2วันต่อมา
ศิลาแดง
“ จะกลับจริง ๆ หรือครับ ?” เซฟถามกับนายหญิงของเขาที่กำลังลากกระเป๋าเดินออกมาเนื่องจากเธอไม่ได้แจ้งลูกน้องล่วงหน้าเขาจึงตกใจไม่น้อย
“ อืม “ อเล็กซ่าจับแว่นดำขึ้นมาสวม ก่อนที่เธอจะได้ไปได้ยินอะไรดี ๆ เข้า
“แม่ไม่ต้องห่วง แผนครั้งนี้สำเร็จแน่นอน อีกสองวันจะมีงานประกาศเปิดโครงการใหม่ของศิลาทรัพย์ เดี๋ยวรสาคนนี้จะทำให้พวกนักข่าวได้รู้ว่า รสานี่และคือแม่ของลูก นายอศิร ศิลาหัตร์ทัย แล้วหลังจากนั้น โอมก็จะปฏิเสธรสากับลูกไม่ได้อีก “
[“ แล้วถ้ามันขอตรวจดีเอ็นเอล่ะ “]
“แล้วใครมันจะไปให้ตรวจล่ะ แต่ถ้าจะตรวจจริง รสาก็มีวิธีที่จะทำให้ผลมันออกมาว่าแอมมี่คือลูกของโอม “ รสายืนคุยแผนชั่วร้ายกับแม่ของเธอที่สวนในเรือนรับรอง เพราะคิดว่าคงไม่มีใครจะมาได้ยิน
“ นายหญิงจะไปไหนครับ “ เซฟถามกับคนที่กำลังลากกระเป๋าหันหลังกลับเข้าบ้าน
“ เอากระเป๋าไปเก็บ ฉันจะอยู่ต่ออีกสักสองวัน “ เธอพูดแล้วส่งกระเป๋าให้กับลูกน้อง พร้อมกับพากันเดินเข้าบ้าน
สองวันต่อมา ณงานเปิดตัวโครงการโรงแรมของบริษัทศิลาทรัพย์
แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปของเหล่านักข่าวส่องสว่างวิบวับไปทั่วบริเวณงาน เพราะยิ่งเห็นว่าเสี่ยโอมเป็นข่าวดังในข้ามคืน นักข่าวก็ยิ่งมาเยอะกว่าปกติ ส่วนเจ้าของงานวันนี้ยืนอยู่ด้านหลังเวที ด้วยสีหน้าเหม่อลอยเนื่องจากวันที่เขาออกจากโรงพยาบาล ก็รีบบึ่งรถกลับไปที่เพนท์เฮ้าส์
“ ครีม “ ร่างสูงเดินเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ก็พบแต่ความว่างเปล่า ครีมหอมได้เก็บข้าวของออกไปจากที่นี้หมดแล้ว เหลือไว้ก็เพียงสิ่งของที่เขาเคยซื้อให้เธอ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์ที่เคยซื้อให้ แบล็คการ์ดที่เขาเคยให้เธอก็วางอยู่ใกล้กันบนเตียง
“ ไม่น่าล่ะ โทรหาถึงได้ไม่รับ “ เขาบ่นพึมพำแล้วจ้องไปที่ชุดเดรสสีชมพู ผูกโบว์ใหญ่ที่น้องใส่ในวันเกิด 30 ปีที่ผ่านมาของเขาก็วางอยู่ถัดจากกัน ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเศร้าเสียใจ เขายังจำความรู้สึกที่ถอดชุดนี้ให้เธอได้อยู่เลย
“ ครีม นี้เธอคิดจะไปจากพี่จริง ๆ เหรอ ?” เขาจับชุดนั้นขึ้นมากอดไว้อย่างคนอาลัยอาวรณ์ เขาจ้องไปที่หนังสือบนหัวเตียง ที่มีดอกไลแลคแห้งถูกหนีบเอาไว้วางอยู่ตรงนั้น เธอทิ้งเขาไปง่าย ๆ ทิ้งความทรงจำดี ๆ ที่มีร่วมกัน ไปง่ายขนาดนี้เชียวหรือ ทั้งที่ตัวเขามองไปมุมไหนก็ยังเห็นแต่ภาพของเธออยู่เลย พอคิดแบบนั้นน้ำตาของเขามันก็ไหล ชีวิตเขาจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วอย่างนั้นหรือ ยิ่งคิดมันก็ยิ่งเจ็บปวด ทำไมเธอถึงเลือกจะทิ้งเขาไป เธอจะไม่รอฟังเหตุผลของเขาสักนิดเลยเหรอ ร้องไห้ได้ไม่นานน้ำตาก็หยุดลง
“ ใครบอกว่าพี่จะปล่อยเธอไปง่าย ๆ ไม่มีทางหรอกครีมหอม !”
