ตอนที่ 86 สะใภ้ตอแหล

บริษัทศิลาทรัพย์

“ ขอขอบคุณ ทุกท่านที่มาร่วมในงานวันนี้ สุดท้ายนี้ผมในนามอศิร ศิลาหัตร์ทัย ขออวยพรให้กับทุกท่าน…” 

“ คุณพ่อ “ !! อศิรที่ไม่ทันจะได้กล่าวคำล่ำลาเสร็จ เด็กน้อยแอมมี่ก็ทำตามคิวที่แม่สอน วิ่งออกมายืนเรียกพ่อเสียงดังที่หน้าเวที กลายเป็นที่สนใจของทุกสายตาแล้วรสาก็รีบวิ่งเข้ามาทำเป็นอุ้มลูกยืนเหม่ออยู่บนนั้นด้วย 

“ แอมมี่คะ หนูอย่าไปกวนคุณพ่อ! เอ้ย !อย่าไปกวนลุงโอมสิคะ “ 

“ ห๊ะ พ่อเหรอ นี่ลูกเมียคุณหรือคะ คุณอศิร “ พวกสื่อต่างหูไวตาไว รีบสอดแทรกถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น 

“ นี่คุณอศิรแต่งงานตอนไหนคะ “ 

“ คนนี้คือเมียและลูกของเสี่ยโอมงั้นหรือ “ 

“ คุณไปแต่งงานมีลูกกันตอนไหนช่วยบอกพวกเราได้มั้ยคะ “ ทุกคนต่างโวยวาย ในขณะเดียวกันที่รสากำลังยิ้มอ่อนดีใจ เธอหันไปมองหน้าอศิรแต่กลับผิดหวังเพราะเขาเอาแต่ยืนนิ่งไม่มีทีท่าจะพูดอะไรเลย ทำให้เธอต้องออกโรงพูดเอง

“ หยุดค่ะ!!! “ ทุกสายตาต่างเงียบแล้วหันมาจ้องที่ตัวเธอ

“ ฉันขอโทษค่ะ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น “ เสี่ยโอมจ้องไปยังรสาที่มองมายังเขาน้ำตาคลอเบ้า แต่เขาก็ยังเงียบมองสิ่งที่เธอจะทำ เพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน 

“ รสาท้องกับโอมตั้งแต่สมัยเรียนค่ะ แล้วแอมมี่ก็คือเด็กคนนั้น คือลูกของรสากับโอมค่ะ “ เธอพูดเสียงดังอยู่หน้าไมค์ของเหล่านักข่าวที่จอแจกันอยู่หน้าเวที ทำให้ทุกคนที่ได้รับฟัง ไม่ว่าจะหุ้นส่วน ลูกค้า แขก หรือสื่อ ต่างพากันซุบซิบนินทา

“ ตอแหล “ เสียงไมค์ดังขึ้นมาจากหลังเวที พร้อมกับร่างสูงเพรียวที่สะดุดตาผู้คนยิ่งนัก

“ อเล็กซ่า เบอร์นาร์ดเหรอ? “ นักข่าวหันไปทักกันด้วยความตื่นเต้นตกใจ 

“ ใช่ค่ะ ฉันคืออเล็กซ่า เบอร์นาร์ด เป็นแม่แท้ ๆ ของคุณอศิรเขา “ หญิงกลางคนบนเวทีหันไปสบตากับทุกคนแล้วพูดออกมาอย่างไม่มีขัดข้อง หรือสนใจเสียงซุบซิบจากด้านล่าง

“ ว๊าย เป็นไปได้ “ 

“ แล้วทำไมต้องไปด่าลูกสะใภ้ว่าตอแหลด้วยล่ะคะคุณ “ 

“ ใครบอกว่ามันคือลูกสะใภ้ฉัน “ อเล็กซ่าหันไปมองคนที่กำลังก้มหน้าตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ 

“ นังนี้มันคิดจะย้อมแมว เอาลูกคนอื่นมาอ้างว่าเป็นลูกของอศิร “ คนที่ก้มหน้าสะดุ้งหันมาจ้องหน้าอเล็กซ่าด้วยท่าทีหวาดกลัว อีแก่นี้มันรู้ได้อย่างไร ไม่ได้ เธอจะมาขายหน้าแบบนี้ไม่ได้ คิดจบน้ำตาก็ไหลเหมือนสั่งได้ 

“ รสารู้ว่าแม่ไม่ชอบรสา แต่ทำไมแม่ต้องมาว่าหลานแท้ ๆ ของแม่ด้วยล่ะคะ เด็กมันก็รู้เรื่องน่ะ “ 

“ ใช่ ๆ “ 

“ แม่ผัวลูกสะใภ้หรอกเหรอ “ เสียงซุบซิบของคนล่างเวทีดังขึ้นอีก 

“ ตอแหล ขี้โกหกเก่งเสียจริงน่ะ “ อเล็กซ่าจับซองเอกสารขึ้นมา แล้วเอาใบตรวจดีเอ็นเอขึ้นมาโชว์ต่อหน้าทุกคน 

