ตอนที่ 64 ถ้าไม่มีเธอเขาต้องแย่แน่

บริษัทศิลาทรัพย์

ห้องประชุม

“ สวัสดีครับทุกคน วันนี้ก็เป็นวันที่สามของการประชุมของเรากันแล้ว สำหรับวันนี้เราจะมาคุย…” อศิรยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยค โทรศัพท์มือถือที่วางไว้ข้างกายก็สั่น มันโชว์บอกเขาว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของ ครีมหอม 

“ สักครู่นะครับ “ เขาเลือกที่จะกดรับเพราะกลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ซึ่งสิ่งที่เขาสงสัยก็เกิดขึ้นจริง เพราะเสียงของคนที่พูดมาจากปลายสายเล่นเอาหัวใจของเขาตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

[“ ถ้าอยากให้เมียมึงรอด เอาเงินสดร้อยล้านมาให้กู “] สิ้นเสียงพูด สายก็ถูกตัดโดยที่เขายังไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรเสียด้วยซ้ำ เสี่ยโอมหันกลับมามองหน้าแขกในห้องประชุม 

“ ผมขอเลื่อนการประชุม “ 

“ อ้าว ได้อย่างไรครับ โครงการเราจะเริ่มทำเดือนหน้านี้แล้วไม่ใช่หรือ “ 

“ ใช่ ๆ“ 

“ จริง พวกเราไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นน่ะ ทำเป็นเล่นเป็นเด็กแบบนี้ได้ไง“ เสียงประท้วงของคนทั้งห้องเริ่มดังเจื้อยแจ้ว เสี่ยโอมจึงหันมาหยุดพวกเขาอย่างหัวเสีย 

“ ถ้ารอกันไม่ได้ก็เลิกสิครับ ขายหุ้นที่มีเลย เดี๋ยวผมจะรับชื้อไว้ให้ก็ได้!! “ เขาทุบโต๊ะลงตรงหน้าทุกคน แค่นี้เขาคงจะไม่ขาดทุนอะไรมากมายหรอก แต่ถ้าครีมหอมเป็นอะไรไปต่างหาก ต่อให้มีเงินเป็นหมื่น ๆ ล้าน เขาก็ต้องรู้สึกขาดแน่ ถ้าไม่มีเธอ

“ ใช่หลังนี้แน่นะครับคุณหนึ่ง “ เคเปอร์ถามกลับคนข้าง ๆ หนึ่งเดียวก็พยักหน้าตอบ

“ เดี๋ยวผมจะรีบโทรให้พวกลูกน้องตามมา ถึงมันจะไม่มีพวกเยอะ แต่ไอ้นี้มันเก่ง ลำพังเราทั้งคู่สู้มันไม่ได้หรอก “ 

“ โอเค ถ้าอย่างนั้นผมเองก็จะรีบโทรหาตำรวจเหมือนกัน “ 

“ เฮ้ยเอก เรากำลังจะซวย “ ดำที่ตอนนี้ลงเรือลำเดียวกับเอกแล้ววิ่งหน้าตั้งเข้ามา

“ มึงมีอะไร “ 

“ ฉันเห็นมีคนมาแอบยืนมองอยู่หน้าบ้านเรา “ 

“ ใคร? “ เอกถามกลับด้วยท่าทีตื่นตระหนก

“ ไม่รู้ ฉันเห็นแค่ผู้หญิงแก่ ๆ คนหนึ่ง แล้วมันก็ไม่ได้มาคนเดียวด้วย แต่ฉันแค่มองไม่ออกว่าใคร หรือมันจะเป็นพี่ชายอีนั่นที่เราจับมา “ เอกได้ยินแบบนั้นก็นึกได้ เสี่ยโอมคงไม่ได้ปล่อยครีมหอมมากับพี่ชายตามลำพังแน่ ๆ 

“ งั้นมึงไปตามพวกขี้ยาแถวตลาดมาให้กู บอกพวกมันว่ากูมีค่าจ้างให้ “ 

“ ผมว่าพวกเราเข้าไปเลยดีไหม “ เคเปอร์ชวน เขาเริ่มรอไม่ไหวแล้วหนา ทำไมพวกตำรวจชักช้าเสียขนาดนี้ 

  “ อย่าพึ่งสิ เสี่ยโทรมา พวกคุณอย่าพึ่งเดินไปไหนน่ะ“ หนึ่งบอกกับสองแม่ลูกแล้วเดินไปคุยโทรศัพท์

[“ มันเกิดอะไรขึ้น!! ทำไมมึงไม่โทรมาบอกกู “] พอเขารับสายก็โดนปลายสายต่อว่าอย่างอารมณ์เสีย

“ ใจเย็น ๆ ตอนนี้กูรู้ที่อยู่ของมันแล้ว กูอยู่ที่หน้าบ้านมัน กำลังรอพวกตำรวจ “ 

[“ เอ้อ แต่กูจะไม่ทนแล้ว ตอนนี้กูกำลังตามไป “] 

