ครีมหอมนั่งข้างเตียงคนเจ็บ พร้อมกับจับมือของคนบนเตียงไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เธอมองใบหน้าซีดเซียวของเขาแล้วก็เป็นห่วง แค่เธอหายไป 3 วันเอง ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้น ส่วนคนที่ขึ้นชื่อว่าแม่นั่งอยู่ที่โซฟาใกล้ ๆ ทั้งคู่นั่งอยู่ในห้องด้วยกันนานแล้ว แต่ก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรต่อกัน มีแค่สายตาของอเล็กซ่าที่เหลือบมองหญิงสาวอย่างไม่ชอบใจอยู่เป็นระยะ ๆ
“ เสี่ย ถ้าพักผ่อนเพียงพอแล้วก็ตื่นมานะคะ ครีมรอคุยกับเสี่ยอยู่น่ะ “ ครีมหอมพูดออกมาแม้คนบนเตียงจะยังไม่มีทีท่าจะตอบกลับได้
“ นี้เธอ! “ อเล็กซ่าที่ทนนั่งดูเฉย ๆ ไม่ได้แล้ว ลุกขึ้นพร้อมเรียกชื่อเด็กสาวเสียงดัง จนครีมหอมต้องรีบหันไปมอง
“ มีอะไรหรือเปล่าคะ? “
“ เธอเป็นอะไรกับโอมกันแน่ “ อเล็กซ่าถามอย่างไม่ชอบใจ แต่คนตรงหน้ากับเอาแต่นิ่ง
“ ครีมก็เป็นแบบที่พี่เจนบอกไป ก่อนหน้านี้ไงค่ะ “ หญิงสาวตอบกลับมา ด้วยน้ำเสียงเจียมเนื้อเจียมตัว เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าคนที่ถามนั้นไม่ชอบขี้หน้าเธอตั้งแต่ที่งานเดินแฟชั่นแล้ว แล้วอีกอย่างเธอก็ไม่แน่ใจเหมือน ว่าสถานะของเธอกับเขา ต้องเรียกว่าอะไรกันแน่
“ แล้วเธอรักลูกชายฉันงั้นเหรอ ?” คนถามยกมือขึ้นเท้าเอวมองคนที่นั่งต่ำกว่าเหมือนจะเอาเรื่อง
“ ใช่ค่ะ ครีมรักเสี่ยโอม “ ครีมหอมจ้องตาเธอ และตอบกลับอย่างไม่ลังเล ทำให้คนถามเริ่มพูดอะไรไม่ออก อเล็กซ่ามองไปที่ลูกชายของเธอ แล้วหันมาถามแดกดันคนตรงหน้าอีกรอบ
“ แล้วลูกชายฉันเคยบอกเธอหรือเปล่า ว่ารัก “ ซึ่งคำถามของเธอทำให้ครีมหอมนิ่ง และ มีสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ ทำให้อเล็กซ่าหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
“ ฮ่า ๆ ฉันคิดไว้แล้ว ว่าลูกชายของฉันจะไปจริงจังกับคนแบบเธอได้อย่างไร โอมน่ะ มันก็เหมือนพ่อของมันนั้นแหล่ะ แต่อาจจะได้เลือดดีจากฉันไปบ้าง ถึงได้ไม่ดูร้ายกาจเท่ากับสองคนนั้น “ คำว่าสองคนนั้นทำเอาครีมหอมนึกถึงหน้าอนันดาขึ้นมาทันที เธอไม่รู้หรอกว่าพ่อของเสี่ยโอมเป็นคนอย่างไร แต่ถ้าอนันดาเธอรู้จักดีเลย
“ เธอน่ะ ก็คงจะเป็นเด็กเลี้ยงของโอม อีกคนใช่มั้ย “ อเล็กซ่ายื่นมือมาจับสองบ่าของคนที่นั่งจ้องเธอด้วยแววตาแดงก่ำ
“เธอเอง กำลังจะมีอนาคตน่ะ เพราะงานที่เธอทำเมื่อ 3 วันมานี้ เตะตานักปั่นหลายคนเลย ฉันจึงอยากเตือนเธอด้วยความหวังดี อย่าเอาชีวิตตัวเองมาทิ้งไว้ที่นี้เลย ถ้าวันไหนโอมเบื่อเธอขึ้นมา คนที่ลำบากน่ะจะเป็นเธอ เพราะฉันดูออกว่าแบบเธอ ไม่ใช่คนที่เขาจะรักได้หรอก ตอนนี้เขาอาจจะแค่หลงในความสาวความสวยของเธอก็เท่านั้น “ อเล็กซ่าพูด ถึงปากบอกหวังดี แต่ก็พูดด้วยสีหน้าท่าทีตรงกันข้าม จนน้ำตาที่อดกลั้นของคนตรงหน้าไหลออกมา