“ นี้คือผลตรวจดีเอ็นเอ มันเขียนบอกว่าอย่างไรนะ “ อเล็กซ่าหันมาเย้ยรสา “ ในนี้มันระบุว่า นาย อศิร ไม่ใช่พ่อของเด็กหญิง เอลิมา ไม่มีความเหมือนกันทางดีเอ็นเอเลยแม้แต่นิดเดียว “ 

“ ว๊าย! อะไรกันว่ะเนี้ย “ 

“ อยากได้เขาถึงขนาดนี้เลยหรือ “ เสียงซุบซิบนินทาว่าร้ายดังขึ้นอีก รสาเริ่มทนฟังไม่ไหวเธอหน้าชาอย่างกับโดนหลายฝ่ามือมารุมตบ แต่ที่ไหนได้เธอต่างหากที่ประจานตัวเอง รสารีบอุ้มลูกหนีลงจากเวที ส่วนอศิรที่รู้ผลตรวจอยู่แล้ว แค่ไม่ทันได้คุยเรื่องนี้กับรสา เขาจึงได้นิ่งเฉยไม่ตกใจอะไร

หลังงานเลิก 

“ ผมขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผม “ อศิรเดินมาหาคนเป็นแม่ที่นั่งรออยู่

“ ไม่เป็นไร แม่บอกแล้วไงว่าอยากจะช่วยลูก ถึงลูกจะไม่อยากให้แม่ช่วย แต่อย่างน้อยแม่ก็สามารถไล่คนตอแหลออกไปจากชีวิตของลูกชายแม่ได้แม่ก็ดีใจมากแล้ว “ อศิรยิ้มรับ และ ซาบซึ้งที่เห็นคนเป็นแม่ออกตัวประกาศตัวเองว่าเป็นแม่เพื่อปกป้องเขา โดยไม่ห่วงชื่อเสียงเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว เขาดีใจแล้วดึงเธอเข้ามากอดไว้ 

“ ขอบคุณครับ คุณแม่ “ อเล็กซ่าสะดุ้งนิดหน่อยที่ได้ยินลูกเรียกตนเองว่าแม่อีกครั้งในรอบ 20 ปี เธอดีใจจนน้ำตาไหล แล้วกอดลูกชายตอบ 

บ้านต่างจังหวัด 

ครีมหอมนั่งตกปลาอยู่ที่หนองน้ำกับชาวบ้านคนอื่น ๆ แท่งเทียนที่พึ่งจะกลับมาบ้านเช่นกัน เห็นเธอจึงเดินเข้ามาหา

“ ครีม กลับมาบ้านทำไมไม่เห็นบอกพี่บ้าง “ เขานั่งลงข้าง ๆ เธอ 

“ อ้าว พี่เทียน “ คนที่กำลังนั่งเหม่อหันมาจ้องคนมาใหม่แล้วส่งยิ้มให้ 

“ มีอะไรที่ไม่สบายใจใช่มั้ย ครั้งนี้ถึงได้กลับมาคนเดียว “ 

“ พี่รู้ได้ไง “ เธอถามเขากลับ ทั้งที่มองไปทางอื่น

“ ก็ถ้าเขากลับมาด้วย คงไม่ปล่อยครีมมานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวหรอก จริงมั้ย ครีมกำลังไม่สบายใจอยู่ล่ะสิ “ 

“ เอาอะไรมาพูดคะ ครีมก็สบายดีอยู่เนี้ย “ 

“ แต่ตอนที่ครีมยิ้ม มันไม่ไปถึงตาน่ะ “ เขาจ้องเธอที่ตอนนี้ไม่แสร้งทำเป็นสบายดีแล้ว

“ เพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย ?” เทียนยื่นโทรศัพท์ที่กำลังโชว์หัวข้อข่าว เสี่ยโอมเปิดตัวเมียและลูกสาววันนี้ ซึ่งแน่นอนหัวข้อข่าวสมัยนี้มันก็มีแค่เท่านั้น ถ้าไม่อ่านก็คงไม่รู้ความจริงข้างใน ครีมหอมหันหน้าหนีไปทางอื่น แล้วยื่นมือมาบีบปิดมือถือของคนพี่

“ ปล่อยให้เขามีความสุขกับครอบครัวของเขาเถอะค่ะ ครีมไม่อยากให้เด็กน้อยคนหนึ่งโตไปไม่มีพ่อเหมือนครีม “ 

“ แต่ครีมไหวแน่เหรอ “ 

“ ไม่ไหวก็ต้องไหวค่ะ “ 

“ อืม น้องสาวคนเก่งของพี่ “ เทียนยื่นมือมาลูบหัวน้องอย่างเอ็นดู ก่อนจะได้ยินเสียงแม่ของหญิงสาวเดินเข้ามาเรียก 

“ ครีม มีคนมาหา “