เพนท์เฮ้าส์
ครีมหอมนั่งกัดช้อนอยู่ในครัว เพราะคนที่นัดว่าจะพาไปทานข้าวไม่ยอมโผล่หัวมาเสียที ตอนนี้เธอหิวจนแทบจะกินหัวเขาได้แล้วกระมัง
“ ครีมจ้ะ พี่กลับมาแล้ว “ ครีมหอมเหลือบมองเจ้าของเสียงด้วยแววตาเคือง ๆ ตั้งแต่ที่เขาเดินมาจากทางเข้า และ มายืนอยู่ต่อหน้าเธอ
“ ไปค่ะ ไปกินข้าวกันครีมอยากไปร้านไหนเดี๋ยวพี่พาไป“
“ ไม่ไปแล้ว ! “ เธอตอบเขาเสียงดุ เสี่ยโอมได้ยินแบบนั้นจึงนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ เธอ แล้วน้องก็หันมาทำหน้าบูดใส่เขา
“ ครีมหิวจนเดินไม่ไหวแล้ว ไหนบอกว่าจะรีบมาไงคะ นี่! นี่! นี่! “ ไม่พูดเฉยเธอเอาช้อนที่ถืออยู่ฟาดลงไปที่บ่าของเขา คนที่เอาแต่มองเธอแล้วยิ้มเพราะเอ็นดู
“ ถ้าอย่างนั้น พี่สั่งไก่ทอดมาให้กินดีมั้ย ?” เขาพูดพร้อมกับเอามือขึ้นเท้าคาง จ้องตาหวานย้อยมาที่เธอ
“ แล้วจะได้กินกี่โมงกันล่ะคะ!” เธอก็ยังคงทำหน้าไม่พอใจใส่เขาอยู่ดี เสี่ยโอมเผยยิ้มกว้างแล้วหันมองไปรอบ ๆ เขาลุกขึ้น
“ อย่างอนพี่เพราะโมโหหิวสิคะ เดี๋ยวพี่โทรสั่งไก่ทอด แล้วต้มมาม่าให้หนูรองท้องไปก่อนก็แล้วกัน “ เธอนั่งนิ่งจ้องเขาที่เดินไปทำตามที่พูด
“ นั่งเฉย ๆ รอก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จัดการเอง “
ร่างของคนตัวโตนั่งมองตัวเล็กที่กำลังทานมาม่าที่เขาทำอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ มุมปากเผยยิ้มมองเธอซู้ดเส้นมาม่าอย่างอร่อย แก้มกลมที่เคี้ยวอาหารตุ้ย ๆ ทำเอาเขาอดเอ็นดูไม่ได้ เวลาอยู่เฉย ๆ เธอก็สวยมาก พอเวลาขยับก็น่ารักน่ากัดไปเสียทุกอิริยาบถ เขาแทบอยากจะเก็บเธอไว้ชื่นชมคนเดียวไม่อยากแบ่งใครเลย
“ ยิ้มอะไรคะ? “ คนโดนมองสังเกตเห็นก็รีบเงยหน้าขึ้นมาถาม ทั้งที่อาหารยังคงเต็มปาก
“ ก็พี่เอ็นดูครีมนีน่า กินเหมือนเด็กน้อยเลย “
“ ก็ครีมหิวนี่! “
“ เสี่ยมีคนเอาอาหารมาส่งครับ “ การ์ดเดินเข้ามาพร้อมกับอาหารที่เสี่ยโอมได้สั่งไป
“ อืม พวกมึงไม่มีอะไรทำแล้วก็กลับบ้านได้เลยน่ะ “ เขาลุกไปรับของจากการ์ด แล้วสั่งพวกมันกลับ เพราะนี้เป็นเวลาส่วนตัวของเขากับตัวเล็กแล้ว
“ ของอร่อยมาถึงแล้วค่ะ “ พอพวกการ์ดลงลิฟท์กันไปหมด เขาก็เข้ามานั่งข้างเธอแล้วก็เอาหน้าอันซุกซนสูดดมไปตามแขน และ ซอกคอของตัวเล็ก
“ อืม “ ครีมหอมรีบเอียงตัวหนีเพราะจั๊กจี้ “ ครีมมีเรื่องจะบอกค่ะ “ เขารีบเงยหน้ามองเธออย่างตั้งใจ
