ตอนที่ 68 ครอบครัวของเรา

ที่เขาไม่มาหาเธอ เป็นเพราะเธอไม่ใช่ลูกหนี้เขาอีกต่อไปแล้วใช่มั้ย ?

“ แต่เขาอยากจะมาหาครีมอยู่น่ะ พี่เคเปอร์นั้นและที่ไม่ยอมให้เขาเข้ามา” คิตตี้ที่สังเกตเห็นว่าสีหน้าคนบนเตียงไม่ค่อยดี ก็เลยพูดขึ้นเพราะเธอพอจะเดาออกว่าครีมหอมรู้สึกอะไรอยู่

“ พี่ก็เป็นห่วงน้องสาวทั้งสองคนของพี่ไง แล้วไอ้เอกนั้นก็เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของเขาอีกไม่ใช่หรือ “ 

“ แต่ไอ้เอกกับเสี่ยโอมเขาก็ไม่ใช่คนเดียวกันนี่ค่ะ ที่สำคัญเรื่องที่จะให้เสี่ยโอมมาหาหรือไม่ให้มาหาครีมได้ มันก็เป็นเรื่องของสองคนเขาไม่ใช่เรื่องของเราเสียหน่อยนิค่ะพี่เคเปอร์ “ คิตตี้เถียงพี่ชายออกมา ทำให้คนเป็นแม่ต้องรีบมาห้ามศึกไม่ให้สองพี่น้องเถียงกันไปยาวกว่านี้ 

“ หยุด ๆ แม่ว่าพวกเราออกไปเถอะ ให้ครีมได้นอนพัก จะมาเถียงกันทำไม “ พอทั้งสามออกไปครีมหอมก็ได้แต่ทำหน้าเศร้า คิดเห็นหน้าเขาที่ไม่ยอมโผล่มาให้เธอชื่นใจบ้าง

“ โอม กูว่าเรากลับกันเถอะ หุ้นส่วนกับลูกค้าหลายคนไม่พอใจมาก ถ้ามึงไม่กลับไปประชุมพรุ่งนี้ โครงการของเราจะถูกยกเลิกทันทีเลยน่ะ มึงจะให้เงินลงทุนตั้งหลายร้อยล้านต้องเสียเปล่าเหรอ “ หนึ่งเดียวพูดกับอศิรที่กำลังนั่งหน้ายุ่งเพราะอยากไปหาเมีย

“ แต่กูอยากไปหาครีมก่อน “ เขาพูดทั้งที่ยังเหม่อลอย มองออกไปทางอื่น

“ ไว้ค่อยกลับไปคุยตอนเจอกันที่นู้นก็ได้ กูได้ยินว่าเคเปอร์จะพาน้อง ๆ กลับพรุ่งนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้มึงต้องกลับกับกูไปเคลียร์งานก่อน !” 

“ แต่ “ 

“ ไม่มีแต่ ถ้าครีมหอมรู้ว่ามึงทิ้งงานเพื่อมาหาน้อง น้องยังจะศรัทธาในตัวมึงไหม ไปได้แล้วลุก กูจ้องตั๋วเครื่องบินไว้แล้วเนี้ย “ หนึ่งเดียวพร้อมกับการ์ดอีกคน ช่วยกันมาจับแขนอศิรคนละข้างแล้วลากเขาไปที่รถ เสี่ยโอมที่หมดอาลัยตายอยากเพราะที่โดนพี่ชายครีมหอมพูดให้ได้คิดในวันนั้น เขาก็ทำตัวไม่ถูก ถึงอยากจะไปหาเธอใจแทบขาด แต่ก็ละอายเกินกว่าจะไปหาได้อยู่ดี 

บ้านเกลวาดี

“ ขวัญเอ้ยขวัญมาน่ะลูก กับบ้านเราแล้วไม่เป็นอะไรแล้วน่ะลูกน่ะ “ พอทั้ง 4 คนก้าวขาเข้าบ้านมา คิตตี้ก็รีบวิ่งเข้าไปกอดพ่อของเธอที่นั่งรออยู่หน้าบ้าน หญิงสาวร้องไห้เสียใจ ยิ่งรู้ว่าพ่อไม่โกรธแถมยังเป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เธอก็ยิ่งละอายใจ

“ หนูขอโทษนะคะที่ไม่เคยเชื่อฟัง แถมยังพาตัวเองไปทำผิดพลาด ทำเรื่องน่าละอายแบบนั้น “ 

“ ไม่เป็นไรน่ะลูก พ่อไม่ถือโทษโกรธอะไรลูกหรอก เรื่องที่มันพลาดไปแล้วก็เก็บใส่ใจไว้เป็นบทเรียนเถอะน่ะ “ หญิงสาวพยักหน้ารับคำสอนของพ่อ

“ มันจะเป็นบทเรียนราคาแพงเลยค่ะคุณพ่อ “ 

“ แต่เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับครีมหอมน่ะ ที่อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตตัวเองไปช่วยคิตตี้ “ มาลาลัยได้พูดในสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดออกมา แล้วเธอก็เดินเข้าไปจับมือของครีมหอม 

“ ฉันขอบคุณเธอมาก ๆ เลยน่ะครีมหอม แล้วก็ขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยทำไม่ดีไว้กับเธอ ตอนนี้ฉันสำนึกแล้ว “ มาลาลัยกำลังจะร้องไห้เพราะละอายใจตัวเองแต่ครีมหอมก็รีบพูดขัดเสียก่อน

“ ไม่เป็นไรเลยค่ะ ครีมไม่เคยถือสาเรื่องพวกนั้น “ 

“ ถ้าอย่างนั้น ครีมกลับไปเก็บเสื้อผ้าเลยมั้ย เดี๋ยวพี่พาไป แล้วกลับมาอยู่บ้านเรากัน “ เคเปอร์บอก ก่อนที่คิตตี้จะลุกยืนแล้วช่วยพูด 

“ ใช่แล้ว กลับมาอยู่บ้านเรา มาอยู่บ้านใหญ่ด้วยกันกับฉันน่ะ ให้พวกเราได้ชดเชยเรื่องที่เคยทำไม่ดีกับเธอ “ ครีมหอมมองหน้าทุกคนสลับด้วยความรู้สึกซึ้งใจ เธอไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้

“ ไม่เป็นอะไรหรอกน่ะทุกคน เรื่องนั้นมันผ่านมาแล้วลืมมันไปเถอะน่ะ อีกอย่างครีมก็ไม่เคยเก็บมาใส่ใจยู่แล้ว “ เธอพูดจบก็หันไปสบตากับพี่ชาย “ ส่วนเรื่องเก็บของ ครีมขอไปเองดีกว่าค่ะ “ 

“ มันจะดีเหรอ ถ้าเขา …เสี่ยโอมนั่นทำอะไรครีมขึ้นมาล่ะ “ คนเป็นพี่ก็ยังไม่วายหวงน้องสาว

“ เสี่ยเขาไม่ทำอะไรให้ครีมหรอกค่ะ ถ้าเขาจะทำเขาคงทำไปนานแล้ว “ 

“ ถ้าอย่างนั้น กลับไปเก็บของคืนนี้เธอกลับมานอนกับฉันน่ะ ฉันจะรอ “ คิตตี้เดินเข้ามาจับแขนครีมหอมพร้อมกับพูดชวนเธอจากใจจริง ซึ่งมันก็แสดงออกมาทางแววตาที่ครีมหอมรับรู้ได้ ว่าตอนนี้เธอได้เป็นคนในครอบครัวนี้แล้วจริง ๆ 

“ อืม “ ครีมหอมพยักหน้ารับ