กริ่ง
“ ว๊าย ตาเถร “ ต๊อกเดินมาเปิดประตู เห็นเป็นเสี่ยโอมที่มากดออดหน้าบ้าน ก็ตกใจเกือบหงายหลัง
“ ครีมหอม อยู่มั้ย ขอเจอครีมหอมหน่อย “ เขารีบถามหาคนที่ตามหาในทันที
“ ไม่อยู่ค่ะ “
“ โกหก!! “ เขาพูดเสียงดุ “ ถ้าครีมไม่อยู่บ้านเธอจะไปอยู่ไหนได้ ให้ผมเข้าไปหาครีมหอมเดี๋ยวนี้! “ เขาดื้อรั้นพยายามจะบุกเข้าไป
“ บอกว่าไม่อยู่ก็ไม่อยู่สิ!! “ คนมาใหม่พูดมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เสี่ยโอมจึงได้แต่ยืนนิ่งมองหน้าพี่ชายของเมียที่เดินมาหยุดต่อหน้าเขา
“ น้องสาวของผมคงจะไม่รักไม่หลงคุณแล้วละสิท่า คุณถึงได้ออกมาตามหาเธอแบบนี้ “
“ ครีมหอมอยู่ไหน ขอร้องละ บอกผมมาก่อน “ เคเปอร์ถอนหายใจแรง แต่เขาก็ยอมบอกแต่โดยดี
“ ครีมกลับไปหาแม่ที่บ้าน คุณอย่าตามเธอไปเลย ปล่อยน้องสาวผมไปมีอนาคตที่ดีเถอะ “ คำพูดของคนตรงหน้าทำเอาเสี่ยโอมยืนนิ่ง แต่! อยู่กับเขาไม่มีอนาคตตรงไหน! เป็นคุณนายของบ้านศิลาแดงดูไม่มีอนาคตตรงไหนไม่ทราบ!
“ ไอ้โอม ยืนเหม่ออะไรงานจะเริ่มแล้ว “หนึ่งเดียวเดินเข้ามาตบไหล่อศิรที่กำลังยืนคิดถึงเรื่องเมื่อวาน นี้ถ้าไม่ติดว่ามีงานวันนี้ เขาคงจะรีบบึ่งรถไปหาครีมหอมตั้งแต่วันที่รู้ว่าเธออยู่ไหนแล้ว แต่เพราะตอนนี้เขายังทำไม่ได้ ร่างใหญ่ถอนหายใจแรง ก่อนก้าวขาขึ้นไปบนเวที
“ พวกคุณมากันทำไม “ หนึ่งเดียวที่หันหลังกลับกำลังจะไปดูงานต่อก็เห็นรสากับแอมมี่เข้ามายืนสแตนบายอยู่ด้านหลังของเขา
“ รสาแค่อยากพาลูกมาให้กำลังใจโอมเฉย ๆ น่ะ หนึ่งไม่ต้องห่วงน่ะ รสาจะดูแลลูกดี ๆ ไม่ให้ไปวิ่งชนหรอก “ หนึ่งเดียวมองรสาอย่างไม่ชอบใจนัก แต่เพราะเห็นแก่เด็กน้อย ที่กำลังยืนจ้องคนที่คิดว่าเป็นพ่ออยู่ เขาจึงปล่อยผ่าน ไม่คิดอคติ
“ อืม “
โรงพยาบาล
“ ฉันต้องการพบหมอไนยะ เดี๋ยวนี้! ด่วน ๆ “ อเล็กซ่ายืนโวยวายอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์โรงพยาบาล เพราะหัวเสียที่ตามหาคุณหมอหนุ่มไม่เจอ
“ กรุณารอก่อนนะคะคุณ วันนี้คุณหมอไนมีเคสผ่าตัดแต่เช้า คงจะยังลงมาคุยด้วยตอนนี้ไม่ได้ “ พยาบาลบอกกับเธอ ทำเอาคนฟังหัวเสียกว่าเดิม
“ จะให้รอได้อย่างไร!! ตอนนี้มันจะไม่ทันแล้วเนี้ย! “