“ คะ? “
“ พรุ่งนี้ครีมต้องไปทำงานกับป้าชลลี่นะคะ “
“ อืมก็ไปสิ “
“ 3 วันน่ะ “
“ ห๊ะ!! “ เสี่ยตีคิ้วยุ่ง แล้วจ้องหน้าเธออย่างเอาเรื่อง เธอคิดจะทิ้งเขาให้นอนคนเดียวจนลงแดงตายเลยหรือไง
“ ก็ป้าชลลี่เขาขาดคน เลยขอครีมไปช่วยเดินแทนให้ 3วัน2คืนเองค่ะ “ เธอพยายามพูดเสียงหวาน ๆ เพื่อไม่ให้เขางอนเธอ
“ แต่ครีมรู้ไหมว่าสองคืนสำหรับพี่ที่ไม่มีครีมมันนานมากเลยน่ะ “ เขาพูดจบก็หันหน้าหนีไป
“ ก็อดทนสิคะ ครีมจะไม่ขออนุญาตเสี่ยแล้วนะคะ เพราะครีมไม่ใช่ลูกหนี้ของเสี่ยแล้ว ถ้าเสี่ยจะไม่พอใจเสี่ยก็ต้องทนค่ะ “ เขารีบหันมาจ้องเธอ พูดงี้เลยเหรอ ถ้าเขาขัดเธอมีหวังเธอหนีเขากลับบ้านแน่เลย
“ แล้วใครบอก ว่าจะไม่อนุญาตล่ะ ก็ต้องอนุญาตอยู่แล้ว “ เขารีบจับมือเธอขึ้นมาหอม พร้อมกับถูมันตรงแก้มของตัวเอง
“ ขอให้ครีมตั้งใจทำงานนะคะ เดี๋ยวกลับมาพี่มีอะไรจะบอกด้วย “ เขาพูดแล้วก็อมยิ้มอย่างปิดไม่มิด แทบจะอยากให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้วสิ
“ บอกอะไรหรือคะ? “ สิ่งที่เขาแสดงออกจึงทำให้เธอสงสัย
“ ถ้าอยากรู้ ก็รีบตั้งใจทำงานแล้วก็รีบกลับมาสิ “
“ มีพิรุธอ่ะ “ ครีมหอมยกมือขึ้นมาจับหน้าเขา เขาก็ก้มลงมาหอมมือเธอ
“ บอกวันนี้เลยไม่ได้หรือคะ “ เธอออดอ้อนเขา
“ ไม่ได้ครับ “ แต่เขาก็ยังยืนยันคำเดิม
“ หนูอิ่มหรือยังเนี้ย ยังจะกินไก่ทอดอยู่อีกไหมคะ ?” เขาถามด้วยสายตาที่ดูกระหายเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะต้องห่างเธออีกสองคืนหรือเปล่า ถึงได้มีอาการเป็นเช่นนี้
“ ถ้าครีมบอกว่าอิ่มแล้ว จะทำไมคะ “ เธอแกล้งถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แก่ใจ
“ ก็เสี่ยจะได้ กิน…ต่อไง “ หน้ามนเผยยิ้มแล้วรีบจับไก่ทอดยัดปากเขา
“ งั้นก็รีบกินเลยค่ะเสี่ย จะได้อิ่ม “ อศิรรีบจับไก่ทอดชิ้นนั้นไว้ แล้วจ้องดุเธอที่กำลังมองเขาอย่างขบขัน
“ แกล้งเสี่ยเหรอ? ได้ !!” เขาวางไก่ทอดชิ้นนั้นลง แล้วลุกอุ้มเธอขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์บาร์
“ จะทำอะไรคะ !” เธอใช้มือดันอกเขาแล้วถามอย่างตกใจ
“ หนูอยากกินไก่ก็กินไปสิ แต่เสี่ยอยากกินนม “ เขาพูดพร้อมเหลือบตาลงมองหน้าอกหน้าใจของเธอ
“ ไม่ได้นะคะ! “ เธอรีบร้องห้ามเมื่อเขาจะซุกหน้าลงมาที่หน้าอกอวบอิ่ม
