคนเดียวอะ “] เป็นเสี่ยโอมเจ้าเดิมที่โทรมาออดอ้อนเธอ“ จริงหรือคะ? ไม่ใช่ว่านัดสาวที่ไหนไปนอนกอดหรอกหรือ “ เธอตอบกลับเขาด้วยท่าทีประชดประชันเล็กน้อย [“ โอ่ย ถ้ากลับมาครีมมาถามป้านวลกับแต้วได้เลย เพราะพี่กลับมานอนที่บ้านครับ “ ] เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ“ อือ ก็ดี ว่าแต่วันนี้ประชุมเป็นอย่างไรบ้างล่ะคะ?” [“ ก็ดีอยู่ พี่คิดว่าอีก 2-3 วันก็น่าจะเสร็จ ถ้าเสร็จหมดแล้วพี่จะรีบไปหาครีมที่นู้นน่ะ แต่ก่อนที่พี่จะได้ไป ครีมต้องห้ามไปไหนมาไหนคนเดียว จะไปไหนต้องมีหนึ่งกับการ์ดไปด้วยเข้าใจมั้ยครับ “ ]เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังปนสั่งมาด้วย“ รู้แล้วค่ะ ตอนจะมาก็บอกแล้วนี่น่า ครีมไม่ใช่ปลาทองนะคะ ไม่ต้องคอยบอกทุกครั้งก็ได้ ครีมจำได้อยู่ “ ครีมหอมตอบเขาพร้อมกับเดินมาคุยที่ระเบียงห้อง แล้วเธอก็ไปสังเกตเห็นคนที่คุ้นตาเข้าพอดี อนันดาที่ตอนนี้มารับชายวัยกลางค
“ ซวยล่ะ “ เธอหลับหูหลับตาขึ้นลงคิดหาวิธีที่จะคุยกับเขา เพราะป่านนี้เสี่ยคงโมโหเธอควันออกหูแล้วแน่เลย “ เสี่ยโอมขา “ เสียงหวานอ้อยอิ่งดังขึ้น แต่คนตอบกลับไม่เกรงใจความหวานของเธอเลย[“ ไปไหนมา!! รู้มั้ยว่ามันเป็นห่วงเนี้ย!!! ทำไมดื้อแบบนี้!!! “ ] เขาเสียงดังจนเธอสะดุ้ง นี้ถ้าอยู่ด้วยกันเวลานี้หูเธอไม่ดับไปแล้วเหรอ“ ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อกี้ครีมไปคุยกับพี่เคเปอร์ แล้วลืมมือถือไว้ในห้องอะ “ [“ จริงหรือ แต่ที่หนึ่งมันแชทมาบอกพี่มันไม่ใช่แบบนั่นน่ะ “] ครีมหอมหน้าจืดพูดไม่ออกทันที ตาพี่หนึ่งก็รายงานไวเกิ๊น เป็นลูกน้องที่ดีจริง ๆ [“ เปิดกล้องมาให้ดูหน้าเดียวนี้! คนดื้อตอนนี้ทำหน้ายังไงห๊ะ!! “] เสี่ยสั่งเสียงแข็งทั้งขอเปิดวิดีโอคอลกับเธอ ครีมหอมจึงรีบกดรับเพราะกลัวโดนดุ เธอพยายามที่จะหลบหน้าเขา แต่เมื่อเหลือบตามองเขานิดหน่อยก็เห็นว่าเขาตอนนี้มองเธอด้วยแววตาที่ดุมาก “ ทำไมเสี่ยไม่ใส่เสื้อคะ ไม่หนาวเหรอ? “ เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่เขาก็ไม่ตอบอะไรกลับมา ตอนโทรด้วยเสียงก็เอาแต่ดุเธอเสียงดัง พอเปิดกล้องก็ทำเงียบแล้วเอาแต่ดุเธอผ่านสายตาชะงั้น “ คือ…เมื่อกี้ครีมเห็นว่ามีคนไปกับเอก ครีมก็เลยตามไ
ที่บ้านเก่า ๆ ท้ายซอยหลังนั้น “ อืม เอกผมมีอะไรจะบอกคุณด้วย “ ชายวัยกลางคน คนเดียวกับที่ครีมหอมสงสัยตอนนี้มันได้มานั่งอยู่ตรงหน้าของอนันดา “ คุณมีอะไรก็รีบพูด “ เอกที่นั่งนับเงินอยู่เงยหน้าขึ้นมามอง“ ตอนที่ผมกลับไปเอาเงินที่โรงแรมมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถามผม ว่ารู้จักคุณหรือเปล่า แถมผมว่าหน้าตาก็คล้าย ๆ น้องคิตตี้ด้วยน่ะ เขาเป็นญาติกันเหรอ ? คุณหรอกน้องคิตตี้มาขายตัวหรือครับ “ ชายคนนั้นถามอย่างคนอยากรู้อยากเห็น“ หุบปาก!! “ เอกโวยขึ้นทำให้คนตรงหน้าเงียบเพราะตกใจ“ แล้วคุณได้บอกอะไรมันไปหรือเปล่า ? “ “ ผมไม่ได้บอก เพราะคิดว่ามันจะไม่เป็นผลดีต่อเรา ว่าแต่ คุณรู้จักเธอใช่มั้ย “ “ รู้จักดีเลยแหละ “ เอกเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “ ถ้างั้นคุณช่วยอะไรผมหน่อยได้มั้ย คืนนี้ผมจะไม่เอาเงินคุณสักแดง “ เอกยื่นเงินที่พึ่งนับเมื่อกี้ให้กับชายคนนั้น “ แล้วถ้าแผนของผมสำเร็จผมจะตบรางวัลให้คุณอีกงาม ๆ เลย “ เขาพูดเสริมเพราะกลัวคนตรงหน้าจะปฏิเสธ ซึ่งคนหน้าเงินเห็นแก่ได้พอเอาเงินมาล่อก็ใจอ่อนยอมทำตามเช้าของวันต่อมา“ ครีม ทำไมหาวนอนบ่อยจัง เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ ?” เคเปอร์ถามกับน้องสาว เพราะเห็นเธอนั่งหาวอ
บริษัทศิลาทรัพย์ห้องประชุม“ สวัสดีครับทุกคน วันนี้ก็เป็นวันที่สามของการประชุมของเรากันแล้ว สำหรับวันนี้เราจะมาคุย…” อศิรยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยค โทรศัพท์มือถือที่วางไว้ข้างกายก็สั่น มันโชว์บอกเขาว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของ ครีมหอม “ สักครู่นะครับ “ เขาเลือกที่จะกดรับเพราะกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ซึ่งสิ่งที่เขาสงสัยก็เกิดขึ้นจริง เพราะเสียงของคนที่พูดมาจากปลายสายเล่นเอาหัวใจของเขาตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม[“ ถ้าอยากให้เมียมึงรอด เอาเงินสดร้อยล้านมาให้กู “] สิ้นเสียงพูด สายก็ถูกตัดโดยที่เขายังไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรเสียด้วยซ้ำ เสี่ยโอมหันกลับมามองหน้าแขกในห้องประชุม “ ผมขอเลื่อนการประชุม “ “ อ้าว ได้อย่างไรครับ โครงการเราจะเริ่มทำเดือนหน้านี้แล้วไม่ใช่หรือ “ “ ใช่ ๆ“ “ จริง พวกเราไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นน่ะ ทำเป็นเล่นเป็นเด็กแบบนี้ได้ไง“ เสียงประท้วงของคนทั้งห้องเริ่มดังเจื้อยแจ้ว เสี่ยโอมจึงหันมาหยุดพวกเขาอย่างหัวเสีย “ ถ้ารอกันไม่ได้ก็เลิกสิครับ ขายหุ้นที่มีเลย เดี๋ยวผมจะรับชื้อไว้ให้ก็ได้!! “ เขาทุบโต๊ะลงตรงหน้าทุกคน แค่นี้เขาคงจะไม่ขาดทุนอะไรมากมายหรอก แต่ถ้าครีมหอมเป็
“ ปล่อยน่ะ! แกจะพาฉันไปไหน “ ครีมหอมที่ตอนนี้นั่งอยู่บนรถตู้ของพวกมัน ที่ขับออกมาได้ไกลแล้ว เธอดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดพ้นจากเอกที่จับตัวเธอไว้อยู่ แต่เพราะว่ามันมัดมือมัดเท้าของเธอไว้ด้วยเสียแน่นหนา เธอจึงขยับอะไรมากไม่ได้“ กูก็จะพามึงไปเอาเงินจากไอ้โอมไง มึงคิดว่ากูจะปล่อยมึงไปง่าย ๆ เหรอ ในเมื่อมันเคยยกรีสอร์ทให้กูก็เพราะเป็นห่วงมึง ยังไงซะ คราวนี้เงินหนึ่งร้อยล้านก็คงอยู่ไม่ไกลมือกูเช่นกัน “ ครีมหอมที่ได้รู้แบบนั้นเธอก็เงียบไป แล้วรีบพูดปฏิเสธออกมา“ คุณคิดผิดแล้วละ ฉันจะไปมีค่าขนาดนั้นได้อย่างไร ปล่อยฉันไปเถอะน่ะ โทษของคุณจะไปเบาลง “ หญิงสาวพยายามพูดดีเพื่อหวังให้คนตรงหน้าใจอ่อน“ ฝันไปเถอะ “ แต่เอกก็ไม่ได้คล้อยตามเสียง่าย มันเอามือถือของครีมหอมขึ้นมา แล้วต่อสายหาเสี่ยโอมเป็นวิดีโอคอลเพราะอยากจะให้น้องชายได้เห็นเมียสุดที่รัก แล้วรีบหอบเงินมาให้ตัวเองเสียที เมื่อปลายสายรับ มือของมันก็ยื่นไปบีบแก้มครีมหอมจนแดงก่ำ[“ ไอ้เอก!!! มึงทำบ้าอะไร !! อย่าทำร้ายครีมสิวะ “ ] พอเสี่ยโอมได้เห็นแบบนั้นเขาก็ร้องขึ้น มันมีสิทธิ์อะไรไปจับแก้มสวยของผู้หญิงของเขา [“ เอกกูขอร้อง “ ] เสี่ยยอมพูดดีเพราะไม