“ คุณจะพูดอะไรก็เรื่องของคุณเลยค่ะ แต่ถ้าเสี่ยโอมเขาไม่ได้รักครีมจริง ๆ แบบที่คุณพูด ครีมก็จะรอฟังจากปากของเขาเอง “
“ ฮ่า ๆ ถ้าอย่างนั้นเธอก็จำคำฉันไว้ละกันน่ะ แม่ครีมหอม เธอไม่มีวันได้สมหวังหรอก แล้วตอนนี้ก็ออกไปได้แล้ว “ อเล็กซ่าขึ้นเสียงไล่คนที่นั่งอยู่ ทำให้ครีมหอมที่รู้ดีว่าตนทำอย่างไรก็คงไม่ถูกใจเธอ เธอจึงพาตัวเองลุกขึ้น แล้วก็เดินหนีออกมา ครีมหอมเดินร้องไห้อย่างไม่รู้เหตุผล หรือ เพราะรู้ดีกันแน่ว่าตัวเธอจะไม่มีวันได้เป็นคนที่เขาจะรัก
“ อ้าว ครีม! “ พอเดินจนมาถึงหน้าโรงพยาบาล ก็เห็นนิโล่ที่นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ กำลังโบกมือให้เธออยู่ พอนิโล่เห็นครีมหอมร้องไห้ก็รีบลงจากรถแล้วเดินมาหา
“ แกมาทำอะไรที่นี้ “
“ ฉันเห็นในข่าวว่าเสี่ยโอมโดนแทงรักษาอยู่ที่นี้ ฉันก็เลยมาดูเพราะเป็นห่วงแก แล้วร้องไห้แบบนี้…” นิโล่เว้นวรรคพร้อมกับน้ำเสียงอ่อนลง ครีมหอมจึงรีบส่งยิ้มอ่อนให้เพื่อน แล้วตอบให้เพื่อนสบายใจ
“ เสี่ยเขาพ้นขีดอันตรายแล้ว รอแค่ให้ฟื้น “
“ แต่แกร้องไห้ทำไม มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ?” ครีมหอมรีบส่ายหน้า ยิ่งโดนถามแบบนี้เธอก็ยิ่งอยากจะร้องออกมาอีก แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้เพราะไม่อยากให้คนตรงหน้าเป็นห่วง
“ ถ้าอย่างนั้น ไปนั่งหาอะไรกินเล่นแถวนี้ดีไหม เผื่อแกมีอะไรอยากจะระบายให้ฉันฟัง “ ถึงเพื่อนจะไม่พูดแต่นิโล่ก็ดูออกว่าเพื่อนมีเรื่องไม่สบายใจ พอคนตรงหน้าพยักหน้ารับ เธอจึงรีบจูงครีมหอมไปที่รถ
ทีวี: ข่าวด่วน นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อที่กำลังเป็นกระแสในสังคม นั้นก็คือคุณ อศิร ศิลาหัตร์ทัย ที่โดนจ้วงแทงที่หน้าบริษัทไปในช่วงเช้า ตอนนี้ได้พ้นขีดอันตรายแล้วค่ะ
“ เดี๋ยวนี้เสี่ยโอมเขาดังมากเลยเนอะ “ นิโล่ที่จ้องทีวีในร้านอาหารริมทาง หันมาพูดกับเพื่อนที่นั่งก้มหน้าซึมอยู่ “ อืม ไม่ใช่สิ ตอนที่เสี่ยโอมเขาเป็นเพียงคำพรรณนาที่สาว ๆ เล่าต่อกัน ก็ดังอยู่พอตัวแล้ว แต่พอโดนปล่อยรูป เลยกลายเป็นที่ยืนยันคำพรรณนายกยอพวกนั้นจนดังกว่าเดิม “ ครีมหอมเงยหน้ามองเพื่อนที่กำลังพูด แล้วเธอก็ถอนหายใจเสียงดัง
“ แต่คนที่ปล่อยรูปเสี่ย นิสัยไม่ดีเลยน่ะ ทำให้คนที่มีปัญหากับเสี่ย มาทำร้ายเขาได้แบบนี้ “
“ แล้วแกสงสัยใครมั้ย ? “ นิโล่กระซิบถามกับคนที่นั่งข้าง ๆ ครีมหอมที่กำลังมองไปยังบริเวณแถวนี้อยู่ จึงไปสะดุดตาเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนแสยะยิ้มดีใจออกนอกหน้า มองยังจอทีวีเดียวกันกับพวกเธอ