“ ปากเปื้อน มือก็เปื้อนซอส สกปรก “
“ อ้า…เดี๋ยวนี้รังเกียจกันหรือ? “ เขาถามพร้อมจ้องเธอเหมือนจะร้องไห้
“ ไม่ใช่ แต่ว่าต้องสะอาดไว้ก่อนสิคะ เดี๋ยวติดโรคขึ้นมาจะทำยังไง แล้วครีมก็รู้ ดูจากทรงเสี่ยไม่ดูดแค่นมแน่ ๆ “ เธอพูดทั้งมองดุเขา ร่างกายเธอ ถ้าเธอไม่ยอมเสียอย่างเขาจะทำอะไรได้
“ อืม “ เขาตีหน้านิ่งเหมือนกับจะโกรธ แล้วทรงจะไม่ทำแล้ว แต่ทว่ากลับรีบเปลี่ยนมาอุ้มเธอพลาดบ่าเดินไปที่ห้องน้ำแทน
“ ว๊าย จะทำอะไรคะเนี้ย!! “
“ ก็ไปทำคามสะอาดด้วยกันไงค่ะ “ เขาบอกแล้วก็พาเธอเข้ามาเปลี่ยนบรรยากาศในห้องน้ำ
“ อ๊า…เสี่ย “ หญิงสาวที่ตัวเปียกปอน เสื้อผ้าถูกถอดทิ้งหมด จากผู้ชายข้างล่างที่เอาแต่ดูดกลืนกินกลีบกุหลาบของเธออย่างชอบใจ
“ ทำไมเสี่ยถึงได้ติดน้ำกามของหนูขนาดนี้ “ เขาพูดแล้วก็ลุกขึ้นมามองเธอ ยกแขนของเธอขึ้นคล้องคอเขา จากนั้นก็จับขาเรียวสองข้างขึ้นมาวางทาบเอวตัวเอง แล้วสอดแทรกแกนกายของเขาเข้าไปที่หว่างขาของเธอ
“ อ๊า เสี่ย ทำไมหื่นแบบนี้เนี้ย “ เธอบ่นเขา
“ ก็เป็นแค่กับหนูอะ อ๊า “
“โอ้ย มันเจ็บนะคะ อ๊า ”
ณบ้านของหนึ่งเดียว “ เฮ้ย! ใครเป็นคนทำวะ “ เขาร้องขึ้นหลังจากเห็นข่าว ๆ หนึ่งในโทรศัพท์ “ พี่เป็นอะไรหรือเปล่า? “ จีนเน่ที่นอนเล่นอยู่ข้างกันจึงรีบลุกขึ้นมาถามเขา เขาจึงยื่นข่าวในมือถือให้เธอดูด้วย“ ก็ดูนี้สิ มีคนเขียนข่าวเกี่ยวกับไอ้โอม แถมมันยังแนบรูปให้โคตรชัดเลย “ “ อ้าว แบบนี้ก็ไม่ดีสิคะ ถ้าจีนจำไม่ผิดโอมเขาไม่ต้องการให้ใครเอารูปเขาไปลงสื่อไม่ใช่เหรอ “ หนึ่งเดียวมีสีหน้าซีเรียสขึ้นมา“ เดี๋ยวพี่ลองหาที่มาของข่าวนี้ดีกว่า จะได้รู้ว่ามันพอจะสั่งลบได้ไหม “ เขาบอก เพราะการไม่เปิดเผยหน้าของอศิรหรือเสี่ยโอม มันไม่ใช่แค่ไม่อยากลงเฉย ๆ นะสิ แต่มันมากกว่านั้น “ คนนี้หรือวะ อศิร ศิลาหัตร์ทัย ลูกของไอ้อัคนี ศิลาหัตร์ทัย ใครแม่งเอามาลงข่าววะ กูละตามหาตัวมันตั้งนาน รู้ใจเสียจริง หึ มึงโดนแน่ไอ้เสี่ยโอม “ 3วันต่อมาบริษัทศิลาทรัพย์“ มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ใครกันที่มันกล้าทำ “ เสี่ยโอมที่กำลังหัวเสีย เพราะหาต้นต้อ คนที่แอบเล่นข่าวปล่อยรูปของตัวเองไม่ได้ เขายืนขึ้นทั้งมีท่าทีโมโหเป็นอย่างมาก “ กูว่า มันต้องเป็นใครสักคนที่รู้จักมึงนี้แหละ แถมเดี๋ยวนี้มันก็ไม่เหมือนเมื่อก่อนอีก เพราะโซเชี