บริษัทศิลาทรัพย์“ ขอขอบคุณ ทุกท่านที่มาร่วมในงานวันนี้ สุดท้ายนี้ผมในนามอศิร ศิลาหัตร์ทัย ขออวยพรให้กับทุกท่าน…” “ คุณพ่อ “ !! อศิรที่ไม่ทันจะได้กล่าวคำล่ำลาเสร็จ เด็กน้อยแอมมี่ก็ทำตามคิวที่แม่สอน วิ่งออกมายืนเรียกพ่อเสียงดังที่หน้าเวที กลายเป็นที่สนใจของทุกสายตาแล้วรสาก็รีบวิ่งเข้ามาทำเป็นอุ้มลูกยืนเหม่ออยู่บนนั้นด้วย “ แอมมี่คะ หนูอย่าไปกวนคุณพ่อ! เอ้ย !อย่าไปกวนลุงโอมสิคะ “ “ ห๊ะ พ่อเหรอ นี่ลูกเมียคุณหรือคะ คุณอศิร “ พวกสื่อต่างหูไวตาไว รีบสอดแทรกถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ นี่คุณอศิรแต่งงานตอนไหนคะ “ “ คนนี้คือเมียและลูกของเสี่ยโอมงั้นหรือ “ “ คุณไปแต่งงานมีลูกกันตอนไหนช่วยบอกพวกเราได้มั้ยคะ “ ทุกคนต่างโวยวาย ในขณะเดียวกันที่รสากำลังยิ้มอ่อนดีใจ เธอหันไปมองหน้าอศิรแต่กลับผิดหวังเพราะเขาเอาแต่ยืนนิ่งไม่มีทีท่าจะพูดอะไรเลย ทำให้เธอต้องออกโรงพูดเอง“ หยุดค่ะ!!! “ ทุกสายตาต่างเงียบแล้วหันมาจ้องที่ตัวเธอ“ ฉันขอโทษค่ะ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น “ เสี่ยโอมจ้องไปยังรสาที่มองมายังเขาน้ำตาคลอเบ้า แต่เขาก็ยังเงียบมองสิ่งที่เธอจะทำ เพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน “ รสาท้องกับโอ
เสี่ยโอมที่หลังจากจบงาน ก็รีบขับรถด้วยความเร็วมุ่งหน้ามาที่นี้ในทันที วันนี้เขาจะต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง “ มึงมาทำไม “ แต่พอเขามาถึงหน้าบ้าน คนบนบ้านก็ร้องทักมาอย่างไม่เป็นมิตร หงส์ฟ้ารีบเดินลงจากบ้านมาหาเขาข้างล่าง “ มาทำไม!! “ เธอถามเขาเมื่อเห็นเขานิ่งเงียบ“ ผมมาหาครีมครับ “ “ มาหาทำไม!! มีลูกมีเมียอยู่แล้วยังจะมายุ่งกับลูกสาวฉันอีก กลับไปเลย ฉันไม่ต้อนรับ “ หงส์จับไม้กวาดขึ้นมาจะฟาดเขา“ เดี๋ยว ๆ สิครับ คุณแม่ฟังผมก่อนได้มั้ย “ “ จะต้องฟังอะไรอีก “ หงส์ฟ้าฟาดไม้ใส่ขาเสี่ยโอม“ ฟังสิครับ เพราะเรื่องที่คุณพูดมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด! “ หงส์ฟ้าหยุดในทันที แล้วจ้องหน้าเขา เสี่ยโอมจึงเอาคลิปที่แม่ประจานรสาออกมาเปิดให้ดู“ ดูนี้สิครับ ผมไม่ได้โกหกหลอกลวงครีมจริง ๆ “ พอดูคลิปจบ หงส์ฟ้าก็ทำหน้าอาย ๆ ที่ทุบเขาไปเสียหลายที“ จะมาง้อมันหรือ?” เธอถามเขาแบบไม่มองหน้า“ ใช่ครับ ครีมไม่อยู่ที่บ้านเหรอ “ “ รออยู่ตรงนี้แหล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปตามมาหา “ พูดจบหงส์ฟ้าก็รีบเดินออกไปตามแบบที่บอก เสี่ยโอมจึงเดินไปนั่งรอที่เถียงนาน้อยข้างบ้านที่เขาเคยนั่งกับเธอเมื่อคราวก่อนที่มาที่นี้กันครั้งแรก “ เสี่ย