“ มีมี่! “
โรงพยาบาล“ ไม่เห็นน้องเลยเหรอ? “ พลอยเจนหันมาถามจีนเน่ที่พึ่งเดินกลับมา เนื่องจากไม่เห็นครีมหอมในห้องพักของอศิร จึงพากันเดินหาเพราะห่วงว่าอเล็กซ่าจะพูดอะไรไม่ดีหรือทำอะไรเธอหรือเปล่า “ไม่เลย โทรหาน้องก็ปิดเครื่องหรือว่าน้องจะกลับไปแล้ว“ “ ตอนนี้รู้แล้วว่าใครเป็นคนขายรูปไอ้โอมให้สื่อ “ หนึ่งเดียวที่พึ่งวางหูจากโทรศัพท์ที่ลูกน้องโทรมารายงาน หันมาพูดกับสองสาว “ ใคร! “ คนที่ได้ยินก็รีบอุทานออกมาพร้อมเพียงกัน “ มีมี่ “ “ กูว่าล่ะ อีนี่มันคิดไม่ซื่อจริง ๆ ด้วย “ พลอยเจนพูดขึ้น “ แล้วแบบนี้จะทำยังไง ?” “ ก็คงต้องจัดการให้หลาบจำ “ หนึ่งเดียวพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย เขาน่ะไม่ใช่แค่ลูกน้องคนสนิทของอศิรธรรมดาหรอกน่ะ “ ขอบใจน่ะแก ที่มาส่ง “ ครีมหอมหันไปพูดกับนิโล่พร้อมกับส่งหมวกกันน็อคคืนให้ “ อืม ไม่เป็นอะไร ถ้ามีอะไรโทรหากันได้ตลอดน่ะ “ ครีมหอมพยักหน้าแล้วยืนส่งเพื่อน จนเพื่อนขับรถลับสายตาไป จึงหันหน้าเข้าบ้าน “ ครีม! “ คิตตี้ที่นั่งเล่นกับต๊อกที่สวน มองมาเห็นครีมหอมเดินเข้ารั้วมาจึงรีบเรียกหา “ เป็นอย่างไรบ้างครีม ฉันเห็นข่าวแล้วน่ะ “ คิตตี้ลุกเดินมาหาครีมหอมที่กำลังเดินเข้ามา “ เขา
“ ครีม คุณอเล็กซ่าไม่ได้ทำอะไรให้ครีมใช่มั้ย? “ หนึ่งเดียวเดินมานั่งที่โซฟา มองหน้าครีมหอมที่สีหน้าไม่ดีนัก แต่เธอก็ส่ายหน้าให้ “ ครีมอย่าพึ่งไปสนใจในสิ่งที่คนอื่นเขาพูดกันเลยน่ะ เพราะไม่มีใครรู้ดีหรอก ว่าไอ้โอมมันคิดอะไรอยู่ ถ้าครีมอยากรู้อะไรไว้ถามโอมมันเองดีกว่า “ หนึ่งเดียวที่รู้ดีว่าอเล็กซ่าคิดจะเขี่ยครีมหอมออกจากชีวิตเพื่อนเขา ที่กำลังนอนเป็นผัก เขาจึงพูดแบบนี้เผื่อว่าจะเป็นกำลังใจให้น้องได้ ครีมหอมที่ได้ฟังแบบนั้นจึงส่งยิ้มอ่อนมาให้“ ครีมก็คิดแบบนั้นค่ะ ครีมจะไม่เชื่อคนอื่น จะรอฟังจากปากเสี่ยคนเดียวเท่านั้น “ หน้ามนมองไปที่คนบนเตียง ด้วยความหวังแม้มันจะมีเพียงน้อยนิดก็ตาม นั่งไปสักพักมือถือของเธอก็สั่น เธอหยิบมันขึ้นมาดูเห็นว่าเป็นใคร ก็ลังเลนิดหน่อยที่จะรับ แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเดินออกไปรับสาย “ ฮัลโหล พี่เทียน “ [“ อืม ครีมเป็นอย่างไรบ้าง พี่พึ่งเห็นข่าว ครีมโอเคดีหรือเปล่า “] ปลายสายพูดกับเธอด้วยเสียงตื่น ๆ ปะปนกับความเป็นห่วง “ ครีมไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ ขอบใจพี่เทียนมากน่ะที่เป็นห่วง “ [“ ตอนนี้พี่มาทำงานต่างจังหวัดกับหัวหน้า ไว้เสร็จแล้ว เราเจอกันหน่อยดีมั้ย ?”] คร