ที่งานแฟชั่นโชว์นอกเมือง“ หุ่นดี หน้าตาดี เหมาะกับการมาเป็นนางแบบเสื้อผ้าของสาวเอเชีย แต่เสียดายเรียนจบแค่มัธยม “อเล็กซ่าหญิงวัยกลางคน นางแบบชื่อดังจากต่างแดน แต่มีสัญชาติเดียวกันกับคนที่เธอกำลังต่อว่า ยืนดูถูกครีมหอม และ ชลลี่“ ให้โฟกัสด้านความสามารถตรงนี้จะไม่ดีกว่าหรือคะ ถึงครีมของชลลี่จะจบแค่มัธยมแต่น้องไหวพริบดีกว่าคนที่จบนอกอีกนะคะ “ ชลลี่ที่ทนฟังคนอื่นดูถูกเด็กในสังเกตตัวเองไม่ไหว จึงได้พูดออกมา ทำเอาอเล็กซ่าที่ได้ฟังก็หันมามองค้อนคนพูดอย่างรู้ความหมาย “ ถึงไหวพริบจะดีแค่ไหน แต่ถ้าอยากจะไปไกลทางนี้ ประวัติก็จบแค่มัธยมเหมือนเดิม “ อเล็กซ่าเบ้ปากทิ้งท้ายใส่ทั้งสองแล้วเดินหนีไป “ เป็นนางแบบชื่อดังมาหลายปี จนได้มาเป็นถึงขณะกรรมการแต่ดันนิสัยเสีย ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ “ ชลลี่บ่นเสียงดังอย่างไม่พอใจ จนครีมหอมต้องรีบปรามเพราะคนอื่น ๆ มองอยู่“ อย่าไปสนใจเลยป้า ครีมว่าเรากลับกันดีกว่า “ “ อืม ไปกินข้าวก่อนมั้ยค่อยกลับ “ “ ก็ดีนะคะ แต่เดี๋ยวก่อน สงสัยมีคนโทรมานะคะ “ ครีมหอมรีบล้วงเอามือถือในกระเป๋าสะพายข้าง ก็เห็นว่าคนที่โทรมาคือพลอยเจน เธอจึงรีบกดรับ“ ฮัลโหล พี่เจน “ [“ ครีม
เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ หมอไนยะก็เดินออกมา “ พี่ไน! เสี่ยเป็นยังไงบ้างคะ ?” ครีมหอมที่นั่งหันหน้าเข้าห้องผ่าตัดเห็นก่อนใคร จึงรีบลุกถาม คนอื่น ๆ ก็รีบลุกตามเพื่อรอลุ้นฟังคำตอบ“ การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี ตอนนี้โอมปลอดภัยแล้ว “ แล้วคำตอบที่ได้ ก็เผยสีหน้าโล่งใจของทุกคนออกมา รวมถึงครีมหอมที่ยิ้มดีใจแม้น้ำตาจะยังท่วมแก้ม“ ถ้าอย่างนั้นครีมเข้าไปหาเสี่ยได้มั้ย “ “ อย่าพึ่งเลยครีม โอมพึ่งผ่าตัดเสร็จ อีกสักพักพยาบาลคงจะย้ายโอมออกมาไปห้องพักฟื้น แล้วเราค่อยไปเยี่ยมโอมมันที่นู้นดีกว่า “ ไนยะบอกพร้อมกับยื่นมือมาจับบ่าของครีมหอมเป็นเชิงปลอบใจ เห็นน้ำตาเปื้อนแก้มเสียขนาดนี้คนที่รู้จักกันก็คงไม่มีใครอดเป็นห่วงไม่ได้ ซึ่งทุกอย่างก็อยู่ในสายตาของอเล็กซ่า กับคำถามที่ว่า เด็กครีมหอมคนนี้มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกชายตนเองไปถึงขั้นไหนแล้ว“ พี่หนึ่ง คดีเป็นยังไงบ้างคะ” เสียงของจีนเน่ทำให้ทุกคนรีบหันไปมอง ก็เห็นว่าตอนนี้หนึ่งเดียวมายืนร่วมกับพวกเธอแล้ว “ ตำรวจจับพวกมันได้หมดแล้วพร้อมกับข้อหาพยายามฆ่า แล้วตอนนี้โอมเป็นไงบ้าง “ “ มีดไม่ค่อยโดนจุดสำคัญเท่าไหร่ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว เหลือก็แค่ลุ้นว่าจะฟื้นขึ้นมาตอน