“ เป็นอะไรมากไหมครีม “ พอครีมหอมคลายออกจากอ้อมแขนของเขา เทียนก็ถามเธอด้วยความเป็นห่วง เมื่อกี้ใจของเขามันหล่นวูบ ตอนที่เธอวิ่งร้องไห้เข้ามากอด “ มันใช่มั้ย คนที่มาหาคือมันใช่มั้ย! มันมารังแกอะไรครีม พี่จะไปจัดการมัน! “ เทียนกำหมัดแน่นกำลังจะเดินไปที่บ้านของครีมหอม แต่คนน้องก็รีบจับแขนห้ามเขา “ อย่าเลยพี่เทียน!! อย่าไปยุ่งกับเขา ปล่อยเขาไปเถอะน่ะ ครีมไม่อยากให้เราไปเกี่ยวข้องยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีก “ เทียนจ้องหน้าคนน้องที่มองเขาทั้งน้ำตา มือใหญ่กำลังจะเอื้อมขึ้นมาปาดน้ำตาให้คนตรงหน้า แต่ครีมหอมก็หันหน้าหนีไปเสียก่อน ทำให้เทียนได้รู้ว่า ต่อให้ไม่มีชายคนนั้น เขาก็ไม่มีวันได้ใจของเธออีกแล้ว“ ครีมไหวแน่นะ เขามาง้อครีมหรือเปล่าเพราะในข่าวนั่น มันบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็กนิ “ เทียนบอก ความจริงเขารู้ตั้งแต่เอาข่าวให้น้องดูตรงที่ข้างหนองน้ำแล้ว แค่ไม่ได้บอกเธอทั้งหมด “ ช่างเขาสิพี่ ครีมจะไม่กลับไปหาเขาอีกแล้ว เรากับเขามันคนละระดับกัน อีกอย่างเขาก็ยังมีผู้หญิงอีกมากมาย เขาอาลัยอาวรณ์ฉันได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวเขาก็ลืมไปเอง “ มือหนาทาบลงมาบนบ่าของเธอ“ อืม พี่ดีใจน่ะที่ครีมเข้มแข็งได้ขนาดนี้ สมแ
[“ แล้วมึงจะยอมแพ้แล้วเหรอ?” ]ไนยะถามขึ้น“ ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว “ เขาตอบกลับด้วยสีหน้าเลื่อนลอย[“ พูดแบบนี้แสดงว่ามึงจะกลับแล้ว ? จะยอมแพ้ ไม่ง้อน้องแล้วใช่มั้ย?”] หนึ่งเดียวที่พึ่งจะเดินเข้ามาฟังข้าง ๆ ภรรยาเขา เป็นคนพูด“ กลับไม่ได้หรอก แม่น้องไม่อยู่ กูจะปล่อยให้ครีมอยู่บ้านคนเดียวได้ยังไง “ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเฉย ๆ แต่เพื่อนที่มองอยู่ถึงกับเบ้ปากมองบน [“ มึงเนี่ย อะไร ๆ ก็ไม่ชัดเจน วกไปวนมา สมน้ำหน้าแล้วที่น้องตัดขาด!”] “ อิเจน! “ [“ ทำไม มึงจะทำอะไรกู “] พลอยเจนตอบกลับด้วยท่าทีไม่ได้เกรงกลัวว่าอีกคนเป็นชาย หรือ ลืมไปแล้วว่าตนเป็นหญิง เสี่ยโอมถอนหายใจแรง ก่อนมองขึ้นไปบนฟ้าที่เหมือนว่าฝนจะตก ฟ้าร้องหน่อย ๆ แล้ว “ แค่นี้ก่อนแล้วกัน ฝนตกฟ้าร้อง กูยังไม่อยากตายก่อนง้อเมียได้ ส่วนมึงกลับไปเจอดีแน่ “ เขาพูดจบก็กดตัดสายออกจากการสนทนา ก่อนก้าวขายาวของตัวเองลงจากรถ แล้วเดินขึ้นบันไดไปหาครีมหอมบนบ้าน แต่ตัวเล็กที่สังเกตเห็นเขา เธอจึงรีบเดินมาปิดประตูบ้านใส่ไม่ให้เขาเข้ามา “ ครีม ตัวเล็ก ขอพี่เข้าไปหลบฝนด้วยหน่อยสิ “ “ อย่ามายุ่ง! กลับไปซะ ฉันไม่ต้อนรับคุณ “ “ ครีม ขอร้องล่ะอย่าตัดขาด