พอเอกเดินออกไปครีมหอมก็คลานลงจากเตียงไปที่ห้องน้ำ เธอหวังที่จะขังตัวเองไว้ในนั้น “ อะ..” เมื่อคลานเข้าไปข้างในห้องน้ำได้ ก็รีบปิดประตูแล้วล็อคไว้ เธอร้องไห้ออกมา เมื่อกี้ถ้าไม่มีคนมาเคาะประตูมันจะเกิดอะไรขึ้น เธอต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแน่ ๆ สายตาคู่สวยหยุดชะงักเมื่อหันไปเห็นใบมีดโกนวางอยู่ตรงอ่างล้างหน้า เธอเอื้อมหยิบมันมาแล้วใช้มันตัดเชือกที่มัดตัวเธอให้ขาดออก “ มึงเรียกกูออกมามีอะไรวะ “ เอกเดินตามไอ้ดำออกมา ไอ้ดำหันมามองเอก แล้วก็ก้มหน้างุดไปในทันที เนื่องจากก่อนหน้านี้“ อย่าขยับ! “ ปลายกระบอกปืนของหนึ่งเดียวจ่อที่หัวของไอ้ดำ“ ร่วมมือกับกู ถ้ามึงไม่อยากตาย “ ดำที่กลัวตายรีบพยักหน้ารับ“ ได้ ๆ ครับ คุณจะให้ผมทำอะไร ผมยอมแล้ว “ “ มึงทรยศกู!! “ ปัจจุบันเอกร้องขึ้นเสียงดังโวยวายเพราะมีปลายปืนจ่อมาที่หน้ามัน 4-5 กระบอก“ เอามือขึ้นเหนือหัวแล้วหมอบลง “ ตำรวจนายหนึ่งสั่งเสียงแข็งกร้าว ทำให้มันต้องจำยอม แต่คนอย่างมันหรือจะยอมง่ายดายจริง ๆ เอกรีบสักปืนออกมาจากหัวกางเกงด้วยความเร็ว แต่ก็เร็วไม่เท่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ที่ยิงสวนกลับใส่มือมันก่อน จนปืนของมันตกลงพื้น“ โอ้ยย!!! “ เอกร้องออ
โรงพยาบาล“ ไม่เอาน่ะมึง น้องถึงมือหมอแล้ว น้องจะต้องปลอดภัย “ มือหนาของหนึ่งเดียวตบลงที่ไหล่ของเพื่อนเบา ๆ เพราะเห็นว่าอศิรเอาแต่หันหน้าใส่กำแพงห้องฉุกเฉิน แววตาของอศิรยังคงแดงก่ำ หนึ่งเดียวรับรู้ว่าเพื่อนแอบร้องไห้อยู่ แม้จะยังไม่เห็นน้ำตาไหลลงมาฟูมฟายก็เถอะ “ กูมันไม่ได้เรื่อง ที่ครีมต้องมาเป็นแบบนี้ก็เพราะกู ถ้ากูไม่ดึงน้องเข้ามาในชีวิตตั้งแต่แรก น้องก็ไม่ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ “ “ อย่าพูดแบบนี้สิ คนที่ผิดคือไอ้เอกต่างหาก “ “ น้องสาวผมเป็นอย่างไรบ้าง “ เคเปอร์ที่อยู่กับคิตตี้ในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาลเดียวกัน พอรู้เรื่องครีมหอมก็รีบออกมาหา“ หมอยังไม่ออกมา “ หนึ่งเดียวหันไปตอบคนที่มาใหม่ เคเปอร์จ้องหน้าเสี่ยโอมแล้วบอกกับเขาด้วยความโมโห “ ครีมไม่ควรมาเจอกับอะไรแบบนี้ เอาเลขบัญชีธนาคารของคุณมาให้ผม ผมจะส่งเงินทุกบาทพร้อมดอกเบี้ยที่แม่ยืมคุณ มาส่งคืนคุณวันนี้!! แล้วคุณก็อย่าหวังว่าจะได้เจอน้องสาวผมอีก!! “ เคเปอร์เดินเข้ามาชี้หน้าต่อว่าเสี่ยโอม จนหนึ่งเดียวต้องรีบมาห้ามไว้“ ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ นี้มันโรงพยาบาลน่ะ “ “ ทำไม! คุณรีบบอกช่องทางรับเงินของมันมาเลย ผมจะได้รีบใช้หนี้ แล้วก
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