ครีมหอมนั่งข้างเตียงคนเจ็บ พร้อมกับจับมือของคนบนเตียงไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เธอมองใบหน้าซีดเซียวของเขาแล้วก็เป็นห่วง แค่เธอหายไป 3 วันเอง ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้น ส่วนคนที่ขึ้นชื่อว่าแม่นั่งอยู่ที่โซฟาใกล้ ๆ ทั้งคู่นั่งอยู่ในห้องด้วยกันนานแล้ว แต่ก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรต่อกัน มีแค่สายตาของอเล็กซ่าที่เหลือบมองหญิงสาวอย่างไม่ชอบใจอยู่เป็นระยะ ๆ “ เสี่ย ถ้าพักผ่อนเพียงพอแล้วก็ตื่นมานะคะ ครีมรอคุยกับเสี่ยอยู่น่ะ “ ครีมหอมพูดออกมาแม้คนบนเตียงจะยังไม่มีทีท่าจะตอบกลับได้ “ นี้เธอ! “ อเล็กซ่าที่ทนนั่งดูเฉย ๆ ไม่ได้แล้ว ลุกขึ้นพร้อมเรียกชื่อเด็กสาวเสียงดัง จนครีมหอมต้องรีบหันไปมอง “ มีอะไรหรือเปล่าคะ? “ “ เธอเป็นอะไรกับโอมกันแน่ “ อเล็กซ่าถามอย่างไม่ชอบใจ แต่คนตรงหน้ากับเอาแต่นิ่ง “ ครีมก็เป็นแบบที่พี่เจนบอกไป ก่อนหน้านี้ไงค่ะ “ หญิงสาวตอบกลับมา ด้วยน้ำเสียงเจียมเนื้อเจียมตัว เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าคนที่ถามนั้นไม่ชอบขี้หน้าเธอตั้งแต่ที่งานเดินแฟชั่นแล้ว แล้วอีกอย่างเธอก็ไม่แน่ใจเหมือน ว่าสถานะของเธอกับเขา ต้องเรียกว่าอะไรกันแน่ “ แล้วเธอรักลูกชายฉันงั้นเหรอ ?” คนถามยกมือขึ้นเท้าเอวมองคนที่นั่งต่
โรงพยาบาล“ ไม่เห็นน้องเลยเหรอ? “ พลอยเจนหันมาถามจีนเน่ที่พึ่งเดินกลับมา เนื่องจากไม่เห็นครีมหอมในห้องพักของอศิร จึงพากันเดินหาเพราะห่วงว่าอเล็กซ่าจะพูดอะไรไม่ดีหรือทำอะไรเธอหรือเปล่า “ไม่เลย โทรหาน้องก็ปิดเครื่องหรือว่าน้องจะกลับไปแล้ว“ “ ตอนนี้รู้แล้วว่าใครเป็นคนขายรูปไอ้โอมให้สื่อ “ หนึ่งเดียวที่พึ่งวางหูจากโทรศัพท์ที่ลูกน้องโทรมารายงาน หันมาพูดกับสองสาว “ ใคร! “ คนที่ได้ยินก็รีบอุทานออกมาพร้อมเพียงกัน “ มีมี่ “ “ กูว่าล่ะ อีนี่มันคิดไม่ซื่อจริง ๆ ด้วย “ พลอยเจนพูดขึ้น “ แล้วแบบนี้จะทำยังไง ?” “ ก็คงต้องจัดการให้หลาบจำ “ หนึ่งเดียวพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย เขาน่ะไม่ใช่แค่ลูกน้องคนสนิทของอศิรธรรมดาหรอกน่ะ “ ขอบใจน่ะแก ที่มาส่ง “ ครีมหอมหันไปพูดกับนิโล่พร้อมกับส่งหมวกกันน็อคคืนให้ “ อืม ไม่เป็นอะไร ถ้ามีอะไรโทรหากันได้ตลอดน่ะ “ ครีมหอมพยักหน้าแล้วยืนส่งเพื่อน จนเพื่อนขับรถลับสายตาไป จึงหันหน้าเข้าบ้าน “ ครีม! “ คิตตี้ที่นั่งเล่นกับต๊อกที่สวน มองมาเห็นครีมหอมเดินเข้ารั้วมาจึงรีบเรียกหา “ เป็นอย่างไรบ้างครีม ฉันเห็นข่าวแล้วน่ะ “ คิตตี้ลุกเดินมาหาครีมหอมที่กำลังเดินเข้ามา “ เขา
“ ครีม คุณอเล็กซ่าไม่ได้ทำอะไรให้ครีมใช่มั้ย? “ หนึ่งเดียวเดินมานั่งที่โซฟา มองหน้าครีมหอมที่สีหน้าไม่ดีนัก แต่เธอก็ส่ายหน้าให้ “ ครีมอย่าพึ่งไปสนใจในสิ่งที่คนอื่นเขาพูดกันเลยน่ะ เพราะไม่มีใครรู้ดีหรอก ว่าไอ้โอมมันคิดอะไรอยู่ ถ้าครีมอยากรู้อะไรไว้ถามโอมมันเองดีกว่า “ หนึ่งเดียวที่รู้ดีว่าอเล็กซ่าคิดจะเขี่ยครีมหอมออกจากชีวิตเพื่อนเขา ที่กำลังนอนเป็นผัก เขาจึงพูดแบบนี้เผื่อว่าจะเป็นกำลังใจให้น้องได้ ครีมหอมที่ได้ฟังแบบนั้นจึงส่งยิ้มอ่อนมาให้“ ครีมก็คิดแบบนั้นค่ะ ครีมจะไม่เชื่อคนอื่น จะรอฟังจากปากเสี่ยคนเดียวเท่านั้น “ หน้ามนมองไปที่คนบนเตียง ด้วยความหวังแม้มันจะมีเพียงน้อยนิดก็ตาม นั่งไปสักพักมือถือของเธอก็สั่น เธอหยิบมันขึ้นมาดูเห็นว่าเป็นใคร ก็ลังเลนิดหน่อยที่จะรับ แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเดินออกไปรับสาย “ ฮัลโหล พี่เทียน “ [“ อืม ครีมเป็นอย่างไรบ้าง พี่พึ่งเห็นข่าว ครีมโอเคดีหรือเปล่า “] ปลายสายพูดกับเธอด้วยเสียงตื่น ๆ ปะปนกับความเป็นห่วง “ ครีมไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ขอบใจพี่เทียนมากน่ะที่เป็นห่วง “ [“ ตอนนี้พี่มาทำงานต่างจังหวัดกับหัวหน้า ไว้เสร็จแล้ว เราเจอกันหน่อยดีมั้ย ?”] คร
“ เธอเป็นใคร!! “ พอเห็นรสากับลูกนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียงของลูกชาย แม่อย่างอเล็กซ่าก็รีบถามอย่างสนใจทันที รสาก็หันมามองหน้าหญิงกลางคน แต่เพราะตัวรสาพอจะรู้จักอเล็กซ่าในนามนางแบบมาบ้าง จึงได้รีบยกมือไหว้ “ สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ รสา “ “ แล้วมาทำอะไรที่นี้ รู้จักโอมหรือ?” “ ค่ะ พอดีว่าฉันพาลูกมาดูหน้าพ่อเขา “ “ ห๊ะ!! “ หญิงกลางคนอุทานออกมาเสียงดัง นี้มันเรื่องอะไรกัน เธอไม่รู้มาก่อนว่าลูกชายจะเจ้าชู้ไข้ทิ้งไปทั่วแบบนี้ “ นี้มันอะไร “ อเล็กซ่ารีบหันไปโวยวายจะเอาความจริงจากหนึ่งเดียว คนโดนถามก็อ้ำอึ้งพยายามจะเรียบเรียงคำพูด แต่โชคดีที่คนบนเตียงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียก่อน “ ครีม ครีมหอม “ เสี่ยโอมที่ยังหลับตาอยู่ละเมอเพ้อชื่อเมียของเขาออกมา พร้อมกับกระดิกนิ้วขึ้นลง“ โอม “ หนึ่งเดียวที่เห็นแบบนั้นก็รีบโทรตามหมอทันที เสี่ยโอมลุกขึ้นมานั่งมองหน้าคนในห้องพักของตัวเองไปทีละคน แต่กลับไม่ปรากฏเห็นหน้าหญิงสาวที่เขาอยากจะเจอ “ ครีมหอมอยู่ไหน “เสี่ยหันไปถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างตน โดยไม่สนใจคนเป็นแม่หรือแม้แต่ผู้หญิงอีกคนเลยสักนิด “ เดี๋ยว กูจะโทรตามน้องให้น่ะ “ หนึ่งเดียวยังไม่กล้าบอกเรื่องที่เกิดข
“ เสี่ย “ ครีมหอมที่ตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ใจอ่อนให้เขา แต่พอเห็นเขาเจ็บเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เธอรีบเข้าไปช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้น “ ครีม ครีมไปไหนมา พี่คิดว่าตื่นขึ้นมาพี่จะเห็นครีมเป็นคนแรกเสียอีก “ เขาถามเมื่อลุกขึ้นยืนชิดกับเธอ“ จะอยากเห็นหน้าครีมเป็นคนแรกไปทำไมคะ ในเมื่อเสี่ยก็มีทั้งแม่ ทั้งแม่ของลูกอีก “ ครีมหอมตอบเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ ครีมรู้เรื่องรสากับแอมมี่แล้วเหรอ “ เขาถามเธอกลับด้วยแววตากังวล“ ใช่ ครีมถึงได้กลับมาเพื่อที่จะถามเสี่ย ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ของลูกเสี่ย จริงใช่มั้ย “ เธอถามออกมาพร้อมกับแววตาที่แดงก่ำ “ ตอบมาสิคะ “ ทำไมเขาถึงเอาแต่ยืนนิ่งแบบนี้ แค่ตอบเธอมาว่า เขารักเธอ ไม่ได้หรือไง “พี่ขอโทษครีม “ คำพูดของเขาทำเอาเธอแขนขาอ่อนไร้เรี่ยวแรง แขนเล็กที่โอบเอวเขาไว้รีบคลายออก มันเป็นอย่างที่เธอคิดจริง ๆ สินะ “ พี่ยังไม่แน่ใจเรื่องแอมมี่…แต่ว่า..” “ พอ! ครีมพอจะรู้แล้วละ “ “ รู้อะไรครีม “ เขาจ้องคนตรงหน้าที่น้ำตากำลังไหลลงมาอาบแก้ม มองมายังเขาด้วยแววตาผิดหวัง“ ขอบคุณมากนะคะกลับเรื่องที่ผ่านมา ขอบคุณที่ทำดีกับครีมมาโดยตลอด “ “ เดี๋ยว พูดอะไรนะครีม “เขา
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