“ เฮ้ย!! “ ด้วยความเป็นห่วงที่ยังคงตัดไม่ขาด ครีมหอมจึงรีบเปิดประตูออกไปหาเขา หน้าของอศิรที่ตอนนี้เริ่มซีดเผือก แหงนขึ้นมองหน้าเมีย“ ตัวเล็ก.” พอพูดจบเขาก็หลับไปกับที่ กว่าจะรู้ตัวอีกทีหนึ่ง เขาก็ตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ตัวเองคุ้นเคย แต่มองไปทางไหนก็กลับไม่เจอเจ้าของห้อง หน้าคมก้มมองที่หน้าท้องตัวเอง ก็เห็นว่าน้องทำแผลให้เขาใหม่แล้ว “ ตัวเล็ก..ไปไหนแล้ว “ เขาเดินลงมาทั้งที่ยังไม่ใส่เสื้อ แล้วจึงสังเกตเห็นว่าครีมหอมกำลังทำข้าวเช้าอยู่ เขาเดินมายืนใกล้ แล้วส่งยิ้มให้เธอ ครีมหอมหันมาจ้องหน้าเขาแป๊บเดียวแล้วก็หันหนีไปอย่างไม่ไยดี “ เมื่อคืนครีมช่วยพี่ไว้ ขอบคุณมากนะครับ “ เขาถอยหลังไปนั่งตรงแคร่ไม้ แล้วส่งยิ้มจ้องมองเธอ คนที่ไม่ได้หันมาสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย “ กินข้าวเสร็จก็กลับไปซะ ฉันไม่อยากให้ใครมาตายที่นี้ “ ครีมหอมยกอาหารมาให้เขา พูดว่ากับเขาจบเธอก็เดินหนี เขาจึงลุกและตามหลังเธอไป“ อย่ามาจับ!! “ เมื่อเสี่ยโอมยื่นมือเข้ามาจะกอดเธอ เธอก็พูดห้ามเสียงดัง แล้วรีบหันไปมองค้อนเขา“ ทำไม ทำไมครีมถึงเป็นแบบนี้คะ ถ้าพี่ทำอะไรผิดไปพี่ขอโทษ ครีมอย่าโกรธอย่าเกลียดพี่แบบนี้เลย “ เขาตอบเธอด้วยแววต
“ ไอ้มารหัวใจ! “เขาบ่นแล้วรีบสับขาก้าวเดินเข้าไปหาทั้งคู่ด้วยท่าทีที่ไม่พอใจเอามาก ๆ “ เมื่อเช้าพี่ไปดูปลาที่ใส่มองเอาไว้เมื่อวาน ได้ปลามาเยอะเลย ก็เลยเอามาแบ่งครีม แล้วนี้ครีมอยู่คนเดียวใช่มั้ย เพราะเมื่อวานพี่เห็นแม่หงส์ขึ้นรถไปงานบุญกับแม่พี่“ แท่งเทียนพูดในขณะที่กำลังวางข้องใส่ปลาลงที่แคร่ไม้ เขาสะดุ้งเมื่อเสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นมา พอเงยหน้าดูก็เห็นว่าเป็นอศิรเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที ไม่ต้อนรับเสียเท่าไหร่ “ มึงมายุ่งอะไรกับเมียกู “ คำทักทายนี้ช่างไพเราะเสียจริง เทียนจ้องหน้าเสี่ยโอมนิ่ง ๆ แล้วหันไปหาครีมหอม “ ใครเมียคุณ อย่าลืมว่าตอนนี้เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว “หญิงสาวพูดตัดบทของเสี่ยโอม จนเขาหน้าชาทำอะไรไม่ได้ นอกเสียจากทำหน้าบูดบึ้ง และ นั่งจ้องเขม็งไปใส่เทียนแทน “ อืม พี่เทียนกินข้าวเช้ามาหรือยัง มากินด้วยกันมั้ยคะ” คำชวนของเธอทำเอาเสี่ยโอม มองค้อนหาคนที่ยืนอยู่จนสะดุ้ง แต่ถามว่าแท่งเทียนกลัวเขาหรือเปล่า“ กินสิ พอดีพี่ก็ยังไม่ได้ทำอะไรกินเลย แถมแม่ก็ไม่อยู่อีก สงสัยต้องมาฝากท้องที่นี้จนกว่าแม่จะกลับแล้วแหละ “ คนพูดลูบคลำที่ท้องตัวเอง พร้อมกับยิ้มเย้ยมาหาคนที่นั่งหึงควั
เพนท์เฮ้าส์ร่างสูงเดินเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ด้วยใบหน้าท่าทีเศร้าสร้อย ไม่ว่าจะมองไปตรงไหน ก็เห็นแต่กิจวัตรประจำวันที่ตนเคยทำกับเธอ “ ตัวเล็ก ทำไมถึงกล้าทิ้งพี่ไปแบบนี้ แล้วพี่จะอยู่อย่างไร “ “ เสี่ย รับข้าวเที่ยงไหมครับ “ ลูกน้องเดินเข้ามาถาม“ ไม่ต้อง!! กูจะไปกินข้างนอก “ เข้ารีบสวนกลับอย่างหัวเสีย ใครมันจะมามีอารมณ์กินข้าวในห้องที่มีแต่ความหลังแบบนี้ เมื่อคิดได้เช่นนั้นเสี่ยโอมจึงมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ ๆ “ เอ้า! พี่ ทำไมมานั่งเศร้าอะไรตรงนี้ “ เด็กน้อยคนหนึ่งที่เดินขายขนมอยู่แถวนี้เดินเข้ามาถาม “ พี่โดนเมียทิ้งมา “ คนโดนถามก็ตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ได้สนใจคนถามที่เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ “ แล้วกินข้าวกินน้ำหรือยังพี่ “ “ ไม่หิวหรอก อกหักอยู่ใครจะไปกินลง “ “ โอ้ย ทำไมทำตัวหน้าสงสารจัง ไม่เอาน่า อย่าเศร้าไปเลยพี่ชาย เอ้านี่ เอาขนมผมไปกินน่ะ “ เด็กชายคนนั้นพูดพร้อมยื่นถุงขนมให้เขา“ ให้ฟรีหรือ? “เขาจึงหันมามองหน้าเด็ก“ ได้ไงละ เศรษฐกิจแบบนี้ถึงพี่จะอกหักก็ต้องจ่ายเงินน่ะ “ เสี่ยโอมเกือบจะซึ้ง เขาส่ายหัวเบา ๆ แล้วจับเอาเงินใบใหญ่ให้กับเด็กไป“ ไม่มีตังทอนเด้ครับ “ “ ก็ไม่ต้องทอ
“ ฮื้อ ๆ “ ร่างบางในห้องนอนที่ผิดหวังเป็นอย่างมาก นอนร้องไห้เอาหมอนปิดหน้า อยู่บนเตียง“ เสี่ยโอม คนใจร้าย คนหลอกลวง “ ถึงแม้เธอจะทำใจไว้บ้างแล้ว ว่าเขาอาจไม่ได้รักเธอจริง แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เธอก็ลืมความสัมพันธ์อันลึกซึ้งของเขา และเธอนั้น ไม่ลงหรอก“ ทำไม พี่ไปหลอกลวงครีมตอนไหน “ คนที่กำลังร้องไห้เงียบไปทันที “ เสียงนั่นคืออะไร นี้เราเสียใจจนหลอนไปแล้วเหรอ “ คนที่ยังอยู่ใต้หมอนบ่น ๆ กับตัวเอง “ ก็ออกมาดูก่อนสิ ตัวเล็ก “ พอมีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง คนบนเตียงก็ดีดตัวลุกนั่ง และ ก็เจอกับคนที่เธอกำลังพูดหายืนพิงประตูห้องนอนของเธออยู่ “ คุณเข้ามาในห้องฉันได้อย่างไร!! “ เธอรีบถามเขา เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้หลอนไปเอง คุณเสี่ยเขาก็โชว์กุญแจสำรองห้องของหญิงสาวขึ้นมา “ พอดีพี่ไปขอความช่วยเหลือ จากป้าชลลี่มาน่ะ แล้วเขาก็เห็นใจพี่ด้วย “ คนพูดควงกุญแจในมือไปมา ด้วยท่าทีที่โคตรกวนตีน“ เอาของครีมมาน่ะ ! คุณไม่มีสิทธิ์ “ ครีมหอมโดดลงจากเตียงแล้วรีบเข้าไปแย่งกุญแจจากเขา แต่กระนั้นเธอก็สูงแค่ 162 จะไปสู้เขาที่สูง 183 ที่ยกมือขึ้นสุดแขนได้อย่างไร “ เอาของครีมคืนมา แล้วออกไปเดี๋ยวนี้!! เสี่ยโอม!! “ ร
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้
โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่
หญิงสาวนั่งจ้องโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ในจอขึ้นเป็นข้อมูลเบอร์โทรของ เสี่ยโอม คนที่เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ๆ แล้วไม่คิดจะติดต่อมาเลย “ คนใจร้าย “ เธอบ่นพึมพำจ้องไปที่โทรศัพท์ เพราะคิดว่าเขาจะโทรหาเธอบ้าง แต่กลับไม่เลย“ ครีม ๆ มานี่หน่อยสิ “ สักพักเพื่อนของหญิงสาวที่เรียนในห้องเรียนเดียวกัน ก็เดินเข้ามาดึงแขนเธอออกไปจากห้อง “ อะไรเนี่ย “ พอลงมาจากตึกเรียน เธอก็เห็นว่าอศิรกำลังยืนพิงรถหรู พร้อมกับรอยยิ้มมองมาที่เธอ เขากำลังรอเธออยู่“ มาทำไม” แต่ด้วยที่ยังโกรธเขาที่ชอบมาเล่นกับใจของเธอ ต่อให้ใจจะคิดถึงแค่ไหนปากก็ยังพูดดีด้วยไม่ได้ “ พี่คิดถึงขอมาหาหน่อยไม่ได้เหรอ “ เขาพูดด้วยแววตาออดอ้อน ทำเอาเพื่อนสาวชาวอังกฤษที่แม้ฟังทั้งสองคุยกันไม่ออก แต่ก็เขินแทนเพื่อนจนตัวบิด“ เขาเป็นใครหรือ ?แฟนแกเหรอ” เพื่อนสาวได้ถามกับครีมหอมเป็นภาษาของเธอ“ ใช่ครับ ครีมเป็นแฟนของผม “ เสี่ยโอมที่ได้ยินคำถามก็รีบมึนตอบแทน ทำให้ครีมหอมมองตาขวางมาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “ ไม่ใช่ เขาก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง “ เธอรีบหันมาบอกกับเพื่อน แต่เพื่อนที่ดูออกว่าทั้งสองคนคงมีเรื่องผิดใจกันจึงขอตัวแยกกันไป“ ถ้างั้นฉันขอกลับก่
2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