“ แล้วมึงไม่ต้องประชุมแล้วเหรอ? “ 

[“ ไว้ประชุมคราวหน้าสิ กูทนอยู่เฉยไม่ไหวหรอก มึงอย่าให้มันทำอะไรครีมหอมเด็ดขาดเลยเข้าใจมั้ย “] เสี่ยพูดจบก็ตัดสายไป พอหนึ่งเดียวกับมาจุดเดิมก็เห็นว่าพวกตำรวจกับลูกน้องมากันพร้อมแล้ว

“ พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวพวกมันจะไหวตัวทัน “ 

ปั่ง! เสียงตีนถีบประตูดังขึ้น ก่อนที่เอกจะเดินเข้ามากระชากตัวครีมหอม

“ มึงมานี่! “ 

“ โอ้ย! แกจะพาฉันไปไหน! “ 

“ ไม่จำเป็นต้องรู้!! “ เอกพยายามจะพาครีมหอมออกไปจากห้อง แต่คิตตี้ก็รีบมาจับขาเอกรั้งไว้

“ อย่าน่ะ! มึงจะพาครีมหอมไปไหน “ 

“ อย่ายุ่ง! มึงตอนนี้ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว กลับไปหาแม่มึงเถอะ “ เอกสะบัดคิตตี้ออกแล้วลากครีมหอมออกไปจากห้อง คิตตี้ก็รีบลุกและวิ่งตามไป แต่ก็โดนลูกน้องของเอกเข้ามาจับ

“ ว๊าย! ปล่อยกู! “ 

“ มึงจะไปไหน มานี่!! “ พวกลูกน้องขี้ยาของเอกลากคิตตี้ไปมัดใส่เก้าอี้ แล้วเอาผ้ามาคลุมหัวเธอ พอเห็นตำรวจเข้ามาพวกมันก็กราดยิงไปใส่พวกตำรวจ จนพวกตำรวจแตกกันไปคนละทิศละทาง

ปั่ง ๆ ๆ

“ นี้มันกล้าทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ “ เคเปอร์ที่นั่งหมอบอยู่พูดขึ้น ทั้งแอบชะเง้อมองข้างในเป็นพัก ๆ เพราะรู้สึกห่วงน้องสาว 

“ แบบนี้ก็แสดงว่าพวกมันไหวตัวทันแล้ว “ 

“ ข้างในนั้นผมเห็นมีผู้หญิงโดนมัดไว้กับเก้าอี้ครับ “ ตำรวจนายหนึ่งบอก ทำให้เคเปอร์รู้สึกเป็นห่วงกลัวน้อง ๆ ของเขาจะโดนลูกหลง

“ อย่างไรก็ช่าง แต่ขอให้น้องสาวทั้งสองคนของผมปลอดภัยก็พอ “ ไม่นานนักเสียงฝีเท้า และ เสียงปืนก็เงียบลง เมื่อสังเกตว่าพวกมันหายกันไปหมดแล้ว จึงได้เข้าไปดูข้างใน หนึ่งเดียวกับเคเปอร์วิ่งเข้ามาหาคนที่ถูกมัดอยู่ แล้วเปิดผ้าคลุมออก 

“ แล้วครีมหอมอยู่ไหน “ หนึ่งเดียวรีบถามเมื่อมองไปรอบ ๆ แล้วไม่เห็นใครอื่น 

“ ไอ้เอกมันพาครีมหอมออกไปตั้งนานแล้ว พวกพี่ต้องรีบไปช่วยครีมหอมกลับมาน่ะ! “ คิตตี้พูดพร้อมกับจับมือของพี่ชาย 

“ คิตตี้ลูกแม่ “ มาลาลัยที่รออยู่ข้างนอก เห็นว่าทุกอย่างสงบลงแล้วจึงรีบวิ่งเข้ามาหาลูกสาว 

“ แม่ !! ช่วยครีมหอมด้วยน่ะแม่ อย่าให้ไอ้เอกทำร้ายยายนั่นน่ะ “ คิตตี้กอดแม่แล้วบอกด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว

“ ไม่ต้องห่วงน่ะลูก พวกตำรวจต้องไปช่วยอยู่แล้ว “

“ ซวยล่ะ “ หนึ่งเดียวอุทานออกมาเมื่อสังเกตดูตำแหน่งจีพีเอสบนสร้อยแต่ไม่เห็นมันจะขยับไปไหน เขาเดินตามไปดูสิ่งที่เขาคิดก็กลายเป็นจริง สร้อยตกอยู่หน้าห้องที่เคยขังสองสาวเอาไว้ 

“ พวกมึง! ไปเอารถออกเราต้องรีบตามไป !” หนึ่งเดียวรีบหันไปพูดกับลูกน้อง