“ เธอเป็นใคร!! “ พอเห็นรสากับลูกนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียงของลูกชาย แม่อย่างอเล็กซ่าก็รีบถามอย่างสนใจทันที รสาก็หันมามองหน้าหญิงกลางคน แต่เพราะตัวรสาพอจะรู้จักอเล็กซ่าในนามนางแบบมาบ้าง จึงได้รีบยกมือไหว้ “ สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ รสา “ “ แล้วมาทำอะไรที่นี้ รู้จักโอมหรือ?” “ ค่ะ พอดีว่าฉันพาลูกมาดูหน้าพ่อเขา “ “ ห๊ะ!! “ หญิงกลางคนอุทานออกมาเสียงดัง นี้มันเรื่องอะไรกัน เธอไม่รู้มาก่อนว่าลูกชายจะเจ้าชู้ไข้ทิ้งไปทั่วแบบนี้ “ นี้มันอะไร “ อเล็กซ่ารีบหันไปโวยวายจะเอาความจริงจากหนึ่งเดียว คนโดนถามก็อ้ำอึ้งพยายามจะเรียบเรียงคำพูด แต่โชคดีที่คนบนเตียงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียก่อน “ ครีม ครีมหอม “ เสี่ยโอมที่ยังหลับตาอยู่ละเมอเพ้อชื่อเมียของเขาออกมา พร้อมกับกระดิกนิ้วขึ้นลง“ โอม “ หนึ่งเดียวที่เห็นแบบนั้นก็รีบโทรตามหมอทันที เสี่ยโอมลุกขึ้นมานั่งมองหน้าคนในห้องพักของตัวเองไปทีละคน แต่กลับไม่ปรากฏเห็นหน้าหญิงสาวที่เขาอยากจะเจอ “ ครีมหอมอยู่ไหน “เสี่ยหันไปถามเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างตน โดยไม่สนใจคนเป็นแม่หรือแม้แต่ผู้หญิงอีกคนเลยสักนิด “ เดี๋ยว กูจะโทรตามน้องให้น่ะ “ หนึ่งเดียวยังไม่กล้าบอกเรื่องที่เกิดข
“ เสี่ย “ ครีมหอมที่ตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ใจอ่อนให้เขา แต่พอเห็นเขาเจ็บเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เธอรีบเข้าไปช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้น “ ครีม ครีมไปไหนมา พี่คิดว่าตื่นขึ้นมาพี่จะเห็นครีมเป็นคนแรกเสียอีก “ เขาถามเมื่อลุกขึ้นยืนชิดกับเธอ“ จะอยากเห็นหน้าครีมเป็นคนแรกไปทำไมคะ ในเมื่อเสี่ยก็มีทั้งแม่ ทั้งแม่ของลูกอีก “ ครีมหอมตอบเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ ครีมรู้เรื่องรสากับแอมมี่แล้วเหรอ “ เขาถามเธอกลับด้วยแววตากังวล“ ใช่ ครีมถึงได้กลับมาเพื่อที่จะถามเสี่ย ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ของลูกเสี่ย จริงใช่มั้ย “ เธอถามออกมาพร้อมกับแววตาที่แดงก่ำ “ ตอบมาสิคะ “ ทำไมเขาถึงเอาแต่ยืนนิ่งแบบนี้ แค่ตอบเธอมาว่า เขารักเธอ ไม่ได้หรือไง “พี่ขอโทษครีม “ คำพูดของเขาทำเอาเธอแขนขาอ่อนไร้เรี่ยวแรง แขนเล็กที่โอบเอวเขาไว้รีบคลายออก มันเป็นอย่างที่เธอคิดจริง ๆ สินะ “ พี่ยังไม่แน่ใจเรื่องแอมมี่…แต่ว่า..” “ พอ! ครีมพอจะรู้แล้วละ “ “ รู้อะไรครีม “ เขาจ้องคนตรงหน้าที่น้ำตากำลังไหลลงมาอาบแก้ม มองมายังเขาด้วยแววตาผิดหวัง“ ขอบคุณมากนะคะกลับเรื่องที่ผ่านมา ขอบคุณที่ทำดีกับครีมมาโดยตลอด “ “ เดี๋ยว พูดอะไรนะครีม “เขา
เจระวี คาเฟ่“ อยู่ดี ๆ รสาก็โผล่มาพร้อมกับลูก ทั้งที่ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด รสาเป็นคนทิ้งโอมไป ไม่ใช่เหรอ “จีนเน่ที่นั่งฟังสามีตัวเองเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง แล้วก็พูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ “ ก่อนจะมานี้พี่ก็โทรหาครีมหอมว่าไอ้โอมฟื้นแล้ว แต่ไม่รู้ว่าน้องจะยอมมาหามันมั้ย “ “ เฮ้อ ถ้าเป็นกู ให้มาก็จะมาลาว่ะ เพราะแม่ไอ้โอมก็จ้องจะดูถูกครีม แถมอยู่ ๆ ดันมีลูกมีเมียโผล่มาเพิ่มอีกเป็นกู กูคงไม่เอาแล้ว “ พลอยเจนที่นั่งฟังก็เริ่มออกความเห็นไปตามความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ไม่เข้าข้างใคร “ แต่ก็เป็นห่วงน้องน่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง โทรไปหาน้องก็ไม่รับ “ จีนเน่บ่นออกมาอย่างเป็นห่วงคนที่เธอเอ็นดูเหมือนน้องสาว“ คงจะต้องรอให้ไอ้โอมมันเคลียร์เรื่องรสาให้เสร็จก่อน แต่ก็หวังว่า กว่าจะถึงวันนั้นครีมหอมคงไม่เปลี่ยนใจจากมันไปเสียก่อนน่ะ “พลอยเจนที่เข้าใจสถานการณ์บอกอย่างคนที่คิดไว้แล้ว ว่าสักวันมันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับไอ้เพื่อนแสนเจ้าชู้ของเธอ“ ทำไมคนจะรักกัน มันถึงได้มีอุปสรรคอะไรขนาดนี้ด้วย “จีนเน่บ่นออกมาพร้อมกับถอนหายใจแรง หนักใจแทนเพื่อน พลอยเจนจึงหันมาพูดด้วยเพื่อนให้จีนเน่ไม่
โรงพยาบาล“ แอมมี่มาหาลุงหน่อยสิ “ เสี่ยโอมที่ตอนนี้อยู่ในห้องกับเด็กหญิงตามลำพัง เพราะไม่รู้ว่าแม่ของเด็กหายหัวไปไหน เขากวักมือเรียกเด็กน้อยให้วิ่งเข้ามาหา “ ใครคือลุงคะ คุณเป็นคุณพ่อของแอมมี่นิ “ เด็กหญิงถามออกมาอย่างไร้เดียงสา“ โอเค ๆ จะลุงหรือพ่อก็ช่างเถอะ แต่มานี้ก่อนได้มั้ย ลุ—พ่อมีอะไรจะถาม “ เด็กหญิงรีบวิ่งเข้ามาหาเขาในทันทีเสี่ยโอมจึงนั่งย่อตัวลงแล้วลูบหัวเด็กเบา ๆ “ ที่ผ่านมาแอมมี่อยู่กับใครครับ “ “ แอมมี่อยู่กับแม่แล้วก็ยายค่ะ “ “ เหรอ? มีคนอื่นอีกไหมครับ คนที่เป็นผู้ชาย “ เขาพยายามที่จะหลอกถามเด็กหญิง เด็กน้อยก็จ้องหน้าเขาพร้อมกับรอยยิ้ม“ ผู้ชาย? หรือ คุณพ่อหมายถึงคุณลุง….” “ แอมมี่!! “ ก่อนแอมมี่จะได้พูดบอกอะไรไปมากกว่านั้น รสาก็เดินเข้ามาขัดเสียก่อน“ แม่ซื้อขนมมาให้น่ะแอมมี่ มาเอาไปกินเร็ว “ แอมมี่จึงรีบวิ่งเข้าไปหาแม่ แล้วทั้งสองก็พากันเดินออกไปข้างนอก เสี่ยโอมก้มมองฝ่ามือของตัวเองพร้อมกับยิ้ม เพราะที่ฝ่ามือของเขามีเส้นผมของเด็กหญิงติดอยู่ด้วย “ โอม “ ชายหนุ่มสะดุ้ง เนื่องจากระหว่างที่เขากำลังจะหาที่เก็บเส้นผม คนเป็นแม่ของเขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับเรียกเขาเสียงดัง
2วันต่อมาศิลาแดง“ จะกลับจริง ๆ หรือครับ ?” เซฟถามกับนายหญิงของเขาที่กำลังลากกระเป๋าเดินออกมาเนื่องจากเธอไม่ได้แจ้งลูกน้องล่วงหน้าเขาจึงตกใจไม่น้อย “ อืม “ อเล็กซ่าจับแว่นดำขึ้นมาสวม ก่อนที่เธอจะได้ไปได้ยินอะไรดี ๆ เข้า“แม่ไม่ต้องห่วง แผนครั้งนี้สำเร็จแน่นอน อีกสองวันจะมีงานประกาศเปิดโครงการใหม่ของศิลาทรัพย์ เดี๋ยวรสาคนนี้จะทำให้พวกนักข่าวได้รู้ว่า รสานี่และคือแม่ของลูก นายอศิร ศิลาหัตร์ทัย แล้วหลังจากนั้น โอมก็จะปฏิเสธรสากับลูกไม่ได้อีก “ [“ แล้วถ้ามันขอตรวจดีเอ็นเอล่ะ “]“แล้วใครมันจะไปให้ตรวจล่ะ แต่ถ้าจะตรวจจริง รสาก็มีวิธีที่จะทำให้ผลมันออกมาว่าแอมมี่คือลูกของโอม “ รสายืนคุยแผนชั่วร้ายกับแม่ของเธอที่สวนในเรือนรับรอง เพราะคิดว่าคงไม่มีใครจะมาได้ยิน“ นายหญิงจะไปไหนครับ “ เซฟถามกับคนที่กำลังลากกระเป๋าหันหลังกลับเข้าบ้าน “ เอากระเป๋าไปเก็บ ฉันจะอยู่ต่ออีกสักสองวัน “ เธอพูดแล้วส่งกระเป๋าให้กับลูกน้อง พร้อมกับพากันเดินเข้าบ้าน สองวันต่อมา ณงานเปิดตัวโครงการโรงแรมของบริษัทศิลาทรัพย์ แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปของเหล่านักข่าวส่องสว่างวิบวับไปทั่วบริเวณงาน เพราะยิ่งเห็นว่าเสี่ยโอมเป็นข่
บริษัทศิลาทรัพย์“ ขอขอบคุณ ทุกท่านที่มาร่วมในงานวันนี้ สุดท้ายนี้ผมในนามอศิร ศิลาหัตร์ทัย ขออวยพรให้กับทุกท่าน…” “ คุณพ่อ “ !! อศิรที่ไม่ทันจะได้กล่าวคำล่ำลาเสร็จ เด็กน้อยแอมมี่ก็ทำตามคิวที่แม่สอน วิ่งออกมายืนเรียกพ่อเสียงดังที่หน้าเวที กลายเป็นที่สนใจของทุกสายตาแล้วรสาก็รีบวิ่งเข้ามาทำเป็นอุ้มลูกยืนเหม่ออยู่บนนั้นด้วย “ แอมมี่คะ หนูอย่าไปกวนคุณพ่อ! เอ้ย !อย่าไปกวนลุงโอมสิคะ “ “ ห๊ะ พ่อเหรอ นี่ลูกเมียคุณหรือคะ คุณอศิร “ พวกสื่อต่างหูไวตาไว รีบสอดแทรกถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ นี่คุณอศิรแต่งงานตอนไหนคะ “ “ คนนี้คือเมียและลูกของเสี่ยโอมงั้นหรือ “ “ คุณไปแต่งงานมีลูกกันตอนไหนช่วยบอกพวกเราได้มั้ยคะ “ ทุกคนต่างโวยวาย ในขณะเดียวกันที่รสากำลังยิ้มอ่อนดีใจ เธอหันไปมองหน้าอศิรแต่กลับผิดหวังเพราะเขาเอาแต่ยืนนิ่งไม่มีทีท่าจะพูดอะไรเลย ทำให้เธอต้องออกโรงพูดเอง“ หยุดค่ะ!!! “ ทุกสายตาต่างเงียบแล้วหันมาจ้องที่ตัวเธอ“ ฉันขอโทษค่ะ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น “ เสี่ยโอมจ้องไปยังรสาที่มองมายังเขาน้ำตาคลอเบ้า แต่เขาก็ยังเงียบมองสิ่งที่เธอจะทำ เพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน “ รสาท้องกับโอ
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